Παγκρήτιο Κάλεσμα Αποκλεισμού της Νατοϊκής Βάσης της Σούδας - από 19 Ιουλίου

Την Τρίτη 8 Ιουλίου συγκεντρωθήκαμε στο Εργατικό Κέντρο Χανίων πάνω από 150 άτομα (κάτοικοι, εκπρόσωποι φορέων, εκκλησίας και κομμάτων, θεσμικοί της τοπικής αυτοδιοίκησης, μέλη του συντονιστικού Χανίων, Ηρακλείου και Ρεθύμνου, οι Πολίτες ενάντια στα Χημικά Ρεθύμνου κλπ) για να συζητήσουμε την πρόταση του Ανοιχτού Συντονιστικού Χανίων για κινητοποίηση στη νατοϊκή βάση της Σούδας.

- Με δεδομένη την ευρεία διάθεση των συμμετεχόντων για αποκλεισμό της βάσης, που μάλιστα τέθηκε από πολλούς σε ένα πλαίσιο πάγιου αιτήματος για κλείσιμο της στρατιωτικής βάσης,

- Με δεδομένες τις κινητοποιήσεις σε πολλές πόλεις της Ελλάδας ενάντια στο πείραμα της υδρόλυσης, καθώς και την προγραμματισμένη συγκέντρωση στην Αθήνα στις 11/7 στο Σύνταγμα

ΚΑΛΟΥΜΕ σε παλαϊκή πανελλαδική συστράτευση και κινητοποίηση που θα ξεκινήσει την Παρασκευή 11 Ιουλίου και θα κορυφωθεί μια βδομάδα μετά, με τον τριήμερο αποκλεισμό της βάσης στη Σούδα στις 19-21 Ιουλίου 2014.

Συγκεκριμένα:

Καλούμε σε πανελλαδική εβδομάδα δράσης με κάθε τρόπο που οι τοπικές κοινωνίες θα κρίνουν κατάλληλο για να ασκηθούν όλες οι πιέσεις προς την συναινούσα με το πείραμα αυτό ελληνική κυβέρνηση και στις κυβερνήσεις των χωρών που συμμετέχουν (καταλήψεις λιμανιών και δημόσιων κτηρίων, ενημερώσεις, πορείες, ανάρτηση πανό και μοίρασμα φυλλαδίων σε διάφορες γλώσσες, κλπ)
Κορύφωση αυτών των εκδηλώσεων θα είναι το τριήμερο 19-20-21 Ιουλίου (Σάββατο – Δευτέρα) με αποκλεισμό της νατοϊκής βάσης στη Σούδα. Η συνέχιση ή μη του αποκλεισμού θα αποφασιστεί εκ νέου με ανοιχτή γενική συνέλευση όλων των συμμετεχόντων.
Καλούμε την ΠΝΟ καθώς και τα εργατικά κέντρα σε όλη την Κρήτη, και όχι μόνο, να υλοποιήσουν τις δεσμεύσεις τους για ουσιαστική συστράτευση με τον αγώνα μας πραγματοποιώντας προειδοποιητικές στάσεις εργασίας και απεργίες κατά τη διάρκεια του 10ημέρου κινητοποίησης, με κορύφωση αυτών την απεργία την τρίτη μέρα του αποκλεισμού της βάσης (Δευτέρα 21/7).
Παράλληλα ετοιμάζεται η από καιρό ανακοινωμένη εν πλω διαμαρτυρία με καϊκια και πλοιάρια που θα προσεγγίσουν το Cape Ray στο σημείο της υδρόλυσης. Ταυτόχρονα καλούμε τους επαγγελματίες ψαράδες καθώς και τους κατόχους κάθε είδους πλωτού μέσου να συμμετάσχουν στον αποκλεισμό της νατοϊκής βάσης και από τη θάλασσα.
Καλούμε την ΑΝΕΚ να διαθέσει πλοίο της προκειμένου να επιβιβαστεί σε αυτό πλήθος κόσμου που επιθυμεί να συμμετάσχει στην εν πλω διαμαρτυρία στα διεθνή ύδατα.
Επίσης, αποφασίστηκε συνάντηση φορέων και δημάρχων της Κρήτης με τους πρέσβεις Ρωσίας και ΗΠΑ καθώς και με τον πρωθυπουργό της Ελλάδας.
Καλούμε όλον τον κόσμο σε πανελλαδικό και ευρωπαϊκό επίπεδο να προσέλθει και να ενισχύσει δια ζώσης το εγχείρημα του αποκλεισμού της νατοϊκής βάσης δηλώνοντας έμπρακτα πως αυτή η υπόθεση μας αφορά όλους. Όσοι δεν μπορούν να ταξιδέψουν, να κάνουν μαζί με μας κορύφωση των δράσεών τους στους τόπους τους.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
Την άμεση διακοπή του πειράματος της υδρόλυσης, που σκοπό έχει -μεταξύ άλλων- τη νομιμοποίηση της κλειστής θάλασσας της Μεσσογείου ως χώρο απόθεσης αποβλήτων για τα χημικά όπλα και άλλων χωρών, όπως έχει ήδη δρομολογηθεί σύμφωνα με στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας.

Να σταματήσει τώρα η παραγωγή χημικών όπλων.

Να σταματήσει να είναι η Μεσσόγειος νεκροταφείο χημικών και τάφος προσφύγων των πολέμων τους.


Ανοιχτή συνέλευση 8/7/2014
Συντονιστικό Χανίων ενάντια στα χημικά του πολέμου
http://destruction-of-chemical-weapons.blogspot.gr

Αναδημοσίευση από την Κίνηση Απελάστε το Ρατσισμό

Aγωνιζόμενες Καθαρίστριες: "Καθαρίζουν για όλους μας"

"Ζω μόνη μου, με το κοριτσάκι μου μαζί, που είναι 14 ετών. Είμαι χωρισμένη. Το κοριτσάκι μου είναι σε δύσκολη ηλικία, με τα αγγλικά, με τα φροντιστήρια. Φέτος είπα να την σταματήσω και είναι στο proficiency, αλλά ο καθηγητής της δέχτηκε να το κάνει δωρεάν. Έπαιρνα μόλις 500 ευρώ και τα έξοδά μας... Μόνο για το πρωινό του παιδιού, το φαγητό, το ρεύμα, το νερό, ακόμα και τα σαμπουάν, δεν έφταναν καν τα 500 ευρώ. Δεν υπήρχε περίπτωση εάν δεν πήγαινα να δουλέψω και αλλού, που αν τολμούσα να το πω στη δουλειά μου, θα έχανα και το μεροκάματο που έπαιρνα. Αν δεν το έκανα, θα έπρεπε κι εμείς να ψάχνουμε φαγητό στον κάδο, αλλά αυτό είναι κάτι που δεν το καταδέχομαι και δουλεύω όπου μπορώ".

"Όλες εμείς που είμαστε μονογονεϊκές οικογένειες δεν έχουμε δικαίωμα να δουλέψουμε, όταν σε άλλα κράτη δίνουν και σχετικά επιδόματα και εδώ σου αφαιρούν ακόμα και αυτή τη δουλίτσα, με αυτό το μεροκάματο. Το παιδάκι μου περίμενε μετά την απόφαση του δικαστηρίου που βγήκε, πως ίσως να δικαιωνόμασταν και μετά την απόφαση του Άρειου Πάγου, ξέσπασε σε κλάματα το πρωί και με πίεσε κι εμένα. Μου είπε "Μανούλα βαρέθηκα να είμαι μόνη, γύρνα σε παρακαλώ!". Κι όταν είδε τα επεισόδια κι εμένα χτυπημένη στο φορείο, ξέσπασε και μου είπε "Ως εδώ, γύρνα πίσω!". Της είπα όχι, γιατί μετά δεν θα σπουδάσεις! Στα 44 χρόνια μας, τι δουλειά θα βρούμε; Ένα κορίτσι 38 χρονών το χτύπησαν οι αστυνομικοί πάρα πολύ βάναυσα και το κορίτσι αυτό έχει καρκίνο στο στομάχι. Εμένα με χτύπησαν ενώ δεν χτύπησαν κανέναν, πήγα απλά να διαμαρτυρηθώ και του λέω του αστυνομικού "Μην με χτυπήσεις σε παρακαλώ στο πόδι, γιατί έχω πρόβλημα" και με χτύπησε με δύναμη ακριβώς εκεί. Δεν μπορούν να χτυπούν γροθιές στο κεφάλι... Δεν τους νοιάζει αν βλέπουν μια γυναίκα 55 ετών μπροστά τους, που είναι ευαίσθητα τα κόκκαλά της. Της δίνουν μία να της τα κάνουν κομμάτια. Ποιον χτυπάνε; Έναν άνθρωπο που διεκδικεί τη δουλειά του... Έλεος! Κι αυτοί εργαζόμενοι είναι"...

Άννα Χρυσικοπούλου (44 ετών, απολυμένη καθαρίστρια της ΔΟΥ Ελευσίνας)

Πηγή: ΗOT DOC/Τεύχος Β' Ιουνίου

Χτες βράδυ είχα την τύχη να γνωρίσω από κοντά κάποιες γυναίκες. Δύσκολο να περιγράψω το συναίσθημα. Είναι που έχω συνηθίσει να αντικρίζω απαθή βλέμματα που έχουν συνθηκολογήσει στο "Μνημόνιο του Καναπέ". Εν μέσω Μουντιάλ και προετοιμασίας θερινών διακοπών, διαπίστωσα με μεγάλη μου έκπληξη, πως υπάρχουν κάποιες γυναίκες που βγαίνουν έξω, διεκδικούν, υψώνουν τις γροθιές τους στις μονάδες καταστολής και παλεύουν για το αυτονόητο. Κι όσο οι ένστολοι παλληκαράδες "βαράνε στα πόδια" γυναίκες που θα μπορούσαν να είναι μανάδες ή αδερφές τους, τόσο είναι έκδηλο πια, πως η ψυχραιμία της κυβέρνησης συρρικνώνεται ολοένα. Γιατί ξέρουν καλύτερα απ' τον καθένα, πως μια μεγάλη επανάσταση, ξεκινάει πάντα μέσα από μια ασήμαντη-ειρηνική επανάσταση. 
Στην Δήμητρα, στην Χριστίνα και στην Φωτεινή, σ' όλες τους... ένα μεγάλο "Συγνώμη" που τις αφήνω μόνες να ξεσκατίζουν τη βρωμιά. Τουλάχιστον, ας κάνουμε το στοιχειώδες. Συγκεντρώνουν υπογραφές, κάνουν εκκλήσεις για να ενώσουμε τις φωνές μας μαζί τους, συγκεντρώνουν μιαν υποτυπώδη οικονομική ενίσχυση πουλώντας τα μπλουζάκια τους, συμμετέχουν, αντιδρούν, αλλάζουν το σκηνικό. 
Εμείς;

Άλλος με τη βάρκα μας (για τον Μάνο)

Φωτογραφία: Θάνος Τσάκαλος

Μια Πέτρα ήταν η αφορμή για την αποψινή βαρκάδα. Φλας-μπακ σε ασπρόμαυρο φόντο, αναμνήσεις και συγκίνηση από στιγμές που θα μείνουν ανεξίτηλες στη μνήμη μου.
Καλοκαιράκι, συναυλίες, Πυξ-Λαξ, ο Μάνος, η ήρεμη δύναμη, ο ροκάς που υπηρέτησε με σεμνότητα το πάθος του για τη μουσική, βαθιά ευαισθητοποιημένος και απόλυτα συνεπής στην ποιότητα, στην ουσία και στο μουσικό είδος που τον εξέφραζε. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την παρουσία του στη σκηνή, την εκφραστικότητα και τη μοναδική βραχνάδα του, όταν ερμήνευε το "Εσύ εκεί". Ή το "Πούλα με". Η τελευταία φορά που είχα την τύχη να τον ακούσω, ήταν με τους Κατσιμιχαίους στο Ολυμπιακό Ποδηλατοδρόμιο, τον Μάρτη του 2009. Ο δίσκος που ηχογραφούσε όταν τον πρόδωσε η καρδιά του, είχε τον προφητικό τίτλο "Όταν θα φύγω ένα βράδυ από δω". Ολοκληρώθηκε μετά τον θάνατό του απ' τους φίλους του. 

Εκτός από τον ίδιο, στις λίγες ηχογραφήσεις που πρόλαβε να κάνει πριν φύγει, τραγουδούν οι: Φίλιππος Πλιάτσικας, Μπάμπης Στόκας, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Λάκης Παπαδόπουλος, Νίκος Πορτοκάλογλου, Διονύσης Τσακνής, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Μίλτος Πασχαλίδης, Οναρ και Μύρωνας Στρατής. Επίσης η Μαρία και η Νάντια Σπηλιωτοπούλου καθώς και οι κόρες του Μάνου Ξυδούς, Κατερίνα και Νέλλυ. Για όλους όσους συμπορευτήκαμε μαζί του, θα είναι πάντα κοντά μας. Ν' αρωματίζει τη μιζέρια μας και να μας προτρέπει "Κάνε κάτι και για σένα".

Σε μια απ' τις τελευταίες του συνεντεύξεις είχε πει:
"Όπως τελευταία κάτι που είδα στη τηλεόραση και με άγγιξε βαθιά, μια κοπελίτσα, σε μια έκκληση που έκανε προς τους αστυνομικούς, με τα γεγονότα στο κέντρο της Αθήνας είχε πει: «Μην ρίχνετε δακρυγόνα για να κλάψουμε, κλαίμε κι από μόνοι μας». Ήταν ότι πιο ποιητικό έχω ακούσει το τελευταίο καιρό από όλους μας. Εμείς καθόμαστε με τις ώρες να γράψουμε ένα τραγούδι και το κοριτσάκι το είπε, έτσι αυθόρμητα, με δυο λέξεις, περιέγραψε μια κοινωνική κατάσταση σημερινή, που κανείς δεν θα μπορούσε να την περιγράψει καλύτερα".

H "Μεθυσμένη Βάρκα", είναι ένα απ' τα λιγότερο προβαλλόμενα τραγούδια του. Ο Μάνος έγραψε πριν χρόνια του στίχους αυτούς, που σήμερα είναι απόλυτα επίκαιροι και ταυτισμένοι με την προσδοκία όλων μας.  

Αγέρας στα παράθυρα της πόλης τριγυρνάει
το κρύο έπεσε χοντρό σε λάμπες περπατάει
κάτι φαίνεται μακριά στου δρόμου την αρχή
που τρεμοσβήνει σαν πυγολαμπίδα στη βροχή

Μάνα τις βαλίτσες μου πού έκρυβες καιρό
κατέβασέ τες δωσ’ τες μου δεν μένω πια εδώ
μη με ρωτάς πού πάω δε θα ξέρω να σου πω
με γράμματα και κάρτες θα μαθαίνεις ότι ζω

Σε μια βδομάδα θα'μαι πια σε τόπους μακρινούς
μέσα στους κήπους του Βαν Γκογκ που χρώματα πενθούν
μπορεί στην πόλη της Οξφόρδης που μυρίζει χθες
με δυο βαρέλια μπίρα στου Μονάχου τις γιορτές

Μια πόλκα με τους Ρώσους στης Μονμάρτης τα στενά
από γέφυρες να βλέπω της ζωής τα μυστικά
πάνω σε ντόκους οι τσιγγάνοι ξυπνάνε τα βιολιά
κι ανοίγουν νυσταγμένα τα βλέφαρα του μπαρ

Ξεχαστήκαμε  στην τρελή βραδιά
και η βάρκα μας σκίζει τα νερά
μα το μόνο που θέλω και ζητώ να δω
τα χαμόγελα του ήλιου λίγο πριν απ' τις οχτώ

τα χαμόγελα του ήλιου και της χώρας μου το φως

Το μέλι στάζει απ’ τα μάτια της πάνω στο μπαρ
πανέμορφη τη βλέπω κι ας μην έχω ξαστεριά
ακόμα ένα ποτήρι και θ’ αρχίσει να γελά
και θα βαρυγκομάει κάποιου άντρα τη χαρά

Και όπως θα παραμιλάει μπορεί και να με δει
στη βάρκα μας επάνω να ζητάω επιστροφή
θα έρθει λίγο πιο κοντά μου και εγώ σ’ αυτή
και έτσι αγκαλιασμένοι θα βουλιάξουμε μαζί

Ξεχαστήκαμε στην τρελή βραδιά
και η βάρκα μας σκίζει τα νερά
μα το μόνο που θέλω και ζητώ να δω
τα χαμόγελα του ήλιου λίγο πριν απ' τις οχτώ

τα χαμόγελα του ήλιου και της χώρας μου το φως!

Στίχοι: Μάνος Ξυδούς

Μουσική: J. Fearnley

Από τον δίσκο "Περιμένοντας το νέκταρ" ΕΜΙ

*Ο Μάνος έφυγε ξαφνικά σε ηλικία 57 ετών το βράδυ της Τρίτης 13 Απριλίου 2010. Στη διάρκεια πρόβας. Στην κυριολεξία "πάνω στο πάλκο".

Λε Μπαλκόν

"Να πάρω κι αντηλιακό, μαγιό και σαγιονάρα

να κάνω κι ένα γαλλικό, να μη με πουν βλαχάρα

χαλάουα απαρέγκλιτα σε πόδια και μπικίνι

γιατί σε λίγο η τρίχα μου, θα γίνει κομποσκοίνι".

Μωρό μου δεν ξυρίζεσαι; φτηνότερη η λεπίδα 

και μη φαντασιώνεσαι ταξίδια στην πατρίδα

εδώ θα το περάσουμε κι αυτό το καλοκαίρι…

"Με πουρκουά?"

Μας ήρθε η εκκαθάριση κι έρχεται και τ’ ασκέρι.

"Κες και σε ‘ασκέρι’ μον αμί?"

Φανήκαν’ από μακριά τ’ αλλόφωνα φουσάτα

χαράτσια, τέλη κι εισφορές, κι… αντίδια ριγανάτα 

δεν περισσεύει ούτ’ ευρώ να πάμε στο νησί μας

θα βάλουμε πολύ νερό και φέτος στο κρασί μας.

Μην ξενερώνεις μάτια μου κι εδώ καλά περνάμε

τραγούδια, ούζο και μεζέ, κι αστέρια να κοιτάμε 

βεγγέρα στο μπαλκόνι μας θα κάνουμε με φίλους

κεριά στο φεγγαρόφωτο και μπλουζ από τους γρύλους.

Κατάστρωμα θα κάνουμε το πίσω μπαλκονάκι

αγκυροβόλι η αγάπη μας με όρτσα τ’ αεράκι 

η τέντα μας για άλμπουρο κι η κουπαστή για πλώρη

με ρότα το μουράγιο μας σπατσάρουμε στην πόλη.

Στο θερινό της γειτονιάς θ’ ακούμε τη μπομπίνα 

με γιασεμί κι αγιόκλημα και σνακ απ’ την καντίνα

γαρμπίλι κι έναστρη βραδιά και σινεφίλ ταινίες 

"Θα είναι Β’ προβολής;"

Και Γ’ ενδεχομένως, 

ας δούμε λίγο σινεμά, με ουσία κι ερμηνείες.

Λοιπόν, σου κάνω ρεζουμέ για να τα εμπεδώσεις:

Καταστασιόν απελπιστίκ! Φινί οι αποτριχώσεις!

Μποτέ - ανσάμπλ – μιζανπλί: Φέτος δεν θα μπορέσω!

"Μοντιέ, θα καταρρεύσω!..."

Σιλάνς και άσε τα μπλαζέ, με τα βαμπίρ που ζούμε

σακ-βουαγιάζ και φυλακή, αν μπατιρέ βρεθούμε!

Ντακόρ;

"Aμπζολεμάν!"

To “Λε Μπαλκόν” φιλοξενήθηκε και διακρίθηκε στο 4ο Συμπόσιο Ποίησης που οργάνωσε η Αριστέα, στο μπλογκ της “H ζωή είναι ωραία”

Ένα εγκάρδιο ευχαριστώ στους φίλους και στις φίλες που με συντρόφεψαν και σ' αυτό το Συμπόσιο! 

 

πηγή φωτογραφίας