Τα ζωντανά ρολόγια

Σε μια μικρή κουκίδα στο χάρτη της πρωτεύουσας…

Ανάμεσα σε δαιδαλώδη εμπορικά κέντρα, φωτεινές ταμπέλες  και εκτυφλωτικούς προβολείς πολυκαταστημάτων…

Την ώρα που τα ρολόγια της πόλης διαγράφουν τη συμβατική πορεία τους…

Μια ομάδα ζωντανών ρολογιών σχηματίζουν αλυσίδα αγάπης.

Το ένα πλάι στο άλλο…

Υλικά που μέχρι χτες ήταν άψυχα,  ξαφνικά ζωντανεύουν και αποκτούν χαρακτήρα και υπόσταση…

Ανακυκλωμένο χαρτί, ζωγραφισμένες επιφάνειες, χειροποίητα πλεκτά, βινύλια, παλιά σιντί,  θαλασσόξυλα, ρετρό τεχνοτροπίες και γλυπτές γάτες-ρολόγια, όλα σμιλεμένα από έμπειρα χέρια.

Η ιδέα κυοφορήθηκε από μια ομάδα εθελοντριών. Με σεβασμό και εγκράτεια, συγκεντρώνουν καιρό τώρα, τα απόβλητα της πολιτισμένης ζωής μας. Εκτιμούν την αξία τους, τα συνθέτουν και παράγουν Αγάπη. Πιστές στο δόγμα πως ακόμα και οι πιο αντίθετες δυνάμεις, μπορούν να ενωθούν αρμονικά και να δημιουργήσουν μικρά θαύματα. Με βασικά εργαλεία τη μακροθυμία και την κατανόηση πως ακόμα και τα μεγαλύτερα δεινά, μπορούν να γίνουν διαχειρίσιμα υλικά, αντί να εκβάλλουν τις τοξικές ουσίες τους στην καθημερινότητά μας.

Συμπιεσμένη μιζέρια, ανακυκλώνεται σε δράση.

Χωματερές αδράνειας και δυσπιστίας, μεταβάλλονται σε αγαθότητα.

Επεξεργασμένος θυμός, μεταποιείται σε πραότητα.

Και πεταμένες αξίες ανασύρονται απ’ τα σκουπίδια, διαχωρίζονται προσεκτικά απ’ τις ανθρώπινες αδυναμίες  και μετατρέπονται σε καλοσύνη.

Σε κάποιο ανταλλακτήριο ονείρων ή σ’ ένα μικρό μεταποιητικό εργαστήρι, ακούραστες γυναίκες δουλεύουν πάνω σε πάγκους ευτελή υλικά και τα μεταμορφώνουν σε ευφάνταστες μηχανές μέτρησης του χρόνου. Ο χρόνος στην πεζή μας αντίληψη, καθορίζεται αυστηρά απ’ την κίνηση των λεπτοδεικτών. Ώρες, λεπτά και δευτερόλεπτα. Απαρέγκλιτη αξία.

Πώς να χωρέσει μια ανθρώπινη αύρα, στο αυστηρό πλαίσιο ενός ρολογιού;

Πώς να διακρίνεις ένα ανεπαίσθητο δαχτυλικό αποτύπωμα, που από ένα ευλογημένο λάθος ξέμεινε σα μικρή σφραγίδα αγάπης;

Σαν την υπογραφή του ζωγράφου πάνω στο έργο του. Σε μια μικρή γωνιά. Στο σημείο που το άγγιζε, λίγο πριν το κρεμάσει στην λευκή επιφάνεια του εκθετηρίου.

Τα ζωντανά ρολόγια εμπνεύστηκαν και κατασκευάστηκαν από μια ομάδα γυναικών, διασκορπισμένων σ’ όλη την επικράτεια.  Στη συνέχεια τυλίχτηκαν προσεκτικά και ταξίδεψαν στην Αθήνα. Τα έσοδα απ’ τις πωλήσεις τους, θα καλύψουν λίγες απ’ τις ανάγκες ενός ορφανοτροφείου. Τα πραγματικά έσοδα απ’ την κίνηση αυτή, είναι  η ταύτιση και η ώθηση ν’ ακολουθήσουμε την τροχιά τους. Να μετράμε το χρόνο με τις ανατροπές μας. Να αντιδράμε με δράση. Να αναμετριόμαστε μόνο με το καλύτερο.

Το βράδυ που θα κλείσουν οι πόρτες του κτιρίου, τα ζωντανά ρολόγια θα ξεκρεμαστούν για λίγο απ’ τα καρφιά, θα τεντώσουν τους μουδιασμένους λεπτοδείκτες τους και θα στήσουν κουβέντα στο σκοτάδι. Ο κούκος, οι γάτες,  η κουκουβάγια, το καράβι, ο παλιός δίσκος , το ροζ τάβλι, οι δαντέλες, τα πλεχτά, το δέντρο και τα λουλούδια… Θα θυμηθούν πως όταν πήραν την τελική τους μορφή, κάποια μάτια άστραφταν από αγάπη και θαυμασμό. Και θα παραδεχτούν πως η ζωή θα ήταν λιγότερο ωραία, δίχως την ανακύκλωση των ανθρώπινων σκουπιδιών.

Στα δωμάτια που θα φιλοξενήσουν τα ακούραστα τικ-τακ τους, θα χτυπάει επίμονα μια υπενθύμιση. Πως ο χρόνος είναι χρήμα. Ο καλός χρόνος όμως, είναι αξία. 

H συμμετοχή μου στο 4^ο παιχνίδι του 2^ου κύκλου «Παίζοντας με τις λέξεις”, της Φλώρας.

Φιλοξενούμενο αυτή τη φορά, στο ζεστό στέκι της Αριστέας.

Με υποχρεωτικές, πέντε λέξεις-δυναμίτες, σημαδεμένες με κόκκινο χρώμα.

Εξαιρετικά αφιερωμένο στις γυναίκες που έφτιαξαν ένα όνειρο, το υποστήριξαν με την ψυχή τους και το έκαναν πραγματικότητα.

Για την ιστορία, η έκθεση χειροποίητων ρολογιών, πραγματοποιήθηκε στο Δημαρχείο Χαϊδαρίου, στα τέλη Νοέμβρη. Τα έσοδα απ’ τις πωλήσεις, προσφέρθηκαν στο Χριστοδούλειο Ίδρυμα Προστασίας Παιδιών.

Ευχαριστώ απ’ την καρδιά μου όλους τους φίλους και τις φίλες που συμμετείχαν στο Παιχνίδι και πιο πολύ τις Γυναίκες-Ωρολογοποιούς που με έμαθαν πως ο χρόνος, έχει τη διάσταση που εμείς του δίνουμε.