Απόψε τρώμε με τον κύριο Ευάγγελο

“Μάνα γύρισα... Μάνα;.... Ξάπλωσες;....”

“Εδώ είμαι αγόρι μου... στο σαλόνι…”

“Τι κάνεις νυχτιάτικα στο σαλόνι;... Ώπα!... Ο κύριος;”

“Ο κύριος Ευάγγελος είναι αγόρι μου. Μα δεν τον αναγνώρισες;”

“Και τι κάνει στο σαλόνι μας ο κύριος Ευάγγελος ρε μάνα;”

“Παρακαλώ, παρακαλώ!... Αγαπητέ κύριε, επιτρέψτε μου να διευκολύνω τη συζήτηση. Εν πρώτοις να σας συστηθώ. Είμαι Εγώ…”

“Περιττό! Σας γνώρισα. Τι δουλειά έχετε στο σπίτι μου τέτοια ώρα;”

“Διακρίνω μία υποβόσκουσα επιθετικότητα... Επιτρέψτε μου να δημιουργήσω ένα ανάχωμα στην –προφανώς δικαιολογημένη- ανησυχία σας. Η ερίτιμος μητέρα σας, ήταν μεταξύ των χιλιάδων συνέδρων που προσήλθαν αυθόρμητα στο κλειστό γυμναστήριο του Πανελληνίου για να παρακολουθήσουν την μεγαλειώδη ομιλία μου. Εγώ…”

“Τιιιιι;;;;; Πήγες εσύ στο συνέδριο;;; Δεν μου είχες πει ότι θα βγαίνατε με την θεία Ματθίλδη;”

“Μπερδευτήκαμε αγόρι μου... Κατηφορίζοντας την Mαυροματαίων, είδαμε κίνηση και νομίζαμε πως είχε συναυλία αλλυλεγγύης... Η θεία σου δηλαδή... είδε τις πράσινες σημαίες και τα συνθήματα για την “Aλήθεια που την κρατάγανε ψηλά” και μου λέει: ‘Φρόσω μου, τίποτα οικολόγοι θα’ναι... δεν πάμε ν’ ακούσουμε κανένα τραγουδάκι;”

“Τι λες μωρέ μάνα; Δεν καταλάβατε πού βρεθήκατε; Και καλά όλους τους άλλους... τον κύριο από δω δεν τον γνωρίσατε;“

“Αχ ναι, εγώ αμέσως τον αναγνώρισα τον κύριο Ευάγγελο. Ωστόσο βρήκαμε κάτι γνωστούς απ’ το ΚΑΠΗ Ζωγράφου και πιάσαμε την κουβέντα... Μα δεν μας είδες στις εφημερίδες;”

“Πες μου ότι φιγουράρεις και στον τύπο!”....

“Ε, δεν είμασταν και πολλοί... με το συμπάθιο κυρ-Βαγγέλη μου αλλά τρεις κι ο κούκος ήταν...  κι αυτός δηλαδή βαρέθηκε, πήρε αγκαζέ τον έναν απ’ τους τρεις και πήγαν για καφέ στο Πεδίον του Άρεως. Κι απάνω που συζητάγαμε  πού θα πάμε για ιαματικά τον Αύγουστο, τσουπ!... ήρθανε κάτι φωτογράφοι… ε, δεν βρήκαν άλλη παρέα και αποθανάτισαν εμάς... Ξέρεις πόσα λάϊκ πήρα γι αυτές τις φωτογραφίες;”

“Θα σου πω αργότερα πόσα φάσκελα θα πάρουμε οικογενειακώς... αφού μου εξηγήσεις τι θέλει εδώ ο κύριος”...

“Ω μα είναι απλό αγαπητέ μου... Εν όψει του επόμενου συνεδρίου, η μητέρα σας παραχώρησε το σαλόνι σας για τη διεξαγωγή του... Καταλαβαίνετε... υπάρχει μια οικονομική δυσχέρεια στο κόμμα”...

“Τι έκανε λέει; Στο σπίτι μας θα γίνει συνέδριο του ΠΑΣΟΚ;”

“Καλέ όχι!... Τι να την κάνουμε τόση άπλα; Το σαλονάκι σας είναι υπερ-αρκετό. Ε; Τι λέτε καλέ μου κύριε; All together we can!”

“Μη με σκουντάς ρε μάνα!... Με μελάνιασες!... Μέχρι το επόμενο συνέδριο βλέπουμε... δεν μου είπατε όμως... τι κάνετε απόψε εδώ;”

“Η μητέρα σας προσεφέρθη να συμφάγουμε, ώστε να συζητήσουμε ενδεχόμενες συνεργασίες με τρίτες δυνάμεις, ή και επαμφοτερίζουσες συνιστώσες που ενδιαφέρονται να στελεχώσουν το κόμμα… Εγώ εδέχθην να σας κάνω την τιμή, πιεζόμενος κατάφορα απ’ τις φορτικές της παρακλήσεις”. 

“Μάνα;... δε μιλάς;”

“Σκύψε να σου πω… για το ΚΑΠΗ της περιοχής μας θα μιλήσουμε… Ο κύριος Ευάγγελος επιμένει να γίνει πρόεδρος, αλλά υπάρχουν σθεναρές αντιδράσεις απ’ όλα τα μέλη… θα του το φέρουμε λάου-λάου να μην το πάρει κατάκαρδα… Πάω να στρώσω τραπέζι... κύριε Ευάγγελε, αν δεν σας πειράζει, ρίχνετε μια ματιά στο σουφλέ; Και στις συνιστώσες σχάρες σας παρακαλώ… έχω βάλει κάτι σουτζουκάκια στο γκριλ…”

“Μάνα, εμένα μη με υπολογίζεις… φεύγω!”

“ Γεια σας κύριε!... Κυρία Φρόσω μην ανησυχείτε. Του φευγάτου η μάνα δεν έκλαψε ποτέ!... παίρνετε και τα σκουπίδια φεύγοντας σας παρακαλώ;”

“Φεύγω απ’ το δωμάτιο, όχι απ’ το σπίτι! Εδώ τριγύρω θα είμαι και θα επέμβω μόλις χρειαστεί…”

“ Καλή τύχη σας εύχομαι κύριε!... Εγώ θα έφευγα, αλλά θα μείνω!.. Τα σουτζουκάκια δέσανε κυρία Φρόσω, να τα βγάλω;”

“Πού να τρέχετε νυχτιάτικα κύριε Ευάγγελε; Μην σας μπαγλαρώσουν τίποτα εισαγγελείς στο δρόμο. Καθίστε εδώ μέχρι να φύγετε… Να σας σερβίρω σουτζουκάκια;”

[οι φωτογραφίες απ' το διαδίκτυο]