Ο στρίγγλος που δεν έγινε τίποτα

//Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Ν.Δ., ‘Αδωνις Γεωργιάδης 

υποστήριξε πως αν η χώρα βγει απ' το ευρώ, 

οι γυναίκες στην Ελλάδα θα γίνουν εταίρες και παραδουλεύτρες//

-     Της κυρίας Μανωλίδου;

-     Μάλιστα…

-     Ο κύριος Μανωλίδης;

-     Τι θες κυρά μου;

-     Είμαι η ατυχήσασα που σας έλεγε ο κύρ- Κούλης... ο συνάδερφός σας... ο γιος του επίτιμου ντε... του Πάτροκλου του Αποστατούλη που είχε τον τράκτορα κι έκανε τις μεταφορές στο νησί...

-     Α μάλιστα... Ήρθατε για παραδουλεύτρα ε;

-     Τι να κάνω κύριε μου; Ας όψεται η έξοδος μας απ’ το ευρώ που άλλαξε τη ζήση μας φύρδην!...

-     Τα’λεγα εγώ κυρά μου... πώς είπαμε σε λένε;

-     Ελλάδα. Οι φίλοι με φωνάζουν Λίτσα...οι εχθροί Δούλα.

-     Χμμμ... και δε μου λες κυρ’ απαυτή μου... κρατιέσαι; Εδώ μέσα έχουμε απαιτήσεις.

-     Αμ, δεν με γνωρίσατε στις δόξες μου κυρ-Μανωλίδη μου!

-     Κυρά Λίτσα κομμένη...  Άδωνη με λένε!

-     Δεν με γνωρίσατε στις δόξες μου κυρ-Άδωνη Μανωλίδη μου! Είχαν να το λένε στη γειτονιά μας. Η Ελλάδα με τα ωραία της! Είχα σπίτι εγώ που ντρεπόσουν να μπεις μέσα...Αλλά είχαμε και τα ράφια μας γεμάτα. Από κάτω το βούτυρο της χρονιάς, από πάνω το λάδι. Και να οι πελτέδες, και να τα κεφαλοτύρια και να οι μανέστρες... Και να τα πορτοκάλια, τα γάλατα κι οι ζάχαρες. Και να τα υφάσματα, τα χαλιά και τα ρούχα μας. Ας όψεται η άτιμη η κοινωνία όμως... που άλλους τους ανεβάζει κι άλλους τους ρίχνει στα τάρταρα!...

-     Αχ να χαρείς κυρα-Λίτσα δεν την αντέχω τη γκρίνια! Δεν μπορώ τους ανθρώπους που τσιρίζουν και μιζεριάζουν. Από μαγείρεμα πώς τα πας; Θα φάμε κανένα φαγάκι της  προκοπής εδώ μέσα;

-     Μα τι λέτε κυρ-Άδωνη Μανωλίδη μου! Έχετε δοκιμάσει ντολμαδάκια απ’ τα χέρια μου;

-     Γενικώς  ντολμαδάκια σε χειροποίητη έκδοση, δεν ευτυχήσαμε να φάμε ακόμα... Άντε, φέρε τα συμπράγκαλα σου να τακτοποιηθείς. Και πού’σαι; Φτιάξε κι ένα καφεδάκι!...

-     Mάλιστα!.... Πώς τον επίνετε ελόγου σας;

-     Προεδρικό...

-     Ααααχχχ....

-     Τι έγινε κυρά μου; Μύγα σε τσίμπησε;

-     Με συγκινήσατε καλέ!... έτσι τον έπινε κι ο μακαρίτης. Κι άμα είχε και φουσκάλες, μου’λεγε: “Άντε ρε γυναίκα, πάλι λεφτά θα πάρουμε”…

-     Δεν αφήνουμε τον μακαρίτη να πιούμε εκείνο το καφεδάκι που λέγαμε κυρά μου; Άντε μπράβο!

-     Τι να κάνουμε; Μπορούμε να πούμε όχι; Δίχως το ευρώ, και καφεδάκι θα φτιάξουμε και πιάτα θα πλύνουμε, και το σφουγγαρόπανο θα στίψουμε, και κωλο...

-     Πρόσεξε τι θα πεις!

-     ... τούμπες θα κάνουμε! Μα πού πήγε το μυαλό σας; Πάω για τον καφέ σας...

  

-     Κυρ-Αδωνομανωλίδη μου... Η κυρία σας είναι στη φωτογραφία; Κάπου την ξέρω...

-     Χα!... Δεν  είσαι η μόνη κυριούλα μου... το πανελλήνιο την ξέρει!

-     Θα’φυγε με τ’ άλλο καραβάνι ε;... γιατί στις παραδουλεύτρες δεν την πήρε το μάτι μου... τι να πεις; Άτιμη κοινωνία!... 

Υ.Γ.