Γι αυτούς που η νηστεία είναι από ανάγκη κι όχι από
θρησκευτική επιλογή…
Γι αυτούς που καθόλου δεν ανησυχούν μην βάλουν
παραπανίσια κιλά την περίοδο των γιορτών…
Γι αυτούς που δεν θα ζήσουν -ίσως ποτέ- μια εορταστική
απόδραση στο γραφικό Γαλαξίδι ή σ’ ένα κυκλαδίτικο νησί…
Γι αυτούς που δεν αγωνιούν πόσα μποφόρ θα φυσάει στο
Αιγαίο τις παραμονές των γιορτών ή αν εξελίσσεται ομαλά η κίνηση στις εθνικές
οδούς…
Γι αυτούς που αδιαφορούν για τις τιμές του οβελία ή της γαλοπούλας
ή το κόστος του γιορταστικού τραπεζιού…
Γι αυτούς που δουλεύουν ανήμερα του Πάσχα για να πάρουν
το επιπλέον 75% του ημερομισθίου τους…
Ή γι αυτούς που δουλεύουν σ’ όλα τα ανήμερα γιατί πρέπει
να εξυπηρετήσουν τους υπόλοιπους που απολαμβάνουμε τις αργίες…
Γι αυτούς που σηκώνουν ισοβίως το σταυρό της επιβίωσης,
δίχως να ελπίζουν σε κάποια επικείμενη Ανάσταση…
Γι αυτούς που τα πυροτεχνήματα μιας Ανάστασης ή μιας
Πρωτοχρονιάς, ηχούν σαν ανελέητοι βομβαρδισμοί στα μοναχικά τους σπίτια, ή στα
δωμάτια που φιλοξενούν τις κουρασμένες τους υπάρξεις…
Γι αυτούς που σπρώχνουν ευγενικά τις γιορτές απ’ το
κατώφλι τους, γιατί οι γιορτές θέλουν στολίδια και δώρα, θέλουν τις κατσαρόλες
γεμάτες και τους φούρνους να ψήνουν αφράτα τσουρεκάκια και θέλουν και παιδάκια
χαρούμενα να πλάθουν κουλουράκια με τις μαμάδες τους, θέλουν σπίτια να μυρίζουν
ήλιο κι αλεύρι για όλες τις χρήσεις και θέλουν καινούργια παπούτσια και κάρτες
αλλαγής και λαμπαδόκουτα και σακούλες γεμάτες να πηγαινοέρχονται στους δρόμους,
θέλουν, και τι δε θέλουν οι άτιμες…
Κι άντε να εξηγήσεις στο Λενάκι να μην ανησυχεί, γιατί
βγαίνουμε σταδιακά απ’ την κρίση και πως το χρέος είναι ένα τικ βιώσιμο, σε
αντίθεση με τον μπαμπά που έσκασε απ’ τη στεναχώρια του γιατί έμεινε άνεργος
και πως η μαμά δε γινόταν να είναι κοντά της το βράδυ της Ανάστασης γιατί είχε βάρδια
λάντζα στην οικογενειακή ταβέρνα «Η
ωραία Ελλάς» και πως τα βεγγαλικά που άκουγε μοναχή της τα μεσάνυχτα απ’
την κοντινή εκκλησία, ήταν για μια Ανάσταση που δεν την αφορά ακόμα…
Και πως το δικό της βεγγαλικό, θέλει πολλές σταυρώσεις
ακόμα για να λάμψει.
«Χρόνια πολλά κοριτσάκι μου, να προσέχεις μέχρι να γυρίσω… θα φέρω και λίγη
μαγειρίτσα να φάμε παρέα το πρωί… σ’ αφήνω, έχω πολλή δουλειά απόψε… σ’ αγαπώ
πολύ…»
Ένα κοριτσίστικο βλέμμα κολλημένο στο τζάμι του
παραθύρου. Ο ουρανός να σκίζεται από πολύχρωμα βεγγαλικά κι οι καμπάνες να
παιανίζουν χαρμόσυνα την ανάσταση του Χριστού.
Καρφώνει τα μάτια της ψηλά. «Να έχω κι εγώ ένα βεγγαλικό σε
παρακαλώ; Μόνο ένα…»
φωτογραφία: https://birdemetutopya.tumblr.com/
Ας χαρίζουμε βεγγαλικά σε αυτά τα παιδικά μάτια κολλημένα στα παράθυρα! Αυτό το Πάσχα επέλεξα να κάνω φέτος και δεν με νοιάζει τίποτε άλλο πια! Πολλά φιλιά Μαράκι μου μίλησες στην καρδιά μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρόνια Πολλά Ελενάκι μου και μη σε νοιάζει τίποτ' άλλο.
ΔιαγραφήΤα φιλιά μου♥
Ναι,Μαρία μου, για όλους αυτούς που περνούν αθόρυβα δίπλα μας, επιβιώνουν σιωπηλά και πάντα ελπίζουν σε ένα καλύτερο αύριο κυρίως για τα παιδιά τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα μην τους ξεχνάμε, καθώς είναι οι αφανείς ήρωες γύρω μας. Αυτοί στηρίζουν τον τόπο χωρίς φωναχτό παράπονο.
Με λεπτότητα κι ευαισθησία το κείμενό σου, κορίτσι μου!
Να είσαι καλά!
Σε φιλώ!
Με την προτροπή και την ελπίδα πως αποδεικνύουμε έμπρακτα πόσο καλοί Χριστιανοί είμαστε.
ΔιαγραφήΤους χαιρετισμούς μου Γλαύκη μου!
Καλημέρα Μαρία μου και χρόνια πολλά
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι να πω με συγκλόνισες:
"το δικό της βεγγαλικό, θέλει πολλές σταυρώσεις ακόμα για να λάμψει"
Σε φιλώ πολύ πολύ μάτια μου ♥♥♥
Τις ευχές και τη σκέψη μου Ελενάκι μου♥
ΔιαγραφήΑυτά που γράφεις είναι η αγωνία μου, η στεναχώρια μου κάθε φορά που βάζω εγώ στο δικό μου τραπέζι ότι θέλω ή όταν περισσεύει φαγητό και ψάχνω που να το δώσω χρήσιμα αποδεκτό.Εγώ που έζησα σε καλές εποχές ματώνω για τα νέα παιδιά των 25 χρόνων που θέλουν να ανοίξουν τα φτερά τους και δεν μπορούν. Παθαίνω μελαγχολία για το μέλλον των εγγονιών μου που έμαθαν κι όλας να ρωτούν τη μαμά τους αν μπορούν να αγοράσουν κάτι που είδαν στο σούπερ μάρκετ όταν την συνοδεύουν.Πληγώνομαι περισσότερο για τα παιδιά μου που δουλεύουν χωρίς να ελπίζουν στο αύριο..
ΑπάντησηΔιαγραφήΤις ίδιες αγωνίες έχουμε Αχτίδα μου αλλά ήρθε η ώρα να κάνουμε τους φόβους μας αλληλεγγύη και αγάπη σ' όσους έχουν ανάγκη και με τα μέσα που διαθέτει ο καθένας μας.
ΔιαγραφήΤις ευχές μου και σ' ευχαριστώ πολύ!
Συγκινητικό,Μαρία μου,το κείμενό σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι άνθρωποι έχουν κάνει τις γιορτές
να θέλουν τόοοοοοσα πολλά,
για να είναι"καλές"!
Χρόνια Πολλά με υγεία πάνω απ'όλα!
(Γιούλη)
Δυστυχώς υπάρχουν σπίτια που δεν έχουν τα στοιχειώδη Γιούλη μου.
ΔιαγραφήΧρόνια Πολλά και όχι στερημένα θα πρόσθετα.
Σ' ευχαριστώ πολύ Γιούλη μου!
Πόσες χορδες καρδιας έχεις αγγιξει παλι με αυτες σου τις αλήθειες.. βρε Κανελλακι μου ναι γι αυτους όλους ας εκτιμήσουμε την επόμενη φορα που θα είμαστε σε πλεονεκτική θέση γιατί μπορεί να μην είμαστε απο την αλλη πλευρα.. πόσο
ΑπάντησηΔιαγραφήλιγα χρειαζόμαστε για να γεμισει η καρδια μας και το στομαχι μας..! αυτή ειναι η πραγματικότητα αγαπη μου να είσαι καλα για το αφιερωμα που τους εκανες.. και για αυτό μεσα σε εισαγωγικα.. «Να έχω κι εγώ ένα βεγγαλικό σε παρακαλώ; Μόνο ένα…» την επομενη φορα να μην υπαρχουν!!!
Να είσαι καλα και να γραφεις..!!! φιλω σε!!!
Τα παρακείμενα σου Μαρακι μου το.... παράθυρο της αγαπης.!!!
ΔιαγραφήΜε την ευχή να γίνει η ευχή σου πράξη Ρούλα μου!
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ Ρουλάκι μου♥
Χρόνια πολλά Μαρία μου και εύχομαι η Ανάσταση ας αναστήσει για τους ανθρώπους, ειδικά για τόσους που περνούν πίσω από ένα τζάμι τις γιορτινές μέρες κάθε ελπίδα για ένα καλύτερο αυριο
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σαι καλά Μαρία μου με τις ευαισθησίες σου
Φιλιά πολλά
Ειδικά γι αυτούς Αννούλα μου, όλες μας οι ευχές και οι προσπάθειες να είμαστε δίπλα τους.
ΔιαγραφήΓιατί κάθε παιδικό χαμόγελο είναι και μια μικρή Ανάσταση.
Σε φιλώ!...
Δεν παύεις να στρέφεις τον ευαίσθητο προβολέα σου, Μαρία, στους ναυαγούς που παλεύουν, χωρίς να γίνονται πάντα αντιληπτοί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια όλους αυτούς που παραδέρνουν μέσα στο πέλαγος της ανέχειας υπάρχουν όλοι οι άλλοι. Αυτοί είναι που θα αμβλύνουν τον πόνο των πλησίον τους. Με μόνο κίνητρο την ανθρωπιά. Άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο.
Μόνον οι άνθρωποι.
(Χωρίς να παύουν ποτέ να προβληματίζονται γιατί το άδικο, γιατί η δυστυχία…).
Χωρία να παύει ποτέ αυτή σου η παρένθεση Άρη μου, να προβληματίζει και να πονάει.
ΔιαγραφήΧρόνια Πολλά εύχομαι ολόψυχα στην οικογένειά σου!
Μαρία, το έχω ξαναπεί ότι ο λόγος σου έχει μια πάγια κοινωνική ευαισθησία. Δεν θα ήταν υπερβολή αν παρομοίαζα το λόγο σου με αυτόν του Καρόλου Ντίκενς και σε παρακαλώ μην το θεωρήσεις υπερβολή ή παρατυπία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Λόγος σου, γεμάτος λογοτεχνικό οίστρο, έχει τη δυνατότητα να μιλήσει για τέτοια θέματα.
Αυτό που αναπτύσσεις σήμερα συγκλονίζει.
Είναι η διαπίστωση. Η Επισήμανση της αλήθειας, μιας πλευράς της αδυσώπητης πραγματικότητας.
Θέλω όμως κάποια στιγμή όλοι μας, ανεξαιρέτως, να αρχίσουμε να δίνουμε και το λόγο του οδηγού σε αυτούς τους ανθρώπους.
Θεωρώ δηλαδή σημαντικό, οι πνευματικοί άνθρωποι, να περάσουν πια στη φάση της πρωτοπορίας.
Φυσικά ναι αυτή είναι η πραγματικότητα. Όμως "εγώ", θα σε πάρω απ το χέρι να βγεις πίσω από το τζάμι του παραθύρου και να διεκδικήσεις, να αξιώσεις, να πάρεις στα χέρια σου τη λαμπάδα και τη μαγειρίτσα που σου κλέβουν.
Αυτό θεωρώ πρέπει να είναι το επόμενο βήμα όλων μας.
Πολλές καλησπέρες καλή μου.
Γιάννη μου, αν είχαμε μείνει όλοι στις διαπιστώσεις, η ελληνική κοινωνία θα είχε γονατίσει. Όχι όλη βέβαια, αλλά οι πιο αδύναμες ομάδες που υπάρχουν ακόμα, συντηρούνται και αναπνέουν απ' αυτό το "επόμενο βήμα" που γράφεις. Γιατί οι δρόμοι δεν προσφέρονται πια για διαδηλώσεις, αλλά για αλληλεγγύη, για μοίρασμα και για δράσεις. Εκεί είναι το πεδίο της μάχης κι εκεί μπορούμε να δείξουμε την ανθρωπιά και την ανωτερότητά μας. Γνώμη μου πάντα εκφράζω κατανοώντας πλήρως το μήνυμά σου. Μακάρι να συντονιστούν κάποια στιγμή τα βήματά μας...
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ και τις εγκάρδιες ευχές μου!
Υπήρχε κάποτε μια εποχή που όλα αυτά τα ζήσαμε, το κακό είναι ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Ευχή μου για ένα καλύτερο αύριο μια ανθρώπινη ισότητα...
Ο Χριστός Ανέστη για όλους τους ανθρώπους
Με την αγάπη μου
Γαβριήλ
Αμήν Γαβρίλη μου!
ΔιαγραφήΕγκάρδιες ευχές στην άλλη όχθη...
Άλλο ένα εξαιρετικά δοσμένο κείμενο που δεν "μασά" τα λόγια του...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο θέμα εξακολουθεί και υπάρχει όπως υπήρχε από τότε που με θυμάμαι. Τώρα, τί κάνουν οι "χορτάτοι" για ν' ανακουφιστούν οι στερημένοι; Ξέρω, πως σε ατομικό επίπεδο όλοι μας μπορούμε να δώσουμε το παρόν κάνοντας αυτό που μας αναλογεί... καλή μας δύναμη!
Πολλά ΑΦιλάκια καρδιάς Μαρία μου! :)
Αν κρατήσουμε τις σωστές "αναλογίες" μας Στεφανία μου, θα μείνουμε όρθιοι. Αυτό προέχει τώρα.
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ για την πολύ ακριβή ερμηνεία του κειμένου.
Φιλιά και ευχές απ' την καρδιά μου♥
Aνεχομαι..Σημαινει συμφωνω..
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΗΝ αφηνουμε να φαινεται..Οτι συμφωνουμε στο ΑΙΣΧΟΣ...
Δειχτε την ανθρωπια σας...
Βοηθηστε μονογονεικες οικογενειες...
Παιδια ΑΜΕΑ..
Προσφυγγες...
Ευχαριστω Μαρια μας..!!
Σ' ευχαριστώ Μαχαίρη!!!
Διαγραφή"Και πως το δικό της βεγγαλικό, θέλει πολλές σταυρώσεις ακόμα για να λάμψει."
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι να πω τώρα που τα είπες όλα...κι όσα δεν είπες τα έκλεισες στην παραπάνω φράση!
Χρόνια πολλά Μαράκι μου!
Φιλιά πολλά!