Τετάρτη 19 Απριλίου 2017

Με δανεικό βεγγαλικό

Γι αυτούς που η νηστεία είναι από ανάγκη κι όχι από θρησκευτική επιλογή…
Γι αυτούς που καθόλου δεν ανησυχούν μην βάλουν παραπανίσια κιλά την περίοδο των γιορτών…
Γι αυτούς που δεν θα ζήσουν -ίσως ποτέ- μια εορταστική απόδραση στο γραφικό Γαλαξίδι ή σ’ ένα κυκλαδίτικο νησί…
Γι αυτούς που δεν αγωνιούν πόσα μποφόρ θα φυσάει στο Αιγαίο τις παραμονές των γιορτών ή αν εξελίσσεται ομαλά η κίνηση στις εθνικές οδούς…
Γι αυτούς που αδιαφορούν για τις τιμές του οβελία ή της γαλοπούλας ή το κόστος του γιορταστικού τραπεζιού…
Γι αυτούς που δουλεύουν ανήμερα του Πάσχα για να πάρουν το επιπλέον 75% του ημερομισθίου τους…
Ή γι αυτούς που δουλεύουν σ’ όλα τα ανήμερα γιατί πρέπει να εξυπηρετήσουν τους υπόλοιπους που απολαμβάνουμε τις αργίες…
Γι αυτούς που σηκώνουν ισοβίως το σταυρό της επιβίωσης, δίχως να ελπίζουν σε κάποια επικείμενη Ανάσταση…
Γι αυτούς που τα πυροτεχνήματα μιας Ανάστασης ή μιας Πρωτοχρονιάς, ηχούν σαν ανελέητοι βομβαρδισμοί στα μοναχικά τους σπίτια, ή στα δωμάτια που φιλοξενούν τις κουρασμένες τους υπάρξεις…
Γι αυτούς που σπρώχνουν ευγενικά τις γιορτές απ’ το κατώφλι τους, γιατί οι γιορτές θέλουν στολίδια και δώρα, θέλουν τις κατσαρόλες γεμάτες και τους φούρνους να ψήνουν αφράτα τσουρεκάκια και θέλουν και παιδάκια χαρούμενα να πλάθουν κουλουράκια με τις μαμάδες τους, θέλουν σπίτια να μυρίζουν ήλιο κι αλεύρι για όλες τις χρήσεις και θέλουν καινούργια παπούτσια και κάρτες αλλαγής και λαμπαδόκουτα και σακούλες γεμάτες να πηγαινοέρχονται στους δρόμους, θέλουν, και τι δε θέλουν οι άτιμες…

Κι άντε να εξηγήσεις στο Λενάκι να μην ανησυχεί, γιατί βγαίνουμε σταδιακά απ’ την κρίση και πως το χρέος είναι ένα τικ βιώσιμο, σε αντίθεση με τον μπαμπά που έσκασε απ’ τη στεναχώρια του γιατί έμεινε άνεργος και πως η μαμά δε γινόταν να είναι κοντά της το βράδυ της Ανάστασης γιατί είχε βάρδια λάντζα στην οικογενειακή ταβέρνα «Η ωραία Ελλάς» και πως τα βεγγαλικά που άκουγε μοναχή της τα μεσάνυχτα απ’ την κοντινή εκκλησία, ήταν για μια Ανάσταση που δεν την αφορά ακόμα…
Και πως το δικό της βεγγαλικό, θέλει πολλές σταυρώσεις ακόμα για να λάμψει.

«Χρόνια πολλά κοριτσάκι μου, να προσέχεις μέχρι να γυρίσω… θα φέρω και λίγη μαγειρίτσα να φάμε παρέα το πρωί… σ’ αφήνω, έχω πολλή δουλειά απόψε… σ’ αγαπώ πολύ…»

Ένα κοριτσίστικο βλέμμα κολλημένο στο τζάμι του παραθύρου. Ο ουρανός να σκίζεται από πολύχρωμα βεγγαλικά κι οι καμπάνες να παιανίζουν χαρμόσυνα την ανάσταση του Χριστού.

Καρφώνει τα μάτια της ψηλά. «Να έχω κι εγώ ένα βεγγαλικό σε παρακαλώ; Μόνο ένα…»

φωτογραφία: https://birdemetutopya.tumblr.com/

26 σχόλια:

  1. Ας χαρίζουμε βεγγαλικά σε αυτά τα παιδικά μάτια κολλημένα στα παράθυρα! Αυτό το Πάσχα επέλεξα να κάνω φέτος και δεν με νοιάζει τίποτε άλλο πια! Πολλά φιλιά Μαράκι μου μίλησες στην καρδιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χρόνια Πολλά Ελενάκι μου και μη σε νοιάζει τίποτ' άλλο.
      Τα φιλιά μου♥

      Διαγραφή
  2. Ναι,Μαρία μου, για όλους αυτούς που περνούν αθόρυβα δίπλα μας, επιβιώνουν σιωπηλά και πάντα ελπίζουν σε ένα καλύτερο αύριο κυρίως για τα παιδιά τους.
    Να μην τους ξεχνάμε, καθώς είναι οι αφανείς ήρωες γύρω μας. Αυτοί στηρίζουν τον τόπο χωρίς φωναχτό παράπονο.
    Με λεπτότητα κι ευαισθησία το κείμενό σου, κορίτσι μου!
    Να είσαι καλά!
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με την προτροπή και την ελπίδα πως αποδεικνύουμε έμπρακτα πόσο καλοί Χριστιανοί είμαστε.
      Τους χαιρετισμούς μου Γλαύκη μου!

      Διαγραφή
  3. Καλημέρα Μαρία μου και χρόνια πολλά
    Τι να πω με συγκλόνισες:
    "το δικό της βεγγαλικό, θέλει πολλές σταυρώσεις ακόμα για να λάμψει"

    Σε φιλώ πολύ πολύ μάτια μου ♥♥♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αυτά που γράφεις είναι η αγωνία μου, η στεναχώρια μου κάθε φορά που βάζω εγώ στο δικό μου τραπέζι ότι θέλω ή όταν περισσεύει φαγητό και ψάχνω που να το δώσω χρήσιμα αποδεκτό.Εγώ που έζησα σε καλές εποχές ματώνω για τα νέα παιδιά των 25 χρόνων που θέλουν να ανοίξουν τα φτερά τους και δεν μπορούν. Παθαίνω μελαγχολία για το μέλλον των εγγονιών μου που έμαθαν κι όλας να ρωτούν τη μαμά τους αν μπορούν να αγοράσουν κάτι που είδαν στο σούπερ μάρκετ όταν την συνοδεύουν.Πληγώνομαι περισσότερο για τα παιδιά μου που δουλεύουν χωρίς να ελπίζουν στο αύριο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τις ίδιες αγωνίες έχουμε Αχτίδα μου αλλά ήρθε η ώρα να κάνουμε τους φόβους μας αλληλεγγύη και αγάπη σ' όσους έχουν ανάγκη και με τα μέσα που διαθέτει ο καθένας μας.
      Τις ευχές μου και σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  5. Συγκινητικό,Μαρία μου,το κείμενό σου.
    Οι άνθρωποι έχουν κάνει τις γιορτές
    να θέλουν τόοοοοοσα πολλά,
    για να είναι"καλές"!
    Χρόνια Πολλά με υγεία πάνω απ'όλα!
    (Γιούλη)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δυστυχώς υπάρχουν σπίτια που δεν έχουν τα στοιχειώδη Γιούλη μου.
      Χρόνια Πολλά και όχι στερημένα θα πρόσθετα.
      Σ' ευχαριστώ πολύ Γιούλη μου!

      Διαγραφή
  6. Πόσες χορδες καρδιας έχεις αγγιξει παλι με αυτες σου τις αλήθειες.. βρε Κανελλακι μου ναι γι αυτους όλους ας εκτιμήσουμε την επόμενη φορα που θα είμαστε σε πλεονεκτική θέση γιατί μπορεί να μην είμαστε απο την αλλη πλευρα.. πόσο
    λιγα χρειαζόμαστε για να γεμισει η καρδια μας και το στομαχι μας..! αυτή ειναι η πραγματικότητα αγαπη μου να είσαι καλα για το αφιερωμα που τους εκανες.. και για αυτό μεσα σε εισαγωγικα.. «Να έχω κι εγώ ένα βεγγαλικό σε παρακαλώ; Μόνο ένα…» την επομενη φορα να μην υπαρχουν!!!
    Να είσαι καλα και να γραφεις..!!! φιλω σε!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα παρακείμενα σου Μαρακι μου το.... παράθυρο της αγαπης.!!!

      Διαγραφή
    2. Με την ευχή να γίνει η ευχή σου πράξη Ρούλα μου!
      Σ' ευχαριστώ πολύ Ρουλάκι μου♥

      Διαγραφή
  7. Χρόνια πολλά Μαρία μου και εύχομαι η Ανάσταση ας αναστήσει για τους ανθρώπους, ειδικά για τόσους που περνούν πίσω από ένα τζάμι τις γιορτινές μέρες κάθε ελπίδα για ένα καλύτερο αυριο
    Να σαι καλά Μαρία μου με τις ευαισθησίες σου
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ειδικά γι αυτούς Αννούλα μου, όλες μας οι ευχές και οι προσπάθειες να είμαστε δίπλα τους.
      Γιατί κάθε παιδικό χαμόγελο είναι και μια μικρή Ανάσταση.
      Σε φιλώ!...

      Διαγραφή
  8. Δεν παύεις να στρέφεις τον ευαίσθητο προβολέα σου, Μαρία, στους ναυαγούς που παλεύουν, χωρίς να γίνονται πάντα αντιληπτοί.
    Για όλους αυτούς που παραδέρνουν μέσα στο πέλαγος της ανέχειας υπάρχουν όλοι οι άλλοι. Αυτοί είναι που θα αμβλύνουν τον πόνο των πλησίον τους. Με μόνο κίνητρο την ανθρωπιά. Άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο.
    Μόνον οι άνθρωποι.
    (Χωρίς να παύουν ποτέ να προβληματίζονται γιατί το άδικο, γιατί η δυστυχία…).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χωρία να παύει ποτέ αυτή σου η παρένθεση Άρη μου, να προβληματίζει και να πονάει.
      Χρόνια Πολλά εύχομαι ολόψυχα στην οικογένειά σου!

      Διαγραφή
  9. Μαρία, το έχω ξαναπεί ότι ο λόγος σου έχει μια πάγια κοινωνική ευαισθησία. Δεν θα ήταν υπερβολή αν παρομοίαζα το λόγο σου με αυτόν του Καρόλου Ντίκενς και σε παρακαλώ μην το θεωρήσεις υπερβολή ή παρατυπία.
    Ο Λόγος σου, γεμάτος λογοτεχνικό οίστρο, έχει τη δυνατότητα να μιλήσει για τέτοια θέματα.
    Αυτό που αναπτύσσεις σήμερα συγκλονίζει.
    Είναι η διαπίστωση. Η Επισήμανση της αλήθειας, μιας πλευράς της αδυσώπητης πραγματικότητας.
    Θέλω όμως κάποια στιγμή όλοι μας, ανεξαιρέτως, να αρχίσουμε να δίνουμε και το λόγο του οδηγού σε αυτούς τους ανθρώπους.
    Θεωρώ δηλαδή σημαντικό, οι πνευματικοί άνθρωποι, να περάσουν πια στη φάση της πρωτοπορίας.
    Φυσικά ναι αυτή είναι η πραγματικότητα. Όμως "εγώ", θα σε πάρω απ το χέρι να βγεις πίσω από το τζάμι του παραθύρου και να διεκδικήσεις, να αξιώσεις, να πάρεις στα χέρια σου τη λαμπάδα και τη μαγειρίτσα που σου κλέβουν.
    Αυτό θεωρώ πρέπει να είναι το επόμενο βήμα όλων μας.
    Πολλές καλησπέρες καλή μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιάννη μου, αν είχαμε μείνει όλοι στις διαπιστώσεις, η ελληνική κοινωνία θα είχε γονατίσει. Όχι όλη βέβαια, αλλά οι πιο αδύναμες ομάδες που υπάρχουν ακόμα, συντηρούνται και αναπνέουν απ' αυτό το "επόμενο βήμα" που γράφεις. Γιατί οι δρόμοι δεν προσφέρονται πια για διαδηλώσεις, αλλά για αλληλεγγύη, για μοίρασμα και για δράσεις. Εκεί είναι το πεδίο της μάχης κι εκεί μπορούμε να δείξουμε την ανθρωπιά και την ανωτερότητά μας. Γνώμη μου πάντα εκφράζω κατανοώντας πλήρως το μήνυμά σου. Μακάρι να συντονιστούν κάποια στιγμή τα βήματά μας...
      Σ' ευχαριστώ πολύ και τις εγκάρδιες ευχές μου!

      Διαγραφή
  10. Υπήρχε κάποτε μια εποχή που όλα αυτά τα ζήσαμε, το κακό είναι ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται...
    Η Ευχή μου για ένα καλύτερο αύριο μια ανθρώπινη ισότητα...

    Ο Χριστός Ανέστη για όλους τους ανθρώπους

    Με την αγάπη μου
    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Άλλο ένα εξαιρετικά δοσμένο κείμενο που δεν "μασά" τα λόγια του...
    Το θέμα εξακολουθεί και υπάρχει όπως υπήρχε από τότε που με θυμάμαι. Τώρα, τί κάνουν οι "χορτάτοι" για ν' ανακουφιστούν οι στερημένοι; Ξέρω, πως σε ατομικό επίπεδο όλοι μας μπορούμε να δώσουμε το παρόν κάνοντας αυτό που μας αναλογεί... καλή μας δύναμη!

    Πολλά ΑΦιλάκια καρδιάς Μαρία μου! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν κρατήσουμε τις σωστές "αναλογίες" μας Στεφανία μου, θα μείνουμε όρθιοι. Αυτό προέχει τώρα.
      Σ' ευχαριστώ για την πολύ ακριβή ερμηνεία του κειμένου.
      Φιλιά και ευχές απ' την καρδιά μου♥

      Διαγραφή
  12. Aνεχομαι..Σημαινει συμφωνω..
    ΜΗΝ αφηνουμε να φαινεται..Οτι συμφωνουμε στο ΑΙΣΧΟΣ...
    Δειχτε την ανθρωπια σας...
    Βοηθηστε μονογονεικες οικογενειες...
    Παιδια ΑΜΕΑ..
    Προσφυγγες...

    Ευχαριστω Μαρια μας..!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. "Και πως το δικό της βεγγαλικό, θέλει πολλές σταυρώσεις ακόμα για να λάμψει."
    Τι να πω τώρα που τα είπες όλα...κι όσα δεν είπες τα έκλεισες στην παραπάνω φράση!
    Χρόνια πολλά Μαράκι μου!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.