Τα βήματα του ελέφαντα

Στην παραθαλάσσια έπαυλη του Τζώρτζη Μισαηλίδη έχουν αρχίσει από νωρίς οι πυρετώδεις ετοιμασίες για το πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν. Η έμπειρη οικονόμος κυρία Βιλελμίνη, με το μόνιμα αυστηρό ύφος θαλαμοφύλακα, επιβλέπει την κουζίνα, το κελάρι, τους δερμάτινους καναπέδες και τη σκαλιστή μπερζέρα με στόφα από ατόφιο δαμάσκο. Βεβαιώθηκε πως ήταν στη σωστή της θέση, εκεί ακριβώς που συνηθίζει να κάθεται αποκλειστικά ο κύριος Τζώρτζης όταν έχει επισκέπτες και πέρασε το δάχτυλό της από ένα διακοσμητικό αντικείμενο, σαν μια ύστατη δειγματοληψία για τυχόν ύπαρξη σκόνης. Ή για να βεβαιωθεί πως κι αυτό ήταν στη σωστή του θέση;

Την οβάλ τραπεζαρία από μασίφ μαόνι, στόλιζε μια πολύχρωμη σύνθεση με αλεξανδρινούς, αμαρυλλίδες και λίλιουμ, πλαισιωμένα από κόκκινα κεριά και βιτρώ φαναράκια. Δύο επιτοίχιες πορσελάνινες απλίκες, φώτιζαν απαλά τον πίνακα του Μονέ, ένα πιστό αντίγραφο της «Καλύβας των τελωνειακών στην Pourville». Ο Τζώρτζης είχε πληρώσει αδρά γι αυτόν τον καμβά, όχι από σεβασμό στο διάσημο ζωγράφο –δεν υπήρξε ποτέ φιλότεχνος άλλωστε- αλλά γιατί θεωρούσε πως εκφράζει την προσωπική του οικονομική εκτόξευση· απ’ την ταπεινή του προέλευση ως γιος μετανάστη  απ’ την Κρώμνη του Πόντου και την πατρική καλύβα που φιλοξένησε τα παιδικά του χρόνια, κυριάρχησε σαν επιχειρηματίας κι έχτισε στο ίδιο απόκρημνο σημείο, μια μεγαλοπρεπή βίλα. Η απλωσιά της άγριας θάλασσας, προσφερόταν για ηρεμία... έως και για χωνευτήρι ανεπιθύμητων παρουσιών...

Στην πιάτσα ήταν κοινό μυστικό πως το ταπεινό «Πρατήριο Γυναικείων Εσωρούχων» που ξεφύτρωσε πριν χρόνια στην επαρχιακή πόλη και σταδιακά εξελίχθηκε σε πολυώροφο κτίριο με φιμέ τζάμια και 24ωρη φύλαξη από μπράβους, δεν ήταν παρά ένα παράνομο «γραφείο ευρέσεως εργασίας» για ανήλικα κορίτσια από αφρικανικές χώρες. Εμπλουτίζοντας τη γκάμα των προϊόντων του, ο δαιμόνιος Τζώρτζης ξεκίνησε πρόσφατα την εισαγωγή και διακίνηση βρεφών απ’ τη γειτονική  Βουλγαρία. Όλα με νομιμοφανή έγγραφα και υπό τη στοργική προστασία της αστυνομίας. Οι ελάχιστοι έντιμοι ένστολοι που του δυσκόλευαν τη μπίζνα, βρέθηκαν με δυσμενή μετάθεση.  Ένας μάλιστα αυτοκτόνησε με το υπηρεσιακό του όπλο, έτσι τουλάχιστον αποφάνθηκε ο ανακριτής που είχε αναλάβει την υπόθεση. Η αποψινή βραδιά λοιπόν, ήταν μια επίδειξη υπεροχής στους πιστούς συνεργάτες του,  ένα ακόμα “δωράκι” για τις πολύτιμες υπηρεσίες τους. Γιατί αληθινοί φίλοι για τον Τζώρτζη, δεν υπήρχαν ούτε για δείγμα.

Η οικονόμος κούνησε ικανοποιημένη το κεφάλι της. Όλα πανέτοιμα. Ένα μικρό χαρτάκι διπλώθηκε και χώθηκε στη τσέπη της. Απομακρύνθηκε, αποφεύγοντας να πατήσει στο ακριβό χαλί. Για την αποστειρωμένη κυρία Βιλελμίνη, το πιο φρικώδες σενάριο για την αποψινή βραδιά, θα ήταν ένας λεκές πάνω στα οκταγωνικά μοτίβα του τουρκμένικου μπουχάρα. Θα μπορούσε άραγε να φανταστεί πως σε λίγες ώρες, το μεταξένιο πέλος θα λεκιαζόταν ανεπανόρθωτα από ένα κόκκινο παχύ υγρό;  

-          Πάει, τρελάθηκε η Βιλ. Εδώ φάγανε τον άνθρωπο κι αυτή θρηνεί το χαλί! Τι να πεις;

~ // ~

Οι αστυνομικοί που κατέφτασαν στη βίλα, απαίτησαν να μην απομακρυνθεί κανείς. Καλεσμένοι και υπηρετικό προσωπικό παρατάχτηκαν στο σαλόνι, περιμένοντας τη σειρά τους για κατάθεση στον επικεφαλής αξιωματικό του εγκληματολογικού.

-          Περιγράψτε μου τι έγινε.

-          Δευτερόλεπτα πριν αλλάξει η χρονιά, μαζευτήκαμε όλοι στο μικρό αίθριο, στην άλλη άκρη του σαλονιού, για να παρακολουθήσουμε την εκτόξευση βεγγαλικών στον κήπο. Ήταν κανονισμένο απ’ τον συγχωρεμένο… κι αμέσως μετά, θ’ ανοίγαμε τα δώρα, πλάι στο τζάκι, εκεί που βρέθηκε…

-          Συνεχίστε.

-          Φρίκη! Ο Τζώρτζης πεσμένος ανάσκελα στο χαλί, μ’ ένα αιχμηρό ξιφίδιο καρφωμένο στην καρδιά του…

-          Υποψίες για τον πιθανό δολοφόνο;

-          Αληθινό μυστήριο. Όπως σας είπα, τη στιγμή του φόνου, ήμασταν όλοι συγκεντρωμένοι στην άλλη άκρη του σαλονιού, προσηλωμένοι στα εντυπωσιακά πυροτεχνήματα...

-          Πόσοι ήσασταν αλήθεια;

-          Δεκατρείς. Το θυμάμαι γιατί  αστειευόμασταν στο τραπέζι πως είναι γρουσούζικος αριθμός και να φυλαγόμαστε μη γίνει κάνα έγκλημα… σαχλαμάρες τώρα, ξέρετε…

-          Το θύμα δεν ήρθε μαζί σας στο αίθριο;

-          Όχι. Μας έγνεψε να πάμε στο παράθυρο, “για μια έκπληξη” όπως μας είπε• ύστερα βούλιαξε  στη μπερζέρα του, απολαμβάνοντας το αγαπημένο του μπέρμπον και καπνίζοντας ένα κουβανέζικο bolivar. Τουλάχιστον πήγε φχαριστημένος ο μακαρίτης…

 ~ // ~

Όλοι οι μάρτυρες, φανερά ενοχλημένοι απ’ την παρουσία της αστυνομίας, έδωσαν πανομοιότυπες καταθέσεις κι η μόνη τους αγωνία, ήταν πότε θα φύγουν απ’ το καταραμένο σπίτι.

Επίσης δεν αναφέρθηκε στην ανάκριση, πως στην αντανάκλαση του τζαμιού, κάποιοι είδαν την κυρία Βιλελμίνη να καρφώνει το  περίτεχνο λεπίδι με τη σκαλιστή λαβή, στην καρδιά του Τζώρτζη. Ο ρυπαρός αυτός κύκλος καλεσμένων, είχε έναν κοινό κώδικα. Τη σιωπή.

Στο ξιφίδιο δεν βρέθηκε κανένα αποτύπωμα. Ένα χαρτάκι μόνο, ήταν σφηνωμένο ανάμεσα στη λαβή και στο άψυχο σώμα. “ΝΕΜΕΣΙΣ”. Η έρευνα που ακολούθησε στα ενδότερα της βίλας, αποκάλυψε την ύπαρξη εγγράφων και οπτικοακουστικού υλικού, που στοιχειοθετούσαν κακουργηματικές πράξεις. Αιφνιδιασμένος απ’ την απρόσμενη τροπή, ο επικεφαλής αξιωματικός ζήτησε επείγουσα εισαγγελική παρέμβαση για τις επιχειρήσεις του τεθνεώτος, αφήνοντας στην άκρη τις έρευνες για τη δολοφονία. Στους άντρες που έψαχναν τα μπιμπελό για αποτυπώματα, δόθηκε επείγουσα εντολή να οργώσουν την ευρύτερη περιοχή γύρω απ’ τη βίλα, μέχρι και τις σπηλιές που σχηματίζονταν στα βράχια. Απ’ τα πρώτα ευρήματα, ήταν πλέον ορατό πως κάποιοι επισκέπτες, θα έκαναν πρωτοχρονιά στην ασφάλεια.

[Λίγους μήνες μετά...]

Της πέρασε τις χειροπέδες με βαριά καρδιά.

-          Μη σκας, εγώ λευτερώθηκα πια!

-          Το σχεδίαζες καιρό;

-          Όσα και τα βήματα του ελέφαντα πάνω στο χαλί... κάθε πορφυρό οχτάγωνο, και μια ψυχή... στο τελευταίο, έφτασε η σειρά του.

-          Αναπαυμένες οι ψυχούλες τους... ήταν μόνο τριάντα χρονών ο συνάδερφος...

-          Δεν έμαθε ποτέ το σκυλί, πως εκείνο το κορίτσι που ξέφυγε πριν χρόνια απ’ το κολαστήριο του, έγινε μια καθωσπρέπει οικονόμος, έτοιμη να υπηρετήσει πιστά το υποψήφιο αφεντικό της...

H ιστορία συμμετείχε στον 12^ο κύκλο του «Παίζοντας με τις λέξεις», που οργάνωσε και φιλοξένησε η Μαρία στο χώρο της http://mytripssonblog.blogspot.gr

Εγκάρδιες ευχαριστίες  στην οικοδέσποινα Μαρία και στους φίλους που συμμετείχαν σ' αυτό το ταξίδι πάνω στις λέξεις. 

(σημείωση: στο παιχνίδι ήταν πιο συρρικνωμένη για την οικονομία των λέξεων, εδώ είναι στην αρχική της μορφή)

***********************************************************************************************

Για την ιστορία: 

//600 εκατ. ευρώ εκτιμάται ότι είναι ο ετήσιος τζίρος από την πορνεία στην Ελλάδα. Σε 25,7 δισ. δολάρια υπολογίζεται διεθνώς ο ετήσιος τζίρος που προέρχεται από τράφικινγκ, ενώ στην Ευρώπη τα κέρδη αγγίζουν τα 3 δισ. ευρώ. «Όλοι κερδίζουν από την πορνεία: ο σωματέμπορας, ο πελάτης, οι ΜΚΟ που ασχολούνται με τα θύματα, οι ειδικοί που μιλάνε σήμερα στην ημερίδα, εγώ που ερευνώ το πεδίο, εσείς που γράφετε αυτό το ρεπορτάζ». //

// Από Πατήσια μέχρι Συγγρού εξαπλώνεται η πορνεία της εξαθλίωσης. [...] Έχουμε φτάσει στο σημείο οι γυναίκες να εκδίδονται ακόμα και για μια τυρόπιτα. Όταν η άλλη έχει να φάει δυο μέρες, τι θα κάνει; //

//Κι αυτά που κάνουν οι πόρνες σήμερα μπορούν να φτάσουν πολύ μακρύτερα από εκεί που φαντάζεστε: η αγορά διαθέτει ανήλικες, γυναίκες που πηγαίνουν με ένα ολόκληρο τσούρμο ανδρών ταυτόχρονα, άλλες που υφίστανται gaping (να μπαίνουν δηλαδή στο σώμα τους από τεράστια μπουκάλια μέχρι μίξερ χειρός), άλλες που ο πελάτης τις χέζει ή τις κατουράει. //

//Ίσως η πιο τρομακτική από τις καινούργιες τάσεις είναι η κτηνοβασία: δυο φορές τον χρόνο, όταν τα σκυλιά του πελάτη είναι ξαναμμένα, νοικιάζει κορίτσια για να κάτσουν στα ντόμπερμαν ή τα λυκόσκυλα. Για όλα αυτά τα παράξενα γούστα, οι τιμές ξεκινούν από τα 500 ευρώ. //

//Ποιος είναι όμως ο πελάτης; Ο παππούς μου, ο σύζυγός σου, ο αδερφός της. Την αγορά της Αθήνας συντηρούν περίπου 550.000 άντρες: άνθρωποι της διπλανής πόρτας, υπεράνω πάσης υποψίας, ανύπαντροι, παντρεμένοι, σε σχέση, όλων των ηλικιών, ντόπιοι και μετανάστες. Η μόνη προϋπόθεση, το σταθερό εισόδημα που τους επιτρέπει να αγοράζουν σεξ, εξ ου και οι άνεργοι εμφανίζονται ως ελάχιστο ποσοστό στις έρευνες. //

Απόσπασμα συνέντευξης στην Εφημερίδα των Συντακτών, του Γρηγόρη Λάζου, καθηγητή Κοινωνιολογίας στο Πάντειο, που -μαζί με την ερευνητική του ομάδα- σαρώνει τις πιάτσες και συζητά με πόρνες και πελάτες.

ολόκληρο το άρθρο της Ντίνας Δασκαλοπούλου, εδώ

Φωτογραφία της Χλόης Κριθαρά Devienne

project: “Stained”

Η νεαρή ελληνογαλλίδα φωτογράφος εμπνεύστηκε απ’ τις γυναίκες-θύματα της μεγάλης υπόθεσης σωματεμπορίας που είχε ως βιτρίνα γνωστή αλυσίδα φούρνων. «Stained» σημαίνει «λερωμένος». Πρόκειται για γυναίκες που έπεσαν θύματα του τράφικινγκ και ήρθαν σε επαφή με ένα κύκλωμα βρώμικου χρήματος. Έτσι "λερώθηκαν" απ’ τα ίδια τα υλικά των φούρνων».

Οι κατηγορούμενοι αφέθηκαν ελεύθεροι, με τους περιοριστικούς όρους της απαγόρευσης εξόδου από τη χώρα και εμφάνιση σε αστυνομικό τμήμα, ενώ αθωώθηκαν για το αδίκημα που αφορά το ξέπλυμα μαύρου χρήματος και την παράβαση του νόμου περί ναρκωτικών.