αποδομημένη σοκολατόπιτα

(προετοιμασία)

−“τι να κρατάμε στην Αριστέα;”

ρώτησε κάποια απ’ την παρέα

−“καμιά σοκολατόπιτα;”

πρότεινε μία αδαής

ιιιιι… στα όρη στ’ άγρια βουνά

τον κόρφο φτύσαμε ευθύς

κάναμε το σταυρό μας

ξεπλύναμε με αγιασμό

το στόμα της αμαρτωλής

και φούρνο αναζητήσαμε

με προϊόντα ολικής

(υλικά)

διαλέξαμε κριτσίνι

μ’ αγαύη και ταχίνι

με κρούστα κανναβόσπορο

και ποικιλία εφτά καρπών

και μπάρες δημητριακών

και για ποτάκι χαλαρά

smoothies βραστών λαχανικών

κέφι που έχει να γίνει

ετούτο το συμπόσιο

αθάνατο θα μείνει

(εκτέλεση)

«να πεθάνει ο Χάρος ο άχαρος / ο λευκοαλευρωμένος

κι οπού θα πίνουν έτοιμους / χυμούς και κόκα κόλες

πουλάκι να μην κελαηδεί / να γίνοντ’ οι  μπριζόλες

δίκοκκοι  λιναρόσποροι και κριθαριού νιφάδες

τα ύστερα της ζάχαρης / τόσων δοντιών φονιάδες

ρύζι λευκό-κακό σπυρί / να μη ριζοβλαστήσει

και μακαρόνι ολικής την πλάση να ταΐσει»

(σερβίρισμα)

−εβίβα στην παρέα!

μας είπε η Αριστέα

−πεθαίνω για να ζω

ήταν το σύνθημά μου

κι όποιος δεν αποδόμησε

σωστά το νόημά μου

ενημερωτικό σημείωμα

του στέλνω με μια ρήση:

«Φοβόταν τρομερά το θάνατο

γιατί δεν είχε ακόμα ζήσει» (*)

(*) Φραντς Κάφκα

Η αποδόμηση της συγκεκριμένης σοκολατόπιτας, πραγματοποιήθηκε επιτυχώς στο 23^ο Συμπόσιο Ποίησης της Αριστέας μας, που χρόνια τώρα, έχει κηρύξει ανοιχτό πόλεμο με τη ζάχαρη (και όχι άδικα). Το θέμα του Συμποσίου, αν και θανατερό, ανέδειξε το μεγαλείο της ζωής και τη διαχείριση του πένθους. Τελικά, αυτό που αποδομήθηκε σ’ αυτό το Συμπόσιο, ήταν ο θάνατος. Με την εξαιρετική θεματική ιδέα της Αριστέας και τις υπέροχες συμμετοχές των φίλων.
Θερμά συγχαρητήρια στον νικητή του Συμποσίου, τον Γιάννη μας, που αποδόμησε ΚΑΙ τον κανόνα της πρωτιάς που, ως τώρα, ήταν γυναικεία υπόθεση.