Τρίτη 8 Ιουνίου 2021

Ο εκρηκτικός πολτός

 

Οι τράπεζες είναι ληστές. Αυτό δα το ξέρουμε από τον καιρό που ο Μπέρτολντ Μπρεχτ είχε θέσει το περίφημο ερώτημα εργασίας (προκειμένου να απελευθερώσει την απάντηση), στην «Όπερα της πεντάρας»: «Τι είναι η ληστεία μιας τράπεζας μπροστά στην ίδρυσή της;»

 Οι τράπεζες είναι ληστές και όπως οι ληστές μοιράζουν τα κέρδη. Κοντά 700 εκατομμύρια μοίρασαν σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, χωρίς να παίξει βλέφαρο. Τριάντα εκατομμύρια δίνουν κάθε χρόνο στον Μητσοτάκη για να μπορεί το κόμμα του να τους αφήνει να ληστεύουν, δια νόμου, απίστευτα ποσά.

Όμως ο εκδότης Σάμης Γαβριηλίδης χρωστούσε. Χρωστούσε γιατί δεν διαχειρίστηκε σωστά το χρέος όλων μας στις λέξεις, τις έννοιες, τα αισθήματα και τα νοήματα. Γιατί προσπάθησε να ξεπληρώσει με βιβλία το χρέος του σε ένα αριθμό: τον αριθμό του Άουσβιτς στο χέρι της μάνας του. Δύσκολη πληρωμή σ’ αυτή την παγκόσμια «Όπερα της πεντάρας» που παίζεται χωρίς διακοπή σε όλη τη γη και το «χρήμα» για να την δεις είναι πάντοτε το αίμα.

Οι τράπεζες λοιπόν, περίμεναν να πεθάνει ο Σάμης και όπως όλοι οι ληστές που τιμούν την ιδιότητά τους, για μιας πεντάρας χρέη, μπήκαν εν κρυπτώ και ξαφνικά στον αγαπημένο χώρο των εκδόσεων και τον ρήμαξαν. Και πολτοποίησαν όλα τα βιβλία που βρήκαν στις αποθήκες. Δεν ειδοποίησαν τους δημιουργούς να αγοράσουν έστω με κάποιο συμβολικό αντίτιμο τα έργα τους. Δεν ειδοποίησαν καν τους οικείους του να πάρουν τα προσωπικά τους αντικείμενα. Ανάμεσα στα πολτοποιημένα βιβλία και η ποιητική μου συλλογή «Τα επίχειρα της προοπτικής» (2010). Αμ τα είδαμε πολλές φορές τα επίχειρα όταν κοπιάζεις για την προοπτική. Αντί για θρήνο όμως, προτιμώ να δημοσιεύσω ένα από τα πολτοποιημένα μου ποιήματα, συγκεκριμένα το τελευταίο της συλλογής. Πού να το ήξερα Σάμη ότι θα γινόταν προφητικό…

Σπασμένη σιωπή

Δεν είναι ομιλία, είναι μια απειλή νοσοκομείου:

Τεράστιες λέξεις σωριασμένες στα υπόγεια·

Κανένας δεν γίνεται να ξαπλώσει πάνω τους.

Η Ιστορία προόδευσε, δεν χρειάζεται τις παλιές της λέξεις.

Η Ιστορία δεν χρειάζεται την σιωπή

Τις λέξεις που σωριάστηκαν πάνω στην σιωπή

Και με το βάρος τους την έσπασαν.

Περνούνε τώρα οι διοικητικοί υπάλληλοι

Και τις καταμετρούνε τις λέξεις της σιωπής

Τις άχρηστες σπασμένες λέξεις:

Τόσο ύψος, τόσο μήκος, τόσο αίμα,

Τόση σιωπή μέσα στη σιωπή.

Οι υπάλληλοι κλειδώνουνε τις λέξεις.

Φεύγουν. Σβήνουν τα φώτα.

Ακούγεται ο ήχος. Έφυγαν.

Κι όλες οι άχρηστες λέξεις

Απλώς δεν υπάρχουνε μέσα στο σκοτάδι.

Στο τελευταίο τους σκοτάδι.

Γιατί αύριο, σύμφωνα με το πρωτόκολλο,

Θα έρθουν οι αρμόδιοι υπάλληλοι και θα τις καταστρέψουν

Για να μην πιάνουν τόπο στις κραυγές

Και στις αιφνίδιες μεταστροφές των αισθημάτων

Στο κάτω δέρμα, στο μέσα χώμα και αλλού:

Σε άλλες πατρίδες πεποιθήσεων.

Αύριο λοιπόν οι υπάλληλοι του δημοσίου συμφέροντος

Θα σπάσουν μια – μια την σιωπή των λέξεων,

Θα συντάξουν το σχετικό έγγραφο καταστροφής

Των άχρηστων υλικών.

Αρμοδίως.

Σφραγίδα. Υπογραφή. Τέλος.



Αυτό είναι το ποίημα, όμως νομίζω πως χρειάζεται και ένα υστερόγραφο προς τους βάρβαρους των τραπεζών: Κρατάτε το αμβλύ χαλύβδινο όργανο που πολτοποιεί κάθε κόπο, κάθε αίσθημα, κάθε νόημα: το κέρδος. Κρατάμε το αιχμηρό όργανο που τρυπάει κάθε σκοτάδι: ένα μολύβι. Κρατάτε μπακαλοτέφτερο. Κρατάμε ποιητικές συλλογές. Κοιτάτε πως να κρύψετε τα κλεμμένα. Αδημονούμε να δείξουμε τον πακτωλό του κέρδους που αναβλύζει από τις λέξεις. Ανήκετε σε συμμορία. Ανήκουμε στο μέγα έθνος των απογόνων του Ομήρου, ανήκουμε στον παγκόσμιο πληθυσμό των λυπημένων, στην «απέραντη μειονότητα» (κατά Χουάν Ραμόν Χιμένεθ), που πάντα προχωράει. Είστε οι δούλοι του Ξέρξη που μαστιγώνουν τη θάλασσα για να την τιμωρήσουν. Είμαστε η θάλασσα. Πώς είναι δυνατόν να μας νικήσετε;

Και να το ξέρετε: τα ποιήματα που πολτοποιήσατε, είναι η κρίσιμη μάζα που θα σας τινάξει στον αέρα. Ρωτήστε και τους Ναζί.

Κώστας Καναβούρης - ARTInews

Πηγή

20 σχόλια:

  1. Πόσο ματώνει η καρδιά σου Μαρία! Σε νιώθω, σε πιστεύω! Κάθε σελίδα που μπήκε στο μηχάνημα καταστροφής ήταν ένα κομμάτι από το κορμί σου. Και κάθε βιβλίο που πολτοποιήθηκε ένα μέρος της καρδιάς σου.
    Πόνεσες Μαρία όπως και κάθε άνθρωπος που έχει τέτοιες αξίες στην καρδιά του και μπορεί να αναγνωρίσει το πνευματικό έργο ενός βιβλίου.

    Μαρία, οι άνθρωποι, στην μεγάλη του πλειοψηφία, το βλέπεις μόνη σου, μην στα λέω εγώ, φόρεσαν οι ίδιοι το σιδερένιο χαλκά γύρω απ' το λαιμό τους και οι ίδιοι, φιλάρεσκα, απολαμβάνουν τη χρυσή αλυσίδα στα πόδια τους. Δεν θα ρίξω άφεση αμαρτιών σε κανέναν πλέον Μαρία. Είμαι σκληρός, κυνικός, απέναντι σε αυτούς που συνειδητά ταίζουν το θηρίο αυτό. Και το θεωρούν ως "τη μόνη ρεαλιστική πρόταση" την οποία ντύνουν με το μουχλιασμένο άλλοθι "δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα" και το βράδυ ξεπλένουν την όποια συνείδησή τους με πέντε τυλιχτά πιτόγυρα και τρεις μπύρες αφού σιχτιρίσουν και τον ντελιβερά γιατί άργησε.
    Αυτή είναι η μέση συνείδηση Μαρία μου και περί αυτής δεν δίνω δεκάρα καλή μου! Στη φωτιά να καεί της υποταγής.
    Η κοινωνία άλλωστε Μαρία μου προτιμά τον ...Τριαντάφυλλο από το survivor από κάποιον Όμηρο. Ψήφισε ήδη κορίτσι μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. To αναδημοσιευμένο κείμενο ανήκει στον Κώστα Καναβούρη, έναν υπέροχο συγγραφέα, ποιητή και άνθρωπο που θαυμάζω απεριόριστα.
      Ευχαριστώ για το σχόλιό σου Γιάννη μου.

      Διαγραφή
    2. Και από ότι είδα Μαρία μου, έγινε θέμα το περιστατικό και θόρυβος μεγάλος. Μακάρι, μακάρι κορίτσι μου, είναι αναγκαίο.

      Διαγραφή
  2. Μια κοινωνία σε συνθήκες Μεσαίωνα. Αναρωτιέμαι σε τι διαφέρει απ’ το κάψιμο των βιβλίων. Το μεγαλύτερο έγκλημα μίσους.
    Ευρώπη 2021, ή αλλιώς, όταν οι μάσκες πέφτουν. Πόσες φορές θα μας σκοτώσουν; Πόσες φορές θα προσβάλουν τη μνήμη των νεκρών, πόσες φορές θα ποδοπατήσουν τις ιδέες και τα συναισθήματά μας; Είναι άραγε μαγκιά, απαξίωση, ή μια μορφή τιμωρίας; Κι ύστερα μιλάμε για δημοκρατία, βιβλιοφιλία και το μέλλον της κοινωνίας. Αχά….εδώ γελάμε!
    Λυπάμαι Μαρία μου. Δεν στομώνεται όμως η σκέψη όσα χειρόγραφα κι αν καταστρέψουν, λυπάμαι γιατί οι σκοταδιστές γεμάτοι συμπλέγματα και ενοχές, μας γυρίζουν πίσω. Κι ακόμη θεωρώ πως η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική….ηθική είναι και δεν ξέρω πως θα το αλλάξουμε αυτό.
    "Οι υπάλληλοι κλειδώνουν τις λέξεις
    σβήνουν τα φώτα, φεύγουν
    κι όλες οι άχρηστες λέξεις
    δεν υπάρχουν μέσα στο σκοτάδι....
    θα τις καταστρέψουν (οι αρμόδιοι)
    για να μην πιάνουν τόπο στις κραυγές..."

    Όσο κι αν κάποια βιβλία καταστρέφονται από σκοταδιστικές αντιλήψεις, η ελεύθερη έκφραση πάντα θα ανοίγει ένα παράθυρο στη γνώση.
    Να είσαι καλά Μαρία μου!
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αννίκα μου, συνυπογράφω τα σχόλιά σου και ταυτίζομαι απόλυτα με το κείμενο του κ. Καναβούρη τον οποίο θαυμάζω απεριόριστα για την ποίηση και τις εκπομπές του στο τρίτο πρόγραμμα.
      Να είσαι καλά.

      Διαγραφή
  3. Ξέρω πως με τις τράπεζεςούτε καλημέρα να λες, γι αυτό ποτέ δεν πήρα δάνειο και στα 35 χρόνια που είχαμε την βιοτεχνία μας γκαλερί δεν απόκτησα ποτέ μα ποτέ μπλοκεπιταγών! Καλά δεν λυπήθηκαν τόσα βιβλία;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η λύπηση δεν υπάρχει στο γλωσσάρι των τραπεζών.
      Δυστυχώς η επιχειρηματικότητα σήμερα επιβάλλει τον τραπεζικό δανεισμό, Γεωργία μου.
      Για ευνόητους λόγους.
      Την καλημέρα μου.

      Διαγραφή
  4. Ειλικρινά, διαβάζοντας την είδηση έμεινα άφωνος. Το κάψιμο βιβλίων πάντα συμβόλιζε την ύψιστη μορφή σκοταδισμού που επέβαλαν οι κάθε είδους εξουσιαστές. Τώρα και σε πολτοποίηση... Το ότι αυτή τη φορά στην πράξη αυτή προχώρησε μια απρόσωπη - απάνθρωπη τράπεζα, δεν κάνει την πράξη ούτε καλύτερη ούτε χειρότερη. Η ουσία είναι η ίδια. Κάποιοι, ελαφριά τη συνείδηση, αποφάσισαν να καταστρέψουν μια σειρά βιβλίων, του γνωστού εκδοτικού οίκου. Σαν να τους ήταν αδύνατον να τα χάριζαν σε κάποια βιβλιοθήκη. Σαν οι συγγραφείς και οι ποιητές, να είχαν χάσει κάθε δικαίωμα σε αυτά.
    Μα αυτό που με πειράζει περισσότερο, είναι, ότι περνώντας οι μέρες, δεν ακούω καμία φωνή διαμαρτυρίας από το υπ. πολιτισμού ή τους κάθε λογής αρμόδιους φορείς. Οι λέξεις, οι φράσεις και οι ιδέες, αιθεροβάμονες της εξουσίας, όσο κι αν το θέλετε, δεν χάνονται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χα!... Σιγά μην ακουστεί φωνή διαμαρτυρίας απ' το υπ. πολιτισμού! Αν μπορούσαν, θα έβαζαν ένα χεράκι για να πολτοποιηθούν πιο γρήγορα.
      Βασίλη μου, μαζί με την καλημέρα μου, στέλνω τη στερνή μου ελπίδα πως ίσως κάτι θα περισώσουμε την τελευταία στιγμή.

      Διαγραφή
  5. Η Ιστορία περιλαμβάνει και μαύρες σελίδες όχι απλά σκοταδισμού αλλά δύναμης για να επιβληθεί το ''θέλω'' των ισχυρών. Η μάζα του λαού ως μάζα αντιδρά και καμιά επίπτωση δεν έχει στα τεκταινώμενα.
    Μα οπως κάθε φορά, ό,τι και να κάνουν, οι απόψεις, οι ιδέες, οι αρχές μπαίνουν μπροστά και λάμπουν ισχυρότερα.
    Οι τράπεζες δεν ενδιαφέρονται για το ανεκτίμητο-σωστά- ο κόσμος όμως;
    Σαν να τυφλωθήκαμε, σαν να πέσαμε σε λήθαργο, δεν το νιώθεις;
    Καλημέρα Μαρία μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν ανήκω στη ληθαργική μερίδα του πληθυσμού μας, Άννα μου. Οπότε δεν έχω άποψη για όλους όσους παρακολουθούν αμέτοχοι την πολτοποίηση της υγείας, της παιδείας, των εργασιακών συνθηκών, του πολιτισμού, και της ζωής μας γενικότερα.
      Ελπίζω σε μια γρήγορη ανάνηψη, τι να πω;
      Την καλημέρα μου!

      Διαγραφή
  6. Δεν φτάνει το σοκ της ανάρτησης σου Μαρία μου, αλλά χάθηκαν τρία απανωτά αγανακτισμένα σχόλια μου, πάμε λοιπόν...
    Έλεγα πως το ποίημα σου, όχι μόνο είναι εξαιρετικό αλλά είναι και προφητικό!
    Οι ψυχοπαθείς εκατομμυριούχοι που κυβερνούν τον πλανήτη χάρη στις τράπεζες και με την συγκατάθεση των κυβερνήσεων, ευθύνονται για όλους τους πολέμους, πανδημίες, φτώχεια και οικολογική καταστροφή του πλανήτη. Αυτή η διαπίστωση μας καθιστά υπεύθυνους να αναλάβουμε την ευθύνη που μας αναλογεί, ώστε να δράσουμε. Δράση είναι να πληροφορούμε τους γύρω για ότι άθλιο μαθαίνουμε.
    Πολύ πικραμένα τα ΑΦιλιά μου (Α=Αληθινά) αλλά δυναμικά!



    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όπως εξήγησα και πιο πάνω, το ξανακάνω σαφές, ότι όλο το κείμενο -του ποιήματος συμπεριλαμβανομένου- ανήκει στον κ. Καναβούρη, απ' τον ιστότοπο που αρθρογραφεί (ARTInews)
      Την καλημέρα μου Στεφανία...

      Διαγραφή
  7. Πόνεσα πολύ Μαρία μου και για τα δικά σου βιβλία και για όλα τα άλλα.
    Πώς μπόρεσαν να υο κάνουν αυτό;
    Τόσο μεγάλο είναι το κέρδος από τον πολτό;
    Δεν είναι άνθρωποι αυτοί, ρομπότ είναι ΑΚΑΡΔΑ.
    Τί άλλο θα δούμε στο βωμό του κέρδους;
    Σε φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν είναι δικό μου το κείμενο Ρένα μου. Κι εγώ πόνεσα για τα βιβλία των σπουδαίων συγγραφέων που κατακρεουργήθηκαν και -όπως αναφέρεται στο κείμενο που φιλοξενώ- υπήρχε και δικό του βιβλίο.

      Διαγραφή
  8. Εχω την εντύπωση Κανελλάκι μου ότι θα έγραφες τα ίδια με τον κ Καναβούρη αν ΄ήσουν ή όχι στη θέση του...
    Πάρα πολύ καλά έκανες και αναδημοσίευσες το κείμενο του, να μαθαίνει ο κόσμος πως υπάρχουν και άνθρωποι που σηκώνουν το κεφάλι και καυτηριάζουν με την πένα τους τα κακώς κείμενα... οσο για τις τράπεζες; ποιος δεν ξέρει πως το χρήμα είναι αυτό που κυβερνάει παντού και πάντα; γι αυτό και έχουμε πάει όπως πάμε...
    Όμως δεν είναι το άπαν το χρήμα, ο ιδεαλισμός είναι εκείνος που θα κάνει την διαφορά, μέσα στην διαφθορά...ευχής έργο να γίνει κάποτε...πόσο προφητικό το ποίημα του!!
    Να είσαι καλά ψυχή μου την αγάπη μου !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ανατριχιαστικά προφητικό το ποίημα..
    Πόση θλίψη πια να αντέξουμε σε όλες τις βαρβαρότητες;

    Προχωράμε πίσω λες και η ιστορία επαναλαμβάνεται.
    Αλλάζουν τα πρόσωπα και οι μέθοδοι μόνο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.