Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2021

Οι ήρωες [ακόμα] κοιμούνται ανήσυχα

 

Απ’ την αντιφασιστική πορεία στον Πειραιά, με το συγκλονιστικό έργο του ζωγράφου-εικαστικού Δημήτρη Αστερίου που απεικονίζει ματωμένα πρόσωπα θυμάτων βίας, μεταξύ των οποίων αυτό του Αλέξη Γρηγορόπουλου, της Ελένης Τοπαλούδη, του Παύλου Φύσσα, του Νίκου Τεμπονέρα, του Σαχζάτ Λουκμάν, του Μιχάλη Καλτεζά, του Βασίλη Μάγγου, του Αλεξ Μεσχισβίλι, του Ζακ Κωστόπουλου, του Μπερκίν Ελβάν, του Κάρλο Τζουλιάνι και του Τζορτζ Φλόιντ. [Φωτογραφία: EUROKINISSI Τατιάνα Μπόλαρη]



Γέμισε η πόλη προσκυνητάρια νεκρών. Εδώ σφάξανε τον Παύλο, παρακεί έλιωσαν στο ξύλο τον Ζακ, πιο πάνω δολοφονήθηκε από χέρι “οργάνου της τάξης” ο Αλέξανδρος, σ’ αυτό το κτίριο βασανίστηκε μέχρι θανάτου ο Βασίλης. Και τελειωμό δεν έχει ο κατάλογος της ντροπής.

Κάθε φορά που βλέπω αυτές τις μανάδες να υψώνουν τις μαυροντυμένες ψυχές τους και να δίνουν κουράγιο η μία στην άλλη, είναι σαν ν’ ανοίγει ένα μικρό παραθύρι στον ουρανό, μια χαραμάδα απ’ όπου εισβάλλει καθαρός αέρας, λίγη φλόγα απ’ τη λάμψη τους, παράκληση στη συνείδησή μας να μη λησμονήσουμε τους αγώνες τους, εντολή επιτακτική να μην αφήσουμε το τέρας του φασισμού να νικήσει.

Αγκαλιασμένες μητέρα Φύσσα και μητέρα Ζακ. Justice4Zak-Zackie: ΖΩΗ ΚΟΚΚΑΛΟΥ


Το παρακάτω κείμενο αναρτήθηκε απ’ τη μητέρα του Ζακ Κωστόπουλου, τρία χρόνια μετά την άγρια δολοφονία του από “νοικοκυραίους” και όργανα της τάξης που έσπευσαν αμέσως να συνδράμουν με τις κλωτσιές και τα γροθιές τους. Περαστικοί κυρ-Παντελήδες που απαθείς κατέγραφαν το φονικό στα κινητά τους, καθώς και “δημοσιογράφοι” του γλυκού νερού που ανέλαβαν πρόθυμα το μπουγάδιασμα των φονιάδων, έχουν το γενναίο μερτικό τους στη δολοφονία του Ζακ.



}Σε κοιτάζω κι είσαι ένα πλάσμα αλλόκοτο και κατανοητό συνάμα.

Στο κεφάλι σου υπάρχουν μικρά μαύρα φίδια, τα μάτια σου λάμπουν από το φως της αλήθειας ή μήπως από τη χρυσή σκιά που έβαλες;

Τα χείλη σου στάζουν κόκκινο αίμα ή μήπως είναι το κόκκινο κραγιόν σου;

Τα χέρια σου είναι ορθάνοιχτα και πελώρια πώς να χωρέσουν όλοι οι πονεμένοι σε μια αγκαλιά;

Παιδί μου, ομόρφυνες τον κόσμο με τα λόγια σου, την καλοσύνη και τη συμπόνια σου, την ευγενική σου ψυχή και την αγάπη σου.
Και τρία χρόνια λείπεις κι άφησες ανοιχτές πληγές και τη μαγεία σου να πλανάται στον αέρα και να ψάχνει κάπου να φωλιάσει.

Η χρυσόσκονη που σκόρπισες φεύγοντας, ταξιδεύει στην ατμόσφαιρα και είναι σαν να μας κλείνεις το μάτι και να λες "Εδώ είμαι, οι πράξεις μου, τα λόγια μου, τα γραπτά μου είναι εδώ. Συνεχίστε μέχρι που κάθε παπούτσι που κλωτσά να γίνει στάχτη στο χώμα της κόλασης.~



Ο Ζακ που αγαπούσε τους ανθρώπους, λάτρευε τα ζώα, αγωνίστηκε για δικαιοσύνη, υπερασπίστηκε με πάθος τις αξίες του και  ήταν πάντα μια ανοιχτή αγκαλιά για όλους τους φίλους του. 

Μακάρι ν’ αποδειχτούμε αντάξιοί του…

[oι φωτογραφίες της ανάρτησης προέρχονται απ' το διαδίκτυο και ανήκουν στους δημιουργούς τους]

24 σχόλια:

  1. Για τις αξίες της ζωής ρε γαμώτο. Της ζωής, της ελπίδας, της ελευθερίας, της δικαιοσύνης, αξίες πανανθρώπινες που χάνονται στην υποκρισία, την αναλγησία και τη σκοτεινή πλευρά των ανθρώπων. Η αγάπη για την δικαιοσύνη, η στάση τους για το ρατσισμό, την καταπίεση, η άτυχη συγκυρία μιας άτυχης στιγμής, η διαφορά στο χρώμα του δέρματος, έγιναν η αιτία να ποδοπατήσουν την αξιοπρέπεια, την τιμή της οικογένειας και οι ίδιοι να πληρώσουν με την ζωή τους. Ανθρωπάκια γεννημένα απ’ το μίσος με γελοίες ηθικοπλαστικές ιδεολογίες και τις ευλογίες αυτών που αποενοχοποιούν τη διεφθαρμένη λογική τους. Ως πότε;

    Γονατίζουν από σπαραγμό οι μανάδες
    ………………………………………
    Γέμισαν της ιστορίας οι σελίδες
    Από στοχοποιημένους ήρωες
    Που πέταξαν μακριά
    Εμείς θέλουμε να τους μιλάμε για ζωή, δική μας και δική τους.....
    (το βρήκα στα Fractal-ποίημα της Μαργαρίτας Στ. Κοντού-για τον Παύλο)

    "Μακάρι ν' αποδειχτούμε αντάξιοί τους "Να είσαι καλά Μαρία μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ Αννίκα μου.
      Μέχρι να κλείσουμε πληγές απ' τον εμφύλιο, έχουμε χρόνια μπροστά μας. Ανώριμοι κοινωνικά και ανίκανοι να διαχειριστούμε το εθνικό μας κεφάλαιο, σπαταλάμε το είναι μας σε διχόνοιες και εκτονώνουμε το θυμό μας σε κατασκευασμένους εχθρούς. Τόσο λίγοι, τόσο μικροί...
      Τα φιλιά μου♥

      Διαγραφή
  2. Τρία χρόνια μετά, οι δολοφόνοι του Ζακ είναι ακόμα ελεύθεροι.
    Ο δικηγόρος του έγινε υπουργός! Ελλαδάρα ρε! Η καλύτερη χώρα
    του κόσμου #not!

    ΥΓ: Ας μην λησμονήσουμε τους αγώνες τους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δυστυχώς για τη χώρα, μαζεύτηκαν πολλοί επιλήσμονες και παραχαράκτες της ιστορίας 😔

      ΣΛ ως υστερόγραφο...

      Διαγραφή
  3. Και τα χρόνια περνούν και ο πόνος δεν λιγοστεύει, αντιθέτως δυναμώνει όταν βλέπουμε, ζούμε καθημερινά την καταστολή της ελευθερίας μας...
    ΑΦιλιά δυναμικά και καθόλου εφησυχασμένα!
    ΥΓ: Ευχαριστούμε για την εικόνα που δεν είχα δει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο Αστερίου είναι σπουδαίος ζωγράφος, καλλιτέχνης και κυρίως άνθρωπος. Πάντα παρών σε κοινωνικά δρώμενα και αγώνες.
      Αυτοί οι δημιουργοί είναι το ανάχωμά μας στη φρικώδη καθημερινότητα.
      Φιλιά Στεφανία μου!

      Διαγραφή
  4. Δεν ξέρω τι πιστεύει ο καθένας. Εγώ πάντως, πιστεύω πολύ στα μνημόσυνα (γιατί αυτά είναι τα καλύτερα μνημόσυνα). Νιώθω πως χαίρεται η ψυχή που δεν ξεχνιέται.
    Χαίρομαι λοιπόν που οι αδικίες δεν ξεχνιούνται, τα θύματα δεν λησμονούνται, γιατί αν γίνει θα χειροτερεύσουμε και είμαστε ήδη χάλια.
    Και ελπίζω σαν κοινωνία, καθημερινά και αδιάλειπτα, μέσα από τη στάση και τη νοοτροπία μας, να αγωνιζόμαστε για κάτι καλύτερο. Αλλιώς θα πεθάνει και άλλος κόσμος, σε μια αδικία που δεν (την) τελειώνει (-ουμε) ποτέ.
    Να 'σαι καλά Μαρία μου, αυτή η πρώτη εικόνα, γροθιά στο στομάχι!
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ πιστεύω στα μνημόσυνα. Όχι τόσο στις τελετές, όσο στα σεμνά τρισάγια που γίνονται πάνω από ένα μνήμα. Με όποιον τελετάρχη ορίζει η θρησκεία του καθενός.
      Μαρίνα μου, το στομάχι μας έχει λυγίσει απ' τις απανωτές γροθιές. Ελπίζω και εύχομαι να ζήσεις σε μια κοινωνία Ανθρώπων. Τουλάχιστον η γενιά μου πρόλαβε την παιδικότητα, την ανεμελιά και το όνειρο πως μπορούμε ν' αλλάξουμε τον κόσμο ♥

      Διαγραφή
  5. Τιμή για τον κάθε προοδευτικό και σκεπτόμενο άνθρωπο η ανάρτησή σου Μαρία μου. Τιμή και σεβασμός στη μνήμη εκείνων.
    Όχι, δεν είναι όλα γκρίζα ολόγυρά μας. Φασίστες, κυρ-Παντελήδες και δοσίλογοι, πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν ολόγυρά μας. Αυτή η αέναη σύγκρουση σκοταδιού και φωτός τους καθιστά "υπαρκτούς". Όμως η δική μας στάση μπορεί να τους καταστήσει απονευρωμένους, ηττημένους, βαθιά κρυμμένους στις τρύπες τους.
    Τέτοιες αναφορές σαν τη δική σου συμβάλλουν ουσιαστικά σ' αυτό.
    Την αγάπη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ από καρδιάς για το μεστό σου σχόλιο!
      Το σεβασμό και την αγάπη μου, Γιάννη!

      Διαγραφή
  6. Αυτή η ανάρτηση σου Μαρία, απόλυτα αναγκαία για μένα, αποτελεί το καλύτερο μνημόσυνο για τα θύματα εκείνα, που ατύχησαν βρίσκοντας στο δρόμο τους ανθρώπους μισαλλόδοξους, μικρούς στην ψυχή, γεμάτους φόβο για ότι δεν καταλαβαίνουν, απαίδευτους. Δυστυχώς κυκλοφορούν ανάμεσα μας και κανένας δεν ξέρει ποιο θα είναι το επόμενο θύμα τους (είθε να κάνω λάθος). Η απάντησή μας: καμία ανοχή σε ότι οδηγεί στο μαύρο! Καμιά ανοχή σε αυτούς που το δικό τους σκοτάδι θέλουν να το επιβάλλουν και σε μας!
    Νάσαι καλά, Μαρία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Επειδή δεν κάνεις λάθος και ο κατάλογος των χαμένων ψυχών διαρκώς μακραίνει, ενώνω τις ευχές και τη φωνή μου μαζί σου Βασίλη.
      Σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  7. Να μην περάσει ο φασισμός.
    Καθήκον-χρέος κάθε δημοκρατικού ανθρώπου να μάχεται κόντρα στο κτήνος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ευτυχώς που υπάρχουν εκείνοι που δεν ξεχνούν Κανελλάκι μου συμπορεύονται με τις αλήθειες και συνεχίζουν να μάχονται κόντρα στους δράκους...
    Ηρθε και έδεσε το κείμενο με ότι βρίσκομαι αυτόν τον καιρό....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν ξέρω πού βρίσκεσαι αυτόν τον καιρό, αλλά θα είναι για καλό σκοπό, είμαι σίγουρη.
      Φιλί γλυκό Ρουλάκι μου 😘

      Διαγραφή
  9. Ο κατάλογος των φονευθέντων και αδικοχαμένων ψυχών είναι μακρύτατος. Και λυπάμαι που θα το πω θα μακραίνει μέρα με τη μέρα. Το τέρας που όλοι έχουμε μέσα μας και δεν έχει σημασία το είδος, ένα είναι είπε ΄κάποιος κάποτε, σημασία έχει το μέγεθος. Αυτό το τέρας διψάει και ξεδιψά μόνο με αίμα. Είτε οι θύτες είναι κρατικά όργανα εξουσίας, είτε απλοί άνθρωποι. Και φοβάμαι...αλλα΄αρνούμαι να σκύψω.
    Το θέμα είναι να μην εφησυχάζουμε
    Καλησπέρα Μαράκι μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Καλό μήνα Μαρία μου.
    Πώς γίνεται σε περίοδο ειρήνης να θρηνούμε τόσους νεκρούς;
    Κι όλοι νέοι,γιατί φυσικά αυτοί είναι έξω.
    Το καλύτερο μνημόσυνο για τις ψυχούλες τους.
    Σε φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όταν έχουμε μανάδες που θρηνούν νεκρά παιδιά σε περίοδο ειρήνης, τότε κάτι δεν πάει καλά. Αντί για μνημόσυνα και ευχολόγια, ας είμαστε σε εγρήγορση, Ρένα μου.
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  11. Το έγραψες μία εβδομάδα πριν και ετούτη ο φασισμός οργιάζει!
    Η κοινωνία νοσεί εδώ και χρόνια όπως και οι πολιτικοί της...
    Το ζήτημα είναι τι κάνουμε γι' αυτό, πριν αποτρελαθούμε όλοι.
    Εδώ χρειάζεται, όπως το έχουμε ξαναπεί, διαγραφή κι επανεκκίνηση.
    Να αναζητηθούν τα αίτια και να υπάρξουν οργανωμένες δράσεις από πάνω προς τα κάτω ή και το αντίστροφο. Δεν ξέρω. Με πιάνει απόγνωση, γιατί τελικά είναι κατά πόσο μας ενδιαφέρει και το θέλουμε ως πολίτες αυτής της ταλαίπωρης κοινωνίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το θέλουμε άραγε; Και πόσοι εξ ημών είμαστε διατεθειμένοι να το υπερασπιστούμε; Συνήθως τέτοια φαινόμενα κυοφορούνται και γιγαντώνονται σε κοινωνίες σαν κι αυτή που έχουμε σήμερα. Και οι αντιστάσεις μας δεν έχουν το όγκο και τη δυναμική που θα έπρεπε. Σαν να περιμένουμε παθητικά την καταδίκη μας...
      Τα φιλιά και την αγάπη μου Γλαύκη!

      Διαγραφή
  12. ο φασισμός είναι πολύ πιο επικίνδυνος από μια πολιτική αντιδικία
    Την καληνύχτα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όσοι το περιορίζουν σ' αυτό το πλαίσιο, είναι ήδη θύματά του.
      Την καλησπέρα μου Μορφέα.

      Διαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.