Ο ταχυδρόμος χτύπησε
τρεις φορές. Την τέταρτη όπως μου είπε,
θα τον συνοδεύει η φιλαρμονική ορχήστρα του δήμου και άγημα με επίλεκτα στελέχη
των ΕΛ.ΤΑ. Επίσης με ρώτησε αν περιμένω κι άλλα πακέτα∙ για την ακρίβεια μου
είπε “Θα συνεχιστεί για πολύ αυτό το βιολί μαντάμ;”
Το πρώτο πακέτο στήριξης,
κατέφτασε προ ημερών και ήταν το δώρο του φίλου μας Γιάννη,
για τη συμμετοχή μου στο διαγωνισμό σεναρίου. Ένα εξαιρετικό λεύκωμα του Ανδρέα
Ταρνανά, με φωτογραφίες και αναφορές στον μεγάλο Ιταλό ποιητή, πεζογράφο,
σεναριογράφο και σκηνοθέτη Πιέρ Πάολο Παζολίνι. Απολαυστικό ανάγνωσμα!
Ακολούθησε δεύτερο
πακέτο, το οποίο με αιφνιδίασε γιατί δεν το περίμενα, αντιθέτως περίμενα το
τρίτο πακέτο που θα δείτε παρακάτω. Η Ρούλα
μας απ’ την Κρήτη, έστειλε το πεσκέσι της και τις καλοκαιρινές ευχές της. Το
βιβλίο του Κώστα Καρακάση «Πορτραίτα σε θρυμματισμένο
καθρέφτη». Το τηλεφώνημά μου την βρήκε στα θερινά της “ανάκτορα”, στο θρυλικό
μπαλκονάκι με θέα τον …Ατλαντικό (που έλεγε και μια λαίδη). “Για διακοπές” μου είπε, αλλά μεταξύ μας
τώρα, δεν την κόβω να περάσει το καλοκαίρι στην ξαπλώστρα. Θ’ αναστενάξουν οι καμβάδες κι οι
ντεμισέδες… Άσε που την έχω ικανή να ράψει τίποτα καλύμματα για τις ξαπλώστρες της
παραλίας. Για μια ανανέωση, ξέρετε… Κάτι τέτοια βλέπει η Ντέλια Βελκουλέσκου
και θα μας πάει το όριο συνταξιοδότησης στα ενενήντα.
Το τρίτο πακέτο
κατέφτασε μετά από δύο μέρες και η παραλαβή του έγινε με τιμές αρχηγού κράτους.
Σύσσωμοι οι υπάλληλοι του ταχυδρομείου, με υποδέχτηκαν με την οικειότητα που δημιουργείται
στους ανθρώπους, μετά από τακτικές συναντήσεις. «Μ’ όλο το θάρρος, μπορείτε να
κάτσετε πέντε λεπτά στο πόστο μου, να πεταχτώ να πάρω ένα φρέντο;», με ρώτησε η συμπαθέστατη υπάλληλος. «Καλέ ναι!... με την ησυχία σας, τα έμαθα τα
κατατόπια εδώ…», της απάντησα. Μέχρι να επιστρέψει, εντόπισα και το τρίτο
πακέτο που μου έστειλε η Μία,
το οποίο ξεχώριζε από μακριά, απ’ τον όγκο, το κατακόκκινο χαρτί περιτυλίγματος
και τα καλλιγραφικά της γράμματα.
Λοιπόν, έχουμε και
λέμε: Τσαντούλα σένια, κολιεδάκια, σκουλαρίκια, βραχιολάκι, στεφάνι με πάνινα
λουλούδια, καλλυντικά, ξύλινα καδράκια vintage, καραμέλες, σοκολάτες, ένα ρολό χαρτί
περιτυλίγματος και πλαστικά “μαξιλαράκια” συσκευασίας. Ένα απλό και λιτό δηλαδή
δώρο, που ο καθένας μας συνηθίζει να στέλνει, δώθε-κείθε…
«Πού έχεις μπλέξει ρε μάνα;» με ρώτησε καχύποπτα ο γιος μου, καθώς
φωτογράφιζα τη λεία μου. Κι άντε να του εξηγήσω τώρα, πως μια Σμαραγδένια, μία
Μία κι ένας Giannis Pit, είναι οι πρωτεργάτες αυτής της φιλικής
συνωμοσίας. Οι πυρήνες της καρδιάς, ένα πράμα…
Γιάννη, Ρούλα και Μία, σας ευχαριστώ απ’ τα βάθη της καρδιάς μου!...
