Οι αρχάγγελοι των προαστίων [19ο Συμπόσιο Ποίησης]

Νύχτα αργά που σχόλασε

είχε σχολάσει κι η γιορτή

σ’ ένα άδειο βαγόνι τρένου και φέτος

τελευταίο δρομολόγιο

Κηφισιά - Ομόνοια – Βηθλεέμ...

  

«Εωθινό αστέρι μου που έρχεσαι απ’ το βορά

τι κάνουν οι αγγέλοι μου;

ποιος μας φυλάει εκεί ψηλά;

θα έχει ζέστα το μικρό; θα έχει συντροφιά;

θα ξεστρατίσει ένας Θεός ως τη δική μας φάτνη;

εκεί που ναυαγήσαμε στο υπόγειο της Μάρνη

μήτε γατιά δεν μας χνωτίζουν πια...»

Γλυκά κούρνιασε στο κάθισμα

ακούμπησε στο νοτισμένο τζάμι

με προσκεφάλι την παλάμη

φωτάκια γλυκοφέγγανε στης πόλης την αχλή

αχ, ωραία που ζεστάθηκαν  τα ξυλιασμένα πόδια

κύλησε το αίμα πάνω στις ράγες του κορμιού

απ’ την καμπίνα του μηχανοδηγού

κάποιος της έγνεψε

με το σεβασμό και τη συντροφικότητα

που έχουν οι φαντάροι σαν αλλάζουν σκοπιά

«Με το καλό να γυρίσεις σπίτι σου και Χρόνια Πολλά!»

Φύλαξε την ευχή να τη ζεσταίνει

κι έτρεξε τα υγρά στενά

να φτάσει γρήγορα στην υπόγεια φάτνη

ένα αστέρι τη συντρόφευε σ’ όλη τη διαδρομή

σα φακός αναμμένος στη τσέπη του παλτού της

μα εκείνη δεν το πρόσεξε,  μόνο έτρεχε κι αγωνιούσε

αν θα’χει ζέστα το παιδί,

αν θα’χει συντροφιά,

για ένα δώρο χρυσοτυλιγμένο, αν θα τη φτάσουν τα λεφτά...

Κι ως άνοιξε την πόρτα της

ανοίξαν και οι ουρανοί

κι όλου του κόσμου τα Ωσαννά

ακούστηκαν απ’το φωταγωγό

κι οι αρχάγγελοι που φυλάνε τα στενά αυτά

ευλόγησαν με τα ιερά τους δώρα•

ένα παιδί που κοιμάται στα ζεστά

ο άντρας φοράει ρούχα καθαρά

το τραπέζι στρωμένο με δυο πιάτα  και μια κανάτα κρασί

κι ένα ματσάκι λευκά κρινάκια στο ποτήρι...

«Καλά Χριστούγεννα και καθαρή ψυχή!»

Το πρωί θα ζεστάνει το γάλα του παιδιού

κι ο πατέρας θ’ αφήσει στο προσκεφάλι του

ένα τρενάκι,

αχ, τι χαρά θα πάρει το παιδάκι

όταν πρωτοκυλήσουν τα βαγόνια στις ράγες τους

αχ, τι μαγεία θα νιώσει

όταν ο ξύλινος μηχανοδηγός

θα του κλείσει συνωμοτικά το μάτι...

[για την Α.]

πηγή  φωτογραφίας

Συμμετείχε στο επετειακό 19^ο Συμπόσιο Ποίησης της Αριστέας μας.

Ευχαριστώ πολύ την οικοδέσποινα Αριστέα και τους φίλους που συμμετείχαν και σ’ αυτή την εξαιρετική ποιητική συνεύρεση. Η θεματική λέξη (Θεός), ας γίνει ο φάρος μας για τη χρονιά που έρχεται. Ό,τι κι αν σημαίνει για τον καθένα μας, ας το κάνουμε προσευχή και προτροπή για μια νέα χρονιά γεμάτη αλληλεγγύη, αξιοπρέπεια και ανθρωπιά.

Ο Αϊ-Βασίλης ο Σαλονικιός

Ας μείνει μεταξύ μας. Ο Αϊβασίλης θα φτάσει Αθήνα με μια μικρή καθυστέρηση. Όλα ξεκίνησαν από ένα λάθος στις οδηγίες του GPS. O δημοφιλής άγιος εγκατέστησε φέτος αυτόματο αεροπλοηγό στο έλκηθρο, αλλά τελικά βρέθηκε αρκετά χιλιόμετρα μακριά απ’ τον προορισμό του. Οι τάρανδοι έξαλλοι εν τω μεταξύ, με τον Ρούντολφ να ωρύεται:

«Δεν σου άρεσε τόσα χρόνια απ’ την παλιά εθνική οδό Ροβανιέμι – Αθήνα ε; Το κέρατό μου μέσα!...»

Το έλκηθρο έκανε αναγκαστική προσγείωση στην ταράτσα μιας διάσημης μπλόγκερ που ακούει στο όνομα Ρένα Χριστοδούλου, γνωστής και ως «Δεν πετάω τίποτα». Είναι η μόνη που διαθέτει ελκηθροδρόμιο, με το δάπεδο προσγείωσης ζωγραφισμένο στο χέρι, με την τεχνική του ανάγλυφου ντεκουπάζ.

«Αχ, πάνω στην ώρα ήρθατε!» Αναφώνησε μόλις τους είδε στην πόρτα.

»Λοιπόν παιδιά να οργανωθούμε! Οι τάρανδοι θα κόψουν αυτά τα χαρτονάκια σε κύκλους κι εσύ Άγιε θα περάσεις σταυροβελονιά αυτές τις τσοχίτσες…»

Οι αντιρρήσεις τους κάμφθηκαν μόλις ενημερώθηκαν ότι όλα αυτά τα δώρα, προορίζονται για καλό σκοπό. Οι επόμενες ώρες τους βρήκαν να κόβουν, να ράβουν και να πακετάρουν ελατάκια, γουράκια, ένα στρατό από μπάμπουσκες και διάφορα υφασμάτινα στολίδια. Το βράδυ ξάπλωσαν αποκαμωμένοι γύρω απ’ το τζάκι και η Ρένα έπιασε το μισοτελειωμένο της πάτσγουορκ…

Οι τάρανδοι όμως αρχίζουν να τσινάνε:

-          Αφεντικό, αν δεν φύγουμε αύριο κιόλας από δω, εμείς την κοπανάμε πίσω στο χωριό.

-          Γιατί ρε καρντάσια;

-          Γιατί έχεις αρχίσει να χαλάς αφεντικό… μιλάς παράξενα, αντί για κόκα-κόλα πίνεις Μαλαματίνα… κι αντί για κράνμπερι και φρούτα του δάσους, χλαπακιάζεις απ’ τα πρωί  μπουγάτσες και καλαμάκια!...

-          Σουβλάκια τα λένε ρε άσχετοι!...

-          Ναι καλά, άμα δε σφηνώσεις σε καμιά καμινάδα απ’ το πάχος, να μη με λένε Ρούντολφ! Κρίμα και τη στολή σου δηλαδή, θα πάει άκλαυτη και ποιος την ακούει την κυρά σου μετά!...

-          Σιγά μην την πετάξω - σιγά μη φοβηθώ !... ♪ ♪

-          Αυτό το λέει ο Αγγελάκας!

-          Καρντάσι κι αυτό, απ’ τα λίγα!...

[Το τελικό σκορ του αγώνα: Τάρανδοι-Αϊβασίλης 1-0]

Λίγο πριν ξεκινήσει η χαμηλή πτήση ως την Αθήνα και ενόσω οι τάρανδοι ελέγχουν φρένα και μπουζί, ο Αϊβασίλης αποχαιρετά την Ρένα και επικοινωνεί με τη σύζυγό του στο χωριό…

Η Ρένα κράτησε τη γλυκιά ανάμνηση απ’ την απρόσμενη αυτή επίσκεψη στο σπίτι της, μαζί με τα αλουμινοκαπάκια απ’ τις Μαλαματίνες που ήπιε ο επισκέπτης της.

Εννοείται πως ΔΕΝ τα πέταξε και σκέφτηκε μια πολύ απλή κατασκευή για να τα αξιοποιήσει. Με κορδέλες περιτυλίγματος που ΔΕΝ τις πετάει ποτέ, τα έδεσε σε μια παλιά συρμάτινη κρεμάστρα –που ΔΕΝ την είχε πετάξει κι αυτή- ζωγράφισε το εσωτερικό τους με χριστουγεννιάτικες φιγούρες, αφού πρώτα τα κόλλησε σε μικρά στρογγυλά μοτίβα από κοπανέλι νησιώτικο, από ένα παλιό σεμέν μιας φίλης που ήθελε να το πετάξει, αλλά ευτυχώς απεφεύχθη το μοιραίο τελευταία στιγμή. Απ’ του χάρου τα δόντια γλύτωσε η φίλη. Και το σεμέν…

Εν τω μεταξύ, στην υπόλοιπη επικράτεια και στις απανταχού μπλόγκερς, έχει πέσει σύρμα απ’ την Ρένα για την καθυστερημένη άφιξη του Αϊβασίλη και τις νέες του γαστρονομικές προτιμήσεις. Το παραδοσιακό κέρασμα του αγίου με γάλα και κουλουράκια με στέβια, έχει αντικατασταθεί ήδη από ένα μπουκάλι Μαλαματίνα, ντιπ με τυροκατευρή και λίγο γαύρο μαρινάτο.  

Σε κάποιες περιοχές της χώρας βέβαια, προκύπτουν  πρακτικές δυσκολίες… 

Κι αν δεν σας επισκεφτεί τελικά ο άγιος με τα δώρα, να ξέρετε πως υπάρχουν ανάμεσά μας κάτι άλλα μαγικά εργαστήρια, που δουλεύουν ολοχρονίς και ασταμάτητα.

Ας μείνει μεταξύ μας.

Οι γνήσιες αγιογραφίες είναι φτιαγμένες από ταπεινούς θνητούς, που ξέρουν να δουλεύουν τα υλικά της ζωής. Με πρώτο συστατικό, την αγάπη…

 

Το δωμάτιο του Αιβασίλη

[Στην Ρένα που της το είχα υποσχεθεί και σ’ όλες τις χαρισματικές φίλες που στηρίζουν έμπρακτα την αλληλεγγύη και την έχουν αναγάγει σε στάση ζωής.

Με όλη μου την εκτίμηση και τις ολόψυχες ευχές μου για τις γιορτινές μέρες!]

Φέτος, η επιστροφή στο Ροβανιέμι θα είναι κάπως έτσι... 

Ο ταχυδρόμος [ενίοτε] χτυπάει δύο φορές

Στο τελευταίο επεισόδιο:

Η Μαρία-Νικόλ στέλνει ένα κιβώτιο δώρα στο ανυποψίαστο “θύμα” της, που αν και μένουν στην ίδια γειτονιά, προτιμά την αποστολή μέσω ταχυδρομείου για να μην κινήσει υποψίες. Η αγωνία κορυφώθηκε στο γκισέ του ταχυδρομείου, αλλά τελικά η ταυτότητα της αδίστακτης αποστολέως αποκαλύφτηκε, όπως και της συνεργού της.

Πρόκειται για οργανωμένο κύκλωμα που διακινεί δωρο-ουσίες, με αρχηγό την Μαριλένα, η οποία είναι κάτοχος λίστας με επώνυμους μπλόγκερς και οργανώνει εδώ και χρόνια, μυστικές ανταλλαγές πακέτων.

Φήμες θέλουν την περιβόητη Μαριλένα και τις  έμπειρες συνεργούς της, μέλη της δωροχαριστικής οργάνωσης «Κόκκινη Φράξια Αγιοβασίληδων».

Ο φάκελλος με την κωδική ονομασία “Secret Santa Swap” έκλεισε, αφού η συγκεκριμένη υπόθεση θεωρήθηκε ότι διαλευκάνθηκε επαρκώς.

Ή μήπως όχι;…

[Απ’ τη μαρτυρία του “θύματος”]

Τη Δευτέρα που μας πέρασε και ενώ είχα συνέλθει απ’ το αρχικό χτύπημα της Μαρίας-Νικόλ, βρήκα ξανά μια ύποπτη ειδοποίηση στο ταχυδρομικό μου κουτί. Ήταν ανώνυμη και όριζε ραντεβού, το επόμενο πρωί, στα ΕΛ.ΤΑ. της περιοχής. Ο παλιός εφιάλτης ξύπνησε πάλι. Το γεγονός όμως ότι είχε ήδη προηγηθεί το χτύπημα του Secret Santa, με καθησύχαζε. Ήξερα παιδιόθεν, πως ο Άιβασίλης έρχεται άπαξ. Αφήνει το κατιτίς του, καβαλάει τον τάρανδο κι από δω παν κι άλλοι.

Με τη βεβαιότητα πως ήταν το πρωτότυπο ασφαλιστήριο συμβόλαιο του οχήματος που περίμενα, το επόμενο πρωί επισκέφτηκα το ταχυδρομείο.

- Πάλι εσείς;

- Ήρθε κι άλλη ειδοποίηση, της λέω κραδαίνοντας το χαρτάκι.

- Για να δω... α μάλιστα... περιμένετε...

- ♪ ♪ ♫

- Αυτό εδώ είναι... υπογράψτε!

- Λάθος θα κάνετε... εγώ δεν περιμένω άλλο πακέτο...

- Αχ να σας πω, μη το πάρουμε πάλι απ’ την αρχή. Υπογράψτε να τελειώνουμε!

- Μα...μάλιστα!

- Και να σας πω... τα κατατόπια τα μάθατε πια εδώ μέσα... δεν έρχεστε κι αύριο το πρωί να βάλετε ένα χεράκι στην ταξινόμηση;... όλο και κάτι δικό σας θα βρείτε πάλι!

Εξερχόμενη του ταχυδρομείου, το πρώτο που έκανα, ήταν να επικοινωνήσω με την αρχηγό.

-  Μαριλένα, πήρα κι άλλο πακέτο.

- Είναι σίγουρα δικό μας; Μήπως είναι προβοκάτσια κατά της οργάνωσης;

- Νομίζω πως είναι της Μία.

- Μία στιγμή να σκεφτώ…

- Εγώ τι κάνω στο μεταξύ; Το ανοίγω;

- Ναι Μαράκι μου άνοιξέ το… α, και να σου πω! Το χαρτάκι μην το πετάξεις, μπορούμε να το κάνουμε καδράκι με την τεχνική της καμένης ατλακόλ… θα βάλουμε και καμιά τσαχπινιά με φουσκαλίτσες και πατινούλες ε; Τι λες;… Μαράκι… Μαράκι μ’ ακούς; Και πεταλουδίτσες να βάλουμε, ναι;

Η Μία ήταν το μυστικό μου ταίρι στη φετινή ανταλλαγή δώρων της Μαριλένας. Της έστειλα το πακέτο μου και καθάρισα [όπως νόμιζα η αφελής...]

Η Μία όμως είναι μια πρώτης τάξεως ΚΡΑΦΤαρτίστα... Μη με ρωτήσετε ερμηνεία [μέχρι πρότινος, η μόνο ομόρριζη λέξη που ήξερα, ήταν η μαγιονέζα ΚΡΑΦΤ].

Η Μία λοιπόν μου έκανε τη –δεύτερη- μεγάλη έκπληξη, στέλνοντάς μου ένα πρόσθετο πακέτο στήριξης –στο αρχικό της Νικόλ- που ήταν γεμάτο χειροποίητα κοσμήματα, μια υφασμάτινη τσάντα, γλυκίσματα και ευχές.

Μία μου… δεν ξέρω αν θα αποκτήσω κάποτε την τεχνογνωσία και το μεράκι σου.

Ξέρω μόνο πως, απ’ τη συγκίνηση για την έκπληξη που μου έκανες, εκείνο το πρωινό έβλεπα μπροστά μου αυτές τις… μεταλλιζέ πεταλουδίτσες της Μαριλένας.

Σ’ ευχαριστώ απ’ την καρδιά μου ♥

 (φωτογραφίες που συνοδεύουν αυτές των δώρων, είναι απ’ το διαδίκτυο)

My Secret Santa [και επιστολή σ’ έναν πρώην]

Πρώην αγαπημένε Αϊβασίλη,

Σου έχω νέα. Θυμάσαι εκείνη την αποφράδα χρονιά που έφυγες οριστικά απ’ ζωή μου; Έσκασα τότε θυμάμαι. Έπεσα στα πατώματα, τσίριξα, «Τι την θέλω τη ζωή χωρίς αυτόν;» ένα πράμα. Με τον καιρό το πήρα απόφαση. Σφάλισα την καμινάδα μη με πιάσουν τίποτα παλιές νοσταλγίες. Μέχρι που ήρθε στη ζωή μου μια νέα προοπτική, ένας ξενόφερτος “άγιος”, με το περίεργο όνομα “Secret Santa Swap”.

 * * *

«Τι θέλετε από μένα;»,  του είπα μαγκωμένη, στην αρχή της γνωριμίας μας.

«Μυστικότητα και εχεμύθεια», μου απάντησε. «Θα σου δώσω έναν σύνδεσμο, που κανείς δεν θα ξέρει ότι είναι το μυστικό σου ταίρι».

«Εγώ θα το ξέρω;»

«Χο-χο-χο... τι ερώτηση! Μα φυσικά θα το ξέρεις, αφού θα του στείλεις κι ένα δωράκι... Χειροποίητο κατά προτίμηση».

«Χι-χι-χι... τώρα δέσατε! Αν περιμένει από μένα χειροποίητο, με τον καημό θα μείνετε κι εσείς και το μυστικό μου ταίρι!...», του είπα για να τον ξεφορτωθώ.

«Καλά ρε αδερφέ, θα τα βρούμε... το θέμα είναι να γίνει νταραβέρι...», μου είπε κλείνοντας πονηρά το μάτι του.

«Νταραβέρι όταν λέμε;»

«Κάτι θα στείλεις εσύ, κάτι θα σου στείλει εσένα ένας άλλος μυστικός σύνδεσμος... και γενικά θα παίξουμε ζευγαρωτά, με μυστικά πακέτα και δεν θα μαρτυρήσουμε επ’ ουδενί διευθύνσεις και ονόματα!...»

«Είστε σίγουρα άγιος ε;» το χαβά μου εγώ.

«Σσσς...μη γίνει θέμα, είμαι ο Secret…»

«Victoria Secret?»

«Marilena Secret»...

Να μη στα πολυλογώ μέρες που είναι, ενέδωσα στον Secret Santa της Mαριλένας, έγινε το νταραβέρι με το δικό μου ταίρι και λαμβάνω ειδοποίηση εκ ταχυδρομείου για να πάω να παραλάβω κι εγώ το δικό μου δωράκι απ’ το άλλο ταίρι, που είχε εμένα ως ταίρι (τι δεν καταλαβαίνεις;)

Χάζευα η τρελή στην ουρά του ταχυδρομείου, αμέριμνη και ανυπόμονη και με τη βεβαιότητα ότι ένας άγνωστος, μου έχει σταλεί ένα πακετάκι, από κάποιο μακρινόοοοοο μέρος της Ελλάδας... Αχ τι ωραία, να γεφυρώνουμε τις αποστάσεις που μας χωρίζουν και να γινόμαστε μια μεγάλη παρέα!... Είχα έτοιμη και την ταυτότητά μου, είχα και σχέδια για μια βολτίτσα στην αγορά μετά το ταχυδρομείο, είχα πάρει και τη μεγάλη μου τσάντα «θα το χώσω μέσα και θα ξαμοληθώ στα μαγαζά!...» μονολογούσα, καθώς η υπάλληλος μου έκανε νόημα με το δάχτυλο να απομακρυνθώ απ’ τον γκισέ και να πάω σ’ ένα δωμάτιο στο βάθος του διαδρόμου.

Αυτό ήταν! Να δεις που θα με βγάλουν τα κανάλια με καλυμμένο το πρόσωπο και γυναίκες αστυνομικούς να μου περνούν χειροπέδες. «Στυγνοί διακινητές ύποπτων πακέτων, στρατολογούν ώριμες κυρίες, υπεράνω πάσης υποψίας – Live η στιγμή της σύλληψης...».

-          «Αυτό είναι για σας. Έχετε φέρει τρέϊλερ ή θα το πάρετε παραμάσχαλα;»

-          «Κάποιο λάθος θα κάνετε... εγώ περίμενα ένα πακετάκι... ξέρετε, συμμετέχω σε μια ανταλλαγή δώρων... τίποτα το μεμπτό, μη φανταστείτε...»

-          «Θα το πάρετε μαντάμ να τελειώνουμε; Έχουμε κι άλλες δουλειές!...»

Μπροστά πηγαίνει ένα κιβώτιο και πίσω εγώ. Δε λες καλά που είχα φέρει και το όχημα; Μεταφορική θα χρειαζόμουν... Βλέπω και το χαρτάκι του αποστολέα. Γνώριμο μου φαίνεται το όνομα. Και η διεύθυνση. Ένα τετράγωνο πάνω απ’ το σπίτι μου.

Η Μαρία-Νικόλ που εκτός από εγκάρδια φίλη, τυγχάνει και γειτόνισσά μου, έκανε τη μεγάλη ανατροπή! Έστειλε ένα κιβώτιο δώρα, μέσω ταχυδρομείου –να μη χαλάσει και το σασπένς- κι αφού το κιβώτιο έκανε το γύρο των ΕΛ.ΤΑ., κατέληξε στη θέση του συνοδηγού να με κοιτάει στοργικά και να μου κλείνει το μάτι.

Για όποιον δεν κατάλαβε, το μυστικό μου ταίρι στη Χριστουγεννιάτικη  ανταλλαγή δώρων, ήταν η Μαρία-Νικόλ. Θα προσπαθήσω να αποφύγω το κοινότοπα, πόσο υπέροχα δώρα μου έστειλε, πόσο συγκινήθηκα, πόσο κόπο έκανε για να τα φτιάξει και να τα πακετάρει όλα αυτά... θα της πω μόνο πως μου χάρισε απλόχερα ένα κιβώτιο αγάπη! Ευγνώμων Μαρία μου!...

Το κιβώτιο περιείχε:

-          Χειροποίητο ξύλινο πίνακα ντεκουπάζ με σιδερένια κρεμαστράκια

-          Χειροποίητο κολιέ

-          Κεραμικό ρόδι

-          Χειροποίητα χριστουγεννιάτικα στολίδια

-          Μαρόν γλασέ (πεντανόστιμα!)

-          Χειροποίητη κάρτα με ευχές

 (φωτογραφίες που συνοδεύουν αυτές των δώρων, είναι απ’ το διαδίκτυο)