Ήταν
να πάει λέει το παιδί στις πανελλαδικές,
[άριστος θηρευτής
παρεμπιπτόντως]
καμάκωνε
σαν τον Άη-Γιώργη [μεγάλ' η χάρη του]
δράκοντες
εξεταστικούς
με
εικοσάρια και επαίνους.
Αφού
σου λέει,
απ'
τη θερμοκοιτίδα του μαιευτηρίου
τσιφ
στο εκ-παιδευτήριο με το κίτρινο σχολικό
γιατί
άμα δεν τα μάθεις από μωρά κολύμπι,
μετά
σου πνίγονται.
Ναι
αμέ!
Σαράντισε που λες το πρόωρο
αγκού
και ιδιαίτερα [πενήντα
η ώρα παρεμπιπτόντως]
και
ρευόταν βρεφική αριθμητική
και
φαρίν λακτέ με αστρολάβους
«Μία για τη μαμά!»
και
ρυζάλευρα με αζιμούθια
«Και μία για το μπαμπά!»
Στις
νουτρίτσιες - 5 φρούτα / σούπερ δυναμωτικές
είχε
ήδη γνωμοδοτηθεί:
*τι
φρούτο θα γίνει
*τι
ομάδα θα είναι
*πού
θα κάνει μεταπτυχιακό
*πού
θα κάνει διδακτορικό
*πού
θα μείνει
*πού
θα εργαστεί
*με
ποια θα συνάψει σχέση
*πότε
θα παντρευτεί
*πόσα
παιδιά θα κάνει
*πότε
θα χωρίσει
*πότε
θα αποδημήσει
Όλα και παραόλα σου
λέω!
Κι
ήρθε η αποφράς μέρα των εξετάσεων που λες Φεβρωνία μου
και
το ζαβό δε σηκώθηκε
όλως
αιφνιδίως
«Σήκω για τη μαμά πουλάκι μου!»
«Το βηματοδότη του μπαμπά δε τον
σκέφτεσαι;»
Είδαν
κι έπαθαν οι Χριστιανοί
να
τον ξεκρεμάσουν απ' το πολύφωτο
[έλεγκαντ με ματ συρματόσχοινο
και λεντ φθορίου παρεμπιπτόντως]
Περιστρεφόμενος
στο κενό
σαν
το κρεμαστό παιχνίδι που είχε στην κούνια του μωρό
κουρντισμένος
στη μελωδία:
«γύρω-γύρω
όλοι ♪ ♫ ♪ στη μέση ο
Μανώλης»
στη
διαπασών το είχε βάλει το σκασμένο
κι
έφερνε γύρους στο ταβάνι
με
τη γλώσσα του να κρέμεται
[που παρεμπιπτόντως, ποτέ δεν είχε βγάλει γλώσσα αυτό το παιδί]
και
τα παιδικά του αεροπλανάκια
«που
μείναν α-α-αταξίδευτα»
χέρια-πόδια
στο κενό
κι
όλοι ψάχνουν το γιατί
να
κλωτσήσει το σκαμνί;
αιφνιδίως
και αναιτίως!
Κλώτσησε
την τύχη του το χαζό!
Λαμπρός
επιστήμων θα γινόταν.
Απαρεγκλίτως!
Ø Δεκαοκτάχρονος
μαθητής σε γειτονιά της Νέας Σμύρνης, έκανε διπλή απόπειρα αυτοκτονίας επειδή
δεν έγραψε καλά στις πανελλαδικές εξετάσεις στις 5 Ιουλίου 2010
Ø 27
Ιανουαρίου 2010, 18χρονος μαθητής των εκπαιδευτηρίων Μάνεση στο Νέο Ηράκλειο,
βούτηξε στο κενό από μπαλκόνι τρίτου ορόφου, έξω από τη σχολική αίθουσα
Ø Δευτέρα
4 Ιουνίου 2012, δεκαοκτάχρονη
αυτοκτόνησε στη Νέα Ερυθραία
Ø 28
Μαΐου 2014, δεκαοκτάχρονος μαθητής στα Γιαννιτσά Πέλλας ανέβηκε σε μία πολυκατοικία και βούτηξε στο
κενό δίνοντας τέλος στη ζωή του, πριν από την γραπτή εξέταση του πρώτου μαθήματος
των Πανελλαδικών εξετάσεων
Ø Τρίτη
10 Ιουνίου 2014, δεκαοκτάχρονη μαθήτρια έκανε απόπειρα αυτοκτονίας στο Ηράκλειο
Κρήτης μέσα στις σχολικές τουαλέτες, κατά τη διάρκεια της εξέτασης
Πηγή:
thepressproject
Η συμμετοχή μου στο 11ο
συμπόσιο ποίησης που οργάνωσε η Αριστέα μας,
στο μπλογκ της «Η ζωή είναι ωραία»,
με υποχρεωτική τη λέξη «παιδί». Οι συμμετοχές ξεπέρασαν
αριθμητικά και ποιοτικά κάθε προηγούμενο, σωστοί «θησαυροί» όπως τους χαρακτήρισε
με συγκίνηση η ίδια στο ξεκίνημα του συμποσίου.
Μέρες
που είναι και βιώνοντας την κορύφωση της αγωνίας των εφήβων μας που ρίχνονται
στην αρένα αντιμέτωποι με το «θηρίο» των εξετάσεων, ας δώσουμε κι εμείς τις δικές
μας εξετάσεις ως γονείς.
Και
το πιο SOS κεφάλαιο στη δική μας ύλη, δεν είναι το «Πώς έγραψες;»,
αλλά
το «Πώς νιώθεις;»
Kαλημέρα Μαρία μου !
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο, χίλια μπράβο για την ευαισθησία σου και την πρωτιά σου :)
Τρανταχτή η συμμετοχή σου και δίκαια διακρίθηκε !
Σε φιλώ και σου εύχομαι πάντα άξια και πάντα από ψηλά να αγναντεύεις κορίτσι μου !
Σ' ευχαριστώ από καρδιάς Σταυρούλα μου!
ΔιαγραφήΤρανταχτή δεν ξέρω αν ήταν, πάντως το μήνυμα που προσπάθησα να περάσω, αφορά την πιο σεισμογενή περιοχή μας.
Κάνω ποδαρικό έτσι; Καλημέρα και με το δεξί (πόδι εννοώ)!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρώτα πρώτα συγχαρητήρια. Χαρακτηριστική γραφή η δική σου και ξέρεις πόσο με ενθουσιάζει. Όμως....
δεν σε ψήφισα γιατί διαφωνώ πρώτον με το αν είναι ποίημα ή πεζό. Ελεύθερος στίχος μεν και ο ελεύθερος στίχος δεν έχει κανόνες αλλά έχει ρυθμό έτσι δεν είναι; (Διαβασμένη είμαι όχι γνώστης ποίησης)
Αλλά είναι το θέμα σημαντικό και υπέροχα καυτηριάζεται μέχρι το τέλος που με σόκαρε. Ναι μεν μ'αρέσει η καυστικότητα, αλλά σκέψου, ''είδα '' την εικόνα του παιδιού να κρέμεται από το ''έλεγκαντ με ματ και λεντ φθορίου'' φωτιστικό και έπαθα!! Δεν ξέρω αν στην κοινωνία μας το διάβημα αυτό των νέων, η αυτοκτονία τους, αντιμετωπίζεται με Φεβρωνίας στάιλ. Δεν μπόρεσα να συνεχίσω. Έκλεισα τη σελίδα της Αριστέας και επανήλθα όταν ηρέμησα. Πάντως το θέμα από τα σοβαρότερα και θα ήταν ωραίο να το επεκτείνεις σε μια σου ανάρτηση και να το συζητήσουμε. Γιατί -κατά τη γνώμη μου πάντα- μιλάς για τους γονείς και την καταπίεση που ασκούν στα βλαστάρια τους, έτσι; Καυτηριάζεις το προδιαγεγραμμένο μέλλον πολλών παιδιών από τους ίδιους τους γονείς που τάχα μου αγαπάνε πολύ τα παιδιά τους και τους προσφέρουν τα πάντα προκειμένου να ικανοποιήσουν τα όνειρα των γονιών.Έτσι; Δεν καυτηριάζεις την εκπαίδευση όπως είπαν πολλοί. Με όλη μου την ειλικρίνεια και την αγάπη κατέθεσα την άποψή μου.
Σε καλημερίζω
Φιλιά πολλά
Aννούλα μου καλημέρα. Διευκρινίζω...
ΔιαγραφήΔεν το έγραψα ως ποίημα και δεν το έστειλα ως τέτοιο, ούτε γνωρίζω τα μέτρα και τους κανόνες της ποίησης.
Με μια ανάσα γράφτηκε στο παρελθόν.
Αληθινό στη βάση του.
Να το μοιραστώ ήθελα, ίσως για να ξορκίσω λίγο και τον πόνο που κρύβει.
Ούτε αναλύσεις, ούτε συζητήσεις για το εκπαιδευτικό, ούτε αν άρεσε το τέλος κι η αρχή του.
Η "Φεβρωνία" είναι φανταστική, μόνο στο όνομα. Όχι επί της ουσίας. Πόσες Φεβρωνίες άκουσα εκείνη την εποχή να'ξερες... Πόσα δέντρα παρατηρήσαμε εμείς οι "βαθυστόχαστοι-ερευνητές γονείς" και πόσα "δάση" τελικά χάσαμε όλοι μας!...
Αννούλα μου με όλη μου την αγάπη και το σεβασμό, το θέμα δεν διατίθεται για κουβέντα και ανάλυση. Το έχουμε όλοι μας υπεραναλύσει και εντρυφήσει στο έπακρο. Ας κάνουμε τώρα την πρακτική μας λοιπόν.
Και κυρίως, ας μην ξεχνάμε να τους δίνουμε ένα "ζεστό μπουφάν" κάθε μέρα. "Έχει εξετάσεις έξω, πρόσεξε μην αρρωστήσεις..."
Υ.Γ. Ειλικρινά σ' ευχαριστώ για την ειλικρίνεια και την αγάπη σου! Αυτό είναι και το ζητούμενο μεταξύ μας Αννούλα μου γλυκιά. Σε φιλώ!
Φροντίζω να "νιώθω" Μαρία μου... έτσι ένιωσα και το κείμενο σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι πάλι μπράβο για την πρωτιά!
ΑΦιλιά πολλά και πάντα καρδιάς! <3
Το ξέρω Στεφανία μου. Και σ' ευχαριστώ που ήσουν κοντά μας κι αυτή τη φορά!
ΔιαγραφήΝα είσαι καλά!
Μαρία, θερμά συγχαρητήρια για την πρωτιά. Πραγματικά, ήταν συγκλονιστικό πέρα από κάθε όριο. Αυτή τη φορά διάβασα τόσο "βαριά" ποιήματα/κείμενα, που δεν σου/σας κρύβω, ότι δεν άντεχε το "ψυχολογικό" μου.. Ωστόσο, δεν ξέρεις πόσο χάρηκα που, εξαιτίας της συμμετοχής σου, έκανα μια αναδρομή (τσεκ...) και χάρηκα (για το παιδί μου) που δεν υπήρξα καταπιεστική μάνα.. Ή τουλάχιστον, όσο περνούν οι στιγμές, οι ώρες, οι μέρες, φροντίζω να αναθεωρώ -και να διπλοτριπλοτσεκάρω- απόψεις και συμπεριφορές μου.. Καλό σ/κ Μαρία και φυσικά, ας προσέχουν και πάλι (και πάντα) όσοι γονείς έχουν παιδιά στο κατώφλι τών πανελληνίων εξετάσεων (κι όχι μόνο......)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα θυμάμαι τα λόγια σου και όταν περνάω "κρίσεις", κάνω αναδρομές σε συμπεριφορές φίλων που εμπιστεύομαι τη γνώμη τους. Πανελλήνιες είναι, θα περάσουν. Μετά να δούμε τι θα κάνουν...
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ Πέτρα!
Τι χιούμορ ήταν αυτό, Μαρία, για ένα τέτοιο θέμα; Πώς προέκυψε; Συγκλονιστικό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο, μπράβο, μπράβο!
Από πικρία και απογοήτευση. Χιούμορ δεν θα το έλεγα Αλεξάνδρα μου.
ΔιαγραφήΟύτε μπράβο του αξίζουν. Μόνο προβληματισμός και προσπάθεια για κάτι καλύτερο.
Τους το χρωστάμε άλλωστε...
Πολύ ωραίες σκέψεις για ένα πολύ πικρό θέμα. Το λέω συνέχεια για τις πανελλαδικές, δεν είναι μόνο πολύ κακό και άδικο το σύστημα, αλλά είχε δαιμονοποιηθεί και αρκετά από τους Έλληνες γονείς τις περασμένες δεκαετίες, καθώς είχαν το σκεπτικό: "Πρέπει να σπουδάσεις, για να γίνεις κάποιος!". Τα πράγματα όμως άλλαξαν για καλό ή για κακό και ευτυχώς πολλοί πλέον έχουν "ξυπνήσει" και καταλαβαίνουν τι πραγματικά συμβαίνει με αυτήν την ανούσια συσσώρευση πτυχίων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα παιδιά αναπτύσσουν διάφορα ταλέντα, ήδη από μικρή ηλικία, το μόνο που χρειάζονται είναι αγάπη και υποστήριξη και θα βρουν τον δρόμο τους. Η ψυχολογική πίεση είναι μια μορφή βίας.
Κάνω "χάϊ-λάιτ" την τελευταία σου -ειδικά- πρόταση Σοφία μου.
ΔιαγραφήΚαι σ' ευχαριστώ για την παρουσία σου και το ευθύβολο σχόλιο.
Να είσαι καλά!
Μαρία τούτο εδώ είναι ντοκουμέντο ζωής καλή μου. Το είδα σαν μαρτυρία απέναντι σε όλα αυτά που φορτώνουν τα νέα παιδιά με την ετικέτα του "πρέπει" και του "οφείλεις".
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι σκέψεις σου αποτελούν χαστούκι σε όλη αυτήν την υστερία που ακουμπάει και συνθλίβει τη νέα γενιά που "πρέπει" αλλιώς δεν υπάρχει.
Μεγάλη λοιπόν η εκπαιδευτική συμμετοχή σου, δοσμένη με την γνωστή σου καλλιτεχνική φιλολογική ευαισθησία σε ένα ακόμα δρώμενο.
Τα συγχαρητήριά μου.
Αυτή την ακατάσχετη πρεπολογία που μας διακρίνει, ίσως να πρέπει να τη μετριάσουμε επιτέλους.
ΔιαγραφήΓιάννη σ' ευχαριστώ πολύ που δίνεις το παρών σου, πάντα με συνέπεια και με ουσιώδη σχόλια.
Να είσαι καλά!
Πέρασα για να αφήσω κι εγώ με τη σειρά μου, τα θερμά μου συγχαρητήρια για το ωραίο ποίημα και τα σέβη μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ Μαρία Κανελλάκη!
Παρελήφθησαν και σ' ευχαριστώ πολύ Αρτίστα του βωβού!
ΔιαγραφήΤα σέβη -με την άδειά σου- τα μεταβιβάζω στην εμπνεύστρια του συμποσίου και της εύστοχης λέξης που μας έδωσε σαν υποχρεωτική. Αν παρατήρησες και στις υπόλοιπες συμμετοχές, έβγαλε στην επιφάνεια πολλά και ωραία δημιουργήματα. Το καθένα με τα μηνύματά του.
Αγαπητή μου κ. Κανελλάκη
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιάβασα το ποίημα σου, η αλήθεια είναι ότι με προβλημάτισε η ανάγνωση του,
Ο ψυχικός κόσμος του παιδιού, ο εγκέφαλός του είναι σαν το προζύμι, προσπαθούν οι γονείς να πλάσουν την προσωπικότητά του, αρχίζοντας λανθασμένα να του παρέχουν άφθονα υλιστικά αγαθά, πολλοί με την σκέψη ότι, ότι δεν είχα εγώ μικρός θέλω να τα δώσω στο παιδί μου.
Έτσι όμως του στερούμε την πρωτοβουλία, αισθάνεται αλυσοδεμένο να ικανοποιήσει, πρώτα τους γονείς του και μετά τον εαυτόν του. Ακόμα και ντροπή άμα δε πέρασε τις εξετάσεις… αυτό το κάνει να παίρνει αποφάσεις λες και χάθηκε ο κόσμος.
Έλα όμως που η σημερινή κοινωνία απαιτεί για να μπορεί κάποιος να τα φέρει βόλτα να μορφωθεί, να γίνει κάτι στην ζωή του,
Παραδείγματα έχω πολλά, η συμπεριφορά των ανθρώπων των παιδιών δεν αλλάζει, αλλάζουν οι καταστάσεις.
Τον καιρό που μεγάλωνα, κάποτε ήμουν κι εγώ όπως όλος ο κόσμος παιδί. Δεν είχα ούτε μολύβι να γράψω, για οτιδήποτε ακόμα και για τετράδιο έπρεπε να παρακαλέσω, για βιβλίο να ζητήσω δανεικό από τους μεγαλύτερους της τάξης.
Τα παιδιά μου αφέθηκαν ελεύθερα μπορείς να πας σχολείο να μάθεις ή μπορείς να γίνεις χειρονάκτης εργάτης. Διαλέγεις και παίρνεις. Ακόμη και για τα έξοδά τους εργαζόταν τα καλοκαίρια… το κατάλαβαν μορφώθηκαν μόνα τους…
Όσο πιο εύκολα, όσο πιο έτοιμα (υλικά αγαθά) τα βρίσκει το παιδί τόσο λιγότερο τα εκτιμά…
Ελπίζω να μη παρεξηγήσετε το παρόν είναι κι αυτή μια γνώμη που βγαίνει από την πείρα της ζωής…
Της καλημέρα μου
Γαβριήλ Παναγιωσούλης
Μα τι να παρεξηγήσω Γαβρίλη μου;
ΔιαγραφήΑντιθέτως, σε συγχαίρω για τη στάση που κράτησες στα παιδιά σου. Με όλα όσα πέρασες στη ζωή σου, θα μπορούσες να γίνεις καταπιεστικός ή και αυταρχικός. Κι όμως το χειρίστηκες με απόλυτη δημοκρατικότητα και ελευθερία κινήσεων, και το αποτέλεσμα δεν σε διέψευσε.
Κοινά τα συμπεράσματά μας και σ' ευχαριστώ πολύ που μέσα από λίγες γραμμές σχολίων, μας δίνεις κάθε φορά ένα κομμάτι ιστορίας και το απόσταγμα των εμπειριών σου.
Να είσαι καλά!
Ήρθα η οικοδέσποινα για να υποβάλλω τα σέβη μου ( που ξέρω πολύ καλά ότι δεν τα χρειάζεσαι κι αν πω υποκλίνομαι θα με σηκώσεις ☺) αλλά και για να βάλω λίγο κάποια πράγματα στη θέση τους. Φυσικά και η γνώμη μας είναι υποκειμενική. Έχω διαβάσει πολλά και διαφορετικά είδη ποίησης τόσα χρόνια που ερωτοτροπώ μαζί της! Και θυμάμαι όταν μου το έστειλες την εισαγωγή σου... "ποίημα δεν το λες"!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ ας μου ορίσει κάποιος τελικά τι είναι Ποίηση γιατί φαίνεται τόσα χρόνια τα έχω λάθος στο μυαλουδάκι μου!
Αυτά για το τεχνικό μέρος ( που είναι και τ' ασήμαντο!)
Για το ουσιαστικό κομμάτι τώρα, όπως θα δεις στο τέλος της σημερινή μου ανάρτησης, σήμερα είχα ένα "περιστατικό" στο σχολείο. Ένας πατέρας υποψηφίου των φετινών πανελληνίων μου είπε κατά λέξη: Πρέπει να περάσει . Μου το χρωστάει" Όταν εγώ τα πήρα κοντέψαμε να φάμε τα μουστάκια μας! Πού να καταλάβει αυτός ότι αποτυχία δεν θα είναι να μην περάσει το παιδί. Αποτυχία είναι να περάσει γιατί του το χρωστάει!
"το πιο SOS κεφάλαιο στη δική μας ύλη, δεν είναι το «Πώς έγραψες;»,αλλά το «Πώς νιώθεις;» γράφεις στην κατακλείδα σου . Αναρωτιέμαι πόσοι γονείς έχουν κοπεί σε αυτό το μάθημα!
Μαρία μου ..ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ!
Δίχως άλλο !
Δεν χρειάζονται αναλύσεις τέτοια θέματα. Πράξεις χρειάζονται!
Σε φιλώ γλυκά! ♥
Προσωπικά, θεωρώ "ποίημα" αυτό που με ξεσηκώνει, με συναρπάζει ή με ρίχνει στα πατώματα, το ερωτεύσιμο ή το αγαπησιάρικο, το τολμηρό που ξεφεύγει απ' τις νόρμες και πέφτει στα κεφάλια μας σαν φέιγ-βολάν με συνθήματα και κρυμμένα μυστικά στις λέξεις του. Ας αφήσουμε τους επαγγελματίες ποιητές να μας γοητεύουν με το μέτρο και τον κανόνα, κι ας επικεντρωθούμε στην ουσία. Κι αυτή τη φορά, η ουσία είναι το "παιδί".
ΔιαγραφήΑν δεν είχες στηθεί σαν αφέτης αγώνων με μια λέξη-σφαίρα, δεν θα είχαν εκφραστεί όλα αυτά που συγκέντρωσες. Μπαίνουμε λοιπόν στο τελευταίο γύρο των πράξεων και να μας δω τι επιδόσεις θα κάνουμε ;-)
Είχα σκοπό να το ρίξω (πάλι) στην πλάκα επειδή δεν σε ψήφισα, αλλά διαβάζοντας την τελευταία σου πρόταση με τσάκισες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦεύγω γιατί το πληκτρολόγιο θάμπωσε. Ίσως να τα πούμε κάποια άλλη φορά.
Δεν τις θέλω τις ψήφους σας μεσιέ!
ΔιαγραφήΜου φτάνει η παρουσία σου και η αλληλοκατανόηση που έχουμε.
Καλή δύναμη Πέτρο!
Δεν είναι για σχολιασμό αυτό το θέμα, πονάει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά Μαρία μου.
Σε φιλώ.
Ακριβώς Ρένα μου.
ΔιαγραφήΣε φιλώ γλυκά!
Καλησπέρα Μαρία μου, συγχαρητήρια για τη νίκη σου! Το κείμενο σου έθιγε ένα φοβερά ενδιαφέρον θέμα που χτυπάει όλους τους γονείς που θεωρούν τα παιδιά προέκταση τους κι όχι ανεξάρτητες προσωπικότητες με δικαιώματα στην ευτυχία!Ένα κείμενο που μόνο προβληματισμό γεννά!Να είσαι καλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια και σε σένα Μαίρη μου!
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ για την παρουσία και τα λόγια σου!
Μαρία μου συγχαρητήρια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαστούκι κάθε στίχος...σοκάρει, μα περιγράφει μια κατάσταση που υπάρχει, όσο κι αν θα θέλαμε να υποκριθούμε το αντίθετο...προβληματίζει πολύ..και πληγώνει ακόμα περισσότερο!
Να είσαι καλά!
Φιλιά πολλά!
Μακάρι να μην υπήρχε Μαρία μου. Μα όσο κι αν το κρύβουμε επιμελώς κάτω απ' το χαλάκι της εξώπορτας, εκεί είναι και μας περιμένει...
ΔιαγραφήΚαλό σαββατοκύριακο να έχεις!
Καλημερα Μαρια μου! Πολλά και θερμά συγχαρητηρια και για τη δικη σου συμμετοχή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό υπόλοιπο στη μέρα μας!
Φιλιά :)
Να είσαι καλά Αριάδνη μου!
ΔιαγραφήΓλυκιά μου Μαρία, μπορώ απόλυτα να καταλάβω τον άγριο σαρκασμό σου μέσα από αυτή σου τη δημιουργία! Δυστυχώς, πολλοί γονείς μεταφέρουν αυτή την ασφυκτική ατμόσφαιρα εφιάλτη στα παιδιά τους, καθώς το έχω δει να συμβαίνει στο δημοτικό! Δυστυχώς, αυτή είναι η πραγματικότητα στη σύγχρονη κοινωνία ή αν θέλεις ένα σημαντικό της μέρος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι ανάγκη να γίνει μεγάλη προσπάθεια και από εκπαιδευτικούς και γονείς, πρώτα απ' όλα να διεκδικηθεί μια εντελώς διαφορετικού πνεύματος εκπαίδευση κι έπειτα να αλλάξει και η τερατώδης φιλοσοφία που ακολουθούν πολλοί γονείς!
Είναι μια συζήτηση, που θα πρέπει να αρχίσει να γίνεται στις γειτονιές πλέον και σοβαρά... Υπάρχει ρε γαμώτο πια αυτή η ρημάδα η θέληση; Δεν μπορώ να επεκταθώ άλλο εδώ και αυτή τη στιγμή...!
Όσο για το ποίημα διαισθάνθηκα ότι θα μπορούσε να είναι δικό σου, γιατί έχω μπει μάλλον λίγο περισσότερο μέσα στον τρόπο που σκέφτεσαι και αντιδράς στα πράγματα και έχεις δίκιο!!!
Στην αρχή με συγκλόνισε τόσο πολύ, που απομακρύνθηκα από αυτό, όμως έπειτα αναγνώρισα την απόλυτη και πικρή αλήθεια του και το ψήφισα!
Σε φιλώ, και συχνά χρειάζεται να τα πετάμε με χοντρό τρόπο στη μούρη των άλλων, καθώς η κοινωνία έχει γίνει χοντρόπετση...!!!
Το ξέρω πως είναι αποκρουστικό, όπως και η κάθε δυσάρεστη αλήθεια όταν τη βλέπεις κατάματα.
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ για τη διεισδυτικότητα σου και για το σχολιασμό σου. Το ξέρεις πως η γνώμη σου έχει μεγάλη βαρύτητα, αφού είσαι η καθ' ύλην αρμόδια για το θέμα αυτό.
Χίλια ευχαριστώ απ' την καρδιά μου!
Σοκαριστικό...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχω κάτι άλλο να πω.
Πήρες το 3 με την πρώτη χωρίς αμφιβολία!
Καλημέρα!
Σ' ευχαριστώ Μαρία μου!
ΔιαγραφήΣυγχαρητήρια!!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Πάσχα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Υιώτα, ΝΥ
Καλή μεγαλοβδομάδα Γιώτα μου!
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ που πέταξες ως τα μέρη μου!
Μαρία μου έθιξες ένα τεράστιο θέμα.. Και δυστυχώς θα σου προσθέσω ένα ακόμα παιδί στην λίστα από το σχολείο μου όταν δίναμε πανελλήνιες.. (και πόσα ακόμα που δεν τα γνωρίζουμε) Για εμένα οι εξετάσεις είναι πικρή ιστορία, δεν το είχα καθόλου γιατί από την φύση μου είμαι αγχώδης. Έγραφα πάντα πολύ χειρότερα από τις ικανότητες-δυνατότητές μου. Κι ας μη με πίεζαν ποτέ οι δικοί μου, φαντάσου και να το έκαναν. Κάποτε θα πρέπει να αλλάξει όλο το εκπαιδευτικό σύστημα για να προσφέρει κίνητρα να βλέπεις την μάθηση και συνεπώς τις εξετάσεις με άλλη ματιά, πιο ευχάριστη, θετική και δημιουργική. Και για τους γονείς να υπάρχει δωρεάν συμβουλευτική. Ξέρω ξέρω.. έχω οράματα ιδανικά.. Αφήστε με να ελπίζω ότι κάποιοι "τρελοί" κάποτε θα αλλάξουν αυτόν τον κόσμο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο σου για την επιλογή ενός τόσο ιδιαίτερου ζητήματος!
Κατερίνα σ' ευχαριστώ για τη μαρτυρία σου. Δυστυχώς ο κατάλογος είναι μεγάλος, αν σκεφτείς πως οι περισσότερες αυτοκτονίες έχουν καταγραφεί σαν ατυχήματα, για ευνόητους λόγους. Και πως υπάρχει τριπλάσιος σχεδόν αριθμός σε απόπειρες.
ΔιαγραφήΌλα όσα οραματίζεσαι, θα έπρεπε να ήταν τα αυτονόητα. Εύχομαι να μην κουραστείς ποτέ να έχεις ιδανικά και να αγωνίζεσαι γι αυτά. Διαχρονικά στην ιστορία οι μεγάλες κοινωνικές αλλαγές, έγιναν από κάποιους "τρελούς" άλλωστε ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατηγορούν οι πάντες, αυτούς που μας έφεραν στη σημερινή εθνική οικονομική καταστροφή.
Και μένει στην άκρη το διαχρονικό έγκλημα που συντελείται στην Παιδεία μας. Που είναι και η κύρια αιτία των εθνικών μας δεινών.
Τα έχουμε πει αρκετές φορές, Μαρία, μέσω των σχολίων σε αναρτήσεις.
Χειρίζεσαι με ιδιαίτερα πρωτότυπο τρόπο ένα βαρύτατο θέμα, που δεν ευαισθητοποίησε ποτέ τους άσχετους που κάθισαν στο θώκο τού υπουργείου παιδείας.
Έχει πάει τόσο πίσω το σύστημα παιδείας Άρη μου, που θα πάρει πολλά χρόνια για να έρθει στα ίσα του. Αν γίνει ποτέ αυτό...
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ για την ψύχραιμη και ακριβή σου τοποθέτηση!
Μαρία μου συγχαρητήρια για το ποίημά σου, για το μήνυμα που σίγουρα ελήφθη να σαι σίγουρη, και για την επάξια διάκριση!! Ηταν από τα ποιήματα που χτύπησαν κατευθείαν στο δόξα πατρί που λέμε.. Κι επειδή περιγράφουν μια πραγματικότητα που δυστυχώς είναι σκληρή, είναι αδύνατον να περάσει χωρίς να προκαλέσει μια εσωτερική αναστάτωση.. Δεν είναι φαντασία, είναι η πραγματικότητα.. Αυτό είναι που πονάει.. Ηταν από τα ποιήματα που με πόνεσαν πολύ, που δεν μπορούσα να τα ψηφίσω.. Ηταν μια κατηγορία από μόνα τους, σε κορνίζα να μπουν να τα βλέπουμε, να τα αποστηθισούμε , να μην υπάρξουν ποτέ ξανά άλλα παιδιά θύματα της βαθμοθηρίας και των τραγικών απαιτήσεων των γονιών..
ΑπάντησηΔιαγραφήΧίλια μπράβο λοιπόν για το σπουδαίο μήνυμα που θέλησες να περάσεις!! Μακάρι να σκέφτοταν έτσι η πλειοψηφία των γονιών.. Φαντάζομαι την έντασή σου όσο έγραφες και μετά όμως..
Θα σταθώ φυσικά και στον τρόπο που χειρίστηκες με τόση μαεστρία τις λέξεις, που πειραματίστηκες κι απέδωσες με ένα τόσο διαφορετικό ύφος το ποίημα!! Σου ταιριάζουν τόσο πολύ οι πειραματισμοί!! Μην τους σταματήσεις!! Ρισκάρεις και τα δίνεις όλα Μαράκι μου!! Μπράβο σου!! Καλή δημιουργική συνέχεια εύχομαι!! Φιλάκια πολλά!! ♥
Μα δεν θα έπρεπε κανονικά να συζητάμε για τη βελτίωση του συστήματος παιδείας και άλλα ευοίωνα θέματα; Για τους νέους μας, τα προβλήματά τους & πώς θα τους δώσουμε καλύτερα "όπλα" ν' αγωνιστούν για τη ζωή τους; Αντ' αυτού, κάνουμε τραγικές διαπιστώσεις και εκφράζουμε το φόβο μας για όσα έρχονται.
ΔιαγραφήΣε μια εποχή που η "επικοινωνία" υποτίθεται πως έχει εξελιχθεί, η τεχνολογία έχει κάνει άλματα κι όμως συζητάμε ακόμα για το πώς θα αποτρέψουμε καταθλιπτικά φαινόμενα και αυτοκτονίες. Ανακόλουθο δεν είναι;
Σ' ευχαριστώ πολύ Μαριλένα μου για τα σχόλια σου! Μακάρι η έμπνευση να με πήγαινε σε πιο ευχάριστα μονοπάτια. Μακάρι να στρώσουν λίγο τα πράγματα. Δεν το αξίζουν αυτό το μαρτύριο τα παιδιά μας. Δεν είναι μόρφωση αυτό. Μια μηχανή του κιμά είναι που τα συνθλίβει...
Περιδιαβενοντας τα σχόλια και τις απαντησεις σου Κανελλακι μου.. έμεινα στης Αριστεας .. και κολησα στο σχολιο της και στην απαντηση σου..δεν θα μπορούσατε καλύτερα να δωσετε και οι δύο την λεξη παιδι και την σχεση του γονιου με αυτό..!! οπως και ολων που σχολιασαν εδώ...!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαβαζοντας το ποιημα αυτό στο συμποσιο Μαρακι μου μου αρεσε μεχρι σε ενα σημειο γιατι μεχρι εκει ηταν γεματο χιουμορ και με εκανε να γελασω.. ... αλλα φτανοντας στο νοημα του ..σαν να εφαγα ενα δυνατο χαστουκι.. ήταν τοσο συγκρουόμενα τα συναισθηματα μου εκεινη την στινμή που δεν αντεξα και το προσπερασα.. ο βαθμός δεν έχει σημασια .. το ξερεις .. και το ξερω ματια μου είναι το συναισθημα που σε κατακλυζει ... και αυτό ειναι η μεγαλυτερη βραβευση για μενα..!!
Μόνο και μονο γι αυτό αξιζε η διάκριση του.!!
Σε ευχαριστουμε για τα διαφορετικά μονοπατια που καθε φορα μας πας με την γραφή σου..υπολινομαι Κανελλακι μου.. φιλώ σε!
Μη μου ξανασχολιάσεις περί βαθμών Ρουλάκι μου σε παρακαλώ.
ΔιαγραφήΕπί της ουσίας, σ' ευχαριστώ πολύ που μου έδωσες το συναίσθημα καθώς διάβαζες.
Λυπάμαι για τα αρνητικά που δημιούργησε η ανάγνωση.
Είσαι πολύ ευαίσθητο άτομο και το κατανοώ πλήρως.
Τα φιλιά μου και τις ευχές μου για τις μέρες που έρχονται Ρουλάκι μου!
να σου πω πως τούτο εδώ το ποιημα σου ξεδίπλωσε μέσα στους στίχους του όλα τα πιστεύω μου πάνω στο συγκεκριμένο θέμα , έγινε το η δική μου αγανάκτηση , η φρίκη , η αφωνία , η απόγνωση αυτής της κατάφωρης αδικίας των πανελλαδικών εξετάσεων που βίωσα μέσα από τις εμπειρίες των παιδιών μου και των φίλων τους τα πέντε τελευταία χρόνια , η άδικη απώλεια του ενός από τα παιδιά των στατιστικών δεδομένων
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΠΡΑΒΟΟΟΟΟΟΟ σου ήταν μια γροθιά , ένας κεραυνός στην αποχαύνωση της κοινωνίας που πρεπει να μας αγγιξει ολους , ειλικρινα μονο εσυ θα το καταφερνες !!!!! χιλια φιλια καλη μου !!!!
Σ' ευχαριστώ πολύ Κάτια μου!
ΔιαγραφήΜπραβο Μαρια! Τοσο δυσκολο θεμα μπραβο οχι μονο για τη μαεστρια σουωαλκα και που τολμησες και αντεξες να το αγγιξεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπο την εμπειρια μου θα πω πως σε πολλες περιπτωσεις κι οι γονεις συνθλιβονται στη μηχανη του κιμα του εκπαιδευτικου συστηματος. Κι ενω οι τυποι σαν αυτον που περιεγραψε η Αριστεα ειναι ενα μικρο ποσοστο ειναι τεραστιο το ποσοστο αυτων - τουλαχιστον στις φτωχογειτονιες που διδασκω εγω- που νιωθουν οτι μονο αν γινουν επιστημονες τα παιδια τους θα εχουν μια καλυτερη ζωη. Και ενω παραδεχονται οτι ειναι απαραδεκτα πιεστικο το συστημα δεν ξερουν τι να κανουν νιωθουν οτι πρεπει το παιδι να βγει στην αρενα της ζωης εφοδιασμενο με πτυχια κλπ.
Εχω πολλες ιστοριες να πω. .
Και δυστυχως γινονται και τα ιδια τα παιδια μερος αυτης της στενομυαλης οπτικης και φοβουνται να αλλαξουν...
Ξερεις τι ειναι να λες οτι ο βαθμος δε μετραει αλλα η γνωση να λες οτι τα τεστ δεν ειναι σωστος τροπος να ελεγξεις την προοδο να προτεινεις πιο δημιουργικα προτζεκτ και να σε κοιταν σαν να ηρθες απο τον Αρη και οι γονεις αλλα κυριως τα παιδια;;;
Μπραβο Μαρακι μου και παλι!!!
Μπραβο Μαρια! Τοσο δυσκολο θεμα μπραβο οχι μονο για τη μαεστρια σουωαλκα και που τολμησες και αντεξες να το αγγιξεις!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπο την εμπειρια μου θα πω πως σε πολλες περιπτωσεις κι οι γονεις συνθλιβονται στη μηχανη του κιμα του εκπαιδευτικου συστηματος. Κι ενω οι τυποι σαν αυτον που περιεγραψε η Αριστεα ειναι ενα μικρο ποσοστο ειναι τεραστιο το ποσοστο αυτων - τουλαχιστον στις φτωχογειτονιες που διδασκω εγω- που νιωθουν οτι μονο αν γινουν επιστημονες τα παιδια τους θα εχουν μια καλυτερη ζωη. Και ενω παραδεχονται οτι ειναι απαραδεκτα πιεστικο το συστημα δεν ξερουν τι να κανουν νιωθουν οτι πρεπει το παιδι να βγει στην αρενα της ζωης εφοδιασμενο με πτυχια κλπ.
Εχω πολλες ιστοριες να πω. .
Και δυστυχως γινονται και τα ιδια τα παιδια μερος αυτης της στενομυαλης οπτικης και φοβουνται να αλλαξουν...
Ξερεις τι ειναι να λες οτι ο βαθμος δε μετραει αλλα η γνωση να λες οτι τα τεστ δεν ειναι σωστος τροπος να ελεγξεις την προοδο να προτεινεις πιο δημιουργικα προτζεκτ και να σε κοιταν σαν να ηρθες απο τον Αρη και οι γονεις αλλα κυριως τα παιδια;;;
Μπραβο Μαρακι μου και παλι!!!
Χριστίνα μου περιγράφεις την ακριβή εικόνα της κατάστασης. Στις φτωχογειτονιές αγωνίζονται να κερδίσουν μια καλύτερη ζωή για τα παιδιά τους, και στις πιο ευκατάστατες γειτονιές την αγοράζουν.
ΔιαγραφήΈνας φαύλος κύκλος που όλοι μας έχουμε εγκλωβιστεί και με τα παιδιά τα μελλοντικά θύματα.
Σ' ευχαριστώ πολύ που μοιράστηκες τις προσωπικές σου εμπειρίες!
Αγαπημένη μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΞεχωριστή μου λογοτέχνιδα και ποιήτρια!
Συγχαρητήρια!
Μα πόσο πρωτοποριακή και καινοτόμα μπορείς να είσαι;
Πως παρουσιάζεις και δομείς τόσο υπέροχα τα θέματά σου;
Ειλικρινά σε θαυμάζω πολύ, το ξέρεις άλλωστε, στο έχω πει πολλές φορές και κάθε φορά ο θαυμασμος όλο και φουντώνει.
Ευαισθητοποιημένα θέματα που πραγματικά αγγίζουν και κόβουν σαν ξυράφι.
Τι να πω...
Τα θερμά μου συγχαρητήρια!
Κική μου με συγκινείς πολύ.
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ ολόψυχα και σου εύχομαι καλές γιορτές!
Είναι δύσκολο να φωτίζει κανείς το σκοτάδι, μα εσύ Μαρία μου με το κείμενο σου, έδωσες ηλιαχτίδες με μοναδικό τρόπο! Είναι μια μαρτυρία? ένα αφήγημα? ένα χρονογράφημα? μια εξομολόγηση? είναι ποιητική τέχνη θα πω εγώ, που μόνο εσύ μπορείς να δώσεις λάμψη και ψύχος μαζί. Λάμψη, στο πνεύμα παιδί και ψύχος ως προς την αντιμετώπιση μιας πραγματικότητας. Διαχρονικό ασφαλώς και πολύ κοντινό μας το όλο θέμα και Μπράβο σου! Χρειάζονται πολλά βήματα ακόμα για να μη θρηνούμε άλλα βλαστάρια, που φεύγουν τόσο άδικα, από "εφησυχασμένους αδιάφορους" που προωθούν τα διαδοχικά προσωπεία της τιμωρίας και του χλευασμού. Συγχαρητήρια για την διάκριση σου Μαράκι μου! Να είσαι καλά και να έχεις ένα όμορφο και ήρεμο ξημέρωμα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια πολλά με μια μεγάλη αγκαλια!:-)) ❤️