Κυριακή 6 Μαΐου 2018

Στη μνήμη του Γρηγόρη Λαμπράκη


(τα βάσανα της βασιλομήτορος)

Πενήντα πέντε χρόνια πριν.
Λονδίνο, περιοχή Mayfair, οδός Brook.
Ξενοδοχείο Claridge’s, σουίτα «Prince Alexander».
Απρίλιος 1963…

Στις 20 Απριλίου 1963, η Φρειδερίκη φτάνει χωρίς τον βασιλιά Παύλο, στο Λονδίνο, μαζί με την κόρη της, πριγκίπισσα Ειρήνη. Θα παρευρεθεί στους γάμους της πριγκίπισσας Αλεξάνδρας του Κεντ με τον Άγκους Ότζιβλι (της γνωστής οικογενείας, ξέρετε...)
Λίγο μετά την άφιξή της στο Λονδίνο, θα δοκιμάσει την πρώτη ψυχρολουσία. Ενώ ετοιμαζόταν με τη μικρή Ειρήνη να κάνουν το καθιερωμένο τους “shopping therapy”, βρίσκεται αντιμέτωπη στην είσοδο του ξενοδοχείου, με την Μπέτυ Αμπατιέλου και μια ομάδα Κυπρίων διαδηλωτών. Η Αμπατιέλου μάλιστα, έχει το θράσος να ζητήσει ακρόαση απ’ την Φρειδερίκη, για να της παραδώσει επιστολή στην οποία ζητάει την αποφυλάκιση του συζύγου της. Η Αμπατιέλου κρατάει κι ένα πλακάτ που γράφει: «Βασίλισσα Φρειδερίκη, απελευθερώστε τον σύζυγόν μου». Πού να θυμηθεί η δόλια η βασίλισσα, σε ποιον απ’ όλους τους χιλιάδες φυλακισμένους και εξορισμένους, αναφερόταν αυτή η ενοχλητική φιγούρα. Αργότερα βέβαια θα μάθαινε το ποιόν αυτής της γυναίκας και του άντρα της.

 Ήταν η Αγγλίδα δασκάλα Μπέτυ Αμπατιέλου - Μπάρτλετ. Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου ήταν απεσταλμένη της “Daily Worker” στην Ελλάδα. Εκεί γνώρισε, ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε τον ναυτεργάτη Αντώνη Αμπατιέλο, ήρωα της αντίστασης και με πολλές εύφημες μνείες από το ΣΜΑ (Στρατηγείο Μέσης Ανατολής). Ο Αμπατιέλος σάπιζε και βασανιζόταν 16 ολόκληρα χρόνια στις φυλακές, επειδή ήταν κομμουνιστής και επειδή πολέμησε τον ναζισμό. Η Αμπατιέλου ζητούσε να μπει ένα τέλος σ’ αυτό το μαρτύριο. Εκείνη την εποχή μάλιστα, η Ελλάδα αντιμετώπιζε τη διεθνή κατακραυγή για τους πολιτικούς κρατουμένους. 

Εις επίρρωσιν όλων αυτών των δεινών, η “Sunday Express”, με πρωτοσέλιδο άρθρο του δημοσιογράφου Douglas Clark, υπενθυμίζει τις "φιλοναζιστικές συμπάθειες" της Φρειδερίκης, πριν απ’ τον πόλεμο, όταν ήταν μέλος της “Χιτλερικής Οργάνωσης Νεανίδων”, καταλήγοντας: «Είναι πασίγνωστο ότι η ισχυρογνώμων σύζυγος του Βασιλέα των Ελλήνων, Παύλου, είναι εκείνη που φοράει τα παντελόνια». 


Κοντολογίς, η Αμπατιέλου την πιάνει απ’ τους ώμους και την πιέζει να την δεχτεί, αλλά ο αστυνομικός φρουρός της Φρειδερίκης τραβάει την Αμπατιέλου και τότε δημιουργείται ένταση με τους υπόλοιπους διαδηλωτές. Η έντρομη Φρειδερίκη καταφέρνει να ξεφύγει μαζί με την Ειρήνη και το σκάνε τρέχοντας σ’ ένα στενό. Μετά από λίγα μέτρα όμως, διαπιστώνουν ότι ο δρόμος είναι αδιέξοδος και πανικόβλητες χτυπάνε στην τύχη ένα κουδούνι. Έκπληκτη ανοίγει την πόρτα μια Αμερικανίδα ηθοποιός. «Είμαι η βασίλισσα της Ελλάδας και με κυνηγούν! Σας παρακαλώ, αφήστε με να μπω!» της φωνάζει έξαλλη η Φρειδερίκη. Κολακευμένη απ’ την αναπάντεχη βασιλική επίσκεψη στο “φτωχικό” της, η ηθοποιός προσφέρει τη φιλοξενία της μέχρι να λήξει η ένταση...


Ένα χρόνο πριν, είχε προηγηθεί ο γάμος της πριγκίπισσας Σοφίας μ’ ένα καλό παιδί απ’ την Ισπανία, τον Χουάν Κάρλος, που όλως τυχαίως, ήταν και διάδοχος του θρόνου. Η Ελλαδίτσα μας τότε, ήταν και πάλι γονατισμένη απ’ τη σκληρή λιτότητα και τις πληγές του πολέμου, ωστόσο η φιλεύσπλαχνη κυβέρνηση της ΕΡΕ (και μετά από άγριο μαρκάρισμα που έκανε η Φρειδερίκη στον Καραμανλή), ψήφισε τον περιβόητο νόμο «περί συστάσεως προικός για την πριγκίπισσα Σοφία». Τελικά, κάτι παραπάνω από 3 εκατομμύρια δολλάρια, βγήκαν απ’ τα δημόσια ταμεία, για την αποκατάσταση της Σοφίας. Χαλάλι όμως… «Ήταν μια μέρα ηλιόλουστη και η Σοφία ήταν όμορφη. Το νυφικό της ήταν ένα δαντελλένιο όνειρο. Τη μακρυά ουρά κρατούσαν 6 παράνυμφοι, μεταξύ των οποίων η αδελφή της Ειρήνη, η αδελφή του Χουανίτο, Ινφάντη Πιλάρ, η πριγκίπισσα Ειρήνη της Ολλανδίας, η πριγκίπισσα Αλεξάνδρα του Κεντ και η καλύτερη φίλη των παιδιών μου, η πριγκίπισσα Τατιάνα Ράτζβιλ. Εξη νέοι κρατούσαν τα στέφανα επάνω από τα κεφάλια του νεαρού ζεύγους.
Ο σύζυγος μου στεκόταν πίσω από τη Σοφία και τον Χουανίτο και, σε μια ορισμένη στιγμή της τελετής, πήρε τα δύο στέφανα και τα διασταύρωσε τρεις φορές επάνω από τα κεφάλια τους. Το θέαμα ήταν συγκινητικό. Από τους εξώστες έπεφταν επάνω στο ζεύγος και στο εκκλησίασμα ροδοπέταλα, που μέσα στο λαμπρό φως, έμοιαζαν σαν χιονονιφάδες...»,
θυμάται με συγκίνηση η Φρειδερίκη.

Εν τω μεταξύ, σύσσωμοι διπλωμάτες και ξένες εφημερίδες, έπεσαν να τα φάνε τα παιδιά τα νιόπαντρα. Ακόμα κι ο πρεσβευτής σερ Ραλφ Μάρεϊ έστειλε εμπιστευτικό έγγραφο, που μεταξύ των άλλων,  έγραφε: «…Έγιναν πολλές βασιλικές εκδηλώσεις, σε βαθμό που έκαναν τους Έλληνες να γκρινιάζουν για τα έξοδα…”
Μέχρι και κάτι κακοπροαίρετοι φοιτητές, διαδηλώνουν στην Αθήνα, φωνάζοντας: 
«Προίκα στην παιδεία όχι στη Σοφία». Μιάσματα…


(και τα βάσανα της βασιλομήτορος συνεχίζονται…)

Οι επόμενες μέρες της Φρειδερίκης, δεν είναι καλύτερες. Ξινό της το βγάλανε το ταξίδι οι αχρείοι! Στις μετακινήσεις της βρίσκει διαρκώς μπροστά της διαδηλωτές. Χαρακτηριστικός είναι ο τίτλος της Ελευθερίας: Πολιορκείται συνεχώς η βασίλισσα εν Λονδίνω. Την Κυριακή 21/4, η εφημερίδα Σάντεϊ Εξπρές, δημοσιεύει βιαιότατο άρθρο στο οποίο χαρακτηρίζει ανεπιθύμητη καλεσμένη την Φρειδερίκη.

Στην Αθήνα συντελείται η δεύτερη μάχη του Μαραθώνα. Η απαγορευμένη Μαραθώνια πορεία ειρήνης, βρίσκεται σε εξέλιξη και η Αττική αστυνομοκρατείται. Γίνονται επεισόδια και πολλές συλλήψεις. «Περί την 8ην π.μ. συνελήφθησαν οδηγηθέντες εις την σχολήν Αστυνόμων, όπου και παρέμειναν μέχρι της 8ης μ.μ., ο μουσικοσυνθέτης κ. Μίκης Θεοδωράκης, ο ζωγράφος κ. Μίνως Αργυράκης και η σύζυγός του. Ούτοι συνελήφθησαν ενώ εβάδιζον επί του δεξιού πεζοδρομίου της Λεωφόρου Κηφισίας, έξωθι του κινηματογράφου «Άνεσις». Ολίγον αργότερον συνελήφθησαν εντός ταξί επί της λεωφόρου Κηφισίας ο ηθοποιός κ. Α. Αλεξανδράκης και η σύζυγός του κ. Αλίκη Γεωργούλη». Και Άγγλοι ειρηνιστές που έχουν έρθει για την πορεία, με επικεφαλής τον φιλόσοφο Μπέρτραντ Ράσελ, συλλαμβάνονται και απελαύνονται.


Μόνο ο βουλευτής Πειραιώς της ΕΔΑ Γρηγόρης Λαμπράκης φτάνει στον Τύμβο του Μαραθώνα, συνοδευόμενος απ’ τη γυναίκα του και τον Κύπριο ποιητή Τεύκρο Ανθία. Επικαλούμενος τη βουλευτική του ιδιότητα, διαπερνά τον αστυνομικό κλοιό, ξεδιπλώνει πανώ με το σήμα της ειρήνης και την επιγραφή ΕΛΛΑΣ, και οδοιπορεί μόνος του! Αιφνιδιασμένοι οι αστυνομικοί δεν αντιδρούν, μερικά όμως χιλιόμετρα αργότερα, όταν ο Λαμπράκης θέλησε να καταθέσει στεφάνι στον τάφο των εκτελεσμένων απ’ τους Γερμανούς στο Χαρβάτι, η αστυνομική δύναμη που έχει εν τω μεταξύ πάρει εντολές, τον συλλαμβάνει.


Η Μπέτυ Αμπατιέλου εμφανίζεται στα δελτία ειδήσεων της αγγλικής τηλεόρασης, ενώ φτάνει απ’ την Αθήνα στο Λονδίνο κι ο Γρηγόρης Λαμπράκης. Την Κυριακή 28/4 επισκέπτεται μαζί με την Αμπατιέλου το ξενοδοχείο Claridges. Ο Λαμπράκης ζητάει ακρόαση απ’ τη βασίλισσα, η οποία δεν γίνεται δεκτή, όπως του ανακοινώνει ο υπασπιστής του διαδόχου, ταγματάρχης Αρναούτης. Ο Λαμπράκης δίνει συνέντευξη στις βρετανικές εφημερίδες, αναφέροντας μεταξύ άλλων ότι στην Ελλάδα δεν κυβερνά η κυβέρνηση ή ο βασιλεύς, αλλά η βασίλισσα.

Εκείνο το βροχερό βράδυ, η οργισμένη Φρειδερίκη, ούρλιαζε στον γραμματέα των ανακτόρων Γεράσιμο Τσιγάντε: "Δεν θα με απαλλάξει κανείς απ’ αυτόν τον άνθρωπο;"…Αποσύρθηκε πικραμένη και σχεδόν νηστική στο κινγκ σάϊζ κρεββάτι της, έχοντας φάει μόνο, ένα φραντζολάκι μπριός και χαβιάρι.

(και ζήσαν αυτοί καλά…)

Στις 22 Μαΐου δολοφονείται στη Θεσσαλονίκη ο Γρηγόρης Λαμπράκης. Σε αφήγησή του ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε πει, ότι ο τότε αρχηγός της Χωροφυλακής Βαρδουλάκης του είχε εκμυστηρευτεί πως “κατά λάθος σκοτώθηκε ο Λαμπράκης. Η βασίλισσα είχε δώσει εντολή να τον στραπατσάρουν…”


Ο Λαμπράκης χαροπαλεύει επί μέρες αλλά χάνει τη μάχη στις 27 Μαΐου.

Ο Σπύρος Γκοτζαμάνης καταδικάστηκε σε 11 χρόνια κάθειρξη για θανατηφόρες σωματικές βλάβες σε βάρος του Λαμπράκη και διατάραξη της κοινής ειρήνης. “Την απόφαση τη δέχθηκε με χαμόγελα”, έγραφαν τα “ΝΕΑ” της 30ης Δεκεμβρίου 1963. Ο Εμμανουηλίδης καταδικάστηκε σε 8 χρόνια, αλλά έκλαιγε με λυγμούς όταν του το ανακοίνωσαν. Και στους δύο αναγνωρίστηκε το ελαφρυντικό του “προτέρου έντιμου βίου” και ότι δεν “ενήργησαν από ταπεινά αίτια”. Ο εισαγγελέας Δελαπόρτας σχολίασε: “Τουλάχιστον αυτό το ελαφρυντικόν είναι ελαφρώς προσβλητικόν”....
 
Και οι δύο αμνηστεύτηκαν και αφέθηκαν ελεύθεροι από τη δικτατορία των Συνταγματαρχών. Οι συνήγοροι πολιτικής αγωγής συνελήφθησαν και εξορίστηκαν και ο ανακριτής Χρήστος Σαρτζετάκης φυλακίστηκε. Το παρακράτος κυβερνούσε τη χώρα. 
Ο Ξενοφών Γιοσμάς, ο αρχηγός της παρακρατικής οργάνωσης “Καρφίτσα”, κατηγορήθηκε ως ηθικός αυτουργός και καταδικάστηκε σε ένα χρόνο φυλάκιση για τη διατάραξη της κοινής ειρήνης. 
Ο λιμενεργάτης Χρήστος Φωκάς καταδικάστηκε σε φυλάκιση 15 μηνών, επειδή τραυμάτισε τον βουλευτή Γιώργη Τσαρουχά κατά τη διάρκεια των αναταραχών στην εκδήλωση. 
Οι Χρήστος Φωκάς, Γιώργος Λεονάρδος, Ιωάννης Τόγκας, καταδικάστηκαν σε 10 μήνες φυλάκισης για διατάραξη κοινής ειρήνης, ο Κωνσταντίνος Παραπάρας σε έξι μήνες και οι Παναγιώτης Κουντουλέας και Νίκος Παπαδόπουλος σε τρεις. 
Τελικά, δεν πέρασαν ούτε μία μέρα στη φυλακή, γιατί η ποινή τους μετατράπηκε σε καταβολή 100 δραχμών ημερησίως.   
Αθωώθηκαν οι αξιωματικοί της Εθνικής Ασφάλειας που κατηγορούνταν ως ηθικοί αυτουργοί και οι αστυνομικοί που κατηγορούνταν για παράβαση των καθηκόντων τους. Είχαν προσπαθήσει να αποκρύψουν πλήθος ενοχοποιητικών στοιχείων και ήταν εμφανές ότι είχαν αναμιχθεί στην υπόθεση, αλλά προφανώς δεν ήταν αρκετό για να καταδικαστούν.

Ο Γρηγόρης Λαμπράκης και ο Τζέσε Όουενς
Ο Γρηγόρης Λαμπράκης στους Βαλκανικούς Αγώνες


Αντλήθηκαν πληροφορίες απ’ τους συνδέσμους:
http://www.topontiki.gr/

14 σχόλια:

  1. Είναι καλό να θυμόμαστε/μαθαίνουμε κομμάτια της σύγχρονης ιστορίας μας. Κι είναι χρήσιμο να γνωρίζουμε τι ρόλο επιτέλεσαι η κάθε φιγούρα στις πτυχές της ιστορίας. Έτσι, με γνώση και κριτική σκέψη, διαμορφώνουμε ορθές γνώμες και ωριμάζουμε.
    Σαφώς, τόσες λεπτομέρειες εγώ δεν τις γνώριζα. Και χαίρομαι που με βοήθησες να μάθω.
    Πολλά μπράβο για όλη τη δουλειά που έκανες Μαρία για να στηθεί αυτή η ανάρτηση!
    Σε φιλώ! Καλό μας ξημέρωμα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μαρία μου αυτή η υπέροχη κατατοπιστική ανάρτηση μου θύμισε πολλές λεπτομέρειες που μου είχαν διαφύγει από το συρτάρι της μνήμης. Η αλήθεια είναι πως στην ιστορία υπάρχουν ένδοξες πράξεις αλλά και λεκέδες που δεν σβήνουν με τίποτα. Και καλό είναι να τα θυμόμαστε όπως είπε η Μαρίνα για να κρίνουμε και να ωριμάζουμε. Ευχαριστούμε πολύ! Πολλά φιλιά καλό ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μα τι είσαι εσύ βρε Μαρία μου;; Ούτε να παντρευτεί το κορίτσι με μια μικρή προικούλα δεν μπορούσε; Και η μάνα Φρειδερίκη τι φταίει η καημένη που μέσα σε όλα τα τρεχάματα να έχει και την Αμπατιέλου!!!!!Αμ ο Λαμπράκης; Να γίνει αιτία να κοιμηθεί νηστική η καημένη η Φρειδερίκη; Που στόμα είχε και μιλιά δεν είχε...
    Βρε Μαρία μου σοβαρά τώρα, την ξέθαψες τη Φρειδερίκη για να την θάψεις κανονικά και πολύ το χάρηκα το ύφος της γραφή σου.Μου θύμισες πόσο πολύ είχα μάθει να μισώ ό,τι είχε σχέση με το παλάτι και το συρφετό του
    Πολλά πάντως δεν τα ήξερα και σ'ευχαριστώ που μου τα έκανες γνωστά.
    Καλή μας εβδομάδα
    Όνειρα γλυκά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ελληνική Δημοκρατία 1963. Χρησιμότατη για τους νεότερους η εμπεριστατωμένη ανάρτησή σου, Μαρία. Γραμμένη με υποδειγματική σαφήνεια και πληρότητα.
    Τραγικό πρόσωπο ο Λαμπράκης. Η δολοφονία του έγινε ο καταλύτης των πολιτικών εξελίξεων που οδήγησαν στην (περιορισμένη) δημοκρατική άνοιξη μέχρι τον Ιούλιο τού 65, όταν το παλάτι κατάφερε και πάλι να ανακόψει τη δημοκρατική πορεία και να λειάνει το έδαφος για τη χούντα.
    Θέλω, με την ευκαιρία αυτή, να θυμίσω ένα ακόμα δεδομένο τής επιρροής τής άθλιας Φρειδερίκης. Μετά το θάνατο του βασιλιά Παύλου και την ενθρόνιση τού θλιβερού Κωνσταντίνου, η τροποποίηση του «Πολυχρονίου» που έψαλλετο κάθε Κυριακή στη λειτουργία, συμπεριέλαβε και τη Φρειδερίκη!
    «Πολυχρόνιον ποιήσαι Κύριος ο Θεός τον ευσεβέστατον Βασιλέα ημών Κωνσταντίνον συν τη ευσεβεστάτη βασιλίσση ημών Άννη Μαρία και τω ευσεβεστάτω διαδόχω Αυτών Παύλω συν τη ευσεβεστάτη Βασιλίσση Μητρί Φρειδερίκη. Κύριε φύλαττε αυτούς, εις πολλά έτη, εις πολλά έτη, εις πολλά έτη!».
    Πάντως στο δημοψήφισμα του 1974, ο ευσεβέστατος βασιλεύς έλαβε το 31% τού ευσεβεστάτου λαού. Ένας στους τρεις Έλληνες, με όσα είχαν προηγηθεί, ήθελε ακόμα να έχει βασιλιά…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Σ' ευχαριστούμε, Μαρία. Νιώθω ότι αυτή η οπτική γωνία θέασης κομματιών τη Ιστορίας, ξεκινώντας από τα "μικρά" (το ταξίδι στο Λονδίνο, μία γυναίκα που διαμαρτύρεται, η παράλληλη κινητικότητα στην Αθήνα κοκ), ζωντανεύει και προσωποποιεί γεγονότα και πράξεις, έτσι που η ιστορική γνώση να εμπλουτίζεται με τη συναισθηματική αντίδραση. Νομίζω ότι το να σταθεί κανείς στα θεωρούμενα "μικρά" της Ιστορίας [δεν είναι "μικρά", βέβαια, η δράση του παρακράτους, η χυδαιότητα της βασιλικής εξουσίας και τα δραματικά γεγονότα του 1963..] αποτελεί ένα ισχυρό εφαλτήριο για να καλλιεργήσει την κοινωνική ευαισθησία στην οποία (θα έπρεπε να ) οδηγεί η ιστορική γνώση.

    Καλή βδομάδα να έχεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αχ βρε Μαρία τι πας και θυμάσαι ε ;
    την εποχή της "δημοκρατίας".
    Τους απόγονους και τα ορφανά των δοσίλογων και των ταγματασφ-αλητών που αποτελούν έτι και σήμερον τον "εθνικόν κορμόν" της χώρας.
    Και που ποτέ δεν το ξεχνούν σαν σφίξουν οι κ..... μετα συγχωρήσεως.
    Το ανθρώπινο κτήνος, που τότε μοίραζε το θάνατο στην Ελληνική επικράτεια. Να σκεφτείς ότι πολλές φορές βρέθηκα μπροστά στον τάφο της επάνω στη Δεκέλεια μαζί με τα άλλα υποκείμενα του σογιού της.
    Φυσικά και απέδωσα το σεβασμό μου ως είχα καθήκον σαν άνθρωπος.
    Κάτι που εκείνη ουδέποτε μπορούσε σαν άνθρωπος να έχει.
    Άσε με τώρα γιατί τα πήρα.

    Καλή βδομάδα να έχεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Διαβάζοντας ένιωσα θλίψη και αηδία για την ανθρώπινη κατάντια. Και με κυρίευσε και πείσμα να αντισταθώ σε αυτού του είδους τη βρωμιά που υπάρχει γύρω μας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μαρία συγχαρητήρια για τα ιστορικά αφιερώματα που κάνεις...
    Στο σημερινό που αφορά τον Ειρηνιστή συμπατριώτη μου Γρηγόρη Λαμπράκη θα σταθώ σε τρία σημεία.
    Στη μισητή Φρειδερίκη που όλοι ήξεραν ότι η έκφανση κυβερνάει το «παλάτι» σήμαινε κυβερνάει η Φρειδερίκη...
    Στις καταδίκες των παρακρατικών δολοφόνων του Γρηγόρη... που δυστυχώς η δικαιοσύνη εκτελούσε εντολές με αποτέλεσμα οι δίκες να καταλήγουν σε παρωδία και ούτε οι επιβληθείσες ποινές – χάδια δεν τις εξέτισαν...
    Και στο σχόλιο του Άλμπη ότι το 1974 ο ευσεβέστατος Βασιλεύς έλαβε 31% και πήγε σπίτι του... Λοιπόν Άρη όταν το 1979 παρακαλώ υπηρετούσα την θητεία μου (ολόκληρη) στη γνωστή Μώρια ρώτησα κάποιον κοντοπατριώτη φαντάρο από το 2ο γραφείο να μου πει τι μου καταμαρτυρούν.. , έμαθα αρκετά με κυρίαρχο ότι ήμουν Ρηγάς αλλά και ότι ..στο δημοψήφισμα του 1974 έφηβοι εγώ με τον αδερφό μου αναρτήσαμε δύο πανό κατά του Βασιλέα σε δύο κεντρικότατους επαρχιακούς δρόμους..!!
    (Άσε που ήταν και ψέμα, γιατί απλά το περιστατικό ήταν ορφανό και έπρεπε σε κάποιους να τα φορτώσουν...)
    Κάθε χρόνο το Μάιο γίνεται Παμπελλοπονησιακή Πορεία Ειρήνης Κερασίτσα (γενέτειρα του Λαμπράκη) – Τρίπολη.. φέτος η καθιερωμένη 34η δεν θα γίνει αλλά έχει προγραμματιστεί μεγάλη εκδήλωση της Επιτροπής στη Πάτρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πολύ βρωμια από τοτε Κανελλακι μου ..ο κοσμος στην επαρχεία δεν επερνε χαμπαρι τιποτε..και αν μαθενε κατι ηταν παραπληροφορηση ...να εισαι καλα μάτια μου..που μεσα απο τις αναρτησεις σου μαθενουμε την ιστορια όπως επρεπε να την ξερουμε...ας ειναι αθανατοι οσοι εχασαν την ζωή τους για αυτο το μικρο κομματι γης στον πλανητη μας που λεγεται Ελλαδα.!!!! την αγαπη μου φιλώ σε!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Πόσα από αυτά που γράφεις (πάλι!)εδώ Μαρία μου, δεν γνώριζα, ειδικά ότι αφορούσε το "βιογραφικό" της Φρειδερίκης και τη "σχέση" της με τον Λαμπράκη... Ήξερα όμως όλα τα αίσχη που έκανε, τα καλά καμουφλαρισμένα, πάντα σε βάρος της Ελλάδας!
    Θυμάμαι να περνάω έξω απ' το "σπίτι" της στο Π.Ψυχικό αφού είχε πάρει "πόδι" και το έβλεπα κλειστό και ρημαγμένο και σκεφτόμουν, "Ε,ρε, παν τα μεγαλεία, ευτυχώς που πολλά εδώ πληρώνονται"... ενίοτε!

    Ευχαριστώ για το πληρέστατο αφιέρωμα στον Λαμπράκη, εξαιρετικό γιατρό και Άνθρωπο!

    Πολλά πολλά ΑΦιλιά καρδιάς σου στέλνω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @όλους σας: ευχαριστώ θερμά για τα σχόλια και τη συντροφιά σας! Τέτοιοι ήρωες, δεν έχουν ανάγκη λιβανίσματα και μνημόσυνα (αυτά είναι για τους θνητούς). Μόνο να τους ανάβουμε το καντηλάκι της ιστορίας, να μην ξεχνάμε τις θυσίες τους και να τις μεταδίδουμε στους νεώτερους. Μήπως και βρεθούν κάποτε, άξιοι συνεχιστές τους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Μα δεν ντρέπονται να ταλαιπωρούν έτσι την κοπέλα? Αφού αυτή είχε δώσει εντολή απλά για "στραπατσάρισμα"!!! Ουδέν σχόλιο, Μαρία μου. Τα συμπεράσματα δικά τους σε όποιον διαβάσει την εκπληκτική σου ανάρτηση. Αθανάτος! Μόνο αυτό. Πολλά φιλιά, φίλη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Μια άλλη εποχή, όχι τόσο μακρινή... την ιστορία της δεν τη μαθαίνουμε στο σχολείο... την ιστορία της φροντίζουν να παραποιούν καθημερινά εκείνοι που πασχίζουν για τον κατευνασμό των παθών... Μια άλλη εποχή που πόσο διαφέρει από τη σημερινή;;;
    Μοιραζόμαστε μνήμη και γνώση, Μαράκι, τις αλήθειες και προχωράμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Γεια σου Μαράκι.
    Όπως -σοφά- είχε πει και ο Μάρξ: "ολόκληρη η κοινωνική ιστορία δεν είναι τίποτε άλλο παρά η πάλη των τάξεων"!
    Καθένας διαλέγει στρατόπεδο... και καταγράφεται ανάλογα στο διάβα του χρόνου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.