Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2019

Ψυχές από πολυπροπυλένιο


[18ο παίζοντας με τις λέξεις]


-Ερημιά έξω.
-Κάνει παγωνιά ή ιδέα μου είναι;
-Είναι που μας άφησε ολοτσίτσιδες… αφεντικό να σου πετύχει!
-Κορίτσια, έχω μια ιδέα. Διαλέγουμε ζεστά ρούχα απ’ τις κρεμάστρες και το σκάμε για μια τσάρκα στον πεζόδρομο. Το δικαιούμαστε μετά από τόση κούραση. Τι λέτε;
-Άσε μας κουκλίτσα μου! Να μας δει κανένα μάτι και να μας καρφώσει στον μεγάλο. Φαντάζεσαι τι θα γίνει; Στον όροφο με τα ορθοπεδικά μας βλέπω… με κολάρα και νάρθηκες!
-Για έναν καφέ θα πάμε και θα επιστρέψουμε στη γυάλινη βάση μας, πώς κάνετε έτσι; Άκουσα πως απόψε θα το σκάσουν και τ’ αγόρια απ’ το απέναντι μαγαζί με τ’ αθλητικά. Στοίχημα πως θα είναι κι αυτός ο Mάρβιν.
-Ο δίμετρος θεούλης με τα πολυεστερικά κανιά; Τι κούκλος Θε μου!
-Ναι, εσένα θα κοιτάξει ο Μάρβιν! Την τσουρομαδημένη Σάσα, άρτι αφιχθείσα απ’ τα Χαυτεία και την πηγή της φανέλας. “Εδώ τα καλά κασκορσέ, πάρε κόσμε!”
-Tι κακιά! Μπούστο θα καταντήσεις μια μέρα, στο λέω! Άντε και γάμπα στο τμήμα με τα καλσόν!
-Καλά, κι ο Μάρβιν τι ήταν νομίζετε; Συρμάτινο μπούστο σε ραφτάδικο ήταν η μάνα του. Μην τρελαίνεστε!...
-Σκάστε επιτέλους! Γελοίες καταντήσατε! Αύριο μας πάνε για σπάσιμο. Το έχετε συνειδητοποιήσει;
-Κάτι άκουσα το πρωί… ο μεγάλος παράγγειλε μια παρτίδα απ’ αυτές τις καινούργιες που ανοιγοκλείνουν τα μάτια στους πελάτες.
-Όχι μόνο τα μάτια… κι άλλα ανοιγοκλείνουν.
-Σκάρτεψε το είδος μας, κούκλες. Όλα στο βωμό του σεξ, πλέον.
-Ας κάνουμε κάτι ρε κορίτσια!
-Μάταιο. Δεν υπάρχει σωτηρία. Γεράσαμε ως κούκλες. Θα μας ξεμοντάρουν και θα γίνουμε ένα μάτσο κεφάλια, μπράτσα και γάμπες.
-Δίκιο έχει η Μπάρμπι. Γι’ αυτό μας έγδυσε απόψε. Πήρε και τα μαλλιά μας ο μακελάρης, για να τα φορέσει στις καινούργιες. Θα μας πετσοκόψει και θα τυλίξει τα κομμάτια μας σ’ ένα σεντόνι. Γύρευε σε ποιον κάδο σκουπιδιών θα βρεθούμε κατατεμαχισμένες.
-Αχάριστοι οι άνθρωποι κούκλες μου! Φάγαμε τα καλύτερα μας χρόνια στις βιτρίνες, κάναμε ρεκλάμα τα κορμιά μας για να πλουτίζει αυτός, μελάνιασαν τα πέλματά μας στην ορθοστασία, γεμίσανε αμυχές τα κορμιά μας κι ορίστε η ανταμοιβή μας!
-Πάμε τη βόλτα που λέγαμε; Τουλάχιστον, ας χαρούμε την τελευταία μας βραδιά.
-Ο Μάρβιν είν’ αυτός απέναντι;
-Αχ ναι, μου γνέφει νομίζω…
-Ναι, ρε συ! Κουνάει το ρυθμιζόμενο λακαριστό του χέρι… Κοίτα, παίρνει φόρα μπροστά στη μεταλλική του μπάλα… Θε μου, σημαδεύει προς το μέρος μας!
-Και δεν έχω ένα ρούχο να ρίξω πάνω μου. Τι ντροπή!...
-Άσε τις ντροπές και τρέξε κοντά του. Κλοέ, ένα παλτό απ’ την κρεμάστρα. Κι ένα σκούφο απ’ το ράφι, γρήγορα!...
-Φύγε Σάσα! Θα σκεφτεί πως σ’ έκλεψαν διαρρήκτες. Το νου σου στα τζάμια!...
-Κι εσείς τι θ’ απογίνετε;
-Κάποιος θα βρεθεί και για μας. Πού ξέρεις;
* * * * *
Στο λαογραφικό μουσείο ενός μικρού ορεινού χωριού, οι επισκέπτες εντυπωσιάζονται με το ζευγάρι κούκλες που φορούν παραδοσιακές στολές του τόπου. Είναι τόσο ζωντανές, που κάποιοι ορκίζονται πως είδαν τα τσίνορά τους ν’ ανοιγοκλείνουν…

Οι κούκλες από πολυπροπυλένιο ταξίδεψαν στο 18ο παιχνίδι λέξεων που οργανώνει και φιλοξενεί η Μαρία, στο Χάρτινο Καραβάκι της.
Πήραν ψυχή μέσα απ’ το ταξίδι αυτό και χάρηκαν την υπέροχη συντροφιά των φίλων-συνταξιδιωτών. Ευχαριστώ θερμά, όλους όσους δίνουν το παρόν στο παιχνίδι μας και την Μαρία που το στηρίζει με συνέπεια και πολλή δουλειά.

Λίγα λόγια για το "Παίζοντας με τις λέξεις"
Η καταπληκτική ιδέα της Φλώρας του TEXNIS STORIES ήταν το σύνθημα για να γράφουμε και να διαβάζουμε ιστορίες και ποιήματα, επί χρόνια.
Κάθε μήνα, η Φλώρα πιστή στο ραντεβού με λέξεις που ανανεώνονταν, μας καλούσε να δημιουργήσουμε. Και το κάναμε.
Με αφορμή το παιχνίδι, γράφτηκαν εξαιρετικές ιστορίες και υπέροχα ποιήματα, ξεκαρδιστικά ευθυμογραφήματα, αγαπημένα παραμύθια, αλλά και πόσα άλλα!
Προσωπικά, οφείλω ένα μεγάλο “Ευχαριστώ” στη Φλώρα για το παιχνίδι που εμπνεύστηκε, για τη σκληρή δουλειά που έκανε όλα αυτά τα χρόνια και για μια πολύτιμη συλλογή απ’ τα χειροποίητα κοσμήματά της που στολίζουν τις μνήμες, τα συρτάρια και την καρδιά μου

Η φωτογραφία της ανάρτησης από εδώ

43 σχόλια:

  1. Πολλά συγχαρητήρια, Μαρία μου, για άλλη μια εξαιρετική συμμετοχή! Οι ψυχές από πολυπροπυλένιο παρά τρίχα να τσιμπήσουν το τριάρι μου (έχασαν μόνο επειδή η νικητήρια συμμετοχή, για κάποιο λόγο, μου "μίλησε" λίγο περισσότερο). Είναι μια ιστορία στο στυλ των ιστοριών που μου αρέσει να γράφω, αλλά και να διαβάζω.
    Σε κάθε παιχνίδι ανυπομονώ να διαβάσω τη συμμετοχή σου και, μέχρι στιγμής, ποτέ δεν με έχεις απογοητεύσει στις αποκαλύψεις!
    Εύχομαι να ανταλλάξουμε εμπνεύσεις και σε πολλά άλλα παιχνίδια.
    Πολλά φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Eντάξει, εσύ είσαι αριστοτέχνης στη μυθοπλασία Πίππη μου. Οπότε η γνώμη σου έχει ιδιαίτερη βαρύτητα για το είδος αυτό. Σ' ευχαριστώ πολύ, κι εγώ και οι "κούκλες" μου 🌼

      Διαγραφή
  2. Μπράβο Μαρία μου. Η συμμετοχή σου όπως πάντα έχει πολλά να πει. Και πρωτότυπη και καλογραμμένη
    Να σαι καλά και να γράφεις πάντα. Σου πάει, το θέλουμε.
    Φιλιά πολλά και καλή εβδομάδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κάτι η συζήτηση για τα κολάρα και τους νάρθηκες (ναι, φοράω το κολάρο μου αυτές τις μέρες, ας όψεται το Μενιέρ μου, και ταυτίστηκα), κάτι το "Άσε μας κουκλίτσα μου" που ειπώθηκε από κούκλα σε κούκλα και αυτό κάπως μου έκανε, κάτι που η Γούμαν και η Πίπη δεν είχαν από μία τρίτη ιστορία να συμμετέχει (ναι, από μία μαγική σύμπτωση επέλεξα τα δύο της Γούμαν και τα δύο της Πίπης), με έκαναν να επιλέξω την ιστορία σου!
    Η οποία ιστορία μου άρεσε τα μάλα!
    Κονγκράτς (που λένε κι εδώ γύρω) Μαρία Κανελλάκη!
    Και εις άλλες ιστορίες με υγεία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Περαστικά στο Μενιέρ (τι ακριβώς είναι;) Αρτίστα μου.
      Τα μάλα σ' ευχαριστώ κι εγώ και γρήγορα εύχομαι να πετάξεις το κολάρο!

      Διαγραφή
    2. Το σύνδρομο Μενιέρ είναι αυτό:
      http://www.hellasorl.gr/ViewShopStaticPage.aspx?ValueId=3039

      Διαγραφή
  4. Για άλλη μια φορά είχες πολλά να πεις Μαρία μου κι οι κούκλες σου, μίλησαν όπως έπρεπε (και στη καρδιά μας)! Μπράβο σου!
    Σε φιλώ γλυκά και σου εύχομαι να 'σαι πάντα καλά, να μας συνεπαίρνεις με τη πένα σου, σε όποιο ύφος κι αν επιλέγεις να εκφράζεσαι!
    Καλή βδομάδα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Μαρία μου, όσα είχα να πω, βιάστηκα να στα γράψω ήδη κάτω από το ποστ της Μαρίας.
    Εξαιρετικό το κείμενό σου, με συγκλόνισε!
    Συγχαρητήρια έτι μία φορά !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ Σταυρούλα μου! Υπόχρεη, για την παρουσία σου και τα ζεστά σχόλιά σου 🌺

      Διαγραφή
  6. Μα τι καλά Μαρία μου, χιούμορ πηγαίο, όσο για φαντασία, πού πας και κατεβάζεις παρόμοιες ιστορίες που θα γινόντουσαν υπέροχες ιστορίες και για cartoon!
    Και αχ! τι μου θύμισες! Βλέπεις για χρόνια έφτιαχνα τις βιτρίνες καταστημάτων και οι "κούκλες" ήταν πάντα ένα πρόβλημα γιατί έπρεπε να βγάζω χέρια, πόδια για να περάσω τα ρούχα και αν είχαν φωνή, θα γινόντουσαν με το δίκιο τους έξαλλες!
    ΑΦιλάκια και ευχαριστώ για την απολαυστική ιστορία σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. To βρίσκω πολύ ενδιαφέρον να ντύνεις κούκλες και να τους δίνεις τη μορφή που θέλεις. Φαντάζομαι βέβαια πως -εκτός απ' τις κούκλες- βγαίνουν και τα δικά σου χέρια για να τις σουλουπώσεις.
      Στεφανία μου, σ' ευχαριστώ πολύ 🌷

      Διαγραφή
  7. Μαρία μου πολλά συγχαρητήρια για την εξαιρετική σου συμμετοχή!
    Η πένα σου είναι θαυματουργή! Κάνει ακόμα και τις κούκλες να μιλάνε κι εμάς να παραμιλάμε!
    Σε ευχαριστώ πολύ για όλα!
    Φιλιά πολλά και καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν δεν μας παραχωρούσες τη "βιτρίνα" σου, ίσως να μην ακουγόντουσαν ποτέ. Βλέπεις, επέλεξα τις λέξεις, αλλά δεν είχα ιδέα για το πού θα με οδηγήσουν. Είναι αυτή η ωραία διαδικασία του παιχνιδιού Μαρία μου. Εγώ σ' ευχαριστώ για το χώρο και το χρόνο σου.
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  8. Ο επίλογος ηταν η αιτία που έδωσα το 3αρι μου.
    Χάρηκα που θα μείνουν για πάντα μαζί φορώντας παραδοσιακές φορεσιές.
    Εκεί δεν τους πειράξει κανείς.
    Είχα γράψει μια έκθεση κάποτε για κούκλες παιχνίδια που αποφάσισαν να το σκάσουν από το ράφι και συγκινήθηκα που διάβασα για τις δικές σου κούκλες Μαράκι μου .
    Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τέτοια ταύτιση λοιπόν! Χαίρομαι που είχαμε κοινή φαντασία Ρένα μου. Και σ' ευχαριστούμε για το τριάρι και για την αγάπη σου!

      Διαγραφή
  9. Μαρία μου με γοήτευσαν οι κούκλες σου και η ιστορία τους και ευτυχώς ,το αίσιο τέλος του ζευγαριού εξισορρόπησε το συναίσθημα της ανησυχίας γιά την τύχη των υπολοίπων....Δεν θα επαναλάβω τα χιλιοειπωμένα μου γιά την γραφή σου και τις πρωτότυπες εμπνεύσεις σου ...Σέ ευχαριστώ και σε φιλώ ...

    ΥΓ. Θέλω το βιβλίο με αφιέρωσή σου, πως μπορεί να γίνει ;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχεις δώσει "ζωή" σε πολλά αντικείμενα εποχής με την εκλεπτισμένη σου τεχνική, Κλαυδία μου.
      Τιμή μου να ακούω τέτοια σχόλια από το στόμα σου.
      Σ' ευχαριστώ για όλα!

      Διαγραφή
  10. Συγχαρητήρια Μαρία μου! Υπέροχη συμμετοχή!
    Κάθε καλό σου εύχομαι!
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αντεύχομαι Κική μου. Κάθε επιτυχία και στις δικές σου διαδρομές!

      Διαγραφή
  11. Αυτές οι κούκλες...Πόσο μοιάζουν στους ανθρώπους.. κι Οι άνθρωποι συχνά ξεχνούν και φέρονται στους άλλους σαν να ήταν άψυχοι, σαν να μην μπορούν να σπάσουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι οι ζωντανές κούκλες, κοινή μοίρα έχουν Χριστίνα μου. Χρησιμοποιούνται σε μια "βιτρίνα" και μετά την ημερομηνία λήξης τους, αποσύρονται για σπάσιμο.
      Φιλιά πολλά Χριστινάκι μου...

      Διαγραφή
  12. Ήταν κούκλες λοιπόν κι όχι άνθρωποι αυτοί που είχαν ψυχές από πολυπροπυλένιο! Και με τους διαλόγους τους παρουσιάζονται ως άνθρωποι με τα συν και τα πλην, με τις προσδοκίες τους και τις αγωνίες τους. Και προεκτείνοντας ο αναγνώστης την ευρηματική σου ιδέα, Μαρία, φέρνει τη σκέψη του σε κανονικούς στην εμφάνιση ανθρώπους που κουβαλούν ψυχές από κρύο πλαστικό υλικό. Που μπορούν πάντως να γελούν, ν’ ανοιγοκλείνουν τα βλέφαρα κλπ, κλπ…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τους "πλαστικούς" ανθρώπους είχα κι εγώ κατά νου, Άρη.
      Που είναι και συνθετικοί και αντέχουν στο χρόνο π' ανάθεμά τους...
      Σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  13. Η πρωτοτυπία είναι κάτι που σε χαρακτηρίζει και το ξέρουμε πια! Μια υπέροχη ιστορία πολύ όμορφα δοσμένη! Το μυαλό σου γεννάει υπέροχα και το χέρι σου το παρουσιάζει επίσης υπέροχα! Μπράβο Μαρία μου πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ Μαίρη μου!
      Προς το παρόν βέβαια, το χέρι μου παρουσιάζει μια υπέροχη τενοντίτιδα που γεννάει έντονους πόνους.
      Με βλέπω στον όροφο με τα ορθοπεδικά τελικά...

      Διαγραφή
  14. Αχ Μαράκι μου, πάντα καταφέρνεις να με συνεπαίρνεις με τη γραφή σου και τις ιστορίες σου!! Συγχαρητήρια για την υπέροχη συμμετοχή σου και τις ακόμα ωραιότερες κούκλες σου, που μιλούσαν αν και "ψεύτικες" τη γλώσσα της αλήθειας, έτσι όπως λίγοι την αντέχουν ακόμα!
    Πολλά φιλιά
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Συγχαρητήρια, κουκλίτσα μου! Να πω κι ένα ακόμα καλό της ιστορίας σου;
    Είναι από κείνες που, αφού τις διαβάσεις, μπορείς να βλέπεις τον κόσμο με άλλο μάτι. (Σκέψου με, π.χ, να κοιτάω μια βιτρίνα όπου ένα πόδι με καλσόν ή ένα μπούστο κούκλινο ή έναν κούκλο βιτρίνας με θεληματικό πηγούνι..Δε θα είναι πιο εμπλουτισμένη η ματιά μου; Και να μη σου πω και τ' αντίστροφο, ε; Να βλέπω μια "κούκλα" στο δρόμο και να αρχίσω να εξετάζω αν είναι κούκλα σκαστή που πάει στον Μάρβιν.. Έτσι κι αλλιώς, πάντα θα υπάρχει ένας Μάρβιν κοντά μας..)

    Πολλά φιλιά, Μαρία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτοί οι μαίανδροι της σκέψης σου, βρε Διονύση μου!...
      Σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  16. Αν μιλούσαν πόσα θα είχαν να μας πουν αυτές οι ψυχές από πολυπροπυλένιο. Ευτυχώς που εσύ με την γραφή σου τις ζωντάνεψες και πέρασαν και αυτές τα μηνύματα που ήθελαν.
    Τα φιλιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα είχαν πολλά να μας πουν, όντως Ελένη μου.
      Σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  17. Οι κούκλες από πολυπροπυλένιο δεν ταξίδεψαν μόνο στο 18ο Παίζοντας με τις λέξεις Μαρία. Ταξίδεψαν στην καρδιά μας. Άνοιξαν διάπλατα τις πόρτες της και χώθηκαν μέσα βαθιά στα άδυτα των συναισθημάτων μας.
    Την αγάπησα τη δημιουργία σου. Τις αγάπησα τις κούκλες σου. Ταυτίστηκα μαζί τους, με την αγωνία τους, τα συναισθήματά τους. Ένιωσα τον τρόμο τους, την θανάσιμη αγωνία τους. Αφουγκράστηκα τα όνειρα και τις ελπίδες για τη σωτηρία τους.
    Και χάρηκα, θα έλεγα λυτρώθηκα σαν τις είδα σε ένα άλλο περιβάλλον, λεύτερες, διαφορετικές, λυτρωμένες από το άγος της καταστροφής.
    Πως κατάφερες και έδωσες ζωή και συναισθήματα σε κάποια άψυχα πλάσματα Μαρία ! πως έκανε την αντίστοιχη προβολή του πολυπροπυλένιου στο ανθρώπινο σώμα αλλά και στη ψυχή.
    Το κατάφερες κοπέλα μου ! και μας έδωσες ένα ακόμα στίγμα σου στη γραφή και στη δημιουργία σου.
    Τα συγχαρητήρια και την αγάπη μου, την έχεις.
    Καλό ξημέρωμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι από πολυπροπυλένιο να ήμουν, θα είχα λιώσει απ' τη συγκίνηση...
      Σ' ευχαριστώ βρε Γιάννη!
      Το ξέρω και το ξέρεις πως είναι αμοιβαία τα αισθήματα εκτίμησης και αγάπης.
      Να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  18. Λάβ !!!
    Πολλή λαβ λέμε!

    Η γραφή που αγαπήσαμε σε πολυπροπυλένιες εκδοχές!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ενώ δεν υπήρχε παιχνίδι για παιχνίδι που δεν σε ανιχνεύανε οι κεραίες μου, εδώ δεν ξέρω τι έγινε και δεν σε πήρα χαμπάρι. Και να πεις πως δεν υπήρχε η σφραγίδα σου; Διάχυτη!:/

    Έγραψες κάτι διαφορετικό και πολύ πρωτότυπο, Κανελλένια μου. Και πόσα νοήματα χώρεσες, με έναν κοινό παρονομαστή: χρήση όσο προσφέρει κέρδη. Όλα αναλώσιμα κι όλα για το συμφέρον, την εκμετάλλευση. Κάτι που βρίσκει απήχηση παντού, δυστυχώς.

    Πολλά μπράβο για την εξαιρετική σου συμμετοχή. ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ Αναστασάκι μου. Προέκυψαν διάφορα προβλήματα που με κρατούν μακριά απ' την παρέα μας, και παραλίγο να φύγουν κι οι υπόλοιπες κούκλες απ' τη βιτρίνα...

      Διαγραφή
  20. Λατρεμένη Κανελλάκη! Λατρεμένη γραφή! Σε θαυμάζω, κουκλίτσα μου! 😍

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Κοιτα τωρα να δεις Κανελλακι μου που περασα να δω κατι απο την παρουσιαση την χθεσινη με το Αριστακι και την Γιούλι σε ρολο προλογιστων..χα..,χα.. ετσι το λενε; και πεφτω επανω στο πολυπροπυλενιο σου που μου εκανε φοβερη εντυπωσει η ιδεα να τα λενε μεταξυ τους οι πλαστικες..χα..χα.. το τι μου αρεσε.. το εδειξα..Κανελλακι μου ..παλι καθυστερημενο ήρθα..τι θα κανω με το αργό των επισκεψεων μου.. βαρυνα φαινετε αγαπη μου..χι..χι..
    Να είσαι καλα και θα περιμενουμε και τα αλλα νεα..καλη εβδομαδα να εχεις φιλεναδα.. φιλια απο την Κρητη σου..!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έρχονται και τα νεώτερα του Πύργου, σύντομα...
      Φιλιά Ρουλιώ μου ♥

      Διαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.