Μια Παγκόσμια Ημέρα, τρία βιβλία και πολλά γυναικεία αποτυπώματα

Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, ο «Άλλος Τόπος Επικοινωνίας και Πολιτισμού» παρουσιάζει με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, τρεις γυναικείες πεζογραφικές εκδοχές. Πρόκειται για τα πρώτα μυθιστορήματα, «Το κόκκινο κοχύλι» της Μαρίας Θεοδοσάκη, «Βίοι Αγρίων και Αδέσποτων Αγίων» της Μαρίας Κανελλάκη και «Ένα πηγάδι γεμάτο πουλιά…» της Τζένης Σακοράφα, με ηρωίδες νέες γυναίκες που προσπαθούν να βρουν το βηματισμό τους σε ένα συχνά, εχθρικό για τη γυναίκα, περιβάλλον.

Η εκδήλωση «Γυναικών… Μυθιστορίες», τnν ερχόμενη Δευτέρα 4 Μαρτίου, στις 7.30 μμ, στο Πολιτιστικό Πολύκεντρο Ηρακλείου Αττικής «Ηλέκτρα Αποστόλου» (Κουντουριώτου 18Α και Νεότητος), θα ανοίξει με την προβολή βίντεο που επιμελήθηκε ο «Άλλος Τόπος» με τον τίτλο: «Γυναικείες φιγούρες στο πέρασμα του χρόνου. Φωτογραφικές αποτυπώσεις από το Ηράκλειο Αττικής». Παρουσιάζονται αρχειακά υλικά και φωτογραφικές στιγμές ανώνυμων και επώνυμων γυναικών που άφησαν το αποτύπωμά τους στην πόλη. Γυναίκες ανώνυμες, καθημερινές, αγρότισσες, εργάτριες, προσφυγοπούλες, μάνες που μόχθησαν να αναθρέψουν τα παιδιά τους σε δύσκολα χρόνια και γυναίκες επώνυμες, με πρώτη την Ηλέκτρα Αποστόλου, που έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία ή έδωσαν το «παρών» στα κοινά για έναν καλύτερο κόσμο.

Για την πρώτη μυθιστορηματική γραφή, «Το κόκκινο κοχύλι» της Μαρίας Θεοδοσάκη, θα μιλήσει ο Μανόλης Χατζηνάκης, φιλόλογος πρώην υφυπουργός Πολιτισμού και θα τραγουδήσει η Νατάσα Παπαδοπούλου - Τζαβέλλα.

Για τους «Αδέσποτους Αγίους» της Μαρίας Κανελλάκη, θα μιλήσει η Ξανθίππη (Ξανθή) Πατμανίδου-Παπαναστασίου, ερευνήτρια, πρόεδρος του «Ομίλου Μνήμης Εκτελεσμένων Αγωνιστών Περιόδου 1941-1952: Αττικός Τύμβος», Γ.Γ. του «Σωματείου Εκτελεσμένων Αγωνιστών στην Κέρκυρα, περιόδου 1947-1949, το Λαζαρέτο». Την παρουσίαση θα πλαισιώσει, ο Κώστας Πολυχρονόπουλος, εμπνευστής και δημιουργός της κοινωνικής κουζίνας «Ο Άλλος Άνθρωπος».

Για το βιβλίο «Ένα πηγάδι γεμάτο πουλιά..» της Τζένης Σακοράφα, θα μιλήσει η Χρύσα Νικολάκη, κριτικός λογοτεχνίας ποιήτρια, θεολόγος, μεταφράστρια. Αποσπάσματα από το βιβλίο θα διαβάσει η ίδια η συγγραφέας.

Θα χαρώ πολύ αν καταφέρετε να έρθετε στην παρέα μας το βράδυ της Δευτέρας. Το βιβλίο θα έχει την τιμητική του, αλλά αυτή τη φορά θα είναι πλαισιωμένο από ιστορικές αναδρομές, παλιές φωτογραφίες, μαρτυρίες και μνήμες. Οι φίλοι που θ’ ανέβουμε παρέα για να παρουσιάσουμε το βιβλίο μου, επιλέχτηκαν με σεβασμό και αγάπη, αλλά και για τους ρόλους που επάξια υπηρετούν και συμβολίζουν απόλυτα το πνεύμα αυτής της γιορτής.

Η Ξανθή είναι απ’ τις γυναίκες που δίνουν νόημα και αξία σε τέτοιες παγκόσμιες ημέρες (όσοι έρθουν, θα ανακαλύψουν τους λόγους…)

Κι ο Κώστας θα είναι ο ΑΛΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ στον ΑΛΛΟ ΤΟΠΟ. Τυχαίος ο συνειρμός και το λογοπαίγνιο και τύχη μεγάλη να συμπίπτουν χρονικά η παρουσίαση, με την ανακοίνωση που θα κάνει για την πόλη μας…

Να είστε όλοι καλά και γρήγορα να σκάσει μύτη μια λιακάδα... έτσι, για να δειγματίσουμε λίγη άνοιξη. 

❀‿ ✿‿ ❁

Πάμε;

"Μπράβο στους εκπαιδευτικούς που μπολιάζουν τις παιδικές ψυχές που τους εμπιστευόμαστε 

με αλληλεγγύη και ανθρωπιά"

(δημοτικό σχολείο Γενναδίου)

πηγή

Εν Πύργω #2 [φωτορεπορτάζ απ' την παρουσίαση του βιβλίου, 09/02/2019]

Τοποθεσία: Πύργος

Καιρός: σύμμαχος

Διάθεση: στο φουλ

Συνάντηση κορυφής την Παρασκευή 08/02, το απόγευμα. Η Γενική Επίτροπος Γιούλη, υποδέχεται στο Μαξίμου την υπεύθυνη για θέματα παρουσίασης, Αριστέα. Ο Μαξ είχε μείνει μόνος στο Πυργόσπιτο και, αργά το βράδυ, προχώρησε σε διάβημα διαμαρτυρίας για την πολύωρη απουσία της Αριστέας.

H συζήτηση με τους επικεφαλής του PirgosGroup κύλησε ευχάριστα και σε πολύ φιλικό κλίμα. Η συμφωνία για την αυριανή κρίσιμη παρουσίαση στον “Ακροβάτη”, υπερψηφίστηκε απ’ όλα τα μέλη και ακολούθησε “γεύμα” με κουλουράκια απ’ τον τοπικό φούρνο.

Κουίζ: ποια ΔΕΝ τα τίμησε; 

Περιήγηση στο Κατάκολο, το μεσημέρι του Σαββάτου, λίγες ώρες πριν την παρουσίαση. Ο καιρός φόρεσε τα καλά του (τέλεια μέρα για μπουγάδα) και εντελώς συμπτωματικά, εμφανίστηκε στο δρόμο μας, μια ταβέρνα…

...όπου και προέκυψαν θεμελιώδη διλήμματα…

Τελικά, πήραμε μαρουλοσαλάτα και κάτι μεζεδάκια που φυγαδεύτηκαν με προσοχή, κάτω απ’ το άγρυπνο βλέμμα της Αριστέας (κάτι καλαμαράκια να σκεφτείτε, τα ντύσαμε παραλλαγή).

Koυίζ Νο2: ποια ΔΕΝ έφαγε πατάτες τηγανητές; 

Σάββατο απομεσήμερο εγκαταλείπουμε το ηλιόλουστο Κατάκολο, με προορισμό τον Πύργο. Μας περιμένουν οι προετοιμασίες στον Ακροβάτη…

Η προετοιμασία της αίθουσας έγινε με την αυστηρή εποπτεία των “θεσμών”. Σε λίγη ώρα, ήταν όλα τακτοποιημένα στη θέση τους. Η Γιούλη είχε προβλέψει και την παραμικρή λεπτομέρεια του χώρου και της υποδοχής και η Αριστέα αποδείχτηκε άριστη χρήστης του μικροφώνου (και της αφήγησης επίσης)…

Μια τελευταία ερευνητική ματιά απ’ το αετίσιο βλέμμα της, η επιδοκιμασία, οι πανηγυρισμοί και οι πρώτες [γοητευτικές] παρουσίες που έκαναν την εμφάνισή τους…

Ένας μικρός πανικός γιατί δεν έφταναν οι καρέκλες, αντιμετωπίστηκε έγκαιρα με την επέμβαση της Αριστέας. «Είναι πολύς ο κόσμος» μου ψιθύρισε αγχωμένη, καθώς έπαιρνε θέση πλάι μου. Απ’ το πιλοτήριο, η Γιούλη που εκτελούσε και χρέη πορτιέρη, έδωσε εντολή να ξεκινήσουμε. Στην παρέα μας ήταν και δύο φίλοι απ’ το μπλογκοχωριό. 

Η Ελένη Φλογερά και ο Τάσος Κάβουρας…

Υπέροχες στιγμές με ξεχωριστούς ανθρώπους. Μοιραστήκαμε ξανά έντονα συναισθήματα∙ από αγωνία και άγχος, μέχρι τη χαρά της εκπλήρωσης ενός στόχου. Το βιβλίο ακούμπησε σε καλά χέρια κι αυτό το οφείλω στις δύο φίλες εκ Πύργου που έστησαν αυτή τη γιορτή. Η ανταπόκριση του κόσμου, ήταν πέρα κι απ’ τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις μου. Μπορεί να μην έχω ρίζες απ’ την όμορφη αυτή πόλη, αλλά η πυξίδα μου θα είναι διαρκώς κολλημένη εκεί. Τα σέβη μου και την αγάπη μου!

Υ.Γ. Μπορεί η συγγραφή ενός βιβλίου να είναι μια επώδυνη και μοναχική διαδρομή, αλλά αξίζει να τη βιώσεις, όταν στο τέλος του δρόμου σε περιμένουν τέτοιες παρέες…

Ψυχές από πολυπροπυλένιο

[18^ο παίζοντας με τις λέξεις]

-Ερημιά έξω.
-Κάνει παγωνιά ή ιδέα μου είναι;
-Είναι που μας άφησε ολοτσίτσιδες… αφεντικό να σου πετύχει!
-Κορίτσια, έχω μια ιδέα. Διαλέγουμε ζεστά ρούχα απ’ τις κρεμάστρες και το σκάμε για μια τσάρκα στον πεζόδρομο. Το δικαιούμαστε μετά από τόση κούραση. Τι λέτε;
-Άσε μας κουκλίτσα μου! Να μας δει κανένα μάτι και να μας καρφώσει στον μεγάλο. Φαντάζεσαι τι θα γίνει; Στον όροφο με τα ορθοπεδικά μας βλέπω… με κολάρα και νάρθηκες!
-Για έναν καφέ θα πάμε και θα επιστρέψουμε στη γυάλινη βάση μας, πώς κάνετε έτσι; Άκουσα πως απόψε θα το σκάσουν και τ’ αγόρια απ’ το απέναντι μαγαζί με τ’ αθλητικά. Στοίχημα πως θα είναι κι αυτός ο Mάρβιν.
-Ο δίμετρος θεούλης με τα πολυεστερικά κανιά; Τι κούκλος Θε μου!
-Ναι, εσένα θα κοιτάξει ο Μάρβιν! Την τσουρομαδημένη Σάσα, άρτι αφιχθείσα απ’ τα Χαυτεία και την πηγή της φανέλας. “Εδώ τα καλά κασκορσέ, πάρε κόσμε!”
-Tι κακιά! Μπούστο θα καταντήσεις μια μέρα, στο λέω! Άντε και γάμπα στο τμήμα με τα καλσόν!
-Καλά, κι ο Μάρβιν τι ήταν νομίζετε; Συρμάτινο μπούστο σε ραφτάδικο ήταν η μάνα του. Μην τρελαίνεστε!...
-Σκάστε επιτέλους! Γελοίες καταντήσατε! Αύριο μας πάνε για σπάσιμο. Το έχετε συνειδητοποιήσει;
-Κάτι άκουσα το πρωί… ο μεγάλος παράγγειλε μια παρτίδα απ’ αυτές τις καινούργιες που ανοιγοκλείνουν τα μάτια στους πελάτες.
-Όχι μόνο τα μάτια… κι άλλα ανοιγοκλείνουν.
-Σκάρτεψε το είδος μας, κούκλες. Όλα στο βωμό του σεξ, πλέον.
-Ας κάνουμε κάτι ρε κορίτσια!
-Μάταιο. Δεν υπάρχει σωτηρία. Γεράσαμε ως κούκλες. Θα μας ξεμοντάρουν και θα γίνουμε ένα μάτσο κεφάλια, μπράτσα και γάμπες.
-Δίκιο έχει η Μπάρμπι. Γι’ αυτό μας έγδυσε απόψε. Πήρε και τα μαλλιά μας ο μακελάρης, για να τα φορέσει στις καινούργιες. Θα μας πετσοκόψει και θα τυλίξει τα κομμάτια μας σ’ ένα σεντόνι. Γύρευε σε ποιον κάδο σκουπιδιών θα βρεθούμε κατατεμαχισμένες.
-Αχάριστοι οι άνθρωποι κούκλες μου! Φάγαμε τα καλύτερα μας χρόνια στις βιτρίνες, κάναμε ρεκλάμα τα κορμιά μας για να πλουτίζει αυτός, μελάνιασαν τα πέλματά μας στην ορθοστασία, γεμίσανε αμυχές τα κορμιά μας κι ορίστε η ανταμοιβή μας!
-Πάμε τη βόλτα που λέγαμε; Τουλάχιστον, ας χαρούμε την τελευταία μας βραδιά.
-Ο Μάρβιν είν’ αυτός απέναντι;
-Αχ ναι, μου γνέφει νομίζω…
-Ναι, ρε συ! Κουνάει το ρυθμιζόμενο λακαριστό του χέρι… Κοίτα, παίρνει φόρα μπροστά στη μεταλλική του μπάλα… Θε μου, σημαδεύει προς το μέρος μας!
-Και δεν έχω ένα ρούχο να ρίξω πάνω μου. Τι ντροπή!...
-Άσε τις ντροπές και τρέξε κοντά του. Κλοέ, ένα παλτό απ’ την κρεμάστρα. Κι ένα σκούφο απ’ το ράφι, γρήγορα!...
-Φύγε Σάσα! Θα σκεφτεί πως σ’ έκλεψαν διαρρήκτες. Το νου σου στα τζάμια!...
-Κι εσείς τι θ’ απογίνετε;
-Κάποιος θα βρεθεί και για μας. Πού ξέρεις;

* * * * *

Στο λαογραφικό μουσείο ενός μικρού ορεινού χωριού, οι επισκέπτες εντυπωσιάζονται με το ζευγάρι κούκλες που φορούν παραδοσιακές στολές του τόπου. Είναι τόσο ζωντανές, που κάποιοι ορκίζονται πως είδαν τα τσίνορά τους ν’ ανοιγοκλείνουν…

Οι κούκλες από πολυπροπυλένιο ταξίδεψαν στο 18^ο παιχνίδι λέξεων που οργανώνει και φιλοξενεί η Μαρία, στο Χάρτινο Καραβάκι της.

Πήραν ψυχή μέσα απ’ το ταξίδι αυτό και χάρηκαν την υπέροχη συντροφιά των φίλων-συνταξιδιωτών. Ευχαριστώ θερμά, όλους όσους δίνουν το παρόν στο παιχνίδι μας και την Μαρία που το στηρίζει με συνέπεια και πολλή δουλειά.

Λίγα λόγια για το "Παίζοντας με τις λέξεις"

Η καταπληκτική ιδέα της Φλώρας του TEXNIS STORIES ήταν το σύνθημα για να γράφουμε και να διαβάζουμε ιστορίες και ποιήματα, επί χρόνια.

Κάθε μήνα, η Φλώρα πιστή στο ραντεβού με λέξεις που ανανεώνονταν, μας καλούσε να δημιουργήσουμε. Και το κάναμε.

Με αφορμή το παιχνίδι, γράφτηκαν εξαιρετικές ιστορίες και υπέροχα ποιήματα, ξεκαρδιστικά ευθυμογραφήματα, αγαπημένα παραμύθια, αλλά και πόσα άλλα!

Προσωπικά, οφείλω ένα μεγάλο “Ευχαριστώ” στη Φλώρα για το παιχνίδι που εμπνεύστηκε, για τη σκληρή δουλειά που έκανε όλα αυτά τα χρόνια και για μια πολύτιμη συλλογή απ’ τα χειροποίητα κοσμήματά της που στολίζουν τις μνήμες, τα συρτάρια και την καρδιά μου

Η φωτογραφία της ανάρτησης από εδώ