Λίγη Κρήτη στο αλουμινόχαρτο

Ευτυχώς βρέθηκε λίγος χώρος ελεύθερος. Κάτι τα θυμαρόμελα, κάτι οι τσικουδιές και τα κριθαροκούλουρα, τίγκαρε το όχημα. Σε κάποιες μικρές σχισμές όμως ανάμεσα στα πακέτα, στριμώξαμε λίγες μυρωδιές κι αγκαλιάσματα, για να βγάλουμε το χειμώνα στην Αθήνα. Ζόρικο να επιστρέφεις από Κρήτη. Στην κουπαστή του καραβιού καθώς ξεμακραίνει η πλωτή πολυκατοικία απ’ το λιμάνι, έχουν ήδη ξεκινήσει οι αναδρομές να γυρνοβολάνε τριγύρω σαν τα γλαροπούλια.

Μπορεί να είχα τη λαχτάρα να σφίξω στην αγκαλιά μου αγαπημένα πρόσωπα, ωστόσο η πυξίδα ήταν κολλημένη στο γειτονικό Ηράκλειο. Οι συνεννοήσεις έγιναν, ορίστηκε το πολυπόθητο ραντεβού και σ’ όλη τη διαδρομή είχαμε ζωντανό πλοηγό την Ρούλα να μας καθοδηγεί πώς θα φτάσουμε στο σπίτι της. Η υποδοχή στο δρόμο –γιατί μας περίμενε στημένη σε μια υπερυψωμένη γωνιά για να έχει ορατότητα στα διερχόμενα αυτοκίνητα- ήταν αξέχαστη.

 Δεν θυμάμαι πώς πέρασαν οι λίγες ώρες που μοιραστήκαμε μαζί της και με τον υπέροχο Γιώργη της. Είναι τα κενά μνήμης που δημιουργούνται σε στιγμές έντονης φόρτισης και χαράς. Ξεφυλλίζοντας σήμερα τις φωτογραφίες μας, ανακαλώ την ξύλινη πολιτεία του Γιώργη της, τις αριστοτεχνικές μινιατούρες σπιτιών που έχει κατασκευάσει, τα ρολόγια και τα ξύλινα μικροαντικείμενα που είναι φινιρισμένα από χέρι μαστόρικο και φυσικά το θρυλικό σιντριβάνι της αυλής που έχει επενδυθεί στο χέρι με ψηφιδωτά κοχύλια και πετράδια, όπως και το πλακόστρωτο δάπεδο. Το μικρό εργαστήρι της Ρούλας μας, θα μπορούσε άνετα να χαρακτηριστεί ως γκαλερί τέχνης. Μια πανσπερμία αντικειμένων βαλμένων σε απόλυτη τάξη· απ’ τη ραπτομηχανή μέχρι τον υπολογιστή της και απ’ τις χαρτοπετσέτες για ντεκουπάζ μέχρι τα πινέλα και τις ακουαρέλες της.

Φεύγοντας απ’ το μαγευτικό Σμαραγδόσπιτο, πήραμε μαζί μας το παραδοσιακό προϊόν της Κρήτης. Το αλουμινόχαρτο. Μαζί με τα πεντανόστιμα μυζηθροπιτάκια της, μας τύλιξε τη συγκίνηση και την ατόφια αγάπη που κρύβει μέσα της. Τα αλουμινόχαρτα της Ρούλας, της μάνας, των συγγενών και των φίλων, είναι πια μια γλυκιά ανάμνηση γεύσεων και μυρωδιών. Έχει απομείνει όμως το βαζάκι της με γλυκό του κουταλιού, σοροπιασμένο και δαντελοστολισμένο. Να θυμίζει τις ωραίες στιγμές μας και να διατηρεί τη γλυκιά προσμονή για το επόμενο ταξίδι…

 Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού σε όλους και είθε να επιστρέφουμε όλοι με τις αποσκευές μας γεμάτες χαμόγελα και αισιοδοξία!