e-Καλοκαίρι

 

}Καλώς ήρθατε στην πλατφόρμα e-Καλοκαίρι του υπουργείου τουρισμού & real estate

Για λόγους ασφαλείας, σας πληροφορούμε ότι οι ζωές σας καταγράφονται

Για καλοκαίρι σε all inclusive resort ή boutique hotel, πατήστε το #1

Για καλοκαίρι σε ινσταγκραμικό συγκρότημα με ιδιωτική παραλία, πατήστε το #2

Για καλοκαίρι σε Airbnb βίλα, πατήστε το #3

Για κράτηση θέσης σε οργανωμένη παραλία, πατήστε το #4

Αλλιώς, περιμένετε να συνδεθείτε με κάποιον εκπρόσωπό μας~

Γεια σας. Ένα καλοκαίρι απ’ τα παλιά θα ήθελα

Μια ελεύθερη παραλία να στρώσω ψαθούλα και ν’ αράξω στον ήλιο

Να μην ακούω παρά μονάχα τα τζιτζίκια και τον παφλασμό της θάλασσας

Ένα καλοκαίρι μπατίρικο με ξυπολισιές και φτηνό φαγητό

Με ανθρώπους ασπρόμαυρους σαν από παλιά ταινία

Συλλογικό καλοκαίρι με φέτες καρπούζι και ρεφενέ τσιμπούσια εκεί που σκάει το κύμα

Με μια κασέτα να παίζει «Άσε τον παλιόκοσμο να σκούζει / σε πλαζ, εστιατόρια, πανσιόν /εμείς με σλίπιγκ μπαγκ και με καρπούζι / θα κάνουμε το γύρο τον νησιών»

Ένα απλό γαμημένο καλοκαίρι θέλω

Έχω όλα τα δικαιολογητικά

Δουλεύω νυχθημερόν, κάνω οικονομίες, δεν διασκεδάζω, δεν τρώω πολύ, δεν ανασαίνω σχεδόν, δεν…

}Λυπούμαστε, ο χρόνος σας ολοκληρώθηκε. Το προϊόν που αναζητάτε δεν είναι διαθέσιμο. Ευχαριστούμε που επιλέξατε την εφαρμογή μας για να εξυπηρετηθείτε~

Η κασέτα παίζει ακόμα απ’ το ανοιχτό παράθυρο της μνήμης

Κι εγώ υποκύπτω στην παλιά μου -εντελώς ηλίθια- συνήθεια

Να κανιβαλίζω στίχους τραγουδιών

}Άσε το φτωχόκοσμο να σκούζει
στα μίζερα κλουβιά από μπετόν
εμείς με golden visa και τζακούζι
θα τρώμε απ’ τον ιδρώτα των χαζών~

Το περιπόθητο όνειρο για μιαν “Ιθάκη”

Καταποντίζεται

Σκάσε και κολύμπα τώρα

Επίδοξε Οδυσσέα του γλυκού νερού…

 

Η συμμετοχή μου στο κάλεσμα της Αριστέας μας για ποιήματα με “άρωμα καλοκαιριού”. Το δικό μου e-Καλοκαίρι δεν το λες ειδυλλιακό, ωστόσο τα “νερά” του αντανακλούν τη ζοφερή πραγματικότητα.

Mέχρι οι ξένοι επενδυτές ν’ αγοράσουν τη μάνα μας και τον πατέρα μας, εύχομαι να περνάμε ανέφελα καλοκαίρια… ή “τουριστικές σεζόν” όπως αποκαλούνται πλέον.

* Οι 2 πρώτες φωτογραφίες της ανάρτησης προέρχονται απ' το διαδίκτυο και ανήκουν στους δημιουργούς τους

Θέατρο στο ‘Παρατσάκ’

 

Ακολουθεί προτασούλα για θέατρο. Η θεατρική μας ομάδα “ΠΑΡΑΤΣΑΚ” ανεβάζει στο Δημοτικό Θέατρο του Ηρακλείου Αττικής το έργο του πολυβραβευμένου συγγραφέα Willy Russell: Shirley Valentine

Η Σίρλεϊ  είναι η γυναίκα της διπλανής πόρτας που ζει εγκλωβισμένη στο τρίπτυχο της αγίας οικογένειας: “Μητέρα-Σύζυγος-Νοικοκυρά”. Απ’ την κουζίνα ενός διαμερίσματος στο Μάντσεστερ, και καθώς ετοιμάζει το καθιερωμένο συζυγικό γεύμα (πατάτες τηγανητές με αυγά), παίρνει τη μεγάλη απόφαση. Ή όχι; Μετά από πολύωρες συζητήσεις και διαπραγματεύσεις με τον …τοίχο της κουζίνας (τον μόνιμο συνομιλητή της), ετοιμάζει δειλά βαλίτσα και διαβατήριο. Ακροβατώντας ανάμεσα στο ρεαλισμό και το σουρεαλισμό, με γλυκόπικρο χιούμορ και γενναιότητα, θα επιχειρήσει τελικά βουτιά στα ελληνικά -βαθιά- νερά, θα κάνει την ενδοσκόπησή της και θα αναζητήσει τη νέα της ταυτότητα. Η έκπληξη και η μεγάλη ανατροπή έρχεται στο τέλος του έργου, λίγο πριν πέσει η αυλαία…

Για όσους φίλους έχουν το χρόνο και είναι ‘εντός των τειχών’, θα χαρώ πολύ να σας δω κοντά μας σ' αυτό το ονειρεμένο ταξίδι: "Αγγλία με προορισμό την Ελλάδα" ή καλύτερα: "Μάνα/Σύζυγος/Νοικοκυρά με προορισμό τη Γυναίκα"...

-----------------------------------------------------------------

Πληροφορίες παράστασης:

Παρασκευή 20 & Σάββατο 21/6, στις 21.00

Στο Πολιτιστικό Πολύκεντρο «Ηλέκτρα Αποστόλου Κουντουριώτου 18, Ηράκλειο Αττικής (κοντά στο σταθμό του ΗΣΑΠ)

Είσοδος ελεύθερη

Φωτογραφία: Από μια παλιά παράσταση της Σίρλεϊ στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, με την αγαπημένη Ελένη Ουζουνίδου

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΥΓ. Η Σίρλεϊ, που την έχω κάνει το alter ego μου αυτό το διάστημα, κι εγώ προσωπικά, ζητάμε συγγνώμη που χαθήκαμε απ’ τη μπλογκογειτονιά. Είμαστε σε φάση πυρετώδους προετοιμασίας. Τόσες πατάτες, για να καταλάβετε, θα είχα καθαρίσει άνετα στα μαγειρεία κάποιου στρατοπέδου και εφόσον είχα εκπληρώσει μια στρατιωτική θητεία… Η συνέχεια επί της σκηνής...

 

25 (και κάτι) λέξεις…

 

Λεωφόρος Μοναξιάς, πάροδος Απόγνωσης

δρασκελίζω ερείπια και σκοτάδια

αναζητώ έξοδο κινδύνου

«Θεέ μου, πόσο ατάραχος με παρατηρείς απ’ το θεωρείο Σου;»

Φεγγάρι-φεγγίτης με λούζει στο φως Σου.

Ελπίζω…

 

Συμμετείχε στον 16^ο κύκλο των 25λεκτων που οργάνωσε και φιλοξένησε η Μαρία Νικολάου στο ΚΕΙΜΕΝΟ

Με αφορμή άλλη μια εκπληκτική φωτογραφία της Μαρίας, εμπνευστήκαμε και γράψαμε τις ολιγόλεκτες συμμετοχές μας. Υπέροχες και μοναδικές όλες, με αυτή της Αλεξάνδρας μας να ξεχωρίζει επάξια και να διακρίνεται.

Μέχρι το επόμενο ραντεβού μας, να είστε όλοι καλά J

Οι σκιτσογράφοι που δίκασαν τους δολοφόνους του Λαμπράκη

 

Θεσσαλονίκη, διασταύρωση των οδών Ερμού και Ελ. Βενιζέλου. Το ημερολόγιο γράφει 22 Μαΐου του 1963. Ο βουλευτής της ΕΔΑ Γρηγόρης Λαμπράκης δέχεται δολοφονική επίθεση από παρακρατικούς, τη στιγμή που εξέρχεται από συγκέντρωση για την ειρήνη και τον πυρηνικό αφοπλισμό. Παρότι -θεωρητικά- η αστυνομία έχει αποκλείσει τους δρόμους, ένα τρίκυκλο εμφανίζεται απ’ το πουθενά, πλησιάζει τον Λαμπράκη με ιλιγγιώδη ταχύτητα και τον ρίχνει στο έδαφος. Κανείς αστυνομικός δεν κινήθηκε για να εμποδίσει το τρίκυκλο πριν το χτύπημα. Κανείς δεν επιχείρησε να συλλάβει τον οδηγό του μετά, ή ακόμα και να βοηθήσει τον αιμόφυρτο Λαμπράκη που έχει χτυπηθεί θανάσιμα από μεταλλικό αντικείμενο.

Οι δράστες θα είχαν διαφύγει ανενόχλητοι, αν ένας αυτόπτης μάρτυρας της επίθεσης, ο Θεσσαλονικιός Μανόλης Χατζηαποστόλου (με το παρατσούκλι «Τίγρης») δεν είχε πηδήσει αστραπιαία στην καρότσα του τρίκυκλου. Για ένα περίπου χιλιόμετρο το τρίκυκλο τρέχει στους δρόμους της Θεσσαλονίκης χωρίς κανένα αστυνομικό ή άλλο όχημα να το καταδιώκει. Ο Χατζηαποστόλου παλεύει γενναία και εξουδετερώνει τον μοναδικό επιβάτη της καρότσας, Μανώλη Εμμανουηλίδη (αυτόν που χτύπησε τον Λαμπράκη) και κατόπιν υποχρεώνει τον οδηγό Σπύρο Γκοτζαμάνη να σταματήσει. Μετά από άγρια πάλη ανάμεσα στον Χατζηαποστόλου και τον Γκοτζαμάνη, εμφανίζεται ένας απλός τροχονόμος, ο οποίος αγνοώντας όσα έχουν προηγηθεί και κατόπιν υποδείξεων των περαστικών, συλλαμβάνει τον Γκοτζαμάνη. Ο Λαμπράκης μεταφέρεται στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ σε κωματώδη κατάσταση. Δεν συνέρχεται ποτέ. Πεθαίνει τέσσερις μέρες αργότερα.

Σύμφωνα με τη μετέπειτα καταγγελία του Θ. Γρέβια, φοιτητή τότε και υποστηρικτή του Γ. Λαμπράκη, αφότου ο Λαμπράκης μεταφέρθηκε στο ΑΧΕΠΑ, αφέθηκε να πεθάνει. Μιλώντας στην εφημερίδα "Ελευθεροτυπία", ο Γρέβιας δηλώνει χαρακτηριστικά: " «Ο χώρος όπου βρισκόμασταν δεν ήταν θάλαμος νοσηλείας. Ούτε τα κρεβάτια ήταν κρεβάτια νοσηλείας. Το κρεβάτι στο οποίο ήταν ο Λαμπράκης, αποτελούνταν από τρεις ξύλινες σανίδες πάνω σε δύο μεταλλικά 'Π', πιθανότατα νεκροκρέβατο. Μάλλον ήταν ο νεκροθάλαμος του νοσοκομείου». Τον άφησαν βαριά τραυματισμένο, χωρίς ορό, στον νεκροθάλαμο του νοσοκομείου. Το σχέδιό τους πέτυχε".

Η συνέχεια και οι ποινές-χάδια στους εγκληματίες είναι γνωστές. Αμφότετοι Γκοτζαμάνης και Εμμανουηλίδης αμνηστεύονται και απελευθερώνονται απ’ τη χούντα των Συνταγματαρχών. Οι συνήγοροι πολιτικής αγωγής συλλαμβάνονται και εξορίζονται. Ο ανακριτής και μετέπειτα Πρόεδρος της Δημοκρατίας Χρήστος Σαρτζετάκης φυλακίζεται. Το παρακράτος κυβερνάει τη χώρα.

Στις εφημερίδες της εποχής οι σκιτσογράφοι -κάποιοι καταξιωμένοι και άλλοι στο ξεκίνημα της καριέρας τους- καταγράφουν με την καυστική τους πένα το δικό τους χρονικό για τη στυγνή δολοφονία. Όλα όσα δεν μπορούσαν να γραφούν εκείνη την περίοδο, αποτυπώνονται στα σκίτσα τους.

Για την ιστορία, ο Φωκίων Δημητριάδης είναι ο κορυφαίος της εποχής του (1963). Εργάζεται στα «ΝΕΑ», στον «Ταχυδρόμο», και στη «Μακεδονία», ενώ κάθε Κυριακή ένα σκίτσο του φιλοξενείται στο «ΒΗΜΑ». Ο Κώστας Μητρόπουλος ανήκει στο «νέο κύμα» σκιτσογράφων. Εργάζεται στο «ΒΗΜΑ» και στον «Ταχυδρόμο».

Κι οι δυο τους δίνουν τη δική τους «μάχη» και τσακίζουν τους δολοφόνους με τα αιχμηρά τους σκίτσα. Θα ακολουθήσουν τα ρεπορτάζ των εφημερίδων απ’ τους κορυφαίους δημοσιογράφους Γιάννη Βούλτεψη (Αυγή), Γιώργο Μπέρτσο (Ελευθερία) και Γιώργο Ρωμαίο (ΒΗΜΑ).

Η ιστορία που επαναλαμβάνεται και τα «τρίκυκλα» που έδωσαν τη θέση τους στις άγριες καταστολές απ’ τους ένστολους και παρακρατικούς, στο ανελέητο ξύλο στις διαδηλώσεις και στα αστυνομοκρατούμενα πανεπιστήμια. "Θα εξαντλήσουμε την τετραετία κι όποιον πάρει ο Χάρος", όπως λέγεται ανερυθρίαστα ακόμα και σήμερα. Κι ο Χάρος θερίζει...

ëΑντλήθηκαν πληροφορίες και σκίτσα απ’ τον σύνδεσμο «Πασατέμπος»