ΙΣΤΟΡΙΑ

 

Κάποτε, όταν ήμασταν παιδιά, είδαμε κρεμασμένα στον τοίχο του σπιτιού τον κόκκινο σκούφο του κοριτσιού, τη νυχτικιά της γιαγιάς, τη μουσούδα του λύκου και το ψαλίδι του κυνηγού. Η περιέργεια της ηλικίας και το ρίσκο του παιχνιδιού μάς οδήγησαν ενστικτωδώς στο μοίρασμα των ρόλων, ενώ η μαγεία του μύθου και η εμπειρία της μεταμόρφωσης δημιούργησαν τον εθισμό μας στην υποκριτική. Από τότε, υποδυόμαστε τακτικά και εναλλάξ τα πρόσωπα της ιστορίας, πότε καταπίνοντας και πότε ελευθερώνοντας ο ένας τον άλλον.

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

Ειρήνη Ρηνιώτη | Απ’ την ποιητική της συλλογή “ΚΟΚΚΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ”| εκδ. ΑΓΡΑ | σελ. 12

Πίνακας ζωγραφικής: Γιώργος Ρόρρης

Τσεκ άουτ

Ξεκρέμασε την ταμπέλα

Rooms to let

Καθάρισε σχολαστικά τα δωμάτια

Μαντάλωσε τα παράθυρα

Σκούπισε τα φύλλα στην αυλή

Μαράζωσε με το θέαμα

Ξεραμένα ανθάκια απ’ τις βουκαμβίλιες

Σπασμένα κλαράκια απ’ τους βασιλικούς

Άζωα απομεινάρια απ’ τα γεράνια

Θραύσματα από γιασεμιά και νυχτολούλουδα

 

Όλο το καλοκαίρι στο φαράσι της

Και σ’ ένα ξεχασμένο βιβλίο στο δωμάτιο 4

Κοκκαλωμένο απ’ την αρμύρα

Η Αμοργός του ποιητή

Και στον ορίζοντα μια

χούφτα ματωμένη σελήνη

«Όλα κύριε Νίκο είναι εδώ…»

 

Μελαγχολικά που ζητιανεύουν τώρα λίγο φως

οι μέρες μας…

 

ëΣυμμετοχή στο δρώμενο “Ένα ποίημα για το φθινόπωρο” που εμπνεύστηκε και συντονίζει η Αριστέα μας. Απ’ τον γνωστό Πύργο ελέγχου “Η ζωή είναι ωραία”

µΦωτογραφία: Θάνος Τσάκαλος

"Τέλος του προγράμματος"

 Χρίστος Λάσκαρης

Ο τρόμος μου σε παραλλαγές

Δεν έγραψα ποτέ ποιήματα.
Ό,τι διαβάζετε,
είναι ο τρόμος της ψυχής μου.

Δοσμένος σε παραλλαγές.

************

Δρόμοι και δρομάκια

Ζηλεύω τους μεγάλους δρόμους.

Μοναχικοί,

τραβούν μακριά,

ερωτευμένοι με το άγνωστο.

 

Ενώ τα δρομάκια,

σέρνουνται στις φτωχογειτονιές·

 

σε τρομερά αδιέξοδα.

************

Το ναυάγιο

Πιάνω τον εαυτό μου πότε πότε

να αναστενάζει,

βαθιά

με αναφιλητό.

 

Σα να ’χει μέσα μου σαλέψει

κάποιο ναυάγιο.

 

Χρίστος Λάσκαρης | Απ’ τη συλλογή “Τέλος του προγράμματος” |Ποιήματα, β΄ έκδοση, εκδ. Γαβριηλίδης 2009

ëPhoto By: Henri Cartier Bresson