Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2015

Λουστρίνια νούμερο 37

4ο Παιχνίδι Λέξεων


«Το καστόρινο μποτίνι σε 39… και τη γόβα πίσω… και τη μπαλαρίνα με το σουέτ φιογκάκι… τα δοκιμάζω και θα δω ποιο θα πάρω».
Το κλασσικό παραμύθι : «Η αναποφάσιστη σαρανταποδαρούσα». Τίποτα δεν πήρε. Είχε χρόνο για σκότωμα. Μόλις τηλεφώνησε η κολλητή της, έφυγε δρασκελίζοντας ανοιγμένα κουτιά και  διάσπαρτα παπούτσια. Επιστρέφω στα κουτιά τους τα μποτίνια νούμερο 39, τις δωδεκάποντες νούμερο 40 -το 39 την χτύπαγε στο κότσι- και τις μπαλαρίνες με το σουέτ φιογκάκι. Μου φάνηκαν μελαγχολικές, μετά την οδυνηρή δοκιμασία τους στα πόδια της κυρίας με το κότσι. Σάμπως να τις άκουσα ν’ αναστενάζουν «Βάρκες μας έκανε η μαντάμ!»…

Ανεβαίνοντας στο πατάρι, ακούω για εκατομμυριοστή ίσως φορά, τον ήχο του τριξίματος απ’ την πετσικαρισμένη σκάλα. Θαρρώ πως γερνάμε μαζί. Όταν πρωτόπιασα  δουλειά στο πρατήριο υποδημάτων «Το Μιλάνο», ήταν μια κομψή στριφογυριστή σκάλα, που χαιρόσουν να την ανεβοκατεβαίνεις. Τακτοποιώ τα κουτιά στα ράφια τους. Στην κορυφή τα 36άρια… τεντώνομαι κι η μέση μου κάνει συγχορδία στη σκάλα του Μιλάνου. Τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα, πάντα ταξινομούσα δεδομένα στη ζωή μου. Μάλλον ήταν το πεπρωμένο μου να γίνω πωλήτρια παπουτσιών. Και το βράδυ σπίτι, συνεχίζω να τακτοποιώ για να διατηρώ το τέμπο μου. Τα παιχνίδια στο δωμάτιο του Πετράκη, τα βιβλία της Ρηνούλας, τα άπλυτα του Τάσου. Τα σώβρακα στους 90 βαθμούς… τις κάλτσες στη συρταριέρα… την γκόμενα του Τάσου στο πατάρι του μυαλού μου… ψηλά, μαζί με τα 36άρια...  «Ματίνα κατέβα! Πελάτισσα»…

Με λένε Ματίνα και φοράω το νούμερο 37. Οι καλύτερες αναμνήσεις μου είναι ως το νούμερο 35, κάπου στην εφηβεία μου. Λουστρινένια παπούτσια, σχολείο, βιβλία κι ένα σύντομο πέρασμα απ’ το δάσος της ξεγνοιασιάς, πριν φανεί ο κακός λύκος. Ο έσχατος ηρωικός αντιπερισπασμός της καλής μου μοίρας, στα άβολα παπούτσια που μου κράταγε ρεζερβέ η ζωή για τα επόμενα χρόνια.  Μαζί με τη μάνα μου, έθαψα τη σχολική ποδιά και τα λουστρινάκια μου. Πήγα τροχάδην στις νυφικές γόβες, νούμερο 38. Ευγενώς δανειοδοτημένες απ’ την ξαδέρφη Γιωργία. Έπλεαν τα πόδια μου, αλλά «M’ αυτούς τους πάτους, ποιος θα το καταλάβει;». Κανείς δεν κατάλαβε πως εκείνο το βράδυ δεν έκλαιγα από συγκίνηση, μα για το θεόρατο νούμερο ζωής που μου διαλέξανε.

Ο Τάσος φορούσε 43. Μολύβι το πόδι του. Το διαπίστωσα μόλις επιστρέψαμε απ’ το ταξίδι του μέλιτος. Πέντε μέρες στο πατρικό του, στους εξωτικούς Γαργαλιάνους. Τότε κατάλαβα πως το 37, δεν ζευγαρώνει επ’ουδενί με το 43. Νόμος της υποδηματοποιίας. Η τροχιά που διαγράφει μια κλωτσιά του 43, είναι απείρως μεγαλύτερη απ’ το ισχνό διάνυσμα του 37. «Με λίγο μολυβόνερο, ποιος θα το καταλάβει;»

Στο χαμηλοτάβανο παταράκι του Μιλάνου, έχω κρυμμένο ένα κουτί με τ’ αγαπημένα μου λουστρίνια, νούμερο 37. Με περίμεναν υπομονετικά να τακτοποιήσω όλα τα κουτιά στη θέση τους και να το σκάσουμε παρέα. Το αφεντικό γέρασε, το Μιλάνο κλείνει, ο Πετράκης φοράει πια νούμερο 44 και η Ρηνούλα 39. Ο Τάσος φοράει παντόφλες κι η γκόμενα του Τάσου παντρεύτηκε έναν βιομήχανο, πολλά νούμερα μεγαλύτερό της.
Απόψε φοράω τα λουστρίνια μου και ξαναμένω ορφανή. Χρωστάω σ’ ένα νούμερο που δεν το φόρεσα ποτέ. Το 36.

Tα λουστρίνια της Ματίνας περπάτησαν στο 4ο Παιχνίδι Λέξεων συντροφιά με υπέροχους συνοδοιπόρους - περιπατητές.
Η Μαρία άνοιξε και πάλι τις φιλόξενες πόρτες της και μας κέρασε άπλα, συγκινήσεις και χαμόγελα.
Στη μικρή της γκαλερί (μπλογκ το λέει εκείνη), μοιραστήκαμε τις συμμετοχές μας και περάσαμε αξέχαστες στιγμές.
Εύχομαι καλές περπατησιές στα παπούτσια μας κι ευχαριστώ απ’ την καρδιά μου για την τιμή που μου κάνατε!

Σαν υστερόγραφο να θυμίσω πως το Παιχνίδι αυτό ήταν μια ιδέα της Φλώρας, η οποία και το φιλεξενούσε αρχικά στο χώρο της Τexnistories.
Χάρη στην Μαρία, συνεχίστηκε κι έγινε θεσμός.
Μακάρι να μπορούσαμε να συγκεντρώσουμε τα πολύτιμα κομμάτια του και να κάναμε μια συλλογική έκδοση.
Ποτέ δεν ξέρεις...

56 σχόλια:

  1. Μαρία μου τι όμορφα που έθεσες τα θέματα
    Συγχαρητήρια Μαρία μου για την πρωτιά σου
    Είσαι εξαιρετική και να ξέρεις είναι πολλοί
    αυτοί που ψάχνουν αυτό το χαμένο νούμερο
    σαν εκείνα τα απραγματοποίητα όνειρα
    που μας έθρεψαν κι ακόμα μας δονούν...
    Μπράβο λοιπόν και πάλι μπράβο και στο
    έχω ξαναπεί η γραφή με παραπέμπει στην
    αγαπημένη μου Ιωάννα Καρυστιάνη!!

    Να είσαι καλά κι η φλόγα σου να μας ζεσταίνει
    (έχει παγωνιά σήμερα) ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελένη μου, σ' ευχαριστώ για τα τιμητικά σου λόγια!...
      Όντως έχει παγωνιά, αλλά όχι μόνο σήμερα.
      Οι εκατόμβες των πνιγμένων, υπάρχουν καιρό τώρα στη γειτονιά μας.
      Φιλιά γλυκά Ελενάκι μου ♥

      Διαγραφή
  2. Γράφω από το έξυπνο με κλεμμένη σύνδεση γιατί όλη ή περιοχή του Πυργου έχει θέμα , για να σου πω αυτό : σλ

    Όταν αποκατασταθω θα περάσω πάλι
    Φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αποκαταστάθηκα και ήρθα.
      (εκτός των άλλων μου κάηκε και το ρούτερ...αλλά πίσω έχει η αχλάδα την ουρά!)

      Ήρθα και ξαναδιάβασα.
      Πρέπει να σε έχω διαβάσει τόσες μέρες 5-6 φορές, το λιγότερο!
      Γιατί είναι τόσο καλογραμμένη, τόσο πονεμένη, τόσο αληθινή ....
      Τα συγχαρητήρια περιττά...

      Η νίκη είναι η γραφή από εσένα και η ανάγνωση από μας !
      Α ρε κανελλάκι μου... αυτό το παιχνίδι θα μου θυμίζει πάντα την πρώτη σου ιστορία και τη γνωριμία μας!

      Διαγραφή
    2. Να δω τώρα τι θα κάνεις το καμένο ρούτερ.
      Ντεκουπάζ, κρακελέ, αναπαλαίωση... τι;
      Γιατί να το πετάξεις, αποκλείεται ε;
      Α ρε Αριστάκι μου... ξεχνιέται εκείνη η Σιμόνα;

      Διαγραφή
    3. Δεν ξεχνιέται Κανελλακι μου και εγώ από την Σιμόνα σε γνώρισα... να είναι καλά..........

      Διαγραφή
  3. Τι κουβαλά πάνω της μια απλή πωλήτρια; Πόσοι ιδιότροποι αγοραστές έχουν την ευαισθησία να το σκεφθούν; Διάλεξες πολύ καλό καμβά για να ζωγραφίσεις την ιστορία σου, Μαρία, και να πεις τόσα πολλά.
    Αδρό το διήγημά σου, χωρίς περιττά στολίδια, κοσμημένο όμως με όμορφα ευρηματικά σχήματα – «Η αναποφάσιστη σαρανταποδαρούσα», «… το θεόρατο νούμερο ζωής που μου διαλέξανε», «Η τροχιά που διαγράφει μια κλωτσιά του 43…».
    Όταν ένα μελαγχολικό κείμενο είναι καλογραμμένο, το διαβάζεις μέχρι το τέλος, πολύ περισσότερο, αν είναι και ευσύνοπτο. Και σου μένει μια γλυκιά αίσθηση από την ωραία περιεκτική διήγηση.
    Καλή συνέχεια, Μαρία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που δεν σας μελαγχόλησα Άρη μου.
      Δεν ήταν αυτός ο σκοπός μου.
      Σ' ευχαριστώ για τα λόγια σου και σου στέλνω τους εγκάρδιους χαιρετισμούς μου!

      Διαγραφή
  4. Όταν ύστερα σε λέω Χρυσηπένα, άδικο έχω;
    Γιατί οι κατάλληλες λέξεις, την κατάλληλη ώρα, έχουν την δύναμη να αποτινάξουν το ένα παπούτσι στο οποίο μας έβαλε η ζωή (;) τα δυο πόδια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εχεις απολυτο δικιο...Χρυσιπενα,ειναι το ονομα της καλης μας φιλης...!!

      Διαγραφή
    2. Αννούλα και Μαχαίρη, σας ευχαριστώ για τα εύσημα. Από ανθρώπους σαν και σας, τέτοια σχόλια είναι παράσημα τιμής για μένα.

      Διαγραφή
  5. Συγχαρητήρια Μαρία μου για την πρωτιά. Την αξίζεις. Το παιχνίδι των λέξεων έγινε θεσμός από τη Μαρία αλλά και εσύ είσαι ο θεσμός του παιχνιδιού και μάλιστα στην πρώτη θέση.
    Καλή συνέχεια κορίτσι μου να απολαμβάνουμε πάντα τη ραφινάτη πένα σου
    Καλό Σαββατόβραδο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να'σαι καλά Αννούλα μου!
      Είναι μια συλλογική δουλειά κι αυτό έχει ιδιαίτερη αξία για μένα.
      Σ' ευχαριστώ για τη συντροφιά σου!

      Διαγραφή
  6. Υπεροχο , συγκλονιστικο !!! Δεν υπαρχουν λογια για την γραφη σου φιλεναδα αξια η νικη σου και ενα μεγαλο μεγαλο φιλι !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Υπέροχο για άλλη μια φορά!
    Να είσαι καλά Μαρία μας!
    φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βαρβαρούλα μου πολύ σ' ευχαριστώ!
      Τα φιλιά και την καλησπέρα μου!

      Διαγραφή
  8. Μαρία μου Συγχαρητήρια.....!!! Άξια η βράβευσή σου ανάμεσα σε πολύ όμορφες και αξιόλογες συμμετοχές. Το κείμενό σου προσωπικά ήταν στις δικές μου τρεις επιλογές. Μου άρεσε πάρα πολύ και ειλικρινά σε ευχαριστούμε για την ευρηματικότητα και ομορφιά που μας χάρισες.
    Σε ευχαριστούμε πολύ.
    Φιλιά πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιάννη μου ήταν μια ευχάριστη έκπληξη η ψήφος σου. Δεν το περίμενα από έναν άντρα, να σταθεί λίγο περισσότερο σε μια καθαρά γυναικεία υπόθεση. Τα παπούτσια εννοώ ;-)

      Διαγραφή
  9. ΄΄Κανείς δεν κατάλαβε πως εκείνο το βράδυ δεν έκλαιγα από συγκίνηση, μα για το θεόρατο νούμερο ζωής που μου διαλέξανε.''

    τι ωραια που το εγραψες!
    τετοιο παιχνιδισμα με νουμερα παπουτσιων ουτε που το ειχα φανταστει ποτε μου..

    καλη σου μερα
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Καθόλου βαρετό ,γρήγορο ,έξυπνο και καλογραμμένο το κείμενό σου Μαρία!
    Μπράβο !
    Αν δεν το έχεις στα βάθη του μυαλού σου ,θα έλεγα να το σκεφτείς να γράψεις βιβλίο!
    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αφού πήρα τα δικά σου διαπιστευτήρια, θα το σκεφτώ και θα το επιδιώξω.
      Νάσια μου σ' ευχαριστώ πολύ!
      Υπόσχομαι πως κανένα "βράδυ" δεν θα δει γιώτα απ' τα χέρια μου!...

      Διαγραφή
  11. Διαμάντι!
    Πολύτιμο ορυκτό η γραφή σου, Μαρία...
    Πολλά συγχαρητήρια..!
    Να΄σαι καλά, να γράφεις...
    ΄Ομορφη Κυριακή να έχεις...
    **Αννιώ**

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αννιώ μου αγαπημένη, σ' ευχαριστώ για τα θαυμαστικά και τα τιμητικά σου λόγια!
      Να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  12. Το 'ξερα!
    Το περίμενα ότι θα ήσουν εσύ.
    ΥΠΕΡΟΧΟ!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Μαρία μου και τι υπέροχη κι ατμοσφαιρική η φωτό στη κεφαλίδα!! Συγχαρητήρια για το εκπληκτικό κι ανθρώπινο κείμενό σου!!! Πόσο ήθελα να την κάνω μια αγκαλιά την Ματίνα.. Για παρηγοριά, για κουράγιο, για να κυνηγήσει τα όνειρα που έμειναν στα μισά του δρόμου.. Ηταν από τα αγαπήμενα μου κείμενα κι ας μην φτάσαν τα κουκιά που λένε. Μπράβο σου κανελλάκι μου!! Και για την διάκρισή σου στο παιχνίδι μα και για την ιστορία της Ματίνας που την έκανες φίλη μας και νιώσαμε τον πόνο και την αντοχή της!!
    Να σαι πάντα καλά να δημιουργείς και να σε θαυμάζουμε!!! Σε φιλώ γλυκά και καλή Κυριακή να χεις!! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η Ματίνα σ' ευχαριστεί πολύ για την αγκαλιά και την αγάπη σου;-)
      Τα κουκιά δεν μας νοιάζουν διόλου, σημασία έχει η συνύπαρξη.
      Συγχαρητήρια κι από δω για την εκπληκτική σου συμμετοχή Μαριλένα μου!

      Διαγραφή
  14. Μια ιστορία που σε έβαζε στο σωστό νούμερο συγκίνησης!!!
    Μαρία μου χίλια συγχαρητήρια για τη νίκη σου, μα πάνω από όλα για την καταπληκτική σου έμπνευση!
    Σε ευχαριστώ πολύ!!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχαχα... σωστά το έθεσες Μαρία μου!
      Αν πέτυχα το σωστό νούμερο ευαισθητοποίησης, χαίρομαι πολύ.
      Για την κάθε Ματίνα που σκύβει υπομονετικά στα πόδια μας, περιμένοντας να δοκιμάσουμε παπούτσια.
      Το θεωρώ απ' τα πιο δύσκολα επαγγέλματα, έχοντας πλήρη επίγνωση της γυναικείας "αναποφασιστικότητας"...
      Σ' ευχαριστώ πολύ για όλη σου τη φιλοξενία!

      Διαγραφή
  15. Το νούμερο που ταιριάζει γάντι σε σένα Μαρία μου, είναι το 10 το Άριστα!!!…
    Δεν έχω διαβάσει τις υπόλοιπες συμμετοχές για να έχω άποψη, μα είμαι σίγουρη πως η πρωτιά σού άξιζε!
    ‘’Αιέν αριστεύειν’’, λοιπόν Μαρία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όλα ήταν το ίδιο αξιόλογα και δυνατά, το καθένα με τη δική του διάσταση & οπτική.
      Κι αυτό που μένει κάθε φορά, είναι η συντροφιά και το "ευ αγωνίζεσθαι".
      Για μένα, αυτή είναι η πρόκληση του παιχνιδιού κι εκεί μετριόμαστε ;-)
      Φιλί γλυκό!

      Διαγραφή
  16. Αυτά τα παπούτσια τα λάτρεψα σε όλα τα νούμερα στα οποία μας τα πρόσφερες.
    Τους έδωσα το 3άρι μου και λίγο ήταν.
    Ήξερα πως το κείμενο γράφτηκε από σένα
    από τον τίτλο και μόνο.
    Μαρία μου να είσαι καλά και να μας δίνεις πάντα αυτή τη διαφορετική άποψη
    μέσα από τη δική σου διεισδυτική ματιά.
    Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εκτός από κάτι θαυμάσιες καρφίτσες που μου θυμίζουν καθημερινά εσένα, είναι η διαπίστωση πως δίχως τη δική σου προσφορά (σε χώρο και έμπνευση), το "συρτάρι" μου θα ήταν ελλιπές σε ιστορίες και δρώμενα.
      Ίσως γιατί λειτουργούμε καλύτερα υπό το καθεστώς ανάθεσης ;-)
      Φλώρα μου, τα ειλικρινή μου ευχαριστώ και την απεριόριστη χαρά μου που είσαι ανάμεσα μας!

      Διαγραφή
  17. Λοιπόν, Μαράκι μου, δεν έχω παρακολουθήσει αυτό το παιχνίδι σχεδόν ποτέ, διότι αρνούμαι να αφιερώνω πάρα πολύ χρόνο στο διαδίκτυο και είναι ο μόνος λόγος πράγματι. Προσπαθώ με κάποιο τρόπο να βάζω φρένο στον εαυτό μου...
    Διάβασα την ιστορία εδώ, λοιπόν, και μαθαίνω για τη διάκρισή σου για ακόμη μία φορά και σίγουρα δεν περιμένω κάτι λιγότερο από σένα!
    Εμπιστεύομαι το πνεύμα και τη γραφή σου, όπως εξίσου τα θαυμάζω!!! Στο έχω πει πολλές φορές με όλη μου την καρδιά ότι έχεις την ικανότητα να μαγεύεις και να παρασύρεις τον αναγνώστη μέσα από τα έξυπνα πάντα γραπτά σου!!!
    Δεν είναι κολακεία και σλουρπ... στην απουσιολόγο της τάξης ;-) Είναι απλά η αλήθεια!
    Συγχαρητήρια για το "παιχνίδι"με τα νούμερα των υποδημάτων!!!

    υ.γ.
    Είναι μία δουλειά που την έκανα...!!!! Τότε μετά τις σπουδές μου και παράλληλα με κάποια ιδιαίτερα μαθήματα που έκανα μέχρι να διοριστώ, μου προτάθηκε από κάποιο γνωστό να κρατήσω ένα μαγαζί υποδημάτων σε κάποιο εμπορικό κέντρο. Επειδή ήθελα να ήμουν οικονομικά ανεξάρτητη και για να γλιτώσω από το ατελείωτο πήγαινε-έλα των μαθημάτων, δέχτηκα. Είναι δύσκολο, αλλά έχει και την ομορφιά του, καθώς επικοινωνείς με πολύ κόσμο και δοκιμάζεσαι με τόσους διαφορετικούς χαρακτήρες και προτιμήσεις! Η ικανοποίηση τεράστια όταν κερδίζεις το στοίχημα ότι άλλος ένας πελάτης φεύγει ικανοποιημένος και χαρούμενος!!! Τα παπούτσια είναι πολύτιμα...!!!!
    Σε ζάλισα, αλλά μου ήρθαν όλα αυτά μαζεμένα στο... τεράστιο υστερόγραφο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καθόλου δεν με ζάλισες. Ίσα-ίσα που διάβασα με μεγάλο ενδιαφέρον την άγνωστη αυτή πτυχή σου. Για να είμαι ειλικρινής, "στο έχω" για πωλήτρια, με τον ήρεμο και ευγενικό χαρακτήρα που έχεις ;-)
      Όσο για τις ιστορίες που συμμετείχαν, ευτυχώς αναδημοσιεύονται στα προσωπικά ιστολόγια του καθενός, οπότε μπορείς να τις διαβάσεις από κει, εν ευθέτω χρόνω... Αξίζει τον χρόνο σου, πίστεψέ με!

      Διαγραφή
  18. Μαρακι μου, για άλλη μια φορά, μπράβο για την πρωτιά, μπράβο για το κείμενο σου.
    Πώς ταιριάζεις τις λέξεις και κουμπώνουν η μία με την άλλη! .
    Φοβερή η ιστορία σου.
    Να είσαι καλά και να σκεφτείς να γράψεις βιβλίο.
    Φιλάκια πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να'σαι καλά βρε Ρενάκι μου χρυσοχέρικο και πολυτάλαντο!
      Ας μη μιλήσω καλύτερα για το ποια είναι μανούλα στα "κουμπώματα" ;-)

      Y.Γ Ψάχνω εκδότη...

      Διαγραφή
  19. Βρε Μαρία μου κάθε φορά χάνω τα λόγια μου με τη δημιουργικότητα, τη φαντασία και τη γραφή σου.
    Ξεχάστηκα μέσα στο κείμενο και αν δε διάβαζα στο τέλος πως είναι η συμμετοχή σου στο 4ο Παιχνίδι λέξεων και να γυρίσω να δω τις λέξεις, δεν θα το καταλάβαινα ποτέ... Τόσο σωστά ενταγμένες και αφομοιωμένες οι λέξεις!
    Να είσαι καλά και πάντα να δημιουργείς με αγάπη!
    Πολλά φιλιά, Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Nα'σαι καλά ρε Κατερινάκι μου!
      Με γεμίζεις θετική ενέργεια με την παρουσία σου κάθε φορά.
      Τα φιλιά μου και σ' ευχαριστώ πολύ για την τροφοδοσία ;-)

      Διαγραφή
  20. Διαβάζοντας την ιστορία σου Μαρία μου, θυμήθηκα μια παλιότερη ανάρτηση σου, "Τα πονεμένα παπούτσια"... και σκέφτηκα, "τα παπούτσια μιλούν στην Μαρία"!!!
    Πρώτα και πάλι μπράβο σου, γιατί συμμετέχοντας σ' ένα όμορφο παιχνίδι λέξεων, κατάφερες να μας μεταφέρεις, την ιστορία παπουτσιών και αν το καλοσκεφτούμε τα περισσότερα παπούτσια μας, αν μιλούσαν θα είχαν να μας πουν πολλές πολλές ιστορίες, άλλες χαρούμενες και άλλες πονεμένες!
    ΑΦιλάκια πάντα με πολύ αγάπη! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ ναι ήταν η αναδημοσίευση φωτογραφιών απ' τα παπούτσια προσφύγων του Σουδάν.
      Και ναι, έχεις δίκιο. Νομίζω πως τα παπούτσια μας μαρτυρούν πολλά για το χαρακτήρα και τις συνήθειές μας.
      Σ' ευχαριστώ πολύ Στεφανία μου!

      Διαγραφή
  21. Μαρία μου, εσύ δεν πρέπει να 'χεις κανένα θέμα με τον εργοδότη, γιατί ξέρεις να βρίσκεις το σωστό νούμερο στον καθένα μας. Κάθε φορά που έρχομαι εδώ, μα κάθε φορά, νιώθω σα γλειφτράκι, αλλά τι να κάνω που είσαι μια κατηγορία μόνη σου; Ήσουν μέσα στις επιλογές μου και χαίρομαι πολύ γι' αυτό. Καλογραμμένη και μεστή νοήματος η ιστορία τής Ματίνας. Πόσο θαυμάζω κάθε φορά τους τρόπους που μπορείς να βρίσκεις και να κλείνεις μέσα τους κομμάτια ζωής, όχι αστεία.

    Σου σφίγγω δυνατά το χέρι και σε φιλώ, Μαρία μου.
    Συγχαρητήρια για την συμμετοχή & την διάκρισή σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ Λυσιππάκι μου!
      Χαίρομαι να βρίσκουμε παρέα τα σωστά μας "παπούτσια" και να συμβαδίζουμε στα ίδια νοήματα.
      Να'σαι καλά!

      Διαγραφή
  22. Κανελλάκι μου για μία ακόμη φορά, προς μεγάλη μου απόλαυση, με συνάρπασες με τη θαυμάσια ιστορία σου....Αν και στην πραγματικότητα όταν αγοράζω παπούτσια (και ειδικά παλιότερα αγόραζα τα ζευγάρια, 2 και 3 μαζί) είμαι πολύ συγκεκριμένη, αποφασισμένη και δεν ταλαιπωρώ καθόλου τον υπάλληλο που με εξυπηρετεί, εδώ με τη Ματίνα παρασύρθηκα και δοκίμασα όλα τα νούμερα και τα σχέδια του μαγαζιού...., τρύπωσα στη τσέπη της και την ακολούθησα στο ανεβοκατέβασμα στο παταράκι....(ο Μιλάνος,θα το ξέρεις, ήτανε υπαρκτό κατάστημα στην Αιόλου) αφουγκράστηκα τις έγνοιες και τους πόνους της και ξέχασα για λίγο τους δικούς μου.....ένα τεράστιο ευχαριστώ θα σου πώ, μία μεγάαααλη αγκαλιά και άπειρα φιλιάααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα έπαιρνα όρκο πως δεν είσαι μια "αναποφάσιστη σαρανταποδαρούσα" αλλά ξέρεις τι θέλεις, και κυρίως ξέρεις να σέβεσαι την κάθε Ματίνα... Ναι, το ξέρω πως υπήρχε το κατάστημα, απ' τα ιστορικά μαγαζιά στην Αθήνα.
      Υπήρχε και στη γειτονιά μας ένα με το ίδιο όνομα και για κάποιον λόγο, θυμάμαι ακόμα τις ευγενικές κοπέλες που τότε έσκυβαν στα πόδια των πελατών και βοήθαγαν με το κόκκαλο να προβάρουν τα παπούτσια τους...
      Τεράστια αγκαλιά κι από μένα Κλαυδία μου! Σ' ευχαριστώ που υπάρχεις κοντά μας. Το εννοώ αυτό.

      Διαγραφή
  23. Ταυτίστηκα πολύ με αυτή την ιστορία. Χωρίς να το ξέρεις χτύπησες ευαίσθητες χορδές μου. Κάποια μέρα μπορεί να στο εξηγήσω από κοντά.
    Και όπως πάντοτε αλληγορική και με ευθείες σαϊτιές!
    Το ακόμη πιο "τρελό" είναι το όνομα της ηρωΐδας που επέλεξες.
    Γι' αυτό σου λέω, μεγάλη ταύτιση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πρόσεξα κι εγώ πως οι πρόσφατες ηρωίδες μας, έχουν κοινό όνομα. Σύμπτωση ή σύμπνοια;
      Χαίρομαι που διασταυρώνονται οι σαϊτιές μας Πέτρο!
      Κάποια μέρα να μου εξηγήσεις, ναι... Από κοντά ελπίζω.

      Διαγραφή
  24. Θα συμφωνησω με όοοοολα τα όμορφα σχόλια που έχουν πει οι αναγνώστες σου Κανελλάκι μου και που άφησαν την αγάπη τους εδώ....υπεροχη έμπνευση.. ότι αλλο και να προσθέσω εγώ θα είναι φτωχό......μονο την αγάπη μου για ότι γράφεις...δεν ξερω πως, αλλα με κανεις να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος...... και θα σου πω ένα μονο.... έχω μείνει στο .... Νο 35......ακόμα αυτό φορώ...να είσαι καλά μάτια μου .. φιλω σε.....
    Υ.γ Τα παρακείμενα σου......ρομαντικοί ...πρωτόβγαλτοι.. έρωτες....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα ήθελα να σε ρωτ;hσω κάτι Κανελλάκι μου..στείλε μου ένα μεηλ πλιζζζζ roulamakedonisa@gmail.com

      Διαγραφή
    2. Καλύτερος άνθρωπος ε; Νομίζω πως δεν έχει πιο πάνω, έχεις αγγίξει ταβάνι Ρουλάκι μου.
      Το 35άρι είναι λίγο σπάνιο απ' όσο ξέρω, όπως είναι και η κάτοχός τους;-)
      Σε φιλώ γλυκά!

      Διαγραφή
  25. Υπέροχο Μαρία! Και πάντα κρύβει την προσδοκία μιας ανοιχτής πόρτας προς το χαμένο όνειρο! Θερμά συγχαρητήρια για την πρωτιά! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να'σαι καλά Πέτρα μου!
      Την πόρτα στο όνειρο την έχουμε πάντα μισάνοιχτη, ελπίζοντας στην πραγμάτωσή του...

      Διαγραφή
  26. Αχ αυτά τα λουστρίνια σου... την ψυχή μου άγγιξαν. Συγχαρητήρια, Μαρία μου!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.