Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2015

Καισάρεια - Ωραία Ρούμελη

[Μικρή χριστουγεννιάτικη ιστορία]



Ο Στάθης ντύθηκε την ξεθωριασμένη –τέως κατακόκκινη- στολή του, στερέωσε τη συνθετική γενειάδα στα μυωπικά γυαλιά του, έβαλε τις γαλότσες που είχε για τη βροχή, καθώς και το μαύρο ζωνάρι με την τετράγωνη αγκράφα, που φέτος το στερέωσε μια τρύπα πιο μέσα. Τα αραιωμένα μαλλιά του –η μόνη κληρονομιά απ’ τον μακαρίτη τον πατέρα του που έμεινε φαλακρός απ’ τα τριάντα του- καλύφτηκαν  απ’ τον αγιοβασιλιάτικο σκούφο, με μια σειρά κόκκινα αστεράκια στην πρόσοψη, που κάποτε αναβόσβηναν και φεγγοβολούσαν. Με τον καιρό έχασαν τη λάμψη τους, όπως και η στολή του, που απ’ τα πλύνε-βάλε είχε ξεθωριάσει επικίνδυνα. Η γενειάδα είχε γαριάσει κι αυτή  και η μυρωδιά της κάμφορας απ’ το πατάρι που τη φύλαγε, του έφερνε ανακατωσούρα και ζάλη.

Ευτυχώς το στομάχι του ήταν άδειο και ήταν απ’ τις σπάνιες φορές που ένιωθε ανακούφιση γι αυτό. Καθρεφτίστηκε για λίγο στο τζάμι της στενής μπαλκονόπορτας και κύρτωσε τους ώμους του απογοητευμένος. «Αν υπάρχει στ’ αλήθεια Άϊ-Βασίλης, θα μου κάνει μήνυση για προσβολή προσωπικότητας». Σβήνοντας το φως της μικρής γκαρσονιέρας, η ματιά του πέρασε αστραπιαία απ’ το μοναδικό κάδρο που στόλιζε τον άδειο τοίχο. “Πτυχίο Οικονομικών Επιστημών, απονέμεται στον Ευστάθιο…”. Κλικ. Σκοτάδι. Κλείδωσε το πτυχίο του και κατέβηκε τις σκάλες της πολυκατοικίας.

Εκείνη την παραμονή των Χριστουγέννων, οι περαστικοί χάζευαν το περίεργο θέαμα. Ένας αλλόκοτος Άϊ-Βασίλης, σκεβρωμένος κι αδύνατος σαν κλαράκι, με μυωπικά γυαλιά και μπουκλωτή γενειάδα που ανεμοδερνόταν στη φορά του αέρα, καβάλα σ’ ένα παλιό δίχρονο με το κουτί αποθήκευσης στερεωμένο στην πίσω σχάρα: Ψητοπωλείον “Η ωραία Ρούμελη”. Χρυσό το έκανε το αφεντικό να μη μασκαρευτεί πάλι φέτος. «Δεν βολεύει ρε μάστορα να τρέχω μ’ αυτά τα ρούχα για παραδόσεις». Ανένδοτος ο Ρουμελιώτης. Το είχε για ρεκλάμα να στέλνει τα κοκορέτσια και τα κοντοσούβλια, με τους ντελιβεράδες του ντυμένους Αϊ-Βασίληδες. Δεν τον έπαιρνε κιόλας να πάει κόντρα στον εργοδότη του, αφού απ’ αυτόν εξασφάλιζε το φαγητό του, μαζί μ’ ένα συμβολικό μεροκάματο και τη διαρκή προσδοκία για ένα καλό φιλοδώρημα. Αυτός ήταν κι ο λόγος άλλωστε που δούλευε απόψε. Όχι πως είχε εναλλακτική, τα γιορτινά τραπέζια δεν τον αφορούσαν και την πρόσκληση των πρώην συναδέρφων του για χριστουγεννιάτικο τσιμπούσι, την απέφυγε ευγενικά.

Μετά την απόλυσή του απ’ την εταιρεία που εργαζόταν, ποτέ δεν συμμετείχε στις μαζώξεις τους, από επίγνωση της αδυναμίας του να ανταποκριθεί στα ρεφενέ τραπέζια τους, αλλά και από μια έμφυτη συστολή απέναντι στο Ρενάκι. Μια ψηλή λυγερόκορμη κοπέλα, μελαχρινή και ζουμερή σαν καρυδόπιτα, που όταν την πρωτοείδε στο γραφείο, έγινε κατακόκκινος σαν την αγιοβασιλιάτικη στολή του. Τότε που ήταν ολοκαίνουργια και εκτυφλωτικά πορφυρή. Ένιωσε σαν να φορούσε το γιορτινό σκούφο του και χίλια ηλεκτροφόρα λαμπάκια στο κεφάλι του αναβόσβηναν ρυθμικά και μια φωτεινή επιγραφή με υαλοσωλήνα κυλούσε στο μέτωπό του «Θέλω απελπισμένα να σ’ αγαπήσω». Οι λέξεις έκαναν συνεχόμενες περιστροφές στο κρανίο, σαν τραινάκι που κυλάει πάνω στις ράγες του, κι αν η νέα συνάδερφος που τον παρατηρούσε επίμονα είχε τη στοιχειώδη εμβρίθεια, θα καταλάβαινε αμέσως το κεραυνοβόλημά του. Το τραινάκι, ο σκούφος, η στολή του ψητοπωλείου και τα λόγια που ποτέ δεν τόλμησε να της πει, έμειναν καλά φυλαγμένα στο πατάρι της γκαρσονιέρας. Παρέα με το πτυχίο και τις προσδοκίες του, που παραδόθηκαν αμαχητί στην κρεατομηχανή της ανεργίας.


 Λίγο πριν τα μεσάνυχτα, φόρτωσε στο μηχανάκι του την επόμενη παραγγελία, που προφανώς θα ήταν για μεγάλη παρέα. Πήρε τη διεύθυνση και την απόδειξη είσπραξης και ξεκίνησε για την παράδοση. Το κρύο ήταν διαπεραστικό, είχε αρχίσει το ψιλόβροχο και στη γλίτσα των δρόμων φέγγιζαν οι πολύχρωμες απολήξεις απ’ τα φωτάκια των μπαλκονιών και τα υπαίθρια στολίδια του δήμου. Εντόπισε την πολυκατοικία, ξεφόρτωσε τα πακέτα και χτύπησε το κουδούνι. Η υποψία του όταν άκουσε τη φωνή απ’ το θυροτηλέφωνο, επιβεβαιώθηκε πανηγυρικά. Το άγνωστο όνομα στο κουδούνι, τον παρηγόρησε για ελάχιστα λεπτά, όσο κράτησε η διαδρομή με τον ανελκυστήρα ως τον πέμπτο όροφο. Μόλις όμως άνοιξε η διακοσμημένη μ’ έναν τεράστιο φιόγκο πόρτα του  διαμερίσματος και αποκάλυψε την παρέα που ήταν πίσω της, αναρωτήθηκε πώς θα ήταν αν βρισκόταν πιλότος σ’ ένα αεροπλάνο που καταρρίφτηκε και πρέπει να πατήσει το κουμπί εκτόξευσης για να σωθεί.

Το Ρενάκι ήταν πίσω απ’ το πάσο και σέρβιρε κρασί στο ποτήρι της, κατακόκκινο σαν το χρώμα που πήραν τα μάγουλά της μόλις τον είδε. Κάποιοι δεν τον αναγνώρισαν, ήταν μισοζαλισμένοι απ’ το αλκοόλ, αλλά  ο Κώστας που άνοιξε την πόρτα με το πορτοφόλι ανά χείρας για να παραλάβει τα πακέτα, κοκάλωσε.
-         Ρε συ Στάθη… εσύ δεν είσαι;  Χρόνια πολλά ρε φίλε!
-         Με γνώρισες ρε θηρίο; Εμ βέβαια, τέτοια ομορφιά δύσκολα κρύβεται. Έφερα την παραγγελία σας.
-         Πέρνα μέσα ρε Στάθη! Ρένα, έλα να βοηθήσεις με τα πακέτα!... Την θυμάσαι την Ρένα ε;
-         Δε γίνεται ρε παλιόφιλε. Έχω πολλή δουλειά απόψε. Ντελιβεράς δουλεύω, όπως πιθανόν να κατάλαβες…
-         Κι ύστερα; Θέλω να πω, τι θα κάνεις μετά τη δουλειά; Εμείς το πάμε για ξενύχτι όπως βλέπεις. Έλα ρε συ να πιούμε ένα κρασάκι και να τα πούμε.
-         Δε γίνεται σου λέω… Πρέπει να πάω σπίτι να βγάλω αυτό το ξέρασμα… Ήδη με τρώει το κεφάλι μου με τόσο νάιλον πάνω μου.
-         Πάντα ακατάδεκτος! Κι ήθελα να σου πω κι εγώ τα νέα μου. Ξέρεις, πήρα προαγωγή στην εταιρεία.
-         Μπράβο ρε Κωστή! Αλήθεια χαίρομαι για σένα, το άξιζες.
-         Άνοιξε μια θέση στο τμήμα μου. Εννοείται πως θα είσαι ο πρώτος υποψήφιος, αν σ’ ενδιαφέρει βέβαια η θέση. Θα ήθελες να τα πούμε λίγο και να κανονίσουμε ένα ραντεβού μετά τις γιορτές;

Πριν απαντήσει μ’ ένα μεγαλειώδες “Ναι!”, κοίταξε κλεφτά την Ρένα που στεκόταν ευθυτενής απέναντί του και του φάνηκε πως κρεμόταν απ’ τα χείλια του. Ίσως να ήταν κι απ’ τις παρενέργειες της πείνας και της ζάλης, η προτροπή που είδε στα μάτια της. Και το ανεπαίσθητο γνέψιμο με το κεφάλι της. Και τα μάτια της που ήταν λίγο πιο υγρά απόψε.

Στη μικρή γκαρσονιέρα που όρμησε βιαστικός για να πετάξει τη στολή και να ετοιμαστεί για τη συνέχεια της βραδιάς, άφησε  σ’ ένα πιατέλο τα γλυκά που τους μοίρασε ο Ρουμελιώτης. Μήπως και κάνει το πέρασμά του κάποιος ντελιβεράς Άϊ-Βασίλης, απ’ την… ωραία Καισάρεια.





65 σχόλια:

  1. Μαρία καλημέρα ,

    Υπέροχο , Χριστουγεννιάτικο , εορταστικό ,
    πλούσιο σε εικόνες και νοήματα .... το απόλαυσα πρωινιάτικα !!!

    Χρόνια σου πολλά και γιορτινά...

    # η... πορφυρή στολή μου άνοιξε πόρτα και δηλώνω παρών , το επόμενο ΣΚκο θα ... συμμετάσχω με μικρό διήγημα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @Τάσο χάρηκα πολύ!
      Τρέχω να σε προσθέσω :))

      Διαγραφή
    2. Τάσο μου σε καλησπερίζω και σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου!
      Χαίρομαι κι εγώ πολύ που ο Στάθης σου έφερε έμπνευση. Με ενδιαφέρον περιμένω την ιστορία σου!

      Διαγραφή
  2. Κέντησες πάλι! Αυτό συμβαίνει με τις ιστορίες σου, Μαρία. Είναι τόσο όμορφα πλεγμένες και τόσο σαφείς ως προς το νόημα και τη στόχευσή τους που τα λόγια κι οι αναλύσεις περιττεύουν. Μου άρεσε ιδιαιτέρως που έδωσες στον Στάθη μια ελπίδα!
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αχ κανελλάκι μου μυρωδάτο, αχ!
    Από τα λόγια σου κρεμόμουν!
    Σε ευχαριστώ, σε ευχαριστώ α και σε ευχαριστώ!!!
    Φοβόμουν μην μας δώσεις δάκρυα στο τέλος... έψαχνα να δω μήπως το Ρενάκι φορούσε καμιά βέρα,
    αλλά έκαμες την έκπληξη! Μας έδωσες ελπίδα!♥
    Να'σαι καλά να γράφεις...ασταμάτητα....
    Κι αν χρειάζεσαι κίνητρα εγώ θα βγάζω συνέχεια δρώμενα! αχαχαχαχα!
    Σε φιλώ αρρωστούλα σήμερα ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τα δικά μου σχόλια συμπίπτουν με της Αριστέας! Ίδιες σκέψεις ακριβώς!
    Καρδιοχτυπούσα, μην τυχόν είναι μαζί με τον Κώστα... Ευτυχώς υπάρχει ελπίδα...
    Υπέροχο κείμενο, από αυτά που από μακριά φωνάζουν...Μαρίαααα!!!!
    Θα μας χαρίσεις και τη συνέχεια; Η δική τους παραμονή Πρωτοχρονιάς, ίσως;
    Σε παρακαλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ωχ δύσκολα μου βάζεις Ινώ μου! Να δω πώς είναι η ατζέντα τους εκείνο το βράδυ και βλέπουμε;-)

      Διαγραφή
  5. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλημέρα Μαρία μου
    Μου άρεσε πολύ η αισιόδοξη προοπτική στο τέλος
    αλλά κι όλη η πλοκή της ιστορίας γιατί αναδείκνυε
    τα σημερινά ογκώδη προβλήματα...
    Καταφέρνεις να μας κρατάς αμείωτο το ενδιαφέρον!!!

    Καλή Κυριακή καρδιά μου ♥♥


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το έχουμε μεγάλη ανάγκη το αισιόδοξο τέλος τελικά Ελένη μου...
      Πολύ σ' ευχαριστώ!...

      Διαγραφή
  7. Πόσοι και πόσοι δεν παλεύουν και δε "μασκαρεύονται" καθημερινά για ένα συμβολικό μεροκάματο!!
    Τουλάχιστον στην υπέροχη ιστορία σου η ελπίδα έρχεται στο τέλος!
    Φιλιά πολλά και καλή Κυριακή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το έφερες στη σωστή του διάσταση Μαράκι μου. Έτσι ακριβώς όπως το φανταζόμουν. Για τη στολή που όλοι φοράμε καθημερινά.
      Η έμπειρη ματιά του φωτογράφου, βλέπει πάντα τις λεπτομέρειες ;-)

      Διαγραφή
  8. Θέλουμε τη συνέχεια!!!!!
    Η ανησυχία μου από την αρχή μέχρι το τέλος ήταν η πιθανότητα για κακή εξέλιξη...
    Μαρία, τελικά όλοι μας έχουμε ανάγκη για μια ελπίδα και ένα καλό τέλος. Γιατί πρέπει να είναι πάντα θλιβερό αυτό το τέλος;
    Παρασύρεις τον αναγνώστη με την γραφή σου! Βιώνει εσωτερικά τα συναισθήματα του κάθε ήρωά σου!!! Αυτό είναι η επιτυχία ενός γραπτού, να δημιουργεί εικόνες, να βιώνει μέσα του ο αναγνώστης όσα και οι ήρωες των ιστοριών!
    Μπράβο, κορίτσι μου, για ακόμη μία φορά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η συνέχεια επί της οθόνης της φαντασίας μας Γλαύκη μου...
      Σ' ευχαριστώ πολύ, με τιμάς και πάλι με την παρουσία και τα σχόλια σου!

      Διαγραφή
  9. Όταν ξεπροβάλει λίγο φως από μια χαραμάδα, παύουμε να βγάζουμε αναστεναγμούς
    κι ανάσες βαθιές ανακούφισης μας διακατέχουν.
    Απρόσμενη μέσα στις σημερινές μαύρες χριστουγεννιάτικες μέρες
    η εξέλιξη της ιστορίας σου και πίστεψέ με, το φως απ' τη μικρή χαραμάδα της ιστορίας σου
    ήταν τόσο δυνατό που μου φάνηκε πως άναψε φως μέσα στο χώρο που σε διάβαζα.
    Σ΄αγαπώ κι εσύ ξέρεις το γιατί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ιστορία γραμμένη με προοπτική κι ελπίδα, για να ονειρεύονται οι Στάθηδες ένα αύριο έτσι όπως τους πρέπει... Με συγκίνησες! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μέρες που είναι, μας πρέπει λίγη ελπίδα ε;
      Να'σαι καλά ρε Πέτρα!

      Διαγραφή
  11. Βαριά η στολή στη φθαρμένη της λάμψη,
    το άδειο πτυχίο σε τοίχο κενό,
    μια τρύπα πιο μέσα το μαύρο ζωνάρι,
    στης νύχτας τα φώτα φτωχό μερτικό.

    Στης λύπης την άκρη τον βρήκε το βλέμμα,
    ζωντάνεψε μέσα του φλόγα παλιά,
    φθαρμένα και άδεια τα πήρε το νεύμα.
    Η ζήση τού φώναξε: είμαι γλυκιά!

    . (Σ’ ευχαριστώ, Μαρία!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ κι ο Στάθης, σ' ευχαριστούμε ιδιαιτέρως για τα πολύτιμα αυτά σχόλια!
      Άρη μου, πάντα με συγκινείς και με ξαφνιάζεις ευχάριστα!

      Διαγραφή
  12. Υπέροχη ιστορία,τόση αληθινή που νόμιζα ότι
    κρυφοκοιτούσα απο ένα τζάμι τον Στάθη.
    Μαρία μου είσαι μοναδική στο να φτιάχνεις ζωντανές
    εικόνες και να μοιράζεις συναισθήματα!

    Δεν χορταίνω να σε διαβάζω!

    Σε φιλώ γλυκά <3 <3 <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ακόμα ένα υπέροχο δικό σου κείμενο. Πέταγες σαϊτιές κατευθείαν στο στόχο.
    Μου άρεσε η ελπίδα στο τέλος, θα το έχεις καταλάβει.
    Για μια ακόμη φορά "ταυτιστήκαμε". Το πρωί ξεκίνησα να γράφω τη δική μου ιστορία με το ίδιο ακριβώς όνομα: Στάθης!
    (μικρότερος όμως)
    Είδες τι μου κάνεις; :)))
    Σε ευχαριστώ για όλες τις πόρτες που ανοίγεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τέτοια ταύτιση!...
      Περιμένω να γνωρίσω τον μικρό Στάθη σου, με μεγάλη αγωνία.
      Α ρε Πέτρο... οι πόρτες ανοίγουν σ' όσους τις έχουν ξεκλείδωτες ;-)

      Διαγραφή
  14. Να ακολουθούμε την καρδιά μας... Να μην αφήνουμε τον φόβο να φωλιάζει... Να είμαστε γενναίοι με τον έρωτα... Οι ευχές που πήρα από την ιστορία σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κράτα τες όλες Βασιλική μου.
      Ευχές και πολλά ευχαριστώ για την επίσκεψή σου!

      Διαγραφή
  15. Μαρία μου πάλι μια ακόμα ιστορία σου που και πρωτότυπη είναι και στην κυριολεξία βουτηγμένη μέσα στη ζωή. Σε μια απλή καθημερινότητα που δεν την περιμένεις, δεν την σχεδιάζεις, μα ξεσπάει εκεί μπροστά σου βίωμα ανατρεπτικό.
    Πόσα μπορεί να σκαρώσει η ζωή σε ένα βράδυ. Πόσες αλλαγές μπορεί να γίνουν στη διαδρομή της ζωής σου. Από Οικονομολόγος ...delivery man.... Αλλά να που ένα βράδυ γιορτής αλλάζουν όλα και γεμίζουν ζεστασιά και φως.
    Για μια ακόμα φορά μπράβο Μαρία μου. Εξαίρετο....!
    Καλή σου Κυριακή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ιστορία της ζωής, από αυτές που συμβαίνουν και δεν φαίνονται.
    Μου άρεσε πολύ το πόσο καλά καταλαβαίνεις τη αντρική ψυχολογία κάτι που νόμιζα ότι μόνο οι άνδρες το ήξεραν γράφειες (αλλά και από μια έμφυτη συστολή απέναντι στο Ρενάκι. Μια ψηλή λυγερόκορμη κοπέλα, μελαχρινή και ζουμερή σαν καρυδόπιτα, που όταν την πρωτοείδε στο γραφείο, έγινε κατακόκκινος σαν την αγιοβασιλιάτικη στολή του.)
    Είναι τόσο αληθινό κι έχει συμβεί πολλές φορές η ατολμία και το κοκκίνισμα των νεαρών να χάνουν ακόμα και τα λόγια τους μπροστά σε μια κοπέλα που τους αρέσει, είναι πολύ κοινόν αλλά ολίγοι το παραδέχοντε.

    Μια καινούργια Αγιοβασιλιάτικη ιστορία, εύχομαι να υπάρξει χαρούμενο τέλος κι όπως καταλαβαίνει η πρώτη εντύπωση του αντίθετου φύλου ποτέ δεν ξεχνιέται

    με την αγάπη μου

    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι αν κατάφερα να εισχωρήσω στα άδυτα της αντρικής ψυχολογίας.
      Σ' ευχαριστώ πολύ Γαβρίλη μου!

      Διαγραφή
  17. Τι όμορφη ιστορία Μαράκι μου! Αληθινή, γλυκιά, δυνατή!
    Εύχομαι για τον Στάθη το καλύτερο μέλλον!
    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αμήν Κατερίνα μου!
      Γιατί υπάρχουν πολλοί αντίστοιχοι Στάθηδες εκεί έξω.
      Σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  18. Μου άρεσε όλη η ιστορία σου Μαρία μου και ξέρεις μου άρεσε που άφησες μια μικρή χαραμάδα ελπίδας γιατί πως να το κάνουμε είναι μεγάλη ανάγκη να ελπίζουν όλοι οι άνθρωποι σε κάτι καλύτερο .
    Παίρνω τη γλύκα και φεύγω !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μάλλον εγώ κλέβω λίγη απ' τη γλύκα σου Μαρία μου!
      Με όλο το θάρρος ε;

      Διαγραφή
  19. Τι όμορφη ιστορία! Και πόσο μ'αρέσει το ευτυχισμένο τέλος! Να ήταν πάντα έτσι η ζωή, όσες δυσκολίες και αν αντιμετωπίζει ο άνθρωπος να ερχόταν πάντα η δικαίωση και το χαμόγελο στα χείλη!!!!!!!
    Όνειρα γλυκά Μαρία μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. επιτέλους κάτι αισιόδοξο!
    Βλέπω πόσο το χρειάζονταν και οι προηγουμενοι σχολιαστές!
    Καλημέρα Μαρία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όντως, μου έκανε εντύπωση αυτό Νάσια μου.
      Αισιόδοξη καληνύχτα λοιπόν!

      Διαγραφή
  21. Ε, ναι Μαρία μου, αυτές είναι οι ωραίες ιστορίες που θα μπορούσαν να γίνουν και βιβλίο και ταινία.
    Είχα ένα σφίξιμο κι εγώ όμως μέχρι το τέλος.
    Ιδίως όταν είπες ότι είχε γλίτσα ο δρόμος, κόπηκαν τα πόδια μου.
    Happy end , θέλουμε όλοι όπως κατάλαβες και σε ευχαριστούμε γιαυτό.
    Να έχεις μια καλή εβδομάδα.
    Φιλάκια πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α εσύ το πήγες μακριά Ρένα μου. Συγνώμη για τα κομμένα πόδια, δεν ήταν στις προθέσεις μου. Για τις ανάγκες της "σκηνοθεσίας" το έκανα.
      Καλή βδομάδα να έχεις Ρενάκι μου γλυκό!

      Διαγραφή
  22. Μαρία μου αγαπημένη καλημέρα και καλή εβδομάδα.
    Συγχαρητήρια για τη συμμετοχή σου στο γιορτινο μας δρωμενο
    Πραγματικα σε διαβαζω, σε καμαρωνω και απορω πως μπορει το υπεροχο αυτο μυαλουδακι σου να συλλαμβανει τετοιες ιστοριες και τετοιους τιτλους
    Τι να πω, πραγματικα οτι και να πω θα ειναι λιγο.
    Εξαιρετικη, οπως παντα αλλωστε
    Και αυτο που θαυμαζω περισσοτερο σε σενα, εκτος απο την εφευρετικοτητα σου ειναι το ταλεντο του να γραφεις τοσο διαφορετικες ιστοριες μεταξυ τους αλλα να ειναι ολες ακρως δυναμικες και με υποβαθρο.
    Ενα μεγαλο μπραβο μεσα απο τη καρδια μου
    Φιλια πολλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και ένα τεράστιο ευχαριστώ απ' την δική μου καρδιά Κική μου!

      Διαγραφή
  23. Ότι και να συμβαίνει στη ζωή μας, ποτέ μα ποτέ, δεν πρέπει να εγκαταλείπουμε τις προσπάθειες μας, δεν μιλώ για ελπίδες, αλλά για δράση, κάποια στιγμή κάτι μπορεί να γίνει και ν' αλλάξει προς το καλύτερο η ζωή μας και ακόμα και αν εγκαταλειφθούμε σ' αυτό που μπορεί να το αποκαλέσουμε μοίρα, η ζωή πολλές φορές τα φέρνει έτσι που όλα ανατρέπονται!
    Μπράβο αγαπημένη μου Μαρία, που μ' αυτή την τόσο καλογραμμένη και αληθινή ιστορία, έδωσες δύναμη σε όσους βλέπουν μόνο το μαύρο!
    ΑΦιλάκια πολλά και πάντα μέσα απ' την καρδιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είπα να ρίξω ένα ασπρισματάκι Στεφανία μου. Μέρες που είναι...
      ΑΦιλάκια κι από μένα και ΑΕυχαριστώ πολύ!!!

      Διαγραφή
    2. Το "άσπρισμα" πρώτα εμάς τους ίδιους ωφελεί αλλά και επιβάλλεται για το καλό όλων μας! ;-)

      Διαγραφή
  24. Γιούχου!!! Χάπι έντινγκ. Πάμε για νέα ξεκινήματα!!!! Ωραία Χριστουγεννιάτικη Ιστορία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άναψε τη μηχανή να ζεσταίνεται κι ερχόμαστε!...
      Να'σαι καλά Ερμίνα μου!

      Διαγραφή
  25. Μια ιστορία ενός αφανούς ήρωα της καθημερινότητας... Γλυκόπικρη, μα με μια έντονη γεύση ελπίδας. Την απόλαυσα!
    Να είσαι καλά, Μαρία μου! Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Μαράκι μου συγύρισες λέξεις και σκέψεις που αγγίζουν συναισθήματα και ψηλαφούν την ψυχή μας!
    Μου αρέσει που έκλεισες μάτι στην ελπίδα, με όμορφο και τρυφερό τρόπο! Με συγκίνησες κι απόψε Μαράκι μου,
    να είσαι καλά και να έχεις ένα ήρεμο ξημέρωμα!
    Φιλιά πολλά με μια γιορτινή αγκαλιά! ❤️

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγκαλιά κι από μένα Κατερίνα μου!
      Για τα κρύα που έρχονται...

      Διαγραφή
  27. Αχ πόσο όμορφα τελειώνει η ιστορία σου Μαράκι μου! Με χαμόγελο, με ελπίδα, με συγκίνηση!!! Την απόλαυσα, την έζησα και τη χάρηκα!
    Σ' ευχαριστώ για τα συναισθήματα που μου γέννησε και σε φιλώ γλυκά!
    Καλό σου ξημέρωμα και όμορφες γιορτές κορίτσι μου!
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. sos: κανελλάκι μου γλυκό, δεν έχεις λάβει τελευταία μέιλ μου;
    δεν μου είχες απαντήσει σε δύο πριν λίγες μέρες και σήμερα σου έχω στείλει άλλο.
    Στέλνω λάθος;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Κανελλάκι μου απόλαυσα τη χριστουγεννιάτικη ιστορία σου και επικεντρώθηκα στο αισιόδοξο μήνυμά της, η ελπίδα είναι πολύτιμο αγαθό και το έχουμε τόσο ανάγκη.....περνάω δύσκολα αυτό τον καιρό και τα αρώματα των μηνυμάτων της ιστορίας σου, η υπέροχη γραφή σου σε συνδυασμό με το αισιόδοξο τέλος που ευτυχώς έδωσες, μου γλύκαναν την ψυχή, Σ΄ευχαρισριστώ και σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλυκιά μου Κλαυδία, σ' ευχαριστώ πολύ!
      Ανυπομονώ να τα πούμε κι από κοντά ;-)

      Διαγραφή
  30. Ημουν σίγουρη για το αισιόδοξο τέλος της ιστορίας σου Μαρία μου!! Πάντα τους αγαπάς τους ήρωές σου!! :)))
    Να σαι καλά να δημιουργείς φως!!! Φιλάκια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τον Στάθη ιδιαίτερα, τον λάτρεψα.
      Αισιόδοξο τέλος ας έχουν όλες οι προσωπικές ιστορίες μας Μαριλένα μου!

      Διαγραφή
  31. Μαρία μου, συμπύκνωσες την αισιοδοξία με ένα κείμενο με μεγάλα συναισθήματα!!
    Να είσαι καλά να φωτίζεις την κριμένη αισιοδοξία! Φιλώ σε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς την Αντιγόνη μας!...
      Εμένα πάντως μου φώτισες τη γωνίτσα εδώ, με την παρουσία σου.
      Να είσαι καλά Αντιγόνη μου!

      Διαγραφή
  32. Τι χτυποκάρδι στο τέλος!
    Εντάξει, η γραφή σου είναι μαχαίρι. Τόσα θέματα και τόσοι συμβολισμοί (τους λατρεύω τους συμβολισμούς εγώ! Ελπίζω όντως να υπάρχουν στο κείμενό σου...)
    Χωρίς να αφαιρείς από τη λογοτεχνική αξία, κάνεις κοινωνικό - πολιτικό σχόλιο!
    Καλά, φεύγω, δεν λέω άλλα!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στάσου πού πας;
      Έχω κάτι συμβολισμούς να σου δώσω :-)
      Συμβολισμένη και συγκινημένη, σ' ευχαριστώ πολύ Αλεξάνδρα μου!

      Διαγραφή
  33. Ετεροχρονισμενο το σχόλιο μου Κανελλακι μου..Πηρα φορα και διαβαζω τις μικρές Χριστουγεννιατικες ιστορίες με την σειρα που τις εχει βαλει το Αριστακι μας.. μετα απο ακούσιες απουσιες και πριν να γραψω ακομα την δικη μου.. αν μου έρθει η εμνευση...
    Πως τα καταφερνεις παντα να μας βάζει μεσα στις ιστορίες σαν να είμαστε εμεις οι ηρωες σου δεν ξερω.... ξερω μονο ότι οταν έρχομαι εδώ δεν θελω να φυγω.. αυτό..!!!!!! φιλακιααααααα

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.