Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2015

Ιστορίες του καφενέ #3: "Χαμογέλα, μας βλέπουν..."

“Κύριους Αναστάσιους πολιύ αγκαπούσε εμένα... Ιρίνα πολιύ λιυπημένη που πέτανε...  Τι θα κάνει τώρα Iρίνα;

“Θα πάει στον αγύριστο!...

“Σσσς... πιο σιγά. Σε κηδεία είμαστε ρε Σούλα... κι επιτέλους αδερφός σου ήταν ... Χαμογέλα, έρχεται η πρώην νυφούλα σου…”

“ Μμμμ... καλό χαϊβάνι ήταν κι αυτή... Θε μου σχώρα με!...  Μωρέ ας μην ήταν ο δικηγόρος  που μας έστειλε φιρμάνι να’ρθουμε  και θα σου’λεγα εγώ αν θα πάταγα... ούτε στο νεκροκρέββατό του δεν ήθελα να τον δω... τον πορνόγερο... ρόμπα μας έκανε... ακούς εκεί να σπιτωθεί με μια ρωσίδα που έχει την ίδια ηλικία με την κόρη του!…
Εμάς δεν μας σκέφτηκε;… μια καθωσπρέπει οικογένεια να ντρεπόμαστε για τις πομπές του... χαμογέλα, έρχεται προς τα δω...

“Συλλυπητήρια Ευγενία μου... ο Θεός που τον ανάπαυσε, ας συγχωρέσει και τις αδυναμίες του... Η Λένα δεν είναι αυτή στο τραπέζι;”

“Όχι καλέ!..., η κόρη μου δεν πατάει το πόδι της στο καφενείο... το δήλωσε ρητά: με δαύτην, δεν κάθεται στο ίδιο τραπέζι… οι Κουλουμπήδες είναι αυτοί; Καλέ πώς φακλάνεψε έτσι η Ντόρα;… ”

“Παρακαλώ περάστε στο τραπέζι με το ταμπελάκι ‘Οικογένεια’… να, εκεί που κάθεται εκείνη η κοπέλα.”

“Άμα δεν θες να σου κλείσω το γραφείο αύριο το πρωί, πες της να ξεκουμπιστεί απ’ το τραπέζι αμέσως. Τ’ ακούς;”

“Λυπάμαι κυρία μου, η διάταξη  είναι  καθ’ υπόδειξη του κ. Ροδάμανθου, του δικηγόρου του μακαρίτη. Άλλωστε αυτός πλήρωσε  τα έξοδα της τελετής… Παρακαλώ περάστε να καθίσετε  και μη δημιουργείτε εντάσεις!”

“Βαγγέλη, άσε μια καρέκλα κενή… μην κάτσεις δίπλα της και κολλήσεις κάνα τσιμπούρι… Το κέρατό μου σήμερα!...

“Σσσς… ακούγεσαι ρε Σούλα!... Χαμογέλα λίγο, μας βλέπουν όλοι!”


 “Παρακαλώ σερβιριστείτε καφέδες. Αριστερά είναι οι μέτριοι και δίπλα οι γλυκοί  βραστοί…  Κονιάκ και παξιμαδάκια έρχονται πάραυτα.

“Μήπως σας βρίσκεται γαλλικός; Με άρωμα φουντούκι αν γίνεται. Ο ελληνικός με πειράζει στο έντερο…”

“Σσσσς… μιλάει ο δικηγόρος… ησυχία!”

“Αφού σας συλλυπηθώ για τον απροσδόκητο χαμό του προσφιλούς μας Αναστάση, με τον οποίο μας ένωσαν τριάντα χρόνια  δυνατής φιλίας, σας ενημερώνω για το λόγο που σας κάλεσα σήμερα εδώ, σ’ αυτό το ιστορικό καφενείο της γειτονιάς μας. Ο αποθανών μεταξύ των άλλων παραγγελιών που  άφησε πριν αποδημήσει εις Κύριον, εξέφρασε την επιθυμία του να συγκεντρωθούμε εδώ, αμέσως μετά την τελετή της ταφής του. Ο κυρ-Λεωνίδας, ο ιδιοκτήτης του καφενείου, υπήρξε επιστήθιος φίλος του…”

“Στο ψητό κυρ-δικηγόρε! Έχουμε κι άλλες δουλειές να κάνουμε…”

“Παρακαλώ σεβαστείτε την περίσταση!… Ανοίγω ενώπιον σας τη σφραγισμένη διαθήκη του, έτσι όπως το όρισε εκείνος. Διαβάζω:

Αγαπημένες μου  Λένα και Ιρίνα.
Αγαπητή πρώην συμβία μου Ευγενία.
Αγαπητοί συγγενείς και φίλοι.

Θα ήθελα να σας βλέπω  από κει πάνω,  όλους μαζωμένους  στο καφενείο του φίλου μου του Λεωνίδα.
Τούτη την ώρα, θα έχει τελειώσει το μυστήριο στην εκκλησία και θα έχετε τρέξει φουριόζοι  για το δεύτερο μυστήριο. Τη διαθήκη μου. Πιείτε το καφεδάκι σας και χαλαρώστε.  Ο καλός μου φίλος κύριος Ροδάμανθος,  με βοήθησε πολύ να συντάξω με ψυχραιμία  τις τελευταίες μου επιθυμίες, ενόσω έχω ακόμα πλήρη διαύγεια και είμαι σχετικά καλά στην υγεία μου. Τον ευχαριστώ ιδιαιτέρως για την προσήλωση και την αγάπη του.

Λένα μου, αγαπημένη μου κόρη. Πάνε χρόνια απ’ την τελευταία μας συνάντηση. Μάταια σε παρακαλούσα να βρεθούμε, έστω για έναν καφέ στο δρόμο, να δω πώς είσαι, να σ’ αγγίξω, να μου πεις τα νέα σου... ποτέ δεν μου  έκανες το χατίρι. Ακόμα και σήμερα, μπορεί να μην έχεις έρθει γι αυτόν τον τελευταίο μας καφέ. Ας είναι. Θα στα πει η μητέρα σου. Έχει να σου πει πολλά.
Πάντα έβρισκες δικαιολογίες να μ’ αποφύγεις, μέχρι που έφτασες να με βρίσεις κατάμουτρα μπροστά στην παρέα σου. Θυμάσαι; Τη μέρα που σε είδα στο δρόμο και φώναζα σαν τρελός να σταματήσεις, να μιλήσουμε... εσύ μου έριξες τη χολή σου κι έφυγες γελώντας με τους φίλους σου. Απ’ την άλλη βέβαια, περίμενες κάθε μήνα να είμαι συνεπής στις οικονομικές υποχρεώσεις μου απέναντί σου. Έτσι δεν το είπες στο δικαστήριο; “Πως έχω την υποχρέωση να σε συντηρώ οικονομικά μέχρι να αποκασταθείς επαγγελματικά”… Μέχρι την Ευελπίδων φτάσανε τα ρεζιλίκια μας. Αγωγή του παιδιού προς τον πατέρα του! Για φαντάσου!

Αχ παιδί μου! Ποτέ δεν σεβάστηκες  τις επιλογές στη ζωή μου, απαιτούσες όμως να σεβαστώ εγώ τις δικές σου. Πάντα ήμουν για σένα μια επιταγή, ένα έσοδο. Κι όταν ήρθε η ώρα να στηρίξεις εσύ εμένα, να αποδείξεις πως στην ελευθερία και στην αξιοπρέπεια του ανθρώπου,  που τόσο κόπτεσαι για τους άλλους, έχει κι ο πατέρας σου δικαίωμα, εσύ έβγαλες τις πιο σκουριασμένες ιδέες σου και με πέταξες απ’ τη ζωή σου.
Κάποτε θα γίνεις κι εσύ γονιός και θα καταλάβεις. Θα μάθεις να κατανοείς, να σέβεσαι και κυρίως να υποστηρίζεις ό,τι αγαπάς... ακόμα κι αν πρόκειται να τα βάλεις με ολάκαιρο το σόϊ σου.

Μαζί με την ευχή μου, σου αφήνω την εξής παρακαταθήκη.
Όλες οι αποταμιεύσεις μου , έχουν ήδη μεταβιβαστεί στον καλό μου φίλο Λεωνίδα για την αγορά του καφενείου αυτού. Είναι πολύ ηλικιωμένος  πλέον και μην έχοντας απογόνους, η επιχείρησή του θα σβήσει.  Ο δικηγόρος μου θα σου παραδώσει τους τίτλους και τα συμβόλαια του οικήματος. Αποτελείται απ’ το κυρίως κατάστημα, το  πατάρι, τον κήπο στο πίσω μέρος του καταστήματος, τον επάνω όροφο, καθώς και το μικρό δώμα στην ταράτσα. Ο δικηγόρος μου θα παραχωρήσει το ποσόν που θα απαιτηθεί για την ανακαίνιση του καφενείου, η οποία όμως δεν θ’ αλλάξει στο ελάχιστο το παραδοσιακό  του ύφος, το διάκοσμο, τις φωτογραφίες και κυρίως το ασπρόμαυρο μωσαϊκό. Ο Λεωνίδας μου είχε εκφράσει  την επιθυμία του να αποσυρθεί στο νησί του και να περάσει εκεί τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Με όλη μου την καρδιά του εύχομαι καλή επιστροφή στον τόπο του, υγεία και μακροημέρευση.
Η επιχείρηση και το οίκημα μοιράζονται εξ αδιαιρέτου σε σένα και στην Ιρίνα. Υπό τον όρο να την δουλέψετε με προσωπική σας  εργασία, να μην μεταβιβαστεί, πωληθεί ή ενοικιαστεί σε τρίτους. Αυτή είναι η μαγιά που σας αφήνω για να πορευτείτε στη ζωή σας.


 Όταν ήσουν μικρή,  παραπονιόσουν πως δεν σου κάναμε ένα αδερφάκι. Θυμάσαι; Ε λοιπόν η επιθυμία σου αυτή είχε ήδη πραγματοποιηθεί, αλλά ποτέ δεν τόλμησα να σου πω την αλήθεια που με βασάνιζε όλα αυτά τα χρόνια. Η Ιρίνα είναι αδερφή σου.

“Λέναααααααα…. Έλα μέσα παιδί μου ν’ ακούσεις τα καζάντια του πατέρα σου… Μ’ ακούς;  Έλα γρήγορα μέσα, σου άφησε και κληρονομιά ο αθεόφοβος… χαμογέλα λίγο κι έλα μέσα γρήγορα!…”


“Παρακαλώ μη διακόπτετε! Όποιος θέλει να μιλήσει στο κινητό του, ας περάσει έξω! Συνεχίζω…

Αγαπητή Ευγενία! Μετά τη διαθήκη μου, σου αναθέτω ν’ ανοίξεις κι εσύ το συρτάρι με τα καλοφυλαγμένα μυστικά σου. Ποτέ δεν μίλησες για τους λόγους που μας οδήγησαν στο χωρισμό. Το μόνο που διέδιδες ήταν πως βρέθηκε στα ξαφνικά ένα τρίτο πρόσωπο κι έγινε η αιτία να χωρίσουμε. Τάχα μου πως ήταν όλα ρόδινα μεταξύ μας μέχρι τότε. Μα κι η Ιρίνα να μην έμπαινε στη ζωή μου, πάλι θα έφευγα. Το ξέρεις καλά. Με τόσες προσβολές και κατάρες που με έλουζες καθημερινά, λογικά θα είχα φύγει για τον άλλο κόσμο πολύ νεώτερος. Και θα μαλλιοτραβιόσουν στην κηδεία μου, προσποιούμενη την θλιμμένη χήρα. Και θα είχα μια καθωσπρέπει κηδεία. Αφού εξηγήσεις στο παιδί μας για το παρελθόν μας, για τους αγώνες που έκανα να στήσω μια άνετη ζωή για να μη σας λείπει τίποτα, για τις παράλογες απαιτήσεις σου και την κακή διαχείριση που έκανες στα οικονομικά μας, εξουσιοδοτώ τον κύριο Ροδάμανθο να σου χορηγεί ένα συμβολικό μηνιαίο βοήθημα. Εφόσον δεν δούλεψες ποτέ σου και δεν έχεις άλλο έσοδο απ’ τη διατροφή που σου έδινα, σου παραχωρώ αυτή την άνεση μέχρι το τέλος του βίου σου.

Φίλτατοι συγγενείς και φίλοι,
Η Ιρίνα είναι καρπός της σύντομης σχέσης μου με την μητέρα της Οξάνα Γιούριεβνα Γεωργίεβα. Την γνώρισα όταν έφτασε στην Ελλάδα κυνηγημένη απ’ τη χώρα της, δίχως χαρτιά και με την απειλή να βρεθεί μπλεγμένη σε κυκλώματα σωματεμπορίας. Ήταν τότε που η οικονομική κατάσταση της αδερφής και του γαμπρού μου άνθισε ξαφνικά. Ο Βαγγέλης, χαμηλόβαθμος αξιωματικός της αστυνομίας εκείνη την εποχή, αναλάμβανε με το αζημίωτο να κάνει τα στραβά μάτια σε κακοποιήσεις και παράνομες διακινήσεις ξένων γυναικών που κατέφθαναν απ’ τις ανατολικές χώρες.

“Αίσχος! Ας σταματήσει επιτέλους αυτό το ρεζιλίκι!... Ντρέπομαι που αυτός ο ψυχοπαθής ήταν αδερφός μου!”

-          Παρακαλώ μη με διακόπτετε! Ο αδερφός σας μου έχει παραδώσει όλες τις δικαστικές  υποθέσεις που εκκρεμούν σε βάρος του συζύγου σας , καθώς και δημοσιεύματα εκείνης της εποχής που τον φωτογραφίζουν. Αλλά γι αυτά θα μιλήσουμε αργότερα. Συνεχίζω την ανάγνωση.

“Η αδερφή μου γνώριζε και σιωπούσε. Με τα χρήματα που εξοικονομούσαν απ’ τους προαγωγούς και τους διακινητές, δημιούργησαν πολύ γρήγορα μια περιουσία. Η Οξάνα ήταν ένα απ’ τα υποψήφια θύματά του. Γλύτωσε από τύχη, αφού εκείνη την εποχή υπήρχαν υποψίες εναντίον του και είχε μαζευτεί. Γνωριστήκαμε στο σπίτι της αδερφής μου, αφού την υποχρέωνε μεταξύ των άλλων, να καθαρίζει το σπίτι τους και να προσέχει την κατάκοιτη μητέρα του. Το διάστημα που συνδέθηκα μαζί της, ήταν η μόνη ευτυχισμένη περίοδος της ζωής μου. Όσο κι αν ακούγεται παράδοξο, η Οξάνα με τα φτωχά ελληνικά της, ήταν ο μοναδικός άνθρωπος που με καταλάβαινε. Δυστυχώς δεν κράτησε για πολύ η σχέση μας. Γύρισε εσπευσμένα στην πατρίδα της, λόγω θανάτου του πατέρα της. Δεν την ξαναείδα από τότε.

 Πριν από εφτά χρόνια έλαβα ένα γράμμα της μαζί με μια φωτογραφία. Μου αποκάλυψε για την εγκυμοσύνη της και για την κόρη μας  που πλησίαζε πλέον τα είκοσι. Μετά από λίγες μέρες πέθανε από καρκίνο. Ταξίδεψα στη Ρωσία αλλά δεν την πρόλαβα ζωντανή. Εκεί γνώρισα την Ιρίνα μου, την έφερα στην Ελλάδα και ανέλαβα την προστασία της. Το λάθος μου ήταν ότι δεν βρήκα το κουράγιο να σας το πω κατάμουτρα. Προτίμησα να σας αφήσω να πιστεύετε ένα ψέμα. Κι ας βλέπατε όλοι πόσο πολύ μοιάζουν τα δύο κορίτσια.

Όλα τα παραπάνω συντάχτηκαν στο σπίτι μου, με την παρουσία του δικηγόρου μου, καθώς και δύο μαρτύρων. Μετά τον θάνατό μου, το διαμέρισμα αυτό επιθυμώ να γίνει ξενώνας για κακοποιημένες γυναίκες.  Ο κύριος Ροδάμανθος έχει ήδη κάνει την προεργασία με τις κοινωνικές υπηρεσίες του δήμου κι έχει ετοιμάσει το νομικό πλαίσιο για την υλοποίηση του ξενώνα. Όλες οι μετοχές μου και τα έσοδα απ’ την πώληση των αντικειμένων που είναι στην κατοχή μου, θα διατεθούν για την επάνδρωση του ξενώνα. Επιθυμώ μόνο να υπάρχει η φωτογραφία της γυναίκας που μου εμφύσησε αυτή την ιδέα, στον προθάλαμο του ξενώνα. Σαν φόρος τιμής στη μνήμη της. Της Οξάνα Γιούριεβνα Γεωργίεβα.

Παρακαλώ να εκτελέσετε στο ακέραιο τη διαθήκη αυτή κι επίσης να χαμογελάτε... ίσως και να σας βλέπω!”




Ο Αναστάσης και η διαθήκη του, συμμετέχουν στον διαδικτυακό καφενέ της Αριστέας.
Εδώ μπορείτε να βρείτε τους συνδαιτυμόνες στον καφενέ και να διαβάσετε τις ιστορίες τους.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Αριστέα για το στήσιμο και το άψογο “σερβίρισμα”!



69 σχόλια:

  1. Εγώ σε ευχαριστώ που δεν σταματάς να μας εκπλήσσεις Μαρία μου!
    Διάβαζα και χαμογελούσα, γιατί παρά τα κωμικά στοιχεία το πέρασες το μήνυμα σου!
    Βρε τον Αναστάση και τη διαθήκη του!

    Φιλιά πολλά και καλό ξημέρωμα♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν δεν παραχωρούσες τον καφενέ σου, ίσως και να μην είχε συνταχθεί αυτή η διαθήκη.
      Σ' ευχαριστώ για όλα ♥

      Διαγραφή
  2. Άλλη μια υπόκλιση για την γραφή σου !!! Εύχομαι να είσαι παντα ανησυχα δημιουργικη και εμείς μερικοί από τις χιλιάδες τυχερούς αναγνώστες σου. Φιλιά και καλη σαρακοστή !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κόψε κάτι ρε Θάνο. Χιλιάδες δεν ξέρω.
      Λίγοι και (πολύ) καλοί ;-)

      Διαγραφή
  3. Έμεινα άναυδος, απ' το μήνυμα μιας πανανθρώπινης παγκοσμιότητας!
    Το ξαναδιάβασα, τέτοια ευφράδεια λόγου, τέτοιο ταλέντο γραφής, τέτοια ομορφιά ανθρώπινης καρδιάς (του Αναστάση)
    με έκαναν να φιλοσοφήσω να προβληματιστώ, να κοιτάξω καλύτερα να δω αν διαβάζω κλασικούς Ρώσσους συγγραφείς του 19ου αιώνα.

    Τι να σας πω!
    δεν ξέρω εκτός από θερμά, μα πολύ θερμά συγχαρητήρια

    Γαβριήλ


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σας ευχαριστώ θερμά για τα κολακευτικά (έως και υπερβολικά) σας σχόλια!
      Κυρίως για την τιμή που μου κάνατε με την επίσκεψή σας.
      Πάντα ευπρόσδεκτος και καλοδεχούμενος!
      Να είστε καλά κύριε Γαβριήλ!

      Διαγραφή
  4. Kανελλάκι μου άλλη μία υπέροχη ιστορία , γραμμένη εξαίσια και τόσο "αληθινή" που σε απορροφά και σε συγκλονίζει με τις αλήθειες και τα μηνύματά της......Μας χάρισες άλλο ένα μοναδικά υπέροχο κείμενο και σ΄ευχαριστώ !!! Μακάρι η διαθήκη του Αναστάση να βρεί μιμητές, ή μάλλον προτιμότερο να μην χρειαστεί να υπάρξουν τέτοιες διαθήκες, γιατί θα έχει εκλείψει ο λόγος της ύπαρξής τους.....το εύχομαι ολόψυχα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κλαυδία μου τι να πω εγώ για σένα;
      Η γνώμη και τα σχόλια σου με τιμούν πολύ!
      Σ' ευχαριστώ απ' την καρδιά μου!

      Διαγραφή
  5. Μαράκι μου γλυκό δεν έχω λόγια!
    Ο Αναστάσης σου, μας έδωσε μαθήματα λέγοντάς μας την ιστορία του.
    Εστω και την ύστατη στιγμή υπάρχει η δυνατότητα να πούμε την αλήθεια.
    Ο τρόπος που εξέλιξες την ιστορία σου μοναδικός, όπως πάντα άλλωστε!
    Ειλικρινά δεν ξέρω τι άλλο να πω, με καθήλωσες για άλλη μία φορά!
    Τα φιλιά μου και την αγάπη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μακάρι να βρίσκουν όλοι οι άνθρωποι το κουράγιο να πουν και να καταγράψουν τις αλήθειες τους, όσο είναι εν ζωή.
      Είναι λυτρωτικό νομίζω.
      Φιλιά κι από μένα Ελενάκι μου!

      Διαγραφή
  6. Μαρία μου καλημέρα
    Εσύ τα κοινωνικά προβλήματα
    τα κάνεις ένα λόγο μεστό λογοτεχνικά!!
    Πάντα με εκπλήσσεις και με καθηλώνεις....

    Να περνάς όμορφα...φιλάκια ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γι αυτό είναι τα προβλήματα Ελένη μου. Για να γίνονται λέξεις, στίχοι και ρέων λόγος. Μόνο έτσι αντιμετωπίζονται και ξεπερνιούνται.
      Σε φιλώ γλυκά και σ' ευχαριστώ απ' την καρδιά μου ♥

      Διαγραφή
  7. Ένα διήγημα που το διαβάζεις χωρίς διακοπή. Και διαβάζοντάς το έμπαινα σιγά-σιγά στο καφενείο κι ενώ δεν περιγράφεις τις φάτσες των συγγενών, διαγράφονταν μπροστά μου ανάγλυφες η μοχθηρία τους και η κατωτερότητά τους. Μπορώ να πω ότι τους ταύτισα με γνωστές μου φυσιογνωμίες. Και βέβαια είδα και την καλοσυνάτη Ιρίνα.
    Συμπαθέστατη η ετεροχρονισμένη «εκδίκηση» του θανόντος. Αριστοτεχνική περιγραφή. Και επιτυχέστατη η αντιδιαστολή τού χαρακτήρα τού άτυχου Αναστάση με το χαρακτήρα τής συμβίας του.
    «Ποτέ δεν σεβάστηκες τις επιλογές στη ζωή μου, απαιτούσες όμως να σεβαστώ εγώ τις δικές σου», «Πάντα ήμουν για σένα μια επιταγή, ένα έσοδο».
    Πικρές αλήθειες, καθόλου σπάνιες μέσα στην κοινωνία μας.
    Το διήγημα υψώνεται στην τελειότητα με την πολιτική διάσταση στο ζήτημα του χειρισμού των παράνομων μεταναστών. Και ταυτόχρονα η ανθρώπινη διάσταση. «Ήταν ο μοναδικός άνθρωπος που με καταλάβαινε». Έχουν λοιπόν αισθήματα κι αυτοί οι ενοχλητικοί;» Θα αγανακτήσεις τους «καθαρόαιμους», βρε Μαρία…
    Και το χιούμορ βέβαια στις περιγραφές.
    Να είσαι καλά, Μαρία, να σε απολαμβάνουμε! Ένα μεγάλο μπράβο και πάλι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λες να θιχτούν οι "καθαρόαιμοι" ;
      Μακάρι!
      Άρη μου τα σχόλια και οι αναλύσεις σου, με ενθαρρύνουν και με βοηθούν πολύ!
      Σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  8. Κανελλάκι μου, τόσο, μα τόσο μέσα στο πετσί της Ελληνικής κοινωνίας αυτό το διήγημα! Οι κηδείες με τα ψεύτικα δάκρια και τους δεκάδες συνήθως ανθρώπους που ούτε πατούσαν να δουν τον αποθανόντα όσο ήταν εν ζωή… το άγχος « τι άφησε?»…
    τα ευτράπελα που λαμβάνουν χώρα σε συμβολαιογράφους και δικηγορικά γραφεία… μα πάνω από όλα τα αδιάφορα παιδιά!
    Αυτά τα κακομαθημένα πλάσματα , εμποτισμένα με όλο το μίσος μιας μνησίκακης ‘’μητέρας’’ που τόσο εύκολα καταλογίζουν στον πατέρα όλα τα δεινά της μίζερης ψυχής τους και το μόνο που απαιτούν είναι ζεστό, φρέσκο χρήμα για να δικαιολογούν την ύπαρξή του στην ζωή τους.
    Στερημένες ψυχές, αυτό διάβασα σε ότι έγραψες… στεγνές από συναισθήματα, άγονες για να σπείρεις την αγάπη, προβληματικές σε κάθε πράξη τους με μοναδικό αντίλογο την υστερία και το ψεύτικο δράμα.
    Δεν τους λυπάμαι όλους αυτούς, έρπουν σαν σκώληκες και είναι άξιοι της μοίρας τους.

    Ξύπνησες πολλά μέσα μου με αυτή την διαθήκη. Πεινασμένη πάντα για ένα καλό διήγημα, μπορώ να πω ότι με χόρτασες σήμερα.

    Την Καλημέρα και τα φιλιά μου αγαπημένο μου Κανελλάκι :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έδωσες την ακριβή περιγραφή των ηρώων Λεβίνα μου.
      Ελπίζω να ήταν αρκούντως χορταστικό το γεύμα που πρόσφερα (πολύ μου άρεσε αυτή η φράση σου).
      Σ' ευχαριστώ πολύ Λεβινάκι μου!

      Διαγραφή

  9. Μαρία μου, έχεις πλέον καταξιωθεί στη συνείδησή μου ως επιτυχημένη συγγραφέας.
    Ιδέα πρωτότυπη, δομή κειμένου άρτια, απόδοση χαρακτήρων καταπληκτική, το δε χιούμορ (μπλακ), αξεπέραστο…..
    Στάθηκες ακόμη μια φορά αντάξια των προσδοκιών μου!
    Δεν περίμενα κάτι λιγότερο από σένα!
    Τράβα μπροστά και χάραξε τον δρόμο…. Εμείς σ’ ακολουθούμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ινώ μου... δεν είμαι καλή στη χαρακτική. Το κατά δύναμιν κάνω...
      Πολύ σ' ευχαριστώ για τα λόγια σου και μου φτάνει που στήνουμε παρεούλα τα καφενεία μας.
      Ας είναι καλά η Αριστέα η "καφετζού" :-)
      Πολλά πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  10. Ένα κείμενο με ακριβή διατύπωση, με σωστή φραστική δομή, με ρεαλιστικές περιγραφές
    κι επιτυχημένοι χαρακτηρισμοί, διαλόγων κλπ.
    Έχεις ένα δικό σου ύφος, Μαρία μου, σφραγισμένο με ξεχωριστό καταξιωμένο τρόπο γλώσσας
    κι έκφρασης! Πάντα μέσ’ από τη διήγηση σου, αναβρύζουν χρήσιμα κι ωφέλιμα μηνύματα.
    Είμαι της θεωρίας, πως απεχθέστερη αχαριστία είναι αυτή των παιδιών προς τους γονείς.
    Γενικά όμως πιστεύω πως η αχαριστία φανερώνει αρρωστημένα απωθημένα και νεκρώνει την ψυχή.
    Αντίθετα η ευγνωμοσύνη είναι ως μια δίκαιη πράξη, όχι από υποχρέωση, αλλά σαν ένδειξη ευγενικής διάθεσης.
    Να είσαι καλά Μαράκι μου, να έχεις μια Καλή και "γόνιμη" Σαρακοστή!
    Φεύγω με πλούσια τροφοδοσία, και σήμερα!
    Φιλιά πολλά με ζεστή αγκαλιά!:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατερίνα μου σ' ευχαριστώ πολύ για όλα σου τα λόγια!
      Εγώ να δεις πόση τροφοδοσία πήρα από σένα. Στο φουλ η μπαταρία :-)))

      Διαγραφή
  11. Ετοιμάσου για βιβλίο και άσε τις φτηνές δικαιολογίες!!!!
    Το καλύτερό σου!!!
    Τι να προσθέσω μετά από τόσα που έχουν πει τόσο εύστοχα οι παραπάνω φίλοι σχολιαστές!!!
    Η "οικογένεια" που έχασε τον προσανατολισμό της, την αξία της ύπαρξής της και μετατράπηκε σ' ένα εφιάλτη για ζωντανούς
    και πεθαμένους!
    Η κοινωνία που σάπισε μέχρι το κόκαλο και παρασύρει μαζί της κάθε αγνό και όμορφο, για να το κάνει σαν τα μούτρα της!
    Ευτυχώς, υπάρχουν και οι εξαιρέσεις, οι λαμπεροί σηματοδότες που μας δείχνουν έναν άλλο δρόμο πιο φωτεινό, εκείνον της
    αξιοπρέπειας και της αγάπης προς τον άνθρωπο! Μας οδηγούν στον Άνθρωπο!
    Μια σκιαγράφηση κοινωνικών καταστάσεων, χαρακτήρων, ηθών, αξιών και στάσεων ζωής μέσα από τα χέρια ενός δεξιοτέχνη, με πολύτιμο εργαλείο του ένα κοφτερό μυαλό κι έναν λόγο άφθαστο!
    Σ' ευχαριστώ γι' αυτό που διάβασα και όσα είπα είναι χωρίς καμία δόση υπερβολής!
    Φιλιά πολλά, κορίτσι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. To εξώφυλλο ψάχνω ακόμα... να είναι χαρτόνι ή κόντρα πλακέ;
      Γλαύκη μου σ' ευχαριστώ απ' την καρδιά μου!!!

      Διαγραφή
  12. Τελικά συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες που λένε... Η τελευταία φωτογραφία σα να συμπληρώνει το κείμενο.. Καλό βράδυ Μαρία :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συνήθως στις "καλύτερες" συμβαίνει. Στις χειρότερες δεν έχουν οικονομικά συμφέροντα, οπότε οι σχέσεις είναι πιο άδολες.
      URANIA φωτογραφία :-)
      Καλό βραδάκι Πέτρα!

      Διαγραφή
  13. ΧΑΧΑΧΑ.....
    Χαμογελαστε λιγο..Ισως και να σας βλεπω...!!!

    ΕΥΤΥΧΩΣ μερικοι,εχουν την δυνατοτητα της τελικης δικαιωσης..
    Αλλοι οχι...!!

    ΕΥΓΕ..!! Το ΕΖΗΣΑ κυριολεκτικα...!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. ΠΕΝΗΝΤΑ φορες να το διαββασω,μηπως και μπορεσω να ΞΕΣΗΚΩΣΩ τον τροπο που δινεις...ΗΡΕΜΑ τις συγκρουσεις...!!
    Καλη Σαρακοστη..!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι που έχω μάθει πως τις συγκρούσεις μόνο ήρεμα τις αντιμετωπίζεις (επιτυχώς).
      Δάσκαλε σ' ευχαριστώ πολύ, αλλά δανείζομαι την ατάκα σου και μάλλον εμείς πρέπει να σε "ξεσηκώνουμε"!

      Διαγραφή
  15. Μαρία μου όπως πάντα καταπιάνεσαι με ένα δύσκολο θέμα και το βγάζεις παλικαρίσια σε πέρας!
    Τίποτα δεν έχει μια όψη στη ζωή και πολλές φορές μπορεί να παραποιηθεί η πραγματικότητα, αλλά πάντα (ελπίζω δηλαδή), η αλήθεια λάμπει...
    Η υποκρισία πάλι μπροστά μας, που εδώ τη βλέπουμε στους συγγενείς.
    Πλεγμένη αριστοτεχνικά η ιστορία σου καταπιάνεται με πολλά διαφορετικά θέματα...παρόλα αυτά πιστεύω πάντα πως τα παιδιά ανταποδίδουν στους γονείς αυτό που έλαβαν από αυτούς και μόνο...η σχέση μάνας-παιδιού, πατέρα-παιδιού, είναι μια σχέση που χτίζεται από τον καθένα γονιό ξεχωριστά κι αν είναι γερή και ουσιαστική δε διαβρώνεται με τίποτα και ποτέ!
    Συνήθως παίρνεις αυτό που δίνεις σα γονιός!
    Φιλιά πολλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαράκι μου σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου, που σηκώνει μεγάλη συζήτηση.
      Θεωρητικά συμφωνώ μαζί σου απόλυτα. Πρακτικά όμως, αν οι γονείς δεν έχουν το ίδιο αξιακό σύστημα, η σχέση διαβρώνεται απ' τα θεμέλια. Και συνήθως η αλήθεια λάμπει πολύ αργότερα, ή πολύ αργά...
      Τα φιλιά μου και τις καληνύχτες μου!

      Διαγραφή
  16. Που α βρίσκεις βρε Κανελάκι μου!!!!!!!!
    Τι ιστορία κι αυτή!!!!!!
    Θα μπορούσε να γίνει βιβλίο!!!!!
    Φιλάκια πολλά!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βγαλμένη απ' τη ζωή Ρένα μου.
      Σ' ευχαριστώ πολύ για τη βολτίτσα σου στα μέρη μου!
      Πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  17. Εξαιρετική ιστορία! Τη διάβασα χωρίς ανάσα!!! Πάντα με εκπλήσσει η ικανότητα σου να περνάς μηνύματα μέσα από τα κείμενα σου, αλλά νομίζω αυτή τη φορά ξεπέρασες τον εαυτό σου!
    Πολλά μπράβο!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ Rylie!
      Να είσαι καλά και καλή δύναμη σ' ότι κάνεις!

      Διαγραφή
  18. οοοοοο υπεροχη ιστορια!
    επειση απειχα λιγο απο το μοπλοκ διαβασα σημερα αρκετες ιστοριες του καφενε και εχω κατενθουσιαστει!
    ειναι ολες ιδιαιτερες, ομορφες και καινοτομες θα ελεγα! ακομη και ως προς τη δομη τους!
    συγχαρητηρια αγαπημενη μου! φιλακια πολλα!
    καλη σαρακοστη να εχουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πού είσαι βρε Κική μου;
      Εδώ ανοίξαμε κοτζάμ καφετέρια, μαζευτήκαμε όλοι οι φίλοι και τα λέμε. Εσύ δεν θα μας σερβίρεις το κατιτίς σου;
      Καλή Σαρακοστή να έχεις Κική μου και πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  19. Τη υπέροχη γραφή!Να και μια ιδέα για καφεδάκι που δεν θα τη σκεφτόμουν!
    Μπράβο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Εμένα πάντως Μαρία αποκλείεται να με είδες να χαμογελώ. Το ανάποδο έγινε.
    Όλοι οι Αναστάσηδες σε ευχαριστούν, όλες οι Ιρίνες σε ευγνωμονούν, όλες οι Οξάνες σου φιλούν το χέρι.
    Και αν μου το επιτρέπει ο Αναστάσης, η "εκδίκηση" είναι ένα πιάτο που πρέπει να το τρώνε στα μούτρα οι κακοί και οι άδικοι.

    ΥΓ: Τα σκαλοπάτια του σεβασμού μου τα ανεβαίνεις πολύ πολύ γρήγορα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μη σκοντάψω και γκρεμοτσακιστώ φοβάμαι.
      Ένα-ένα για πιο ασφάλεια.
      Βάλε κι εσύ ρε παιδί μου ένα ασανσέρ!

      Διαγραφή
  21. Υπέροχη η συμμετοχή σου Μαρία μου
    είμαι σίγουρη ότι θα σαρώσει.

    Αυτή η διαθήκη ήταν ψυχρολουσία για "τους οικείους του"
    αλήθειες και πόνος κρυμμένος του κυρ Αναστάση
    τι κρίμα ν'αποκαλύπτεται μετά θάνατο!

    Φιλάκια πολλά γλυκιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συνήθως μετά θάνατον αποκαλύπτονται τα μοιραία και αναγνωρίζονται τα ωραία.
      Ζουζού μου σ' ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου!
      Φιλιά κι από μένα!

      Διαγραφή
  22. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Πάντα περνώ από εδώ κάνω μια στάση και απολαμβάνω το γράψιμο σου που κάθε φορά με συναρπάζει..... και κάθε φορά απορώ γιατί δεν φτιάχνεις ένα βιβλίο.... ένα κόσμημα δηλαδή για την ελληνική λογοτεχνία.... γιατί στερείς από τον πολύ κόσμο αυτό σου το χάρισμα!!!! Η διαθήκη του Αναστάση συγκλονιστική..... κάθισα σε ένα κάθισμα του καφενέ και παρακολουθούσα τον κ. Ροδάμανθο να την διαβάζει....
    Πολλά φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Bίκυ μου με συγκινείτε πολύ με τα σχόλια σας. Αν ποτέ αξιωθώ... θα το χρωστάω σε σας.
      Χαίρομαι που πίνουμε μαζί το καφεδάκι μας, έστω και νοερά.
      Να είσαι καλά Βίκυ μου και ολόψυχα εύχομαι καλό ταξίδι στους αετούς της καρδιάς σας!

      Διαγραφή
  24. Τελικά κάποιες διαθήκες μάλλον γίνονται
    για να βάλουν τα πράγματα στη θέση τους.
    Εύχομαι να έχουμε τόσο ανοιχτό μυαλό
    όταν κι εμείς θα συντάσσουμε τις δικές μας.
    Το ύφος σου βέβαια και ο τρόπος που μας έβαλες στο κλίμα
    ήταν τόσο ζωντανά που νόμισα πως ήμου κι εγώ εκεί.
    Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φλωρίτσα μου γλυκιά σ' ευχαριστώ πολύ που ήρθες στον καφενέ μας :-)
      Σε φιλώ γλυκά και σε πεθύμησα :-(

      Διαγραφή
  25. Πως έδεσες την ιστορία του καφενέ με μια κηδεία και την τεράστια πληγή των κακοποιημένων γυναικών πραγματικά με άφησε κόκκαλο...
    Συγχαρητήρια στο μυαλό και τη δημιουργικότητα σου Μαράκι μου!
    Άλλη μία σπουδαία συμμετοχή!
    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όλα αλληλένδετα είναι Κατερίνα μου.
      Σ' ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σου!
      Καλό σαββατοκύριακο να έχεις!

      Διαγραφή
  26. Να που όλα τα είχαμε ακούσει στον καφενέ εκτός από άνοιγμα διαθήκης..!
    Πάντα ευρηματική Μαρία, να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Κάθε φορά που μπαίνω στο σπίτι σου ξέρω ότι έχεις να με κεράσεις με χιλίων ειδών καλούδια. Αυτό που θαυμάζω απεριόριστα είναι το αστείρευτο ταλέντο σου, η φαντασία σου μοναδική. Δεν υπάρχει κορεσμός. Διαβάζω και ρουφάω κάθε σου λέξη. Και τα μηνύματα που θέλεις να περάσεις τα περνάς, είτε με γέλιο, είτε με κλάμα μέσα από ζωντανές σκηνές. Μας καθίζεις όλους εκεί και γινόμαστε συμπρωταγωνιστές στα έργα σου!
    Υποκλίνομαι!
    Καλό μήνα Μαρία μου, σ' ευχαριστώ για όλα αυτά που τόσο απλόχερα μου δίνεις! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλό μήνα Νίκη μου κι ένα τεράστιο ευχαριστώ για τα λόγια σου!
      Σε φιλώ γλυκά!

      Διαγραφή
    2. Συμφωνώ και επ αξάνω καθε λεξη της Λαχεσις.. Κανελλάκι μου..ακριβώς αυτά θα σου έλεγα αλλα δεν θα ευρισκα τα κατάλληλα λογια..!! κατεβαίνω για τα υπόλυπα... !!

      Διαγραφή
  28. Επιτέλους κατάφερα και βρήκα χρόνο, για να απολαύσω τη δική σου ιστορία... ομολογώ πως πολύ την ευχαριστήθηκα και για μια άλλη φορά θαύμασα τη δημιουργική σου φαντασία και το χιούμορ... το τόσο σημαντικό χιούμορ, που απομυθοποιεί ακόμα και τα πιο τραγικά γεγονότα της ζωής μας!
    Καλό μήνα εύχομαι και ας είναι ευσπλαχνικός...
    ΑΦιλάκια πάντα καρδιάς! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στεφανία μου δίχως χιούμορ δεν την παλεύουμε. Κι εσύ το ξέρεις καλύτερα αυτό.
      Καλό σου μήνα, με λιακάδες και ανοιξιάτικα σκιρτήματα εύχομαι :-)

      Διαγραφή
  29. Πάντα πρωτότυπη!
    Σπουδαία η σύλληψη του καφέ της... παρηγοριάς και μάλιστα με όλο αυτό το concept, που λεν και στο χωριό μου...

    Η υπόθεση με τις περιβόητες "Ρωσίδες" είναι τόσο παρεξηγημένη.
    Πόσοι και πόσοι άνθρωποι σαν τον Αναστάση "βρήκαν την υγειά τους" πλάι σε μια Ρωσίδα. Την υγειά τους από άποψη ψυχολογίας, υγείας, σεξ, συντροφικότητας.
    Πάρα πολλοί κατηγορούν αυτήν την κατάσταση.
    Επειδή ζω σε ένα τόπο που είναι πολύ διαδεδομένο το φαινόμενο οι άντρες να παντρεύονται Ρωσίδες, Ρουμάνες κλπ. που ήρθαν για να δουλέψουν σε μπαρ και τέτοια.
    Τις περισσότερες φορές ιδίως οι γυναίκες κατακρίνουν.
    Αλλά η αλήθεια είναι ότι αν δεν ηταν κι αυτές, θα είχε ερημώσει όλη η επαρχία.
    Ήρθαν και φτιάξαν οικογένειες, κρατήσαν πολλούς άντρες στον τόπο αυτό, που θα έφευγαν για τις πόλεις για να παντρευτούν.

    Και αυτοί που είχαν οικογένεια, η οποία διαλύθηκε είτε λόγω διαζυγίου είτε λόγω χηρείας και απλώς ξαναφτιάχνουν τη ζωή τους με μια απ' αυτες τις Ρωσίδες, αντιμετωπίζουν σχεδόν πάντα την εθχρότητα των παιδιών τους.
    Όπως και ο Αναστάσης σου.
    Τα παιδιά διεκδικούν όλη την ελευθερία για πάρτη τους και απαιτούν πολλές φορές απ' τους γονείς να κακοπερνούν και να κακογερνούν, αρκεί να μην "τους κάνουν ρεζίλι".

    Πόσο παράδοξα μοιάζουν όλα αυτά!
    Πόσο παράξενη η φύση του ανθρώπου...

    Πόσα σε βα΄ζει να σκέφτεσαι μια πολύ εύστοχη "ιστορία του καφενέ"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ για το εκτενές και κατατοπιστικότατο σχόλιο σου αρχηγέ!
      Απ' τις ιστορίες που έχω ακούσει κι εγώ, η ρώσικη βοήθεια αποδείχτηκε πολλές φορές χρήσιμη & αποτελεσματική ;-)
      Να είσαι καλά Μαζεστίξ!

      Διαγραφή
  30. Μαρία μου! Τι κείμενο!
    Καταευχαριστήθηκα τα λόγια του Αναστάση, τον τρόπο που πήρε την "εκδίκησή" του. Ή, μάλλον, καλύτερα, τον τρόπο που έβαλε τα πράγματα στη θέση τους.
    Σκιαγράφησες ρεαλιστικότατα τους δήθεν τεθλιμμένους συγγενείς... τους φαντάστηκα να κάθονται και να αδημονούν για το άνοιγμα της διαθήκης, με τα κροκοδείλια δάκρυά τους να τρέχουν και με τα χέρια τους σαν αρπακτικού. Μπράβο, για άλλη μια φορά, για την υπέροχη γραφή σου!
    Φιλιά πολλά, καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Για να'μαι ειλικρινής Έλλη μου, αυτούς τους τεθλιμμένους συγγενείς είχα κατά νου, όταν το έγραφα...
      Είσαι μέσα στο μυαλό μου ;-)
      φιλάκια μαρτιάτικα!

      Διαγραφή
  31. Αχχχχχχχχχ!!!... βρε Κανελλάκι μου τι να πω για την γραφή σου που δεν σου το εχουν γραψει .. στα ειπα... οχι εγώ η Λάχεσις πιο πάνω.. αλλα τι συπτωση παλι...διαβαζοντας σε.. μου έφερες στο νου μια μανα που ηταν μεγαλη στην ηλικια που έφυγε...προχθες και τα παιδια της όσο ζουσε δεν την είχαν και στα καλυτερα της... και μετα που πέθανε η γυναίκα .. έκλαιγαν...αν δεν ειναι αυτό υποκρισια τότε τι ειναι;;..ειναι και αυτό μια άλλη .. περίπτωση .τι να πω δεν ξερω παιδι μου...............λάτρεψα τον κυρ Ανασταση και την διαθήκη του.......σε
    γλυκοφιλώωωωωω
    υ.γ το παρακείμενο σου ....ατενιζοντας την Ανοιξη....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχχχχ βρε Σμαραγδάκι μου... Ας είναι αναπαυμένη η ψυχούλα της κι όσο για τα παιδιά της, θα το βρουν μπροστά τους.
      Ανοιξιάτικες ευχές σου στέλνω, ο καιρός εδώ έστρωσε κι έσκασε μύτη ο ήλιος. Επιτέλους!
      Φιλιά πολλά Ρουλάκι μου κι ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
    2. Σου στελνω μεηλ και δεν το παίρνεις μαλλον... γιατι μου γραφει οτι ειναι λάθος.. θελω να σε ρωτησω κατι στηλε μου το δικο σου να δω πως θα επικοινωνησουμε... το δικο μου ειναι... roulamakedonisa@gmail.com φιλί..

      Διαγραφή
  32. Ιδιαίτερος καφές! Κρύβει τόσα μυστικά ο τελευταίος καφές...!
    Μου άρεσε η ιστορία σου..να έχεις ένα όμορφο απόγευμα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ωραιοζήλη μου σ' ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη και το σχόλιο σου!
      Καλή εβδομάδα να έχεις!

      Διαγραφή
  33. Κωμωδία ξεκίνησε δράμα κατέληξε. Ξέρεις τι με εξοργίζει; Που μερικοί άνθρωποι είναι τόσο τυραννικοί μέσα στην οικογένειά τους κάνοντας τα πάντα για να διώξουν όλους τους ανθρώπους από κοντά τους εκτός βέβαια από εκείνους που κουβαλούν την ίδια βαρβαρότητα με εκείνους, κι όταν τελικά τα θύματά τους σηκώσουνε κεφάλι ζητάνε και τα ρέστα. Δεν πειράζει, πίσω έχει πάντα η αχλάδα την ουρά!
    Να σαι καλά Μαρία, ήταν πολύ σπουδαίος ο καφές σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χριστινάκι μου συμφωνώ απόλυτα περί "αχλάδων και ουρών".
      Άλλοι το λένε θεία δίκη, κι άλλοι απλά "έχει ο καιρός γυρίσματα"...
      Σ' ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψή σου και τα σχόλια που άφησες.
      Καλή σου μέρα!

      Διαγραφή
  34. Υπέροχο! Ανοίγεις τόσα θέματα, αλλά κρατάς δεμένη την πλοκή, τη ματιά στους ήρωες!
    Όχι, δεν έχω λόγια: υπέροχο!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.