Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2016

Το κορίτσι του νυχάδικου


Η Τζίνα είναι υπάλληλος  πολυσύχναστου νυχάδικου. Είχα την ευκαιρία να τη γνωρίσω από κοντά, αλλά τη βλέπω και κάθε πρωί, πηγαίνοντας στη δουλειά μου. Περιμένοντας στο φανάρι της περιοχής, την χαζεύω από μακριά να ετοιμάζει τα σύνεργά της. Συνήθως εκείνη την ώρα, τακτοποιεί τα μπουκαλάκια με τα βερνίκια, καθαρίζει τους νιπτήρες ή εξυπηρετεί ήδη την πρώτη πελάτισσα της μέρας.

Είναι  μικροκαμωμένη και αέρινη.  Από μακριά,  μοιάζει με αραχνοΰφαντη κουρτίνα,  που κινείται κατά τη φορά του ανέμου. Το δέρμα της είναι σχεδόν διάφανο και τα άκρα της είναι ισχνά, αλλά καλοσχηματισμένα. Το μόνο στοιχείο που δίνει όγκο στη φιγούρα της, είναι  οι πορφυρές  μπούκλες της,  που πέφτουν σαν κατακόκκινος καταρράκτης ως τη μέση της. Έχει μάτια υγρά και φλύαρα, που όταν βρίσκουν άλλα μάτια-αποδέκτες, στήνουν αμέσως κουβέντα μαζί τους. Το στόμα της είναι μια μικρή, άγρια ορχιδέα. Άλλοτε διάπλατα ανοιχτή, αποκαλύπτοντας μια σειρά μαργαριταρένια δόντια. Κι άλλοτε σφραγισμένη, έτσι όπως οι οδηγίες της ιδιοκτήτριας το απαιτούν. 
//Δεν μιλάμε, παρά μόνο για τα εντελώς απαραίτητα. Μόνο αν μας απευθύνουν το λόγο, απαντάμε ευγενικά και λακωνικά//

Το λεξιλόγιό της περιλαμβάνει περιορισμένες φράσεις, όπως «Περάστε στο νιπτήρα παρακαλώ». Και γενικά, ό,τι έχει να κάνει με πόδια, νύχια, φτέρνες, κάλους, χρώματα,  βερνίκια και τεχνοτροπίες. Είναι εκπαιδευμένη στο να ξεπετάει ανά μισάωρο την κάθε πελάτισσα.  Και να δέχεται αδιαμαρτύρητα, όλα τα ραντεβού-σφήνες. Η παραγωγικότητά της μετριέται σε ζευγάρια πόδια και χέρια ανά ημέρα, σε  χρόνους και σε σιωπές. Όσο λιγότερο μιλάει κι όσο περισσότερο αποδίδει, τόσο η θέση της γίνεται λιγότερο  επισφαλής για τη σεζόν που τρέχει.

Η Τζίνα δεν είναι παρά ένα αναλώσιμο ανταλλακτικό στη φάμπρικα της ομορφιάς. Ανά πάσα στιγμή, μπορεί να βρεθεί άνεργη και να αντικατασταθεί απ’ την επόμενη «Τζίνα», που περιμένει στην ουρά των άνεργων κοριτσιών. Ακόμα και στις «δύσκολες μέρες»  που τις βγάζει με αναβράζοντα αναλγητικά,  είναι υποχρεωμένη  να παίξει επάξια την παράστασή της. Να καθίσει  στο σκαμνάκι της και να σκύψει στα πόδια που είναι απλωμένα απέναντί της.  Απεριποίητα και ανυπόμονα να δεχτούν τις φροντίδες της.  Να τα πλύνει, να τα τυλίξει στην πετσέτα, να τα περιποιηθεί και να τα χαλαρώσει με τα χάδια και τις μαλάξεις της. Οι κλεφτές ματιές της κινούνται αγχωμένα, ανάμεσα στην αφεντικίνα, στο ρολόι και στην πελάτισσα.  Που συνήθως ξεφυλλίζει αδιάφορα ένα περιοδικό, ή συζητάει με την κάτοχο των ποδιών του διπλανού νιπτήρα.

Η Τζίνα δεν θα αποκτήσει ποτέ ένα πολυσέλιδο βιογραφικό. Που να γράφει το πραγματικό της όνομα «Ευγενία» κι όχι το επαγγελματικό της ψευδώνυμο. Δεν θα νιώσει την αγωνία των συνομηλίκων της, που τούτη την εποχή δίνουν πανελλήνιες  εξετάσεις. Στην καθημερινότητά της, δεν προσμένει τίποτα περισσότερο,  απ’ την εύνοια της ιδιοκτήτριας κι  ένα ευτελές φιλοδώρημα  στο μεταλλικό κουτάκι που υπάρχει για όλα τα κορίτσια στο ταμείο. Ίσως κι ένα βλέμμα κατανόησης απ’ την πελάτισσα που περιποιείται. Ενδεχομένως, να μην της πουν ποτέ πόσο ανακουφιστικά είναι τα χάδια της. Και πόσο όμορφα είναι τα λουλούδια που ζωγραφίζει μ’ ένα μικροσκοπικό πινέλο πάνω στα νύχια. Καμιά πελάτισσα δεν θα αντιληφθεί το καρδιοχτύπι της, την ώρα που της βγάζει με ευλαβική προσοχή τις πλαστικές σαγιονάρες και της φοράει τα πέδιλα. Με χειρουργικές κινήσεις. Να μην χαλάσει το χρώμα. Και διαμαρτυρηθεί η πελάτισσα. Και τα ξανακάνει όλα απ’ την αρχή. Ασετόν, βερνίκι, χρώμα, λουλουδάκι και περίγραμμα. Κι έχοντας χρεώσει το «ποινικό της μητρώο» με μια δυσαρεστημένη πελάτισσα και αρκετή ώρα χασομέρι.
Και δεν θα διαβάσει  ίσως ποτέ, πως οι άνθρωποι που κατέχουν την τέχνη του αγγίγματος, είναι βαθιά μορφωμένοι. 

Σημείωση:  Η ιστορία της Τζίνας είχε πρωτοδημοσιευτεί τον Ιούνιο του ’13 στο παλιό ιστολόγιο που με φιλοξενούσε. Ανασύρθηκε χάρις στη δυνατή μνήμη και στην παρότρυνση της Αριστέας, στην οποία και την αφιερώνω με όλη μου την ευγνωμοσύνη και αγάπη. Από τότε πέρασαν τρία και κάτι χρόνια, τα νύχια όμως εξακολουθούν να είναι το φλέγον θέμα για κάποιες υπάρξεις και η περιποίησή τους το μέσο επιβίωσης για τις απανταχού Τζίνες.

42 σχόλια:

  1. Γεια σου Μαρία μου!
    Την ιστορία της Τζίνας τη διάβασα μια Κυριακή του καλοκαιριού
    σε ένα μέιλ που μου είχε στείλει-ποιά άλλη;-η Αριστέα...
    Ήθελε να μου δείξει,πόσο υπέροχος άνθρωπος είσαι..
    Κι εγώ συμφώνησα...
    (Γιούλη)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτή η Αριστέα, μεγάλος διακινητής μιλάμε!
      Γιούλη μου πολύ σ' ευχαριστώ, δηλαδή με συγκινείς πολύ με τα λόγια σου!...

      Διαγραφή
  2. Μαρία μου σου αξίζει ένα
    μεγάλο Μπράβο!!!!
    Είσαι ένα ευαίσθητο και
    χαρισματικό άτομο...μια ψυχή
    αγνη!!!

    Σε φιλώ πολύ πολύ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Απλά μ' αρέσει να παρατηρώ τους ανθρώπους Ελένη μου.
      Νομίζω πως εσύ ειδικά, μπορείς να καταλάβεις τι εννοώ ♥

      Διαγραφή
  3. Να είναι καλά όλες οι Τζίνες που πασχίζουν με υπευθυνότητα και ευσυνειδησία να κάνουν ότι κάνουν και να είσαι καλά και εσύ Μαρία που μας θυμίζεις τόσο τρυφερά πως το μεροκάματο ειδικά των νέων στην εποχή μας, δεν βγαίνει καθόλου εύκολα...
    Ακόμα και οι συνομήλικοι της Τζίνας που δίνουν πανελλήνιες δεν έχουν πια τη σιγουριά πως οι κόποι τους θα ανταμειφθούν μελλοντικά, τα πάντα ρευστά στην εποχή μας...

    ΑΦιλιά και καλή δύναμη σε όλους μας! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μόνο που αυτά τα παιδιά Στεφανία μου, ρίχνουν πολλή και σκληρή δουλειά που απαιτεί σωματικές και ψυχικές αντοχές. Φοβάμαι ότι θα κουραστούν νωρίς στη μετέπειτα ζωή τους.
      Δυστυχώς γυρίσαμε πολλά χρόνια πίσω :-(
      Πολλά φιλιά κι από μένα

      Διαγραφή
  4. Και πάλι καλά να λέμε, που το ψευδώνυμο είναι Τζίνα, διότι θα μπορούσε να είναι Σιντερέλα, όπως είχε ονομάσει μεγαλοκομμωτής μία από τις κομμώτριες που δούλευε εκεί. Λες και το όνομά της θα είχε επίπτωση στη δουλειά της και δεν θα καθόταν καλά το μιζανπλί...
    Συμπάθα με που λέω για κομμωτήριο, αλλά δεν έχω πάει ποτέ σε νυχάδικο και δεν ξέρω...
    Η ιστορία της Τζίνας είναι όπως κι εκείνη. Πολύ όμορφη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το μέλλον της δεν ξέρω αν θα είναι όμορφο Αρτίστα μου...
      Σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  5. Πόσες Τζίνες έχουμε συναντήσει ή ξέρουμε ή ακόμα και έχουμε υπάρξει στη θέση της.
    Και πόσα παιδιά ακόμα, θα γίνουν άλλη μία Τζίνα και θα παλεύουν με μόχθο και θα ανέχονται καταστάσεις, για να μη στερούνται τα αναγκαία.
    Δεν είχα διαβάσει την ιστορία σου Μαρία μου και χαίρομαι που το έκανα! Πολύ όμορφη και επίκαιρη!
    Σε φιλώ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αρε Μαρία, επέτρεψέ μου τον όρο, τι πας και θίγεις τώρα....! και τι γράφεις κορίτσι μου....! και πως το γράφεις....!
    Ειλικρινά με συγκίνησες. Σε ένα θέμα που δεν έχω να προσθέσω κάτι διαφορετικό.
    Ξέρεις, η δική μου μικρή κόρη είναι και αυτή μια κοπέλα που κάνει την απλήρωτη πρακτική της σε ένα κομμωτήριο μαζεύοντας στο εξοντωτικό της 8ωρο τα λίγα κέρματα των φιλοδωρημάτων.
    Βέβαια θα αναρωτηθείς "μα ας διάβαζε το κορίτσι να έμπαινε σε κάποια δόκιμη σχολή να είχε καλύτερο μέλλον".
    Υπάρχει άνθρωπος που το πιστεύει αυτό άραγε ως σοβαρό επιχείρημα ; εδώ είμαστε ας το καταθέσει να το συζητήσουμε ελεύθερα και όμορφα.
    Σεβασμός λοιπόν στις Τζίνες της αγοράς και στα "αναλώσιμα" παιδιά μιας κτηνώδους αγοράς.
    Μπράβο στην Αριστέα που σε ενθάρυνε.....! Καλό βράδυ κορίτσι μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Απαντάω στο ερώτημά σου. Όχι δεν υπάρχει σοβαρός άνθρωπος που θα πει ένα τέτοιο επιχείρημα τώρα πια. Και μπράβο στο κορίτσι σου για την απόφαση που πήρε. Θέλει μαγκιά να σπουδάζεις αυτή την τέχνη. Αντοχές, ταλέντο, υπομονή και φαντασία. Να την χαίρεσαι και να την στηρίζεις όσο μπορείς.
      Σ' ευχαριστώ πολύ Γιάννη, χάρηκα πολύ με το σχόλιο σου!

      Διαγραφή
  7. Δυνατή μνήμη πια δεν έχω,δυστυχώς, αλλά όταν κάτι έχει να κάνει με δυνατά συναισθήματα, δεν ξεχνώ ποτέ!
    Ό,τι έχει συνδεθεί μέσα μου με συγκίνηση, πόνο, θαυμασμό, τρυφερότητα... είναι χαραγμένα βαθιά, οπότε είναι εύκολο να καταλάβεις γιατί δεν ξεχνώ τα γραφτά σου Μαρία μου.
    Με συγκίνησες !

    Έπρεπε να διαβαστεί από τους νέους φίλους που έχεις αποκτήσει εδώ σε αυτό το απάνεμο μέρος τούτη η υπέροχη ιστορία και χαίρομαι που την έφερες πίσω. Εδώ ανήκει εξάλλου!
    Να'σαι πάντα καλά , να γράφεις κανελλάκι μου μυρωδάτο!
    Φιλί ζεστό!♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πόσο μ' αρέσει όταν "τακτοποιείς" τα πάντα και τους πάντες!
      Εδώ την είχα ξεχάσει εγώ να φανταστείς...
      Ευχαριστώ πολύ Αριστάκι μου♥

      Διαγραφή
  8. Η περιγραφή τής Τζίνας ανάγλυφη. Την είδα μπροστά μου!
    Και θέτεις εξ ίσου ανάγλυφα, Μαρία, το μέγα ζήτημα τής μισθωτής εργασίας στον ιδιωτικό τομέα.
    Στην ανάρτηση τού ’13 σού είχα παραθέσει μια στροφή από την ανάρτησή μου «Εργάτης»:
    «Σαν το γρανάζι σε κάποιο μηχάνημα,
    μπαίνω στη βάρδια με τάξη στις ώρες,
    είμαι φθηνό αναλώσιμο εξάρτημα,
    άγνωστος μένω στις φάμπρικες όλες».
    Για μια ακόμα φορά, Μαρία, ξεχειλίζει η ευαισθησία στο γραπτό σου, με αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο σου, μέσα από λιτές περιεκτικές εκφράσεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το θυμάμαι Άρη μου. Και δένει απόλυτα με την ιστορία της Τζίνας.
      Σ' ευχαριστώ ειλικρινά!

      Διαγραφή
  9. Το ξαναδιάβασα με συγκίνηση μεγάλη...μπορεί να μην έχω κι εγώ δυνατή μνήμη, αλλά οι ιστορίες σου Μαρία μου είναι τόσο δυνατές που μένουν!
    Δε θυμάμαι βέβαια τι σχολίασα τότε, ίσως αυτό που θέλω να πω και τώρα...πόσο ηλίθιες είναι όλες αυτές οι πελάτισσες που δε σέβονται τον κόπο του άλλου στο ελάχιστο και παραπονιούνται από πάνω και για το τίποτα...και πόσο άδικο είναι να δουλεύει κάποιος συνεχώς χωρίς να πληρώνεται...
    Και πότε θα κάνει ξαστεριά για όλα τα παιδιά που παλεύουν εκεί έξω για το τίποτα?
    Φιλιά πολλά Μαρία μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχω ακούσει ιστορίες με "δύσκολες πελάτισσες" και μου σηκώθηκε το πετσί Μαρία μου.
      Τα προσωπικά τους φαρμάκια τα πληρώνουν συνήθως οι κομμώτριες, οι πωλήτριες, οι οικιακές βοηθοί, ή οι υφιστάμενοι στη δουλειά.
      Σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  10. Μαρία, επειδή σε γνώρισα πρόσφατα, δεν είχα διαβάσει ποτέ την ιστορία σου. Δεν θα σταθώ στο πόσο όμορφη ήταν, που ήταν και στο πόσο υπέροχη είναι η γραφή σου, που απ' όσα έχω διαβάσει το έχω καταλάβει, απλά θα σου πω ένα ευχαριστώ, γιατί ακόμα και αν δεν είμαι η Τζίνα, ακόμα και αν δεν δουλεύω σε νυχάδικο, είμαι ένα αναλώσιμο της εποχής (όλοι οι νέοι της Ελλάδας είμαστε πια), μιας εποχής που θεωρεί τα όνειρα μας, τον κόπο μας και τους μόχθους μας ακόμα πιο αναλώσιμα από εμάς. Οπότε σε ευχαριστώ που με τόση ευαισθησία έθιξες αυτό το θέμα!
    Τώρα όλοι αυτοί που δεν σέβονται τον κόπο της κάθε Τζίνας, και ότι ζητήσει η ψυχή τους θεωρούν πως "υποχρέωση της είναι, δουλειά της", είναι αυτοί που πιστεύουν πως έχουν μόνο δικαιώματα και καμιά υποχρέωση. Βέβαια, αν τυχόν και τα παιδιά τους βρεθούν στην θέση της κάθε Τζίνας αναλογίζονται "τι τραβάει το παιδί μου, απαπα , παλιοκοινωνία είμαστε!".
    Σε καλημερίζω και σε καλοβδομαδίζω! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρίνα μου σ' ευχαριστώ για την κατάθεση ψυχής σου!
      Καλή δύναμη να έχεις!

      Διαγραφή
  11. Κι έτσι, με την ιστορία σου, οι αναλώσιμοι νέοι μπορούν να δουν πόσο μοιάζουν μεταξύ τους. Πως είναι ώρα να γίνουν ένα για να αγωνιστούν κι όχι για να χωριστούν σε κατηγορίες καλύτερες και κατώτερες.
    Καλή εβδομάδα να έχουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α κ ρ ι β ώ ς!
      Δύσκολο το κόβω, γιατί το "πρωτόγαλα" των παιδιών σήμερα, είναι ο σκληρός ανταγωνισμός. Στο σχολείο, στη σχολή, στη δουλειά, στη σχέση. Παντού.
      Ναι, ας είναι καλή αυτή η εβδομάδα!

      Διαγραφή
  12. Νυχάδικο,,,
    μια που ζω σε μια ξένη πολιτεία ασφαλώς θα έχω εντυπώσεις από τα νυχάδικα που ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια ένα και δυο και τρία στο ίδιο τετράγωνο. οι Νυχούδες αυτές είναι κυρίως ασιάτισες προπαντός Κορεάτισες, δουλέυουν πολλες ώρες και συνήθως είναι οικογενειακά ...
    Παλαιότερα η γυναίκα που πήγαινε σχολείο Κοσμετολογίας για να γίνει κομμώτρια μάθαινε και Manicure, ήταν και είναι υποχρεωτική χίλιες ώρες εκπαίδευση σε σχολείο Κοσμετολογίας πριν δώσεις εξετάσεις σε κεφάλι που εσύ η ίδια προσκομίζεις συνήθως μια φιλενάδα σου, για να πάρεις το δίπλωμά σου το οποίο ανανεώνεται κάθε δυο χρόνια .

    Σήμερα είναι ένα από τα χειρότερα επαγγέλματα, για να βρεις δουλειά σου λένε μόνο με ποσοστά 50% ή 60/40 όχι μισθό
    αν δεν έχεις δικούς σου πελάτες-ισες, αν δεν είσαι τσαχπίνα και νέα δεν τρως ψωμί...
    Έτσι κατήντησαν τα κομμωτήρια, επίσης πέσανε μέσα πολλες Ρωσίδες και γενικώς της ανατολικης Ευρώπης, ακόμα και ιδιοκτήτες κομμωτηρίων από Α. Ευρώπη σπασανε τις δουλειές... προς δόξα του Κεφαλαίου!!!

    Όπως λένε κάθε περυσι και καλύτερα
    Την καλησπέρα μου από ην απέναντι όχθη

    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και περίμενα πως τα πράγματα εκεί, θα ήταν καλύτερα ή λιγότερο ανταγωνιστικά τέλος πάντων.
      Πολύ πιο αυστηρές οι σπουδές στα μέρη σας Γαβρίλη. Και χωρίς ιδιαίτερη επαγγελματική αποκατάσταση, αφού το μισθολογικό μοντέλο που περιγράφεις, είναι επισφαλές και πάντα υπέρ του εργοδότη.
      Ευχαριστώ πολύ για την άλλη όψη της απέναντι όχθης...

      Διαγραφή
  13. Ενώ όταν σε πρωτογνώρισα έγραφες ακόμη στο παλιό ιστολόγιο, αυτή σου την ιστορία δεν την είχα διαβάσει. Ίσως γνωριστήκαμε αργότερα, αφού τη δημοσίευσες εκεί...
    Χαίρομαι λοιπόν πολύ που μου δόθηκε η ευκαιρία να τη διαβάσω τώρα, εδώ. Υπέροχο κείμενο, γλαφυρό, γραμμένο όπως μόνο εσύ ξέρεις.
    Δεν έχω πάει σε νυχάδικο, αλλά τη Τζίνα είναι σαν να την ξέρω. Τη βλέπω γύρω μου καθημερινά να μοχθεί ώρες και ώρες, συχνά όρθια, για να βγάλει ίσα-ίσα τα προς το ζην. Κάποτε έγινα κι εγώ Τζίνα, για να μπορώ να πληρώνω το φοιτητικό μου νοίκι και να καλύψω τις σπουδές μου. Κι ίσως γι΄αυτό τις Τζίνες που βλέπω τώρα (ή τους... Τζίνους, σκέψου το) δεν μπορώ να τις προσπεράσω, και δεν μπορώ να μη σεβαστώ τον κόπο τους. Τις καταλαβαίνω. Και πάντα τους αφήνω κάτι παραπάνω από όσο στοιχίζουν οι υπηρεσίες τους.
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Επειδή πέρασες απ' τη θέση τους, μπορείς και να καταλάβεις τι τραβάνε.
      Και καλά κάνεις που δεν ξεχνάς Έλλη μου.
      Κι αυτό το "κάτι παραπάνω" είναι που περιμένουν για να συμπληρώσουν το χαρτζιλίκι που παίρνουν ως αμοιβή.
      Να'σαι καλά ρε Έλλη και σ' ευχαριστώ που μοιράστηκες την προσωπική σου εμπειρία!

      Διαγραφή
  14. Την ιστορία της Τζίνας δεν την είχα διαβασει Κανελλακι μου ... ομως ειχα διαβάσει για πρωτη φορα σε σένα για μια Σιμονα; δεν θυμαμαι καλά΄και απο τότε κολισα.. με την γραφή σου... το πόσο παρασταστικα γράφεις στο λενε ολοι οι φιλοι.. μας κανεις να συμμετεχουμε και εμεις και να συμπάσχουμε .. μαζι με τους ηρωες η τις ηρωίδες σου καθε φορα που ερχόμαστε κοντα σου.. ετσι και στην Τζίνα σου... την συναντώ σε κάθε επάγγελμα τωρα πια και κανενας δεν σεβεται τα παιδια αυτά που προσπαθουν να επιβιωσουν με τρις και εξήντα κορίτσι μου..!! η εκμεταλευση σε όλο της το μεγαλειο !!! και μην νομίζεις οτι μονο στα νυχαδικα γινεται αυτο να σου πω εγω μεγάλη αεροπορικη εταιρια που βαζει τα κορίτσια να δουλευον δεκαωρα με τα μισα χρήματα...άστα ματια μου.. παντού τα ιδια..κανενας σεβασμός..!! ομως παλευουν κόντρα στα δυσκολα..ελπίζοντας για το καλυτερο που θάρθει ...καλο μηνας να έχεις Κανελλακι μου φιλω σε..!!

    ΤΑ ΠΑΡΑΚΕΊΜΕΝΑ ΣΟΥ...
    Ξαπλωμένα όνειρα
    Μάτι δεν κλείνουν
    Τις νύχτες τρομάζουν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ Ρουλάκι μου για τον καταπληκτικό σου επίλογο!
      Αυτά τα όνειρα των παιδιών μας, ας δώσει ο Πανάγαθος να πραγματοποιηθούν!

      Διαγραφή
  15. Τα παιδιά του καθημερινού μόχθου, στο σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στα σύγχρονα σκλαβοπάζαρα για ένα χαρτζιλίκι και οι πολλοί ανασφάλιστοι.
      Αυτό κι αν είναι success story!...

      Διαγραφή
  16. Πέρασαν 3 χρόνια ε; Για δες!
    Είναι από τις αναρτήσεις σου που μου είχαν κάνει εντύπωση από την πρώτη στιγμή. Στις γραμμές της γνώρισα έναν άγνωστο για μένα κόσμο, που, ντρέπομαι που σου το λέω -είναι όμως αλήθεια- περιφρονούσα.
    Έχεις τον τρόπο να οδηγείς τον αναγνώστη σου εκεί που πρέπει.
    Τουλάχιστον με μένα πετυχαίνει πάντα.
    Να είσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι που είσαι καλός συνοδηγός Πέτρο...
      Κι εσύ να είσαι καλά και καλό μήνα εύχομαι!

      Διαγραφή
  17. Έλα ρε συ! Λοιπόν την θυμόμουν αυτή την ιστορία, κι από τον τίτλο ακόμα! :)) Εννοείται πως στο Ελλαδιστάν, μπορεί να πεθαίνει ο Έλληνας, "τα νυχάδικα" όμως ποτέ δεν πεθαίνουν... Η φωτό τού Θάνου στην κορυφή, είναι απλά τέ-λει-α! Καλημερούδια και καλό μήνα Μαράκι (μην ξεχνάς το οδοιπορικό οσονούπω! ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εκ μέρους του Θάνου σ' ευχαριστώ πολύ!
      Καλό μήνα Πέτρα μου και αναμένουμε ξενάγηση στην ομώνυμη ιστορική πόλη της Ιορδανίας...

      Διαγραφή
  18. και 100 χρόνια πριν να το είχες γράψει τις ίδιες συνθήκες εργασίας θα περιέγραφες....
    καλο μηνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Kαλό μήνα να έχεις κι εσύ και σ' ευχαριστώ για το πολύ εύστοχο σχόλιο!

      Διαγραφή
  19. Δεν την είχα ξαναδιαβάσει, Μαρία μου, την ιστορία, αλλά μέσα από αυτή έβλεπα την ψυχή σου!
    Δυστυχώς, όπως λες κι εσύ σε σχόλιό σου πιο πάνω, γυρίσαμε πίσω πολλά χρόνια στα εργασιακά και όχι μόνο.
    Όλοι αυτοί οι εργαζόμενοι είναι οι αθέατοι ήρωες της καθημερινότητας και πλέον είναι οι περισσότεροι εργαζόμενοι στον τόπο μας.
    Καλό σου απόγευμα και πολλά φιλιά, κορίτσι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Η Τζινα,η ΝΙΧΟΥ...Ειναι λοιπον η ΚΟΡΗ της εργατριας της ΕΤΜΑ που εζησα εγω..Η εγγονη της Παπουτσους..
    Η δισεγγονα της Θεριστριας..Της Καπνεργατριας..Της Σταφιδους...
    Της αρμεχτρας,της υφαντρας...
    Της μιωστρας...
    Της ραφτρας,τηςπωλητριας...
    Μητερα...
    Μητερα....
    Ποιανης θα ειναι λοιπον η ΝΥΧΟΥ μητερα;;;
    Και με τι λεφτα θα φτιασει αυτη η ΝΥΧΟΥ....
    Και οι αλλες,οι σημερινες εργατριες την δικη τους οικογενεια;;;

    [Εννοειται,συγχαρητηρια και παλι,για οσα και οπως τα γραφεις]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καρφώνεις κάτι λέξεις βρε Μαχαίρη που στάζουν παράπονο κι αλήθειες.
      Κάθε σειρά σου κι ένας ανήφορος, μια θλιβερή διαπίστωση.
      Όλες αυτές οι μανάδες, οι κόρες, οι εργάτριες... που είναι όμως και οι αληθινές αγωνίστριες.
      Με πολύ σεβασμό στα σχόλια που βάζεις, σ' ευχαριστώ απ' την καρδιά μου!

      Διαγραφή
  21. Με συγκίνησες με την ιστορία σου Μαράκι μου! Τόσο αληθινή και τόσο άμεση, αποτελεί γροθιά στο στομάχι όλων εκείνων που βλέπουν μόνο όσα θέλουν ή όσα τους επιτρέπει η κοντή ματιά τους να δουν...
    Σ' ευχαριστώ που έδωσες φωνή στις απανταχού Τζίνες κι ας μην τις έχω επισκεφθεί ποτέ!
    Σε φιλώ γλυκά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Ω !!! Αυτά τα κορίτσια και τα αγόρια, τα παιδιά μας, γρανάζια σε μια "μηχανή" ολετήρα....κι εμείς οι ένοχοι, που επιτρέψαμε να συμβεί......με τις επιλογές μας, τις ανοχές μας, τα λάθη μας, τα βολέματά μας .....

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.