Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2016

Επί τη ονομαστική του εορτή


«Χρόνια πολλά κυρ-Λευτέρη!» ακούστηκε η βραχνιασμένη φωνή του καφετζή απ’ το μικρό κουζινάκι που έψηνε τον πρώτο καφέ της μέρας. Ένα υποτονικό «Να’σαι καλά ρε φίλε...» ακούστηκε μέσα απ’ τα κιτρινισμένα δόντια του εορταζόμενου, καθώς  έσερνε την καρέκλα του ανάποδα για να βλέπει έξω. Καθάρισε με το μανίκι το νοτισμένο απ’ την υγρασία του απόβροχου τζάμι, για να ξεχωρίζει καλύτερα τις φιγούρες στο δρόμο. Την ώρα αυτή ξεκινούσε η  ιεροτελεστία του «βαρύ γλυκού μετά δημοσίων θεαμάτων» όπως χαριτολογούσε στους πρωινούς θαμώνες. Χάζευε τα περαστικά παιδιά που πήγαιναν σχολείο, παρατηρούσε τα αγουροξυπνημένα πρόσωπα, μάντευε τις έγνοιες των περαστικών μανάδων που έσερναν βαρύθυμα  καρότσια με μωρά και σακούλες με ψώνια κρεμασμένες στα πλαϊνά χερούλια, τους μαγαζάτορες  που σήκωναν τα ρολά των εμπορικών τους, τον παλαίμαχο κουλουρά με τα ζεστά σταφιδόψωμα και τα ολόφρεσκα θεσσαλονικιώτικα κι όπως τον έβλεπε να στέκει ορθός στο  πρωινό αγιάζι με το ζαβό του πόδι να κρέμεται στον αέρα, παρακάλαγε να ξεπουλήσει γρήγορα την πραμάτεια του και να γυρίσει στη ζέστα του σπιτιού του. Κι έτσι γινόταν, δεν έφτανε η μέρα στη μέση της κι ο ηλικιωμένος κουλουράς τάιζε ήδη τα περιστέρια με τα σουσάμια που είχαν απομείνει στην τάβλα του.

Δεν το άλλαζε με τίποτα τούτο το πρωινό αντέτι, ήταν η μόνη διαφυγή απ’ τις μοναχικές ώρες που ακολουθούσαν στους μουχλιασμένους τοίχους του δωματίου του. Δωμάτιο καθ’ υπερβολήν, ένα πρώην πλυσταριό ήταν στην ταράτσα μιας μαθουσάλειας διπλοκατοικίας, που η ηλικιωμένη ιδιοκτήτρια του το νοίκιαζε μ’ ένα πενιχρό ποσόν για να συμπληρώνει τη σύνταξή της. Στο λιλιπούτειο δωματιάκι του,  ο κυρ-Λευτέρης είχε νοικοκυρέψει τα λιγοστά του έπιπλα και ζούσε παρέα με τις αναμνήσεις  και τις ξεθωριασμένες φωτογραφίες των αγαπημένων του, μοναδικά στολίδια στους ξεφλουδισμένους  τοίχους.  Η γιορτή του σηματοδοτούσε χρόνια τώρα την απαρχή του εφιάλτη του. Τις γιορτινές μέρες που ακολουθούσαν, η μοναξιά γινόταν ανήμερο θηρίο, τα βράδια ξαγρυπνούσε πλάι στη φωτογραφία της κυρά-Θάλειας που η κακή της μοίρα την πήρε μακριά του πριν λίγα χρόνια, τα παιδιά ξενιτεμένα σε κάτι θειούς στον Καναδά, απ’ τις φωτογραφίες που έστελναν μ’ ένα μικρό χαρτζιλίκι «για τα φάρμακα και να βάλεις πετρέλαιο στη σόμπα», γνώρισε τις οικογένειες τους, καμάρωνε τα εγγόνια του και προσευχόταν να τους έχει ο Θεός καλά.

Είχε μεσημεριάσει πια, μακρινές αστραπές φωσφόριζαν στο σκοτεινιασμένο ουρανό, σμήνη πουλιών πετάριζαν  προς τις δεντροφωλιές τους, ο καφετζής μάζευε βιαστικά το μαγαζί,  μόνο ο κυρ-Λευτέρης είχε απομείνει  μαραζωμένος που οι λιγοστοί του φίλοι δεν ήρθαν να τους κεράσει, μα τέτοια γιορτάρα μέρα λίγοι αφήνουν τις οικογένειές τους για να τρέχουν στους καφενέδες.

 Λίγο πριν σουρουπώσει, τρόμαξε απ’ τα  ποδοβολητά στη σπειροειδή σκάλα που οδηγούσε στο ταρατσάκι του. Το επόμενο λεπτό, είχε  ανοίξει απότομα  η πόρτα  κι η παρέα των καφενόβιων φίλων είχε μπουκάρει στο δωματιάκι. Ο Μανώλης μ’  ένα ασκί μαρουβά και καλτσούνια με τυροζούλι,  ο Παντελής με καβρουμάδες και λουκάνικα, ο Χιώτης με κουρμάδες και μαστέλα κι ο Αναστάσης ο χόλμπας μ’ ένα τσουκάλι αχνιστά  γιαπράκια «πεσκέσι απ’ την κυρά για τη γιορτή σου». Προς επίρρωση όλων, ο καφετζής με το καλό του κουστούμι  κι ένα ταψί ζεστό ρεβανί:  «Να πάν’οι πίκρες κάτω ρε Λευτέρη!»

 Η ιστορία του κυρ-Λευτέρη φιλοξενήθηκε με άλλες είκοσι μία υπέροχες συμμετοχές,  
στον 10ο κύκλο του ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ, στο χώρο της Μαρίας μας (mytripsonblog). 
Ο ήρωας της ιστορίας εκπροσωπεί όλους τους μοναχικούς-απόμαχους της ζωής που θα περάσουν και φέτος τις γιορτινές μέρες πίσω απ’ τα παχνισμένα τζάμια ενός καφενείου, γύρω από μια αναμμένη σόμπα θα ζεστάνουν τα ροζιασμένα χέρια τους για να έρθει κοντά η μία ψυχή με την άλλη.

42 σχόλια:

  1. Η ιστορία με πρωταγωνιστή τον"κυρ-Λευτέρη"
    ήταν από τις συμμετοχές που ξεχώρισα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Να σαι καλα κι εσυ Μαρια μας...
    Να ξερουν οι.."Κυρ Λεφτερηδες"..
    Οτι καπου υπαρχει ενας Αγγελος,που τους ιστορει...
    Να βρεθει ο τροπος,να ρθει ΚΟΝΤΑ η μια ψυχη με την αλλη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τούτες τις μέρες ειδικά, καλό είναι να παρατηρούμε τις βιτρίνες.
      Όχι των εμπορικών μαγαζιών μόνο... Αλλού χτυπά η καρδιά της κοινωνίας κι εσύ το ξέρεις καλύτερα απ' όλους αυτό.
      Σ' ευχαριστώ απ' την καρδιά μου γι αυτά που έγραψες!

      Διαγραφή
  3. Συγχαρητήρια Μαρία μου!
    Πολύ όμορφη η ιστορία με τον κυρ- Λευτέρη!
    Μακάρι να είχαμε περισσότερες επιλογές, γιατί
    η ιστορία σου, δε μου πέρασε καθόλου απαρατήρητη!
    Φιλιά πολλάααα ♥♥♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό μου φτάνει Ματινάκι μου.
      Σ' ευχαριστώ απ' την καρδιά μου♥

      Διαγραφή
  4. Μαρία μου, μια ακόμα φορά συγχαρητήρια για το γραπτό σου. Ήταν μία από τις επιλογές μου γιατί με κέρδισε απόλυτα στο φινάλε με ένα πολύ μεγάλο μήνυμα για μένα.
    Η Ορολογία και τα καλούδια των φίλων "φωτογράφισαν" Μαρία Κανελλάκη.....! ε τα καλούδια έχουν καταγωγή και ονομασία προέλευσης καλή μου.
    Πάντα τέτοια Μαρία. Φιλιά πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με πρόδωσαν αυτά τα καλτσούνια ε; Δεν πειράζει Γιάννη μου, σημασία έχει ότι βρεθήκαμε και πάλι στο στέκιι της Μαρίας μας που σήκωσε και πάλι επάξια το παιχνίδι στις πλάτες της και περάσαμε θαυμάσια. Να'σαι καλά και σ' ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια και την ψήφο εμπιστοσύνης σου;-)

      Διαγραφή
  5. Τι όμορφη συμμετοχή... Μπράβο Μαρία μου.
    Πολλά φιλιά και καλό μήνα να έχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ελπιδοφόρο το μήνυμα στο τέλος της ιστορίας. Μακάρι να συνέβαινε και στην πραγματικότητα, πιο συχνά. Ναι, λέω πιο συχνά, γιατί δεν μπορεί, κάποιες φορές μάλλον θα συμβαίνει...
    Καλό Σαββατοκύριακο Μαρία Κανελλάκη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εδώ πάντως συμβαίνει. Μέχρι και γλέντια στήνουν τις γιορτινές μέρες, με κεράσματα και ψησταριές στο δρόμο. Και είναι ελληνική πατέντα η διαχρονικότητα του καφενείου και οι δεσμοί φιλίας που ισχύουν ανάμεσα στις παρέες.
      Σ' ευχαριστώ πολύ Αρτίστα!

      Διαγραφή
  7. Πολύ με άγγιξε η ιστορία σου, μέσα από την ζωή βγαλμένη. Η φιλία και η ανθρωπιά ενώθηκαν και έδωσαν ένα υπέροχο φινάλε.
    Καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Την ξεχώρισα αμέσως!! Όπως έγραψα όταν την βαθμολόγησα πάντα μου κινούν το ενδιαφέρον ανάλογες ιστορίες.. Με συγκίνησε πάρα πολύ ιδιαίτερα η τελευταία παράγραφος.. Συγχαρητήρια Μαρία μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με τιμούν πολύ τα λόγια σου Κατερίνα μου και σ' ευχαριστώ πολύ που στάθηκες στην ιστορία του κυρ-Λευτέρη.

      Διαγραφή
  9. Παίζει να είναι η πρώτη φορά που δεν σε ψήφισα;
    Είχα άγνωστες λέξεις, γκουγκλάριζα κι έχανα τη ροή μου καθώς σε διάβαζα.
    Πολύ όμορφη η συμμετοχή σου Μαρία μου, ακόμα πιο όμορφη τώρα που τη διάβασα όντας πιο ξεκούραστη
    εδώ μέσα.
    Ανακουφισμένη σήμερα ... σου στέλνω την αγάπη μου και τα φιλιά μου!


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ ανακουφισμένη διαβάζω το σχόλιο σου και σε συγχαίρω για τη μεγάλη σου διάκριση Αριστάκι μου! Πολλά φιλιά και καλή ξεκούραση♥

      Διαγραφή
  10. Έχεις κάνει πολύ καλό ρεπορτάζ! Έχεις σταθεί πίσω από το νοτισμένο τζάμι και έχεις παρακολουθήσει καλά το απέξω πλήθος. Θαρρώ όμως έχεις κάνει πιο καλή, εξαιρετική θα έλεγα, δημοσιογραφική έρευνα στην καρδιά του κυρ Λευτέρη. Είμαι σίγουρος ότι αν τον είχες μπροστά σου θα μάζευες το δάκρυ του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έρευνα δεν το λες, λίγο κρυφοκοίταγμα μόνο στα πρόσωπα που αχνοφαίνονται πίσω απ' τα τζάμια των καφενέδων. Άλλοτε μελαγχολικά κι άλλοτε ζωηρά όταν τσακώνονται για τα πολιτικά.
      Πέτρο μου εύχομαι απ' την καρδιά μου καλή δύναμη σε όλα!...

      Διαγραφή
  11. Για όλους αυτούς τους ανθρώπους έχω πάντα μια σκέψη, Μαρία. Και η Κοινωνική κουζίνα είναι και για αυτούς, γι' αυτό και τη λάτρεψα την ιδέα! Αλήθεια, πήγες στο σπίτι σήμερα; Θέλω ρεπορτάζ!!!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. περιττό να σου γράψω ό,τι η ιστορία σου, ήταν μαγεία στο διάβασμά της
    ένα μόνο θέλω να σε ρωτήσω, για τα γιαπράκια
    επειδή, είναι το εθνικό φαγητό των Χριστουγέννων, της πόλης καταγωγής μου, κι επειδή μόλις τώρα έριξα μια ματιά στο βαρέλι με τα λάχανα, την "αρμιά" όπως την λέμε, από που έφτασε αυτή η λέξη σε σ' ένα, διότι, σ' όποια πόλη κι αν είδα αυτό το πιάτο, στον κατάλογο το έγραφαν λαχανοντολμάδες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θυμάμαι από φίλους στην Κοζάνη το φαγητό αυτό και πως το συνηθίζουν τα Χριστούγεννα. Επίσης δεν θα ξεχάσω τη ζεστή φιλοξενία τους και την υπερβολή τους στο να μας περιποιηθούν, τόσο όσο συνηθίζεται και στην Κρήτη. Όπως θα μου μείνει αξέχαστο το Κοζανίτικο Φλαμένκο και η σεμνή παρουσία της Καλλιόπης με τη βελούδινη φωνή της. Σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου και συγχαρητήρια για τον τόπο σου!

      Διαγραφή
    2. Εννοείς την αδερφή του Βαγγέλη! Ναι! Βελούδινη.
      Τη θυμάμαι στα πρώτα της βήματα στο κουτούκι του αδερφού της.

      Διαγραφή
  13. Μικρές χαρές των φτωχών ανθρώπων.
    Αλλά με πλούσιες λέξεις τις αναδεικνύει και τις φωτίζει η ευαίσθητη πένα σου, Μαρία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. "Ο Μανώλης μ’ ένα ασκί μαρουβά και καλτσούνια με τυροζούλι, ο Παντελής με καβρουμάδες και λουκάνικα, ο Χιώτης με κουρμάδες και μαστέλα κι ο Αναστάσης ο χόλμπας μ’ ένα τσουκάλι αχνιστά γιαπράκια «πεσκέσι απ’ την κυρά για τη γιορτή σου». Προς επίρρωση όλων, ο καφετζής με το καλό του κουστούμι κι ένα ταψί ζεστό ρεβανί: «Να πάν’οι πίκρες κάτω ρε Λευτέρη!» ". Μακράν, ο πιο αρωματικός επίλογος, με κάτι από "πολίτικη κουζίνα"! Μια Ευανθία Ρεμπούτσικα, θα της πήγαινε γάντι τής ιστορίας σου, Μαρία! Καλό βραδάκι και καλή εβδομάδα :))

    Υ.Γ https://www.youtube.com/watch?v=wpy7HqrV5rc

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ απόλυτα κι ευχαριστώ για το αγαπημένο κομμάτι της Πολίτικης.
      Να'σαι καλά Πέτρα μου!

      Διαγραφή
  15. Κάποιες φορές ίσως η βάσανος της ζωής
    βρίσκει τους φορείς που την απαλύνουν
    Μικρές κινήσεις λευτερώνουν τις σκιές


    Σε συγχαίρω και σε φιλώ πολύ πολύ Μαρία μου ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι που τα λες, μπορώ να σου φέρω αντίρρηση;
      Ελένη μου ακόμα και τα σχόλιά σου στάζουν μέλι, να'σαι καλά αγαπημένη!

      Διαγραφή
  16. Εξαιρετική η συμμετοχή σου Μαρία μου!!! Συγχαρητήρια για την κατάθεσή σου!! Είσαι μαστόρισσα στις κοινωνικές κι ανθρώπινες ιστορίες της καθημερινής ζωής!! Μπήκε στην καρδιά μου ο κυρ Λευτέρης!!
    Ευχή μου, να χουν όλοι ένα ζεστό χέρι δίπλα τους αυτές τις γιορτές!!!
    Να σαι καλά Μαράκι!! Φιλιά πολλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Μαρία μου συγχαρητήρια για την εξαιρετική σου συμμετοχή!
    Σε ευχαριστώ πολύ για όλα!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Μια ακόμα εξαιρετική δική σου συμμετοχή!
    Αισθάνομαι πολύ τυχερή είμαι που μου δίνεται η ευκαιρία να διαβάζω παρόμοια κείμενα!
    Και μένω πάντα με μια θλίψη στη καρδιά, γιατί αισθάνομαι τόσο ανήμπορη μπροστά σ' όλη αυτή την μοναξιά "των απόστρατων της ζωής"...

    ΑΦιλάκια πολλά και πάντα καρδιάς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ τυχερή νιώθω που έχω αναγνώστες σαν και σένα Στεφανία μου.
      Το εννοώ και σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  19. ουφφφφφφφφφφφ καλημέρα .... βλέπω το μέλλον μου .... ουφφφ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μη νομίζεις, κι εγώ κάτι συνειρμούς τους είχα.
      Και δεν υπάρχουν καφενεία για γυναίκες... ουφφφ
      Οψόμεθα Ακράτ, για την ώρα σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  20. Πίσω από "τη βιτρίνα" οι ανθρώπινες ιστορίες...
    Δοσμένες με μοναδικό τρόπο, ΜΠΡΑΒΟ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Μπορεί να αργησα να έρθω Κανελλακι μου αλλα καθε φορα που γινεται αυτό αποζημιώνωμαι διαβαζοντα σε.. γιατί η γραφή σου ειναι πολύ ζωντανη στα ματια μας ! Και τον κυρ Λευτερη λατρεψαμε και εσένα που εγραψες την ιστορία του..!!
    Αν ριχναμε μια ματια γυρω μας όλο και καποιος κυρ Λευτρης θα υπαρχει...!!!
    Να είσαι καλά μάτια μου !!! φιλω σε !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.