Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2021

Η επιστροφή της Κοκκινοσκουφίτσας


«Ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις έχουν περικυκλώσει τη δύσβατη ορεινή περιοχή, γύρω απ’ το σημείο που βρέθηκε η σορός του εξαφανισμένου θεατρικού επιχειρηματία». Ο ανταποκριτής του καναλιού επιδίδεται σε μια δραματουργική αφήγηση μπροστά στο μικρόφωνο, δείχνοντας με το ελεύθερο χέρι του πλάνα απ’ το απόμερο μονοπάτι. Λίγες ώρες νωρίτερα, ένας διερχόμενος κυνηγός είχε έρθει αντιμέτωπος με το αποτρόπαιο θέαμα. Η λεζάντα στο κάτω μέρος της οθόνης κορυφώνει το μυστήριο: «Έγκλημα ή ατύχημα;»

Ο Σπύρος Iγνατιάδης, αυτοδημιούργητος θεατρικός επιχειρηματίας -όπως συνήθιζε να αυτοπροσδιορίζεται- είχε εξαφανιστεί πριν από είκοσι μέρες, στη διάρκεια διήμερης εκδρομής του στην ορεινή Κορινθία. Μετά την άφιξή του σε πολυτελές ξενοδοχείο της περιοχής, παράτησε τις αποσκευές του στο σαλόνι της σουίτας κι επέστρεψε στη ρεσεψιόν για να κάνει κράτηση στο πακέτο χαλάρωσης που προσφερόταν εκείνο το διήμερο. Ο ευγενικός υπάλληλος τού πρόσφερε το ποτό υποδοχής, ένα ζεστό αφέψημα με βότανα της περιοχής, “που χαλαρώνει τον οργανισμό και τον προετοιμάζει για τη θεραπευτική συνεδρία”, όπως τον ενημέρωσε. Εν συνεχεία, πληκτρολόγησε στην οθόνη του υπολογιστή του το ραντεβού:

«Κάνω κράτηση για ένα άτομο;»

«Για δύο».

Ο υπάλληλος, όπως ο ίδιος δήλωσε μετέπειτα στην αστυνομία, τον κοίταξε απορημένος. Ο τύπος είχε έρθει μόνος του, τα στοιχεία που έδωσε ήταν τα προσωπικά του και μόνο, δεν ανέφερε ότι περίμενε συντροφιά, ωστόσο όλες οι κρατήσεις που έκανε, ήταν για δύο άτομα. Δωμάτιο, πακέτο ιαματικής θεραπείας, δείπνο στην αίθουσα πάνω απ’ τις απόκρημνες πλαγιές με τα έλατα και πρωινό στο δωμάτιο για την επόμενη ημέρα, πριν την αναχώρησή του.

«Το τελευταίο που θυμάμαι απ’ τη σύντομη επαφή μας, ήταν πως δέχτηκε ένα μήνυμα στο κινητό του που το διάβασε ενόσω εγώ πληκτρολογούσα τα στοιχεία του. Πρέπει να τον αναστάτωσε… Γενικά πάντως, είχε απόκοσμο βλέμμα, σαν να ήταν υπό την επήρεια ουσιών. Εν συνεχεία, απομακρύνθηκε βιαστικά, λέγοντάς μου: ²Πάω να παραλάβω τη φίλη μου. Τα λέμε σε καμιά ωρίτσα²».

Το επιδεικτικό μαρσάρισμα του διθέσιου αυτοκινήτου του, αντήχησε σαν βρυχηθμός θηρίου που αναστάτωσε την ηρεμία της φύσης. Ένα σμήνος αγριοπούλια φτερούγισαν φοβισμένα απ’ τα ελατόκλαδα που είχαν φωλιάσει. Ο υπάλληλος της ρεσεψιόν έστρεψε θορυβημένος το κεφάλι του στη μεγάλη τζαμαρία που έβλεπε στην είσοδο του ξενοδοχείου. Το ασημί σπορ αμάξι χύμηξε  με ιλιγγιώδη ταχύτητα στο στενό μονοπάτι, σηκώνοντας σύννεφα σκόνης πίσω του. «Τι αντιπαθητική ύπαρξη, Θεέ μου!... Σαν μανιασμένη σφίγγα που αναζητάει το θύμα της. Ποιος ξέρει πού θα μπήξει το κεντρί της!» σκεφτόταν αφηρημένος, μέχρι που ο ενοχλητικός εισβολέας χάθηκε απ’ το οπτικό και το ακουστικό του πεδίο.

Στη σουίτα του ξενοδοχείου δεν βρέθηκαν παρά προσωπικά του αντικείμενα ένδυσης και καλλωπισμού. Κανένα έγγραφο ή ηλεκτρονική συσκευή που θα βοηθούσε τις έρευνες. Η κράτηση είχε προπληρωθεί με τραπεζική συναλλαγή. Το κινητό του τηλέφωνο ήταν απενεργοποιημένο, λίγη ώρα μετά την εξαφάνισή του. Η διεύθυνση του ξενοδοχείου, θορυβημένη απ’ την αργοπορία, που όσο περνούσε η ώρα εξελίχθηκε σε εξαφάνιση του πελάτη τους, και μετά από αρκετές ανεπιτυχείς προσπάθειες να επικοινωνήσουν μαζί του, κατέφυγε στην αστυνομία. Ήταν λίγο πριν το ξημέρωμα της Κυριακής, όταν έγινε το πρώτο τηλεφώνημα στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής. Οι αρχικές καθησυχαστικές εικασίες του αξιωματικού υπηρεσίας, πως ο “αγνοούμενος πελάτης” θα είχε κατέβει στο χωριό και θα ξεσάλωνε σε κανένα ταβερνάκι με την παρέα του, επιδεινώθηκαν σε ανησυχία και φόβο, για να καταλήξουν τις επόμενες ώρες, να σταλούν εντολές για έρευνα στα τριγύρω χωριά, αλλά και στα γραφεία της Γενικής Ασφάλειας στην Αθήνα, για να ειδοποιηθούν οι οικείοι του και να ξεκινήσουν οι σχετικές ανακρίσεις.

~//~

Σπύρος Ιγνατιάδης. Σαράντα τριών ετών. Έμενε μόνος του σε πολυτελές διαμέρισμα στη Γλυφάδα, ωστόσο είχε στην κατοχή του άλλες δύο κατοικίες, ένα στούντιο στο κέντρο της πόλης και παραθαλάσσιο εξοχικό σε απόμερη τοποθεσία έξω απ’ το Σέσι.  Η μικρή θεατρική σκηνή που διατηρούσε τα τελευταία χρόνια, δεν δικαιολογούσε την οικονομική του εκτόξευση, αφού φιλοξενούσε ολιγομελείς ομάδες ανερχόμενων ηθοποιών που, ουσιαστικά, έκαναν την πρακτική τους ως απόφοιτοι δραματικών σχολών. Οι παραστάσεις δίνονταν με λίγους θεατές και με συμβολικό εισιτήριο, ωστόσο ο Ιγνατιάδης δήλωνε αποφασισμένος να διατηρήσει ανοιχτό αυτό το “μικρό εργαστήρι τέχνης”, όπως με καμάρι το αποκαλούσε. Με τον καιρό, απέκτησε τη φήμη της “Θεατρικής Σχολής”, αφού ξεκίνησαν εξειδικευμένα σεμινάρια υποκριτικής και σκηνοθεσίας, ομιλίες από διάσημους ηθοποιούς και θεατρικές παραστάσεις με αυτοσχεδιασμούς σε διάφορα είδη, ακόμα και στο παιδικό θέατρο. Ανά τακτά διαστήματα γίνονταν ακροάσεις από μεγάλα ονόματα στο χώρο του θεάματος, με στόχο να βρεθούν “νέοι απόφοιτοι, με ταλέντο και όρεξη για δουλειά, για να στελεχώσουν τηλεοπτική σειρά, πολύ ακριβής παραγωγής και υψηλών απαιτήσεων”. Αν και κανένα παιδί απ’ όλα αυτά που πέρασαν ακρόαση δεν έπαιξε ποτέ και πουθενά, απεναντίας κάποια εγκατέλειψαν το χώρο ή αναζήτησαν αλλού μεροκάματο κι ας μην ήταν σχετικό με τις σπουδές τους.

~//~

Ο ιατροδικαστής κάλυψε το πρόσωπο της κοπέλας, το ίδιο χλωμό  με το σεντόνι που είχαν ρίξει πάνω της. Ήταν μια Κυριακή, πριν από έξι μήνες, και το θύμα ήταν άλλη μια ανερχόμενη “Κοκκινοσκουφίτσα”, που της ζητήθηκε να ξεκινήσει απ’ αυτό το ρόλο στις παιδικές παραστάσεις του θεάτρου, “γιατί διέθετε ένα εκρηκτικό μείγμα”, όπως τη διαβεβαίωνε ο μέντοράς της. “Γοητευτική παιδικότητα, συνδυασμένη με σαγηνευτική γυναικεία ομορφιά”. Κι έτσι κάθε Κυριακή, η Κοκκινοσκουφίτσα ξεκινούσε για το δάσος κι ας ήξερε πως, μετά την παράσταση, την περίμενε ο κακός λύκος για να την τιμωρήσει για τα εκφραστικά της  λάθη, να την ταπεινώσει για τη μέτρια ερμηνεία της, αλλά και για να της υποσχεθεί επαγγελματικούς παραδείσους αν αφηνόταν σε… “πιο ακραίες μορφές έκφρασης”. Οι αντοχές της κοπέλας εξαντλήθηκαν γρήγορα, δεν μίλησε ποτέ σε κανέναν, κλείστηκε στον εαυτό της, κατέφυγε σε ουσίες για να κατευνάσει τους εφιάλτες της και, στην τελευταία της παράσταση, κατέρρευσε επί σκηνής. Όπως ήταν επόμενο, ο κακός λύκος δεν εμφανίστηκε εκείνη τη μέρα στη σκηνή, φόρεσε το αγγελικό προσωπείο του αγαπημένου και ανυποψίαστου ηθοποιού, αντάλλαξε λίγες κουβέντες στα μουλωχτά με τον Ιγνατιάδη, έδωσαν τα χέρια κι έγινε άφαντος.

~//~

«Θάνατος λόγω λήψης ικανής ποσότητας ψυχοτρόπων ουσιών. Ο χρόνος κατάποσης τοποθετείται μία ώρα περίπου, πριν την κατάληξη του θύματος.  Λίγα λεπτά δηλαδή, μετά την έναρξη της θεατρικής παράστασης στην οποία συμμετείχε». Ο θρήνος για την αδικοχαμένη νεαρή ηθοποιό, κατευνάστηκε απ’ τα δημοσιογραφικά λαγωνικά που ερεύνησαν ενδελεχώς το περιβάλλον της και αποφάνθηκαν πως έπασχε από σπάνια ψυχική διαταραχή, “που μοιραία την οδήγησε στην αυτοχειρία”.

~//~

Ο ιατροδικαστής κάλυψε με το λευκό σεντόνι το κατακρεουργημένο απ’ τα τσακάλια πρόσωπο του νεκρού  και σημείωσε στο υπηρεσιακό του φυλλάδιο: «Ο θάνατος επήλθε προ εικοσαήμερου, κατά το διάστημα δηλαδή που είχε δηλωθεί η εξαφάνισή του. Ενδεχομένως είχε προηγηθεί υπερβολική κατανάλωση αλκοολούχων ουσιών, μη ανιχνεύσιμων όμως στον οργανισμό του, λόγω της προχωρημένης σήψης, αλλά  και της κατασπάραξης μεγάλου τμήματος της σορού, από διερχόμενα σαρκοφάγα θηρία. Η υπόνοια κατανάλωσης μεγάλης ποσότητας αλκοόλ από το θύμα, ενισχύεται απ’ τη μαρτυρία του υπαλλήλου που είχε συνδιαλλαγεί μαζί του, λίγο πριν αναχωρήσει απ’ το ξενοδοχείο. “Έφυγε τρεκλίζοντας”, κατέθεσε συγκεκριμένα ο υπάλληλος. Το σημείο που εντοπίστηκε η σορός, είναι ιδιαιτέρως απρόσιτο και αποτελεί μια φυσική βραχώδη κοιλότητα (σπήλαιο), καλυμμένη από θάμνους και αγριόβατα. Εξ’ ου και πιθανολογείται ότι το θύμα κατέληξε σε διαφορετική τοποθεσία και όχι στο σημείο που εντοπίστηκε. Πιθανόν και να σύρθηκε στο κοίλωμα αυτό, απ’ τα θηρία που τον κατασπάραξαν. Οι ακραίες καιρικές συνθήκες των τελευταίων ημερών και οι μεταβολές που έχει υποστεί  η μορφολογία του εδάφους, δεν επιτρέπουν περαιτέρω ασφαλή συμπεράσματα. Ουδέν άλλο στοιχείο ανευρέθηκε εκ της ιατροδικαστικής έρευνας».

~//~

«Η Κοκκινοσκουφίτσα πήρε πάλι το καλαθάκι της κι αναζητάει εκδίκηση. Ήρθε η ώρα να κάνει την εμφάνισή του κι ο κακός λύκος. Το δάσος και η γιαγιά σε περιμένουν. Αν αργήσεις, θα πέσει οριστικά η αυλαία στη ζωή σου. Στο υπόσχομαι». Το μήνυμα αυτό ανασύρθηκε απ’ τις επαφές του εκλιπόντος και μετά από εισαγγελική εντολή στην εταιρεία κινητής τηλεφωνίας. Ωστόσο προερχόταν από καρτοκινητό αλλοδαπής προέλευσης και ο κάτοχός του δεν εντοπίστηκε ποτέ. Καταγράφηκε μία ακόμα κλήση, απ’ το ίδιο νούμερο, προφανώς για να οριστεί το σημείο συνάντησης.  Οι αρχές γάζωσαν την περιοχή, πήραν καταθέσεις απ’ τους λιγοστούς κατοίκους των κοντινών χωριών, αλλά δεν κατάφεραν να συγκεντρώσουν κανένα στοιχείο που θα έριχνε φως στην υπόθεση. Το μόνο που ανακάλυψαν ήταν πως το θύμα είχε κλείσει ραντεβού στο συγκεκριμένο χειμερινό θέρετρο με την Έρση Μιχαηλίδου, νεαρή καλλιτέχνιδα, για να περάσουν συντροφιά το διήμερο. Η πολύωρη ανάκρισή της στα κεντρικά της Ασφάλειας, δεν έβγαλε κανένα λαβράκι, αφού η κοπέλα είχε ακλόνητο άλλοθι και ήταν κατηγορηματική στην κατάθεσή της.

«Όλα τα κανόνισε ο Σπύρος. Του είχα πει ότι εκείνη την εβδομάδα θα βρισκόμουν στον τόπο καταγωγής μου και θα επισκεπτόμουν τους γονείς μου. Μου πρότεινε ένα αξέχαστο σαββατοκύριακο σε πεντάστερο ξενοδοχείο που έχουμε στην περιοχή. Δέχτηκα με μεγάλη χαρά, αφού ήταν ένας άνθρωπος που εκτιμούσα και θαύμαζα πολύ. Ορίσαμε ένα ραντεβού στην πλατεία του χωριού, απ’ όπου θα με παραλάμβανε το μεσημέρι του Σαββάτου. Τον περίμενα μέχρι αργά το βράδυ στο καφενείο τoυ κυρίου Παντελή. Βρήκα μάλιστα και μια παρέα συγχωριανών μου και κάθισα μαζί τους, περιμένοντάς τον να φανεί. Προσπάθησα να επικοινωνήσω μαζί του, αλλά το τηλέφωνό του ήταν απενεργοποιημένο. Το μόνο που σκέφτηκα πριν επιστρέψω στο πατρικό μου, ήταν ότι το μετάνιωσε και με παράτησε στα κρύα του λουτρού. Πού να φανταστώ το κακό που τον βρήκε;

»Ναι, ομολογώ πως ήμουν γοητευμένη και είχα κάνει όνειρα για μια σχέση μαζί του. Θα με βοηθούσε, όπως μου έλεγε, και στα επαγγελματικά μου σχέδια. Όλα έδειχναν τόσο παραμυθένια... Είμαι συγκλονισμένη μ’ αυτό που έγινε!»

~//~

«Αχ βρε παλιόλυκε, άδικα προσπαθείς να ξεφύγεις. Κανείς δεν θα σ’ ακούσει σ’ αυτή την ερημιά, τα δυο μας είμαστε, εσύ κι εγώ. Κι αν συνεργαστείς και μ’ αφήσεις να σ’ εξημερώσω, θα γίνεις ένα άκακο αιλουροειδές. Γονάτισε εδώ! Στα πόδια μου. Όπως γονάτιζες τα παιδιά μπροστά στα σκέλια σου. Το μεγαλοβοτάνι θα κάνει τη δουλειά του, αργά και βασανιστικά. Το ρόφημα που ήπιες πριν λίγη ώρα, ήταν ό,τι πιο χαλαρωτικό βγάζει ο τόπος μας. Μόνο που το δικό σου το περιποιηθήκαμε ιδιαιτέρως.

Στο είπε άλλωστε κι ο υπάλληλος στο ξενοδοχείο, ο καλός μου ανιψιός, να τον έχει ο Θεός καλά που βοήθησε σ’ αυτή την παράσταση. Η Κοκκινοσκουφίτσα μου θα έρθει να σε πάρει σε λίγο. Κι εσύ θα βλέπεις, αλλά δεν θα μπορείς ν’ αντιδράσεις. Όπως κι εκείνη. Η πιστή της φίλη η Έρση, έπαιξε τον πιο μεγάλο ρόλο στη ζωή της. Σπουδαία ηθοποιός, ε; Μαζί θα σε πετάξουμε βορά στα θηρία. Όπως έκανες με την εγγονή μου. Ν’ αναπαυτεί η ψυχούλα της εκεί που την έστειλες, βρωμερό κτήνος!»

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

 Επίλογος: Κανείς εκ των οικείων του δεν εμφανίστηκε πρόθυμος να συνδράμει τις αρχές για περαιτέρω έρευνες σχετικά με τις συνθήκες θανάτου του Ιγνατιάδη. Η σχολή σφραγίστηκε λίγες μέρες μετά την ανακοίνωση της εξαφάνισής του. Η αστυνομία έκλεισε το φάκελο, μετά και από παρεμβάσεις υψηλά ιστάμενων παραγόντων.



[Ήταν η συμμετοχή μου στον πρώτο κύκλο της “Μίνι Σκυτάλης”, ένα υπέροχο παιχνίδι με εικόνες και κείμενα, που οργανώνει η Μary Pertax στη ΓΗΙΝΗ ΜΑΤΙΑ της. Ευχαριστώ τους φίλους σκυταλοδρόμους για την κοινή μας πορεία στο δρώμενο, κυρίως όμως την Μαίρη που μας προσφέρει σταθερά τον βατήρα εκκίνησης για δημιουργικές αποδράσεις και συλλογικές δουλειές. Καλή συνέχεια!]

 

49 σχόλια:

  1. Συναρπαστικό!! Σίγουρα τα χεις πάρει με όσα συμβαίνουν στην πραγματική ζωή και έκανες αυτή τη γιαγιάκα τη θεά της εκδίκησης!! Τι όμορφα που το περιγράφεις, θα ζηλέψει ο Γιάννης σίγουρα.
    Αφιερωμένο σε όλες τις κοκινοσκουφίτσες που ο κακός ο λύκος για το βρωμερό του γούστο, βασάνισε, εξευτέλισε, υπονόμευσε.
    Μπράβο Μαρία μου
    Καλή συνέχεια
    Σε φιλω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όχι μόνο τα έχω πάρει με το καλαμπαλίκι που μας παίζανε τόσα χρόνια, αλλά πιο πολύ γιατί μολύνανε έναν ολόκληρο επαγγελματικό κλάδο που εκπροσωπεί τον πολιτισμό μας. Για τα θύματά τους, όσο τόλμησαν να μιλήσουν και για τα υπόλοιπα που θα μείνουν στην αφάνεια, ας γίνει ο πόνος τους η κατάρα που θα κυνηγάει εσαεί τους θύτες του.
      Καλή δύναμη να έχουμε Άννα μου για όλα όσα μας περιμένουν.
      Τα φιλιά μου!

      Διαγραφή
  2. Μαρία μου πολύ προσεγμένη δουλειά ως συνήθως! Και μάλιστα έκανες τη γιαγιά με το χαμογελαστό πρόσωπο τιμωρό! Να μια άλλη οπτική για ένα επίκαιρο θέμα! Η αλήθεια είναι πως αισθάνθηκα μια δικαίωση μέσα μου όσο το διάβαζα! Ευχαριστήθηκα την κατάληξη καιρός είναι και για άλλους νόμους, και για τιμωρία κάποιων! Ε μα ξεσάλωσαν πια! Σ' ευχαριστώ πολύ για την υπέροχη συμμετοχή σου! Σου στέλνω τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ σ' ευχαριστώ Μαίρη μου για την ιδέα σου αυτή!
      Καλή συνέχεια στη σκυτάλη μας!

      Διαγραφή
  3. Εδώ που φτάσαμε, θα το ζήσουμε κι αυτό.
    Θα πάρουμε τον νόμο στα χέρια μας.
    Δεν θα άφηνες να περάσει ασχολίαστη η όλη κατάσταση, ήμουν σίγουρη.
    Κάπως πρέπει να πληρώσουν όλοι αυτοί που παίζουν με τις ψυχές και τα όνειρα των νέων παιδιών που αγωνίζονται.
    Οι λύκοι έγιναν συνεργάτες της κοκκινοσκουφίτσας και πολύ καλά έκαναν.
    Να είσαι καλά Μαρία μου, χρειαζόμαστε την πένα σου.
    Σε φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι αν δεν αντιδράσουμε όλοι μας τώρα, αύριο μπορεί να είναι τα παιδιά ή τα εγγόνια μας τα επόμενα θύματα.
      Να είσαι καλά Ρενάκι μου, σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  4. Καλά δεν παίζεσαι!!!
    Πόσο την ευχαριστήθηκα δεν λέγεται Κανελλάκι μου αυτή την συμμετοχή σου!!ήταν σαν ήμουν εγώ στη θέση της γιαγιάς και έπερνα την εκδίκηση μου για όλες τις κοκκινοσουφίτσες του κόσμου!!
    Αυτή και αν ήταν ανατροπή στην εικόνα!!έπρεπε να το περιμένω όμως αφού μόνο τέτοιες κάνεις με την πένα σου!! το τέλος λυτρωτικό!!
    Σ.Λ.Κανελλάκι μου!!φιλώ σε!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ, βρε σούπερ-γιαγιά μου εσύ!
      Εν τω μεταξύ το "Σ.Λ." βλέπω πως απλώνεται σιγά-σιγά στην παρέα. Τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν στην Αριστέα μας 😉
      Φιλιά γλυκά Ρουλάκι μου ♥

      Διαγραφή
  5. Εξαιρετικό!! Σκοτεινό ατμοσφαιρικό γρήγορο καλο γραμμένο!! Δικαίωση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Το έχω πει τόσες φορές. Η ευρύτητα της πένας και της γραφής σου Μαρία μου, είναι τέτοια που δεν μπορεί να χωρέσει σε ένα μόνο "είδος" και ύφος. Όταν το θέλεις θα βρεις τον εξαίρετο τρόπο να "δραπετεύσεις" και στο αστυνομικό θρίλερ με ένα μάλιστα "χρωματιστό" τρόπο που έχει τη δική του σημειολογία και μαγεία.

    Έτσι, στην ιστορία μας, η αθώα, αδύναμη, ευάλωτη Κοκκινοσκουφίτσα, όλα αυτά τα μικρά και αδύναμα πλάσματα, αλλάζει ρόλο. Οι ρόλοι θα αντιστραφούν. Και έτσι ο πανίσχυρος και αλλαζόνας "Κακός Λύκος" θα γίνει το θήραμα και στην κορύφωση το θύμα πληρώνοντας για όλες εκείνες τις σφαγές που έκανες στο πέρασμά του στο δάσος.

    Υπέροχη σημειολογία μέσα από ένα παραμύθι. Το σημείωμα του "εκδικητή" τρελή σύλληψη!
    Αρπάζεις, και καλά κάνεις Μαρία μου, μια τραγική επικαιρότητα και γράφεις και εσύ μια συμβολική απάντηση. Όταν σε μια πολιτεία υπάρχουν ...παραγραφές, δίκτυα προστασίας και ασυδοσίας των ισχυρών, όσο υπάρχουν αδύνατες Κοκκινοσκουφίτσες και Ζακ πεταμένοι νεκροί στο δρόμο, τόσο θα εντείνονται οι παραμορφώσεις της αντίδρασης.

    Ναι, "ζήλεψα" Μαρία μου, όπως λέει και η Άννα, για την αρτιότητα και την ευρηματικότητα της έμπνευσής σου. Μπράβο κορίτσι μου, ειλικρινά εξέφρασες την αγωνία και την αποστροφή όλων μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να είσαι καλά Γιάννη μου!
      Να 'ξερες πόση δύναμη μας δίνουν κάθε φορά τα σχόλιά σου...

      Διαγραφή
  7. Έγκλημα και τιμωρία. Διότι ο κύριος θεατρικός επιχειρηματίας μπορεί να έχει την εξουσία και αν επιβάλλει τη δύναμη μου σε όλα τα νέα κορίτσια που ονειρεύονται την λάμψη της σκηνής αλλά καμιά φορά, σπάει ο διάολος το ποδάρι του και στην φέρνει από εκεί που δεν το περιμένεις. Άραγε τις τελευταίες του στιγμές, μπόρεσε να συνειδητοποιήσει το κακό που έκανε και να ζητήσει συγχώρεση;
    Υπέροχη γραφή, όπως πάντα Μαρία, σε ένα θέμα που μας απασχολεί πολύ το τελευταίο διάστημα και ευχόμαστε γρήγορα να ξεκαθαρίσει το τοπίο, και ο κάθε υπεύθυνος να τιμωρηθεί. Έστω και με την διαγραφή του από την μνήμη μας.
    Την Καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η διαγραφή τους απ' τη μνήμη μας είναι η ελάχιστη "τιμωρία" που θα τους επιβληθεί.
      Έχουν πολλές διαγραφές να ζήσουν όλοι αυτοί οι "πορφυρογέννητοι".
      "Έγκλημα και τιμωρία", όπως πολύ σωστά το χαρακτηρίζεις, Βασίλη.
      Σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  8. Η επικαιρότητα έφερε στην επιφάνεια την αποτρόπαια πραγματικότητα κι εσύ με την ιστορία σου Μαρία μου, ανέδειξες με τον μοναδικό δικό σου υπέροχο τρόπο, την ΤΙΜΩΡΙΑ και την ΔΙΚΑΙΩΣΗ των αδύναμων θυμάτων που έχουν γίνει θύματα, Κοκκινοσκουφίτσες, από αδίστακτους και αναίσχυντους Κακούς Λύκους....Η γιαγιά Εκδικητής με κέρδισε ολοκληρωτικά και νομίζω ότι ηθικά δικαίωσε όλες τις Κοκκινοσκουφίτσες που υπέμειναν τον εξευτελισμό και την βία των κακών Λύκων ....Εύχομαι ολόψυχα οι Κοκκινοσκουφίτσες του κόσμου μας να ενδυναμωθούν και να προστατευτούν από τους κακούς Λύκους που αποδυναμωμένοι και ακάλυπτοι δεν θα τολμούν καν να επιχειρήσουν να βλάψουν κανέναν....Σε φιλώ Κανελλάκι μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εύχομαι κι εγώ το ίδιο, μήπως και γίνει αυτός ο κόσμος μας πιο "πολιτισμένος".
      Για την ώρα βέβαια, με όλα αυτά που αποκαλύπτονται, μόνο σε τριτοκοσμική χώρα παραπέμπουν.
      Φιλιά γλυκά Κλαυδία μου!

      Διαγραφή
  9. Υπέροχο Μαρία. Καταπληκτική ιστορία δοσμένη με μια αίγλη παραμυθιού, παραμυθιού όμως τόσο αληθινού και συνάμα επίκαιρο.
    Μπράβο σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μαρία μου σε χάρηκα πολύ σ' αυτό το κείμενο. Υπάρχει έγκλημα εκ μέρους του κάθε Ιγνατιάδη, αλλά δυστυχώς τις περισσότερες φορές δεν υπάρχει τιμωρία.
    Η δικαιοσύνη πολλές φορές είναι θεότυφλη και φτιάχνει νόμους παραγραφής και έρχεται και η κοινωνία με τις ερωτήσεις του τύπου "μήπως ήσουν προκλητικά ντυμένη;" και τότε πρέπει να αναλάβει ένας τιμωρός για να αποδώσει δικαιοσύνη.
    Μακάρι οι κοκκινοσκουφίτσες να βρουν το θάρρος και να αρχίσουν να μιλάνε.
    Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φαίνεται ότι μας πλήγωσε τόσο πολύ αυτή η ιστορία, που όλοι προσπαθούμε να το ξορκίσουμε μέσα από κείμενα και αναρτήσεις. Ίσως ήρθε επιτέλους η χρονική στιγμή που θα πετάξουμε στα σκουπίδια όλα αυτά τα προσβλητικά ερωτήματα "μήπως ήσουν προκλητικά ντυμένη;"
      Ήρθε η ώρα να πάρουν την εκδίκησή τους όλες οι "Κοκκινοσκουφίτσες".
      Καλή εβδομάδα Ελένη μου, σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  11. Σκληρό κείμενο που πονά- τσούζει βαθιά και έρχεται να ενδυναμώσει αυτόν που κατανοεί την σκληρότητα των ημερών... των όποιων ημερών που όμως αισθάνομαι πως ίσως αφελώς θα φέρουν κάθαρση.
    Αφελώς ίσως πιστεύω πως όλα εδώ πληρώνονται, φυσικά αυτό το "εδώ" μόνο η μεταφυσική ή η κβαντική μπορεί να το ορίσει.
    ΑΦιλιά πάντα καρδιάς Μαρία μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το ίδιο πιστεύω κι εγώ Στεφανία μου. Και δεν είναι αφελές, είναι η νομοτέλεια που διέπει μια κοινωνία. Και είναι η δικαίωση για τον κάθε επαγγελματία ηθοποιό ή καλλιτέχνη που βάζει μπροστά το ήθος και τις αξίες του. Πόσα παιδιά άραγε χαντακώθηκαν μόνο και μόνο γιατί δεν συνεργάστηκαν σ' αυτό το κύκλωμα; Τόσες σπουδές, τόσα ταλέντα, τόσα όνειρα, ναυαγισμένα...
      Αφιλιά θυμωμένα, αλλά και αισιόδοξα ♥

      Διαγραφή
  12. Εντάξει νομίζω έχεις αποδείξει από καιρό πως είσαι η επιτομή της έμπνευσης και της ευεηματικοτητας στη συγγραφή.

    Αυτή η εναλλαγή της ιστορίας και η σημασιολογία της σε επίκαιρα θέματα ήταν μοναδική. Ζηλεύω τον τρόπο που σκέφτεσαι και αντιμετωπίζεις τα πράγματα. Αισθάνομαι μια απλότητα που συνήθως μας μοιάζει τόσο πολύπλοκη που προσωπικά με συναρπάζει.

    Καταπιάνεσαι με τον άνθρωπο, με τις καταστάσεις με έναν τρόπο μοναδικό.

    Μπράβο σου Μαρία μου, μπράβο και μακάρι όλοι όσοι αγαπάμε το γράψιμο, τις ανθρώπινες ιστοριες και τα παραμύθια να καταφέρουμε να πάρουμε έστω κάτι από όλο αυτό που απλόχερα μας προσφέρεις κάθε φορά ❤️

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νικολέτα μου, σ' ευχαριστώ για τα τιμητικά σου λόγια! Αν δεν είχαμε κοινές ανησυχίες και ερεθίσματα, δεν θα ήμασταν μια συντροφιά. Οπότε, νομίζω πως ο ένας συμπληρώνει τον άλλο.
      Η καρδούλα ανταποδίδεται με όλη μου την αγάπη ♥

      Διαγραφή
  13. Εξαιρετικό και επίκαιρο το κείμενό σου Μαρία μου με πλοκή έντονα συναισθήματα ανατροπή και δικαίωση .Η γιαγιά εκδικητής πήρε τον νόμο στα χέρια της και τιμώρησε τον δράστη για το εγκλημά του.
    Συγχαρητήρια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Εκεί που το παραμύθι, συνάντησε (δυστυχώς) την πραγματικότητα και αφέθηκαν στα χέρια σου. Έτσι σκέφτομαι αυτή τη συμμετοχή.
    Μπράβο σου Μαρία μου.
    Από άποψη ιστορίας, λάτρεψα που είχε μια σκοτεινή αύρα και ήταν ανατρεπτικό.
    Από άποψη πλοκής, επειδή είναι εμπνευσμένη από την πραγματικότητα, τι να πω; Παράδοξο για εμένα, αλλά έχω μείνει χωρίς λόγια. Ποτέ δεν μπορούσα να διανοηθώ το πόσο έχει βαλτώσει η κοινωνία. Και δυστυχώς, ο βάλτος δεν περιορίζεται σε κλάδους.
    Εύχομαι μόνο ο χείμαρρος φωνών, να μη σταματήσει. Η βία (σε όποια μορφή της) ίσως να μη νικηθεί ποτέ. Αλλά είναι μια παρηγοριά να ξέρει και η βία και οι ασκητές της, πως δε θα τους συγκαλύπτει η σιωπή.
    Γιατί το φως, έχει τις δικές του τιμωρίες.
    Σε ευχαριστούμε για τη πένα σου Μαρία.
    Φιλί γλυκό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι Μαρίνα μου έχεις δίκιο. Το παρήγορο είναι ότι όλος αυτός ο σάλος, θα λειτουργήσει αποτρεπτικά για τους φιλόδοξους δολοφόνους ψυχών.
      Σ' ευχαριστώ πολύ Μαρινάκι μου !

      Διαγραφή
  15. Έγκλημα και τιμωρία Έχτισες μια επίκαιρη ιστορία Μαρία μου που μέρες τώρα διχάζει την κοινή γνώμη και που ίσως ποτέ δεν θα υπάρξει απόδοση δικαιοσύνης (λόγω παραγραφής λέει, ας ήταν έτσι εύκολα να παραγράφονταν και τα χρέη!) ίσως και λόγω αμφιβολιών ή λόγω ανεπάρκειας αποδεικτικών στοιχείων.
    Κι ο βιασμός της ψυχής παραγράφεται ποτέ; Η λύτρωση από προσωπικούς δαίμονες που σε κάνουν να μέμφεσαι τον εαυτό σου «φταίω εγώ;» διαγράφει μια ατιμωτική πράξη;
    Και μετά τι; Ποιος θα αποδώσει δικαιοσύνη στις καλά τακτοποιημένες ζωές τους.
    Πολύ καλή η πλοκή, η σκιαγράφηση των χαρακτήρων και οι πειστικές εικόνες που οδηγούν σε μια κατεύθυνση ως επιστέγασμα μιας δίκαιης τιμωρίας για τον φόβο, την εκμετάλλευση, την υπεράσπιση της τιμής, τη σκοτεινή πλευρά των σκοτεινών ανθρώπων.
    Συγχαρητήρια Μαρία μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αναπάντητα τα ερωτήματά σου Αννίκα μου που βασανίζουν και όλους εμάς, τους θεατές αυτού του αίσχους. Ας πούμε ότι η παραγραφή/αποκαθήλωσή τους απ' το καλλιτεχνικό στερέωμα, θα είναι η πιο σκληρή τιμωρία τους, αφού όλοι τους είναι αρρωστημένα φιλόδοξοι και εξαρτημένοι απ' τη φήμη και τη δόξα τους.
      Σ' ευχαριστώ πολύ Αννίκα μου!

      Διαγραφή
  16. Αστυνομικό διήγημα φαινομενικά. Μια τομή σ’ ένα κοινωνικό σώμα γεμάτο παράσιτα και εξελκώσεις.
    Γραμμένο με αδρές περιγραφές που θα προκαλούσαν έναν ευαίσθητο σκηνοθέτη.
    Ρεαλισμός και ευαισθησία, Μαρία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Μαρία καλημέρα. Η τιμωρία είναι κρύο πιάτο και το απέδωσες υπέροχα με την όμορφη γραφή σου..
    Όλο αυτό το διάστημα παρακολουθούσα τα τεκταινόμενα στο χώρο του Θεάτρου και άκρη δεν έβγαζα. Αναρωτιόμουν ως σκεπτόμενος άνθρωπος πως είναι δυνατόν να υπάρχει τέτοια ανωμαλία (γιατί περί ανωμαλίας πρόκειται) με αναφορά σε πρόσωπα που ακτινοβολούσαν από ταλέντο, επιτυχημένα επαγγελματικά, προβεβλημένα στη Κοινωνία. Πως είναι δυνατόν να εκβιάζουν, να βιάζουν, να εγκληματούν (γιατί περί εγκλήματος πρόκειται) πάνω σε συναδέλφους τους, σε συνεργάτες τους, σε φίλους τους. Τόση σκοτεινιά πως, γιατί..; Και ας αναφέρθηκε ότι αυτό ισχύει σε όλους τους χώρους δουλειάς. Όχι δεν ισχύει, και δεν είμαστε άνθρωποι που ζούμε στη γυάλα. Μέσα στο πεζοδρόμιο της ζωής ζούμε..
    Προχθές διάβασα με ενδιαφέρον την τοποθέτηση του κ. Γεωργουσόπουλου για τις αποκαλύψεις των ημερών. Δεν είμαι από αυτούς που αφιλτράριστα δέχεται οτιδήποτε. Ομολογώ όμως έδωσε κάποιες απαντήσεις γι αυτά που ακούμε και πέφτουμε από τα σύννεφα. Τέλος πάντων κρίμα θα πω,.. βρίσκω ότι συμπεριέλαβαν τη βία μέσα στη δική τους ιστορία.., Μεγιστοποίησαν την κυριαρχία του δυνατού στον αδύνατο, βρήκαν ελκυστική την ασυμφιλίωτη αντίθεση του παλιού με τον νέο. Και τώρα που αυτά θέριεψαν, τους κατασπαράζουν ανελέητα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τάσο μου, σ' ευχαριστώ για το αναλυτικό σου σχόλιο! Ελπίζω η τιμωρία τους, να αποδοθεί και στην πράξη και όχι στα οργισμένα μας κείμενα.
      Δεν συμμερίζομαι τοποθετήσεις ανθρώπων που δεν έχουν υποστεί ψυχολογική βία και που έκαναν καριέρα ατσαλάκωτοι. Σκόπιμα ή μη, γίνονται τα πλυντήρια των ενόχων. Δεν μ' ενδιαφέρουν οι "ψύχραιμες φωνές τους". Ας σωπάσουν καλύτερα. Οι φωνές τους σε τέτοια ζητήματα, δηλώνουν (αν όχι συνενοχή), μια αφελή προσπάθεια να καλύψουν τις βρωμιές κάτω απ' το χαλάκι.
      Και ναι, Τάσο, αυτά συμβαίνουν σ' όλους τους χώρους. Συνήθως σε γυναίκες. Γι' αυτό και δεν δέχομαι φωνές από "αρσενικά" που παραπλανούν και υποκρίνονται (π.χ. "Γιατί δεν το κατήγγειλε τότε;)
      Για τους συγκεκριμένους "κυρίους" πάντως, έχουν καταγραφεί κατά καιρούς διάφορα. Ήρθε ο καιρός της κάθαρσης...
      Να είσαι καλά Τάσο και καλή δύναμη με τον "χιονιά" (κυριολεκτικά και μεταφορικά) 😉

      Διαγραφή
    2. Μαρία καλησπέρα.. ωραία πάσα μου έκανες και έχω την ευκαιρία να συνδυάσω τα παραπάνω με βιώματα δικά μας στη περιοχή μου.. Στέκομαι μιας και το ανέφερα σε αυτό που είπε ο Γεωργουσόπουλος (μου είναι παντελώς αδιάφορος) σε συνέντευξη στα ΝΕΑ ότι αυτά τα ακραία πράγματα που γίνονταν στους νέους καλλιτέχνες ήταν μέσα στις παραδόσεις τους, ήταν τελετή..! Σε αυτό ακριβώς έρχομαι εγώ να δείξω την έκπληξή μου για την απουσία καταγγελίας από το Σωματείο, για την ανυπαρξία παρέμβασης από το Υπουργείο, την αποσιώπηση από τον Τύπο, από όλους που ήξεραν και θεσμικά δεν παρέμβαιναν. Όαση σε όλα αυτά που ακούμε η θιασάρχης Κάτια Δανδουλάκη.. Συμφωνώ ότι το πιο γελοίο και υποκριτικό που έχει ακουστεί είναι "γιατί τα θύματα δεν το κατήγγειλαν τότε..".
      Η ΔΕΗ στα μέρη μου για περισσότερα από 50 χρόνια απασχολούσε 3000 εργαζόμενους και παράλληλα υπήρχαν και εργολάβοι των 20 έως 250 εργατών. Δεν ακούστηκε ποτέ διευθυντές ή προϊστάμενοι να ασκήσουν σωματική ή ψυχολογική βία απέναντι στους εργαζόμενους ούτε σε άντρες ούτε σε γυναίκες. Όμως σημειώνω ότι μέσα υπήρχαν πανίσχυρα ΣΩΜΑΤΕΙΑ εργαζομένων που ήσαν άγρυπνοι φρουροί. Υπήρχαν σωματεία που κουνούσαν συθέμελα ολόκληρες Κυβερνήσεις. Κοινή πεποίθηση όλων ότι η εργασία είναι ιερή.. Γι αυτό δεν θα δεχτώ ότι παντού στους χώρους δουλειάς τα ίδια γίνονται..
      Οι καταγγελίες στο χώρο του Θεάτρου είναι πάρα πολλές (χίλιες κάποιοι έγραψαν). Ναι, όλες στο φως τώρα.. Όσο για την τιμωρία των ενόχων ελπίζω να είναι παραδειγματική και από την Πολιτεία γιατί από την Κοινωνία ήδη υπάρχει..

      Διαγραφή
  18. Όμορφες αυτές οι "πάσες" διαλόγου, Τάσο. Απλά σκέψου ότι τέτοιες συμπεριφορές γίνονται συνήθως αντιληπτές από γυναίκες. Κι ότι στον ιδιωτικό τομέα που δεν υπάρχουν σωματεία, είναι πάγια τακτική το "πέσιμο" (σε γυναίκες αλλά και σε άντρες) από ανθρώπους που ασκούν εξουσία. Πολλές καριέρες έχουν χτιστεί πάνω σε τέτοιες σχέσεις. Όπως και πολλά ταλέντα έχουν θαφτεί, γιατί δεν υπέκυψαν.
    Η τιμωρία τους μπορεί να είναι παραδειγματική, αλλά τα τραύματα που έχουν αφήσει στα θύματά τους, δεν θα κλείσουν ποτέ... Ας είναι ως εδώ τουλάχιστον.
    Αρκετά με την κάθε "πνευματική προσωπικότητα της θεατρικής μας ζωής" (η φράση ανήκει στον καθηγητή Μπαμπινιώτη για τον Δ. Λιγνάδη όταν διορίστηκε στο Εθν. Θέατρο)!
    Την καλησπέρα μου Τάσο και καλά ξεμασκαρέματα να έχουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Μαρία μου τέλειο, τι να πει κανείς.
    Σκληρό, δυνατό, επίκαιρο και διαχρονικό μαζί, ειδικά αν σκεφτεί κανείς τις παραμέτρους.
    Ωραίος και ευφυέστατος τίτλος, σουπερ εικόνα, δομή απολαυστική, θέμα που καίει!
    Θερμά συγχαρητήρια!
    φιλια πολλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Πωπω Μαρία, συγκλονιστικό και επίκαιρο το κείμενό σου.
    Συγκλονιστικός ο τρόπος που έδωσες μια ρεαλιστική νότα στο κλασικό παραμύθι. Αυτό που βλέπω είναι μια υπενθύμιση πως το καλό και το κακό συνυπάρχουν μέσα μας. Πως είναι πολύ απλό/εύκολο/κλπ να διακρίνουμε τους ανθρώπους σε καλούς και κακούς, όπως στα κλασικά παραμύθια. Πως μια ετικέτα, ένας χαρακτηρισμός μπορεί να είναι μια προσπάθεια απόκρυψης της αλήθειας.
    Δεν ξέρω τι μπορεί να ηρεμήσει μια βασανισμένη ψυχή. Δεν ξέρω αν υπάρχει τιμωρία που βοηθάει. Τι μπορεί να γίνει με τις πληγές που ο χρόνος δεν μπορεί να επουλώσει;
    Ενδιαφέρον πώς μια 'μικρή' σκυτάλη μπορεί να γεννήσει 'μεγάλους' προβληματισμούς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όλα αυτά μέσα από μια μεταξύ μας "σκυταλοδρομία", Τζοάννα μου.
      Τώρα που πέφτουν "ταμπέλες" και ψευδοροφές, αρχίζει να "ξεκαθαρίζει" το τοπίο. Μεταφορικά και κυριολεκτικά. Τέτοιες πληγές δεν κλείνουν ποτέ, απλά με τον καιρό κάνουν ένα "κακάδι" και δεν τρέχουν αίμα.
      Σ' ευχαριστώ πολύ που πέρασες και άφησες το σχόλιό σου!

      Διαγραφή
  21. Επίκαιρο δυνατό συγκλονιστικό το κείμενο σου Μαρία!! Την ώρα που διάβαζα την ιστορία σου εβγαλε έκτακτο η τηλεοραση ότι συνελήφθη ο παιδοβιαστης.Όλοι έχουμε αηδιασει με αυτά που ακούμε και όλοι θέλουμε να υπάρξει παραδειγματικη τιμωρία!Για μένα τέτοια ανθρωποειδή πρεπει να "φευγουν" άχρηστα ειναι. Αρκετά πια.
    Καλή αυριανή!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άιντε, γεια στο στόμα σου βρε Δέσποινα!
      Την καλημέρα μου ♥

      Διαγραφή
  22. Συγκλονιστικό , δυνατό , σκληροτράχηλο κείμενο , γεμάτο ανατριχιαστικές αλήθειες .Μόνο εσυ θα μπορούσες Να μας επιβεβαιώσεις με την πένα σου πως τελικά δεν έχει αποψιλωθεί η κοινωνία που ζουμε στο παιχνίδι τούτο μπορούμε να κερδίσουμε . Υποκλίνομαι ❤️❤️❤️

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ Κάτια μου!
      Καλό νέο μήνα εύχομαι ολόψυχα ♥

      Διαγραφή
  23. Του άλλαξες τα φώτα έτσι; Μα θα ήταν αδύνατον να μην καταπιαστείς με τη σκατίλα που βγήκε στη φόρα. Οκ ανωμαλάρες πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν αλλά να μας περιγελούν έτσι μπροστά στα μάτια μας και να ζητάνε και τα ρέστα; Είμαι να σκάσω. Πολλούς αγωνιστικούς χαιρετισμούς Μαρία μου και οι λέξεις μας έχουν δύναμη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στη θέση αυτών των παιδιών θα μπορούσε να είναι και το δικό μου. Αν σφυρίζουμε αδιάφορα καταμεσίς αυτής της "σκατίλας", είναι σαν να συναινούμε στο έγκλημα.
      Την αγάπη μου βρε Χριστινάκι και αγάντα μέχρι να ξεβρωμίσουμε ♥

      Διαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.