Αχ και να μπορούσα να τρυπώσω στην αυλή της κυρίας Καλλιόπης και
του Σπύρου… και να πιάσω κουβεντούλα μαζί τους. Να τους φανέρωνα τα μυστικά του
φλιτζανιού μας και τη μοίρα του εθνικού μας δαχτυλιδιού.
“Χέρι έβαλε χέρι στο
δαχτυλίδι μας κυρία Καλλιόπη. Κι αυτό το χέρι, μας βάζει και χέρι από πάνω”.
Νταρντανογυναίκα ξανθιά, με τσουρούτικο σακάκι την έκανε τη ζημιά... φως-φανάρι! |
Κι όπως είμαστε μια παρέα όλοι, να πάμε στο διπλανό πλατό
και να πιούμε το καφεδάκι μας με τους Μακρυκωσταίους
και τους Κοντογιώργηδες...
Γιατί μη νομίζεις κυρία Καλλιόπη μου... ακόμα και σήμερα, κάτι ψευτομουστακαλήδες μας κάνουν τη ζωή γαϊτανάκι. Και δεν σέβονται μήτε τον πλάτανο, μήτε το πηγάδι, μήτε και τα μουστάκια που φορούν. Τα στρίβουν κιόλας οι άτιμοι. Να’ουμ…
Γιατί μη νομίζεις κυρία Καλλιόπη μου... ακόμα και σήμερα, κάτι ψευτομουστακαλήδες μας κάνουν τη ζωή γαϊτανάκι. Και δεν σέβονται μήτε τον πλάτανο, μήτε το πηγάδι, μήτε και τα μουστάκια που φορούν. Τα στρίβουν κιόλας οι άτιμοι. Να’ουμ…
Κι ύστερα θα’ρθει με το φλιτζάνι του ο αγαπημένος μας
Νιόνιος.
“Γεια σας
ρε παιδιά! Ενοχλώ; δεν ενοχλώ! Χωράω στην παρέα κι εγώ ε;“
Πού να στα λέμε Νιόνιο μου!... Αμέρικαν μπαρ την κάναμε
την πατρίδα. Και δεν υπάρχει ένας υπομοίραρχος να τους μπαγλαρώσει όλους όπως είναι
και να τους φέρει μπροστά σου.
Είναι σαν να βλέπω τα γουρλωμένα σου μάτια να μας κατακεραυνώνουν από κει πάνω:
“Να τους στείλετε όλους στον αγύριστο! Όξω ρεεεε!”
“Να τους στείλετε όλους στον αγύριστο! Όξω ρεεεε!”
“Παιδιά-παιδιά…. Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα απόψε! Ψήνω
ένα καφεδάκι κι έρχομαι να σας πω τα ρεζιλίκια εκείνου του γνωστού βουλευτή που
είχαμε στη Στουρνάρα 288 … ξέρετε, του κυρίου Καλοχαιρέτα, του επονομαζόμενου ‘Ετελείωσε!’
Στοοοπ! Διάλειμμα για ένα καφεδάκι.
Κατσουρίδης,
Σακελλάριος, Αυλωνίτης κι όλο το επιτελείο της ταινίας «Λατέρνα Φτώχεια και
Φιλότιμο».
Διαβάζετε τα νέα μας από κει πάνω;
Η λατέρνα πήρε αγκαζέ το φιλότιμο και αγνοούνται εδώ και χρόνια.
Η φτώχεια μόνο μας έμεινε...
Και δεν έχουμε και τάληρα πια, να κάναμε μια ταληροθεραπεία Μαέστρο μου...
Στη γειτονική αυλή, πίνει τον καφέ του ο κύριος Αγησίλαος
που –όπως κάθε ευκατάστατος σιτεμένος που σέβεται μόνο τον εαυτό του- ορέγεται να μασήσει με τη μασέλα του την
Ριτούλα.
Στις ταινίες τουλάχιστον, υπάρχει πάντα ένας γοητευτικός Αντρέας,
που θα κάνει την ανατροπή στο παραμύθι:
"Βάσω καφέ!" Ακούγεται η φωνή του Λάμπρου μας.
Απ' το ύφος της Βάσως, μάλλον θα καθυστερήσει η παράδοση του δίσκου...
Απ' το ύφος της Βάσως, μάλλον θα καθυστερήσει η παράδοση του δίσκου...
"Να πέσουν τα μισθά μου πρώτα" |
"Καλοί μας άνθρωποι... εσείς οι από πάνω λέω, προσέχετε τους από κάτω αν μπορείτε..."
* Βασισμένο σε μια ιδέα της Πέτρας, με τίτλο: Το ταξίδι ενός φλιτζανιού
[φωτογραφικό υλικό απ' το διαδίκτυο και τον ιστότοπο: http://www.classicgreekcinema.com/]