Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2013

Έλα να μιλήσουμε...

Photo: http://tatphotography.blogspot.gr/
Τα παιδιά κοιμούνται. Καλά είναι. Η μικρή διαβάζει παραμύθια μόνη της πια. Δεν μ’ έχει ανάγκη. Ο μεγάλος ξύρισε κρυφά το μουστάκι του. Απ’ τη μια τον καμάρωνα κι απ’ την άλλη θύμωσα που βιάζεται να γίνει αντράκι. Λες και μου χρωστάει να μείνει πάντα παιδί… Μαγείρεψα το αγαπημένο σου απόψε. Μην το εκλάβεις σαν υποχώρηση. Το μέτωπο που ανοίξαμε οι δυο μας, δύσκολα ημερεύει. Έχουμε πάνω μας τα σημάδια απ’ τα θραύσματα που μας τραυμάτισαν. Τι λέξεις – σφαίρες ανταλλάξαμε χτες βράδυ πάλι! Το ξέρω πως κουβαλάς σταυρό στην πλάτη. Είναι κι ο δικός μου αφόρητα δυσβάσταχτος, γι αυτό ξεφεύγω απ’ τα όρια μου. Έλα να μιλήσουμε. Στο μπαλκονάκι με το βασιλικό. Αντικριστά. Εσύ κι εγώ.

Ήθελα να κάνω πολλά γι απόψε. Να στρώσω γιορτινό τραπέζι με κεριά και το καλό μας σερβίτσιο. Να φορέσω το παλιό μου φουστάνι, αυτό που μου χάρισες πριν χρόνια. Θυμάσαι; Βολτάραμε στα μαγαζιά ένα βράδυ και με είδες που το θαύμαζα στη βιτρίνα. Την άλλη μέρα το βρήκα στο κρεβάτι μας μ’ ένα τριαντάφυλλο πάνω του. «Να το φοράς και να μ’ αγαπάς» μου είχες γράψει σ’ ένα μικρό χαρτάκι. Το έχω φυλαγμένο ακόμα. Δεν μου έφτασε η ώρα να ετοιμάσω τίποτα. Το φουστάνι δεν μου χωράει πια. Κι οι μέρες μας γίνανε μια οδυνηρή επανάληψη. Κι αντί να καρδιοχτυπάμε από αγάπη, βουλιάζουμε στην αγωνία για το αύριο. Εσύ σκοτώνεσαι για ένα μεροκάματο κι εγώ παριστάνω τον θηλυκό Στουρνάρα στο σπίτι μας. Καταστρώνω σχέδια διάσωσης και πασχίζω να εξοικονομήσω κονδύλια, για να μη βουλιάξουμε. Οικονομία στα έξοδα. Κουτσούρεμα στις ανάγκες μας. Και να ξεγελάω τον πόνο μου μπροστά στα παιδιά. Κι εσύ να λείπεις όλη τη μέρα. Κι όταν έρχεσαι σπίτι, να έχω αυτή την αμυδρή ελπίδα πως θα χαμογελάς. Πως τάχα θα μ’ αγκαλιάσεις και θα μου πεις πως μ’ αγαπάς. Κι εγώ να μπλέξω τα δάχτυλά μου στα μαλλιά σου και να κλάψω σα μικρό κορίτσι. Να φύγει ο πόνος της μέρας. Να γίνουμε ένα…

Το ξέρω πως πασχίζεις για μας. Πως κάθε σου μέρα είναι και μια αναμέτρηση με το δαίμονα της επιβίωσης. Το βλέπω στα μάτια σου πόσο αγωνιάς. Μη μείνεις στην ανεργία. Μη φανείς αδύναμος στα μάτια μας. Μα ξέρεις; Στην αγωνία μας μη χάσουμε το αύριο, χάσαμε το σήμερα. Χάσαμε εμάς. Χάσαμε τις στιγμές μας. Κάναμε την κρίση προσωπική μας υπόθεση. Τη βάλαμε ανάμεσά μας. Ήθελα να φύγω απόψε. Ν’ ανοίξω την πόρτα και να το σκάσω στο σκοτάδι. Ή να κόψω τις φλέβες μου. Να χυθούν σταγόνες απ’ το αίμα μου στο μωσαϊκό. Να κάνω μια εντυπωσιακή έξοδο για τον άλλο κόσμο. Ν’ αφήσω πίσω μου ένα σημείωμα. Το σκέφτηκα. Ξέρεις τι θα έγραφα; Πόσο σ’ αγαπώ. Μόνο αυτό. Γιατί δεν το έκανα; Μα για να βρεις ζεστό φαγητό μετά τη δουλειά. Όχι, δεν αστειεύομαι. Αλήθεια στο λέω…

Αν ήμουν άρρωστη, αν ο γιατρός μου είχε δώσει λίγους μήνες ζωής, αυτό θα σου έλεγα. Και θα έτρεχα να προλάβω το χαμένο χρόνο. Μπορεί και να είμαι. Δεν το ξέρω… το μόνο που ξέρω στα σίγουρα, είναι πως σ’ αγαπάω. Και αποποιούμαι την προσωπική μου πτώχευση. Αυτή την κρίση δεν θα την κάνω ποτέ άρνηση, δεν θα την κάνω αφορμή για συναισθηματική νέκρωση, δεν θα την αφήσω να μας εξοντώσει ηθικά. Δάκρυσες ή μου φαίνεται; Ναι, εγώ τα λέω αυτά… Το ξέρω πως χτες τέτοια ώρα, σου φώναζα πως είσαι αδιάφορος. Κι εσύ φώναζες πιο δυνατά. Κι όσο υψώναμε τις φωνές, όσο γινόμασταν μικρά θηρία, τόσο σου κραύγαζα με τα μάτια μου «Μα σ’ αγαπάω, δεν το βλέπεις επιτέλους;»…

Έλα να μιλήσουμε. Σφίξε μου τα χέρια  στα δικά σου. Αύριο θα είναι πάλι μια μικρή μάχη. Θα είμαστε ο καθένας στο ανάχωμά του και θα πολυβολούμε τον εχθρό. Αλλά να ξέρεις πως ότι κι αν γίνει, όποια ήττα κι αν μας αναλογεί να ζήσουμε, εγώ θα φοράω κρυφά τα βράδια το παλιό μου φουστάνι. Κι ας με στενεύει. Θα γίνομαι το ερωτευμένο κορίτσι που κράταγε σα φωτόσπαθο το μικρό τσαλακωμένο χαρτάκι σου. Θα το διαβάζω και θα σ’ αγαπάω. Πάρ’το σαν μια ασήμαντη επανάσταση για την πιο σημαντική αιτία της ζωής μας. Να μείνουμε «εμείς».


Να στρώσω τραπέζι; Εδώ, πλάϊ στο βασιλικό. Με θέα τη μπουγάδα της γειτόνισσας. Με μουσική  υπόκρουση τις εξατμίσεις και τα φρεναρίσματα. Με μια υποψία ουρανού, να διακρίνεται πίσω απ’ τις κεραίες. Με τις τηλεοράσεις να ουρλιάζουν απ’ τα διπλανά διαμερίσματα. Εδώ, στο μικρό θυσιαστήριο που μας κλήρωσε η ζωή να υπάρξουμε. Εσύ κι εγώ. Εμείς…



63 σχόλια:

  1. υμνος στην αγαπη....
    Η δυναμη των φτωχων ανθρωπων...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ακριβώς έτσι όπως το λες αγαπημένε Μαχαίρη!
      Να'σαι καλά!

      Διαγραφή
  2. ένιωσα λες και μπήκες στο δικό μας σπιτικό.
    μόνο αυτό.
    ....
    καληνύχτα σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ! Το ζητούμενο για μένα, αυτό ακριβώς ήταν...
      Καλή σου νύχτα!

      Διαγραφή

  3. Τι φταίει άραγε και η συνταγή μετά από χρόνια χαλάει πολλές φορές;
    Τι κάνει τις σχέσεις να σκουριάζουν και να μην μπορούν να κρατήσουν την λάμψη που είχανε κάποτε;
    Λες και οι άνθρωποι όταν συναντιούνται και αγαπιούνται αποκλίνουν ο ένας από τον άλλον κάτι ελάχιστες μοίρες οι οποίες με τον καιρό γίνονται ολοκληρωτική απόκλιση, σαν 180 μοιρών και πάει ο ένας από δω κι ο άλλος από κει.
    Μαρία μου υπέροχα έδωσες την ιστορία σου και υπέροχα μπορώ και νομίζω γύρω μας πολλοί μπορούν να σε καταλαβαίνουν.
    Λυρικό πεζό παράπονο.
    Και πόσο απλά και ειλικρινά με ουσιαστικά λόγια τα είπες όλα..
    Έτσι πρέπει να μιλούν οι αληθινοί άνθρωποι.
    Καλό ξημέρωμα Μαρία!
    Να αντέχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ας πούμε ότι είναι μια παρότρυνση, να ξεφύγουμε απ' το μοντέλο "πλάτη με πλάτη" και να κάτσουμε αντικρυστά...
      Να'σαι καλά Στρατή μου!

      Διαγραφή
  4. καλημερα, ολα μεγαλωνουν με τον χρονο....... η αγαπη χανεται;;;
    πολυ ομορφες σκεψεις, κρυφα μηνύματα που ομως κριμα δεν τις ακούει αυτος που πρεπει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτός που θέλει τις ακούει.
      Πρέπει δεν χωράνε στην αγάπη...
      Να'σαι καλά και καλώς όρισες στο Απάγκιο.
      Σ' ευχαριστώ πολύ για την επίσκεψη και το σχόλιο!

      Διαγραφή
  5. Ιστορίες συνηθισμένες που τις ακούμε ή τις βλέπουμε γύρω μας ή τις ζούμε.
    Κι έρχεται η κατάλληλη γραφίδα και τις αναδεικνύει σε πνευματικό πλούτο. Και μέσα απ’ την πνευματική απόλαυση έρχεται και η ωφέλεια στη διαρκή εκπαίδευση ζωής.
    «Ξεφεύγω από τα όριά μου», με «λέξεις- σφαίρες», «χάσαμε το σήμερα, χάσαμε το εμείς», χρησιμότατες υπενθυμίσεις! Να είσαι καλά, Μαρία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χρησιμότατες υπενθυμίσεις... κάπως έτσι το είχα στο μυαλό μου Άρη.
      Σ' ευχαριστώ ειλικρινά που κοσμείς με την παρουσία σου το Απάγκιο!
      Να'σαι καλά!

      Διαγραφή
  6. Οι άνθρωποί μας ο πλούτος μας, Μαρία. Τα συναισθήματά μας γι' αυτούς ο θησαυρός μας.

    Πολύ τρυφερή και συγκινητική εξομολόγηση. Αληθινή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ Ευάγγελε!
      Πολύ εύστοχο και αληθινό το σχόλιο σου!
      Καλό βράδυ να έχεις!

      Διαγραφή
  7. Αφήνουμε την κρίση να μπαίνει καθημερινά μέσα μας, στα σπίτια μας, να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας, λες και μας φταίει ο δικός μας άνθρωπος, λες και μας φταίει ο εαυτός μας...
    Οι εχθροί είναι άλλοι...μεγάλη υπόθεση να το καταλάβουμε αυτό και να μην μας διαλύσουν τις οικογένειες...!
    Ένα ζωντανό κείμενο Μαρία μου! Ένα μπράβο δεν φτάνει...Εσύ ξέρεις να κάνεις λόγια και την σιωπή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχει κι η σιωπή τους ήχους της Κατερίνα μου.
      Μερικές φορές είναι πιο δυνατοί κι από κραυγές.
      Φτάνει να μπορείς να τους αφουγκράζεσαι.
      Πολύ σ' ευχαριστώ που ήρθες κι απόψε!

      Διαγραφή
  8. Ανατριχιαστικά αληθινό! Εγώ κανονικά τώρα (3 παρά κάτι) θα έπρεπε να είμαι αλλού, αλλά ο καιρός μού έβαλε χοντρά εμπόδια! Μην ανησυχείς, του το φυλάω του παλιόπου..α..... Μια ένσταση μόνο επί του κειμένου: "Εσύ σκοτώνεσαι για ένα μεροκάματο κι εγώ παριστάνω τον θηλυκό Στουρνάρα στο σπίτι μας. Καταστρώνω σχέδια διάσωσης και πασχίζω να εξοικονομήσω κονδύλια, για να μη βουλιάξουμε"........ Ποια σχέδια διάσωσης;;; Ποια εξοικονόμηση κονδυλίων;;; Ποιος Στουρνάρας;;; Ένας ταμένος είναι, που έχει ως ΑΠΟΣΤΟΛΗ να μας ξεκάνει! Ουφ! Είχες δεν είχες, μου θύμισες πάλι εκείνα τα καθίκια που δεν τα ξεχνάω ποτέ....

    Υ.Γ Το ξέρω πως θα περάσετε ωραία... Εγώ θα βγάλω μπιμπίκια από τα νεύρα μου, εδώ, στο σπίτι...:((((

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μην αλλάζουμε θέμα...
      Άσε τον Στουρνάρα και κανονίσου για το επόμενο παζάρι.
      Σήμερα δεν περάσαμε ωραία.
      Περάσαμε ζεστά, ανθρώπινα, γελάσαμε, συζητήσαμε, προβληματιστήκαμε και μοιραστήκαμε πολλά...
      Και γνωριστήκαμε με πολύ αξιόλογους ανθρώπους.
      Να βγάλεις μπαμπίκια (τι είν' τούτο;) και να ξέρεις πως έλειπες απ' την παρέα. Και έχασες πολλές στιγμές συγκίνησης :-)
      Μπόνα νότε Μαέστρο και ραντεβού στο επόμενο!

      Διαγραφή
    2. Πόσο ηθελα να ήμουν εκεί Μαρία μου!!!!.... οχι αυτό δεν ειναι το σχόλιο μου θα το γραψω στην σειρα μου εδώ μπήκα σφήνα ..

      Διαγραφή
  9. Αυτή η γραφή σου.. μου'ρχεται να δώσω μια και ν'αρχίσω να γράφω πάλι. Νιώθω να με σπρώχνεις κι εγώ διστακτικά να βηματίζω προς το γραφείο μου.. Τελικά είναι κάποιες ιστορίες που αξίζει και πρέπει να καταγραφούν. Πόσο μάλλον όταν αποδίδονται με τόσο ανθρώπινο τρόπο, όπως γράφεις εσύ.
    Νοερές αγκαλιές κι ελπίζω σύντομα κι από κοντά, συντεκνάκι :) Φιλί γλυκό από τη βροχερή Μελβούρνη.
    Μακάρι να ήσουν εδώ να με καμάρωνες στο συνέδριο.. :(

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ βρε Αγριμάκι μου, είμαι σίγουρη πως θα μεγαλούργησες πάλι!
      Κι εδώ βρέχει ασταμάτητα... πνιγήκανε και άνθρωποι στη Ρόδο.
      Μια δυνατή βροχή κι έγιναν ποτάμια οι δρόμοι...
      Σου στέλνω μια δυνατή αγκαλιά και όλη μου την αγάπη!
      Γράφε!...

      Διαγραφή
  10. Αν αγαπάς πραγματικά θα τον βρίσκεις τον δρόμο για το μπαλκόνι Μαρία μου, πάντα!
    Μπορεί να καθυστερείς και να ξεχνιεσαι αλλά θα πας!
    Και το μαγικό ξέρεις πιο είναι, ότι κάθε φορά που πας, είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα.
    Αχ βρε Μαρία μου τι τρυφερό κορίτσι που είσαι και πόσο αξίζεις να σε αγαπά κανείς!!
    Πραγματικά!!
    Φιλιά πολλά πολλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ βρε Ελενάκι μου, τα σκήπτρα της τρυφερότητας & της ευαισθησίας, σου ανήκουν δικαιωματικά!
      Πολύ σ' ευχαριστώ για όλα αγαπημένο μου συγκατοικάκι ;-)

      Διαγραφή
  11. Μαρία μου ένιωσα ταυτόχρονα τόσα πολλά.. Λύπη, κουράγιο, απόγνωση,αισιοδοξία..Ταυτόχρονα να διαδέχονται το ένα το άλλο.. Πόσα σπίτια δεν είναι έτσι; Πόσες γυναίκες κι άντρες δεν ζουν έτσι; Πόσα ζευγάρια δεν βιώνουν την απομάκρυνση και την αδιαφορία; Τα είπες ΌΛΑ κι υπονόησες άλλα τόσα!!! Ότι με το ΕΜΕΙΣ μπορούμε καλύτερα, ότι και μια φλούδα ουρανού φτάνει να σου αναπτερώσει τα ψυχικά σου αποθέματα!!
    Να σαι καλά κανελλάκι μου ταλαντούχο!! Αξίζεις θάλασσες κι ουρανούς κι αν ποτέ αποφασίσεις να μαζέψεις τα διηγήματά σου (ΆΚΟΥ ΜΕ κι επεξαργάσου το στο μυαλό σου) και τα εκδόσεις θα γίνουμε πλουσιότεροι πνευματικά.. Κι εγώ ποτέ δεν λέω μεγάλα λόγια... (παχιά φανφάρικα ψευτόλογα). Μόνο αυτά που πιστεύω... Σε φιλώ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Υπόσχομαι ότι θα το επεξεργαστώ. Δεν έχω και καμιά ιδιαίτερη γνώση για το πώς γίνεται αυτό. Αλλά ψάχνοντας, τον βρίσκουμε το δρόμο ε;
      Εδώ βρήκαμε το δρόμο για το μπαλκόνι ;-)
      Πολύ σ' ευχαριστώ Μαριλένα μου. Τα σχόλια σου με επηρεάζουν κάθε φορά και γι αυτό κιόλας τολμώ μικρά δειλά βήματα προς τα έξω. Να'σαι καλά!

      Διαγραφή
  12. Ανατρίχιασα... πόσα συναισθήματα σε λίγες γραμμές, πόσες αλήθειες... Τα είπες όλα, με το δικό σου, μοναδικό τρόπο. Φωτογραφίζοντας όλα τα ζευγάρια του σήμερα, που θέλουν και μπορούν, αλλά κάπου στο μέσον χάνουν τον εαυτό τους και το σύντροφό τους εξαιτίας της βάρβαρης καθημερινότητας.
    Ας είναι και στη βεράντα, παρέα με τη μπουγάδα της γειτόνισσας και με το καυσαέριο. Σημασία έχει να μη χάσουμε αυτό το εμείς. Τι θα μας απομείνει μετά;
    Μαρία μου, δεν έχω λόγια να σου περιγράψω πόσο μου αρέσει η γραφή σου...
    Σε φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έλλη μου σ' ευχαριστώ που μοιράστηκες μαζί μου ανατριχίλα και συναισθήματα!
      Με συγκινείς πολύ!
      Να'σαι καλά!

      Διαγραφή
  13. Το διάβασα μονορούφι...πόσες αλήθειες μαζεμένες!!
    Μικροί ήρωες της καθημερινότητας....μιας καθημερινότητας σκληρής που ξεπερνάει κάθε φαντασία..
    Και η αγάπη κάπου εκεί να περιμένει να συναντηθούν οι ψυχές, αφήνοντας τα προβλήματα στην άκρη, πλάι στον βασιλικό...
    Να είσαι καλά Μαράκι!!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. έγραψες για όλες.. για όλους μας σ'αυτό το κείμενο.
    αυτό το υπέροχα αληθινό κείμενο!
    σ'ευχαριστούμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ σας ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνετε!
      Το εννοώ.
      Με ανθρώπους σαν και σας, το μοίρασμα είναι εμπειρία ζωής.
      Τα φιλιά και την αγάπη μου Τζίνα!

      Διαγραφή
  15. Τις άγγιξες πάλι τις χορδές.
    Κλείνω τον υπολογιστή και τρέχω να προλάβω πριν εξατμιστούν τα συναισθήματα που μου θύμισες
    να πω στον άντρα μου πως τον αγαπώ και να εισπράξω κι εγώ το ίδιο από εκείνον.
    Κι έπειτα να πέσω για ύπνο το βράδυ με γεμάτες αγάπη τις μπαταρίες μου.
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν το κατάφερα στο ελάχιστο αυτό που λες Φλώρα μου, είμαι πλήρης και ευτυχής.
      Να έχεις τον πιο ανάλαφρο ύπνο απόψε!
      Σ' ευχαριστώ για τις πολύ ωραίες στιγμές που μοιραστήκαμε.
      Οι δικές μου μπαταρίες, είναι ήδη πλήρως φορτισμένες. Για μια βδομάδα και βάλε ;-)
      Φιλιά!!!

      Διαγραφή
  16. Κι εσύ με κατασυγκινείς. Όταν με αποκαλείς "αγάπη"...
    Μεγάλη λέξη!...
    Σ' ευχαριστώ πολύ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Πόσο όμορφα έδωσες την ανάγκη να διατηρήσουμε τον εαυτό μας σε αυτή την κρίση! Γιατί αυτή είναι και η μεγαλύτερη απώλεια τελικά!
    Σε ευχαριστώ Μαρία για τα κείμενα γροθιά στο στομάχι!
    Να σε αναδημοσιεύσω;

    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό προσπαθώ κι εγώ να διατηρήσω Αριστέα μου. Τον εαυτό μου ακέραιο.
      Μη με ρωτάς για το αν μπορείς να με αναδημοσιεύσεις. Τιμή μου και μόνο που το προτείνεις!
      Σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
    2. :) Συμβαίνει να έχω και 10 φίλους καλούς στο ΦΒ που διαβάζουν !
      Σε ευχαριστώ!

      Διαγραφή
  18. τίποτε άλλο, εκτός από ένα απέραντο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λατρεύω τις απεραντοσύνες της σκέψης σου!
      Έχω κάνει τους πιο ωραίους περιπάτους εκεί μέσα.
      Ένα εξίσου απέραντο "ΚΙ ΕΓΩ Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ".

      Διαγραφή
  19. Οι σπονδες και οι θυσιες στην αρχαιοτητα επιαναν τοπο.
    Σημερα δεν θυσιαζομαστε για κανεναν λογο
    και η μονη σπονδη ειναι η κομμενη φλεβα απο απογνωση.

    Ο μονιμος πια συντροφος-"αγαπητικος" του ανθρωπου ειναι η μιζερια.

    Vivalateratogennesi

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χώρισα πρόσφατα. Προτιμώ να πάω ασυντρόφευτη...
      Συναινετικά και με συνοπτικές διαδικασίες.
      Τα παιδιά (μιζεράκια) τα κρατάει αυτή. Εγώ πήρα τις φλέβες μου κι έφυγα.
      Εβίβα μ' ένα ποτηράκι ρακόμελο απ' την πατρίδα!

      Διαγραφή
  20. Μήπως τελικά οι δυσκολίες είναι μια ευκαιρία να βρούμε όλοι μας το…..ΕΜΕΙΣ ;
    Γιατί αν δεν βρούμε τι σημαίνει ΕΜΕΙΣ θα κάνουμε παρέα μόνο με το…..ΕΓΩ μας !
    Τι είπα πάλι η μεγάλη!
    Τι είπες Μαρία;
    Δεν κατάλαβες τι εννοώ;
    Δεν πειράζει, καθότι ούτε εγώ κατάλαβα τι ήθελε να πει η…..xristin!
    Χα,χα,χα
    Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εμείς καταλάβαμε, εσύ κατάλαβες τι είπες;
      Το εγώ μου σου στέλνει πολλά ευχαριστώ που του έφτιαξες τη διάθεση χτες βράδυ.
      Κατάλαβες;

      Διαγραφή
  21. Μαρία μου, σου γράφω βουρκωμένη. Στο κείμενό σου, διάβασα τον εαυτό μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Άλλη μια " γροθιά στο στομάχι" από την πένα σου, υποκλίνομαι !!!!
    Εύχομαι δε να έχεις πάντα την δύναμη και τις αντοχές για να μας θυμίζεις όλα όσα ξεχνάμε, προσπερνάμε και όχι μόνον..

    Φιλιά

    ΥΣ η επιλογή σου με τιμά !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τώρα, ας μην πούμε ποιος τιμά ποιον, γιατί θα μας πάρει το ξημέρωμα...
      Δεν χρειάζεσαι υπενθυμίσεις εσύ Θάνο.
      Διαθέτεις φωτογραφική και συναισθηματική μνήμη.
      Να'σαι καλά!

      Διαγραφή
  23. Καλησπέρα! Πρώτη φορά στο ιστολογιο σου και το κείμενο με συγκλόνισε πραγματικά. Νομίζω πως αποτυπώνεις αυτό που βιώνουν τώρα όλα τα ελληνικά ζευγάρια. Δωστου να το διαβάσει και είμαι σίγουρη ότι θα τον ταρακουνήσει. Μην αφήνετε το τέρας της κρίσης να μπει ανάμεσα σας. Αρκετά μπήκε στις ψυχές μας .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία καλώς όρισες στο Απάγκιο μας!
      Εγκάρδια ευχαριστώ για την επίσκεψη και τα σχόλιά σου.
      Το τέρας το πολεμάμε με όσα όπλα διαθέτουμε. Θα καμφθεί, είμαι βέβαιη...
      Καλό βράδυ να έχεις!

      Διαγραφή
  24. Δεν ξέρω τι να γράψω. Όλοι είδαμε τον εαυτό μας σε αυτό το κείμενο.
    Καλησπέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαράκι δεν χρειάζεται να γράψεις περισσότερα.
      Όταν σε βλέπω στα μέρη μου, ξέρω πως οι σκέψεις μας συντροφεύουν...
      Καλό βράδυ!

      Διαγραφή
  25. Kανελάκι μου γλυκό, ευαίσθητο, διεισδυτικό, υπέροχο δόνησες και πάλι την ψυχή μου με συγκίνηση....μου θύμισες το μπλέ μου φόρεμα με το δαντελένιο γιακά που έχω φυλαγμένο μαζί με τις αναμνήσεις , το εμείς που πασχίζουμε να κρατήσουμε ανέγγιχτο και ακέραιο, το κουράγιο που προσπαθούμε να αντλήσουμε μαγειρεύοντας και μαντάροντας κάλτσες και το χαμόγελο που πασχίζουμε να διατηρήσουμε ποτίζοντας τα γεράνια και τους βασιλικούς στα μπαλκόνια μας.....σε γλυκοφιλώ.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να σου βάλω εγώ σχόλιο στην ιστορία ζωής που χώρεσες σε μια παράγραφο;
      Να σου πω πόσο με τιμούν τα λόγια σου;
      Πόσο ψηλά με εκτοξεύουν οι λέξεις και τα διδάγματα σου;
      Θα γράφω ως αύριο...
      Από καρδιάς, ένα τεράστιο ευχαριστώ!

      Διαγραφή
  26. Βρε Μαρία, δεν ξέρω γιατί το κάνουμε δύσκολο. Γιατί μια απλή αλλά τόσο γεμάτη λέξη, το “σ’ αγαπώ” δεν βγαίνει από τα χείλη;
    Λες και στοιχίζει!
    Η φθορά λειτουργεί καθημερινά μέσα στη σχέση. Τα χρόνια και τα προβλήματα που κουβαλάνε διαβρώνουν τα αισθήματα.
    Γιατί;
    Αν δεν υπάρχουν σοβαρά θέματα, υγεία, κακοποίηση, τρίτος άνθρωπος, όλα βελτιώνονται και όλα λύνονται. Πραγματικά αδυνατώ να καταλάβω ποιο είναι αυτό το τόσο σοβαρό που μπορεί να δημιουργήσει τεράστια απόσταση σε μία σχέση.
    Φεύγοντας ο άλλος είναι σα να του δίνεις να πάρει μαζί του και τη μισή σου ζωή. Πόσο εύκολο είναι να αντέξεις να χαρίσεις τη μισή σου ζωή;
    Εκτός αν την έχεις ήδη χαραμίσει!
    Ίσως λέω βλακείες. Δεν το έχω ζήσει. Δεν έχω παρόμοια προβλήματα.
    Ευτυχώς γιατί θα μου ‘στριβε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Πέτρο μου σου εύχομαι ολόψυχα να έχεις παντοτινή άγνοια επί του θέματος!
    Δεν εξηγείται. Αυτοί που το βιώνουν, ξέρουν.
    Σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου και την προσωπική σου κατάθεση.
    Να'σαι καλά Ακυβέρνητε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Στην αγωνία μας μη χάσουμε το αύριο, χάσαμε το σήμερα! Αυτό ακριβώς κάνουμε Μαρία μου! Εξαιρετικό κείμενο, ένοιωσα πως μπήκες στο σπίτι μου, τόσο άμεσο, τόσο αληθινό! Με μάγεψε ο συνειρμός των σκέψεων, τα συναισθήματα "ξετσιρίσανε" αίμα μέσ' από τις λέξεις, μέσ' από τις εικόνες! Κάθε φορά σε θαυμάζω πιο πολύ, με φέρνεις όλο και πιο κοντά σου! Να είσαι καλά και να χαμογελάς! Φιλιά πολλά! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "Ξετσιρίσανε"... δεν την ήξερα τη λέξη... Και πόσο μ' αρέσει να μαθαίνω καινούργιες εκφράσεις!
      Σ' ευχαριστώ πολύ Κατερίνα μου μελίρρυτη!

      Διαγραφή
  29. Τωρα τι να πώ που δεν σου το έχουν χιλιοπεί Κανελλάκι μου..μόνο να σφίξω το χέρι που γράφει την αλήθεια..και την κοιτά κατάματα.. δεν είναι πολύ δύσκολο να μπορείς να λες... εμείς και να το εννοείς..αρκεί να το θέλεις ......... η αγάπη όλα τα μπορεί................η μαντινάδα για το θέμα


    Σ έχασα και το λάθος μου,
    σε μένα το χρεώνω
    κι ας λέει μου ο εγωισμός
    να μην το μετανιώνω....!!!

    Απλώς επειδή μιλά για τον εγωισμό.... φιλί γεμάτο θαυμασμό..!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Απλώς επειδή σε θαυμάζω... συγκινούμαι και σου στέλνω όλη μου την αγάπη.
      Μακάρι η σχέση σου με τον Σμαραγδένιο, να ήταν πρότυπο για όλους μας.
      Σε φιλώ αγαπημένη μου!

      Διαγραφή
  30. Εχεις ενα τροπο , μια ματιά στη ζωη , ενα χαρισμα να μεταφερεις τοσο παραστατικα τα συναισθηματα πισω απο τις πραξεις , την αντιφαση που βγαινει οταν παλευει η αγαπη με την καθημερινοτητα, τι να πω μπραβο ? δεν ειναι αρκετο, φιλιά πολλά !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι τόσο έντονα όλα Μαίρη μου, που βγαίνουν αυθόρμητα στο χαρτί (στην οθόνη ήθελα να πω...)
      Καλό μήνα σου εύχομαι και σ' ευχαριστώ πάρα πολύ που ήρθες ως εδώ :-))

      Διαγραφή
  31. Μαρία, είχα καιρό να περάσω απο το σπιτάκι σου! λες και..έπρεπε να διαβάσω αυτό το κειμενό σου σήμερα, τώρα...
    είναι και το μαυρο στο φόντο σου, ειναι και τα δάκρυα που κυλούν γιατι αναγνωρίζω...πολλά,..είναι κι εκεινο το φουστάνι απο χρόνια,,, είναι πολλά! με 'αγγιξε πολύ το κειμενό σου! αυτό μόνο! φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Kι αυτό το μοίρασμα με συγκινεί πολύ Κερένια μου! Οι κοινές αναμνήσεις και τα βιώματα που μας έχουν σημαδέψει... Να'σαι καλά, πολύ σ' ευχαριστώ που πέρασες κι απόψε. Καλό μήνα να έχεις!!!

      Διαγραφή
  32. Mε έκανες και έκλαψα...
    Υπέροχο κείμενο, αληθινο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τιμή μου!
      Σ' ευχαριστώ πολύ κι ένα μικρό καλωσόρισμα στα μέρη μου.
      Να'σαι καλά!

      Διαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.