Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου 2014

Frankenstein tale(s), Η συνέχεια...



Ψυχή. Ξημερώνει κι εκείνος πρέπει να ξεφορτωθεί το άψυχο σώμα χωρίς να τον αντιληφθούν. Κάτω από το κεφάλι του νεκρού οι κηλίδες αίματος έχουν ποτίσει το χώμα κι οι υγρές τούφες των μαλλιών του ξεπροβάλλουν σαν βδέλλες έτοιμες να ρουφήξουν το πηχτό αίμα. Σέρνει το πτώμα από τα πόδια. Μπροστά του ο τοίχος στάζει ακόμα λίγες σταγόνες από το κόκκινο υγρό. Σταματά και συνειδητοποιεί ότι τον παρακολουθεί μια γάτα που ξεπρόβαλε από το σκοτεινό στενό. Οι παλάμες του έχουν ιδρώσει. Αφήνει απότομα τα νεκρά μέλη να χυθούν άχαρα στο χώμα.

Πιέζει το στόμα του στο εσωτερικό του αριστερού του αγκώνα και σφίγγει τα δόντια, σχεδόν πονάει, αλλά στέκεται αδύνατον να κρατήσει το κρασί που έπιναν μαζί μέχρι πριν λίγες ώρες και αναπόφευκτα αδειάζει το περιεχόμενό του στομαχιού του, ένα δύσοσμο μίγμα από κρασί, σάλια και φιστίκια, στη δεξιά σόλα του παπουτσιού.

Το κεφάλι του βαρύ. Ζαλίζεται. Χάνει την ισορροπία του προσπαθώντας να αποφύγει τον εμετό του. Σκουπίζει τα βρώμικα γένια και απομακρύνει τον ιδρώτα από το μέτωπο και τον σβέρκο. Οι ανάσες του, κοφτές και συνεχόμενες προδίδουν την μακάβρια πράξη του. Κανείς δεν θα πιστέψει ότι επρόκειτο για ατύχημα. Η γάτα συνεχίζει και τον παρακολουθεί επίμονα. Με μάτια ορθάνοιχτα, καταπράσινα. Είναι βέβαιος ότι εκείνη αποφεύγει να τα ανοιγοκλείσει μην τυχόν και της ξεφύγει. Κι η γάτα κοιτάζει πότε το ακίνητο σώμα και πότε αυτόν με το ίδιο πάντα βλέμμα που υπνωτίζει. 

Αν μπορούσε θα έφτυνε και την γλώσσα του για να ξεφορτωθεί την αηδιαστική πικράδα που πλημμυρίζει τον ουρανίσκο του. (Μαριλένα)

*****

Στο κεφάλι του βαράνε σφυριά. Κάτι που δεν κολλάει πολύ με την κατάσταση που ζει, τον ταράζει. «Μα, τι στο καλό;» Ανοίγει τα μάτια του και κοιτάζει γύρω του τους τέσσερις τοίχους του δωματίου. Ο θόρυβος έρχεται απ’ το διπλανό διαμέρισμα. Συνειδητοποιεί πως κοιμόταν. Ένας αναστεναγμός ανακούφισης βγαίνει απ τα σωθικά του. Τι περίεργο όνειρο, αναρωτιέται.

Θυμάται τι μέρα είναι και αρχίζει να ετοιμάζεται με γρήγορους ρυθμούς αλλά με προσοχή σε κάθε λεπτομέρεια. Είναι η μέρα που θα δει την κόρη του. Έχει να την δει δύο εβδομάδες, έτσι αποφάσισε το δικαστήριο. Αυτός ο χωρισμός του κόστισε την ίδια του τη ζωή. Από τότε είναι ένας ζωντανός-νεκρός που περιμένει να περάσουν οι μέρες για να την δει και αυτό με επίβλεψη!  Είπαν πως ήταν επικίνδυνος για την οικογένεια του, πως τους έκανε κακό αλλά εκείνος δεν θυμάται τίποτα από αυτά που τον κατηγορούν.
Το μόνο που ξέρει είναι πως την αγαπά πολύ και θα έκανε τα πάντα για εκείνη. Βάζει το καλό του, καθαρό κοστούμι ενώ τρελές σκέψεις περνούν απ το μυαλό του. «Όχι» μονολογεί, «έτσι θα την χάσω για πάντα». Φορά τα γυαλισμένα του παπούτσια και χτενίζει με μανία τα μαλλιά του. Πολύ σχολαστικά κοιτάζεται στον καθρέπτη πριν φύγει. Όλα πρέπει να είναι τέλεια, σκέφτεται. Τίποτα δεν πρέπει να φανερώσει τον πόνο του.

Φτιάχνει ένα γρήγορο σάντουιτς και βγαίνει από το σπίτι. Συνήθως δεν τρώει τίποτα το πρωί και θυμάται πως είχε βουρτσίσει τα δόντια του αλλά έχει μια άσχημη πικρίλα στο στόμα του που επιμένει….(Κατερίνα)

*****
Το σάντουιτς κάνει το στομάχι του να ανακατεύεται, ενώ η πικρίλα δε φεύγει με τίποτα.
Ξεκλειδώνει το αυτοκίνητο και κοντοστέκεται νιώθοντας περίεργα. Σαν να τον κοιτούν.
Γυρνάει αργά και αντικρίζει τα καταπράσινα μάτια μιας γάτας. Καρφώνονται σαν μαχαίρια στο μυαλό του, σκαλίζοντάς το με άγριες διαθέσεις.
Όλα  γύρω του μπερδεύονται και ζαλίζεται. Παίρνει βαθιές ανάσες και μπαίνει στο αυτοκίνητο, με τη σκέψη στην κόρη του. Στην μονάκριβή του, που δεν τον αφήνουν να πλησιάσει χωρίς επίβλεψη.

Φτάνει στο σπίτι που έμενε μέχρι πριν λίγο καιρό και χτυπάει το κουδούνι.
Του ανοίγει μια άγνωστη γυναίκα. Συγκρατεί τον εαυτό του, τα συναισθήματά του, τη χολή του, μέχρι που τα μάτια του καρφώνονται στα δικά της και η ανάσα του κόβεται.
Πράσινα, σαν της γάτας, σκέφτεται. Γιατί αυτό έχει τόση σημασία;
Εκείνη προσπαθεί να είναι ευγενική, αλλά είναι ψυχρή. Του εξηγεί τον ρόλο της και πηγαίνει να φέρει το παιδί.
Κοιτάζει γύρω του και παρατηρεί με πόνο, πως όλες οι φωτογραφίες που απεικόνιζαν τους τρεις τους λείπουν. Το «τέλος» καρφώνει τα δόντια του στην ψυχή του.

Αρχίζει να τρέμει για άλλη μια φορά, αλλά η φωνούλα της Ελένης που τρέχει ήδη στην αγκαλιά του, τον τραβάει την τελευταία στιγμή από την άβυσσο.
Τη σηκώνει ψηλά και χώνει το πρόσωπο στο λαιμό της να μυρίσει την λατρεμένη μυρωδιά.
Μια άλλη μυρωδιά μεταλλική προσπαθεί φευγαλέα να εισχωρήσει στα ρουθούνια του, αλλά τη διώχνει. Μια μυρωδιά εφιάλτη.
Χαϊδεύει  τρυφερά το πρόσωπο και τα μαλλιά του παιδιού και τότε βλέπει τους λεκέδες γύρω από τα νύχια του. (Μαρία)
*****

Έντονο ρίγος τον διαπερνά και οι χτύποι της καρδιάς του δυναμώνουν. Προσπαθεί να βάλει σε μια τάξη το μυαλό του και η εικόνα της κόρης του τον επαναφέρει στην πραγματικότητα. Δεν πρέπει να χάσω τον εαυτό μου, σκέφτεται, όχι τώρα.
Τον ρωτά που ήταν όλο το βράδυ που του τηλεφωνούσε. Σαστίζει. Είχε βγει μια βόλτα μέχρι το κοντινό δάσος της περιοχής του, να αδειάσει το μυαλό του από τις κακές σκέψεις. Συνάντησε έναν γνωστό του και το μόνο που θυμάται, πως ήπιαν πολύ. Από εκεί και πέρα το απόλυτο σκοτάδι μέχρι που ξύπνησε από τον εφιάλτη. Τα χάπια που του έδωσε ο γιατρός τελικά δεν τον βοηθούν, διαπίστωσε. Ψέλλισε μια δικαιολογία, την φίλησε κι έφυγε βιαστικά χωρίς να κοιτάξει πίσω του. Όχι γιατί φοβόταν μήπως καταλάβουν την αναστάτωσή του αλλά γιατί ένιωθε ακόμα το έντονο βλέμμα εκείνης της γυναίκας να τον διαπερνά.

Οδήγησε βιαστικά προς το δάσος και ταυτόχρονα καθάριζε τα χέρια του. Ίσως το σημείο εκείνο που καθόταν χθες να του θύμιζε τι συνέβη. Το κεφάλι του κόντευε να εκραγεί μέχρι που άκουσε τις σειρήνες. Περιπολικά και ασθενοφόρο βούϊζαν ασταμάτητα. Ένας αστυνομικός έκανε νόημα σε όλα τα αυτοκίνητα πως δε μπορούν να περάσουν από το δρομάκι που οδηγεί προς το δάσος. Κατέβασε το παράθυρο και ρώτησε έναν ηλικιωμένο περαστικό αν γνώριζε κάτι. " Τι να σου πω άνθρωπέ μου. Φόνος είπαν. Αμερική γίναμε πια. Γύρνα πίσω, θα διακόψουν λένε την κυκλοφορία για αρκετή ώρα."

Κάνοντας απότομα όπισθεν, ένας δυνατός θόρυβος ακούστηκε από το πορτ μπαγκαζ..

Προμηνύεται δύσκολη μέρα.. Και οι δυνάμεις του έχουν ήδη αρχίσει να τον εγκαταλείπουν...  (Κατερίνα Β.)


*****

«Θα πρέπει να χάσατε τις αισθήσεις σας την ώρα που οδηγούσατε.
Ευτυχώς, ήσασταν ακινητοποιημένος κι έτσι αποφύγατε τα χειρότερα
».
«Πού βρίσκομαι;» ρώτησε ξέπνοα την ασπροντυμένη γυναίκα που του έπαιρνε το σφυγμό.
Δεν τον άκουσε. Στ’ αυτιά της είχε τα ακουστικά του πιεσόμετρου.
Θα πρέπει να ήταν ανησυχητική η πίεση, γιατί κάρφωσε απότομα τη ματιά της πάνω του. Δυο καταπράσινα σμαράγδια, ένιωσε να τον συνθλίβουν. Κάπου είχε ξαναδεί αυτά τα μάτια. Ήταν αδύνατον όμως να ανακαλέσει τη μνήμη του.

- Άγιο είχατε! Ξέρετε… περάσατε ένα λιποθυμικό επεισόδιο. Αν δεν σας έφερνε εγκαίρως ο φίλος σας στο πρώτο ιατρείο που βρέθηκε μπροστά του, ίσως και να μην ζούσατε. Θα’πρεπε να είχατε υποψιαστεί ότι κάτι τρέχει με την καρδιά σας, απ’ τη δυσχρωμία στα δάχτυλά σας. Δείτε… Είναι σχεδόν μπλε το περίγραμμά τους… Σας έχω γράψει μια σειρά εξετάσεων. Δυστυχώς , πέρα απ’ τις πρώτες βοήθειες, δεν μπορώ να προσφέρω περισσότερα. Θα πρέπει να πάτε κατευθείαν νοσοκομείο!»

- Συγνώμη… είπατε πως μ’ έφερε ένας φίλος... Μα εγώ ήμουν μόνος. Είμαι σχεδόν βέβαιος...

- Έχετε προφανώς κενά μνήμης απ’ το ισχυρό σοκ που περάσατε. Σας έφερε ένας ηλικιωμένος, με μακριά γένια και αρκετά... απεριποίητος. Ήταν πολύ ταραγμένος και σας έσερνε σχεδόν απ’ τα πόδια.

- Μα ... δεν είναι νεκρός;

- Όχι για όνομα του Θεού! Πώς σας ήρθε αυτό;

- Άκουσα κάτι σειρήνες στην περιοχή... Νόμιζα ότι του συνέβη κάτι...

- Λέτε για το ατύχημα που έγινε το πρωί; Μα όχι, πώς το συνδυάσατε; Μια γυναίκα βρέθηκε νεκρή. Μάλλον πρόκειται για αυτοκτονία… (Μαρία)
*****


Η  δημιουργική ιδέα του παιχνιδιού ανήκει στη Μαριλένα, όπως και το παρακάτω κείμενο που εξηγεί τους κανόνες.

«Ήρθε η ώρα για το παιχνίδι μας, λοιπόν! Frankenstein tale(s), που σημαίνει γράφουμε μια κοινή ιστορία που πηγαίνει από blog σε blog, η οποία είναι συρραφή πολλών μικρών ιστοριών. Όπως το ”αγαπημένο” τέρας του Βίκτορ Φρανκενστάιν που υπήρξε συρραφή από πολλά και διαφορετικά μέλη πτωμάτων! Μέχρι να καταλήξει στο τέλος της, κανείς μας δεν θα ξέρει ποιο θα είναι αυτό! Έλαβαν συμμετοχή 14 bloggers και με την σειρά που άφησαν σχόλιο στη σχετική ανάρτηση/πρόσκληση, θα εξελίσσεται η ιστορία μας μέχρι το τέλος της. Ο καθένας έχει στη διάθεσή του έως 3 μέρες να αναρτά την συνέχεια της ιστορίας όταν φτάνει η σειρά του, με όριο έως 250 λέξεις».


Τα blogs που συμμετέχουν είναι τα εξής:
Μαριλένα από http://marilenaspotofart.wordpress.com/
Κατερίνα από http://apopsitexnis.blogspot.gr/
Μαρία από http://mytripssonblog.blogspot.gr/
Κατερίνα από http://positive-thinking-greece.blogspot.gr/
Μαρία από http://toapagio.blogspot.gr/
Πέτρα από http://pistos-petra.blogspot.gr/
Έλλη από http://funkymonkey-handmadecreations.blogspot.gr/
Αριστέα από http://princess-airis.blogspot.gr/
Κάτια από http://katitimou.blogspot.gr/
Πηνελόπη από http://pineliapin.blogspot.gr/
Φλώρα από http://texnistories.blogspot.gr/
Άννα από http://www.kloanna.blogspot.gr/

Μιράντα από http://m-belladonna.blogspot.gr/
Κική από http://ekfrastite.blogspot.gr/


Την ιστορία θα συνεχίσει η Πέτρα
 από το http://pistos-petra.blogspot.gr/



Καλή συνέχεια!

18 σχόλια:

  1. Ε, είσαι απίστευτη!!!!
    Διάβασα τη συνέχεια μονορούφι...τόση αγωνία για το "επόμενο επεισόδιο" ούτε στο παρά πέντε δεν είχα που λέει ο λόγος...χαχα!!
    Έβαλες τα πράσινα μάτια, αλλά έβγαλες τους λεκέδες, ή μάλλον τους άλλαξες...πολύ μου αρέσει όπως εξελίσσεται...έκανες καταπληκτική δουλειά...μπράβο!!!
    Για να δούμε που θα το πάει και η Πέτρα...
    Φιλιά πολλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. !!!!!!!!!!!!!!!!!! Ντάξ!!!!!!! Και το μυστήριο καλά κρατεί!!!!!! Ημαστε όλοι φαν csi βλέπω!!!
    Μπράβο Μαρία το προχώρησες εξαιρετικά!!!!!! Ο διάλογος ιντριγκάρει στο φουλ!!!!!
    Είστε φοβερές!!!!! Μαρία μου κι εσύ κράτησες τα πράσινα μάτια!!!!!! Βρε τι αγωνία είναι αυτή;;;;
    Ελα Πετροσυμπεθέεεερα θα γίνει της ανωμαλίας!!!!!!!! :))))))))))
    Φιλάκια πολλά πολλά!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Και πάλι ανατροπή!Πολλά μπράβο!Τα πράσινα μάτι, κάποιο ρόλο θα παίξουν στο τέλος!!Φοβερό!Φιλιά και καλώς σε βρήκα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καταπληκτική πλοκή Μαρία!Ο έξυπνος διάλογος,τα πράσινα μάτια που διατήρησες και η αυτοκτονία στο τέλος,κορυφώνουν την αγωνία!Μα πόσο ανατρεπτική είναι αυτή η ιστορία τελικά?Δεν έχουμε παρά να περιμένουμε για να δούμε!Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ο περιπλεκεται παρα πολυ η ιστορια και μου αρεσει πολυ!
    η συνεχεια σου Μαρια εξαιρετικη!
    τη διαβασα με μια ανασα!
    μας καθιηλωσες παλι!
    χιχιχι

    καλημερα!
    φιλακια πολλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εντάξει το διαβάζω και τρώω τα νύχια μου που λένε!!
    Δεν υπάρχετε!!
    Περιμένω με αγωνία την συνέχεια!
    Θα με τρελάνετε άντε πετροκόριτσο πιάσε δουλειά να δούμε που θα φτάσουμε επιτέλους!!!
    Μαρία καλύτερο και απο Αγκάθα είναι!
    Πολλά φιλιά σε όλες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. τελεια πηγαινουν και ερχονται οι νεκροι και τα περιεργα συμπτωματα - στιγματα , μπλε περιγραμμα - να δεις που θολωσε απο την ελλειψη οξυγονου ο εγκεφαλος του και παραπαιει αλλα τα πρασινα ματια εκει , εισαι απιστευτη Κανελλακι μου οτι και να πουμε φιλια φιλια φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μαράκι είσαι φοβερή!!!
    Χρησιμοποίησες όλες τις πληροφορίες και το πήγες εντελώς αλλού! Έχω τρελαθεί από την αγωνία για τη συνέχεια! Κάθε φορά περιμένω πως και πως να μας διαβάσω! :-)
    Πολλά φιλιά!

    υ,γ. πάντως το συγκεκριμένο πτώμα το ξεφορτώθηκες... υπάρχει ένα άλλο όμως που μπορεί να συνδυαστεί... :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Kανελλάκι μου πραγματικά είμαι χαμένη στην μετάφραση τον τελευταίο καιρό...
    τώρα είδα τι κάνετε και το θαύμασα :-) Από εβδομάδα θα επιστρέψω να τα
    διαβάσω με την ησυχία μου γιατί αυτά εδώ δεν είναι μια απλή ανάρτηση που
    γρήγορα θα διαβάσω και θα μιλήσω γι αυτή... με τόσα χάπια που έχω πάρει δεν καταλαβαίνω τι μου γίνεται πια…
    Υπέροχη η ιδέα και από ότι
    βλέπω με πολύ δημιουργική φαντασία να εξελίσσεται...Μπράβο κορίτσια…
    Τα φιλιά μου και τις καλημέρες μου….

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Γιατί το περίμενα ότι θα το γυρίσεις πάλι;
    Γιατί είσαι υπέροχη μήπως; Γιατί λατρεύω ό,τι κι αν γράψεις;
    Μαρία μου ...υποκλίνομαι κι από την πολλή υπόκλιση στο τέλος θα το πάθω το λουμπάγκο αλλά δεν πειράζει!
    Χαλάλι σου!

    Είστε όλες είστε υπέροχες!
    Κι η Mαριλένα είχε την καλύτερη ιδέα ever!

    Με το που είδα το μέιλ της Μαριλένας έψαχνα να βρω κενό να μην κοιτάζει το αφεντικό να μπω! Δεν κρατιόμουν ως το απόγευμα!
    Φιλιά σε όλες !!!!! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Πωπω... πολύ ενδιαφέρουσα και η δική σου συνέχεια, Μαρία μου!! Πετάει η ομάδα!!!!!!
    Ανυπομονώ για της Πέτρας τώρα! Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. :) Πολύ μου αρέσει που η καθεμία το πάει αλλού.. και αλλού...!!
    Αναμένουμε την συνέχεια από την Πέτρα!
    Καλό σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Παρακολουθώ το παζλ των ιστοριών και είναι τόσο ευρηματική η κάθε μια σπονδυλωτή ιστορία..
    Καλό απόγευμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Διάβασα κι εγώ για Frankenstein είδα και τη φωτο και σκιαχτηκα! Καλέ τί Frankenstein, αυτός ήταν άσχημος ενώ εσείς κεντάτε! Καταπληκτική η ιδέα της Μαριλένας! Μπράβο! Η Πέτρα έχει τη σκυτάλη; Ωχ! Να παρακαλάμε να'ναι στις καλές της γιατί αλλιώς θα τους αυτοκτονήσει όλους!!!
    Φιλιά Μαρία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!
      Α! Ρε Σοφία! Κέντησες!!! Πόσο καλά με ξέρεις!!! Πάντως προς το....να τους αυτοκτονήσω όλους τείνω, οπόταν;;; Α! Ρε Κανελλάκη! Με έκαψες δια της λογοτεχνικής τέχνης!! Πολλά φιλιά σε όλες κορίτσια! (τώρα που είπα "κορίτσια", τα αγόρια γιατί έχουν εξαφανιστεί από όλο αυτό το θρίλερ;; Ε;;)

      Διαγραφή
    2. Δεν την φοβάμαι την Πέτρα
      θα θριαμβεύσει όπως εσείς!!!

      φιλάκι Μαρία μου

      Διαγραφή
  15. Σας ευχαριστώ όλους... πάρα πολύ για τα σχόλια και την υποστήριξή σας!
    Ιδιαίτερα ευχαριστώ την Μαριλένα μας, για την προχωρημένη της ιδέα και τη συμπαράστασή της στο στήσιμο και την υλοποίηση!!!
    Εύχομαι καλή συνέχεια στις υπόλοιπες παίκτριες και ... καλή κατάληξη να έχουμε!
    Για μένα πάντως, υπήρξε αληθινό θρίλερ η συνέχιση της πλοκής.
    Αλλά ταυτόχρονα, και μια μοναδική εμπειρία να γίνω ο κρίκος μιας αλυσίδας ανθρώπων με εξαιρετικό ταλέντο στη γραφή.
    Σας ευχαριστώ όλους απ' την καρδιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Γεια σου Μαρία μου!!!!!!
    Είπα να διαβάσω κι εγώ το σήριαλ, αλλά σκιάχτηκα βραδιάτικα!!!!!
    Καλά το γύρισες πάλι!!!
    Άντε να δούμε τι θα γίνει στο τέλος!!!!!
    Πολλά φιλιά!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.