Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2014

Στο Δέλτα κάποιας γειτονιάς


«Οι απολύσεις είναι δικές μου, δεν θα μου πάρει τη δόξα ο Τόμσεν»
(Άδωνης Γεωργιάδης - Πρώην Υπουργός Υγείας)


Πρότζεκτ: Μια σφραγίδα σ’ ένα παραπεμπτικό γιατρού για φυσικοθεραπείες
Έτος: 2014 / Πενήντα μέρες πριν την άφιξη της Ανάπτυξης και του Άγιου Βασίλη στη χώρα
Τόπος: Ευρώπη/Ελλάδα/ Αθήνα


8.00 π.μ. Επίσκεψη στο τοπικό υποκατάστημα ΙΚΑ της περιοχής.
Λουκέτο. Στην είσοδο, στοίβες λογαριασμών σφηνωμένοι κάτω απ’ την πόρτα. Στην πρόσοψη, ειδοποιητήριο της ΔΕΗ για διακοπή παροχής, λόγω ανεξόφλητων λογαριασμών.

8.30 π.μ. επίσκεψη στο υποκατάστημα ΙΚΑ όμορου δήμου.
Δίχως λουκέτο. Σκοτάδι στην είσοδο. Στην πόρτα του ασανσέρ, ένα προχειρογραμμένο σημείωμα «ΔΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ».
Σκάλες. Αγωνία. Ο πρώτος όροφος ερημωμένος. Αναρρίχηση στο δεύτερο. Αφουγκράζομαι. Νεκρική σιγή. Ανοίγω την πόρτα δειλά. Ημίφως. Ένας γκισές με μια κοπέλα από πίσω. Ενθουσιασμός! Υπάρχει ανθρώπινη ζωή στο κτίριο! Πλησιάζω. Δεν ολοκληρώνω την ερώτηση. «Πριν λίγο απολύθηκαν τέσσερις γιατροί. Κι εμείς ως το τέλος του μήνα τα μαζεύουμε και φεύγουμε». Απόγνωση. «Και πού θα πάω για να μου σφραγίσουν το παραπεμπτικό;», ρωτάω. «Στα κεντρικά ίσως να είστε πιο τυχερή», μου απαντάει και χάνεται κάτω απ’ το γυάλινο φινιστρίνι. Φεύγω με την ουρά στα σκέλια. Κατάβαση στο σκοτεινό τούνελ ως την έξοδο. Δεν λειτουργούν φώτα, ασανσέρ, έξοδος κινδύνου, κλιματισμός, ιατρεία, διοίκηση.

9.30 π.μ. επίσκεψη στα κεντρικά.
Τα ίδια και χειρότερα. Σκοτάδια, βρώμικες σκάλες, χλαπαταγή...
Μια αράδα γκισέδες, εκεί που κάποτε υπήρχαν ιατρεία...
Στην πολύβουη αίθουσα, ένας ανθρώπινος αχταρτμάς. Ηλικιωμένοι, έγκυες, παιδάκια αγκιστρωμένα στα χέρια των μανάδων τους που περιφέρονται με χαρτιά και βιβλιάρια στα χέρια, μπαστούνια και πατερίτσες, ανάκατα με παιδικά καρότσια...
Μηχανάκια ξερνούν αριθμούς προτεραιότητας...
Ελάχιστος χρόνος αναμονής, 22 λεπτά... Μέγιστος, κάτι χρόνια...

«Πρέπει να πάρω το χάπι για την καρδιά σε μια ώρα... θα προλάβω;», με ρωτάει εναγωνίως ο ηλικιωμένος που κάθεται πλάϊ μου. Νιώθω σαν τους επιβάτες της Α’ θέσης του Τιτανικού. Την ώρα που τους επιβίβαζαν στις σωσίβιες βάρκες. Με πόσο οίκτο αποχαιρετούσαν τους ανήμπορους τριτοθεσίτες πίσω τους... Ξέροντας πως δεν θα προλάβουν...



10.10 π.μ. «Δεν σφραγίζουμε πια εδώ. Πρέπει να πάτε στον ΕΟΠΥΥ»
Επικοινωνώ με τους δικούς μου για να ξέρουν.
«Θ’ αργήσω στη δουλειά. Και στο σπίτι θα γυρίσω αργά, για ν’ αναπληρώσω τις χαμένες ώρες. Να προσέχετε ο ένας τον άλλο και να ντύνεστε καλά γιατί πιάσανε τα κρύα. Το ξημέρωμα μπάρκαρα σ’ ένα γκαζάδικο για να μου σφραγίσουν ένα χαρτί. Ο καιρός λυσσομανάει έξω και το πρωί έσπασε μια μπίγα στα δύο. Έβγαλε μπότζι ο νοτιάς και ζαλίζομαι. Απ’ τη γέφυρα σας φιλώ κι ελπίζω να κάνουμε μαζί Χριστούγεννα φέτος.
Σας φιλώ. Η μάνα σας, εν πλω...»


Για την ιστορία: Ο μαέστρος-και σύζυγος μαέστρου- αυτού του ναυαγίου, ισχυρίζεται ότι διέσωσε το σύστημα υγείας από βέβαιο πνιγμό. Σ’ ένα αντίστοιχο ντελίριο φαντασίωσης, ο δημοσιογράφος της εφημερίδας “The World”, έγραφε την επομένη του ναυαγίου του Τιτανικού: «Ο Τιτανικός βυθίστηκε. Καμία απώλεια. Οι επιβάτες μεταφέρθηκαν στο Καρπάθια – Είναι όλοι ασφαλείς»...



Για το γαμώτο: Θα έρθει η ώρα που θα βγούμε όλοι σιωπηλοί στους δρόμους. Δίχως φωνές και συνθήματα. Δίχως κομματικά πατροναρίσματα. Δίχως να σας δίνουμε αβάντες για να ξαμολύσετε τους ένστολους ροπαλοφόρους, που παρεμπιπτόντως, είναι κι οι ίδιοι θύματά σας. Το αγαθό της υγείας δεν μας το παραχωρείτε. Είναι οι εισφορές μας, οι κρατήσεις μας, το αίμα μας το ίδιο.

Θα έρθει η ώρα που θα βγούμε όλοι σιωπηλοί στους δρόμους, για να απαιτήσουμε να μας δώσετε πίσω τα κλεμμένα. Τις συντάξεις, τις κομμένες παροχές, τα επιδόματα, τα φάρμακα, τα νοσήλεια, την αξιοπρέπεια, το χαμόγελο.

Θα έρθει η ώρα που θα λογοδοτήσετε και θα πληρώσετε για όλα τα ειδεχθή εγκλήματα που διαπράξατε.

Θα έρθει η ώρα.
Δίχως προγραμματισμό.
Αυθόρμητα και σιωπηλά.
Μια μικρή συντροφιά που φωνάζει απλά στο δρόμo: «ΥΓΕΙΑ - ΑΠΑΙΤΩ»
Όσο προχωράει, η παρέα μεγαλώνει.

Διασταυρώνεται με περαστικούς. Δεν διαπραγματεύεται. Διεκδικεί. Διαδίδεται. Διακλαδώνεται. Διογκώνεται. Διαμαρτύρεται. Διακινείται. Δυναμώνει. Διεισδύει. Διαστέλλεται. Δικάζει.

Δικαιώνεται.

Ραντεβού στο «Δέλτα» της γειτονιάς...

Σημείωση: Η ιστορία είναι αληθινή. Κάθε ομοιότητα με αντίστοιχες αληθινές ιστορίες, δεν είναι τυχαία. 

50 σχόλια:

  1. Γέλασα Μαράκι μου με το χρονικό του ναυαγίου , αν και θα έπρεπε να κλαίω με τα χάλια που επικρατούν, να 'ξερες πόσες ώρες έχω καταναλώσει κάνοντας τα ίδια δρομολόγια..... Αναρωτιέμαι όμως θα καταφέρουμε να ξυπνήσουμε για να βγούμε στο "Δέλτα της γειτονιάς" ή θα τραβάμε κουπί σε γαλέρα άγνωστο μέχρι πότε... Φιλιά πολλά!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δική μας η γαλέρα, δικό μας και το κουπί.
      Διαλέγουμε ρότα και τραβάμε...
      Βίκυ μου καλό βραδάκι και πάντα να γελάς :-)))

      Διαγραφή
  2. Αυτό το "γαμώ το" ας γίνει εφαλτήριο της σιωπηλής και μαζικής αντίδρασης...
    Δεν γίνεται, κανένας διαχωρισμός ..πρώτης και τρίτης θέσης στο ναυάγιο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ιστορικά, τέτοιες τακτικές οδηγούν σε κοινωνικές εκρήξεις.
      Αντιγόνη μου έχω την αίσθηση πως είμαστε όλοι στη γραμμή εκκίνησης, περιμένοντας το "μπαμ" για να ξεκινήσουμε. Το ξέρουμε, το φοβούνται.
      Φιλιά γλυκά σου στέλνω Αντιγονάκι μου!

      Διαγραφή
  3. Κι ας αντιστέκεται το Αντι-Δέλτα:
    Διαπλεκόμενοι, Διεφθαρμένοι, Δεκαρολόγοι, Δοσίλογοι, Δημαγωγοί, Δικτατορίσκοι, Διαβρωμένοι, Διπλοπρόσωποι, Δοξολογητές, Δογματικοί, Δωροδοκημένοι, Δημοκόποι, Διευθυντόφιλοι, Διασπαστές, Δουλοπρεπείς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ξέχασες το ΔΝΤ Άρη μου ;-)
      Ότι και να κάνουν, η ώρα της κρίσης έρχεται για όλους. Αργεί κάποιες φορές, αλλά η Δικαιοσύνη είναι πάντα πιστή στα ραντεβού της.
      Καλό βράδυ να έχεις και σ' ευχαριστώ πολύ Άρη!

      Διαγραφή
  4. Δεν θα διαφωνουσα ΠΟΤΕ μαζι σου;;
    Ειχα αυτην την απορια....
    Αλλα επιτελους,σημερα...Η πρωτη διαφωνια...
    Πες μου αληθινα ΜΑΡΙΑ...
    Οι αυθορμητες αντιδρασεις..ΠΟΤΕ πετυχαν ιστορικα κατι;;
    ΔΥΣΤΥΧΩΣ και η αντιδραση..Επειδη αντιμετωπιζει οργανωση..Ειναι αναγκασμενη..Να οργανωθει..
    Κι αν οργανωθει..
    Γινεται απο το ιδιο ΦΥΡΑΜΑ με..Οτι ζητα να ανατρεψει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κινήματα αυτοδιαχείρισης,δίχως κομματικό χαρακτήρα, όπως της Κερατέας, της Χαλκιδικής, της ΕΡΤ και των καθαριστριών του Υπ. Οικονομικών. Οι δομές αλληλεγγύης, που οργανώθηκαν σε ανύποπτο χρόνο και χτίζουν πραγματικούς δεσμούς ενότητας σ' όσους συμμετέχουν.
      Μαχαίρη μου, δεν έχουν γίνει θαύματα, η εμφάνιση όμως πολυάριθμων οργανώσεων πολιτών, είναι ελπιδοφόρα & αποδεικνύει πως ο σπόρος για τη δημιουργία μιας καλύτερης κοινωνίας αναπτύσσεται ολοένα. Ίσως αυτή η κρίση, σταθεί αφορμή για να περάσουμε σταδιακά απ' την εποχή του νεοπλουτισμού και της φιγούρας, στη δραστηριοποίηση και την απελευθέρωση των κοινωνικών δυνάμεων.
      Χαίρομαι να διαφωνούμε - συμφωνώντας και φυσικά προσυπογράφω το σχόλιο σου, κυρίως την τελευταία σου πρόταση. Επίτρεψέ μου να διατηρώ την αισιοδοξία μου, ειδάλλως θα αδικούσα όλους όσους συμμετέχουν ενεργά σε δράσεις και κινήματα. Μπορεί να "θάβονται" στο σφαγείο της ενημέρωσης και να μη διαδίδονται. Κι όμως υπάρχουν και δρουν.
      Να είσαι καλά και σ' ευχαριστώ πολύ για την πολύτιμη παρουσία σου!

      Διαγραφή
  5. Μαρία μου περιέγραψες τόσο αληθινά ότι γίνεται κάθε μέρα με όλους τους ασφαλισμένους!
    Να την πάρω την ανάρτησή σου να την κάνω αφίσα και να πάω να την βάλω απέξω από το γραφείο του ακατανόμαστου!
    Εχουν ριμάξει τα πάντα ανθρώπινες ζωές και ψυχές χωρίς έλεος.
    Ελπίζω στην μέρα που "θα έρθει η ώρα"
    Τα φιλιά μου και την καλημέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ραντεβού λοιπόν στο "Δέλτα" και στο... "Έβγα"...
      Ελενάκι μου σε φιλώ γλυκά ♥

      Διαγραφή
  6. Μαρία, έχει γίνει ήδη Τούρκος, με την είσοδο μου στην ανάρτηση, κατόπιν της "θερμής" υποδοχής που έτυχα από τον "κύριο" που φιγουράρει στα μπλε σου γράμματα. Αυτό το όνομα (και μόνο) μου τινάζει το νευρικό μου σύστημα στον αέρα. Από κει και κάτω, η ταύτιση είναι κάτι παραπάνω από προφανής, καθότι, αυτά που γράφεις εσύ εδώ σήμερα, εγώ τα έχω βιώσει εκ των έσω, τα τελευταία 27 συναπτά έτη... Καλή μας ημέρα και σίδερο στη μέση μας, στη χώρα του ποτέ ποτέ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε είχα στο νου μου όταν έβαζα το "απόφθεγμα" του Μπρους Γεωργιάδη στην κορυφή...
      Καλή μας βραδιά Πέτρα μου και σίδερο στη γροθιά θα έλεγα καλύτερα ;-)

      Διαγραφή
  7. Διασταυρώνεται με περαστικούς. Δεν διαπραγματεύεται. Διεκδικεί. Διαδίδεται. Διακλαδώνεται. Διογκώνεται. Διαμαρτύρεται. Διακινείται. Δυναμώνει. Διεισδύει. Διαστέλλεται. Δικάζει.

    Δικαιώνεται????

    Ως εκείνη την ημέρα ας κάνουμε όλοι ότι μπορούμε...!

    Την ίδια εικόνα μου μετέφερε τις προάλλες η μητέρα μου για το ΙΚΑ.. Πάει, μου λέει τα ερήμωσαν όλα τα κτίρια για να τα ξεπουλήσουν όσο όσο... Και τους ανθρώπους, πρόσθεσα...όχι, μόνο τα κτίρια...

    Να είσαι καλά Μαράκι μου και κουράγιο εκεί στην ανοιχτή θάλασσα!
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλό κουράγιο στη μανούλα και σε όλες τις μανούλες που ξεροσταλιάζουν σ' ένα γκισέ, για να διεκδικήσουν αυτό για το οποίο έχουν ήδη πληρώσει στο ακέραιο. Για να το παίξουν κάποιοι στο "Πάμε Στοίχημα" και φυσικά να το χάσουν (τέτοια χαϊβάνια που είναι). Είναι να γίνει η αρχή και θα δεις κάτι μανούλες να γίνονται ύαινες ξαφνικά...
      Φιλάκια πολλά Κατερινάκι μου!

      Διαγραφή
  8. Ας ελπίσουμε πως στο τέλος η συντροφιά Δικαιώνεται και όχι...Δύει!!!
    Μεγάλη μαέστρος της τέχνης του λόγου είσαι Μαρία.
    Χαίρομαι να σε διαβάζω!
    Το απόλαυσα και χθες βράδυ, αλλά σήμερα ανίχνευσα το κείμενο ποικιλοτρόπως!
    Το καυστικό σου χιούμορ το βρίσκω μοναδικό!
    Σε χαιρετώ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να είσαι καλά Ινώ μου!
      Πιο καυστικό, πεθαίνω από εγκαύματα...
      Άντε να δούμε. Κι ότι δύει, ανατέλλει πάλι. Θέσφατον!
      Φιλιά πολλά σου στέλνω!

      Διαγραφή
  9. Θα έρθει; Τούτη η ώρα; Ξέρεις πόσο την επιθυμώ; Πόσο λαχταρώ να αγωνιστώ, να απαιτήσω, να φωνάξω;
    Που θέλω γαμώτο να κοιτάξω την υγεία μου με αξιοπρέπεια και κοιτάζω τη μάνα μου με βλέμμα ικεσίας...
    Αχ Μαρία μου ... αχ!

    Τα φιλιά μου και την αγάπη μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είμαι τρίτη θέση στον Τιτανικό μου φαίνεται και το μόνο που κάνω είναι να φορώ το άσπρο γιλέκο/σωσίβιο και να ψέλνω ψαλμωδίες μπας και με ακούσει ο θεός....

      Διαγραφή
    2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    3. Αχαχαχα!!! Γεια σου ρε Αριστέα με το άσπρο γιλέκο!
      Αντί να μας φορέσουν γιλέκο με κορδονάκια στην πλάτη, ας πάρει ο καθένας το σωσίβιο του και πάμε για "κολύμπι". Ο καιρός είναι θαυμάσιος και η θάλασσα αυτή την εποχή είναι αναζωογονητική ;-)

      Διαγραφή
  10. Πιο μέσα δεν μπορείς να πέσεις Μαρία μου!! Αυτή είναι η καθημερινότητα!! Κι ειδκά και για τα γεροντάκια μας ένα παραπάνω που ξημερωβραδιάζονται για ένα ραντεβού κι ένα παραπεμπτικό!! Με αυτούς τους τρισάθλιους που έχουμε μπλέξει που δεν σημαίνει τίποτα γι αυτούς ούτε η αξιοπρέπεια ούτε καν η ζωή...
    Θα πάρουμε αμπάριζα την ''κυρά μαςτην μαμή'' και θα αρχίσουμε όλοι τα ξεματιάσματα και τα βοτάνια και θα παρακαλάμε να μην γίνει της Λεστινίτσας!!!

    Κι επειδή τώρα συγχύστηκα, δες εδώ να φρίξεις!!! Αλλά βάστα γερά!! Το πέτυχα κατά τύχη και δεν το πίστευα...
    https://www.youtube.com/watch?v=kdIxPflLCus

    Σε φιλώ Μαρία μου και τι να πω... Δεν έχω λόγια γι αυτή την απαξίωση, γι αυτήν την τρισαθλιότητα που ζούμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έφριξα.
      "Εγώ ξέρεις τι λέω; Εδώ που είναι και δροσιά, να σκάψουμε δυο λάκκους και να μπούμε μέσα να πεθάνουμε"
      (Πετράκης/Αυλωνίτης, στο Λατέρνα-Φτώχεια και Φιλότιμο)

      Αχ ρε Μαριλένα μου... πώς φτάσαμε ως εδώ; Μου σηκώθηκε το πετσί μ' αυτό που έστειλες...

      Διαγραφή
  11. Όπως τα λες, θέλει γερά νεύρα όποιος μπλέξει με δημόσιες υπηρεσίες, ο Θεός όμως ποτέ δε θα φέρει στο δρόμο μας κάτι που δε μπορούμε να αντέξουμε, αυτό το πιστεύω..

    Καληνύχτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλά τα πιστεύεις Γιώργο μου, αλλά πολλοί δεν το αντέχουν και κλατάρουν.
      Γιατί εδώ έχουμε να κάνουμε με αθεόφοβους...
      Καλό βράδυ να έχεις και σ' ευχαριστώ που πέρασες!

      Διαγραφή
  12. και ολα αυτα τα ζουμε! ποσο πια;

    καλημερα Μαρακι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όσο αντέχει ο καθένας. Πλάι στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, πρέπει να βάλουν και το μνημείο του άγνωστου ασφαλισμένου. Τόσα θύματα που έχουμε...
      Καλό βράδυ Κική μου!

      Διαγραφή
  13. Η περιγραφή σου τέλεια,σκέτο ναυάγιο το ασφαλιστικό σύστημα του λαού!
    Απογοήτευση για τα χαμένα χρόνια των ηλικιωμένων για τα χαμένα χρήματα και αίμα που τους ρουφούσαν
    αφεντικά και κράτος.
    Φοβάμαι πως κανείς δεν θα λογοδοτήσει γιαυτό το χάλι κανένα κλεμμένο δεν θα γυριστεί.
    Τους βλέπουμε 3χρόνια τώρα τι έγινε όλο και χειρότερα τίποτα για το δικό μας καλο!

    Τα φιλιά μου Μαρία μου
    να'σαι καλά να μας παρουσιάζεις
    με λίγο χιούμορ τη ζοφερή πραγματικότητα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εσύ να είσαι καλά Ζουζού μου κι ο Θεός να μας φυλάει να μη χρειαστούμε τις (ανύπαρκτες) υπηρεσίες τους.
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  14. Να ξέρεις Μαρία πως τίποτα δεν γίνεται τυχαία. Έχει αποσαθρωθεί το σύστημα μετά την τεράστια αποψίλωση (συνταξιοδοτήσεις - διαθεσιμότητες – απολύσεις) και όπου δεν το κατάφεραν φροντίζουν απλά να το απαξιώνουν. Ο στόχος δεν είναι άλλος από την πώληση δομών και υπηρεσιών όσο-όσο στον ιδιώτη. Που φυσικά δεν θα είναι ο κυρ Γιάννης που μένει απέναντι αλλά 1-2 πολυεθνικές.
    Οι εισφορές μας και οι εισφορές των γονιών μας έχουν πάει για βρούβες. Διάβαζα ότι το 2009 τα Ταμεία είχαν αποθεματικό 29 δις. και σήμερα έφτασαν στα 4,5. Σήμερα που έγινε «εξορθολογισμός», που κόπηκαν οι σπατάλες, που βρέθηκαν οι μαϊμού ανάπηροι και οι πεθαμένοι που έπαιρναν σύνταξη!
    Κατάφεραν να χώσουν στα «μυαλά» των (απείρως) περισσότερων ότι για τα σημερινά χάλια των ασφαλιστικών ταμείων ευθύνονται οι ίδιοι οι ασφαλισμένοι, επειδή όλο και κάποια «μαύρα» πήραν στη ζωή τους, όλο και κάποιες εισφορές απέφυγαν, όλο και κάποιον μαϊμού ανάπηρο γνώριζαν και δεν μίλαγαν. Ότι φταίει η πρόωρη συνταξιοδότηση και τα υψηλά εφάπαξ.
    Δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται να υπήρχαν τόσο μεγάλα αποθεματικά «στα χρόνια της χολέρας» και στα χρόνια της «εξυγίανσης» να μην υπάρχει μία.
    Κανένας (ηλίθιος) δεν θα καθίσει να αναρωτηθεί γιατί οι εισφορές του κουρεύτηκαν με το PSI και ποιος τον έκλεψε!
    Κανένας δεν θα αναρωτηθεί που θα πάει το χάλι όταν περισσότερο από το ¼ των Ελλήνων δεν εργάζεται και δεν πληρώνει εισφορές, άρα το Ταμείο του συνεχίζει να αιμορραγεί χωρίς να αιμοδοτείται από «νέο αίμα» ασφαλισμένων που δουλεύουν και αποταμιεύουν.
    Θα πάνε σαν πρόβατα να στηθούν στην κάλπη να ψηφίσουν το δήμιό τους.
    Ή θα απέχουν δίνοντάς του το δικαίωμα να συνεχίσει να τους σκοτώνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν θα μπορούσε να γίνει πιο σαφής και έντιμη ανάλυση.
      Τα ξέρεις από μέσα, οπότε η γνώμη σου είναι πολύτιμη και κατατοπιστική.
      Σ' ευχαριστώ πολύ Πέτρο!

      Διαγραφή
  15. Κάνε υπομονή Μαρία γιατί αν τα κόκαλα στον τάφο της Αμφίπολης είναι του Μεγαλέξανδρου σωθήκαμε!
    Μας περιμένουν στιγμές δόξας και εθνικής ανάτασης και θα ξεχάσουμε τα χάλια του ΙΚΑ!
    Τις φιλούρες μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολλά χαμόγελα σ' αυτό που πολύ εύστοχα σχολίασες Χριστινάκι μου!!!
      Το βλέπουμε ήδη το έργο να παίζεται με μεγάλη επιτυχία.
      Και φυσικά στο παρασκήνιο, κόβουν και ράβουν σύμφωνα με τις επιταγές του Βερολίνου, ψηφίζουν νομοσχέδια για να καλύψουν τα νώτα τους -όσο έχουν ακόμα οριακές πλειψηφίες- και βαράνε φοιτητές που βγήκαν στους δρόμους...
      Κάτι μου θυμίζουν όλα αυτά...

      Διαγραφή
  16. Πόσο πια πρέπει να ξεπέσουμε, πόσα να χάσουμε ακόμη, για να έρθει επιτέλους αυτή η ώρα του Έβγα" και του "Δέλτα";
    Φιλιά, Μαρία μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα φανεί και σύντομα ελπίζω Έλλη μου...
      Φιλιά πολλά κι από μένα!

      Διαγραφή
  17. Κανελλάκι μου καλημέρα....
    σε παλιούς καλούς καιρούς (που λέει ο λόγος δηλαδή) μεταφέραμε την ακρωτηριασμένη από τον μηρό και κάτω μητέρα μου στα κεντρικά του ΙΚΑ για να πεισθούν πως όντως είναι ακρωτηριασμένη και δεν της φύτρωσε πόδι και να της δώσουν ένα πενιχρό επίδομα επί της πενιχρής συντάξεώς της. Δεν υπήρχε άλλος τρόπος για να τους πείσουμε, ούτε ακόμα και τα χαρτιά του νοσοκομείου που έγινε η επέμβαση.(και δεν υπάρχει λόγος να πω πόσο βασανίστηκαμε σε νοσοκομεία και γραφειοκρατίες).
    Από τότε κύλισε πολύ νερό στο αυλάκι και η κατηφόρα σε ένα ήδη σαθρό σύστημα ήταν δεδομένη.
    Τους ανεχόμαστε. Συμμετέχουμε σε ότι κάνουν με την ανοχή μας.
    Όσο κι αν θέλω να πω ότι είμαι αισιόδοξη, μέσα μου περιμένω ένα ‘μπαμ’ . Τι θα είναι αυτό ;
    Αφετηρία για εμπρός ή κάτι πολύ χειρότερο που μόνο ως εικόνες το έχω δει;
    Πως γίνεται στις Ευρωπαϊκές χώρες να γίνεται χαμός από συλλαλητήρια και διαδηλώσεις ενάντια στην λιτότητα και την ανεργία και ο δικός μας συνδικαλιστικός κόσμος και οι οργανώσεις (διασπασμένοι για μια ακόμα φορά, όπως πάντα εξ άλλου) να σφυρίζουν αδιάφορα ;
    Τι κατάντια για την Ελλάδα μας!
    Μας νοιάζει πιο πολύ ένας αρχαίος τάφος, λες κι αυτό θα μας δώσει πίσω την χαμένη ζωή μας, παρά η καθημερινότητά μας που μοιάζει βγαλμένη από ταινία γκραν γκινιόλ….
    Το παρόν και το μέλλον το εξασφαλίσαμε….
    Άντε τώρα να μάθουμε ποιόν έχουμε θαμμένο στην Αμφίπολη να μας φύγει ο καημός!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λεβίνα μου... να σας έχει ο Θεός καλά και να αντέχετε την παραφροσύνη του συστήματος.
      Όταν βιώνεις τέτοια τραγικά γεγονότα κι έχεις απέναντι σου -αντί για αρωγό- τον αρμόδιο φορέα του κράτους, τότε ναι... νομίζω πως η ταινία που ζούμε είναι γκραν γκινιόλ... Νομίζω πως το επόμενο που θα θεσμοθετήσουν, είναι η επαναλειτουργία του Καιάδα...
      Στην Αμφίπολη το νου μας!!!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  18. Μαρία μου ένα ρημαδιό το σύστημα υγείας όπως όλη η Ελλάδα....
    Εμείς το χειμώνα, αν αρρωστήσουμε, αγοράζουμε μόνοι μας τα φάρμακα.
    Το καλοκαίρι μόλις φτάσουμε στο νησί... τραβάμε γραμμή για το ΕΟΠΥΥ που πριν ήταν ΕΣΥ που ήταν και ΙΚΑ...
    που ποτέ δεν ήταν τίποτα το αξιόλογο αλλά τουλάχιστον στην επαρχία
    γράφεις και δυο φάρμακα να έχεις να πορεύεσαι για ένα τρίμηνο του χειμώνα...
    μετά περιμένεις να δεις αν θα επιβιώσεις για να έρθει το επόμενο καλοκαίρι..
    Και αλίμονο μη σου τύχει τίποτα σοβαρό....
    Εγώ πάντως την έναρξη περιμένω για να βγω στους δρόμους....
    αυτήν την έναρξη που δεν είναι καπελωμένη...
    αν ζήσουμε ως τότε.
    Φιλάκια από ναυαγό χωρίς σωσίβιο και ούτε καν μπρατσάκια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευτυχώς έχουμε την τύχη με το μέρος μας.
      Φλώρα μου αυτό που περιγράφεις με το νησί, είναι η πραγματικότητα που ζουν οι κάτοικοι σε όλα τα νησιά και κυρίως στις παραμεθόριες περιοχές. Αν είναι τυχεροί προλαβαίνουν....
      Την ύπαρξη των νησιών αυτών, θυμούνται & επισκέπτονται οι υποψήφιοι πολιτικάντηδες με τους παρατρεχάμενους, μόνο παραμονές εκλογών. Ζω για τη στιγμή που θα τους ρίξουν όλους στη θάλασσα...
      Φιλιά με μπουρμπουλήθρες :-)

      Διαγραφή
  19. Δεν ξερω Κανελλάκι τι περιμενουμε .. πόσο ακομα θα παμε πιο κατω...τα έχουμε περασει απειρες φορες αυτα τα ναυαγια και οχι μια φορά.. μπορείς να νιωσεις πως αισθανεται καποιος που έχει πληρώσει τις εισφορες του.. τα παντα και τωρα να πρέπει να ζήσει με την βρωμοσύνταξη που σου την δίνουν μισή.. .. αλλά δεν μπορώ να καταλαβω βρέ παιδι μου .. οτι υπαρχουν ακομα πολίτες που χειροκροτουν αυτους του ανίκανους ... και να μου το θυμηθείς... θα τους πέταξουν παλι λιγα ψιχουλα .. ενω τους έχουν παρει τα παντα και θα τους ψηφίσουν παλι... εεεεεε πες μου δεν θελουν το Κασιδιάρη τους αυτοί; νομίζω όμως οτι πλυθαινουν οι σιωπές που φωναζουν... αντε ψυχή μου να ξαστερώσουμε ..!! φιλώ σε μάτια μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "άντε να ξαστερώσουμε..."
      Οι ευχές καλών ανθρώπων, βρίσκουν πάντα το στόχο τους.
      Θα γυρίσει Ρουλάκι μου ;-)

      Διαγραφή
  20. Μαρία μου, είχα μέρες να επισκεφτώ τη "μικρή μας κοινωνία" όπως λες και σήμερα που βρήκα το χρόνο, τα "πράγματα" πλέον έχουν αγγίξει τον μεγάλο πάτο... και ανακαλύπτει κανείς πως τελικά η αθλιότητα της κυβέρνησης είναι άπατη, απλά αναφέρομαι στο "είπα, ξείπα" που επισήμως μάς ανακοίνωσαν σήμερα, περί των δήθεν 100 δόσεων της εφορίας... και πάλι έρχεται το αιώνιο πλέον ερώτημα, τι άλλο πια;
    Άντε τώρα να βρεις το δίκαιο σου...
    ΑΦιλάκια όμως πάντα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στεφανία μου... το ίδιο ρωτώ κι εγώ.
      Τι άλλο και πόσο πιο κάτω;;;
      Το δίκιο μου το ψάχνω εναγωνίως κι ίσως κάποια στιγμή συναντηθούμε. Πού ξέρεις;
      Φιλιά πολλά σου στέλνω!

      Διαγραφή
  21. Εχω σταθει τυχερη και δεν εχω αντιμετωπισει τετοια... εχω ακουσει ομως πολλες ιστοριες...
    Φοβαμαι για το τελος, δεν ξερω αν πιστευω πια πως θα ερθει η μερα της αντιδρασης, δεν θα ειχε ηδη ερθει αν ηταν; Ποσο πατο να πιασουμε πια;
    Ξερω πως προσπαθησες να δωσεις ενα υφος χιουμριστικα πικροχολο, σαρκαστικο.. μα δεν γελασα, οχι...
    Ο Τιτανικος ειμαστε εμεις και δυστυχως, (θα) υπαρχουν πολλα θυματα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και να είσαι πάντα τυχερή Χριστίνα μου, να μην σε φέρει η τύχη αντιμέτωπη με τέτοιες καταστάσεις!
      Προσπάθησα ναι.. έχεις δίκιο. Ούτε κι εγώ γέλασα, μόνο το θυμό μου εκτονώνω. Για κάθε ηλικιωμένο που ξεροσταλιάζει στα γκισέ, για κάθε αδύναμο πολίτη που καταβάλλει τις παροχές του, για υπηρεσίες που είναι ανύπαρκτες...
      Ο Τιτανικός πήρε μαζί του και τον καπετάνιο. Εδώ;

      Διαγραφή
  22. Mαρία μου σε γαλέρα είμαστε αλυσσοδεμένοι και πιο μπουρίνι, ποια καταιγίδα θα τη βουλιάξει είναι άδηλο, πάντως κάποιοι προσπαθούμε να αποτινάξουμε τα δεσμά (τη σκέψης) και είμαστε από καιρό έτοιμοι για το ΕΒΓΑ....΄Εσσεται ΄Ημαρ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όπως το λες Κλαυδία μου. Κάποιοι προσπαθούμε, σκεφτόμαστε και προετοιμαζόμαστε...
      Ραντεβού στο ΕΒΓΑ λοιπόν ;-)))
      Φιλιά ολόγλυκα σου στέλνω!

      Διαγραφή
  23. Για την ιστορία...δε χρειάζονται αβάντες για τους ροπαλοφόρους, τις δημιουργούν μια χαρά από μόνοι τους με εντολές των αφεντικών τους...
    Σε όλα τα άλλα προσυπογράφω εννοείται....καιρός να βγούμε από το ναυάγιο και να αφήσουμε τους καπεταναίους του να πνιγούν...στην ανάγκη ας τους πνίξουμε!! Για το γαμώτο!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ προσυπογράφω το γαμώτο σου!
      Θα πνιγούν από μόνοι τους. Στον ωκεανό των αδικιών που προξένησαν...
      Φιλιά Μαράκι μου!

      Διαγραφή
  24. καλημέρα

    όταν βυθιζόμαστε ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΣΤΑ ΛΑΓΝΑ χέρια της καταστροφής.... Ατυχώς αυτό γίνεται... Εκτός αν κάτι ΗΘΙΚΟ αναταράξει την λαγνεία του τέλους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Akrat,
      Όπως έλεγε κι ο Μίσσιος, η κοινωνία δείχνει να έχει πάθει εγκεφαλικό... και δεν αντιδρά.
      Το εμβάθυνες πολύ εύστοχα.
      Σ' ευχαριστώ!

      Διαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.