Τρίτη 26 Μαΐου 2015

Δελφίνια στην Πατησίων


Στο απέναντι κατάστρωμα ένα νεαρό ζευγάρι μεταφυτεύει βασιλικούς και δενδρολίβανα. Απ’ το ανοιγμένο φινιστρίνι τους, η διάφανη ουρά μιας βουάλ κουρτίνας θροϊζει στα φυσήματα του αέρα. Σμήνη γλάρων κόβουν βόλτες πάνω απ’ τις δορυφορικές. Στα ήρεμα νερά της πλωτής πολιτείας, μικρά παιδιά παίζουν κυνηγητό ανάμεσα στα παρκαρισμένα καϊκια. 

Ο μοναχικός ηλικιωμένος ρουφάει τον καφέ του απ’ το λευκό παραδοσιακό φλιτζάνι. Σιδερένιο τραπεζάκι καφενείου, τσίγκινος δίσκος, γυάλινο ποτήρι “Γιούλα” και μια καράφα νερό. Το εσωτερικό της καμπίνας του,  πάλλεται απ’ τη φωνή της Μπέλλου… “Άραγε, άραγε ποιος να ’ναι αιτία / αχ γιατί τόση κακία / αχ κακούργα, κακούργα κοινωνία..”. Στο κάθε “Aχ!”, στριφογυρίζει ρυθμικά το κομπολόι  του, με το βλέμμα ν’ αλητεύει πέρα απ’ τα φουγάρα των πλοίων, στον ανοιχτό ορίζοντα της μνήμης του. 

Στη διπλανή κουπαστή, ένα ζευγάρι εφήβων ανταλλάσσουν απλόχερα όλο το βιός τους. Ματιές, φιλιά, αγκαλιές, λόγια και υποσχέσεις. 

Η γιαγιά στο πρώτο κατάστρωμα θα φτιάξει και φέτος γλυκό βύσσινο, αδιαφορώντας προκλητικά για το πολυ-εργαλείο που αφαιρεί κουκούτσια. Καθισμένη στο μεγάλο φερ-φορζέ της βεράντας, με μια φουρκέτα μαλλιών και την ποδιά της ματωμένη απ’ τα κόκκινα ζουμιά, θα γεμίζει σπυρί-σπυρί τα τεντζερικά της.  Ένα για το γλυκό κι ένα για λικεράκι με τα κουκούτσια.
Γιατί δεν πετάμε τίποτα παιδάκι μου”... 


Μεσημεριάζει. Το μεσαίο κατάρτι είναι διάσπαρτο με απλωμένα ασπρόρουχα. Πίσω απ’ τις τέντες αντηχούν μεταλλικοί ήχοι από πιρούνια και καρέκλες που σέρνονται πάνω στα μωσαϊκά. Μυρωδιές ψητού και παιδικές φωνές. Ξυπόλητα ποδαράκια που αιωρούνται κάτω απ’ το τραπέζι. Στριμωγμένα τραπεζώματα που διαχρονικά έχουν την ίδια χωροταξία: 
Εγώ θα κάτσω εδώ στην άκρη, για να μπορώ να σηκώνομαι πιο εύκολα. Βολευτείτε εσείς παραμέσα…”
Η φροντίδα κάθεται πάντα στο ακρόπρωρο, πάνω σ’ ένα πλαστικό σκαμπό.
Για να σερβίρει με κινήσεις γαζέλας τις ζεστές γάστρες και τις αχνιστές πιατέλες.
Και φέτες καρπουζιού και δίσκους με καφέδες και γλυκά κουταλιού.



Το καλοκαίρι η Αθήνα ντύνεται λιμάνι.
Όσοι δεν βρήκαν θέση στα μεγάλα υπερωκεάνια και στα φωταγωγημένα κρουαζιερόπλοια, δένουν τους κάβους τους στην προβλήτα της και κάνουν διακοπές στα γνώριμα νερά της. Ο καθένας με το μικρό σκαρί του, οργανώνουν μικρές αποδράσεις και παίρνουν ανάσες πριν βουτήξουν ξανά στα τσιμεντένια πελάγη τους.
Μια βραδινή κρουαζιέρα στη φωταγωγημένη Ακρόπολη, στο Λυκαβηττό,  
ή στα σοκάκια του Ψυρρή...
Βαρκάδες στο γαρμπίλι των θερινών και στα βράχια των συναυλιών...
Μπαλκόνια που βαστούν γερά τις αντιστάσεις τους στις επιδρομές των βαρβάρων...
Ήσυχα, αθόρυβα, συνθηματικά και με τα πολύτιμα υλικά, μιας αιώνιας συνταγής που είχαμε την ευλογία να κληρονομήσουμε...
Πρώτο τραπέζι στον ήλιο, έναν καταγάλανο ουρανό και μια θάλασσα να μας περικυκλώνει.





64 σχόλια:

  1. Μύρισε καλοκαίρι με την ανάρτησή σου Μαρία......! αυτό που λέμε καλοκαίρι των φτωχών και των απόκληρων.... όπως το περιγράφεις.
    Τελευταία μου έρχονται στο μυαλό εικόνες από τις παλιές παιδικές μας γειτονιές, και οι αναμνήσεις εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στο θυμικό μας πλάθοντας εικόνες και δημιουργώντας συναισθήματα.......
    Το ίδιο ακριβώς ένιωσα και εδώ με τη δική σου ανάρτηση σήμερα και σε ευχαριστώ για αυτό.
    Καλό βράδυ να έχεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευτυχώς οι γειτονιές κρατούν ακόμα Γιάννη μου.
      Σε μπαλκόνια, ακάλυπτους, πυλωτές και μικρές αυλές...
      Όσο απάνθρωπη κι αν δείχνει αυτή η πόλη, κρατάει ακόμα την ανθρώπινη διάσταση της.
      Να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  2. Μαρία έκανες την Αθήνα να μοιάζει καλύτερη κι από το ομορφότερο λιμάνι και τα καταστρώματα των διαμερισμάτων να φαίνονται αν όχι λαμπερά όσο των μεγάλων κρουαζερόπλοιων, σίγουρα πιο φιλόξενα και πιο ανθρώπινα...πιο..."αγάπη" μας γέμισες απόψε!
    Να είσαι καλά!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η Αθήνα έχει πολλά πρόσωπα Μαράκι μου.
      Όσο κι αν την έχω γυρίσει, πάντα ανακαλύπτω κάποια καινούργια ομορφιά.
      Κι αυτή είναι η μαγεία της. Ανεξάντλητη και ανεξερεύνητη...
      Καλό σου βράδυ!

      Διαγραφή
  3. Πολλά σκηνικά, ξάρτια και άρμπουρα που κοιτάζουν τον Θεό, θαλασσινές κουπαστές που μεταμορφώνοντε σε στεριανά μπαλκόνια, η
    "φουρκέτα" που κάποτε κράταγε τον κότσο και την καπέτα σήμερα αφαιρεί κουκούτσια, ο καφές σε ένα βαρύ άσπρο φλυτζάνι αυτό το αξέχαστο του παλιού καφενέ,
    τα φωταγωγημένα κρουαζιερόπλοια μοιάζουν σαν τους κρεμαστούς κήπους της Βαβυλώνας, όλα αυτά τα στεφανώνει με το στεφάνι της αθανασίας αυτή που στέκεται πιο ψηλά, αυτή όπου μαγνητίζει τα βλέμματα της οικουμένης: Η Ακρόπολη...
    Το σημερινό σου γραπτό μου άρεσε εξαιρετικά είναι πολύπλευρο αγκαλιάζεις όλο το είναι του ανθρώπου και της φύσης, σε ένα κράμα φαντασίας και ρεαλισμού.

    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ για το υπέροχο σχόλιο Γαβριήλ!!!
      Καλό βράδυ απ' την πατρίδα!

      Διαγραφή
  4. Αχ Μαρία μου να ήταν έτσι ακριβώς η Αθήνα μας που την αγαπώ, τι καλά που θα ήταν.
    Βέβαια θα μου πεις όταν έχεις καλή διάθεση όλα γίνονται.
    Σημασία έχει με τι βλέμμα την κοιτάς.
    Το δικό σου σήμερα ήταν μοναδικό.
    Την έχω την καλή διάθεση άντε να κανονίσουμε να κάνουμε καμιά τέτοια βόλτα να ευχαριστηθούμε!
    Πολλά πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θέμα οπτικής, όπως το λες κι εσύ Ελενάκι μου.
      Αν σκεφτείς πως κουβαλάει μια ιστορία αιώνων, που άλλοι κάνουν υπερατλαντικά ταξίδια για να τη γνωρίσουν...
      Βολτίτσα επιβάλλεται και θα συνεννοηθούμε σύντομα.
      Σε φιλώ γλυκά!

      Διαγραφή
  5. Με ταξιδεψες..Κι ας ηταν η.."λιμνοθαλασσα"... του..Μενιδιου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχαχαχα... Καπετάνιε, το Μενίδι είναι απ' τις αγαπημένες "παραλίες" μου.

      Διαγραφή
  6. Μαρια μου με κανεις παντα να νιωθω ρηγος οταν σε διαβαζω! πραγματικα ετσι νιωθω! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλημέρα Μαρία μου
    Μικρέ καθημερινές στιγμές με την
    μαγεία της πένας σου

    φιλάκι γλυκό ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η μαγεία των στιγμών είναι Ελένη μου.
      Κι έχει πολλή ενέργεια αυτό η πόλη!
      Φιλί ολόγλυκο ♥

      Διαγραφή
  8. Συντεκνάκι, καταφθάνω μέσα στις επόμενες εβδομάδες κι ανυπομονώ να τα πούμε Αθήνα με την κοριτσο-συμμορία. Φιλί γλυκό από τη βροχερή Μελβούρνη, με ταξιδεύεις με τα κείμενά σου κι ο Θάνος με τις καταπληκτικές φωτογραφίες του. Θα περπατήσουμε μαζί τα στενά σοκάκια της Πλάκας;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ώπα!... τι ωραία νέα είναι αυτά!!!
      Ετοιμάζω το σκάφος και μόλις σκάσεις μύτη Αθήνα, σαλπάρουμε για Πλάκα ολοταχώς.
      Σε περιμένω με μια ανοιχτή αγκαλιά Αγριμάκι μου !

      Διαγραφή
    2. Σε ευχαριστω πολυ για τα καλά σου λόγια !!! Ευχαριστω και την Μαρία για την τιμή που μου κάνει κάθε φορά διαλέγοντας τες.. έλα εσύ εδώ πρώτα...και θα τα πουμε...

      Διαγραφή
  9. Ασε με να δαγκωσω
    αυτα τα ποδαρακια που αιωρουνται
    και με μια κιθαρα
    στο καταστρωμα ολοι να τραγουδησουμε
    "ηταν ενα μικρο καραβι....."
    Σα να μου φαινεται
    πως η φωτεινη πινακιδα εκει ψηλα
    αναβοσβηνει.
    Μαλλον φαρος,λεω.
    Μαλλον φτανουμε στο λιμανι...
    "οε οεεε οε οε"

    σαγαπακιοπωςπανταπια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα ποδαράκια στη διάθεσή σου Μελένια μου.
      Τι να δαγκώσεις εσύ άλλωστε; Θα τα πνίξεις στα χάδια σου.
      Λιμάνι πιάνουμε συντόμως, οπότε ετοίμασε τα μπαγκάζια σου να συναντηθούμε στην μπουκαπόρτα ε;
      oε οεεεε οε οε ... περιμένω τηλέ...

      Διαγραφή
  10. Μ' άρεσε η καλοκαιρινή σου Αθήνα και ήρθε την κατάλληλη στιγμή. Πριν γεμίσουν τα μάτια μας βάρβαρες εικόνες, θα έχουμε οδηγό τη δική σου!!!
    Καλό σου απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να'σαι καλά Αλεξάνδρα μου!
      Κρατάμε μικρούς οδηγούς και εγχειρίδια για να τη βγάλουμε και φέτος καθαρή ;-)
      Kαλό σου βράδυ!

      Διαγραφή
  11. E…αυτό μόνο εσύ θα μπορούσες να το καταφέρεις!
    Το να μοιάζει η Αθήνα, ζηλευτός καλοκαιρινός χλιδάτος προορισμός, δε θα το φανταζόμουν ποτέ!
    Αχ! Βρε τυχερή Αθηναία!
    Εμείς οι άτυχοι εδώ, μαύρο καλοκαίρι θα περάσουμε…
    Μαράκι, σου στέλνω καλοκαιρινά φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μεταξύ μας τώρα, δεν θα είχα αντίρρηση αν αλλάζαμε τόπους.
      Για λίγο βέβαια, γιατί η Αθήνα είναι ... έρωτας.
      Ινώ μου, πολλά καλοκαιρινά φιλιά!

      Διαγραφή
  12. Κανελλάκι μου, το έστησες το σκηνικό κι εγώ έσπευσα να ανακατατάξω τις γλάστρες στο μπαλκόνι, ο Μ. ανέβασε τις δύο πολυθρόνες σκηνοθέτη, στήσαμε και το τραπεζάκι στη μέση........αγόρασα και κεριά σιτρονέλας,.έτοιμοι να σαλπάρουμε με το σκαρί μας," Le balcon" το ονοματίσαμε να ξέρεις....Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχαχα... αυτό το "Λε Μπαλκόν" θα φορεθεί πολύ και φέτος.
      Διαχρονική η ...πολυθρόνα σκηνοθέτη.
      Καλές βραδιές να περάσετε στο κατάστρωμά σας Κλαυδία μου!

      Διαγραφή
  13. Καλή σου μέρα καλή μου φίλη.
    Μου θύμισες τις μόνιμες νεανικές μου διακοπές στην Αθήνα, τότε που τα οικονομικά μας, μας επέτρεπαν να έχουμε μόνο όνειρα.
    Την αγάπη μου πάντα καλή μου φίλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να'σαι καλά Ντένη!
      Σ' ευχαριστώ που πέρασες και μοιράστηκες παλιές μνήμες σου.
      Καλό σου βράδυ!

      Διαγραφή
  14. Σαν παλιά (;) ή μήπως σαν κινηματογραφική ταινία η αφήγηση σου Μαρία μου, τίποτα δεν άφησες έξω...
    Δεν την έχω ζήσει αυτή τη ζωή μια και ζούσαμε στην Πόλη και απ' την πόλη βρέθηκα στην εξοχή, έχασα αυτή την πραγματική ζεστασιά της γειτονιάς, της μπουγάδας και των μπαλκονιών με τα λουλουδάκια τους...
    Σ' ευχαριστώ όμως που μου μετέδωσες όλη αυτή την ίσως πια χαμένη ζεστασιά!
    ΑΦιλάκια πολλά πολλά και πάντα καρδιάς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είσαι απ' τους τυχερούς Στεφανία μου που βρέθηκες στην εξοχή.
      Γιατί μέσα στην Αθήνα για να επιβιώσεις, πρέπει να δημιουργήσεις συνθήκες εξοχής.
      Κι απορώ πώς αποφάσισαν τα παλιά μας τζιμάνια οι πολιτικοί, να επιτρέψουν την αλόγιστη οικοδόμηση και να μετατρέψουν την Αθήνα και τα προάστια, σε μια αχανή τσιμεντούπολη.
      Φιλάκια με ψύχρα απόψε ♥

      Διαγραφή
  15. Μωρέ αν είχε δελφίνια στην Πατησίων, και ποιος δεν θα ήθελα να έμενε. Φοβάμαι όμως ότι, πιο πολλές πιθανότητες έχουμε να συναντήσουμε..δελφίνους στην Πατησίων και όχι μόνο! :) Μαρία, παρουσίασες τόσο ιδανικά την Αθήνα, που όποιος έχει μπει μέσα στο κείμενο σου κι έχει στρογγυλοκαθίσει και τολμήσει να βγει αμέσως μετά έξω στην πραγματικότητα, θα πάθει κατάθλιψη! Καλό βράδυ :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εξαρτάται πώς το βλέπεις. Αν θέλεις τα βλέπεις "δελφίνια", κι αν δεν το αντέχεις τα βλέπεις "καρχαρίες"...
      Κι όσο κι αν καταθλιβόμαστε σε τούτη την πόλη, νομίζω πως δεν θα την αλλάζαμε με καμιά άλλη.
      Καλό σου βραδάκι Πέτρα!

      {Ερώτηση: έχει δελφίνους ακόμα; Νόμιζα πως ήταν είδος προς εξαφάνιση}

      Διαγραφή
  16. Θέλω να έρθω κρουαζιέρα ☺.
    Γίνεται;

    Κι αυτή η Μαρία (κι εννοώ τη γραφή σου) είναι το ίδιο
    απολαυστική, νοσταλγική, τρυφερή σαν καρδιά μαρουλιού♥

    Φιλιά κι αγκαλιές!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν δεν ανέβεις οδικώς κάποια στιγμή στην Αθήνα (σ' αυτή τη ζωή ε;), θα μας δεις με κανένα καράβι στον Πύργο.
      Στο πηδάλιο ο Πέτρος, στις αγγαρείες εγώ (ειδικότης μου) και με χρέη ασυρματιστή η Πέτρα.
      Έρχεται κι η καπετάνισσα απ' τις Αυστραλίες, θα γίνει η ναυμαχία του Πύργου λέμε ;-)))

      Διαγραφή
  17. Μου φτιαξες τη βραδυά με όλα τα όμορφα που ξετρύπωσες Μαρία μου !! Είναι θέμα οπτικής και επειδή η καλύτερη εξοχή είναι εκεί που νιώθεις καλά , αγαπάμε και περνάμε όμορφα !!! Την αγάπη μου από το παρακείμενο λουλουδιασμένο κήπο !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ αυτοί οι κήποι... πόσο ευεργετικοί είναι!
      Νικόλ μου κρατάμε την οπτική μας θετική και αισιόδοξη και καλλιεργούμε ό,τι μας βρίσκεται διαθέσιμο.
      Από λουλούδια & ζαρζαβατικά, μέχρι συντροφιές και βραδινές βεγγέρες.
      Την καλησπέρα μου γειτόνισσα :-)

      Διαγραφή
  18. Με την αφήγηση σου Μαρία με έκανες να αναρωτηθώ......στην Άνδρο η στην Αθήνα;
    That is the question!
    Εγώ που λατρεύω την καλοκαιρινή Αθήνα άνετα θα μπορούσα να ξεκαλοκαιριάσω σε μια πόλη που η δική σου διυσδιτικη ματιά μου την έφερε ακόμη πιο κοντά.
    Μωρέ δεν το κουνάω!Εδώ θα αράξω και θα αφήσω τους Ανδριώτες να περάσουν μόνοι τους ένα μαύρο καλοκαίρι(που λέει και ο ino skiathos).
    Τις φιλουρες μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχαχα... είσαι θεότρελλη!
      Ζεις εσύ χωρίς Ανδριώτες καλέ;
      Όπου κι αν πας όμως, η Αθήνα θα σε λιγώνει Χριστινάκι μου ;-)
      Ελπίζω να τα πούμε πριν αριβάρετε.
      Προς Πλάκα μεριά... Εν πλω...

      Διαγραφή

  19. Η εξωραϊστική, με τις απαραίτητες όμως αιχμές, ανάρτησή σου, Μαρία, για την πρωτεύουσά μας, μου αμβλύνει την αθλιότητα που μου δείχνει τακτικά η τηλεόραση.
    Στέλνω τους μακρινούς χαιρετισμούς μου, αγναντεύοντας το χιονισμένο ακόμα Σμόλικα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είσαι σ' αυτό το ευλογημένο μέρος;
      Κάνε λίγες "βουτιές" και για μας Άρη μου.
      Καλά αγναντέματα να έχεις και σ' ευχαριστώ πολύ που κατέβηκες ως το ...λιμάνι μας!

      Διαγραφή
  20. Αχ μπορεί να ναι μουντά έξω και να βρέχει αλλά απόλαυσα το ίδιο το κείμενό σου Μαρία μου!! Εγινα κι εγώ μέρος του μεγάλου πλοίου, του μεγάλου λιμάνιου!! Εχει τις χάρες της η άτιμη κι οι γειτονιές της ακόμα είναι μια συντροφιά αν δούμε προσεχτικά!! Γλαφυρές και ολοζώντανες οι περιγραφές σου πάντα!! Οι δε φωτό του κ Θάνου μοναδικές!! Αέρα στα πανιά μας Μαράκι!! Σε φιλώ!! :))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι ώρα καλή στην πρύμνη μας Μαριλένα μου :-)
      Nα έχεις καλοτάξιδες μέρες και σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
    2. Μαριλένα, σε ευχαριστω πολυ για τα καλά σου λόγια !!! Ευχαριστω και την Μαρία για την τιμή που μου κάνει κάθε φορά διαλέγοντας τες..

      Διαγραφή
  21. Υπέροχο κείμενο! Η Αθήνα ξαναγεννήθηκε, γλύκανε και έλαμψε μέσα από τη δική σου οπτική...
    Μπράβο, Μαρία μου! Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Υπέροχο κείμενο! Η Αθήνα ξαναγεννήθηκε, γλύκανε και έλαμψε μέσα από τη δική σου οπτική...
    Μπράβο, Μαρία μου! Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Υπέροχη η περιγραφή σου!
    Εμένα με πήγες πίσω σε παιδικά χρόνια
    Ισως η εικόνα του οικογενειακού μεσημεριάτικου γεύματος είναι σπάνια στην εποχή μας!

    Φιλιά πολλά
    για ένα όμορφο 3ήμερο.!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το καλοκαίρι, οι εικόνες αυτές αναβιώνουν στα μπαλκόνια Ζουζού μου.
      Κυρίως απ' αυτούς που δεν κάνουν διακοπές. Είναι ίσως η μόνη διέξοδος...
      Καλό τριήμερο και σε σας, πολλά-πολλά φιλιά σου στέλνω!

      Διαγραφή
  24. Αχ βρε Μαρία! Με την πένα σου κάνεις και την πέτρα να ανθίζει!!! Μέσα σ' αυτό το χάος αναδεικνύεις μοναδικά όσα σε άλλους θα περνούσαν απαρατήρητα!
    Με τον Βαρδάρη σου στέλνω τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ που εντόπισες αυτό ακριβώς που ήθελα. Τις μικρές λεπτομέρειες που ίσως και να μας διαφεύγουν...
      Τα φιλιά καταφτάσανε άθικτα & σ' ευχαριστώ για το πολύ όμορφο σχόλιο Σοφία μου!

      Διαγραφή
  25. Αν ψάξεις καλά μπορείς να ανακαλύψεις παντού ομορφιές. Ακόμα και το τσιμέντο το μετατρέπεις σε θάλασσα και αναζητάς τους καπετάνιους και τους γλάρους σου.
    Γιατί "τίποτα δεν πετάμε".
    Από το "τίποτα" πάμε να βρούμε το "κάτι". Γιατί κάποτε ζούσαν με τα λίγα και δεν βαρυγκόμαγαν. Έχει ο Θεός!
    Νομίζω Μαρία πως έφτασε η ώρα να το πει και η δική μας η γενιά.
    Να είσαι καλά που με ταξίδεψες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιατί "τίποτα δεν ξεφεύγει απ' το άγρυπνο μάτι σου" !
      Αυτό ακριβώς έκρυβε η φράση της γιαγιάς, που την έχω ακούσει λάϊβ και την κρατάω διαρκώς μέσα μου.
      Κυριολεκτικά και μεταφορικά, δεν πετάμε τίποτα.
      Σ' ευχαριστώ πολύ Πέτρο για το σχόλιο σου!

      Διαγραφή
  26. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στον μακρινό "ορίζοντα της μνήμης μου", κάπου στ ανοιχτά της Πατησίων, ένα κορίτσι μελετά για τις Πανελλήνιες . Έξω από το φινιστρίνι της, πολύ κάτω από την κουπαστή, αφρίζουν ανθισμένες λεμονιές και παιδικές φωνές στον ακάλυπτο (σαν ξεχασμένα κομμάτια από λάθος παζλ). Στις πιτσιλιές της ευωδιάς που ανεβαίνουν ως το τετράδιό της, η κοπέλα χαράζει την ρότα για μελλούμενα ταξίδια και τραβάει το κουπί της πίστης και της ελπίδας των δεκαεπτά χρόνων. ( Κάπου έξω από το λιμάνι της πλ. Κολιάτσου, στον θολό ορίζοντα του 1985).

      Και ένα σχόλιο για την επόμενη ανάρτησή σου : ❤

      Διαγραφή
  27. Αχ βρε Αννούλα μου... τι σχόλιο!!!
    Να το πάρω να το κάνω κορνίζα στο μυαλό μου. Το κρέμασα ήδη!...
    Είσαι απίστευτη γυναίκα!
    Πολλές και θαλασσινές ♥♥♥♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Μαρία, μεγάλη μου τιμή η επιλογή σου, σε ευχαριστω από καρδιάς, όσο για την γραφή σου... τα έχουμε πει και θα τα λέμε..περιμενω σινιάλο καπετανισσα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και δική μου η τιμή μεσιέ!
      Μετρ της φωτογραφίας και όχι μόνο...
      Κάτι έστειλα, αλλά δεν έφτασαν οι καπνοί ως εκεί μάλλον ;-)
      Έπεται το επόμενο!
      Φιλιά Θάνο!

      Διαγραφή
  29. Η συνταγή της ευτυχίας. Όλα αυτά γύρω μας, δίπλα μας... Τελικά θέλει πολύ δουλειά η μιζέρια. Στη χώρα που ζούμε, με τους ανθρώπους που έχουμε γύρω μας, Είμαστε ευλογημένοι...Μου αρέσει η εκδοχή σου της πραγματικότητας, Μαρία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ερμινάκι μου, όλα είναι θέμα προσωπικής οπτικής.
      Το ότι είμαστε ευλογημένοι... ασυζητητί συμφνώ!...
      Σ' ευχαριστώ που ήρθες "παραλία" και σου εύχομαι ολόψυχα καλό μήνα!

      Διαγραφή
  30. Ένα μικρό μπαλκόνι έχω και εγώ και τσαντίζομαι που δεν έχω καμιά βεράντα τεραστίων διαστάσεων αλλά τελικά σε αυτά τα μικρά μπαλκόνια υπάρχουν πάντα ενδιαφέρουσες ιστορίες, να πεις αλλά και να δεις.
    Καλό μήνα Μαράκι μου! Με ταξίδεψες με το πλοίο σου!
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το "μπαλκονάκι" και τα μάτια σου Κατερινάκι μου;-)
      Καλά ταξίδια να έχεις♥

      Διαγραφή
  31. “Εγώ θα κάτσω εδώ στην άκρη, για να μπορώ να σηκώνομαι πιο εύκολα. Βολευτείτε εσείς παραμέσα…” κουβέντα και λεξεις που λέγονται ακομα..και σημερα γυρω απο ενα τραπεζι.. ολη οι οικογένεια μαζί ... καλοκαιρια και χειμωνες...!!! δεν την ξερω την Αθηνα Κανελλάκι μου ... απλως απο φωτογραφίες.. μονο αλλα εκει κατα Πλάκα μερια πρέπει να ειναι υπέροχη... την στόλισες ομορφα την πόλη που μενεις...και τωαρ το καλοκαιρακι.. οταν αδιάζει ....όλο και καποιο ξάγνατο θα βρουν να αγναντεψουν τα ονειρα...!!! απολαυστικη οπως παντα η γραφή σου.. δουλίτσες πολλες αυτόν τον καιρό ... και δεν μπορεσα να χαλαρωσω.. ερχόμενη εδώ... το εκανα τωρα και σε ευχαριστω .. να είσαι καλα και να κανεις αυτό που ξέρεις καλύτερα.......να γραφεις..!!! μετακομιζω αυτον τον καιρό και εγω στο μπαλκονακι μου..κατεβα να πιούμε μια ρακή..!!!!!
    Τα παρεκειμενα σου......ρουχα μαζι που πλύθηκαν .....αλλα κρατησαν το χρώμα τους...φιλώ σε..και αφιερωνω σε..!!
    Σου στελνω σκέψη όμορφη
    και καλοστρατισμένη
    αφού μονο στσα αγκάλες σου
    ρέγεται να πομένει..!!


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Αχ βρε Ρουλάκι μου... να γινόταν να βρεθώ για λίγο στο μπαλκονάκι σας...
    Με το καλό να μετακομίσετε στα καλοκαιρινά σας και να είστε όλοι καλά!
    Τα φιλιά μου και στον Σμαραγδένιο μας και ελπίζω στη στιγμή που θα ανταμώσουμε !
    Σ' ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα λόγια σου Σμαραγδένια μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.