Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2015

ΟΧΙ… ΟΥΔΕΝ ΝΕΩΤΕΡΟΝ ΑΠΟ ΤΟ ΔΥΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ

//Kανείς δεν θέλει τον πόλεμο, κι όμως ξεσπά… θα γινόταν πόλεμος αν έλεγε όχι ο αυτοκράτορας; Ή ας πούμε είκοσι με τριάντα άλλοι σαν και δαύτον σ’ ολόκληρο τον κόσμο; Τι λόγο έχει ένας Γάλλος κλειδαράς ή ένας Γάλλος παπουτσής να επιτεθεί εναντίον μας; Τελικά υπάρχουν άνθρωποι που τους συμφέρει ο πόλεμος… κι ένας σπουδαίος αυτοκράτορας χρειάζεται τουλάχιστον έναν πόλεμο για να γίνει διάσημος, το ίδιο και οι στρατηγοί. Διάβασε τα σχολικά βιβλία και θα δεις…//

Όταν ο Γερμανός συγγραφέας Έριχ Μαρία Ρεμάρκ έγραψε το αντιπολεμικό αριστούργημα «Ουδέν  από το Δυτικό Μέτωπο», οι Ναζί του Γ’ Ράϊχ απαγόρευσαν την κυκλοφορία του και έκαψαν στην πυρά χιλιάδες αντίτυπα. Μαζί με τα βιβλία του Μπρεχτ, του Μαρξ, του Τολστόϊ και πολλών άλλων που ενοχλούσαν τα ιμπεριαλιστικά τους σχέδια. Σε πείσμα των συμπατριωτών του που οργάνωναν ήδη το δεύτερο παγκόσμιο αιματοκύλισμα, το βιβλίο του Ρεμάρκ μεταφράστηκε σε 25 γλώσσες και αγαπήθηκε σε παγκόσμια κλίμακα. Λίγο πριν το ξεκίνημα του B’ παγκοσμίου πολέμου, και ενόσω η χιτλερική μηχανή προετοίμαζε την αναρρίχηση της στην εξουσία, προβάλλεται στις αίθουσες του Βερολίνου η κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου. Αγέλες της χιτλερικής νεολαίας με προαγορασμένα εισιτήρια, εφορμούν στην αίθουσα προβολής, ουρλιάζοντας “Γερμανία, ξύπνα!” . Η ταινία φυσικά απαγορεύεται και ο Ρεμάρκ εγκαταλείπει τη χώρα του το 1931, δύο χρόνια προτού ο Χίτλερ καταλάβει την εξουσία. Το 1943 η αδελφή του που έχει παραμείνει στην Γερμανία, συλλαμβάνεται, καταδικάζεται ως ηττοπαθής και αποκεφαλίζεται. Πάλι σε πείσμα των συμπατριωτών του, το βιβλίο του έγινε δύο φορές ταινία. Η πρώτη το 1930 από τον Λούις Μάιλστοουν, αποσπώντας Όσκαρ καλύτερης ταινίας και σκηνοθεσίας και η δεύτερη το 1979 από τον Ντέλμπερτ Μαν, που κέρδισε Χρυσή Σφαίρα καλύτερης παραγωγής.

Ο Ρεμάρκ στο βιβλίο του, διηγείται αριστοτεχνικά τον μακροχρόνιο πόλεμο φθοράς που σμπαράλιαζε τα νεύρα των στρατιωτών. Οι στρατιώτες υπέφεραν συχνά απ’ την πείνα, τη δίψα, τη βρωμιά, τη λάσπη, τις ψείρες, τα ποντίκια, την δυσεντερία, τον πυρετό, τον φόβο και τη θλίψη. Πολλοί “έσπαγαν”, πάθαιναν κρίσεις πανικού ή τρελαίνονταν κι έφευγαν απ’ τα χαρακώματα και σκοτώνονταν, γιατί δεν ήταν σε θέση να προφυλαχτούν, αποτελώντας εύκολο στόχο του εχθρού. Αυτή τη στασιμότητα στην εξέλιξη των πολεμικών γεγονότων εκφράζει κι ο τίτλος του μυθιστορήματος «Ουδέν νεώτερον από το Δυτικό Μέτωπο», φράση που αναμετέδιδαν τα επίσημα ανακοινωθέντα του στρατού, θεωρώντας ως ασήμαντη είδηση, τους θανάτους τόσων νέων που έπεφταν  νεκροί. Ένας τίτλος που εκφράζει την πραγματικότητα του πολεμικού μετώπου αλλά συγχρόνως χλευάζει την αντίληψη της στρατιωτικής ηγεσίας, που γι αυτήν μετρούσε μόνο η νίκη, αγνοώντας τις απώλειες ανθρώπινων ζωών.

//Είμαι νέος είκοσι χρονών. Κι όμως από τη ζωή μου δεν γνώρισα παρά μόνο την απόγνωση, το θάνατο, το φόβο και μια ατέλειωτη αλυσίδα από παράλογες επιπολαιότητες και απύθμενο πόνο. Βλέπω τους λαούς να σέρνονται στους πολέμους και να σκοτώνονται σιωπηλοί, χωρίς να λένε τίποτα … υπακούοντας στους αρχηγούς τους. Βλέπω τα πιο μεγάλα πνεύματα του κόσμου να σχεδιάζουν όπλα και λόγια και να τα ρίχνουν στη μάχη για να εμψυχώσουν τους φαντάρους. Κι μαζί με μένα τα βλέπουν όλα αυτά, όλοι οι νέοι της ηλικίας μου, εδώ κι απέναντι , τα βλέπει μια ολόκληρη γενιά …Χρόνια τώρα δεν κάνουμε τίποτα άλλο από το να σκοτώνουμε...Ο πόλεμος σμπαράλιασε το καθετί για μας. Δεν είμαστε πια νέοι. Δεν θέλουμε να κατακτήσουμε τον κόσμο … ό,τι αρχίσαμε ν’ αγαπάμε τη ζωή και τον κόσμο και μας ανάγκασαν να πυροβολούμε... Η πρώτη οβίδα που έπεσε βρήκε την καρδιά μας. Δεν πιστεύουμε πια στην πρόοδο, στις προσπάθειες…χαρτιά, βρισίδι και πόλεμος είναι οι ειδικότητες μας... //     



Erich Maria Remarque
Αν μετά από δύο παγκόσμιους πολέμους που άφησαν πίσω τους εκατομμύρια νεκρών, δεν έχουμε ακόμα επίγνωση για το ποιοι και γιατί ορίζουν τις ζωές μας, είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Και οι δύο πόλεμοι ξεκίνησαν από μια απόλυτα μιλιταριστική χώρα, κατακερματισμένη  σε κρατίδια, που έστησε μια πολεμική βιομηχανία για να διεκδικήσει το μεγαλύτερο μερτικό στις ευρωπαϊκές αγορές και στα πετρέλαια. Πάνω από εξήντα χώρες βίωσαν τη φρίκη του πολέμου, λαοί ολόκληροι που δεν είχαν τίποτα να μοιράσουν μεταξύ τους συγκρούστηκαν και αφανίστηκαν. Οι  μαζικές εξοντώσεις έγιναν βιομηχανικό προϊόν, εξελίχθηκαν και μοντερνοποιήθηκαν. Απ’ τις ξιφολόγχες και τα τουφέκια, περάσαμε στις ύπουλες νάρκες και τα φλογοβόλα όπλα. Απ’ τις κυριολεκτικές αιχμαλωσίες που είναι χρονοβόρες και απαιτούν κόστος, περάσαμε στην οικονομική ομηρία και στην ιδεολογική εξόντωση των λαών. Κι απ’ τα διάσπαρτα στρατόπεδα συγκέντρωσης που λειτουργούσαν σαν μονάδες επεξεργασίας θανάτου, με πειραματικές μεθόδους στην αρχή και με πιο εξελιγμένους τρόπους μαζικών θανατώσεων αργότερα, περάσαμε στην αξιοποίηση του θαλάσσιου πλούτου. Γιατί να στήνονται στρατόπεδα εξόντωσης που έχουν και κόστος συντήρησης, ενώ μπορούν να εκμεταλλευτούν την απεραντοσύνη της θάλασσας; Ο υγρός τάφος είναι και ο πιο ασφαλής τάφος για τον δολοφόνο. Το θύμα δεν θα ανακαλυφθεί ποτέ. Κι αν αυτό γίνει, δεν θα υπάρχουν πειστήρια του εγκλήματος.


Το "βαρύ πυροβολικό” εξακολoυθεί να είναι ο φόβος.
Το αλάνθαστο εργαλείο, η προπαγάνδα.
Η πιο ασφαλής στρατηγική, η χειραγώγηση.
Στρατηγικής σημασίας πολεμιστές, οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης.
Πλέον μάχιμοι, όσοι χρηματίζονται ξεπουλώντας αξίες, ανθρώπους, συγγενείς και χώματα.
Και τα πιο βολικά θύματα, όσοι βλέπουν, ακούν και σιωπούν. 

Φωτογραφία απ’ την είσοδο στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου. Στη διάρκεια της κατοχής, το στρατόπεδο “φιλοξένησε” πάνω από 21.000 κρατούμενους, καλωσορίζοντας τους μ’ αυτό το ρητό. Μετά από θηριώδη βασανιστήρια για απόσπαση πληροφοριών, τους οδηγούσαν σε τόπους εκτέλεσης ή σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Γερμανία. Από κει έφυγαν και οι 200 ήρωες που εκτελέστηκαν στο σκοπευτήριο της Καισαριανής, την Πρωτομαγιά του '44. Το στρατόπεδο είχε ιδρύσει ο Ι. Μεταξάς το 1936 στη θέση Καραϊσκάκη.

Η αντίσταση άλλωστε, θεωρείται ζημιογόνος παράγοντας στο χρονοδιάγραμμα εκτέλεσης ενός πρότζεκτ, γιατί δημιουργεί καθυστερήσεις και αυξανόμενο ρίσκο. Γιατί για όσους δεν το έχουν αντιληφθεί ακόμα, ένα “πρότζεκτ” είμαστε. Το καθημερινό δελτίο με τους αριθμούς των πνιγμένων στη Μεσόγειο και οι ανταποκρίσεις με τα καραβάνια των ξεριζωμένων προς τις αφιλόξενες πύλες της Ευρώπης, μπαίνουν σαν δεύτερη είδηση στα ανακοινωθέντα των καναλιών.



"Κυρίες και κύριοι, με λαμπρότητα εορτάστηκε και φέτος η επέτειος του ιστορικού ΟΧΙ σ’ ολόκληρη τη χώρα. Τα κλιμάκια της πολιτικής, στρατιωτικής και εκκλησιαστικής ηγεσίας του τόπου, παραμένουν καθησυχαστικά: ΟΥΔΕΝ ΝΕΩΤΕΡΟΝ ΑΠΟ ΤΟ ΔΥΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ…"

51 σχόλια:

  1. Ημέρα μνήμης η σημερινή, την τίμησες με το αφιέρωμά σου Μαρία μου, οι εκατόμβες των θυμάτων επαναλαμβάνονται, το παρελθόν αναβιώνει και αναπαράγεται διαρκώς βιώνοντας η ανθρωπότητα χωρίς σταματημό ...τη φρίκη και το θάνατο.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γυρίζουμε προς τα πίσω ή μου φαίνεται;
      Την καλησπέρα μου Κλαυδία μου!

      Διαγραφή
  2. Μνημες ατελειωτες μνημες ανθρωπων που ακομη ζουν και τρεμουν στην θυμηση και στην αντιπαραβολη "
    τοτε ηταν ενας ο εχθρος τον ξεραμε τον πολεμαγαμε τωρα .... τωρα ειναι πολλοι "" !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μνήμες βουβές και θαμμένες στη λήθη Κάτια μου.
      Ο Θεός της Ειρήνης ας μας λυπηθεί...

      Διαγραφή
  3. Κοριτσάκι μου,αγγίζεις με μοναδική ευαισθησία τη ματωμένη ιστορία της πατρίδας μας και σ' ευχαριστώ για άλλη μια φορά γι' αυτό!
    Το βιβλίο που παρουσιάζεις το έχω διαβάσει και είναι συγκλονιστικό!
    Να είσαι καλά και να θυμάσαι, όπως πρέπει να κάνουμε όλοι μας...
    Ένα γλυκό φιλί και μια ζεστή αγκαλιά, δικά σου με την αγάπη μου
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τι πιο μεγάλη τιμή για τη σημερινή μέρα!!!
    Μολις παρακολούθησα άλλη μια εκατόμβη
    στη Λέσβο...ως πότε οι λαοί θα δίνονται
    στους δήμιους και τους αρχομανεις;;
    Μαρία μου νιώθω απελπισμένη...διαφαίνεται κατι;;
    Πολύ φοβάμαι πως όχι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τι πιο μεγάλη τιμή για τη σημερινή μέρα!!!
    Μολις παρακολούθησα άλλη μια εκατόμβη
    στη Λέσβο...ως πότε οι λαοί θα δίνονται
    στους δήμιους και τους αρχομανεις;;
    Μαρία μου νιώθω απελπισμένη...διαφαίνεται κατι;;
    Πολύ φοβάμαι πως όχι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θέλω να πιστεύω πως θα σταματήσει αυτό το μακελειό.
      Αν δεν το σταματήσουν εγκαίρως αυτοί που το οργάνωσαν, θα γυρίσει μπούμερανγκ και θα μας πνίξει όλους.
      Φιλιά Ελένη μου!

      Διαγραφή
  6. Μου θύμισες ότι είχα κατά νου να ασχοληθώ λίγο με την χειραγώγηση της κοινής γνώμης, από την πλευρά της κοινωνικής ψυχολογίας και ποτέ δεν βρήκα το χρόνο να το κάνω.
    Αν δεν μιλάμε διαρκώς για την προπαγάνδα, αν δεν ανοίγουμε μάτια και δεν ξεβουλώνουμε αυτιά, τι ελπίδα υπάρχει;
    Πώς επιβλήθηκε ο Χίτλερ στην Γερμανία; Με την τεράστια πλύση εγκεφάλου!
    Πώς καθόμαστε στα αυγά μας και δεν αντιδρούμε με όσα ζούμε;
    Άσε, ρητορικά ρωτάω!
    .
    Τι νέα από το μέτωπο;
    Καλό ξημέρωμα....


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Απ' το μέτωπο των ναυαγίων, όλα βαίνουν καλώς.
      Το ξημέρωμα αυτής της θηριωδίας δεν θα είναι καλό πάντως.
      Φιλιά πολλά Αριστάκι μου!

      Διαγραφή
  7. Η εμπεριστατωμένη ανάρτησή σου, Μαρία, αποτελεί ένα σοβαρότατο σήμα κινδύνου μέσα στον αόρατο πόλεμο, που διεξάγεται τόσο μεθοδικά σε παγκόσμιο επίπεδο.
    Αναδύεται ξεκάθαρα η υποχρέωσή μας να αναζητούμε αντίδοτα πληροφόρησης στο δηλητήριο της χειραγώγησης. Ο Γκαίμπελς δεν πέθανε ποτέ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όχι μόνο δεν πέθανε, αλλά κλωνοποιήθηκε και κυκλοφορεί σε πολλές εκδόσεις Άρη μου.
      Ας αρπάξει ο καθένας την υποχρέωσή του κι ας πορευτεί αναλόγως.
      Την καληνύχτα μου!

      Διαγραφή
  8. Μια μέρα σαν αυτή με αθόλωτο μάτι οφείλουμε ν΄αναζητούμε τα σήματα κινδύνου !!!
    Στην πλατεία στις 1/11 κάπου θα σε δω ε;
    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ακριβως είπε την σωστή λεξη το Αριστακι πιο πανω πλυσεις εγκεφαλων γινεται με οτι μεσον μπορείς να φανταστεις.πρωτα υπήρχε μονο η τηλεοραση τωρα . στο διαδύκτιο μπορείς να δεις και να επιλεξεις τι θελεις να πιστεψεις η οχι... παιζονται ομως πολλα παιχνιδια Κανελλακι μου πισω απο τις πλατες των αθωων .. που ειναι και τα θυματα αυτης της αδυφάγας πολεμικης μηχανης.... πως θα πουλήσουν τα οπλα τους χωρίς πολεμους;..ο ανθρωπινος παραγοντας ουδώλως τους απασχολει ψυχή μου... ουδεν νεωτερο απο το μετωπο μου είναι γνωστη αυτη η φραση... αλλα δεν ηξερα οτι ηταν βιβλίο....καλυτερο αφιερωμα δεν μπορουσε να γινει στη μερα σημερα... να είσαι καλα που το εκανες...αξιζε η μερα .. και η καθε μερα να μην σου πώ...!!! να περνας καλα οτι και να κανεις φίλη μου μου φιλώ σε..!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν πέσει στα χέρια σου διάβασέ το Ρούλα μου. Είναι παλιό, αλλά τραγικά επίκαιρο.
      Φιλιά πολλά Ρουλάκι μου γλυκό! Με την ελπίδα να έρθει η χρονιά που αυτή η επέτειος να έχει νόημα και αξία...

      Διαγραφή
  10. Δεν είναι δικό μου, αλλά έρχεται σαν υστερόγραφο στο γραπτό σου:
    WW I : Guns
    WW II: Tanks
    WW III: Banks

    Όποια κι αν είναι η μορφή του πολέμου... το αντιπολεμικό αριστούργημα του Ρεμάρκ αναγιγνώσκεται πολλαχώς.

    Εξαιρετικό αφιέρωμα και ουσιώδεις επισημάνσεις!
    Ευχαριστώ για τις σκέψεις που μοιράζεσαι, Μαρία μου!

    Την καλημέρα μου και τα σέβη μου! ✽

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το πιο εύστοχο υστερόγραφο. 3 λέξεις - όλη η αλήθεια.
      Την καλησπέρα μου και τα φιλιά μου Ρούλα μου!

      Διαγραφή
  11. Καίριο, σημαντικό, εμπεριστατωμένο, συναρπαστικό το αφιέρωμα σου Μαρία μου!
    Με ουσία παρατηρεί, προσδιορίζει, προβληματίζει, χωρίς να περιπλέκει ή να μετριάζει υπερβολές και κίνητρα ενός πολέμου, παλιού ή νέου, με ηθικές που δεν οριοθετούνται παρά μόνο συνθλίβουν. Και η συμπερίληψη άρθρων ενισχύει το παράλογο της ανθρώπινης συμπεριφοράς, την πολεμική αποκτήνωση, την απάθεια στην απώλεια ζωών, κ.ά. που ακόμα δυστυχώς εθελοτυφλούμε. Άρα η προπαγάνδα τους καλά κρατεί...
    Άλλη μια φορά Μαρία μου, ξεγυμνώνεις κι αποψιλώνεις το φαίνεσθε και διευρύνεις το υπαρκτό! Μήνυμα ελήφθη ...
    Να έχεις ένα γλυκό και ζεστό απόγευμα Μαράκι μου! Μπόλικα φιλάκια με μια ολόθερμη αγκαλιά! :-))♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μια απλή αναδρομή στο αριστούργημα του γερμανού συγγραφέα Κατερίνα μου.
      Σ' ευχαριστώ απ' την καρδιά μου για τα λόγια σου!

      Διαγραφή
  12. Εξαιρετικό το αφιέρωμά σου Μαρία μου
    με το υπέροχο βιβλίο του Ρεμάρκ.
    Δυστυχώς ο πόλεμος συνεχίζεται και δεν πρόκειται να τελειώσει.
    Απλώς αλλάζει πρόσωπο,τόπο χρόνο ο πόνος και η θλίψη μένει
    καθώς χάνονται καθημερινά 100άδες αθώες ψυχές.

    Ας κρατάμε ανοιχτά τα μάτια και τις καρδιές μας
    σ'αυτά τα δύστυχα θύματα
    του άδικου και άνανδρου πολέμου της εποχής μας.


    Φιλιά πολλά Μαρία μου
    και του χρόνου να'μαστε καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το λιγότερο που οφείλουμε να κάνουμε, να διαφοροποιηθούμε απ' τις ξενοφοβικές συμπεριφορές άλλων χωρών και να δώσουμε ένα χέρι βοήθειας.
      Φιλιά πολλά Ζουζού μου!

      Διαγραφή
  13. Εμείς στην Ελλάδα πεθαίνουμε ήσυχα ήσυχα και δεν ενοχλούμε κανέναν. Ούτε καν περιπολίες με σκάφη του Λιμενικού και Σούπερ Πούμα για την πάρτη μας. Είμαστε λιγότερο βλαβερές μύγες, δεν χτίζουν μαντρότοιχους για να μας διώξουν, ψοφάμε αθόρυβα, οι ασταμάτητοι θάνατοι ελλήνων δεν αποτελούν καν θέμα των γιούρογκρουπς.

    Είμαστε πρόσφυγες στην ίδια μας τη χώρα - αυτό που λένε "ξένο σώμα" - και χωρίς να μεταναστεύουμε, βάζοντάς τους στα έξοδα.

    Είναι απίστευτα ηλίθιος όποιος εξακολουθεί να νομίζει ότι αυτή η Ευρώπη είναι ενωμένη (αν ποτέ ήταν).
    Είναι απίστευτα ηλίθιος όποιος φαντασιώνεται σχέδια σωτηρίας, αλληλεγγύης, αλτουισμού από μεριάς των όρνεων που διοικούν την Ευρώπη.
    Είναι απίστευτα ηλίθιος όποιος φαντάζεται ότι αυτοί οι υπάνθρωποι είχαν ή έχουν δύναμη ψυχής να καταλάβουν το δράμα εκατομμυρίων προσφύγων, αμάχων, μανάδων, παιδιών και να δώσουν λύση, ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΟ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΣΤΙΣ ΕΣΤΙΕΣ ΦΩΤΙΑΣ.

    Κάνοντας τον γύρο των δελτίων ειδήσεων οι εικόνες με τους στοιβαγμένους/κυνηγημένους αμάχους στα σαπιοκάϊκα, οι όπου γης μαλακοπίτουρες νομίζουν ότι αυτοί οι άνθρωποι κάτι κακό έκαναν (ο Θεός τους; ο τόπος που γεννήθηκαν; το πετρέλαιο που κακώς έχουν;) και (νομίζουν πως) παλεύουν για ...να μη τους μοιάσουν!

    Οι εικόνες με "φτωχοδιάβολους" που κλαίνε,
    μέσα στις λάσπες,
    υπό καταρρακτώδη βροχή,
    χωρίς παπούτσια,
    βυζανιάρικα (όσα δεν πνίγηκαν) να κοιτούν σα χαμένα,
    με απλωμένα τα χέρια της ζητιανιάς...
    "βοηθούν" τους μαλακοπίτουρες να ανεβάσουν το υπερ-εγώ τους, να φαντασιώνονται ότι αυτοί και οι οικογένειές τους βρίσκονται χιλιάδες σκαλιά ψηλότερα. Και θα πάνε αύριο πάλι στη φάμπρικα ευχαριστώντας με λόγια και έργα το αφεντικό που δεν τους αφήνει να πεινάσουν, να μεταναστεύσουν, να πέσουν τόσο κάτω.

    Δεν ξέρω ρε Μαρία, ότι και να λέμε στο βρόντο πάνε. Μπορούμε να μιλάμε μέχρι το θάνατό μας για το ζήτημα και να μη τελειώσουμε την κουβέντα.

    Δεν ξέρω. Δεν είμαι τρομοκράτης, χέστης είμαι, η μοναδική όμως λύση είναι πιστεύω να ανατινάξουν εκείνο το γαμ....νο κτίριο την ώρα που συνεδριάζουν τα όρνεα. Και να αφήσουν μια προκήρυξη που θα λέει ότι όσο δεν δίνεται λύση θα ανατινάζονται και τα επόμενα με τους επόμενους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πέτρο μου έχω καλύτερη πρόταση. Σ' όλη την Ελλάδα λειτουργούν ανοιχτά κέντρα φιλοξενίας και έχουν δημιουργηθεί πολυάριθμες δομές αλληλεγγύης. Συμμετέχουμε ενεργά και το εννοώ. Συγκεντρώνουμε από ρούχα και κουβέρτες μέχρι τρόφιμα και είδη υγιεινής. Ας "ανατινάξουμε" τα σχέδια τους να μας γονατίσουν όλους, κάνοντας μια αλυσίδα αλληλοβοήθειας. Δεν είναι ελεημοσύνη. Είναι το χρέος μας. Διάβαζα πως στην Θεσσαλονίκη και σε ακριτικά νησιά, οι γυναίκες πλέκουν σκουφάκια για τα μικρά προσφυγόπουλα. Δεν λύνει το πρόβλημα βέβαια, αλλά είναι μια συμβολική πράξη που γίνεται σιγά-σιγά συνείδηση σε όλους μας.
      Και τίποτα δεν πάει στο βρόντο, αν συνοδεύεται από πράξεις και παρακίνηση προς το περιβάλλον που επηρεάζουμε.
      Φιλιά πολλά και δεν μασάμε λέμε ;-)

      Διαγραφή
  14. Μαρία μου, φέτος η γιορτή του ΟΧΙ απέκτησε μέσα σ' όλους μας μεγαλύτερη σημασία
    και η αιτία είναι οι παντός είδους αγριότητες που μας επιβάλλονται
    για τις οποίες ελάχιστα πράγματα κάνουμε.
    Το βιβλίο για το οποίο μας μίλησες μπαίνει στα υπόψιν για να διαβαστεί σύντομα.
    Όσο για τις διαπιστώσεις σου, που τόσο ξεκάθαρα φαίνονται μέσα στο γραπτό σου,
    είναι κατά την άποψή μου σχεδόν από το σύνολο αποδεκτές
    πλην όμως... λείπει η δράση.
    Σε φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Απάντησα ήδη στον Πέτρο πιο πάνω, για τις δράσεις που μας αναλογούν Φλώρα μου.
      Ο καθένας μας έχει έναν ρόλο σήμερα, ας το καταλάβουμε κι ας πράξουμε δεόντως.
      Φιλιά πολλά Φλώρα μου!

      Διαγραφή
  15. Μαρία μου τις απόψεις μου τις ξέρεις. Δεν οφελεί να τις επαναλάβω. Κουράστηκα από την απογοήτευση. Τι θαρρούμε δηλαδή ; ότι η επανάσταση γίνεται με το ...πληκτρολόγιο εκ του ασφαλούς ; χωρίς κόστος ; το έχουμε σκεφτεί αυτό ; προσωπικά δεν το νομίζω...... όταν Μαρία η κοινωνία βγάλει μια πιο συνειδητοποιημένη πρωτοπορία όπως την έβγαλε το 1917, το 1941 στην πατρίδα μας, τότε θα μπορούμε να ελπίζουμε.
    Ως τότε θα ...κλαίμε τη μοίρα μας.
    Σε χαιρετώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιάννη μου δεν είναι καιρός για μοιρολατρίες. Τις ιστορικές στιγμές ενός λαού, τις καταγράφει η ιστορία σε βάθος χρόνου. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει τις εξελίξεις κι αν αυτό που σηκώνουμε σήμερα στις πλάτες μας, θα γράψει ή όχι ιστορία. Σημασία έχει το παρόν και γι αυτό μόνο αγωνιζόμαστε. Κι όπως διαπιστώνω, είμαστε απ' τους λίγους που στηρίζουμε έμπρακτα τους πρόσφυγες. Ακόμα και μέσα απ' την οικονομική κρίση που βιώνουμε, έχουμε το κουράγιο να προσφέρουμε ό,τι μπορεί ο καθένας.
      Εγώ πάντως ελπίζω. Κι ας μου βγει και σε κακό ;-)

      Διαγραφή
  16. Πόλεμος γίνεται κάθε μέρα,
    Μερικοί αρχίζουν από προπαγανδιστική επιρροή των μεγάλων δυνάμεων (του κεφαλαίου) με πλύση εγκεφάλου των κατοίκων των πλούσιων σε κοιτάσματα καυσίμων κράτη και φτωχών κατοίκων ώστε οι μισοί να θεωρούν εχθρούς τους άλλους μισούς προβάλλοντας διάφορα δικαιολογίες,
    φανατίζουν τους απλούς πολίτες θρησκευτικώς, ο δικός μου θεός είναι καλύτερος από τον δικό σου, αν είναι ποτέ δυνατόν! και όμως συμβαίνει κάθε μέρα.
    Πόλεμος σε μικρή κλίμακα γίνεται για να δοκιμάσουν οι μεγάλες δυνάμεις τα καινούργια τους όπλα, παράδειγμα ο εμφύλιος της Ισπανίας άρχισε το 1936 και τελείωσε με την νίκη του δικτάτορα Φράνκο το 1940.
    Εκεί δοκίμασαν τα νέα τους όπλα οι Γερμανοί, Ρώσοι Εγγλέζοι
    Είναι αυτοί (οι κυβερνητικοί) που σκότωσαν και τον συγγραφέα Φεδερίκο Γκαρσία Λόρκα, εν το μεταξύ όλη η υφήλιο είχε γεμίσει πρόσφυγες Ισπανούς..
    Η αρχή του Β! παγκοσμίου πολέμου έγινε για την Ελλάδα την 28η Οκτωβρίου 1940. ήμουν τότε 7 χρονών, έζησα στο πετσί μου όλη την δυστυχία, την πείνα, την ξυπολυσιά, όπως και όλοι οι Έλληνες, αλλά πιο πολύ έζησα την τρομοκρατία του εμφυλίου τότε που ο αδελφός σκότωνε τον αδελφό, τότε που δεν ήξερες αν θα ξημερωθείς ζωντανός κι αυτό για 10 ολόκληρα χρόνια.
    Με μιας μεταμορφωθήκαμε σε ζητιάνους, εκλιπαρώντας μια μπουκιά ψωμί, μια θέση στον ήλιο, γίναμε όσοι μπόρεσαν οικονομικοί πρόσφυγες, στα ξένα κράτη, νιώσαμε ρατσισμό, φυλακίσεις, όχι δεν ήμασταν εγκληματίες απλούστατα ζητάγαμε μια χούφτα γη, κατατρεγμένοι από τους πάντες, λες και φταίγαμε εμείς για την κατάντια μας. και το ποιο παράξενο στην Ελλάδα μας αυτοί που ήταν πλούσιοι πριν το πόλεμο παρέμειναν πλούσιοι και μετά, ο απλός λαός πέθαινε της πείνας, άρα κάτι δεν λειτουργούσε σωστά
    Η αντίσταση εναντίον του κεφαλαίου, εναντίων των καπιταλιστών, ας πάρουμε παράδειγμα την Ρωσία του 1916, εξαφάνισαν όλο το Τσαρικό σόι, τα αποτελέσματα, από την μια δικτατορία στην άλλη, μια από τα ίδια.
    Σήμερα οι Σύριοι πρόσφυγες αναμέτρησης πολέμου ανάμεσα σε ανατολή και δύση, αυτοί είναι τα θύματα, το ποιος θα επικρατήσει άγνωστον μέχρι ΄σήμερα.

    Αγαπητή μου κ. Κανελλάκη
    Το θέμα αυτό (Πόλεμος) είναι ατελείωτο, πρέπει να βρεθεί μια ειρηνική συνύπαρξη όλων των λαών, ναι μα τότε δεν θα υπάρχουν υπηρέτες, ούτε σκλάβοι, από αυτό ξεκίνησε και ο Ναπολέων ισότητα αδελφότης-ελευθερία.

    με συγχωράς μακρηγόρησα λιγάκι

    πάντα με την εκτίμησή μου
    Γαβριήλ .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Nα μακρηγορείτε ελεύθερα και συχνότερα κ. Γαβριήλ.
      Τα σχόλια σας είναι και μια μικρή ιστορική αναδρομή στο παρελθόν μας.
      Τα απολαμβάνω κάθε φορά και σας ευχαριστώ θερμά για την παρουσία σας εδώ!

      Διαγραφή
  17. Ουσιαστικό,ότι αρμόζει σε μια γιορτή σαν αυτή!
    Δυστυχώς ο πόλεμος είναι ατελείωτος,και ακόμα χειρότερα πλέον δεν έχουμε όντως ιδέα με ποιον πολεμάμε.
    Εύχομαι να έρθει η μέρα που όλοι με κάποιον τρόπο θα ξαναγεννηθούμε συνειδητοποιημένοι,πολιτισμένοι,γεμάτοι δύναμη και θάροος,γιατί αν δεν υπάρξει εσωτερική αλλαγή δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξει οποιαδήποτε αλλαγή κατά τη γνώμη μου!
    καλό βράδυ Μαρία μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ακριβώς όπως το θέτεις Νικολέτα μου!
      Εσωτερική αλλαγή. Κι όλα τ' άλλα έρχονται από μόνα τους.
      Καλό σου βραδάκι!

      Διαγραφή
  18. Όταν είχα διαβάσει το βιβλίο. είχα συγκλονιστεί!!!
    Ο άνθρωπος κρύβει μέσα του τον θεό και το διάβολο (το χειρότερο τέρας ακόμα καλύτερα) και δεν θ' αλλάξει ποτέ αυτό...
    Εκείνοι που έφεραν την απέραντη δυστυχία στους συνανθρώπους τους πολλές φορές στην ιστορία της ύπαρξής τους εξακολουθούν και διαπράττουν το ίδιο έγκλημα χωρίς καμία απολύτως άισθηση ενοχής, αιδούς και ηθικών φραγμών!
    Αλήθεια, πόσες φορές μπορεί να τους συγχωρέσει η ανθρωπότητα;;;;
    Φεύγω, γιατί με έχει συγκινήσει τόσο πολύ αυτή σου η ανάρτηση, που θέλω να κλείσω αυτιά, μάτια και το μυαλό μου, γιατί φτάνω και πάλι να σιχαίνομαι τον άνθρωπο ως ύπαρξη στην φύση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν έχεις κι άδικο.
      Απ' την άλλη βέβαια, είναι και κάτι Άνθρωποι που τιμούν την ύπαρξή τους.
      Αυτή η αιώνια μάχη του καλού με το κακό Γλαύκη μου... Δεν θ' αλλάξει ποτέ αυτό. Όντως!

      Διαγραφή
  19. Όταν διαβάζω για πολέμους αναπόφευκτα σκέφτομαι το παρακάτω κείμενο του Κρισναμούρτι...

    Κρισναμούρτι: «Ο πόλεμος είναι η θεαματική και αιματηρή προβολή τού τι γίνεται στην καθημερινή μας ζωή, έτσι δεν είναι;
    Ο πόλεμος είναι απλώς μια εξωτερική έκφραση της εσωτερικής μας κατάστασης, μια μεγέθυνση της καθημερινής μας δράσης. Μπορεί να είναι πιο θεαματικός, πιο αιματηρός, πιο καταστρεπτικός, αλλά είναι το συλλογικό αποτέλεσμα τής ατομικής δραστηριότητας του καθένα από εμάς. Οπότε ρωτάμε τι μπορούμε να κάνουμε για να σταματήσουμε τον πόλεμο για τον οποίο εσείς και εγώ είμαστε υπεύθυνοι. Προφανώς, εσείς και εγώ δεν μπορούμε να σταματήσουμε τον πόλεμο γιατί είναι σε εξέλιξη… αλλά εσείς και εγώ, βλέποντας ότι το σπίτι έπιασε φωτιά, μπορούμε να κατανοήσουμε τις αιτίες της φωτιάς, μπορούμε να απομακρυνθούμε από αυτό και να χτίσουμε ένα διαφορετικό με διαφορετικά υλικά που να μην είναι εύφλεκτα, που δεν θα προκαλέσουν άλλες πυρκαγιές. Εσείς και εγώ μπορούμε να δούμε τι δημιουργεί τους πολέμους και αν ενδιαφερόμαστε να τους σταματήσουμε, τότε μπορούμε ν’ αρχίσουμε να μεταμορφώνουμε τον εαυτό μας που είναι η αιτία του πολέμου".

    Για μια ακόμη φορά θα σ' ευχαριστήσω γι αυτή την επετειακή ανάρτηση, μια και δεν έχω διαβάσει το βιβλίο!

    ΑΦιλάκια πάντα μέσα απ' την καρδιά, Μαρία μου!
    .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ θα σ' ευχαριστήσω Στεφανία μου για το κείμενο του Κρισναμούρτι. Πιο καθαρά και έντιμα, δεν γίνεται να μας το δώσουν να το καταλάβουμε. Ας φροντίσουμε για την εσωτερική μας κατάσταση λοιπόν...
      Την καληνύχτα μου, μαζί με τις θερμές ευχαριστίες μου Στεφανία!

      Διαγραφή
  20. Μεγάλη η σημασία των όσων έγραψες και μας θύμισες, μεγάλη παραμένει και η σημασία της αφύπνισης καθώς η ιστορία επαναλαμβάνεται με διαφορετικό προσωπείο αλλά πάντα με την ίδια καταστροφική δύναμη.
    Είσαι πάντα εδώ για να μας ταρακουνάς και αυτό είναι κάτι που έχουμε όλοι ανάγκη!
    Τα συμφέροντα δεν θα αλλάξουν και αυτοί που έχουν τη δύναμη πάντα θα πνίγουν και θα σκοτώνουν τους λαούς για το δικό τους καλό.
    Πολλές οι μνήμες αλλά και οι σκέψεις μια τέτοια ημέρα σαν την 28η Οκτώβρη!
    Να είσαι καλά Μαράκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η φετινή επέτειος ήταν ιδιαίτερα φορτισμένη Κατερίνα μου.
      Η ιστορία μας είναι γεμάτη από μνήμες και πρόσφατες μάλιστα. Ας τις κρατάμε ζωντανές...
      Φιλιά πολλά και σ' ευχαριστώ πολύ που πέρασες!

      Διαγραφή
  21. Μαρία καλησπέρα,
    Ιδιαίτερα στις ημέρες ιστορικής μνήμης σε επισκέπτομαι και διαβάζω τα αφιερώματα που γράφεις. Ξέρω ότι θα βρω κάτι σημαντικό.
    Το διάβασα προχθές , εντυπωσιακές οι αλήθειες που ακούγονται αλλά ακόμα πιο εντυπωσιακά καταγράφεται η διαφορετικότητα σκέψης των ηγετών που ηγεμονεύουν την υφήλιο και των απλών ανθρώπων που το μόνο που ονειρεύτηκαν ήταν να ζήσουν μια ήρεμη ειρηνική ζωή.
    Η προπαγάνδα ποτέ δεν θα λείψει απλά οι μέθοδοι αλλάζουν. Το κυρίαρχο όμως που παραμένει σε όλες τις εποχές είναι ο φόβος. Σε αυτό πάνω πατάνε και επιτυγχάνουν τους σκοπούς τους. Και δυστυχώς ο φόβος είναι μια φυσική αντίδραση και υπάρχει μέσα μας.

    Να είσαι καλά ... τα λέμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πιο πολύ με φοβίζει η απάθεια Τάσο μου.
      Νομίζω πως αυτό είναι το νέο τους όπλο.
      Να'σαι καλά κι εσύ και σ' ευχαριστώ για τα σχόλια σου!

      Διαγραφή
  22. Το βιβλίο το έχω διαβάσει πριν χρόνια και μάλλον θα το ξαναδιαβάσω τώρα που είναι τόσο επίκαιρο.
    Η αντίσταση μας, είναι να εξακολουθησουμε να ζούμε βοηθώντας όπου μπορούμε.
    Αν θέλουν να μας αφανησουν, ας μη τους διευκολύνουμε .
    Να είσαι καλά Μαρία μου.
    Καλό σκ.
    Φιλάκια πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Το βιβλίο το έχω διαβάσει πριν χρόνια και μάλλον θα το ξαναδιαβάσω τώρα που είναι τόσο επίκαιρο.
    Η αντίσταση μας, είναι να εξακολουθησουμε να ζούμε βοηθώντας όπου μπορούμε.
    Αν θέλουν να μας αφανησουν, ας μη τους διευκολύνουμε .
    Να είσαι καλά Μαρία μου.
    Καλό σκ.
    Φιλάκια πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευτυχώς που το σχόλιο σου εμφανίζεται 2 φορές Ρένα μου.
      Γιατί σ' αυτά που σχολιάζεις, θα σου έλεγα: "Αυτό ξαναπές το!"...
      Να'σαι πάντα καλά!

      Διαγραφή
  24. Φτάνει που γιορτάστηκε με λαμπρότητα το Όχι!
    Τι? δε φτάνει? Τι εννοείς?
    Τι να πω Μαρία μου!
    Ας κάνουμε ό, τι μπορούμε, γιατί οι "μεγάλοι" δεν μπορούν να κάνουν παρά κακό! (ανάθεμά τους όλους)
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Kρατάω το "ανάθεμα" και εύχομαι να τους βρει όλους και σύντομα.
      Μαράκι μου σ' ευχαριστώ που πέρασες...

      Διαγραφή
  25. Καλησπέρα και καλό μήνα, Μαρία
    Το βιβλίο του Ρεμάρκ το διάβασα στην εφηβεία μου και με είχε συγκλονίσει, θυμάμαι
    Θαυμάσιο το κείμενό σου.
    Για το σχόλιό σου στο μπλογκ μου, απάντησα με ανάρτηση πριν από λίγο. Αν θες, πέρνα μια βόλτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Τι να πω Μαρία μου; Κρατούν τις τύχες του κόσμου άχρηστοι άνθρωποι αν και δεν πιστεύω ότι ό,τι κάνουν το κάνουν από ανικανοτητα. Ξέρουν και βαδίζουν σε σχέδιο.Εξάλλου για ποιον να νοιστούν; Αναλώσιμους εργάτες θέλουν που να μη διαμαρτύρονται για να κερδίζουν περισσότερα
    Το βιβλίο όντως είναι θαυμάσιο
    Εμείς όμως είμαστε πιο ειλικρινείς. Γιορτάζουμε την έναρξη του πολέμου όχι τη ληξη του!!! Άρα φιλοπόλεμοι;;
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.