Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2016

Tο χελιδόνι τρομοκράτης


Τις στιγμές που ένα σαπιοκάραβο βολόδερνε στα θηριώδη κύματα μιας θάλασσας, ακούστηκε το τρομαγμένο τιτίβισμα ενός μικρού αγοριού. Ακριβώς από πάνω τους σε παράλληλη ανεμοπορία, ένα νεαρό χελιδόνι συνοδευόμενο απ’ τη μητέρα, τον πατέρα και όλο το συγγενολόι τους, πετούσαν αναζητώντας μια ζεστή πατρίδα για να χτίσουν τη φωλιά τους. Λίγα μόλις μέτρα απ’ τη στεριά, το σαπιοκάραβο δεν άντεξε τη μανία του ανέμου και αναποδογύρισε. Δεκάδες ανθρώπινα σώματα βρέθηκαν στα αφρισμένα νερά, μικρές χρωματιστές κουκίδες στον υδάτινο όγκο, που πάλευαν με λύσσα να κρατηθούν στην επιφάνεια. Ο αέρας σήκωνε ψηλά τις οιμωγές και τους κλαυθμούς των ναυαγών, τις ανακάτευε με τα μουγκρητά των υδάτινων βουνών και τις μετέφερε ως τις ουράνιες συχνότητες.

Το μικρό αγόρι γλίστρησε απ’ την αγκαλιά της μητέρας του, χτύπησε πάνω στο σκουριασμένο σκαρί που το κατάπινε ολοένα η θάλασσα, τινάχτηκε στον αέρα κι έπεσε με δύναμη στα μανιασμένα νερά. Με ένα θεαματικό βολ-πλανέ, το μικρό χελιδόνι έκανε αεροδυναμική κάθοδο στο νερό, σα να ήθελε ν’ αρπάξει στον αέρα το ξέπνοο κορμάκι. Να το στηρίξει στο δυνατό ράμφος του και να το ταξιδέψει με ασφάλεια ως τη στεριά.

«Ο μικρός πάλι ταρζανιές κάνει... τι θα κάνουμε μ’ αυτό το πουλί, μου λες;», προβληματισμένο τιτίβισμα του μπαμπά στη χελιδόνα του, που πετάριζαν παραπίσω.

«Καλό πτηνό, αλλά έχει μια σπάνια πάθηση» ήταν η διάγνωση του ερωδιού, που φημιζόταν για τα γιατροσόφια και τις συμβουλές του. «Νόσο των ανθρώπων τη λένε και θέλει συχνά πρωτεϊνικά γεύματα και όχι έντονες συγκινήσεις. Ο μικρός επηρεάζεται απ’ τα γήινα μαγνητικά πεδία και ταυτίζεται με τα συμπαθή δίποδα».



«Κι είναι σοβαρό αυτό;», αγωνιώδες τιτιβοερώτημα της χελιδονομαμάς που έκοψε λίγο ταχύτητα κι έμεινε πιο πίσω στο ιπτάμενο κομβόι για να πάρει τις συμβουλές του ερωδιού.

«Ίσα-ίσα, ο μικρός είναι ευφυέστατος, έχει ακριβέστατο προσανατολισμό και η ηλιακή του πυξίδα λειτουργεί στην εντέλεια», την καθησύχασε ο ερωδιός, τεντώνοντας τον σταχτόχρωμο λαιμό του για να ξεπιαστεί απ’ το πολύωρο ταξίδι.

Πιο ανάλαφρα πέταξε τώρα η χελιδονομαμά, ρίχνοντας κλεφτές αεροματιές και καμαρώνοντας το βλαστάρι της. Ο μικρός είχε κατάμαυρο τρίχωμα γυαλιστερό σαν ατόφιο μετάξι, με ολόλευκες βούλες στο λαιμό του, που από μακριά έμοιαζαν με σειρά μαργαριτάρια απ’ τις νότιες θάλασσες. Θυμήθηκε πως απ’ τα πρώτα του πετάγματα, φάνηκε πόσο δυναμικό και ατρόμητο ήταν. Διέσχισε εκατοντάδες χιλιόμετρα, πέταξε κόντρα σε μανιασμένες ανεμοθύελλες, αναμετρήθηκε με φουρτουνιασμένες θάλασσες και πάλεψε με αρπαχτικά πουλιά. Η μοναδική στιγμή που ρίγησε από φόβο, ήταν όταν βρέθηκε ανάμεσα στις εκτυφλωτικές λάμψεις απ’ τους πολέμους των ανθρώπων. Είχε το ίδιο τρομαγμένο βλέμμα όπως και τώρα. Που ήταν διαρκώς προσηλωμένο στη μακάβρια διαδρομή του παιδικού κορμιού πάνω στο μένος των κυμάτων.

Λίγη ώρα μετά, η θάλασσα ξέρασε το άψυχο σώμα του αγοριού στα βράχια μιας παραλίας. Το μικρό χελιδόνι προσγειώθηκε μ’ ένα δυνατό φτεροκόπημα, έσυρε απαλά την ουρά του πάνω απ’ το παιδικό κορμάκι και τίναξε με θόρυβο τα –πρόωρα για την ηλικία του- ανεπτυγμένα φτερά του. Πλησίασε στο ξέπνοο προσωπάκι. Έκανε μιαν απότομη κίνηση, σα να άρπαξε στον αέρα μια πεταλούδα, μια ψυχή, ή τις ύστατες ανάσες του αγοριού και διακτινίστηκε με ουρανομήκη φτερουγίσματα. Κανείς απ’ τους συγγενείς του που το περίμεναν όλη αυτή την ώρα πετώντας κυκλικά στον αέρα, δεν παρατήρησε ένα ζευγάρι υγρά μάτια να γυαλίζουν σαν σκούρες πορσελάνινες μινιατούρες.

«Νέο πολύνεκρο ναυάγιο στα παράλια της Φαρμακοχώρας», είπε με πένθιμο στόμφο ο δημοσιογράφος μπροστά στην κάμερα της τηλεόρασης. Μαζί του συμφώνησαν σύσσωμοι οι κάτοικοι που είχαν μαζευτεί από ώρα για να παρακολουθήσουν κι αυτό το ναυάγιο. Κούνησαν δυο φορές το κεφάλι προς τα κάτω και ξαναγύρισαν σκυφτοί στη ρουτίνα της μέρας. Ένα λευκό σεντόνι σκέπασε τη μικροσκοπική μάζα που μέχρι χτες ήταν ένα χαμογελαστό αγόρι. Ίσως και να παρατηρούσε απ’ το περβάζι του δωματίου του το ιπτάμενο σμάρι των χελιδονιών, καθώς θα διέσχιζαν τον ουρανό της πατρίδας του. Θα ύψωνε με ενθουσιασμό τα χεράκια του για να τα χαιρετήσει και να τους ευχηθεί να είναι καλοτάξιδα.

Το μικρό χελιδόνι ξέκοψε απότομα απ’ το οικογενειακό σμήνος και με θορυβώδη φτερουγίσματα χάθηκε στην τροχιά του ουρανού. «Να προσέχεις μωρό μου!», ακούστηκε το μητρικό τιτίβισμα στις χελιδονοσυχνότητές του. Χρησιμοποιώντας τη μαγνητική του πυξίδα, πέταγε ασταμάτητα μέχρι να εντοπίσει την τροχιά του μικρού αγοριού. Με άφατη χαρά το εντόπισε σκαρφαλωμένο σ’ ένα μπαμπακένιο συννεφάκι. Απ’ αυτά που κρέμονται στον προθάλαμο του ουράνιου θόλου και οι άνθρωποι νομίζουν πως αν απλώσουν το χέρι τους, μπορεί και να τ’ αγγίξουν.

Προσγειώθηκε αθόρυβα κοντά του και προσηλώθηκε στο παιδικό πρόσωπο. Αν ήταν χελιδόνι θα ήταν συνομήλικοι. Βυζαντινά μάτια με ίριδες από φώσφορο, βλέφαρα παχιά σαν ατσαλόσυρμα, χέρια καλοζυγισμένα που θα πέταγαν ως τους εφτά ουρανούς και δέρμα να στραφταλίζει σαν φίλντισι. Το αγόρι σηκώθηκε όρθιο και πλησίασε με περιέργεια τον φτερωτό επισκέπτη του. Το περπάτημά του πάνω στο σύννεφο, σαν τα πρώτα φτερουγίσματα νεοσσού πριν φύγει ψηλά για τις ουράνιες πύλες.

Δεν χρειάστηκαν συστάσεις. Ο πόνος είναι κοινός κώδικας σ’ όλες τις λαλιές των έμβιων όντων. 

«Θα μου λείψει το σπίτι μου, οι γονείς μου, οι φίλοι μου… Τι θ’ απογίνω τώρα μονάχος εδώ πάνω;»

«Κι αν σου πω πως θα’ρθω κι εγώ μαζί σου… και θα πετάξουμε παρέα ως τις πιο ψηλές χελιδονοφωλιές, εκεί που έχει τόση ησυχία που ακούγεται και το άνοιγμα του τριαντάφυλλου, εκεί που τα ρολόγια μετράνε μόνο τις ψυχές που είναι πολύτιμες και δίνουν εντολή σ’ ένα γέρο κούκο ν’ ανοίξει διάπλατα τις σμαραγδένιες πόρτες του παραδείσου για να τις κλείσουν μέσα για πάντα; Τι έχεις να πεις;»

«Ότι πετάς στα σύννεφα!».

«Μέσα έπεσες Μεγάλε!».

«Θα με μάθεις να πετάω;»

«Tι ερώτηση!... Μα τώρα παιδιά είμαστε;»


Ένα μελαχρινό αγόρι με φτερά ανοιχτά, σύγχρονος Χριστός πάνω στο σταυρό του, ωθείται απ’ τον δυνατό αέρα και απογειώνεται σαν άγριο πουλί. Ανάσταση. Έλευση. Σπόρος που φυτρώνει σε μια μήτρα και πολλαπλασιάζεται. Το σύνθημα για τη συνωμοσία της πιο ισχυρής επαναστατικής οργάνωσης. Της φύσης. Την ίδια ακριβώς στιγμή, σμήνη χελιδονιών απογειώνονται ψηλά, σαν μια αόρατη δύναμη να τινάζει δυνατά το πολυκαιρισμένο σεντόνι της γης. Έκτακτη είδηση στα κανάλια του ουρανού και της θάλασσας. Απ’ τους γυπαετούς ως τις μέδουσες κι απ’ τα λιοντάρια ως τους ανθρώπους των πόλεων. Βραχυκύκλωμα. Σκοτάδι. Η οργή που βρίσκει μονοπάτια διαφυγής, το άδικο που μαζεύεται σε μαύρα σύννεφα, ένας Δίας που ακονίζει τους κεραυνούς του και μια λυτρωτική βροχή που δεν δείχνει έλεος σε επίγειους αυτοκράτορες. Ουρανοί καταρράκτες. Εξιλέωση. Τιμωρία. Δικαίωση.

Στις σελίδες της μελλοντικής ιστορίας, θα αναφερθεί σαν το τέλος του βιομηχανικού κόσμου. Στη σύγχρονη μυθολογία ωστόσο, θα υπάρχει ο θρύλος ενός χελιδονιού που ήταν συλλέκτης αδικοχαμένων ψυχών. Τις μάζευε σε ασημένιες κλωστές και τις μετέφερε σε μια ουράνια κρύπτη που τη φύλαγαν Κένταυροι και Νεράιδες. Όταν πέθανε, οι ψυχές δάκρυσαν, έγιναν ασημένια βροχή και πέφτοντας στη γη, έλιωσαν διαμιάς τους άψυχους, μεταλλικούς ανθρώπους.

Συμμετοχή στο "Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι!", που οργανώνει και συντονίζει η Αριστέα μας. 

[φωτογραφίες απ' το διαδίκτυο]

63 σχόλια:

  1. Μαρία μου, δεν έχω λόγια , κλισέ μα είναι αληθινό.
    Από τα καλύτερά σου!
    Πόνεσα, συγκινήθηκα, δάκρυσα, ήλπισα, χαμογέλασα, ευχήθηκα!
    Θα λιώσουν ποτέ οι μεταλλικοί και οι άψυχοι!

    Σε ευχαριστώ από καρδιάς για τη συμμετοχή σου!
    Εύχομαι να έχεις πάλι έμπνευση μέχρι να ολοκληρωθεί το δρώμενο!
    Πάω να κάμω τον καφέ μου τώρα, ξέρεις εσύ ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εδώ λιώνουν οι πάγοι της Ανταρκτικής Αριστέα μου... οι άνθρωποι δεν θα λιώσουν; Που στο κάτω της γραφής, αυτός είναι κι ο προορισμός μας.
      Ευχαριστώ εγώ για την αφορμή που έδωσες να γράψουμε παραμύθια. Μήτε που είχε περάσει ποτέ απ' το απαραμύθιαστο μυαλό μου ;-)

      Διαγραφή
  2. ο μύθος σου ,η αλληγορία σου με τα μηνύματά σου είναι εξαιρετικά !
    Το διάβασα μαζί με τα μικρά ,που τους άρεσε και μάλλιασε η γλώσσα μου να τους εξηγώ την κάθε πρότασή σου! χαχαχαχα Γράφει και ο Νικόλας και η δική του ιστορία έχει άσχημο τέλος οπότε συγκινηθηκε με τη δική σου...
    Καλημέραααα Μαρία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι πας και διαβάζεις παιδί μου στα παιδιά σου;
      Και τι να τους πρωτοεξηγήσεις δηλαδή;
      Ειλικρινά σ' ευχαριστώ που μου έκανες την ύψιστη τιμή να με διαβάσει ο Νικόλας!
      Το καλύτερο δώρο για μένα!!!

      Διαγραφή
  3. Ήρθα με περιέργεια να δω πόσο καλά θα κατάφερνες να αποδώσεις με ένα παραμύθι κάποιο από τα προσφιλή κοινωνικο-πολιτικά σου θέματα - και διαπίστωσα ότι διαθέτεις (και) παραμυθογραφή. :-)
    Το διάβασα όλο το παραμύθι σου και πρέπει να ομολογήσω πως και συγκινήθηκα και μου έκαναν μεγάλη εντύπωση κάποιες εικόνες που δημιούργησες. Ειδικά με την προτελευταία παράγραφο της αλλαγής των καιρών, σκέφτηκα ότι είχε την ίδια επίδραση με τα τελευταία δυναμικά πλάνα ενός ντοκιμαντέρ.
    Καλή συνέχεια, Μαρία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βαρόμετρο η γνώμη σου Διονυσία. Δεν χαρίζεσαι και το εκτιμώ πολύ αυτό.
      Να είσαι καλά και χάρηκα ειλικρινά για την αλληλεπίδρασή μας!
      Αυτό άλλωστε είναι και το ζητούμενο...
      Καλό σου βραδάκι!

      Διαγραφή
  4. Τηρώντας την υπόσχεσή μου «να ανταποδώσω, κάποια στιγμή κι εγώ την επίσκεψη στο δικό σου σπιτικό, φυσικά, όχι από υποχρέωση αλλά από ανάγκη», όπως σου είχα γράψει, το έκανα σήμερα και το ευχαριστήθηκα με το παραπάνω. Διότι διαπίστωσα πως με την πένα της ψυχής σου ξέρεις να ζωγραφίζεις θησαυρούς! Μοναδικής ευαισθησίας τα αποτυπώματά σου!

    Η συγκίνηση, διαβάζοντας το παραμύθι τούτο, τόσο επίκαιρο, τόσο διδακτικό, είναι μεγάλη. Τι να προσθέσεις… Εξαιρετική παραβολή! Εγώ όχι μόνο δεν θα μπορούσα να προσθέσω κάτι (ίσως μόνο θαυμασμό), αλλά και δεν θα αφαιρούσα ούτε μια τελεία, ένα κόμμα, μια παύλα... Πώς να το τολμήσω…
    Όταν ένα μικρό χελιδόνι έχει τη δύναμη να δίνει μαθήματα αγάπης και μηνύματα συμπαράστασης και να κάνει «κοινό κώδικα τον πόνο», που όντως είναι, τι να την κάνεις την ανθρώπινη ανωτερότητα, όπως λένε…
    Αυτό δεν είναι παραμύθι, καλή μου· είναι δίδαγμα!

    Υποκλίνομαι, όπως σου πρέπει στέλνοντάς σου και μια χαμογελαστή καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ήρθες γεμάτος "δώρα" Στράτο μου και δεν έχω λόγια να σ' ευχαριστήσω.
      Τιμή μου η παρουσία σου εδώ!
      Καλωσόρισες και ειλικρινά χάρηκα που ανταμώσαμε!
      Θα τα λέμε στο εξής...

      Διαγραφή
  5. Έφαγα πόση ώρα να ψάχνω παλιές σου αναρτήσεις... είχες ξαναγράψει για κάποιο πουλί ...θυμήθηκα το βολ-πλανέ ή κάπως έτσι με εκφράσεις από το καλλιτεχνικό πατινάζ... πληζ θέλω το λινκ να το διαβάσω ξανά :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μαρία καλημέρα,
    Δυστυχώς θα θρηνήσουμε ακόμα πολλούς μικρούς Αιλάν. Όσο το όνομα του και η εικόνα του μπορεί να γίνονται σύμβολα της Συριακής κρίσης τόσο παρατηρούμε τους διεθνείς οργανισμούς να μην ακουμπάνε το θέμα και σαν Πόντιοι Πιλάτοι νίπτουν τας χείρας τους...
    Εξαιρετική η προσέγγιση και απόδοση που του έδωσες. Πάντα θα υπάρχει ένα ευαίσθητο χελιδόνι που θα συλλέγει αδικοχαμένες ψυχές μικρών παιδιών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το κακό είναι ότι νιώθουμε όλοι σαν Πόντιοι Πιλάτοι, ενώ ταυτόχρονα (κάποιοι εξ ημών) βοηθάμε με όσα μέσα διαθέτουμε τις δομές αλληλεγγύης. Η απόλυτη παράκρουση δηλαδή.
      Όταν τελειώσει αυτό το μακελειό, τότε μόνο θα μετρηθεί το έγκλημα και θα καταγραφεί στις πραγματικές του διαστάσεις. Η επόμενη γενιά θα το μάθει. Στην παρούσα, μασάμε όλη την παραπληροφόρηση και την προπαγάνδα και φοβάμαι ότι ο πραγματικός αριθμός των θυμάτων θα είναι τρομακτικός. Έγκλημα κανονικό Τάσο μου.
      Σ' ευχαριστώ πολύ που πέρασες!

      Διαγραφή
  7. Πόσο άραγε να κοστίζει μια ζωή; Ξέρει κανείς;
    Είναι κρίμα που το χελιδόνι δεν κρατούσε μαζί του κέρματα να πετάξει λίγα στη γη δίπλα στο άψυχο κορμάκι του μικρού παιδιού. Έτσι, για να αποζημιώσει αυτούς που το βομβάρδισαν, αυτούς που το έβαλαν στη βάρκα, αυτούς που το περισυνέλλεξαν, αυτούς που το έριξαν στον τάφο.

    Δεν είναι καλό φεύγοντας να αφήνει βερεσέδια πίσω του.

    Το μόνο σίγουρο είναι ότι από εκεί ψηλά θα μας βλέπει και θα κλαίει.
    Όχι επειδή χάθηκε.
    Αλλά επειδή κάθε μέρα φροντίζουμε να του στέλνουμε κι άλλους.

    Μαρία ήσουν υπέροχη. Και ας με τσάκισες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάποιοι (γνωστοί και μη εξαιρετέοι), μετρούν το κόστος του θανάτου Πέτρο μου. Κάποτε έστηναν στρατόπεδα εργασίας & θαλάμους αερίων. Δαπανηρά πολύ και όχι τόσο αποτελεσματικά όσο θα θέλανε. Εδώ λοιπόν εκμεταλλεύονται τους φυσικούς πόρους (τόση θάλασσα έχουμε, τι να την κάνουμε;) και αφήνουν τη φύση να κάνει τη δουλειά της απερίσπαστη (εντάξει, με την άοκνη αρωγή των δουλεμπόρων).
      Να μας δω το καλοκαίρι στις παραλίες, που το κύμα θα ξερνάει ανθρώπινα κουφάρια.
      Α ρε Πέτρο... Ντροπή και αίσχος μας!!!

      Διαγραφή
  8. Είναι φοβερό αυτό το παραμύθι που πονάει τόσο και λέει τόσες αλήθειες! Στις σελίδες της μελλοντικής ιστορίας δεν ξέρω αν οι επόμενες γεννεές διδαχθούν ποιοι ήταν οι πραγματικοί δολοφόνοι αυτών των μικρών ψυχών. Σίγουρα μικρών αλλά όχι μικρόψυχων σαν τις οχυρομένες χώρες της Ευρώπης που ''στραγγαλίζουν''και όσους είχαν την τύχη να επιζήσουν ...
    Με έκανες και δάκρυσα. Όχι δάκρυα εξιλέωσης αλλά ντροπής που βλέπω τι συμβαίνει και νιώθω ανήμπορη να κάνω κάτι ουσιαστικό!
    Καλή Κυριακή να έχεις Μαρία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το ελάχιστο που μας αναλογεί Αννούλα μου, να συμπαραστεκόμαστε στο δράμα τους και να μη φάμε ο ένας τον άλλο. Άνθρωποι να μείνουμε. Μόνο αυτό.
      Σ' ευχαριστώ απ' την καρδιά μου για τα λόγια σου!

      Διαγραφή
  9. Καλημέρα Μαρία μου
    Θάμπωσαν τα μάτια μου και δεν βλέπω
    Αυτές οι ψυχούλες θα μας καταδιώκουν
    αδικαίωτες για χρόνια...
    Αυτά τα μάτια παρότι σβηστά τώρα
    μέσα από τους αστερισμούς που κατοικούν
    θα μας δικάζουν
    Κι όλη η φύση θα επαναστατεί από
    αποτροπιασμό για το έλλειμμα ανθρωπιάς...
    Τυχαία; σε ένα τέτοιο μήκος κινήθηκα
    κι εγώ στο παραμύθι μου

    Σε φιλώ πολύ γλυκά Μαρία της καρδιάς μας ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Ομοιοκατάληκτα τα "παραμύθια" μας Ελένη μου...
      Δεν φανταζόμουν ποτέ πως θα ερχόταν η εποχή να ζήσουμε το σύγχρονο ολοκαύτωμα. Να μετράμε τις μέρες μας με αριθμούς νεκρών παιδιών.
      Μ' ένα "αχ" σε καληνυχτίζω και με όλη μου την αγάπη & εκτίμηση!

      Διαγραφή
  10. Ουάου!
    Ένα επιφώνημα θαυμασμού για το παραμύθι σου, που δεν είναι παραμύθι αλλά μια διαμαρτυρία εναντίων μιας ανθρωπότητος που επιτρέπει αυτά που συμβαίνουν σήμερα στο Αιγαίο,
    Τα χελιδόνια σου, οι πράξεις τους μου θυμίζουν έναν τίτλο βιβλίου, (Μόνο τα Πουλιά Είναι Λέφτερα)

    Την αγάπη μου
    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Προφητικός ο τίτλος του βιβλίου Γαβρίλη.
      Σ' ευχαριστώ ειλικρινά για τη βόλτα σου ως εδώ και σου στέλνω τους εγκάρδιους χαιρετισμούς μου!

      Διαγραφή
  11. Ένα το χελιδΌνι κι Ανοιξη ακριβή...που δεν λέει να έρθει Κανελλακι μου.. τι να σου κάνει και αυτη πόσα να αντεξει; εδώ δεν αντεξε το χελιδονι τρομοκρατης και πηγε να κανει παρέα την ψυχουλα που ειχε ακουμπήσει σε μπαμπακένιο συννεφακι με πόσα πολλα τέτοια συννεφακια έχει γεμίσει ο ουρανός ψυχή μου;
    Να σε εχει Ο θεός καλά και να βλεπεις παντα με τα ματια της ψυχής σου να γραφεις...και να μας καθηλωνεις...ακομα και εκει πανω θελουμε έναν δικο μας..να μας λεει αυτά..

    «Ότι πετάς στα σύννεφα!».

    «Μέσα έπεσες Μεγάλε!».

    «Θα με μάθεις να πετάω;»

    «Tι ερώτηση!... Μα τώρα παιδιά είμαστε;»

    και να γίνεται η πίκρα χαμόγελο...!την ευχή μου ναχεις. φιλω σε.!!!
    Υ.Γ υπεροχο το πεταγμα παιδιού και πουλιου.!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με το χαμόγελο να ξορκίζουμε το κακό Ρούλα μου.
      Εσύ είσαι η πρώτη διδάξασα άλλωστε. Πάντα έχω στο νου μου τις σοφές διδαχές σου.
      Ελπίδα και προσμονή να σταματήσει το κακό. Και να πληρώσουν στο ακέραιο οι υπαίτιοι. Η ιστορία δεν ξεχνάει και δεν συγχωρεί ποτέ.
      Να είσαι καλά Ρουλάκι μου!

      Διαγραφή
  12. Μόλις διάβασα και το ποίημα της Ελένης...με θλίψη έφυγα από κει, τώρα τρέμω και δεν μπορώ να σταματήσω το τρέμουλο...τόσο με επηρέασες...
    Μόνη παρηγοριά, αν είναι παρηγοριά, είναι πως έλιωσαν οι άψυχοι, μεταλλικοί άνθρωποι!
    Μαρία μου τι να πω!
    Εξαιρετικό σε όλα...αλλά πονάει!

    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πού θα πάει; Όλα γυρίζουν τούμπα κάποια στιγμή.
      Μαρία μου σ' ευχαριστώ πολύ...

      Διαγραφή
  13. Εμπλουτισμένο με πολλά καλολογικά στοιχεία (σημειώνω ιδιαίτερα τις «πορσελάνινες μινιατούρες») το παραμύθι σου, Μαρία, αναδεικνύει τον ανθρώπινο παραλογισμό στα μάτια ενός χελιδονιού.
    Μέσα από το λυγμό για ένα ακόμα, άτυχο παιδί αναδύεται τελικά η αγανάκτηση για τη συμπεριφορά των μεταλλικών ανθρώπων.
    Κάτω από το βλέμμα τού Δία, που παραμένει ατάραχος από τότε που τον έστησαν στο θρόνο του κάποιοι ευφυείς άνθρωποι…
    Είναι το τέταρτο παραμύθι που διαβάζω. Η Αριστέα συνεχίζει να γίνεται πρόξενος πνευματικής δημιουργίας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όντως η Αριστέα είναι η επιτετραμμένη Πρόξενος της δημιουργίας!
      Μπορεί να φαίνονται ασήμαντα όλα αυτά την παρούσα στιγμή, μα σε βάθος χρόνου θα διαπιστώσουμε πόσο πολύτιμη ήταν η συντροφικότητα και οι ψυχικές άμυνες που δημιουργούνται μέσα απ' αυτή.
      Άρη μου, τα θερμά μου ευχαριστώ για τα λόγια σου!

      Διαγραφή
  14. Άκρως συγκινητικό και αληθινό!
    Μπραβο σας, πολύ όμορφα παραμυθια διδακτικα
    Καλό μας ξημέρωμα!
    Σε φιλώ γλυκά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Με κάθε νέο γραπτό σου Μαρία μου μας συγκινείς απίστευτα !! Είναι η πραγματικότητα που ζούμε μέσα από τα μάτια ενός χελιδονιού . Η ιστορία για τις χαμένες ζωές αν γραφτεί θα είναι τρομακτικά μεγάλος αριθμός που θα κόβει ανάσες. Μια ευχή χιλιοειπωμένη , να μην έχουμε άλλα θύματα !!! Σε φιλω με αγάπη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ένας κορυφαίος ύμνος!!!!!!!
    Δεν έχω τίποτε άλλο να πω...
    Υποκλίνομαι κυριολεκτικά με σιωπή.
    Είσαι αστέρι, Μαράκι μου!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Μακάρι να μην συνέτρεχαν οι λόγοι για τέτοια παραμύθια, που μόνο παραμύθια δεν είναι και που καθημερινά μεγαλώνει η λίστα με αθώα παιδάκια που χάνονται για να κονομάνε κάποιοι, που δεν έμαθαν ποτέ τους τίποτα στη ζωή, εκτός από το χρήμα.. Συγκινήθηκα πολύ Μαρία μου. μόνο το χελιδόνι μού μετρίασε την πίκρα.. Εύγε :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μάλλον εφιάλτες είναι, αφού τα παραμύθια έχουν συνήθως αίσιο τέλος.
      Σ' ευχαριστώ πολύ Πέτρα μου!

      Διαγραφή
  18. Μου αρέσει να παρατηρώ τα χελιδόνια που κάθε χρόνο, έρχονται στην ίδια φωλιά, πάνω απ΄ τη γκαραζόπορτα του σπιτιού μου, η φωλιά τους όλο και μεγαλώνει όπως μεγαλώνει και η οικογένεια τους... αυτή την εικόνα είχα όταν διάβασα το "παραμύθι"σου, Μαρία μου, έτσι γεννήθηκε πάλι ένα ερώτημα, γιατί εμείς οι άνθρωποι δεν μπορούμε να διδαχτούμε απ΄τα πουλιά και απ΄τα πλάσματα της φύσης... πώς σκλήρυνε έτσι η καρδιά μας και ανήμποροι έχουμε γίνει οι παρατηρητές ενός ξεσηκωμού με αβέβαιη κατάληξη, γιατί τα χελιδόνια επιστρέφουν κάθε χρόνο στη φωλιά τους...
    ΑΦιλάκια και χίλια μπράβο για το παραμύθι- σκούντημα! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμπτωματικά, υπάρχει μια αντίστοιχη φωλιά στο μπαλκόνι μας και κάθε χρόνο υποδεχόμαστε τους φτερωτούς μετανάστες. Το ίδιο ερώτημα έχω κι εγώ, κάθε φορά που παρατηρώ πόσο υποδειγματικά οργανώνονται και κατασκευάζουν τη θερινή τους κατοικία.
      Προφανώς στην ιεραρχία της ζούγκλας, είμαστε οι λιγότερο σοφοί αλλά και οι πιο επικίνδυνοι.
      ΑΦιλάκια Στεφανία μου!

      Διαγραφή
  19. Δεν έχω λόγια... ανατρίχιασα... συγκινήθηκα... Να είσαι καλά! Σε φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Με συγκίνησες φοβερά απόψε με αυτό το υπέροχο παραμύθι που έγραψες, με τόσα μηνύματα! Τι κρίμα που όπως μας μαθαίνουν πώς να επιβιώνουμε και να συμβιώνουμε να μην υπήρχε ένας τρόπος να μαθαίνουμε να είμαστε άνθρωποι! Μέρα με τη μέρα φαίνεται να το ξεχνάμε και ξαφνικά βλέπει ένα κύμα να ξεχύνεται και να αντιπαλεύει τη πέτρα! Ίσως να έχουμε ελπίδες, ποιος ξέρει; Καλό σου βράδυ και συνέχισε να μας μαγεύεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ Μαίρη μου για την επίσκεψη και τα καλά σου λόγια!
      Καλό βράδυ!

      Διαγραφή
  21. Αν δεις το χελιδονι πες του να αφησει ενα φιλι ενα χαμογελο κι ενα δακρυ απο μενα εκει... στο μυστικο μερος που φυλανε οι Κενταυροι...
    Ενα φιλι για ολα τα παιδακια που χανονται ετσι
    Ενα χαμογελο γιατι οσο υπαρχουν τετοιοι τρομοκρατες υπαρχοι ελπιδα...
    Ενα δακρυ για την ψυχη μας που ολο κι εξατμιζεται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Πόνεσα Μαρία μου.
    Τι ψυχή θα παραδώσουν όλοι αυτοί που για το χρήμα κάνουν όλα αυτά;
    Το καινούργιο ολοκαύτωμα πώς θα μετρηθεί;
    Γέμισαν οι θάλασσες, γέμισαν και τα σύννεφα ψυχούλες.
    Και που το βλέπουμε και που το ξέρουμε, τί κάνουμε;
    Για άλλη μια φορά, μας συγκίνησες φίλη μου.
    Να είσαι καλά κι εσύ και η Αριστέα με τις ιδέες της.
    Σε φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Πόνεσα Μαρία μου.
    Τι ψυχή θα παραδώσουν όλοι αυτοί που για το χρήμα κάνουν όλα αυτά;
    Το καινούργιο ολοκαύτωμα πώς θα μετρηθεί;
    Γέμισαν οι θάλασσες, γέμισαν και τα σύννεφα ψυχούλες.
    Και που το βλέπουμε και που το ξέρουμε, τί κάνουμε;
    Για άλλη μια φορά, μας συγκίνησες φίλη μου.
    Να είσαι καλά κι εσύ και η Αριστέα με τις ιδέες της.
    Σε φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρένα μου κάτι κάνουμε, αλλά φοβάμαι ότι είναι σταγόνα στον ωκεανό.
      Σ' ευχαριστώ πολύ που πέρασες!

      Διαγραφή
  24. Μια αληθινή ιστορία πίσω από ένα “παραμύθι” είναι η ιστορία σου Μαρία μου, που πονάει πολύ και συγκλονίζει, γιατί συνοδεύεται από γνήσια περιστατικά και γεγονότα. Πάντα μ’ επίνοια με τόλμη με διαυγή νοήματα και μηνύματα, μα και με προσωπική ευαισθησία ψυχής, χαράζεις με βαθιές γραμμές την αδυσώπητη φθορά ανθρώπινων αξιών, από άναρχους και τιποτένιους τυχοδιώκτες της ευρω-εξουσίας, που μακάρι οι καταραμένοι να λειώσουν σαν τους μεταλλικούς ανθρώπους.... σου. Να είσαι καλά Μαράκι μου, πάντα ενισχύουν τις αποσκευές μας τα μαθήματα και συναισθήματα που παίρνουμε από σένα! Να έχεις ένα όμορφο και τρυφερό απόγευμα! Σμάρι φιλάκια με μια χελιδονο-αγκαλιά!:-)) ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. αυτο δεν ειναι παραμυθι ειναι η ιδια η ζωή μας Μαρακι μου , δεν μπορει καπου εκει εξω καπου εκει ψηλα ενα 'η περισσοτερα χελιδονια ειναι συλλεκτες αδικοχαμενων πνοωων αδικοχαμενων ψυχων σε φιλω μου ομορφηνες το βραδυ μου !!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το ίδιο πιστεύω κι εγώ Κάτια μου.
      Σ' ευχαριστώ πολύ που ήρθες, καλό βράδυ να έχεις!

      Διαγραφή
  26. Πόσο παραμυθένιος μπορεί να είναι ο θάνατος;
    Κι όμως εσύ τον έκανες παραμύθι κι ας είναι σκληρός, κι ας είναι απάνθρωπος.
    Κι αυτό το χελιδόνι με τα αποφασιστικά του φτερουγίσματα!!!με συγκλόνισε.
    Φαντάζομαι τον κόσμο γεμάτο με τέτοια χελιδόνια και όχι με συμβατικά και συμβιβασμένα.
    Μαρία μου, έδωσες φτερά σ' αυτή τη διήγηση του παραμυθιού σου
    και ειλικρινά κάποια στιγμή θα ήθελα να ακούσω εσένα την ίδια να
    αφηγείσαι το παραμύθι σου και να του δίνεις με τη φωνή σου τη διάσταση που του πρέπει.
    Σε φιλώ κατασυγκινημένη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μακάρι να ήταν ένα παραμύθι Φλώρα μου.
      Δεν ξέρω πόσο χειρότερη είναι η κόλαση του Δάντη απ' αυτό που βιώνουν αυτοί οι άνθρωποι.
      Σ' ευχαριστώ ειλικρινά για τα λόγια σου!

      Διαγραφή
  27. Τα ειπες ολα εσυ, δεν εχω λογια!!!!!!!!!!!!!!!
    καταπληκτικο!!!
    Καλο βραδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Οσο διάβαζα το παραμύθι σου το βγαλμένο από την ζωή, στην πιο σκληρή κι άδικη μορφή της, Μαρία μου, μου καρφωθεί στο μυαλό το ένα το χελιδόνι.. Και πόσο ακριβή αυτή η άνοιξη και πόσοι και πόσες θυσίες θέλει αυτός ο τροχός να γυρίσει..
    Δεν ξέρω τι να πω.. Μόνο το ευσπλαχνικό χελιδονάκι μου γλύκανε την καρδιά..
    Και που έλιωσαν τα μέταλλα.. Σε φιλώ με συγκίνηση Μαρία μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όλα λιώνουν κι όλα καταρρέουν κάποια στιγμή Μαριλένα μου.
      Το τραγικό είναι ότι μερικές χιλιάδες παιδιά δεν θα μεγαλώσουν ποτέ.
      Το κρίμα στο λαιμό όλων όσων έστησαν αυτό το θυσιαστήριο!
      Καλό βράδυ και σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  29. Τι να πώ τώρα, δεν βρίσκω λόγια να περιγράψω τα συναισθήματα που ξεπηδήσανε μέσα από τη συγκλονιστική αφήγησή σου, το χελιδόνι ψυχοπομπός για μία ακόμη φορά με γέμισε συγκίνηση και θλίψη....πόσα αθώα θύματα ακόμα στο βωμό του κέρδους, της απληστίας και της απανθρωπιάς;;; Ο πολιτισμός μας βρίσκεται σε πλήρη αποσύνθεση.....και εμείς θεατές σ΄ένα διαρκές έγκλημα, υπάρχει άραγε ελπίδα;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Kλαυδία μου με μεγάλη καθυστέρηση σου απαντώ, μην έχοντας τίποτα άλλο να πω, παρά ένα μεγάλο ευχαριστώ για τα λόγια σου!

      Διαγραφή
  30. Καλησπέρα Μαρία μου και καλώς σε βρίσκω στο σπιτικό σου.
    Για αρχή θα σε συγχαρώ για τη συμμετοχή και τη νίκη σου στο παίζοντας με τις λέξεις :)
    Εξαιρετικό το παραμύθι σου. Καλογραμμένο, του καιρού και του τόπου μας μικρογραφία με περιγραφές που κάνουν την ψυχή να δακρύσει και την ανάσα να σταθεί. Πάρα πολύ συγκινητικό, αλλά και συνάμα μια μεγάλη γροθιά στη συνείδηση των ασυνειδήτων που επέτρεψαν να μπορούμε να σκεφτούμε ένα τέτοιο παραμύθι.
    Χίλια μπράβο. Γλυκό σου απόβραδο !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ Σταυρούλα μου και χάρηκα πολύ που ήρθες στην παρέα μας!
      Καλό βράδυ να έχεις!

      Διαγραφή
  31. ...κάποτε, με είχες επισκευθεί, Μαίρη μου, νομίζω..., σε θύμισε σε μένα πάλι ο Γαβρίλης... Σήμερα σε είδα στο μπλογκ του, κατά τύχη, κι είπα να σε καλημερήσω, μετά από τον ...καφέ της Αριστέας...
    Μετά, η φωτογραφία και η αγάπη μου για τα χελιδόνια -που έχω να δω χρόνια...- με έφερε στον κήπο των σκέψεών σου. Φυσικά και στα "σχόλια"... ΤΙ άλλο να προσθέσω. Εντυπωσιάστηκα! ...κι έμαθα την έκφραση "μεταλλικός άνθρωπος" Α! πατρίδα με τους ωραίους ανθρώπους σου! Με την Αριστέα, Την Ελένη-ποιω, το ...απάγκιο σου... μαζί και τις άλλες αναρτήσεις που δεν προφταίνω λόγω χρόνου, Εύχομαι από καρδιάς:Να είστε καλά και να γράφετε! Πάντα με την σκέψη στην πατρίδα, από τούτο εδώ το όμορφο "Μακρονήσι", σας φιλώ, Υιώτα, "αστοριανή"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Υιώτα μου σωστά θυμάσαι κι εγώ σε βλέπω κάθε φορά στα μέρη του αγαπημένου μας Γαβρίλη.
      Σ' ευχαριστώ πολύ για τα λόγια που άφησες εδώ, μεγάλη μου τιμή και χαρά να είσαι κοντά μου!
      Σου στέλνω τους πιο εγκάρδιους χαιρετισμούς μου, να είστε όλοι καλά εκεί στα ξένα!

      Διαγραφή
  32. Με άψογη δομή κλείνεις μέσα στο παραμύθι σου τόσες αλήθειες Μαράκι μου, όσες κανείς από κείνους που κρατούν τις τύχες του κόσμου στα χέρια τους, δεν θα τολμήσει να σκεφτεί καν!...
    Συγκινήθηκα, βούρκωσα, γοητεύτηκα, πόνεσα...
    Είσαι ξεχωριστή και πάντα απολαμβάνω τα γεμάτα ευαισθησία κείμενά σου!
    Σε φιλώ γλυκά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Πάρα πολύ όμορφο το παραμύθι σου, μου είχε ξεφύγει και το πρόσεξα σήμερα, στη λίστα με όλα τα παραμύθια. Υπέροχο στ'αλήθεια, από τον τίτλο μέχρι τον επίλογο.
    Πολλά φιλιά
    ΥΓ: Τα αγαπάω πολύ τα χελιδόνια

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.