Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2020

Αναντάμ μπαμπαντάμ Ελληνόσποροι (;)

 

Πριν από έναν αιώνα, οι Έλληνες πρόγονοί μας, φόρτωναν σ’ ένα καράβι την ανάγκη και το όνειρο για ένα καλύτερο μέλλον και μετανάστευαν στην Αμερική. Εκεί τους υποδεχόντουσαν σαν εισβολείς που απειλούσαν την τιμή, την περιουσία και τα χριστά ήθη των “ορίτζιναλ Αμερικανών”. Όσο γνήσια μπορεί να θεωρείται βέβαια η αμερικάνικη φυλή, που δεν είναι παρά ένας καμβάς από αφομοιωμένες μεταναστευτικές ροές. Με την ίδια ψωροπερήφανη ξιπασιά και  το ίδιο “καλωσόρισμα”, υποδεχτήκαμε κι εμείς εδώ, πριν σαράντα χρόνια, τους πρώτους οικονομικούς μετανάστες από Αλβανία, Βαλκάνια και Ασιατικές χώρες. Ανεπιθύμητοι μεν, χρήσιμα και φτηνά εργατικά χέρια, δε. Μπροστά στο συμφέρον, κάναμε τα στραβά μάτια στη σημαία και τη φυλετική υπεροχή. Όπως είχε πει κι ο Ντίκενς: «Στο ένα μάτι έλαμπε η αφοσίωση (στη φυλή). Στο άλλο ο υπολογισμός».

Σήμερα, κάποιοι “καθαρόαιμοι” κανίβαλοι νοσταλγούν μαζικές εκκαθαρίσεις, φωτιές, τσεκούρια και Μακρονήσια. Ας ψάξουν λίγο στα συρτάρια τους. Μα σοβαρά τώρα; Eίναι σήμερα σπίτι που να μην έχει το τεφτέρ’ της Σμυρνιάς γιαγιάς με πολίτικες συνταγές; Ξεθωριασμένες φωτογραφίες απ’ την Αστόρια, το Σικάγο και τη Φλόριντα; Μια καρτ-ποστάλ απ’ την ελληνική παροικία στη Μελβούρνη και το Τορόντο; Το παραπονεμένο γράμμα του παππού που ταξίδεψε με το τρένο ως το Μόναχο, για να δουλέψει στο γερμανικό εργοστάσιο;  Έλληνες είναι σε κάθε γωνιά της γης. Και δεν πήγαν για τουρισμό. Και στο πρώτο οικονομικό κραχ που θα ξαναγίνει, πάλι με καραβιές θα φύγουμε εκτός συνόρων. Κι όλοι αυτοί που σήμερα πουλάνε μαγκιά στους ικέτες (κι όχι στο γείτονα που οργώνει τα νερά μας), στην πρώτη αναμπουμπούλα, θα σηκώσουν τα ρολά της παλιάς οικογενειακής φάμπρικας. Δωσίλογοι και μαυραγορίτες. Κι όσο πατριώτες είναι όλοι δαύτοι, άλλο τόσο “ειρηνιστής” είναι κι ο Τραμπ. Προτάθηκε, λέει, για το Νόμπελ Ειρήνης. Θα τρίζουν τα κόκκαλα του Αδόλφου…


«…Εμείς οι άλλοι περιμέναμε τρεις μέρες, ώσπου μπήκαμε σε καΐκια και μπαρκάραμε για τη Μυτιλήνη. Ώσπου να πατήσει το ποδάρι του ο τούρκικος στρατός στο χωριό, άραζαν καΐκια και μάς παίρναν. Πίσω-πίσω στη Μυτιλήνη δεν μας δέχουνταν. Δεν είναι και πλούσιος τόπος- από ένα μαξούλι περιμένει. Βασανιστήκαμε, κακοκοιμηθήκαμε, κακοφάγαμε, μεγάλη συμφορά πάθαμε. Και ποιος δεν έκλαψε νεκρούς; Και ποιος δεν κακοπάθησε και ποιος δεν κλαίει ακόμα; Μονάχα τα παιδιά που γεννήθηκαν εδώ, τ’ ακούνε σαν ψεύτικα παραμύθια…».

Απόστολος Μυκονιάτης  (απ' το παραθαλάσσιο χωριό Ατζανός, κοντά στην Πέργαμο, απέναντι απ’ τη Λέσβο)

Ό,τι ζούμε σήμερα, είναι η επανάληψη της σύγχρονης ιστορίας μας. Μόνο οι “ήρωες” διαφέρουν. Θύτες, σκηνικό και παρασκήνιο, είναι τα ίδια.


«Πώς να σας το χαρακτηρίσω αυτό το πράμα. Καταστροφή. Δεν ήσαστε από μιά μεριά να βλέπατε τι είχε γίνει. Έμενε ο κόσμος εκεί στα βαγόνια των σιδηροδρόμων. Έμενε εκεί που είχε μια αποθήκη εγκαταλειμμένη. Τσαντήρια κάνανε. Καταστροφή, μεγάλη καταστροφή παιδί μου. Να μην ξαναδούν τα μάτια μας τέτοια πράματα. Το τι ετραβήξανε αυτοί οι άνθρωποι δε λέγεται. Ατιμαστήκανε, γινήκανε χάλια, χάλια, χάλια. Άσε που ήταν ατιμασμένοι από κει με τους Τούρκους που τους καταδιώκανε. Και κατόπιν εδώ που ήρθανε, τα ίδια. Προσπαθήσανε, γαμιόντουσαν, κάνανε χίλια δυο να βρίσκουν το ψωμί τους, μέχρι που να βρουν ένα σπίτι να κάτσουνε. Αν ένας πατέρας είχε πέντε έξι παιδιά και κορίτσια, άλλα άρπαγε ένας από δω, άλλα άλλος από κει. Καταστροφή μάνα μου. Τι να κάνανε και οι αρχές; Ποιον να πρωτοκυνηγήσουνε; Μήπως ήτανε ένα και δυο; Πολλά.

Και οι ντόπιοι δεν τους βλέπανε με καλό μάτι. Αλλά τους βρίζανε. Χίλια δύο. Φύγετε από εδώ ρε. Πηγαίνετε παρά πέρα. Δεν τους κοιτάζανε. Δεν είχαν την αγάπη να πουν για στάσου, συγγενείς μας είναι, Έλληνες είναι πραγματικοί. Να τους αγκαλιάσουμε. Δεν έγινε αυτό το πράμα, εγώ δηλαδή τι είδα. Μπορεί αλλού. Ήθελαν να τους κλέψουνε οι κλεφταράδες που ήτανε εδώ πέρα. Ν’ αρπάξουν ό,τι είχαν. Να τους κλέψουνε, να τους γελάσουν, απατεώνες.

Και με τον καιρό αρχινάγαν να πηγαίνει κάθε άνθρωπος στο μέρος του. Άλλοι πήγαν στην Θάσο, άλλοι στη Τρίπολη, άλλοι στη Θεσσαλονίκη, άλλοι στας Σέρρας, Καβάλα, άλλοι στα νησιά, άλλοι στα Δωδεκάνησα. Χρόνο με χρόνο πήραν δρόμο. Όμως τώρα έχουν γίνει πρώτοι σε όλα. Όλοι αυτοί οι πρόσφυγες που βλέπεις είναι οι κυριώτεροι σε όλα. Είναι άνθρωποι της δουλειάς. Ο Ωνάσης π.χ., τον βλέπεις».

ΜΑΡΚΟΥ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗ - Αυτοβιογραφία εκδ. Παπαζήσης (απόσπασμα)

«Δεν άκουγε κανείς εκείνες τις μέρες τίποτα άλλο από τα στόματα όλων αυτών, παρά κατάρες στο Βενιζέλο και βλαστήμιες: ‘’Αχ αυτοί οι τουρκοσπορίτες Έλληνες της Μικράς Ασίας, μας πήραν στο λαιμό τους. Μακάρι να τους σφάξει όλους ο Κεμάλ και να μη μείνει ούτε ποδάρι από δαύτους’’…»

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΡΔΑΤΟΣ - Ιστορικός

«(…) θα σφάξωσι, θα εκδιώξουσι τους πρόσφυγας δι’ όπλων, μαχαίρων, και ροπάλων… (…) ετραυμάτισαν 17 πρόσφυγας, το πλείστον γυναίκας, πυρπολήσαντες τας σκηνάς, τους σταύλους, τους αχυρώνας, λεηλατήσαντες τας αποσκευάς…»

Εφημερίδα Παμπροσφυγική – αναφορά στους κατοίκους Ροδολείβος της Δράμας


«Να φορέσουν οι πρόσφυγες κίτρινα περιβραχιόνια για να τους ξεχωρίζουν και να τους αποφεύγουν οι Έλληνες».

ΝΙΚΟΣ ΚΡΑΝΙΩΤΑΚΗΣ - Εκδότης του «Πρωινού Τύπου», δημοσιεύτηκε το 1933



«Αντιβενιζελικοί μπράβοι βάζουν φωτιά στα προσφυγικά παραπήγματα και γίνεται στάχτη μαζί με την περιουσία των προσφύγων, κι ένας νεαρός πρόσφυγας που δεν πρόλαβε να φύγει…»

ΣΠΥΡΟΣ ΛΙΝΑΡΔΑΤΟΣ – δημοσιεύτηκε το 1935 μετά τον εμπρησμό του προσφυγικού οικισμού στον Βόλο

Η Μακρόνησος όταν οι Πόντιοι και Ασσύριοι πρόσφυγες οδηγούνταν εκεί, για να απολυμανθούν! (φωτ.:National Geographic)

2 Φεβρουαρίου 1923. Με διαταγή του Υπουργείου Στρατιωτικών προβλέπεται η υποδοχή και απολύμανση των παλινοστούντων, σε στρατόπεδο που θα δημιουργηθεί στη Μακρόνησο.

Το 1931 η Μακρόνησος προτείνεται ως χώρος συγκέντρωσης των κομμουνιστών. Το 1935 αποφασίστηκε να μεταφέρονται εκεί οι εκτοπιζόμενοι κομμουνιστές, για την αποφυγή του κινδύνου μετάδοσης των ιδεών τους στα νησιά του Αιγαίου.

2020: Η Μακρόνησος προτείνεται και πάλι από μερίδα “Καθαρών Ελλήνων” ως νεκροταφείο ψυχών. Σύλλογοι γονέων σε πολλές πόλεις της χώρας απειλούν με καταλήψεις τα σχολεία που θα φιλοξενήσουν προσφυγόπουλα.

Κάποιοι τούς χειροκροτούν. Εύχομαι να νιώσουν στο πετσί τους τι σημαίνει προσφυγιά, εξορία, βασανιστήρια, ψυχολογική εξόντωση. Πώς είναι να κλείνεις τα μάτια του παιδιού σου. Και να περιφέρεσαι απελπισμένος στην επίγεια κόλαση, που κάποιοι την διαφημίζουν ως την πιο φιλόξενη γωνιά του πλανήτη.

Όταν οι Έλληνες έβρισκαν καταφύγιο στο Χαλέπι της Συρίας  PHOTO: LIBRARY OF CONGRESS

Το τηλεγράφημα του γενικού διοικητή Χίου που εισηγείται την απαγόρευση εισόδου των «ομογενών» Μικρασιατών στην Ελλάδα (24.8/6.9.1922) ΑΡΧΕΙΟ Π.Γ. ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ


Δημοσίευμα εποχής για τους "Τουρκόσπορους". Πάσα ομοιότης με τα σημερινά δεν είναι καθόλου τυχαία.

Περνούσε ο κόσμος. Μας βλέπανε από μακριά. Δεν ερχόντανε κοντά μας: 
«Προσφυγιά, προσφυγιά! λέγανε και περνούσανε»

25 σχόλια:

  1. Κείμενο που πλημμυρίζει αλήθεια και ιστορική πραγματικότητα. Μαρία, είναι η ώρα να φωνάξουμε κάποιες αλήθειες. Που θα πονέσουν. Και θα πονέσουν πολύ. Όχι Μαρία μου δεν είμαστε όλοι ίδιοι δυστυχώς. Μην βλέπεις που ανήκουμε στο γένος των Ελλήνων, αυτό δεν λέει κάτι. Άλλα πράγματα προσδιορίζουν την ενότητα. Ενότητα υπάρχει μόνο στην έννοια "λαϊκή ενότητα" και "ταξική ενότητα". Πέρασαν δεκάδες χρόνια από τότε. Ρίξε μια ματιά γύρω σου. Ποιοι πιστεύεις θα συγκινηθούν από τα λεγόμενά σου; Αυτοί που θα συγκινηθούν τι χαρακτηριστικά έχουν Μαρία; Ποια ιστορία κουβαλάνε; Αυτοί που ένιωσαν στο πετσί τους την προσφυγιά, την δίωξη, τον κατατρεγμό τι σχέση μπορεί να έχουν με την σημερινή μέση "εθνική συνείδηση" του τόπου μας.
    Θέλεις να πάω παρακάτω; Πόσοι ευαισθητοποιούνται σήμερα από όλα αυτά; Να σε πάω ακόμα παρακάτω; ΠΟΣΟΙ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΤΑ ΞΕΡΟΥΝ ΜΑΡΙΑ; Που τα διδάχτηκαν Μαρία; Ρίξε μια ματιά στις πηγές που αναφέρεις για να δεις ότι ΟΛΟΙ είναι ΔΙΩΓΜΕΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ: Ιστορικοί, μουσικοί, ποιητές, λογοτέχνες. Πότε ειπώθηκε στα σχολειά μας η ιστορία των Μοναρχικών; Των δολοφόνων και των προδοτών τα γενόμενα πότε διδάχτηκαν;
    Όχι Μαρία, δεν πιστεύω στην "εθνική συμφιλίωση". Ποτέ δεν υπήρξε και ποτέ δεν θα υπάρξει. Γιατί, όσες φορές ο λαός είχε την καλή πρόθεση να ξεχάσει, εκείνοι γύρισαν ξανά "νικητές", τύραννοι, δικτάτορες, δικαστές. Και έχτισαν τους "παρθενώνες" της Μακρονήσου μαζί με τις αυταπάτες περί "ενότητας".
    Είπαμε! Σκληρές αλήθειες. Όχι πάλι κρυφτό με την ιστορία.
    Την καλησπέρα μου καλή μου φίλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ας μην τα ασπαστεί κανείς. Καρφί δεν μου καίγεται.
    Ντρέπομαι που είμαι άνθρωπος, που ζω σ' αυτή τη χώρα, που είμαι γυναίκα και μάνα.
    Δεν παλεύονται αυτές οι εικόνες, ρε, Γιάννη...
    Αν ήταν για καμιά ποδοσφαιρική ομάδα, θα είχανε κατέβει στίφη οπαδών για να γυρίσουν τη γη ανάποδα. Κι εδώ κοιμούνται τα μωρέλια στους τάφους. Όχι ρε συ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Υπάρχουν όμως και κινητοποιήσεις ανθρώπων Μαρία μου. Και μάλιστα πολλές. Βγήκαν στο δρόμο να διαδηλώσουν την αλληλεγγύη τους, βγήκαν και στην Αθήνα. Εκεί μάλιστα συνάντησαν και την αστυνομική βία, κλασικό συνοδευτικό έδεσμα της κυβέρνησης της ΝΔ πλέον.
      Αλλά ποιος να προβάλλει αυτές τις κινητοποιήσεις; Η δικτατορία των ΜΜΕ ιδιοκτησίας ΝΔ; Μόνο τα αριστερά sites και σελίδες θα τις αναδείξουν.
      Ήξερα τι έλεγα καλή μου φίλε σαν έλεγα για περιχαράκωση και σύγκρουση, εκ νέου, δύο κόσμων.
      Αυτό που κλασικά ονομάζουμε "δεξιά" με τις παραφυάδες, μεταμορφώσεις και μεταμφιέσεις και αυτό που πραγματικά είναι "αριστερά" επίσης με το μεγάλο της φάσμα.
      Δύο είναι οι κόσμοι καλή μου φίλη και έτσι θα πορευτούν πλέον.
      Σε φιλώ.

      Διαγραφή
  3. Δεν έχω να σχολιάσω κάτι, άλλωστε τα έγραψες όλα.
    Μόνο μια σκέψη. Ότι έχουμε φτάσει στο σημείο που οι νεκροί μοιάζουν πιο φιλόξενοι από τους ζωντανούς κι αφήνουν τα μωρέλια να κοιμούνται στους τάφους τους.
    Κι εγώ ντροπή νιώθω. Και θλίψη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Και λένε, όπως έστρωσες θα κοιμηθείς και "εμείς" όλοι μας, παρακολουθούμε ξάπλα απ΄το σπιτάκι μας, την φρίκη αυτών των ψυχών ακόμα και αυτών που είναι στην Ιταλία και στην Γαλλία...Άκουσα με τα αυτάκια μου, τον "αφέντη" Κούλη να δηλώνει πως αυτό που γίνεται στη Μόρια είναι για καλό γιατί έτσι θα ξυπνήσουν οι ξένοι και κάτι θα κάνουν...ποιοι ξένοι αυτοί που αιώνες τώρα μας πουλούν;
    Οι ψυχοπαθείς εκατομμυριούχοι που μας διοικούν, "φροντίζουν" να μην μεταδοθούν ιδέες ανυπακοής όπως μετέδωσαν με τόση μαεστρία τον ιό του εκφοβισμού, της αστυνόμευσης και του τόμου.
    Έχουμε ότι μας αξίζει και καλά θα κάνουμε να βρούμε τρόπους να πάψουμε να σκύβουμε και να ξυπνήσουμε!
    ΑΦιλιά με κατανόηση και καλοσύνη και στους εαυτούς μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με δυο-τρία επιδόματα που θα μας πετάξουν, θα συνεχίσουμε τον βαθύ μας ύπνο, Στεφανία μου.
      Φιλιά, πάντα με αγάπη και αλληλοϋποστήριξη ♥

      Διαγραφή
  5. Καλησπέρα. Πολλά θέσατε σε συζήτηση. Άλλο όμως τότε άλλο σήμερα. Σήμερα το θέμα είναι οι μετανάστες και όχι οι πρόσφυγες. Οι νοήμονες κατανοούν το ζήτημα της προσφυγιάς. Εκεί που υπάρχει θέμα είναι στο ζήτημα της μετανάστευσης. Οι Έλληνες φοβόμαστε μην χάσουμε την εργασία μας. Φυσικά, δεν πρέπει να το κρύψουμε, οι μορφωμένοι Έλληνες δεν κινδυνεύουν ΤΩΡΑ.... Οι εργαζόμενοι όμως χειρόνακτες όμως βλέπουν το ψωμί τους να χάνεται... Για να μιλήσω πιο συγκεκριμένα ΒΛΕΠΟΥΜΕ... Αυτήν την εβδομάδα, ήλθε στο εργοστάσιο Πακιστανός που ήξερε την γραφιστική Photospop corel illustrator, ήξερε και τις μηχανές... Παιδί τυπογράφου από το Πακιστάν. Τα άλλα τέσσερα αδέλφιά του πήραν το τυπογραφείο στο Πακιστάν. Αυτός, δεν χωρούσε πήρε τον οματιών του να βρει την τύχη του... Καταλαβαίνεται τι ρεύμα ηλεκτρικό πέρασε την ραχοκοκαλιά μου;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κατανοώ απόλυτα, αφού και δικοί μου συνάδελφοι ανέλαβαν θέσεις εργασίας στο εξωτερικό, όντας πιο "φτηνοί" από αντίστοιχους Ευρωπαίους. Αυτό βέβαια ουδεμία σχέση έχει με το θέμα μου, που δεν είναι άλλο απ' τις εξοντωτικές συνθήκες που βιώνουν οι άνθρωποι αυτοί σήμερα. Γιατί, τι να τις κάνουμε τις θέσεις εργασίας, αν χάσουμε την ανθρωπιά μας; Στο τέλος της ημέρας θα φάει ο ένας τον άλλο, αν έχουμε εθιστεί στην ανθρωποφαγία.
      Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο και εύχομαι ειλικρινά να βρεθεί τρόπος να συνυπάρξετε εργασιακά με τον "Πακιστανό" και δίχως απώλειες.

      Διαγραφή
    2. Το θέμα με την "φτηνή εργατική δύναμη" όμως ποιος το παράγει; Ποιο κοινωνικό σύστημα επιβιώνει από αυτό; Ποιος θα καρπωθεί την υπεραξία των εκατομμυρίων ανειδίκευτων εργατών που, ως πρόσφυγες, θα κατακλύσουν τις μητροπόλεις του καπιταλισμού;
      Ποιοι έχτισαν την ισοπεδωμένη Γερμανία; Οι μετανάστες της ξενιτιάς. Έλληνες, Τούρκοι, Γιουγκοσλάβοι. Ποιοι ανοικοδόμησαν το Βέλγιο; Οι μεταλλορύχοι έλληνες μετανάστες.
      Ποιοι ανέδειξαν το Αμερικάνικο όνειρο; Οι μετανάστες ξένοι εργάτες από όλη τη γή.
      Αυτοί, της γης οι κολασμένοι, που θα γίνουν η πρώτη ύλη για να αβγατίσει τα κέρδη του ο καπιταλιστής! Σε αυτόν να ζητήσουμε τα ρέστα λοιπόν.
      Η Πολυεθνική εταιρεία, ο εργολάβος που το παίζει "Ελληναρας" πούρος, γιατί παίρνει στη δούλεψή του ανασφάλιστο ξένο εργάτη; Μα για να τον εκμεταλλευτεί και για ένα κομμάτι ψωμί να αβγατίσει το κέρδος του. Ας απαντήσει αυτός λοιπόν για τον "κίνδυνο" στο ψωμί των Ελλήνων.
      Τα σύνορα έπεσαν αδέλφια! Και ΔΕΝ το έκαναν οι Διεθνιστές κομμουνιστές που τους κατηγορούσαμε κάποτε για "απάτριδες" αλλά το κεφάλαιο και ο καπιταλισμός. Άχρηστα του είναι τα κράτη, τα σύνορα, οι πατρίδες και οι γλώσσες.
      Εκείνο που θέλει είναι ένα φτηνό εξαθλιωμένο δουλικό εργατικό δυναμικό. Όποιος δεν το βλέπει, μια απάντηση υπάρχει. Αποκλείεται να είναι τόσο άνους για να μην το καταλαβαίνει. Απλά επιλέγει συνειδητά το ταμπούρι του με την πλευρά των δυναστών και τυράννων. Παστρικές κουβέντες για να είμαστε ξηγημένοι.
      Η απάντηση υπάρχει και είναι ΜΙΑ: Όλοι οι εργάτες και ο λαός μαζί σε έναν αγώνα. Οι σκλάβοι δεν έχουν πατρίδα έλεγε ο ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ στη Ρώμη.

      Διαγραφή
  6. Η Ιστορία επαναλαμβάνεται. Και δυστυχώς, ιστορία δεν συμφέρει να διδασκόμαστε μα κι όταν ακόμα διδασκόμαστε παπαγαλία τη μαθαίνουμε και δεν στεκόμαστε στα ουσιώδη. Μετά από 33 χρόνια ΤΩΡΑ... ΜΑΘΑΙΝΩ ΙΣΤΟΡΙΑ!(Αριστέα, 50, τριτοδεσμίτισσα, 18,5 απόδοση στη σύγχρονη ελληνική ιστορία στις πανελλήνιες του 1988)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "Γηράσκω αεί αναθεωρών" (Μαν. Αναγνωστάκης)
      Αριστάκι μου, η "ιστορία" που αποστηθίσαμε, ήταν σαν ατάκες από σχολικό σκετσάκι. Η σφαγή στη Σμύρνη έγινε "συνωστισμός" και η αληθινή ιστορία του εμφυλιακού κράτους και της χούντας των συνταγματαρχών, είναι ανύπαρκτη.
      ΣΛ ♥

      Διαγραφή
  7. Μαρία μου, χαίρομαι που προβάλλεις το θέμα της δικής μας προσφυγιάς (κάτι που προβάλλουμε στα σχολειά αρκετοί συνάδελφοι, όχι όμως όλοι), γιατί πολλοί είτε δεν το γνωρίζουν πια είτε δε θυμούνται. Φυσικά δε θυμούνται, αφού φαίνεται πόσο εύκολα διαγράφουν το πριν και ασχολούνται μόνο με το τώρα, αλλιώς δε θα μιλούσαμε για μνήμη χρυσόψαρου.
    Σημαντικό μέρος των Ελλήνων (όχι όλοι για να είμαστε σωστοί και δίκαιοι) ήταν, είναι και θα είναι παρτάκηδες, του βολέματος με ένα υπερφουσκωμένο "εγώ" από κούνιας, ημιμαθείς που το παίζουν πολύξεροι και καμπόσοι (πάντα στους πιο αδύναμους) και στα χοντρά που συμβαίνουν κιοτήδες!!!!
    Πώς τους φταίνε πάντα οι "ξένοι" (ακόμα και Έλληνες να είναι από κάποιον νομό παραπέρα, οι πρόσφυγες, οι μετανάστες κλπ, αλλά ποτέ εκείνοι. Ένα πολύ μικρό παράδειγμα καθημερινότητας... φταίνε οι πρόσφυγες που αποτελούν "μολυσμένο υλικό" και ποτέ οι ίδιοι - οι σιχαμένοι - που πετούν κάτω στον δρόμο τη μάσκα και τα γάντια τους όπου σταθούν κι όπου βρεθούν!!! Αν ανοίξουμε την "κάνουλα" του οχετού που κρύβει αυτός ο τόπος δεν θα έχουμε σταματημό...
    Μόνο με δράση χειροπιαστή μπορεί κάτι να αλλάξει. Έχει φτάσει ο κόμπος στο χτένι για πάρα πολλά! Δεν ξέρω πώς θα συνεχίσουμε σ' αυτή την χώρα.
    Τα παιδιά λυπάμαι πρώτα απ' όλα και γενικά τις ψυχές που δε φταίνε σε τίποτα και βρίσκονται στο έλεος του Θεού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή φώτιση στα παιδιά και ατσάλινη υπομονή στους δασκάλους, στη χρονιά που ξεκινάει Γλαύκη μου!

      Διαγραφή
  8. Η ιστορία επαναλαμβάνεται Μαρία μου με ανοιχτές ακόμη τις πληγές. Και μεις μάρτυρες μιας τραγωδίας που καταγράφεται καθημερινά στις οθόνες μας, πνιγμένοι απ’ τις ριπές μίσους και ρατσιστικής βίας από "καθαρόαιμους" με ονοματεπώνυμο, νοσταλγούς παλιάς εποχής, παρακολουθούμε τα ρεπορτάζ καταστροφολογίας απ’ τα καθοδηγούμενα μέσα που τάχα ανησυχούν για τους πολίτες αυτής της χώρας, προβάλλοντας εικόνες εξαθλιωμένων παιδιών που κοιμούνται στα πεζοδρόμια ή ακόμη χειρότερα στα μάρμαρα του νεκροταφείου.
    Κυκλώματα διακινητών σε μια καλοστημένη μπίζνα άκρως κερδοφόρα εις βάρος των προσφύγων-μεταναστών που πληρώνουν αδρά για μια ευκαιρία να ζήσουν σε μια δεύτερη πατρίδα ή να πεθάνουν στα παγωμένα νερά του Αιγαίου.
    Αιώνιο ελληνικό δαιμόνιο που με το αριστερό χέρι κερδοσκοπεί και το δεξί κρατάει μαστίγιο. Ανθρωπάκια με δίχως ίχνος τσίπας και μνήμη χρυσόψαρου για τους χιλιάδες δικούς μας πρόσφυγες, τη γιαγιά ή τον παππού τους ενδεχομένως.
    Η Ευρώπη κωφεύει και μιλάει για κρίση στη Μεσόγειο, κι η Ελλάδα βολεύεται με τα ευρωπαϊκά κονδύλια της τάχα φιλοξενίας. Εκείνοι που πληρώνουν το μάρμαρο είναι όλοι αυτοί πρόσφυγες ή μετανάστες που βρέθηκαν χωρίς δικό τους κόσμο.
    Μαρία μου συγνώμη, θα μπορούσα να γράφω ώρες. Με πολύ συγκίνηση διάβασα το κείμενο, μ' έπιασε μια θλίψη, είπα μετά και μερικά γαλλικά για κάποιους....αλλά μέρα που ξημερώνει αύριο είπα να ηρεμήσω. Πάντως πολύ σ' ευχαριστώ και να σαι καλά!
    Καλή αυριανή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ ευχαριστώ Αννίκα μου.
      Η συντροφικότητα αυτή την εποχή επιβάλλεται.
      Και τα "γαλλικά"... ελεύθερα 😉
      Καλή εβδομάδα να έχεις!

      Διαγραφή
  9. Μαράκι.... πραγματικά μου έδωσες μια πολύ καλή πηγή για να απαντώ σε όλους τους αμμόρφωτους φασίστες!!!!
    Σε πειραζει να το κοινοποιησω στο profile Μου;;;;
    Με συγκίνησες απιστευτα!!!!! Μπραβο σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κανόνας 1ος: ΔΕΝ στήνουμε κουβέντα με δαύτους.
      Κανόνας 2ος: Χάσιμο χρόνου και ενέργειας να απαντάμε για τα αυτονόητα.
      Εννοείται πως ΔΕΝ με πειράζει, ίσα ίσα σ' ευχαριστώ πολύ, Μαράκι μου ♥

      Διαγραφή
  10. Καλησπέρα Μαρία μου. Όπως ανέδειξε το κατατοπιστικότατο και θαυμάσια γραμμένο κείμενό σου, οι μετανάστες και οι πρόσφυγες περάσανε το ίδιο παντού. Η αλήθεια είναι ότι βιώνουμε τη μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση Μαρία μου. Και ενώ πριν 30 χρόνια που ήλθαν οι πρώτοι δεν είχαμε τέτοια φαινόμενα τώρα εννοείται ότι ο κάθε νοήμων άνθρωπος τα χάνει.
    Πολλοί οι εκμεταλλευτές. Πάρα πολλοί και τα κράτη πρώτα από όλα που για τα συμφέροντά τους ''παίζουν'' με ζωές. Και οι άνθρωποι που εκμεταλλεύονται τους μετανάστες και οι συντοπίτες τους οι ίδιοι και μαφίες και...και...
    Ανθρωπιά υπάρχει. Μπορώ να είμαι σίγουρη γι αυτό μια και μένω σε περιοχή με πολλούς μετανάστες-πρόσφυγες. Συνυπάρχουμε. Φυσικά, ακραία φαινόμενα θα βλέπουμε πάντα και από τους μεν και από τους δε. Θύματα τα παιδιά, δυστυχώς!!!
    Αλλά φρόντισαν οι ισχυροί της γης να νιώθουμε ανασφαλείς στις χώρες μας και όταν νοιώθεις ανασφαλής σε διακατέχει ο φόβος και ο φόβος ''τρώει'' την ανθρωπιά Μαράκι.
    Εύχομαι να περάσει αυτή η κρίση όπως πέρασε σε όλες τις φάσεις της μετανάστευσης στην Ιστορία
    Την καλησπέρα μου
    ΥΓ Το είχα γράψει παλαιότερα αλλά το ξαναγράφω. Ο κουνιάδος μου στην Αυστραλία είναι 50 χρόνια περίπου.Με την υπηκοότητα της χώρας κλπ. Φτιάχνοντας ένα νέο σπίτι σε μια περιοχή σε πληροφορώ ότι η γειτόνισσά τους πουλησε το σπίτι γιατί η περιοχή είπε χάλασε γιατί ήλθαν μετανάστες. Και είναι εύπορος μετά τόσα χρόνια εκεί. Πάντα λοιπόν θα υπάρχουν τέτοια μυαλά. Δυστυχώς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. To υστερόγραφό σου τα λέει όλα.
      Είναι βαθιά ριζωμένη μέσα μας η (παρ)αίσθηση της κτητικότητας. Της γης, της πατρίδας, του σπιτιού, του φράχτη κλπ...
      Αννούλα μου σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο, να είσαι καλά και προσοχή μη "χαλάσουμε" κι εμείς ε;

      Διαγραφή
  11. Το έχουμε ζήσει σαν μετανάστες Κανελλάκι μου από όλους εμάς ανοικοδομήθηκε η Γερμανία...ακόμα και τώρα και πάντα θα υπάρχει αυτός ο διαχωρισμός των ανθρώπων...
    Ομως άλλο μετανάστες νομίζω,γιατί εμείς είχαμε και ενα σπίτι να γυρίσουμε πίσω...όμως οι πρόσφυγες που τα έχουν χάσει όλα; κανε το δικό σου και τότε θα καταλάβει κάποιος τι είναι να βρίσκεσαι στο δρόμο χωρίς στο ήλιο μοίρα...
    Παντα θα είναι οι ξένοι όπου και να πάνε...τι να λέμε τώρα.. τα ξέρουμε από πρώτο χέρι...
    Τρομάζω κορίτσι μου με την σκληρότητα των ανθρώπων...
    Δυστυχώς τα πράγματα όλο και χειρότερα γίνονται...γιατί πίσω από αυτήν την δυστυχία παίζονται πολλά πολιτικά παιχνίδια που το δικό μας το μυαλό δεν τα χωράει Κανελλάκι μου.
    Μακάρι να ξυπνήσουν οι ανθρώπινες συνειδήσεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Aυτό που εμείς λέμε "μεταναστευτικό" (γιατί έτσι μας το λένε στην τηλεόραση), είναι μια νέα γενοκτονία. Εκατομμύρια ανθρώπων εξαναγκάζονται να μετακινηθούν βίαια και να εξοντωθούν στην αναζήτηση νέας πατρίδας στην "πολιτισμένη" Ευρώπη.
      Ρουλάκι μου, ενώνω την ευχή μου με τη δική σου. Μακάρι...
      Σε φιλώ γλυκά ♥

      Διαγραφή
  12. Είναι ωραίο να θυμόμαστε τα παλιά γιατί κάνουμε καλύτερες επιλογές στο σήμερα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Μέρες πάω κι έρχομαι, διαβάζω την ανάρτηση σου κσι τα σχόλια Μαρία μου.
    Απόγονος κι εγώ Ελλήνων Ποντίων, απογοητεύομαι για την κατάντια μας.
    Λυπάμαι όλους αυτούς που έχουν έρθει με ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον στον τόπο μας.
    Πού να το βρουν αφού κι εμείς φεύγουμε από δω ;
    Δεν μπορώ να φανταστώ ποιές είναι οι σκοπιμότητες των μεγάλων.
    Γιατί παίζουν με τις ψυχές των ανθρώπων;
    Δεν σου κρύβω ότι φοβάμαι πολύ.
    Και δεν ξέρω αν φοβάμαι τους μετανάστες-πρόσφυγες ή τους μεγάλους και τρανούς που αποφασίζουν για όλους μας.
    Σε φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Γεια σας, η πίστωση μεταξύ ατόμων είναι μια οικονομική συναλλαγή που συνίσταται στο δανεισμό χρημάτων απευθείας από άτομα χωρίς την παρέμβαση τράπεζας. Τις περισσότερες φορές, γίνεται σε οικογενειακό ή φιλικό περιβάλλον. Αλλά πρόσφατα μπορείτε να δανειστείτε από έναν ξένο. Είμαι πρόθυμος να προσφέρω δάνεια σε οποιονδήποτε έχει τη δυνατότητα να το αποπληρώσει χωρίς ανησυχίες. Θα ανυπομονώ να ασχοληθώ μαζί σας εάν χρειάζεστε σοβαρά πίστωση και εάν είναι καλή θέληση.

    E-mail: ( simondurochefort@gmail.com )
    Viber ή Whatsapp: +33752366330

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.