Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2020

Ο ουρανός που θα γινόταν πιο γαλανός

Η θεία Ευμορφία ζει από χρόνια μόνη σ’ ένα διαμέρισμα στο κέντρο. Οι επαφές μας, λόγω της πανδημίας, περιορίζονται σ’ ένα καθημερινό τηλεφώνημα. Είναι φύσει αισιόδοξος άνθρωπος, καλλιεργημένη, κοινωνική, και λατρεύει το θέατρο και το διάβασμα. Το τελευταίο διάστημα βέβαια, στερείται αυτές τις μικρές στοιχειώδεις απολαύσεις που της έδιναν ευεξία και ευλυγισία στις αρθρώσεις. Μια κυριακάτικη βόλτα με τις φίλες της, ένα σινεμαδάκι στο θερινό της περιοχής, μια θεατρική παράσταση το χειμώνα, ένα καφεδάκι στην πλατεία πριν ανηφορίσουν για τη λαϊκή αγορά τις Τετάρτες, κουβεντούλα για τις πετσοκομμένες συντάξεις και μικρές συνωμοσίες για ρεφενέ αλληλοτραπεζώματα, για να μη χάσουν αυτό το δέσιμο που αντέχει χρόνια. Στη δυστοκία των τελευταίων χρόνων, η μία βοηθούσε την άλλη, πάντα με διακριτικότητα και αγάπη.

Στη χροιά της φωνής της, το τελευταίο διάστημα, διέκρινα την ανησυχία της να κλιμακώνεται σε τρόμο, κι ένα συστηματικά τροφοδοτούμενο θυμό, που κατευθυνόταν δώθε κείθε, δίχως νόημα και ειρμό.  Με τον καιρό κατάλαβα πως η διάθεσή της ήταν ανάλογη με την ώρα που της τηλεφωνούσα. Αν ήταν νωρίς το πρωί, ήταν γεμάτη ενέργεια και έκανε σχέδια για τη μέρα της. Τις απογευματινές ώρες ήταν νευρική και ψέλλιζε κατηγόριες για τους νέους που δεν προσέχουν και βγαίνουν στις πλατείες. Πιο αργά, στη διάρκεια των βραδινών δελτίων ειδήσεων, η φωνή της γινόταν λυγμική, σαν ένα ανυπεράσπιστο ζώο που έχει παγιδευτεί θανάσιμα και κάνει τις ύστατες προσπάθειες να σωθεί. Ανάλογα με το κανάλι που παρακολουθεί, άλλοτε ψελλίζει κατηγόριες για τους απερίσκεπτους νέους κι άλλοτε πάλι για τους ηλικιωμένους στα γηροκομεία που… «αποτελούν μια υγειονομική βόμβα». Φυσικά και δεν έχει εικόνα για το τι γίνεται στα μέσα μεταφοράς και ποτέ δεν θα μάθει πως στα σχολεία τα παιδιά είναι στοιβαγμένα σε καταθλιπτικές αίθουσες. Έχει όμως μια μεταλλαγμένη οπτική για την κοινωνία, που την χαρτογραφεί σύμφωνα με τις συντεταγμένες των δημοσιογράφων. Τα βράδια τα περνάει ξάγρυπνη, πασχίζοντας να επιστρατεύσει τη λογική της απέναντι στο φοβικό σύνδρομο που καλλιεργείται συστηματικά στο υποσυνείδητό της. Αν και δεν την βλέπω, αφουγκράζομαι πως έχει βαρύνει και σέρνει μοιρολατρικά τα βήματά της. Τα παλιά της τεφτέρια με στιχάκια και μαντινάδες που, με την παραμικρή αφορμή, σκάρωνε και σημείωνε, πήγαν περίπατο. Οι μνήμες της από κάποια θεατρική παράσταση ή μια συναυλία που την είχαν σημαδέψει, καταποντίστηκαν οριστικά στο πηγάδι της λήθης. Το μοναδικό αντικείμενο συζήτησής μας πλέον, είναι τι είπε ο Παπαδάκης, ο Αυτιάς, ο Άρης, η Σία κι ο κάθε παρατρεχάμενος. «Μαραζώνεις, βρε, θεία». Φοβήθηκα να της το πω κι ας το σκεφτόμουν έντονα μετά από κάθε μας συνομιλία.

«Κλείσε επιτέλους την τηλεόραση και βάλε ραδιόφωνο, άκου μουσική και διάβασε βιβλία!». Είναι η καθημερινή μας διένεξη. Κι αυτό που φοβάμαι να της πω, είναι πως αν υποκύψει στις τηλεοπτικές σειρήνες, είναι σαν να υπογράφει την καταδίκη της. Και πως δεν έχουμε πια την πολυτέλεια να σταθούμε η μία στην άλλη, και πως η είσοδος σ’ ένα δημόσιο νοσοκομείο είναι ο προθάλαμος για άλλο ένα ανώνυμο φευγιό στη λίστα του θανάτου που ολοένα μακραίνει. Όλοι τσουβαλιασμένοι ως θύματα του θανατηφόρου ιού, στιγματισμένοι και στοιβαγμένοι στα ψυγεία των νεκροτομείων. Λες κι έχεις να απαλλαχτείς ένα μιαρό κομμάτι κρέας, κι όχι τον άνθρωπό σου. 

Οι συνοδοί στα νοσοκομεία δεν επιτρέπονται και τα κρεββάτια είναι σχεδόν ανύπαρκτα, και τα ελάχιστα μέσα που έχουν απομείνει σε χώρο και ανθρώπινες αντοχές, ξοδεύονται κατ’ επιλογή στα νεαρότερα θύματα. Κι ότι, ακόμα κι ο αποχαιρετισμός στα αγαπημένα μας πρόσωπα, τις ύστατες στιγμές της ζωής τους, είναι απαγορευμένος. Όλα πλέον γίνονται βάσει αυστηρών οδηγιών και εξ αποστάσεως. Κι αυτή  η ιεροτελεστία του αποχαιρετισμού και της ταφής, έχει καταντήσει μια απρόσωπη διεκπεραίωση, με υπογραφές και πρωτόκολλα, γιατί, όπως είπε η τηλεόραση: «ακόμα και οι νεκροί, είναι μεταδοτικοί».

Φοβάμαι να της πω πως όλοι αυτοί που τους έχει εικόνισμα κι ακουμπάει ευλαβικά πάνω τους τις ελπίδες της, είναι εκεί έξω και κόβουν πρόστιμα, υπογράφουν πτωχευτικούς νόμους, λοιδορούν τη νεολαία και εξαθλιώνουν τους ηλικιωμένους, διχάζουν και παραπληροφορούν, καλαμπουρίζουν με τα λαϊκά στρώματα και παίζουν στα ζάρια τις ζωές μας. Φοβάμαι να της πω πως το δημόσιο νοσοκομείο που με ζήλο υπηρέτησε επί σαράντα χρόνια, στο πλάι σπουδαίων γιατρών, έχει καταντήσει ένα υποβαθμισμένο δημόσιο κτίριο, παρατημένο στις αντοχές και το φιλότιμο όσων τιμούν τον όρκο και τις αξίες τους. Όσοι έχουν απομείνει ακόμα όρθιοι. Αυτοί που χειροκροτήθηκαν στα μπαλκόνια, για να χτυπηθούν λίγες μέρες μετά, απ’ τις μονάδες καταστολής. Ο Φαρισαϊσμός έχει διαχρονικό στυλ, σαν τις υπέρκομψες καρφίτσες της Μαρέβας.

Αχ, βρε θεία! Φοβάμαι πως φοβάσαι τους λάθος εχθρούς. Κι όταν σου γίνει συνήθειο να κυκλοφορείς μ’ ένα στιλέτο στο χέρι, και να θυμώνεις μονάχα μ’ όσους σου δείχνουν στο γυαλί, φοβάμαι μη καμιά φορά, το στρέψεις στον εαυτό σου… 



Φωτογραφία: NIRAV PATEL

 

27 σχόλια:

  1. Μαρία μου, εγώ με την τηλεόραση δεν τα πάω καλά! Δεν την χρησιμοποιώ. Προτιμώ να ασχολούμαι με τις ξένες γλώσσες μου, να διαβάσω, να δω μια ταινία ή να ασχοληθώ με το blogging.
    Δεν νιώθω ότι χρειάζομαι την tv να μου εξηγήσει την κατάσταση. Δυστυχώς τη ζω. Και νιώθω στο πετσί μου τη διαχείριση της κατάστασης ή και την απουσία αυτής!
    Είναι από πολλές απόψεις δύσκολα, όσα ζούμε. Εγώ εύχομαι να κρατήσουμε το μυαλό μας καθαρό, τη ψυχή μας ήρεμη και τη καρδιά μας ζεστή.
    Κι αυτόν τον ουρανό πότε άραγε θα τον κάνει κάποιος πιο γαλανό, για κάθε θεία Ευμορφία. Για όλους μας!
    Καλό ξημέρωμα Μαρία μου!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δυστυχώς οι μεγαλύτεροι ηλικιακά συμπολίτες μας, δεν έχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο και η τηλεόραση έχει γίνει το μέσον ενημέρωσης, ψυχαγωγίας και εικονικής "συντροφιάς". Το να διασπείρουν ασύστολα το φόβο και τις ενοχές, είναι το πρώτο βήμα για την παραίτηση και την κατάθλιψη. Το να νοσήσουν, είναι θέμα χρόνου.
      Μαρίνα μου νομίζω πως δύσκολα μπορούμε να μπούμε στα παπούτσια των ανθρώπων που είναι μόνοι, αβοήθητοι και παλεύουν με την κατάθλιψη των γηρατειών. Αυτό που γίνεται εις βάρος τους, καταντά "ευθανασία" με φαστ τρακ διαδικασίες.
      Την καλησπέρα μου και σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  2. Τηλεόραση ναι. Ειδικά τα κρατικά έχουν ωραίες εκπομπές, ταινίες, σήριαλ ευχάριστα και ελληνικά. Ειδήσεις, όμως πουθενά, ούτε σε κρατικό ούτε σε ιδιωτικό! Ότι θέλω το εκμαιεύω στο διαδίκτυο. Μέχρι εκεί!
    ΥΓ: Δεν ξεχνάμε τα βιβλία, την μουσική και το γράψιμο!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η κρατική τηλεόραση, που όντως μέχρι πρότινος είχε αξιόλογο πρόγραμμα, αρχίζει και θυμίζει ιδιωτικά κανάλια, με ανούσια σήριαλ, παλιάς κοπής τηλεπαιχνίδια και πλήρη έλλειψη ενημερωτικών εκπομπών. Απλά διατηρεί ακόμα τη στόφα της παλιάς καλής τηλεόρασης, που ολοένα αποδομείται. Άσε που ανακυκλώνονται όλο οι ίδιοι και οι ίδιοι, λες και δεν έχουμε τόσους δημιουργούς σ' αυτή τη χώρα που μένουν στην αφάνεια.
      Σημεία των ζοφερών καιρών που ζούμε, Βασίλη μου. Ας έχουμε, όσο μπορούμε, ενάργεια στη σκέψη.

      Διαγραφή
  3. Καλημέρα Μαρία μου αγαπημένη, θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου όμως και τηλεόραση να μη βλέπεις, παντού για αυτά θα ακούς και θα διαβάζεις. Εγω π.χ δεν παρακολουθώ πολύ τηλεόραση, διαβάζω ειδησιογραφικά σαιτ όμως, θέλοντας και μη θα πέσω στη παγίδα. Ευτυχώς έχω κι άλλες ασχολίες συν του ό,τι δουλεύω ακόμα και ευτυχώς δεν περνάω πολλές ώρες στο σπίτι γιατί θεωρώ θα είχα επηρεαστεί πολύ περισσότερο. Για εμένα, ειναι πολύ δύσκολο όλο αυτό από πολλές απόψεις, που δεν χρειάζεται να αναλύσω εδώ. Υπομονή και αισιοδοξία για κάτι καλύτερο. Το εύχομαι δυνατά.

    Να είσαι καλά και να προσέχεις γλυκιά μου. Και φυσικά, να περνάς όμορφα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η εικόνα έχει απίστευτη δυναμική Κική μου. Και το ξέρουν καλά οι πρωτομάστορες της "ενημέρωσης", εξ ου και τα παχυλά κονδύλια στα ΜΜΕ. Να είσαι καλά και εύχομαι να συνεχίσεις να είσαι ενεργή επαγγελματικά αλλά και συγγραφικά. Είναι το καλύτερο αντίδοτο σ' αυτό που περνάμε.
      Τα φιλιά μου!

      Διαγραφή
  4. Δύσκολα για όλους μας και περισσότερο για τις ''θείες Ευμορφίες'' που ζουν μόνες και η τηλεόραση είναι η παρέα τους. Το πόσο επηρεάζει η τηλεόραση είναι δεδομένο αλλά γι αυτό έχει κουμπί παύσης.
    Ευτυχώς δεν την αγαπώ αλλά ακούω ειδήσεις γιατί και στο διαδίκτυο πολλές φορές παραπληροφορείσαι και άντε να βρεις τις ψευδείς ειδήσεις.
    Φοβερές καταστάσεις και σήμερα άκουσα ότι στη Θεσσαλονίκη πάνω από 200 τα θετικά κρούσματα ανάμεσα σε νοσηλευτικό προσωπικό και γιατρούς. Αυτό και αν είναι το χειρότερο.
    Κουράγιο και δύναμη για να μην μας γονατίσουν όλα αυτά τα αδιέξοδα που μας περιβάλλουν.
    Καλησπέρα Μαρία μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δυστυχώς σε κάποια σπίτια η τηλεόραση είναι ολημερίς σε λειτουργία, δίκην "συντροφιάς". Και η πλειονότητα των τηλεθεατών είναι εθισμένη στις εκπομπές που πυροδοτούν το θυμό, τις φωνές και τη φτηνή "ψυχαγωγία". Μπορεί να μην ξέρουν τι γίνεται αυτή τη στιγμή στα νοσοκομεία, παρακολουθούν όμως τα τεκταινόμενα στα ριάλιτι και στις κλειδαρότρυπες των επώνυμων και μη.
      Ελπίζω η αποβλάκωση να μην πάρει διαστάσεις. Να μη γονατίσουμε στο τέλος.
      Την καλησπέρα μου Αννούλα.

      Διαγραφή
  5. Εμείς από τηλεόραση στο σπίτι μας, βλέπουμε μόνο εκείνο το βουκολικό δράμα, το "Άγριες Μέλισσες".
    Όλα τα άλλα τα αποφεύγουμε, γιατί τρομάζουμε.
    Να πω ακόμα ότι για να περνά η ώρα, βλέπουμε και ξένες σειρές που κατεβάζω παράνομα, διότι δεν έχουμε σμαρτ τηλεόραση, όποτε δεν έχουμε Νέτφλιξ και τέτοια, τη φτώχεια μας μέσα!
    Αυτά και καλό κι ευλογημένο βραδάκι να έχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μια χαρά οι Άγριες Μέλισσες, αν και δεν τις βλέπω, τουλάχιστον είναι βουκολικό και όχι "ενημερωτικό". Μα κι εσείς, να μην έχετε ένα συνδρομητικό, τι κατάντια Θεέ μου! 🤨
      Πες μου ότι είστε κι εξαρτημένοι απ' το μισθό, να με πεθάνεις!!!

      Διαγραφή
  6. Κι αν δεν είμαστε ακόμη μια Ευμορφία, ίσως με τον καιρό να γίνουμε μιας και πρόσφατα ανακαλύψαμε, στο δελτίο των έξι, πως οι ηλικιωμένοι ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες. Λες και περιμέναμε την τηλεόραση να μας ενημερώσει πως είμαστε υποψήφια θύματα του ιού.
    Λες πως όλα αυτά τα χρόνια, της μοναξιάς, της εύθραυστης καθημερινότητας δεν έκαναν τα γέρικα γόνατα να λυγίζουν, να κάνουν θρύψαλα την ψυχή μπροστά στο αναπόφευκτο.
    Όχι τόσο για το αναπόφευκτο, αλλά να....πώς να συμφιλιωθείς με την ιδέα πως μόνος θα φύγεις συντροφιά μ’ εκείνη την απαίσια μάσκα που εμποδίζει την τελευταία βαθιά σου ανάσα. Κι αν τελικά τη γλυτώσεις, εκείνος ο έλεγχος του μυαλού σε κάθε δελτίο, σε κάθε διαφήμιση, σε έκτακτη επικαιρότητα, πως σε αφήνει να είσαι ο εαυτός σου.
    Σαν να μην σου ‘φτανε η μοναξιά σου, η κουτσουρεμένη σύνταξη, η ανασφάλεια από διαρρήκτες και κακοποιά στοιχεία. Να χεις και το φόβο της πανδημίας.
    Κάτι τέτοιες ώρες πως σου λείπει η ανθρώπινη συντροφιά. Μια συντροφιά που τη μοιράζεσαι με δυο-τρεις φωτογραφίες, με αναμνήσεις και με την τηλεόραση που ξέρει καλά το ρόλο της. Ποια ανθρώπινη λογική το δέχεται! Μου λες;
    Μαρία μου με πόνο ψυχής σκέφτομαι την Ευμορφία, όλες τις Ευμορφίες που ζούνε μόνες και θυμώνω πολύ όταν διαπιστώνω πως σε μια προηγμένη τεχνολογικά κοινωνία καμιά μα καμιά υποδομή δεν υπάρχει για τους ανθρώπους που δεν έχουν γνώση η/υ, που δεν μπορούν να διαβάσουν ή να ασχοληθούν με οτιδήποτε και που στωικά περιμένουν ένα δελτίο των έξι. Θυμώνω πολύ, ανησυχώ και λυπάμαι.
    Για μας ούτε λόγος, θα τα βγάλουμε πέρα έτσι κι αλλιώς. Και βιωματικές εμπειρίες έχουμε και γνώση και ελπίζουμε πάντα να δούμε τον ουρανό πιο γαλανό....Κάποτε.
    Με την ευχή για ένα ήσυχο βράδυ!
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Διαβάζω με πόνο ψυχής το σχόλιό σου και κρατάω αυτή την "ελπίδα" που γράφεις στο τέλος. Αυτή να μη χάσουμε Αννίκα μου.
      Σ' ευχαριστώ πολύ, να προσέχεις...

      Διαγραφή
  7. Να σου πω Κανελλάκι μου στην αρχή νόμιζα ότι έγραφες έχοντας εμένα στο μυαλό σου (για τόση ταύτιση μιλάμε)..λέω δεν μπορεί με ξέρει τόσο καλά;
    Διαβάζοντας όμως την συνέχεια, κατάλαβα ότι οι θείες Ευμορφίες είμαστε πολλές...
    Οσο και να μην το θέλουμε να φοβόμαστε...αφού η τηλεόραση είναι το μοναδικό μέσον πληροφόρησης, η πλύση του εγκέφαλου και μάλιστα ομαδική στις μεγάλες ηλικίες, είναι δεδομένη...από την μια ο θυμός και από την άλλη ο φόβος έχουν κάνει καλά την δουλειά τους...και δυστυχώς δεν θα σταματήσει εδώ., αφού παίζονται πολλά συμφέροντα πάνω στις πλάτες μας...
    Μήπως ...λέω μήπως θα μπορούσες να δώσεις στην θεία την δική μου ενναλακτική; να γινούμε δύο οι Ευμορφίες ; κάποιο κέρδος είναι και αυτό.. έστω και μία μας να κλείσει την τηλεόραση και να πάρει ένα λαπιτόπι!!🤣να παίζουμε!!
    Κανελλάκι μου γλυκό να μου φιλήσεις την θεία...και που είσαι; θα τον κάνουμε του ουρανό μας γαλανό που θα πάει; φιλί και αγκαλά μεγάλα και τα δυο...



    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το παλεύει ηρωικά η θεία, Ρούλα μου.
      Είμαι αισιόδοξη και ξέρω πως μετά από μια δυνατή φουρτούνα έρχεται πάντα η ευλογημένη μπουνάτσα. Να μην έχουμε πολλά θύματα, αυτή είναι η αγωνία μου. Κανείς δεν περισσεύει πια.
      Σε φιλώ γλυκά Ρουλάκι μου και δεν σε φοβάμαι εσένα.
      Εσύ έχεις ανοσία στους πάσης φύσεως ιούς, μ' ένα χαμόγελό σου ξορκίζεις όλους τους δαίμονες ♥ Να 'χαμε όλοι τα "αντισώματά σου" 😍🥰😘

      Διαγραφή
  8. Μαρία μου η τηλεόραση δυστυχώς αντί για μέσο ψυχαγωγίας και σωστής ενημέρωσης είναι ένα μέσο προπαγάνδας. Για να ελέγχεις πρέπει να σπείρεις πανικό και όσο πιο μεγάλος είναι ο πανικός, τόσο πιο μεγάλος και ο έλεγχος. Αυτό κάνει η τηλεόραση σήμερα, σπέρνει πανικό και φόβο.
    Την καλημέρα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΑΚΡΙΒΩΣ όπως τα έγραψες Ελένη μου!
      Αυτό ας κρατήσουμε στο πίσω (και στο μπροστινό) μέρος του μυαλού μας.
      Τα φιλιά μου Ελενάκι μου!

      Διαγραφή
  9. Δεν επιρρεάζομαι από την τηλεόραση, απλά την ακούω, παίρνω τις σχετικές πληροφορίες, δεν φοβάμαι τόσο είναι η αλήθεια, απλά τον τίτλο του...νομοταγή πολίτη τον έχω κληρονομήσει από τον πατέρα μου και συμμορφώνομαι όπως καταλαβαίνεις. Ο άνδρας μου όμως..φοβάται..και έχει βάλει (χα! χα!) απαγόρευση εισόδου στο σπίτι. Είμαι και λίγο από τους ανθρώπους που δέχονται ήρεμα δύσκολες καταστάσεις και λέω συχνά την κλασική φράση της Πολίτισας γιαγιάς μου: -κισμέτ γιαβρί μου..ότι πει ο Θεός...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μια χαρά σάς βρίσκω! Ο καθένας έχει την προσωπική του γραμμή, αλλά συνεργάζεστε και προσαρμόζεστε στα τωρινά δεδομένα.
      Να προσέχετε πολύ Γεωργία μου, βλέπω πως εκεί πάνω τα πράγματα ζορίζουν πολύ…😔

      Διαγραφή
  10. Μαρία μου, οι σκέψεις σου συμπίπτουν με εκείνες του Adorno, τον οποίο ασπάζομαι και επικροτώ. Όχι μόνον η τηλεόραση αλλά ολόκληρη η βιομηχανία της κουλτούρας χειραγωγούς τις μάζες. Γιατί έτσι είναι καλύτερα ελεγχόμενες. Πολλά φιλιά, φίλη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν νομίζω ότι η τηλεόραση εμπίπτει στην κατηγορία "κουλτούρα" και οτιδήποτε σχετικό με τον πολιτισμό. Βιομηχανία ναι. Μια καλοκουρντισμένη φάμπρικα με σίγουρη κερδοφορία και πιστούς χορηγούς. Όσο για τον πολιτισμό, θεωρώ πως είναι αυτό που μας κρατάει ακόμα όρθιους. Γι' αυτό και βάλλεται μανιωδώς. Και φυσικά δεν μιλώ για Μαρκουλάκηδες και λοιπούς εντεταλμένους...
      Φιλιά Μία μου, σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  11. Διασπορά τρόμου, χειραγώγηση, φιλτραρισμένη -κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της εξουσίας- πληροφόρηση.
    Συνεπώς... tv off.

    Από κει και πέρα η Αλληλεγγύη απέναντι στους συνανθρώπους μας, ευπαθείς και μη, οφείλει να αποτελεί συστατικό στοιχείο του λαϊκού πολιτισμού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πόσο πιο ήπια θα περνάγαμε αυτή την δοκιμασία, αν η τηλεόραση και οι δημοσιογράφοι στεκόντουσαν στο ύψος των περιστάσεων. Αν υπήρχαν εκπομπές πολιτισμού, μουσικές, θεατρικές παραστάσεις, άνθρωποι της τέχνης να περνούν τα μηνύματα τους, να ενθαρρύνουν, να προβάλλονται οι δράσεις που γίνονται στις γειτονιές για αλληλεγγύη. Να βλέπαμε τι δουλειά γίνεται στην κοινωνική κουζίνα για παράδειγμα, να ξεστραβωθούμε λίγο απ' τη μιζέρια μας και να ταχθούμε ο ένας πλάι στον άλλο.
      TV OFF, όπως ακριβώς το λες Ευρυτάνα!....

      Διαγραφή
  12. Μαρία μου, τα είπες όλα με τον καλύτερο τρόπο!
    Φοβάμαι πως τα επόμενα χρόνια δεν θα έχουμε πανδημίες αυτού του τύπου μα ψυχικής φύσεως. Οι ηλικιωμένοι είναι ευάλωτοι από πολλές πλευρές. Όσοι έχουν πνευματική διαύγεια θα βλέπουν τον κόσμο για τον οποίο πάλεψαν να κάνουν δικαιότερο και ομορφότερο να καταρρέει σαν χάρτινος πύργος. Αυτό από μόνο του δεν αντέχεται, οπότε δε συζητώ για την αλλαγή των καθημερινών τους συνηθειών που σ' αυτές τις ηλικίες παγιώνονται και αποτελούν το ισχυρό πλεούμενό τους για την ημερήσια πλεύση τους!
    Δεν ξέρω για πόσο ακόμα θα κάνουμε υπομονή για όλα...
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μια κοινωνία που δεν σέβεται τα νιάτα και απαξιώνει τους γέροντές της, είναι καταδικασμένη να πεθάνει. Ακόμα κι αν συνεχίσουμε να μένουμε απαθείς, θα έρθει από μόνη της η κάθαρση. Ψυχραιμία και καθαρό μυαλό Γλαύκη μου.
      Δεν ρωτάω τι τραβάτε κι εσείς, διαβάζω και φρίττω... 😔

      Διαγραφή
  13. Αυτό:
    "Φοβικό σύνδρομο που καλλιεργείται συστηματικά στο υποσυνείδητό" και συμφωνώ με ότι έγραψαν οι φίλοι μας πιο πάνω όπως συμφωνώ και 100% με την ποιήτρια μας, Ελένη!
    Κάπου διάβαζα πως ο πλανήτης Γη, είναι σαν μια ετοιμόγεννη που έχει συσπάσεις πόνου πριν την γέννα, γιατί ΝΑΙ θα γεννηθεί μετά από τόσο πόνο ένας νέος κόσμος, το θέμα είναι το πότε... δύσκολη γέννα με επιπλοκές θα πουν οι ειδικοί!
    Ας δώσουμε αγάπη στους ηλικιωμένους που δεν έχουν άλλη συντροφιά παρά την άθλια TV, ένα τηλεφώνημα πολλές φορές είναι αρκετό!

    Πολλά πολλά ΑΦιλάκια και την αγάπη μου, σε όσους υπομένουν υπομονετικά! :) (Α=Αληθινά)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή λευτεριά λοιπόν και μ' ένα γερό "νεογέννητο" κόσμο!
      Σ' ευχαριστώ πολύ Στεφανία μου ♥

      Διαγραφή
  14. Είχα διαβάσει τημ ανάρτησή μου αυτή Μαρία μου, αλλά τόση είναι η αγανάκτησή μου, που απέφυγα να τη γράψω.
    Συμφωνώ με όσα γράφεις εσύ και οι φίλοι μας.
    Ευτυχώς που ασχολούμαι με τα κουρελάκια μου και τα πινέλα μου και δεν βλέπω τόσο πολύ τηλεόραση.
    Φτάνουν όμως οι σειρήνες στ αυτιά μου και φοβάμαι πολύ.
    Να μη γράψω άλλα.
    Εύχομαι γρήγορα να βρεθούμε από κοντά χωρίς φόβο και πάθος.
    Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά διαδικτυακά και ακίνδυνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.