Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου 2021

Μπόνους το καλάθι

 


Θα σου πουν να είσαι συνεργάσιμος και άριστος (στην παπαγαλία) μαθητής. Πως η ζωή θέλει στόχους και πως “πρέπει να μάθεις ν’ αντιμετωπίζεις την κάθε αποτυχία σου ως πρόκληση” και άλλα μεγαλόστομα τσιτάτα που ακούγονται στις απολογιστικές συναθροίσεις υπαλλήλων σε μια εταιρεία. Σα να λέμε δηλαδή, θα σου κάνουν μαθήματα επιβίωσης, αντί να σε πιάσουν τρυφερά απ’ το χέρι για να σου μάθουν να βηματίζεις με γνώσεις και αξίες.

Θα σου πουν πως είσαι τυχερός που σπουδάζεις στο “νέο σχολείο”, το αναβαθμισμένο, που δίνει ίσες ευκαιρίες σ’ όλα τα παιδιά· των υποψηφίων -αρίστων- φοιτητών που έμειναν φέτος εκτός σχολής που επιθυμούσαν, συμπεριλαμβανομένων.

Θα σου πουν να εμβολιαστείς και να τηρείς τα πρωτόκολλα, τα μέτρα και τις οδηγίες που θα παίρνεις και που συχνά θα είναι αλληλοσυγκρουόμενες. Δική σου ευθύνη να τις φιλτράρεις και να επιλέγεις τη σωστότερη, μη τα θες κι όλα έτοιμα. Κατά βάθος, θα σου πουν, το κάνουν για να εξασκήσεις την κριτική σου σκέψη. Aν το σύστημα καταρρεύσει, θα είσαι εσύ η αιτία γιατί δεν διαθέτεις ατομική ευθύνη. Αν δεν καταρρεύσει, θα είναι αυτοί οι δαφνοστολισμένοι Σωτήρ(η)ες που σήκωσαν επάξια το βάρος της επιδημίας στις πλάτες τους.  

Θα σου πουν να φοράς σωστά τη μάσκα, να μην τρέχεις, να μη λαχανιάζεις, να μη μιλάς στο διπλανό σου, να πλένεις χέρια, να περνάς αντισηπτικό ό,τι αγγίζεται -πολύ σχολαστικά- να μη βήχεις, να μην αρρωσταίνεις, να φοβάσαι τη σκιά σου, να μάθεις με τον καιρό να σκύβεις το κεφάλι και να κυρτώνεις τους ώμους, να γίνεις, βρε αδερφέ, ένας υπεύθυνος αυριανός πολίτης.

Θα σου φορτώσουν όλα τα λάθη και τις παθογένειες της κοινωνίας των ενηλίκων, θα σε μπουκώσουν ενοχές αν διασωληνωθεί ο παππούς σου, θα σε τιμωρήσουν παραδειγματικά αν αρρωστήσει ο διπλανός σου και θα σε στήσουν ανερυθρίαστα στον τοίχο, φορτώνοντάς σου την παταγώδη αποτυχία των αρμοδίων στους θεσμικούς τους ρόλους.

Θα στο πουν με δυσνόητες φανφάρες και ξεδιάντροπα ψέματα: “επαγγελματική κατάρτιση, αξιοποίηση θέσεων εργασίας με άτομα από ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, ανάπτυξη, ανταγωνιστικοί μισθοί, ξένοι επενδυτές”…Η μόνη αλήθεια είναι πως ξαναγυρνάμε γλυκά-γλυκά στην παιδική εργασία. Πως αν δεν έχουν γερό κομπόδεμα οι δικοί σου για να το σκάσεις στο εξωτερικό, θα ξηλώσεις τα φτερά σου, θα ζαλωθείς το ζεμπίλι της βιοπάλης και θα κάνεις τον αχθοφόρο στα σκλαβοπάζαρα των Αρίστων. Στην καλύτερη περίπτωση, τον λαντζέρη στις κουζίνες κάποιου ξενοδοχείου.

Καλή δύναμη στη σχολική χρονιά που σου ετοιμάζουν!

 * * * * * * * * * * * *

Πίνακας ζωγραφικής: “Ο Οψοκομιστής”

Ελαιογραφία σε καμβά του Σπυρίδωνα Μαντζάκου. Δημιουργήθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα και φιλοξενήθηκε σε αίθουσα του συλλόγου «Παρνασσός». Οψοκομιστής είναι το φτωχό παιδί που αναγκάζεται να γίνει «αχθοφόρος μεταφέρων οψώνια εκ της αγοράς εις τας οικίας». Οψώνιον είναι «η δι’ αγοράς προμήθεια τροφίμων». Όψον σημαίνει «έδεσμα, τροφή». Την ώρα που άλλα παιδιά πηγαίνουν σχολείο για να διεκδικήσουν μια καλύτερη ζωή, ο μικρός βιοπαλαιστής ξεκλέβει λίγη ώρα για να μελετήσει ένα βιβλίο. Ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, αλλά και αποτύπωση της ταλαίπωρης ζωής των Ελλήνων που διαχρονικά πασχίζουν για μια δίκαιη κοινωνία με ίσες ευκαιρίες μόρφωσης και ελευθερία.

 

 

14 σχόλια:

  1. Εδώ και καιρό έχει ανοίξει η μπουκαπόρτα για να βγουν έξω τα τέρατα της δουλείας και της εργασίας ανηλίκων. Εν πλήρει δόξει και τιμή Μαρία μου.
    Εγώ, το λέω μία ακόμα φορά, οι καπιταλιστές κάνουν τη δουλειά τους και αυτό που τους προστάζει το ταξικό τους συμφέρον. Το θέμα είναι ο ΛΑΟΣ!
    Χαίρομαι τις ευαισθησίες σου καλή μου φίλη, πάντα τα αντανακλαστικά σου έρχονται να υπογράψουν την κοινωνική σου αλληλεγγύη.
    Είμαστε παρόντες εδώ. Δεν ξέρω όμως κατά πόσο είμαστε μάχιμοι.
    Στέλνω το σεβασμό και την αγάπη μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Eίναι που τα παιδιά μας έχουν ήδη πάρει μια πρώτη γεύση απ' την εφαρμογή των νέων μέτρων. Στην εργασία και στην παιδεία, και ελπίζω να μη χρειαστεί να διαπιστώσουμε τι γίνεται στη δημόσια υγεία. Το πόσο μάχιμοι είμαστε Γιάννη μου, το ορίζουμε εμείς. Έστω και η απομάκρυνση απ' την τηλεόραση και η επίγνωση του τι συμβαίνει, είναι μια στάση εγρήγορσης και κοινωνικών αντανακλαστικών. Από κει και πέρα, έκαστος εφ' ω ετάχθη...
      Σ' ευχαριστώ πολύ και εύχομαι μικρές καθημερινές "νίκες" στο πεδίο "μάχης" που μας αναλογεί 😉

      Διαγραφή
  2. Εδώ και χρόνια όταν ακούγαμε για κρίση ίσως και να γελάγαμε. Γιατί κακά τα ψέματα, πολλοί εξ ημών, δεν νιώσαμε την κρίση στο πετσί μας. Χαμηλοσυνταξιούχοι μεν, αλλά με ένα σταθερό εισόδημα μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει, τα βολεύαμε μια χαρά. Τόσο που το καλάθι της νοικοκυράς γεμάτο κι ο σκύλος χορτάτος, και φαγητό περίσσευε, και τις εξόδους για εκδρομούλες, μια στο τόσο είχαμε, και κανένα παπουτσάκι καινούργιο (εκτός προϋπολογισμού) και τα φαγάδικα γεμάτα, και οι ντελιβεράδες να πηγαινοέρχονται. Όταν δεν έχεις παιδιά που χρειάζονται φροντιστήρια, ρούχα, φαγητό, χαρτζιλίκι κι όταν δεν πληρώνεις δάνεια, ενοίκια κλπ, μια χαρά βολεύεσαι με όποια κρίση. Ακόμη και κείνη η ριμάδα, η πενιχρή σύνταξη του ΙΚΑ, για την οποία δούλεψες 25 χρόνια, σου δινε έναν αξιοπρεπή τρόπο ζωής. Και ξαφνικά, σα να μη μας έφτανε η πανδημία, σα να μην έφτανε ο αρμαγεδώνας της φωτιάς, έρχεται τσουνάμι ανατιμήσεων που μας παρασέρνει στη δίνη της φτώχειας και πάνε περίπατο και οι ελπίδες και οι προσδοκίες για τα παιδιά που παρά τα όσα δεινά του εγκλεισμού και της τηλεκπαίδευσης είχαν ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο. Υπομονή, είπε …κυβερνών αξιωματούχος (με γεμάτες τσέπες). Κάπως μου ‘ρθε κείνη την ώρα και έτρεξα στο μπάνιο. Υπομονή…όσους δεν ξεπάστρεψε η πανδημία, θα το κάνει (με τις ευλογίες...αξιωματούχων) η οικονομική κρίση. Θέλει κότσια να είσαι πολίτης αυτού του κόσμου.
    Μαρία μου αν συνεχίσω νιώθω πως θα ξεπεράσω τις χριστιανικές μου αξίες. Σταματώ και σου ζητώ συγνώμη γι αυτό το ξέσπασμα.
    Με την αγάπη μου καλό βράδυ!
    (τουλάχιστον ας έχουμε υγεία)


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μη ζητάς συγγνώμες και μην παίρνεις λέξη πίσω απ' όλα αυτά που γράφεις!
      Σ' ευχαριστώ που νιώθεις το απάγκιο σαν ένα οικείο μέρος που μπορείς άφοβα να "ξεσπάσεις"...
      Κοινές οι ανησυχίες και οι αξίες μας, γαρ. Χριστιανικές και όχι μόνο.
      Να είσαι καλά Αννίκα μου 💟

      Διαγραφή
  3. Τα είπε όλα το κορίτσι ακριβώς από πάνω Κανελλάκι μου καλύτερα δεν θα μπορούσε...της Αννίκας τα σχόλια πάντα στοχευμένα εκεί που πρέπει...είναι από τις φίλες που θαυμάζω για την γραφή της!!
    Εγώ θα σταθώ σε αυτή σου την πρόταση, που με εκφραζει...
    " αντί να σε πιάσουν τρυφερά απ’ το χέρι για να σου μάθουν να βηματίζεις με γνώσεις και αξίες."
    Τα λες όλα αγάπη μου... Σ.Λ. ❤

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όταν ο ένας συμπληρώνει τον άλλο είναι υπέροχο. Κι εγώ τα χαίρομαι πολύ τα σχόλια της Αννίκας, γιατί περιέχουν ενσυναίσθηση και ώριμη σκέψη.
      Καλό ξεκίνημα σ' όλα τα παιδιά που ξεκινούν αύριο τη σχολική τους Οδύσσεια και καλά κουράγια στους υπόλοιπους.
      Φιλώ σε αγαπημένη μου Ρούλα 💝

      Διαγραφή
  4. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Και τώρα τι;
    Πάντα μου άρεσε να βρίσκω λύσεις...ναι, πρακτικές λύσεις, γιατί για τα πάντα υπάρχει και μια λύση.
    Λύση είναι να μη τα βάψουμε μαύρα, αντιθέτως να μη δείξουμε ηττοπάθεια και αντί του αγαπημένου σπορ της γκρίνιας, να δείξουμε πνευματικότητα, εφευρετικότητα, νοημοσύνη και αναγκαστικά λιτότητα.
    Και τα παιδιά μας, τι θα απογίνουν; Αυτά θα αποδείξουν πως αν πραγματικά θέλουν να γίνουν πχ επιστήμονες θα στρωθούν στη μελέτη και θα αποδείξουν πως αν αγαπάς πραγματικά κάτι το καταφέρνεις ότι και να γίνει!
    Πώς ζούσαν οι πρόγονοι μας που δεν είχαν τις ανέσεις μας, τα διαδίκτυα, τα πλυντήρια, τα λεωφορεία, τα δέκα ειδών γιαούρτια κλπ κλπ;
    ΑΦιλάκια καρδιάς με κάτι που βρήκα και μου άρεσε!
    "Ένα χαρούμενο πρόσωπο, δεν είναι χαρούμενο επειδή όλα του πάνε κατ’ ευχήν στη ζωή του, αλλά επειδή η στάση του απέναντι στη ζωή του είναι η σωστή."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Στεφανία μου, φοβάμαι ότι αυτά που περιγράφεις ανήκουν σε μια παρελθούσα εποχή με ανισότητες και φτώχεια μεν, αλλά με τις στοιχειώδεις κοινωνικές κατακτήσεις να εφαρμόζονται. Γι' αυτό και είμαστε σε θέση σήμερα να στηρίζουμε τα παιδιά μας, με όποιο μέσο μπορεί ο καθένας μας, ακόμα και μια σύνταξη ή ένα σπίτι για να ζήσουν δίχως τη θηλιά του ενοικίου. Αυτά λοιπόν που εμείς εισπράξαμε ανταποδοτικά στις κρατήσεις και στις θυσίες μας, σήμερα έχουν καταργηθεί οριστικά. Τα παιδιά δουλεύουν δίχως ωράρια, με εξευτελιστικούς μισθούς και με τις εισφορές τους να τζογάρονται στα χρηματιστήρια. Δεν είναι ηττοπάθεια, είναι η βαθιά επίγνωση πως η νέα γενιά βιώνει έναν εργατικό μεσαίωνα.
    Το "πρόσωπο" που προβληματίζεται και συμμετέχει στα κοινά, δεν το φοβάμαι, κι ας μην είναι πάντα χαρούμενο. Είναι και η θλίψη στον ανθρώπινο κώδικα, κι αξίζει να τη μοιράζεσαι αφειδώλευτα. Οι μνήμες μας άλλωστε, όπου και να τις αγγίξεις πονούν, όπως είπε κι ο μεγάλος μας Σεφέρης.
    Τα φιλιά και την αγάπη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μαρία μου πάντα αγαπούσα τα παιδιά, τα δικά μου, των γειτόνων, τις μαθήτριες μου στο Γυμνάσιο, τα όσα πέρασαν αργότερα από το εργαστήρι μου..Τα αγαπούσα και τα αγαπώ.. Τώρα θα σε πικράνω άμα σου πω πως όταν ακούω πως γεννιέται ένα μωρό μελαγχολώ για όσα ξέρω πως θα αντιμετωπίσει από τα πρώτα του κι όλας συνειδητοποιημένα βήματα. Φορτώσαμε τα παιδιά με καθήκοντα, με "πρέπει", με "οφειλές" απέναντι στα όνειρα των γονιών, με επιδείωξη τελειότητας στους έξω ..στο περιβάλον των "φίλων". Αυτά τα παιδιά δεν θα πουν ευχαριστώ για την απλή δερμάτινη τσάντα και την ξύλινη κασετίνα μα θα χαμογελάσουν στην ραμένη φίρμα που θα προκαλέσει ζήλια στο συμμαθητή που δεν θα έχει την τύχη να έχει. Αυτά τα παιδιά δεν θα παίξουν στους δρόμους γιατί ολόγυρα παραμονεύουν "τέρατα", γιατί τα ..ιδιαίτερα από Αγγλικά, μπαλέτο, γυμναστήριο, μουσική, προετοιμασία μαθημάτων..δεν θα τα αφήνει να έχουν ελεύθερο χρόνο. Γιατί αυτά τα παιδιά μόνα τους θα βυθίζονται σε μία οθόνη, θα βλέπουν παιχνίδια βίας, η Χιονάτη χάθηκε γι'αυτά στο δάσος, υπάρχουν οι ειδήσεις γεμάτες αίμα , λέξεις όπως ναρκωτικά, παιδεραστεία, μπούλινγκ, τρομοκρατία..αιωρούνται καθημερινά , τα θεωρούν δεδομένα.. δυστυχώς. Συγνώμη που κάνω κατάληψη στην όμορφη ανάρτηση σου. Δεν φταίει μόνο το κράτος φίλη μου, φταίμε όλοι μας για το τι θα γίνουν αυτά τα παιδιά, για τα χαμένα όνειρα που θα δούνε , για όσα θα παλέψουν. Ελπίζω πάντα στο αύριο, στα παιδιά , πιστεύω στη τύχη που ακολουθεί το καθένα τους. Ζαριά η ζωή φίλη μου, κισμέτ έλεγε η Πολίτισσα γιαγιά μου, ο Θεός μαζί τους θα πω εγώ. Καλό..ΦθινοπωρινοΧείμωνο!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Σ' αγαπάω γι' αυτό που είσαι και λατρεύω την οξυδέρκειά σου!
    Συμφωνώ μέχρι κεραίας σ' ότι γράφεις και σ' ευχαριστώ ειλικρινά για την "κατάληψη" που έκανες στο απάγκιο ❤
    Καλό να είναι όπως πολύ εύστοχα το χαρακτηρίζεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Συζητούσα με τον 20 χρονο ανηψιό μου που ζει με όλη την οικογένεια στο Λονδίνο. Ελληνόπουλο κανονικό.
    Του ζητούσα να μου περιγράψει τους νέους... έτσι να πάρω μια γεύση. Προσπαθούσε να μου περιγράψει πόσο απότομα και αντιδραστικά είναι σε οποιοδήποτε βλέμμα χαμόγελο κουβέντα. Τι κοιτάς; τι θες; ποιος σου έδωσε την άδεια να μου μιλήσεις; Αυτά μεταξύ τους. Τους μεγάλους, δηλαδή εμένα θα με ακούσουν με απάθεια, ψυχρή ευγένεια, δεν θα εκφράσουν καμία άποψη, τοίχος...
    Το αστείο είναι πως βαθιά μέσα μου τους έχω απεριόριστη εμπιστοσύνη. Γιατί ναι έχεις δίκιο με όσα ακούν έχουν μάθει να κρατούν πάρα πολύ μικρό καλάθι, ίσως μικρότερο και απ όσο θα έπρεπε.
    Καλή σχολική χρονιά ειδικά σε όσους εκπαιδευτικούς ακόμα αντέχουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.