«Επικαλούμαι το δικαίωμα της… Γιορτής»

Όλα ξεκίνησαν ένα πρόσφατο βράδυ.

«Γιάννη μου, μήπως γίνεται να ακυρώσουμε το ‘Θαύμα’ και να περάσουμε κατευθείαν στη ΄Γιορτή’;» ρώτησα τον αρχηγό του δρώμενου.

«Καλή μου φίλη, αυτό είναι αδύνατον. Έχει φύγει το παιδί» μου λέει.

«Γιάννη, έχω έγκυρες πληροφορίες ότι τα φετινά Χριστούγεννα θα ακυρωθούν», επέμεινα εγώ.

«Τι βαριά κουβέντα ξεστόμισες, κορίτσι μου;» με ρώτησε έκπληκτος.

«Η φάτνη βρέθηκε δηλωμένη ως βοσκοτόπι από έναν αγρότη με καλλιέργειες σουλτανίνας στη… Μύκονο» έριξα το πρώτο μου επιχείρημα.

«Θα προσαρμοστούμε, κοπέλα μου, δεν πειράζει, τι να κάνουμε;»

«Ο Ιωσήφ και οι βοσκοί θα κάνουν Χριστούγεννα στα μπλόκα των αγροτών». Έριξα και το δεύτερο επιχείρημά μου, ποντάροντας στην αγωνιστική του οπτική για τους ταξικούς αγώνες. Αυτός όμως, αμετακίνητος.

«Κρατώ τις δυσάρεστες αυτές εξελίξεις στο κουτάκι των αναμνήσεων, καλή μου. Προχωράμε ακάθεκτοι στο δρώμενό μας εμείς…»

Σε μιαν ύστατη προσπάθεια να τον πείσω, έριξα τον τελευταίο μου άσσο:

«Κάτσε ν’ ακούσεις και το χειρότερο, Γιάννη μου. Ο Αι Βασίλης και οι τρεις Μάγοι κλήθηκαν απ’ την εξεταστική της βουλής να καταθέσουν για το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ!.. Από ώρα σε ώρα, θα τους κατασχέσουν ό,τι έχουν και δεν έχουν. Τον Ρούντολφ, τους τάρανδους, το έλκηθρο, την Άγια Νύχτα, το μαγικό αστέρι και κάτι ράβδους χρυσού και σμύρνας που βρέθηκαν πάνω τους…Κάτι ακούστηκε και για το σπίτι στο Ροβανιέμι… ότι δεν έχει αποδώσει τον ΕΝΦΙΑ και έχει ντράβαλα με το  Φινλανδικό ΣΔΟΕ…»

«Ω!...οι τρισκατάρατοι, οι ελεεινοί αγιογδύτες!... Και πώς γίναν όλα αυτά, αγαπημένη μου φίλη;» με ρώτησε με αγαναχτισμένη φωνή.

«Τους κατηγορούν για διακίνηση εμπορευμάτων χωρίς παραστατικά, μη καταβολή ΦΠΑ και παράλειψη δήλωσης πόθεν έσχες. Το έλκηθρο βλέπεις, εμπίπτει στην κατηγορία πολυτελών οχημάτων… Γι’ αυτό σου λέω, βρε Γιάννη μου. Πού να βρω θαύμα διαθέσιμο; Άσε που αν μας τσακώσουν να διακινούμε ραβασάκια για γιορτές και κοινωνικούς αγώνες, κινδυνεύουμε να κατηγορηθούμε κι εμείς για συνέργεια…»

Απ’ τη σιωπή που ακολούθησε, βεβαιώθηκα ότι ο Γιάννης κάμφθηκε.

«Καλή μου φίλη, μπορείς τουλάχιστον να γράψεις κάτι για την τελευταία πράξη;»

«Επικαλούμαι το δικαίωμα της ‘Γιορτής’…» του είπα με ύφος που θα ζήλευε ο Φραπές, ο Χασάπης κι όλος ο συρφετός των ΟΠΕΚΕΠέδων.

«Mερσί μποκού, σερ αμί!», μου απάντησε ευγενικά ο Γιάννης.

 

Προφανώς και δεν πρόλαβα εγκαίρως την τρίτη πράξη στο δρώμενό μας. Το ΄Θαύμα’ μου έρχεται με ληγμένη ημερομηνία αλλά με πλήρη επίγνωση πως όλοι μας βιώνουμε, καθημερινά, μικρά θαύματα. Το θαύμα βρίσκεται στο εδώ και τώρα, όπως έγραψε ο Προυστ. Και στη μικρή μας μπλογκοΚοινότητα, έχουμε μάθει καλά πια την τέχνη της θαυματοποιίας και γνωρίζουμε τις ευεργετικές της ιδιότητες στις προσωπικές μας δοκιμασίες. Κι όταν όλα φαντάζουν αβάσταχτα και δυσοίωνα, εμείς θα έχουμε να λέμε πως βρεθήκαμε εδώ, χτίσαμε σχέσεις, καταγράψαμε γεγονότα, αγαπηθήκαμε, ονειρευτήκαμε, διαβάσαμε, φυτέψαμε ποιήματα, ήμασταν ‘Μαζί’ στο ‘Εδώ και τώρα’.

 

«Ναι, αλλά για τη γιορτή δεν είπες τίποτα» μου λέει ο Γιάννης.

«Μία είναι η γιορτή του μήνα, φίλε μου. Το Συμπόσιο Ποίησης. Ντύσου, στολίσου, νοικοκυρέψου και τα λέμε στης Αριστέας, ΟΚ?»

«Τι να της κρατάμε, καλή μου φίλη; Μη πάμε μ’ άδεια χέρια…»

«Κάτι έχω στο μυαλό μου…»

«Για πες…»

Αποκαλυπτική έρευνα: Πώς προέκυψε η θεματική λέξη του 34ου Συμποσίου;

 

Με τον φανταστικό μου διάλογο με τον Γιάννη, κλείνω τροχάδην το δρώμενο “Χριστούγεννα σε τέσσερις πράξεις” που εμπνεύστηκε και οργάνωσε ο υπερφανταστικός μας φίλος στο ΗΔΥΠΟΤΟΝ

Εύχομαι ολόψυχα Χρόνια Πολλά σε όλη την παρέα μας! Ραντεβού στης Αριστέας μας τώρα, ε;