Δυο κόσμοι

 

Να τα βάλουμε όλα σ’ ένα κάδρο; Αποκαμωμένοι πυροσβέστες παλεύουν νυχθημερόν να μας περισώσουν απ’ τις πυρκαγιές. Η υπηρεσία τους είναι αποδεκατισμένη και για να καλύψουν τις αυξημένες ανάγκες, οι αρμόδιοι (καλοπληρωμένοι) προϊστάμενοι τούς πηγαινοφέρνουν από πόλη σε πόλη, άυπνους, ξενηστικωμένους και αφημένους στην τύχη τους.

Τους συντρέχουν μόνιμα εθελοντές και κάτοικοι που δίχως τη δική τους συμβολή, θα είχαμε ζήσει τα χειρότερα. Βάλε στο κάδρο και κάτι ρομαντικούς τύπους που ρίχνονται στις φλόγες, περιμαζεύουν αλυσοδεμένα κατοικίδια και αδέσποτα ζωάκια του δάσους και στήνουν προσωρινά καταφύγια, αφού τα γλύτωσαν από βέβαιο μαρτυρικό θάνατο. Λίγο παραδίπλα, ευαισθητοποιημένοι πολίτες κάθε ηλικίας, οργανώνουν ειρηνικές διαμαρτυρίες για να υπερασπιστούν τα σκελετωμένα παιδιά της Γάζας, αλλά και όση αξιοπρέπεια μάς απόμεινε απέναντι στους φρενιασμένους ισραηλινούς τουρίστες με τις σημαίες-διπλοσέντονα που παιανίζουν στα λιμάνια μας. Αλήθεια, ο κ. Πορτοσάλτε που πριν δυο μήνες χαρακτήρισε «πατσαβούρα» τη σημαία της Παλαιστίνης, δεν ενοχλήθηκε τώρα;

Να βάλουμε στο κάδρο και τις ορδές των πάνοπλων ένστολων, μυστικών και φανερών μονάδων καταστολής, αστυνομικών, αξιωματούχων, πρακτόρων και ό,τι άλλο ρετάλι υπάρχει στους κόλπους της Ασφάλειας;

Να δούμε ολόκληρη την εικόνα; Να φανταστούμε πώς θα ήταν αν όλοι αυτοί οι καρδαμωμένοι “φύλακες” της τάξης τα βάζανε με τις φωτιές και όχι με τα νεαρά παιδιά που κατεβαίνουν στα λιμάνια με μοναδική πανοπλία τους μια φωτογραφία απ’ τη Γάζα; Να τους ρωτήσουμε αν θα τολμούσαν να ριχτούν με το ίδιο μένος στις φλόγες κι αν θα είχανε τη μαγκιά να κάνουν «γονατιές» στις πύρινες γλώσσες; Αν θα ξεβολευόντουσαν απ’ την ασφάλεια της άρτια στελεχωμένης υπηρεσίας τους και θα έτρεχαν να συνδράμουν την αποδεκατισμένη Πυροσβεστική υπηρεσία;

Ρητορικά τα ερωτήματα. Η Ελλάδα μας έγινε Ελλαδίτσα. Από “ονειρεμένο ταξίδι ζωής” για τους ξένους που σεβόντουσαν τον πολιτισμό μας, κατάντησε φτηνός προορισμός με δουλοπρεπείς και φοβισμένους ραγιάδες που σκύβουν πρόθυμα την πλάτη για ένα γερό μπαξίσι. Πώς το έλεγε ο Ίων Δραγούμης;

“Ραγιάς είναι ο κοριός εκείνος που τον κυνηγάς και κάνει τον ψόφιο για να μην τον αποτελειώσεις”

ΥΓ. Χίλια μπράβο στους ανθρώπους που βγαίνουν μπροστά, τρώνε το ξύλο της αρκούδας και καθαρίζουν για πάρτη μας. Είναι ο μόνος λόγος που έχουμε ακόμα για να καμαρώνουμε. Και να ελπίζουμε…

e-Καλοκαίρι

 

}Καλώς ήρθατε στην πλατφόρμα e-Καλοκαίρι του υπουργείου τουρισμού & real estate

Για λόγους ασφαλείας, σας πληροφορούμε ότι οι ζωές σας καταγράφονται

Για καλοκαίρι σε all inclusive resort ή boutique hotel, πατήστε το #1

Για καλοκαίρι σε ινσταγκραμικό συγκρότημα με ιδιωτική παραλία, πατήστε το #2

Για καλοκαίρι σε Airbnb βίλα, πατήστε το #3

Για κράτηση θέσης σε οργανωμένη παραλία, πατήστε το #4

Αλλιώς, περιμένετε να συνδεθείτε με κάποιον εκπρόσωπό μας~

Γεια σας. Ένα καλοκαίρι απ’ τα παλιά θα ήθελα

Μια ελεύθερη παραλία να στρώσω ψαθούλα και ν’ αράξω στον ήλιο

Να μην ακούω παρά μονάχα τα τζιτζίκια και τον παφλασμό της θάλασσας

Ένα καλοκαίρι μπατίρικο με ξυπολισιές και φτηνό φαγητό

Με ανθρώπους ασπρόμαυρους σαν από παλιά ταινία

Συλλογικό καλοκαίρι με φέτες καρπούζι και ρεφενέ τσιμπούσια εκεί που σκάει το κύμα

Με μια κασέτα να παίζει «Άσε τον παλιόκοσμο να σκούζει / σε πλαζ, εστιατόρια, πανσιόν /εμείς με σλίπιγκ μπαγκ και με καρπούζι / θα κάνουμε το γύρο τον νησιών»

Ένα απλό γαμημένο καλοκαίρι θέλω

Έχω όλα τα δικαιολογητικά

Δουλεύω νυχθημερόν, κάνω οικονομίες, δεν διασκεδάζω, δεν τρώω πολύ, δεν ανασαίνω σχεδόν, δεν…

}Λυπούμαστε, ο χρόνος σας ολοκληρώθηκε. Το προϊόν που αναζητάτε δεν είναι διαθέσιμο. Ευχαριστούμε που επιλέξατε την εφαρμογή μας για να εξυπηρετηθείτε~

Η κασέτα παίζει ακόμα απ’ το ανοιχτό παράθυρο της μνήμης

Κι εγώ υποκύπτω στην παλιά μου -εντελώς ηλίθια- συνήθεια

Να κανιβαλίζω στίχους τραγουδιών

}Άσε το φτωχόκοσμο να σκούζει
στα μίζερα κλουβιά από μπετόν
εμείς με golden visa και τζακούζι
θα τρώμε απ’ τον ιδρώτα των χαζών~

Το περιπόθητο όνειρο για μιαν “Ιθάκη”

Καταποντίζεται

Σκάσε και κολύμπα τώρα

Επίδοξε Οδυσσέα του γλυκού νερού…

 

Η συμμετοχή μου στο κάλεσμα της Αριστέας μας για ποιήματα με “άρωμα καλοκαιριού”. Το δικό μου e-Καλοκαίρι δεν το λες ειδυλλιακό, ωστόσο τα “νερά” του αντανακλούν τη ζοφερή πραγματικότητα.

Mέχρι οι ξένοι επενδυτές ν’ αγοράσουν τη μάνα μας και τον πατέρα μας, εύχομαι να περνάμε ανέφελα καλοκαίρια… ή “τουριστικές σεζόν” όπως αποκαλούνται πλέον.

* Οι 2 πρώτες φωτογραφίες της ανάρτησης προέρχονται απ' το διαδίκτυο και ανήκουν στους δημιουργούς τους

Θέατρο στο ‘Παρατσάκ’

 

Ακολουθεί προτασούλα για θέατρο. Η θεατρική μας ομάδα “ΠΑΡΑΤΣΑΚ” ανεβάζει στο Δημοτικό Θέατρο του Ηρακλείου Αττικής το έργο του πολυβραβευμένου συγγραφέα Willy Russell: Shirley Valentine

Η Σίρλεϊ  είναι η γυναίκα της διπλανής πόρτας που ζει εγκλωβισμένη στο τρίπτυχο της αγίας οικογένειας: “Μητέρα-Σύζυγος-Νοικοκυρά”. Απ’ την κουζίνα ενός διαμερίσματος στο Μάντσεστερ, και καθώς ετοιμάζει το καθιερωμένο συζυγικό γεύμα (πατάτες τηγανητές με αυγά), παίρνει τη μεγάλη απόφαση. Ή όχι; Μετά από πολύωρες συζητήσεις και διαπραγματεύσεις με τον …τοίχο της κουζίνας (τον μόνιμο συνομιλητή της), ετοιμάζει δειλά βαλίτσα και διαβατήριο. Ακροβατώντας ανάμεσα στο ρεαλισμό και το σουρεαλισμό, με γλυκόπικρο χιούμορ και γενναιότητα, θα επιχειρήσει τελικά βουτιά στα ελληνικά -βαθιά- νερά, θα κάνει την ενδοσκόπησή της και θα αναζητήσει τη νέα της ταυτότητα. Η έκπληξη και η μεγάλη ανατροπή έρχεται στο τέλος του έργου, λίγο πριν πέσει η αυλαία…

Για όσους φίλους έχουν το χρόνο και είναι ‘εντός των τειχών’, θα χαρώ πολύ να σας δω κοντά μας σ' αυτό το ονειρεμένο ταξίδι: "Αγγλία με προορισμό την Ελλάδα" ή καλύτερα: "Μάνα/Σύζυγος/Νοικοκυρά με προορισμό τη Γυναίκα"...

-----------------------------------------------------------------

Πληροφορίες παράστασης:

Παρασκευή 20 & Σάββατο 21/6, στις 21.00

Στο Πολιτιστικό Πολύκεντρο «Ηλέκτρα Αποστόλου Κουντουριώτου 18, Ηράκλειο Αττικής (κοντά στο σταθμό του ΗΣΑΠ)

Είσοδος ελεύθερη

Φωτογραφία: Από μια παλιά παράσταση της Σίρλεϊ στο Θέατρο του Νέου Κόσμου, με την αγαπημένη Ελένη Ουζουνίδου

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

ΥΓ. Η Σίρλεϊ, που την έχω κάνει το alter ego μου αυτό το διάστημα, κι εγώ προσωπικά, ζητάμε συγγνώμη που χαθήκαμε απ’ τη μπλογκογειτονιά. Είμαστε σε φάση πυρετώδους προετοιμασίας. Τόσες πατάτες, για να καταλάβετε, θα είχα καθαρίσει άνετα στα μαγειρεία κάποιου στρατοπέδου και εφόσον είχα εκπληρώσει μια στρατιωτική θητεία… Η συνέχεια επί της σκηνής...

 

25 (και κάτι) λέξεις…

 

Λεωφόρος Μοναξιάς, πάροδος Απόγνωσης

δρασκελίζω ερείπια και σκοτάδια

αναζητώ έξοδο κινδύνου

«Θεέ μου, πόσο ατάραχος με παρατηρείς απ’ το θεωρείο Σου;»

Φεγγάρι-φεγγίτης με λούζει στο φως Σου.

Ελπίζω…

 

Συμμετείχε στον 16^ο κύκλο των 25λεκτων που οργάνωσε και φιλοξένησε η Μαρία Νικολάου στο ΚΕΙΜΕΝΟ

Με αφορμή άλλη μια εκπληκτική φωτογραφία της Μαρίας, εμπνευστήκαμε και γράψαμε τις ολιγόλεκτες συμμετοχές μας. Υπέροχες και μοναδικές όλες, με αυτή της Αλεξάνδρας μας να ξεχωρίζει επάξια και να διακρίνεται.

Μέχρι το επόμενο ραντεβού μας, να είστε όλοι καλά J