Τρίτη 19 Μαρτίου 2019

Μαύρες ψυχές σε λευκή συσκευασία


«H πλάστιγξ κλίνει εκεί που προτιμάμε
Kατά την ερμηνεία που της δίνουμε
Kάθε φορά που επιτυγχάνουμε στα ζάρια» 
Ανδρέας Εμπειρίκος
* ~ * ~ * ~ * ~ * ~ *
Τον Οκτώβριο του 2000, ο Τζίμης Πανούσης καταδικάζεται για την αφίσα της παράστασης “Της πατρίδας μου η σημαία”, υπό τους μύδρους και τους αλαλαγμούς  της γραφικότατης κυρίας Ελένης Λουκά.
Λίγα χρόνια μετά, στην κηδεία του Τζίμη, η κυρία Λουκά επιδίδεται σε μια παραληρηματική ρεπετισιόν, με κατάρες στον νεκρό: O Πανούσης ήταν ένα αναρχοκομμούνι που δεν σεβάστηκε τον Θεό και θα καίγεται τώρα στην κόλαση”. 
Τάδε έφη κυρία Ελένη, η χριστιανοταλιμπάν με τις εικόνες και τους μεγαλόσταυρους. Γραφική μεν, αποδεκτή όμως από πολλούς ομοϊδεάτες της που, στο όνομα της θρησκείας (ο Θεός να την κάνει), προσβάλλουν την αισθητική και τις αξίες που υποτίθεται ότι υπερασπίζονται.



* ~ * ~ * ~ * ~ * ~ ** ~ * ~ * ~ * ~ * ~ *
1956 – 2019: μετά από 63 συναπτά έτη, οι εμμονές μας καλά κρατούν. Το συλλογικό φοβικό κλίμα συντηρείται περίφημα απ' τις θρησκευτικές & πολιτικές κάστες. Ο Ταρτουφισμός στις μεγάλες δόξες του! Οι απόγονοι της "Αδελφότητας της Υπεραγίας Κοινωνίας" που απαιτούσαν απ' τον βασιλιά  να ριχτεί στην πυρά ο Μολιέρος για τις ανατρεπτικές  κωμωδίες του, συνεχίζουν να βρίσκουν εκφραστές σε μια κοινωνία που υποτίθεται ότι είναι εξελιγμένη και προοδευτική. Τρεις αιώνες μετά...


Έφθασε λοιπόν και στην Ελλάδα ο έξαλλος αυτός χορός, πού προκάλεσε φρενίτιδα υστερισμού στην Αμερική, στην Αγγλία και τη Γαλλία και χαρακτηρίστηκε επικίνδυνος για την δημοσία τάξη, αφού οι χορευταί, μέσα στον παροξυσμό του τρελού ρυθμού του, εκτρέπονται στις πιο απίθανες αταξίες… Στο μεταξύ στην Αθήνα, προ του επικειμένου κινδύνου της διαδόσεως του έξαλλου χορού και στον τόπο μας, ιδρύθηκε από μερικούς σπουδαστές μας ένας σύλλογος «κατά τής εξαπλώσεως του ροκ εντ ρολ…». Ας βάλει ο Θεός το χέρι του για να μην έχουμε και συγκρούσεις μεταξύ «ροκεντρολικών» και «αντιροκεντρολικών»… Περιοδικό Θησαυρός, 1956

και στην πιο σύγχρονη έκδοση:
«Ήταν απολύτως σωστή και επιβεβλημένη η ματαίωση της συναυλίας του μουσικού συγκροτήματος με την ονομασία "Σάπιος Χριστός" γιατί η πραγματοποίησή της θα προσέβαλε βάναυσα την πίστη όλων των χριστιανών της πόλης. Σε καμία δε περίπτωση η άποψή μας αυτή δεν θα πρέπει να χαρακτηριστεί ως θρησκευτική μισαλλοδοξία ή ακροδεξιά απόκλιση. Θα ήταν ίδια η θέση μας και για κάθε εκδήλωση που θα έβαζε με ανάλογο τρόπο απέναντί της οποιαδήποτε θρησκεία». Ανδρέας Μαζαράκης Πρόεδρος της ΝΟΔΕ ΝΔ Αχαΐας
* ~ * ~ * ~ * ~ * ~ ** ~ * ~ * ~ * ~ * ~ *
Την επόμενη φορά που θα σοκαριστούμε απ’ την “πολύνεκρη αιματηρή επίθεση” που έγινε σε κάποια γωνιά του πλανήτη, ή και στη γειτονιά μας (στα Βίλια για παράδειγμα), ας θυμηθούμε πόσες φορές έχουμε ανεχτεί ή συναινέσει σε σχόλια του τύπου:
«Μας πρήξατε τα α@@@α με τον Ζακ και από τι πέθανε»
«Καλά τους τα είπε ο Αμβρόσιος»
«Ένας Παπαδόπουλος μας χρειάζεται»
«Να ξεκουμπιστούν τα προσφυγόπουλα απ’ το σχολείο μας. Είναι αμβολίαστα (*)»
σημ: η λέξη μεταφέρεται όπως ακριβώς ειπώθηκε από ωρυόμενη μητέρα στα κάγκελα σχολείου, άνευ σχολίων. 
Για τις φεμινίστριες που διακατέχονται από φίλαθλο πνεύμα και αγωνιστική διάθεση, να θυμίσω το επικό:
«Οποιαδήποτε γυναίκα προκαλεί έναν άνδρα πρέπει να είναι και έτοιμη για την απάντηση!»
Βούλα Παπαχρήστου [για τα χαστούκια του Ηλία στην Λιάνα]
Κουίζ: Πόσες φορές έχετε ακούσει τη φράση “Μωρέ καλά της έκανε της κ@@@ς! Και λίγα της έδωσε! 
«Δεν είμαστε υπεύθυνοι μόνο γι’ αυτό που κάνουμε αλλά και γι’ αυτό που δεν κάνουμε» (Μολιέρος)

Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2019

Μια Παγκόσμια Ημέρα, τρία βιβλία και πολλά γυναικεία αποτυπώματα


Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, ο «Άλλος Τόπος Επικοινωνίας και Πολιτισμού» παρουσιάζει με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, τρεις γυναικείες πεζογραφικές εκδοχές. Πρόκειται για τα πρώτα μυθιστορήματα, «Το κόκκινο κοχύλι» της Μαρίας Θεοδοσάκη, «Βίοι Αγρίων και Αδέσποτων Αγίων» της Μαρίας Κανελλάκη και «Ένα πηγάδι γεμάτο πουλιά…» της Τζένης Σακοράφα, με ηρωίδες νέες γυναίκες που προσπαθούν να βρουν το βηματισμό τους σε ένα συχνά, εχθρικό για τη γυναίκα, περιβάλλον.


Η εκδήλωση «Γυναικών… Μυθιστορίες», τnν ερχόμενη Δευτέρα 4 Μαρτίου, στις 7.30 μμ, στο Πολιτιστικό Πολύκεντρο Ηρακλείου Αττικής «Ηλέκτρα Αποστόλου» (Κουντουριώτου 18Α και Νεότητος), θα ανοίξει με την προβολή βίντεο που επιμελήθηκε ο «Άλλος Τόπος» με τον τίτλο: «Γυναικείες φιγούρες στο πέρασμα του χρόνου. Φωτογραφικές αποτυπώσεις από το Ηράκλειο Αττικής». Παρουσιάζονται αρχειακά υλικά και φωτογραφικές στιγμές ανώνυμων και επώνυμων γυναικών που άφησαν το αποτύπωμά τους στην πόλη. Γυναίκες ανώνυμες, καθημερινές, αγρότισσες, εργάτριες, προσφυγοπούλες, μάνες που μόχθησαν να αναθρέψουν τα παιδιά τους σε δύσκολα χρόνια και γυναίκες επώνυμες, με πρώτη την Ηλέκτρα Αποστόλου, που έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία ή έδωσαν το «παρών» στα κοινά για έναν καλύτερο κόσμο.


Για την πρώτη μυθιστορηματική γραφή, «Το κόκκινο κοχύλι» της Μαρίας Θεοδοσάκη, θα μιλήσει ο Μανόλης Χατζηνάκης, φιλόλογος πρώην υφυπουργός Πολιτισμού και θα τραγουδήσει η Νατάσα Παπαδοπούλου - Τζαβέλλα.

Για τους «Αδέσποτους Αγίους» της Μαρίας Κανελλάκη, θα μιλήσει η Ξανθίππη (Ξανθή) Πατμανίδου-Παπαναστασίου, ερευνήτρια, πρόεδρος του «Ομίλου Μνήμης Εκτελεσμένων Αγωνιστών Περιόδου 1941-1952: Αττικός Τύμβος», Γ.Γ. του «Σωματείου Εκτελεσμένων Αγωνιστών στην Κέρκυρα, περιόδου 1947-1949, το Λαζαρέτο». Την παρουσίαση θα πλαισιώσει, ο Κώστας Πολυχρονόπουλος, εμπνευστής και δημιουργός της κοινωνικής κουζίνας «Ο Άλλος Άνθρωπος».



Για το βιβλίο «Ένα πηγάδι γεμάτο πουλιά..» της Τζένης Σακοράφα, θα μιλήσει η Χρύσα Νικολάκη, κριτικός λογοτεχνίας ποιήτρια, θεολόγος, μεταφράστρια. Αποσπάσματα από το βιβλίο θα διαβάσει η ίδια η συγγραφέας.

Θα χαρώ πολύ αν καταφέρετε να έρθετε στην παρέα μας το βράδυ της Δευτέρας. Το βιβλίο θα έχει την τιμητική του, αλλά αυτή τη φορά θα είναι πλαισιωμένο από ιστορικές αναδρομές, παλιές φωτογραφίες, μαρτυρίες και μνήμες. Οι φίλοι που θ’ ανέβουμε παρέα για να παρουσιάσουμε το βιβλίο μου, επιλέχτηκαν με σεβασμό και αγάπη, αλλά και για τους ρόλους που επάξια υπηρετούν και συμβολίζουν απόλυτα το πνεύμα αυτής της γιορτής.

Η Ξανθή είναι απ’ τις γυναίκες που δίνουν νόημα και αξία σε τέτοιες παγκόσμιες ημέρες (όσοι έρθουν, θα ανακαλύψουν τους λόγους…)

Κι ο Κώστας θα είναι ο ΑΛΛΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ στον ΑΛΛΟ ΤΟΠΟ. Τυχαίος ο συνειρμός και το λογοπαίγνιο και τύχη μεγάλη να συμπίπτουν χρονικά η παρουσίαση, με την ανακοίνωση που θα κάνει για την πόλη μας…
Να είστε όλοι καλά και γρήγορα να σκάσει μύτη μια λιακάδα... έτσι, για να δειγματίσουμε λίγη άνοιξη. 
❀‿ ✿‿ ❁

Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2019

Πάμε;




"Μπράβο στους εκπαιδευτικούς που μπολιάζουν τις παιδικές ψυχές που τους εμπιστευόμαστε 
με αλληλεγγύη και ανθρωπιά"

(δημοτικό σχολείο Γενναδίου)

Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2019

Εν Πύργω #2 [φωτορεπορτάζ απ' την παρουσίαση του βιβλίου, 09/02/2019]

Τοποθεσία: Πύργος
Καιρός: σύμμαχος
Διάθεση: στο φουλ

Συνάντηση κορυφής την Παρασκευή 08/02, το απόγευμα. Η Γενική Επίτροπος Γιούλη, υποδέχεται στο Μαξίμου την υπεύθυνη για θέματα παρουσίασης, Αριστέα. Ο Μαξ είχε μείνει μόνος στο Πυργόσπιτο και, αργά το βράδυ, προχώρησε σε διάβημα διαμαρτυρίας για την πολύωρη απουσία της Αριστέας.
H συζήτηση με τους επικεφαλής του PirgosGroup κύλησε ευχάριστα και σε πολύ φιλικό κλίμα. Η συμφωνία για την αυριανή κρίσιμη παρουσίαση στον “Ακροβάτη”, υπερψηφίστηκε απ’ όλα τα μέλη και ακολούθησε “γεύμα” με κουλουράκια απ’ τον τοπικό φούρνο.
Κουίζ: ποια ΔΕΝ τα τίμησε; 

Περιήγηση στο Κατάκολο, το μεσημέρι του Σαββάτου, λίγες ώρες πριν την παρουσίαση. Ο καιρός φόρεσε τα καλά του (τέλεια μέρα για μπουγάδα) και εντελώς συμπτωματικά, εμφανίστηκε στο δρόμο μας, μια ταβέρνα…
...όπου και προέκυψαν θεμελιώδη διλήμματα…


Τελικά, πήραμε μαρουλοσαλάτα και κάτι μεζεδάκια που φυγαδεύτηκαν με προσοχή, κάτω απ’ το άγρυπνο βλέμμα της Αριστέας (κάτι καλαμαράκια να σκεφτείτε, τα ντύσαμε παραλλαγή).
Koυίζ Νο2: ποια ΔΕΝ έφαγε πατάτες τηγανητές; 




Σάββατο απομεσήμερο εγκαταλείπουμε το ηλιόλουστο Κατάκολο, με προορισμό τον Πύργο. Μας περιμένουν οι προετοιμασίες στον Ακροβάτη…


Η προετοιμασία της αίθουσας έγινε με την αυστηρή εποπτεία των “θεσμών”. Σε λίγη ώρα, ήταν όλα τακτοποιημένα στη θέση τους. Η Γιούλη είχε προβλέψει και την παραμικρή λεπτομέρεια του χώρου και της υποδοχής και η Αριστέα αποδείχτηκε άριστη χρήστης του μικροφώνου (και της αφήγησης επίσης)…

Μια τελευταία ερευνητική ματιά απ’ το αετίσιο βλέμμα της, η επιδοκιμασία, οι πανηγυρισμοί και οι πρώτες [γοητευτικές] παρουσίες που έκαναν την εμφάνισή τους…

Ένας μικρός πανικός γιατί δεν έφταναν οι καρέκλες, αντιμετωπίστηκε έγκαιρα με την επέμβαση της Αριστέας. «Είναι πολύς ο κόσμος» μου ψιθύρισε αγχωμένη, καθώς έπαιρνε θέση πλάι μου. Απ’ το πιλοτήριο, η Γιούλη που εκτελούσε και χρέη πορτιέρη, έδωσε εντολή να ξεκινήσουμε. Στην παρέα μας ήταν και δύο φίλοι απ’ το μπλογκοχωριό. 
Η Ελένη Φλογερά και ο Τάσος Κάβουρας

Υπέροχες στιγμές με ξεχωριστούς ανθρώπους. Μοιραστήκαμε ξανά έντονα συναισθήματα∙ από αγωνία και άγχος, μέχρι τη χαρά της εκπλήρωσης ενός στόχου. Το βιβλίο ακούμπησε σε καλά χέρια κι αυτό το οφείλω στις δύο φίλες εκ Πύργου που έστησαν αυτή τη γιορτή. Η ανταπόκριση του κόσμου, ήταν πέρα κι απ’ τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις μου. Μπορεί να μην έχω ρίζες απ’ την όμορφη αυτή πόλη, αλλά η πυξίδα μου θα είναι διαρκώς κολλημένη εκεί. Τα σέβη μου και την αγάπη μου!

Υ.Γ. Μπορεί η συγγραφή ενός βιβλίου να είναι μια επώδυνη και μοναχική διαδρομή, αλλά αξίζει να τη βιώσεις, όταν στο τέλος του δρόμου σε περιμένουν τέτοιες παρέες…