ΠΑΜΕ Κανελλακι μου ..παμε.. τι καλα που δεν εβαλες αλλο τιποτε παρα εκεινα που λενε οι ψυχες των παιδιων!!!!! Ενα μεγαλο μπραβο στους στιχους που τα λενε όλα και στην προσπαθεια των εκπαιδευτικων του δημοτικού σχολειου Γενναδιου να φτιαξουν αυτο το βιντεο με την αληθεια του να σε κοιταει καταματα....!!!!!! Σε ευχαριστουμε που το μοιραστηκες μαζι μας.!! την αγαπη μου παντα Κανελλακι μου καλο!!φιλω σε..
Πολλή και καλή δουλειά, εκεί στις εσχατιές του Αιγαίου. Με συγκίνησε και για έναν πρόσθετο, προσωπικό, λόγο. Ο διορισμός μου, κάποτε, έγινε στο Γεννάδι. Με είχαν στείλει στη Ρόδο, μου φάνηκε μεγάλο το νησί και ζήτησα το .. μακρινότερο σχολείο. Το Γυμνάσιο μάζευε παιδιά από όλα τα χωριά της Νότιας Ρόδου. Τα λέω αυτά και για να αναδειχτεί περισσότερο η προσπάθεια δασκάλων και παιδιών, συντελεστών γενικότερα, καθώς όταν βρίσκεσαι εκεί και δημιουργείς και παλεύεις, νομίζω ότι οι διαστάσεις της προσπάθειας και η εμβέλειά της απλώνονται περισσότερο.. Εύγε, λοιπόν, και ευχαριστούμε και σένα που το ξετρύπωσες και (μας) το πρόσφερες, Μαρία.
Πετύχαμε "φλέβα" δηλαδή Διονύση μου. Το σχόλιό σου αποτυπώνει τις σκέψεις που έκανα όταν το πρωτοείδα. Στ' αλήθεια, τέτοιες δουλειές είναι αξιοθαύμαστες όταν προέρχονται απ' τις "εσχατιές" της χώρας. Σ' ευχαριστώ πολύ!
Με πόνο ψυχής και ένα κόμπο στο λαιμό το παρακολούθησα. Ένας τοίχος. Κι ο κόσμος ίδιος μου φάνηκε, φωτεινός στη μια του πλευρά, σκοτεινότερος δίχως ήλιο στην άλλη. Κι ανάμεσά τους ένας τοίχος που " όσο τον αγνοείς ψηλώνει" Πίσω απ’ τα συρματοπλέγματα να αιωρείται η απόγνωση, τα αθώα παιδικά μάτια που ικετεύουν για μια θέση στη ζωή, ασάλευτα μικρά κορμάκια γεμάτα φύκια, η φρίκη έγινε ουρλιαχτό. Πως ν’ αντέξεις; Μια ταινία με τεράστια συγκινησιακή φόρτιση, που βεβαίως δεν λύνει το πρόβλημα της μισαλλοδοξίας, της ρατσιστικής προκατάληψης, της μικροψυχίας, της παχυδερμικής αδιαφορίας αλλά μέσα απ’ την πρωτοβουλία αλληλεγγύης του μικρού μαθητή αφήνει μηνύματα αισιοδοξίας και ελπίδας για τα παιδιά που δεν θα φοβηθούν να γεμίσουν τη ζωή των ανθρώπων με αγάπη και ελπίδα, όταν εμείς οι μεγάλοι σαν Πόντιοι Πιλάτοι "Νίπτουμε τας χείρας" ΜΠΡΑΒΟ στο δημοτικό σχολείο Γενναδίου Ρόδου, μπράβο στα παιδιά για το σενάριο, τη σκηνοθεσία, τη μουσική, Μπράβο και σε σένα Μαρία που μοιράστηκες μαζί μας την ταινία.
.....Κι η χώρα που μας δέχτηκε, σπίτι δε θα ‘ναι, μα εξορία. (Μπερτολτ Μρεχτ) Καλή Αυριανή!
Εξαιρετική δουλειά. Το λες και γροθιά στο στομάχι. Αν και φοβάμαι ότι τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα από ότι δείχνει το βίδεο. Ήμουν έτοιμη να ρωτήσω πού είναι αυτό το σχολείο, για την περίπτωση που αποκτήσω εγγόνια, να τα γράψω εκεί, αλλά διαπίστωσα από το σχόλιο του κυρίου Μάνεση, ότι είναι μακριά. Άξιοι αυτοί οι δάσκαλοι, που, δυστυχώς, είναι μειοψηφία. Καλημέρα Μαρία Κανελλάκη.
Την ένιωσα αυτή τη γροθιά που λες, μη σου πω κι ένα δυνατό χαστούκι, Αρτίστα μου. Απ' τις μειοψηφίες συνήθως γίνονται οι μεγάλες ανατροπές. Η πλειονότητα "χτενίζεται"... Την καλησπέρα μου και τα φιλιά μου!
ΠΑΜΕ γερά απέναντι στο σκοτάδι, στο φασισμό, στο μίσος !!! ΠΑΜΕ γερά Μαρία με μέσο τη σημερινή σου συγκλονιστική ανάρτηση ! Ανατριχιάζω παρακολουθώντας αυτό το μικρό φιλμ. Ένα φιλμ που τιμά την εκπαιδευτική κοινότητα, δασκάλους, παιδιά, γονείς, σχολεία !!! Τελικά, δεν υπάρχει μονάχα το διαφημιζόμενο φασιστο-σκόταδο στην κοινωνία. Υπάρχει η ανθρωπιά, η αλληλεγγύη. Αυτά τα παιδιά έκαναν μια ταινία μικρού μήκους με τους δασκάλους τους που, κατ' εμέ, πρέπει άμεσα να τραβήξει σε βραβεία κινηματογράφου. Μαρία έχω μείνει συγκινημένος.
Εσύ ειδικά Γιάννη, ξέρεις πόσο δύσκολο είναι να υλοποιηθεί ένα τέτοιο πρότζεκτ. Τους βγάζω το καπέλο για τη σκέψη και την πρωτοβουλία, αλλά και για το άρτιο αποτέλεσμα. Απόδειξη, πως όταν θέλει ο άνθρωπος, φτιάχνει αγγέλους. Καλή εβδομάδα να έχεις!
Με αυτό που διάβασα δικαιώνομαι για αυτό που λέω πάντα, όλα ξεκινούν από τους γονείς και τη σωστή παιδεία που αυτή ξεκινάει από τον πρώτο δάσκαλο που θα πάρει στα χέρια του αθώες λευκές ψυχές και θα τις φτιάξει πολίτες.Υπέροχο το τραγούδι ψάχνω να το βρω.
Εξαιρετική δουλειά, εξαιρετικό τραγούδι, υπέροχα μηνύματα που όταν μας τα στέλνουν παιδιά αγγίζουν, συγκινούν και ρίχνουν "αλάτι στη πληγή" όπως κάπου λέει στο ταινιάκι το τραγούδι... Δεν υπάρχουν κακά παιδιά, υπάρχουν παιδιά αφημένα στην τύχη τους χωρίς παιδεία, με αδιάφορους γονείς και ανύπαρκτους δασκάλους, γι αυτό και πρέπει όλοι μας, να ενθαρρύνουμε και να επιβραβεύσουμε παρόμοιες προσπάθειες!
Ένα ακόμη ευχαριστώ για το άγγιγμα καρδιάς Μαρία μου!
ΠΑΜΕ Κανελλακι μου ..παμε.. τι καλα που δεν εβαλες αλλο τιποτε παρα εκεινα που λενε οι ψυχες των παιδιων!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνα μεγαλο μπραβο στους στιχους που τα λενε όλα και στην προσπαθεια των εκπαιδευτικων του δημοτικού σχολειου Γενναδιου να φτιαξουν αυτο το βιντεο με την αληθεια του να σε κοιταει καταματα....!!!!!!
Σε ευχαριστουμε που το μοιραστηκες μαζι μας.!! την αγαπη μου παντα Κανελλακι μου καλο!!φιλω σε..
Χαίρομαι που το μοιραστήκαμε Ρούλα μου. Πέρα απ' τα μηνύματα που περνάει, είναι μια εξαιρετική δουλειά με σπουδαία μουσικά κομμάτια.
ΔιαγραφήΦύγαμε λοιπόν!...
Πάμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην αγάπη μου!
(Γιούλη)
Έρχομαι κι εγώ, περίμενε 🏃♀️ 🏃♂️
ΔιαγραφήΠάμε, πάμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλή και καλή δουλειά, εκεί στις εσχατιές του Αιγαίου. Με συγκίνησε και για έναν πρόσθετο, προσωπικό, λόγο. Ο διορισμός μου, κάποτε, έγινε στο Γεννάδι. Με είχαν στείλει στη Ρόδο, μου φάνηκε μεγάλο το νησί και ζήτησα το .. μακρινότερο σχολείο. Το Γυμνάσιο μάζευε παιδιά από όλα τα χωριά της Νότιας Ρόδου.
Τα λέω αυτά και για να αναδειχτεί περισσότερο η προσπάθεια δασκάλων και παιδιών, συντελεστών γενικότερα, καθώς όταν βρίσκεσαι εκεί και δημιουργείς και παλεύεις, νομίζω ότι οι διαστάσεις της προσπάθειας και η εμβέλειά της απλώνονται περισσότερο..
Εύγε, λοιπόν, και ευχαριστούμε και σένα που το ξετρύπωσες και (μας) το πρόσφερες, Μαρία.
Πετύχαμε "φλέβα" δηλαδή Διονύση μου.
ΔιαγραφήΤο σχόλιό σου αποτυπώνει τις σκέψεις που έκανα όταν το πρωτοείδα. Στ' αλήθεια, τέτοιες δουλειές είναι αξιοθαύμαστες όταν προέρχονται απ' τις "εσχατιές" της χώρας.
Σ' ευχαριστώ πολύ!
Μπράβο στους εκπαιδευτικούς και τους ευχαριστούμε για τις προσπάθειες τους να δημιουργήσουν ανθρώπους με καρδιά. Σ'ευχαριστούμε Μαρία μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΣεβασμός σ' αυτούς τους εκπαιδευτικούς!
ΔιαγραφήΕυχαριστώ Αννούλα μου!
Με πόνο ψυχής και ένα κόμπο στο λαιμό το παρακολούθησα. Ένας τοίχος. Κι ο κόσμος ίδιος μου φάνηκε, φωτεινός στη μια του πλευρά, σκοτεινότερος δίχως ήλιο στην άλλη. Κι ανάμεσά τους ένας τοίχος που " όσο τον αγνοείς ψηλώνει"
ΑπάντησηΔιαγραφήΠίσω απ’ τα συρματοπλέγματα να αιωρείται η απόγνωση, τα αθώα παιδικά μάτια που ικετεύουν για μια θέση στη ζωή, ασάλευτα μικρά κορμάκια γεμάτα φύκια, η φρίκη έγινε ουρλιαχτό. Πως ν’ αντέξεις;
Μια ταινία με τεράστια συγκινησιακή φόρτιση, που βεβαίως δεν λύνει το πρόβλημα της μισαλλοδοξίας, της ρατσιστικής προκατάληψης, της μικροψυχίας, της παχυδερμικής αδιαφορίας αλλά μέσα απ’ την πρωτοβουλία αλληλεγγύης του μικρού μαθητή αφήνει μηνύματα αισιοδοξίας και ελπίδας για τα παιδιά που δεν θα φοβηθούν να γεμίσουν τη ζωή των ανθρώπων με αγάπη και ελπίδα, όταν εμείς οι μεγάλοι σαν Πόντιοι Πιλάτοι "Νίπτουμε τας χείρας"
ΜΠΡΑΒΟ στο δημοτικό σχολείο Γενναδίου Ρόδου, μπράβο στα παιδιά για το σενάριο, τη σκηνοθεσία, τη μουσική, Μπράβο και σε σένα Μαρία που μοιράστηκες μαζί μας την ταινία.
.....Κι η χώρα που μας δέχτηκε, σπίτι δε θα ‘ναι, μα εξορία. (Μπερτολτ Μρεχτ)
Καλή Αυριανή!
Σ' ευχαριστώ πολύ Αννίκα μου.
ΔιαγραφήΤα είπες όλα!...
Εξαιρετική δουλειά. Το λες και γροθιά στο στομάχι. Αν και φοβάμαι ότι τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα από ότι δείχνει το βίδεο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΉμουν έτοιμη να ρωτήσω πού είναι αυτό το σχολείο, για την περίπτωση που αποκτήσω εγγόνια, να τα γράψω εκεί, αλλά διαπίστωσα από το σχόλιο του κυρίου Μάνεση, ότι είναι μακριά.
Άξιοι αυτοί οι δάσκαλοι, που, δυστυχώς, είναι μειοψηφία.
Καλημέρα Μαρία Κανελλάκη.
Την ένιωσα αυτή τη γροθιά που λες, μη σου πω κι ένα δυνατό χαστούκι, Αρτίστα μου.
ΔιαγραφήΑπ' τις μειοψηφίες συνήθως γίνονται οι μεγάλες ανατροπές. Η πλειονότητα "χτενίζεται"...
Την καλησπέρα μου και τα φιλιά μου!
Πάμε μπροστά και δυνατά, Μαρία μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλπίζω να γίνει φωτεινό παράδειγμα σε αυτήν την ταλαιπωρημένη χώρα.
Πολλά φιλιά, φίλη μου.
Για κάποιους είναι φωτεινό παράδειγμα και μήνυμα ελπίδας.
ΔιαγραφήΦιλιά πολλά Μία μου!
ΠΑΜΕ γερά απέναντι στο σκοτάδι, στο φασισμό, στο μίσος !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΑΜΕ γερά Μαρία με μέσο τη σημερινή σου συγκλονιστική ανάρτηση ! Ανατριχιάζω παρακολουθώντας αυτό το μικρό φιλμ. Ένα φιλμ που τιμά την εκπαιδευτική κοινότητα, δασκάλους, παιδιά, γονείς, σχολεία !!!
Τελικά, δεν υπάρχει μονάχα το διαφημιζόμενο φασιστο-σκόταδο στην κοινωνία. Υπάρχει η ανθρωπιά, η αλληλεγγύη.
Αυτά τα παιδιά έκαναν μια ταινία μικρού μήκους με τους δασκάλους τους που, κατ' εμέ, πρέπει άμεσα να τραβήξει σε βραβεία κινηματογράφου.
Μαρία έχω μείνει συγκινημένος.
Εσύ ειδικά Γιάννη, ξέρεις πόσο δύσκολο είναι να υλοποιηθεί ένα τέτοιο πρότζεκτ. Τους βγάζω το καπέλο για τη σκέψη και την πρωτοβουλία, αλλά και για το άρτιο αποτέλεσμα. Απόδειξη, πως όταν θέλει ο άνθρωπος, φτιάχνει αγγέλους.
ΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα να έχεις!
Γροθιά Μαρία μου, γροθιά στο στομάχι .
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσες ακόμα θα φάμε για να ξυπνήσουμε;
Μπράβο σ αυτούς τους δασκάλους, γονείς και μαθητές .
Υπάρχει ελπίδα !
Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά
Ναι μωρέ, πάντα υπάρχει ελπίδα και νέα παιδιά που κάνουν τη διαφορά.
ΔιαγραφήΦιλιά Ρενάκι μου ♥
Με αυτό που διάβασα δικαιώνομαι για αυτό που λέω πάντα, όλα ξεκινούν από τους γονείς και τη σωστή παιδεία που αυτή ξεκινάει από τον πρώτο δάσκαλο που θα πάρει στα χέρια του αθώες λευκές ψυχές και θα τις φτιάξει πολίτες.Υπέροχο το τραγούδι ψάχνω να το βρω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεωργία μου, η τραγουδάρα εδώ:
Διαγραφήhttps://www.youtube.com/watch?v=ond0-f8qg4Q
(Παπακωνσταντίνου, Ιωάννου)
Τα φιλιά μου και ευχές για μια νέα ηλιόλουστη εβδομάδα!
Εξαιρετική δουλειά, εξαιρετικό τραγούδι, υπέροχα μηνύματα που όταν μας τα στέλνουν παιδιά αγγίζουν, συγκινούν και ρίχνουν "αλάτι στη πληγή" όπως κάπου λέει στο ταινιάκι το τραγούδι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν υπάρχουν κακά παιδιά, υπάρχουν παιδιά αφημένα στην τύχη τους χωρίς παιδεία, με αδιάφορους γονείς και ανύπαρκτους δασκάλους, γι αυτό και πρέπει όλοι μας, να ενθαρρύνουμε και να επιβραβεύσουμε παρόμοιες προσπάθειες!
Ένα ακόμη ευχαριστώ για το άγγιγμα καρδιάς Μαρία μου!
Ενθαρρύνουμε και χειροκροτούμε τέτοιες δουλειές.
ΔιαγραφήΕκτός απ' το αλάτισμα της πληγής, μας βάζουν ωραιότατα και τα γυαλιά τους.
Μπράβο τους!
Συγκίνηση, υπερηφάνεια, ελπίδα
ΑπάντησηΔιαγραφήχαρίζουν αυτά τα υπέροχα παιδιά και οι δάσκαλοί τους...
Έτσι ακριβώς!...
ΔιαγραφήΤην καλημέρα μου Ευρυτάνα.
Πάμε, πάμε, ΠΑΜΕ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοινοποιω πάραυτα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρία μου.. τωρα το είδα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε διέλυσε κορίτσι μου!
Συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές και σε σας που το ταξιδεψατε.
Πολλά φιλιά!