Κυριακή 16 Μαρτίου 2014

Σύνθημα: “΄Εχεις ταπεράκι”. Παρασύνθημα: “Θέλω να σε δω!”

Πήρα το μήνυμά σου. Κι εγώ θέλω να σε δω. Να με περιμένεις στην εξώπορτα, με τα χέρια ορθάνοιχτα να με σφίξουν μέσα τους. Ντρέπομαι να στο πω. Κοτζάμ γαϊδάρα, που αυτοπροσδιορίζεται στον κύκλο της ως ανεξάρτητη. Και να περιμένω με κρυφή λαχτάρα το σύνθημά σου. Την αιώνια αφορμή για να τρέξω κοντά σου. Το ταπεράκι σου. Που έχει κάνει αμέτρητες διαδρομές, ούτε το τρόλεϊ Κολιάτσου-Παγκράτι να ήταν. Έχει μεταφέρει τη φροντίδα και το νοιάξιμό σου, με τη μορφή ενός μουσακά ή μιας ντάνας αχνιστών λαχανοντολμάδων. Πάντα στριμωγμένα, για να χωρέσει όση περισσότερη αγάπη γίνεται. Τοποθετημένα με αρχιτεκτονική διάταξη, για να μου θυμίζει τις διδαχές σου περί τάξης.

Φεύγοντας βιαστικά, σου δίνω ένα πεταχτό φιλί. Κρύβει μέσα του, όσα δεν τολμώ να σου πω. Απ’ τις αγκυλώσεις και τους εγωισμούς μου. «Έχω ανάγκη να με νοιάζεσαι. Να μου μαγειρεύεις και να μου θυμίζεις διαρκώς, πόσο τυχερή είμαι που εισπράττω τόση αγάπη». Στην καληνύχτα σου, αποκωδικοποιώ τα λόγια που δεν πρόλαβες να μου πεις. «Να τρως καλά και να προσέχεις. Σε λατρεύω!». Αχ βρε μάνα! Όταν εγώ είχα το χρόνο σύμμαχο, εσύ τον είχες εχθρό. Έτρεχες να προλάβεις τη βάρδια στη δουλειά. Και τώρα που εσύ έχεις το χρόνο φίλο σου, εγώ τρέχω να προλάβω τη δική μου βάρδια στη ζωή. Δεν καταφέραμε να συντονιστούμε.

Κι όσο μεγαλώνεις, τόσο σε νιώθω να μικραίνεις. Να γίνεσαι ένα ανυπεράσπιστο παιδάκι που διεκδικεί την προσοχή μου. Ν’ ακούω τα άγχη και τις στεναχώριες σου. Για το ραντεβού στο ΙΚΑ που δεν κατάφερες να κλείσεις, για τα φάρμακα που ακριβύνανε, για την πετσοκομμένη σύνταξη. Κι όσο κυρτώνουν οι ώμοι σου, τόσο θέλω να σ’ αγκαλιάσω και να σου πω «Μη φοβάσαι, θα είμαι πάντα κοντά σου!». Και ποτέ δεν το είπα η δειλή. Μόνο εξυπνάδες σου πουλάω «Δεν υπάρχει ΙΚΑ ρε μάνα!... ΕΟΠΥΥ το λένε τώρα». Κι εσύ ν’απαντάς με αθώα παιδικότητα «Μάλιστα! Όλα τα’χει η Μαριωρή, ο ΕΟΠΥΣ τη μάρανε!...». Κι εγώ να σε διορθώνω με περίσσιο θράσος «Ο φερετζές ρε μάνα… ο φερετζές!».

Κάθε φορά που ανοίγω το ταπεράκι, με τυλίγουν τα αρώματα της αγάπης σου. Μοσχοκάρυδο για τον πόνο, κανέλλα για δυνάμωμα, πιπέρι για προστασία. Κι όσο δοκιμάζω τις γεύσεις σου, δακρύζω στη σκέψη. Για κείνη την ώρα… Που δεν θα με περιμένεις μ’ ένα ταπεράκι στην πόρτα. Που θα σου χαϊδεύω τα μαλλιά και θα οικτίρω τον εαυτό μου για όσα δεν σου είπα. Τότε, που θα έχω εγώ το χρόνο, μα δεν θα τον έχεις πια εσύ… Θα ξεγλιστράς λίγο-λίγο απ’ τη ζωή και θα κάνεις καλαμπούρια με τον θάνατο.

«Μάνα, σου έφερα καινούργια νυχτικιά. Μπαμπακερή, να σε ζεσταίνει το χειμώνα…»
«Όλα τα 'χει η Μαριωρή, ο φερετζές της λείπει!...»
«Τώρα βρήκες να το πεις σωστά;»
«Και τότες μπόραγα, μα έψαχνα αφορμή να μείνεις λίγο παραπάνω… ν’ ακούω τα πειράγματά σου…»
«Πεθύμησα τα ταπεράκια σου ρε μάνα!»
«Σαν λείψουν τα πιπέρια μου, να ιδώ τις μαγεριές σου!...»
Θα με αποστομώσεις. Λίγο πριν κλείσεις τα μάτια σου, κουρασμένη.

Στο ξεκίνημα της… “μετά τάπερ” ζωής μου.


Το συγκεκριμένο ταπεράκι, ταξίδεψε ως το TEXNIS STORIES και συμμετείχε στο 6ο παιχνίδι του 2ου κύκλου "Παίζοντας με τις λέξεις". Διακρίθηκε και βραβεύτηκε, μα κυρίως "γέμισε" ξανά με συγκίνηση και κοινές μνήμες, απ' όλους τους συμμετέχοντες στο παιχνίδι της Φλώρας. Σας ευχαριστώ ολόθερμα όλους για τα συγκινητικά σας σχόλια και την προσωπική σας κατάθεση για τα αντίστοιχα ... ταπεράκια που σημάδεψαν τη ζωή σας. Ιδιαίτερα ευχαριστώ την Φλώρα και τη φιλόξενη γωνιά της.





60 σχόλια:

  1. Θαυμάσιο!!!!!!!!!! Δεν έτυχε να είμαι διαδικτυακά συντονισμένη με τη φιλόξενη οικοδέσποινά σας αλλά σου λέω ειλικρινά και χωρίς να ξέρω τις άλλες διαγωνιζόμενες ιστορίες ότι θα το ψήφιζα ως πρώτο. Βγαλμένο -λες- μέσα από τον καθένα μας, γνώριμο και κομμάτι της ζωής είναι η ιστορία σου. Καλογραμμένη με εικόνες και συναισθήματα που εναλλάσσονται με επιτυχία. Συγχαρητήρια για τη διάκριση, Το άξιζε!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
    Καλησπέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αννούλα μου σ' ευχαριστώ πολύ και σε καλωσορίζω στο Απάγκιο!
      Με τιμούν τα λόγια σου. Κάθε φορά που διαπιστώνω πως μοιράζομαι κοινές εμπειρίες μαζί σας, συγκινούμαι πολύ... Καταλαβαινόμαστε μέσα από ένα κείμενο ;-)
      Να'σαι καλά και καλή εβδομάδα να έχεις!

      Διαγραφή
  2. Ούτε πήρα χαμπάρι ότι γίνεται διαγωνισμός, ούτε ψήφισα.
    (Μη μου γκρινιάξεις κι εσύ, το κάνουν άλλοι)
    Χωρίς να έχω διαβάσει καμία άλλη, η ιστορία σου με άγγιξε. Δεν ξέρω αν είναι μυθοπλασία ή εμπεριέχει στοιχεία της δικής σου ζωής, της δικής μου πάντως σίγουρα.
    Τα ταπεράκια της μάνας μου έχουν μείνει στην (δική μου) ιστορία. Ακόμα και τώρα όταν έρχεται στο σπίτι, όλο και κάποιο ταπεράκι με καρυδόπιτα θα μου φέρει.
    Συγχαρητήρια Μαρία. Πάντα τέτοια (τώρα κάτι είπα!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πέτρο μου το σχόλιο σου, αξίζει όσο χίλιες ψήφοι!
      Δεν θέλω τίποτα άλλο από σένα. Η παρέα σου με τιμά και μου δίνει πολύ κουράγιο.
      Να'σαι καλά και πάντα να έρχονται ταπεράκια στη ζωή σου...

      Διαγραφή
  3. "Έχω κλάψει, για πολλές ιστορίες έχω κλάψει, μα με τούτη πιο πολύ"....
    Δε σου κάνω πλάκα, έκλαψα κι επειδή είμαι ψιλοχοντρομαζώ, τη ξαναδιάβασα για να ξανακλάψω με την ησυχία μου... Ταπερ-νο-κρανίαση! Χίλια μπράβο! (δεν ξέρω τι θα γράψεις την άλλη φορά, αλλά αυτό, θα παραμείνει το νούμερο ένα στην καρδιά μου... ) ...

    Υ.Γ Υπάρχει ζωή "μετά-τάπερ";..... Όλα θα είναι τόσο αλλιώς, δεν το διανοούμαι... :(

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κλαίνε ωρέ οι πέτρες;
      Μη μου το χαλάς και σ' έχω για τη δυνατή της παρέας...
      Με συγκίνησες νυχτιάτικα κι έχω και πλυντήριο ν' απλώσω.
      Πετροταπεράκι μου εσύ...

      Διαγραφή
    2. Σε πληροφορώ ότι οι πέτρες πρώτα κλαίνε ωραία-ωραία και μετά πάνε και απλώνουν κι ένα πλυντήριο! Μόλις άπλωσα το λοιπόν, οπότε προφανώς και θα το αντέξεις κι εσύ! Εδώ αντέχουμε τις "πορτοκαλάδες" και τα "τάπερ" ωρέ, τι να μας κάνει ένα πλυντήριο ρούχων;.. ;) Μπάααααιι!

      Διαγραφή
  4. Μαρία μου, έχεις θείο χάρισμα ειλικρινά!.. με τη συγγραφή, με την απόδοση, εικόνων και συναισθημάτων και από τα 2 κείμενα σου που διάβασα, σήμερα..Καλώς σε βρήκα, λοιπόν....δίνεις πέρα απ΄όλα τ΄αλλα, την οικειότητα του να διαβάζεις τα δικά σου συναισθήματα, καθημερινές στιγμές σου,βαθιές σκέψεις σου, που κάποιος σε πρόλαβε και χαρισματικά τα αποτύπωσε στο χαρτί..τι άλλο να σου πω? θα έρχομαι να σε βρίσκω συχνά. Καλό σου βράδυ!
    ΥΓ Προσπαθώ να γίνω μέλος στο blog σου, αλλά αυτός ο blogger, μου έχει σπάσει τα νεύρα...έτσι προς το παρόν θα σε βρίσκω στο Google+.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιωργία μου καλωσόρισες!
      Πολύ σ' ευχαριστώ για τα λόγια σου! Με τιμούν ιδιαίτερα.
      Για τον μπλόγκερ μη σκας... με το google+ δεν έχω την καλύτερη των σχέσεων, αφού ακόμα δεν έχω καταλάβει πώς λειτουργεί, αλλά όπως και να'χει, θα βρίσκουμε τον τρόπο να τα λέμε...
      Να'σαι καλά και καλή εβδομάδα να έχεις!

      Διαγραφή
  5. Το διάβασα της μαμάς και κλάψαμε παρέα!
    Και της είπα πόσο την αγαπώ! Και πόσο θα μου λείψουν ίσως μαι μέρα οι φροντίδες της και τα ταπεράκια της κι όλα τα παρελκόμενα!

    ...δακρύζω στη σκέψη. Για κείνη την ώρα… Που δεν θα με περιμένεις μ’ ένα ταπεράκι στην πόρτα. Που θα σου χαϊδεύω τα μαλλιά και θα οικτίρω τον εαυτό μου για όσα δεν σου είπα. Τότε, που θα έχω εγώ το χρόνο, μα δεν θα τον έχεις πια εσύ…

    Εδώ έσπασε η φωνή καθώς διάβαζα!

    Αχ Μαρία μου! Αχ!
    Σε φιλώ γλυκά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ Αριστέα μου!...
      Το καλύτερο δώρο μου έκανες απόψε.
      Σ' ευχαριστώ απ' τα κατάβαθα της ψυχής μου!
      Να είσαστε καλά!...

      Διαγραφή
  6. Ο χρονος εχει στρογγυλεψει Μαρια μου,κι εχει κλεισει τις μνημες σε θολα μακρινα ταξιδια..Κι ερχεται μια φλασια με τα ταπερ κι αφηνει μια γλυκοπικρη γευση..Σα κι αυτη που μου μεινε απο το χθεσινο σου κειμενο οπου διαχειριστηκες την οδυνηροτητα του θανατου! Καθε φορα που τα πραγματα δυσκολευαν ερχοταν το ταπερ με τη γλυκεια καλοκυθοπιτα της μαμας .Δε ξαναφαγα κολοκυθοπιτα ουτε τολμησα να τη φτιαξω.Ηθελα να μεινω με κεινη τη γευση!Τελος παντων ας σκεφτω τα νυν, τα απειρα ταπερ που ταξιδευαν, χανονταν ..μυστηριωδως, ξαναεμφανιζονταν και σηματοδοτησαν τη φοιτητικη ζωη των παιδιων μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άφρα μου... με συγκίνησε πολύ το σχόλιο σου. Θλίψη και αισοδοξία μαζί, σε λίγες μόνο γραμμές.
      Σε καταλαβαίνω απόλυτα και σ' ευχαριστώ εγκάρδια που το μοιράστηκες μαζί μου.
      Να'σαι καλά!

      Διαγραφή
  7. Υπέροχο. Έχω λάβει και γω χιλιάδες ταπερακια αγάπης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μαρία μου αυτή η ιστορία είναι πέρα και πάνω από κάθε συναγωνισμό!!
    Υπέροχη στις αλήθειες της....αγγίζει κατευθείαν καρδιές!
    Να είσαι καλά....φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι τελικά είναι κοινό βίωμα το "ταπεράκι" της μαμάς, και ό,τι αυτό συμβολίζει.
      Να'σαι καλά Μαράκι μου, σ' ευχαριστώ για τα τιμητικά σου λόγια :-)

      Διαγραφή
  9. Mαρία Μαρία Μαρία!!!
    Παντού Μαρία σε κάθε λέξη!
    Με ξαναέκανες να κλάψω έχω καταντήσει γραφική!!
    Το ταπεράκι της μανούλας μου θα το χω πάντα φυλαχτό και θα μου χαμογελάει στις μαύρες μου!
    Πόσα συναίσθήματα μου έβγαλες!
    Να σαι καλά Μαρία μου σου στέλνω μια τεράστια αγκαλιά και ένα τεράστιο φιλί!!!
    Καλη εβδομάδα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελενάκι σου δίνω την υπόσχεση ότι στο επόμενο θα χαμογελάσεις!
      Αρκετό κλάμα ρίξαμε ;-)
      Φιλιά πολλά καλό μου!

      Διαγραφή
  10. Καλημέρα Μαρια μου!
    Συγχαρητήρια για την υπέροχη ιστορία σου και κυρίως για τα συναισθήματα που περνάς στους αναγνώστες σου!
    Έχεις ένα μοναδικό τρόπο να μας δένεις με την ιστορία σου!
    Επίσης συγχαρητήρια και για την πρώτη θέση και εύχομαι πάντα τόσο όμορφες πρωτιές να έχεις σε όλους τους τομείς της ζωής σου.
    Αν και δε ψήφισα την ιστορία σου (αυτό δεν λέει κάτι φυσικά) τολμώ να πω πως ξαναδιαβάζοντάς την σήμερα εδώ με έκανε να μετανοιώσω που δεν τη ψηφισα. Ήταν πως να το πω.... ηταν σαν σημερα να καταλαβα πληρως το νόημα μα και την έκτασή της!
    Α και μη ξεχασω για το τέλος να πω ακομη ενα μπραβο γιατί ήσουν η μονη αν δε κανω λαθος που με μια κατεξοχην αστεια φραση καταφερες να συγκινησεις τοσο πολυ!

    Καλη εβδομαδα! Φιλακια πολλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική μου γλυκιά, ειλικρινά δεν θέλω να σχολιάζουμε το θέμα των ψήφων. Τα λόγια και η αγάπη σας, είναι πολύ πιο πολύτιμα απ' όλες τις ψήφους του κόσμου! Πολύ σ' ευχαριστώ για τα σχόλιά σου. Μου δίνεις και την ευκαιρία να επικεντρώνομαι στον τρόπο που γράφω και να εντοπίζω λάθη και αδυναμίες.
      Να'σαι καλά, καλό βράδυ να έχεις!

      Διαγραφή
  11. ξυπνάς, θεριεύεις συναισθήματα, σαρώνεις ότι καλύτερο κοιμάται μέσα μου...
    τα σημερινά μου δάκρυα συγκίνησης ολόψυχα σε σένα αφιερωμένα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βίκυ μου... σ' ευχαριστώ ολόψυχα καρδιά μου!
      Το πιο ωραίο δώρο, τα δάκρυα ενός ανθρώπου. Να'σαι καλά!...

      (Υ.Γ. Απορία: στο μπλογκ σου έχεις αποκλείσει τα σχόλια;)

      Διαγραφή
    2. ναι τα έκλεισα τα σχόλια Μαρία μου. νιώθω λιγότερο αμήχανη τώρα...

      Διαγραφή
  12. Καλημέρα Μαράκι
    όπως σου προείπα η ιστορία που μας παρουσίασες
    όχι απλά στέκει λογοτεχνικά τέλεια αλλά έχει και
    το χάρισμα να συγκινεί και να αναδυκνύει την πεμπτουσία
    του ανθρωπισμού!!!
    Αυτό είναι που σε καταξιώνει ότι δηλαδή μιλάς και αγγίζεις
    καρδιές χωρίς να φοβάσαι ακόμα και το τσαλάκωμα!!

    φιλάκι και να συνεχίσεις τον διάπλου στα κρυφά συναισθήματα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καρδιολόγος τσαλακωμένη Ελένη μου... όπως το γράφεις.
      Σ' ευχαριστώ πολύ-πολύ για τα λόγια σου!
      Καλό βράδυ να έχεις!

      Διαγραφή
  13. Σύνθημα: "Το λάτρεψα". Παρασύνθημα: "Είσαι φοβερή".
    Η γραφή σου κάθε φορά με συγκινεί, με αγγίζει και με ταξιδεύει...
    Θερμά συγχαρητήρια, Μαρία μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχαχαχα.... είσαι ά π α ι χ τ η!!!!
      Να'σαι καλά Έλλη μου, μ' έκανες και γέλασα με την καρδιά μου απόψε.

      Διαγραφή
  14. Μαρία μου με συγκίνησες με τα λόγια που θέλουμε να πούμε και λίγα λέμε
    σ'αυτές τις άξιες μάνες που ανάθρεψαν 5παιδιά και 'μεις κάνουμε τα ελάχιστα για κείνες!

    Συγχαρητήρια τα κείμενά σου πάντα συγκινούν και αποσπούν τα βραβεία
    δεν έχω χρόνο για τον διαγωνισμό και χαίρομαι πολύ που μου δίνεις
    τη χαρά να τ'απολαμβάνω απ'τη σελίδα σου!

    Φιλάκια γλυκά !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου ρε Ζουζού καπετάνισσα! Θυμάμαι ένα κείμενό σου για τα γενέθλια της μαμάς σου και πόσο με είχε συγκινήσει. Κι είμαι σίγουρη ότι κι εσύ συνεχίζεις την παράδοση των τάπερ, με τα παιδιά σου.
      Να'σαι καλά Ζουζού μου, πολλά φιλιά στο νησί σου!

      Διαγραφή
  15. ........
    Παντοτινή σου αναγνώστρια!!
    Καλή βδομάδα Μαρία μου!!
    Φιλάκια ολόγλυκα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αναγνώστριά μου εσύ!...
      Όσα ευχαριστώ και να σου πω, πάντα λίγα θα είναι.
      Να'σαι καλά Μαριλενάκι μου!

      Διαγραφή
  16. Και παντα αυτη η γαμημενη αισθηση
    οτι δεν προλαβαμε να πουμε τιποτα
    απ'οσα θελαμε να πουμε
    ποσο μαλιστα να κανουμε.
    Η ζωη φανταζει σαν ανοιγοκλεισμα ματιων.
    Οταν αποχαιρετουσα τον πατερα μου στην εκκλησια
    η σκεψη μου του ελεγε...του ελεγε ...του ελεγε...
    πριν προλαβει η γη να ξεκινησει να του λεει.

    Επιασε "ψιλοβροχο".Χαρτομαντηλο ,παρακαλω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εσύ;
      Κι εγώ. Όπως το περιγράφεις. Ακριβώς!
      Ευχαριστώ για το μοίρασμα. Το χαρτομάντηλο στη μέση παρακαλώ...

      Διαγραφή
  17. Είναι περιττό να πω και εγώ πόσο με καθήλωσε, με συγκίνησε η ιστορία σου Μαρία , χαίρομαι να σε διαβάζω πάντα , αυτή τη φορά όμως χτύπησες την ευαίσθητη πλευρά όλων μας και μιας που έχω χάσει τη μητέρα μου , πόσα ήθελα να της πω και δεν είπα!!!!Ευχαριστώ πολύ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νικόλ μου εκτιμώ πολύ την προσωπική σου κατάθεση και σ' ευχαριστώ πολύ που το μοιράστηκες.
      Να'σαι καλά και καλή δύναμη σε ό,τι κάνεις στη ζωή σου!

      Διαγραφή
  18. Μαράκι μου έχεις την ικανότητα να κάνεις το ψεύτικο, ζωή και το πραγματικό, παραμύθι.
    Τα λόγια σου με άγγιξαν, με καθήλωσαν και με ταρακούνησαν... Πόσες φορές σκέφτομαι πως δεν της λέω αρκετά και πάλι συνεχίζω να κρατιέμαι λες και θα την έχω για πάντα...! Σ'ευχαριστώ για το ξύπνημα!
    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ ένα ταρακούνημα ήθελα για να θυμηθώ κάτι ανοιχτούς λογαριασμούς που έχω μαζί της. Καιρό τώρα...
      Κατερινάκι μου σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου. Με συγκινείς πάντα να ξέρεις...
      Και τα δικά μου φιλιά!

      Διαγραφή
  19. λέω (φωναζω μάλλον) στα παιδιά μου ,πως ταπεράκι από εμένα δεν πρόκειται να δουν....μου άλλαξες γνώμη!
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχαχα... Νάσια μου ποτέ μη λες ποτέ!
      Το ταπεράκι συμβολίζει πολλά. Δεν γίνεται να μην υπάρξει στη σχέση με τα παιδιά μας. Πάντα θα είναι η αφορμή για μια συνάντηση. Έστω και σύντομη ;-)
      Τα φιλιά μου και την καλησπέρα μου!

      Διαγραφή
  20. Αν και σε τέτοια κείμενα δεν χωράνε βαθμολογίες και βραβεία.. Ήταν η πρώτη μου επιλογή στον διαγωνισμό!
    Μόνο βαθειά συγκίνηση μπορείς να νιώσεις και αυτό το δυνατό ταρακούνημα " μην χάνεις άλλο χρόνο.. πες σε αυτούς που αγαπάς όσα νιώθεις ΤΩΡΑ πριν να είναι πολύ αργά. " Αυτό σκέφτομαι συνέχεια για να μη κάνω άλλα λάθη με όσους αγαπώ.. Σ'ευχαριστούμε Μαρία που μοιράστηκες τις προσωπικές ίσως εμπειρίες σου που σε οδήγησαν να γράψεις για ακόμα μία φορά καθηλωτικές αλήθειες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ σας ευχαριστώ που ήρθατε ως εδώ και μοιραζόμαστε τροφή απ' το ίδιο ..."ταπεράκι".
      Φιλιά πολλά Κατερινάκι μου γλυκό!!!

      Διαγραφή
  21. "αχ βρε μάνα...δεν καταφέραμε να συντονιστούμε" Αλήθεια μιας ζωής σε μια παράγραφο!
    Συγχαρητήρια για το βραβείο σου Μαρία! Έχεις την ικανότητα να "σπαταλάς" ευρηματικά και συντονισμένα,
    όμορφα συναισθήματα, εικόνες και συγκινήσεις! Υπέροχη δουλειά Μαρία μου!
    Εγώ το έχασα πάλι το παιχνίδι, νόμιζα πως είχα κι άλλο χρόνο...τέλος πάντων.
    Να είσαι καλά Μαράκι μου και πάντα νικήτρια στα παιχνίδια και στη ζωή! Τα φιλιά και τον θαυμασμό μου με αγκαλιά!:-))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ βρε Κατερίνα μου, συντονίσου στο επόμενο παιχνίδι σε παρακαλώ!
      Θέλω πολύ να διαβάσω κάτι δικό σου αυτή τη φορά.
      Σ' ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα σχόλιά σου, για την αγάπη και την ευγένειά σου!
      Να'σαι καλά!

      Διαγραφή
  22. Αχ!! αυτός ο συντονισμός... Κανελλάκι μου...το μόνο μου παράπονο.. μα να μην συντονιζόμαστε;;....ασε δε τα ταπεράκια που έχω χάσει .από όλα λείπουν τα καπάκια... μα τι τα έκαναν παιδί μου;; εγώ με τα καπάκια τα δίνω...απορεία άλυτη ακόμα.... αχ!! Κανελλάκι μου ο κόμπος στον λαιμό δεν λέει να φύγει...πόσες αλήθειες..!!!!! μακαρι να μπορούσαμε να λέγαμε αυτά που θέλαμε και να μας ακούγατε ..!!!!! όταν παιρνούν τα χρόνια το καταλαβαινεις. .. γι αυτό αγαπη μου να λέτε στους αγαπημενους σας πόσο τους αγαπατε... δεν θέλουν πολλά .. μονο ένα νοιαξιμο........ τι κανεις;;; είσαι καλά;; θέλεις κατι;; απλες μα τόσο συμαντικες λέξεις για εκεινους που τις περιμένουν...!!!!!!! ελειψα για λίγο .. με χρειάζονταν η κόρη...... φιλώ σε..!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρουλάκι μου γλυκό... αυτό ήταν το μόνιμο παράπονο της μάνας μου. Τα χαμένα καπάκια...
      Λοιπόν τις προάλλες, κατηφόρισα στην Κρήτη μας και της έκανα έκπληξη. Της χτύπησα το κουδούνι ένα πρωί και τη ρώτησα "Κερνάς καφέ;"... Κι όταν γύρισα Αθήνα, είχα πολλά "ταπεράκια" στις αποσκευές μου!
      Σε νιώθω απόλυτα και συμμερίζομαι το συλλογισμό σου.
      Να'σαι καλά Ρουλάκι μου γλυκό!

      Διαγραφή
  23. Ο,τι και να πει κανεις για ΑΥΤΗΝ την ιστορια θα ειναι φτωχο! Εγω σε ευχαριστω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ σ' ευχαριστώ για την "ψήφο" εμπιστοσύνης σου! Στ' αλήθεια με συγκίνησες στης Φλώρας και τώρα πάλι...
      Να'σαι καλά!

      Διαγραφή
  24. Αχ Μαράκι μου τι μου έκανες!!
    Δε βλέπω τα πλήκτρα από τα δάκρυα που γέμισαν τα μάτια μου!
    Τα ταπεράκια σου χτύπησαν στόχο, καρδιά κατευθείαν!
    Τώρα βρήκα χρόνο να διαβάσω τις ιστορίες σας, ευτυχώς γιατί θα έχανα αυτή την ωραία ιστορία!!!!
    Αληθινή πέρα ως πέρα και γι αυτους που είχαν ταπεράκια αλλά και γι αυτούς που δε πήραν ποτέ, άλλος λόγος για κλάμα και αυτός!!!
    Είναι η σειρά μου τώρα να στέλνω ταπεράκια και μου αρέσει πολύ!!!
    Δε ξέρω αν θα προλάβω να πω κάποτε αυτά που πρέπει, ξέρω ότι θα μετανιώνω που δεν τα είπα!!!!!
    Αν πάμε εκείνη την κατασκήνωση που λέγαμε στην Κρήτη, θα λέμε ατέλειωτες ιστορίες!!!!!
    Να είσαι καλά Μαράκι μου!!!
    Πολλά φιλιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρένα μου με συγκίνησες απόψε... Ακόμα γελάω με την ανάρτησή σου. Και κλαίω απ' τη συγκίνηση ταυτόχρονα...
      Την κατασκήνωση πρέπει να την πάμε στα σίγουρα. Κανονίστε το εσείς στο αρχηγείο και θα κάνω τ' αδύνατα δυνατά να βρεθώ κοντά σας.
      Σε φιλώ γλυκά και σου στέλνω μια αγκαλιά "ευχαριστώ" κι όλη μου την εκτίμηση!

      Διαγραφή
    2. Θα την πάμε , να είσαι σίγουρη!
      Θα συνωμοτήσει το σύμπαν!!!!!

      Διαγραφή
  25. ...να ήξερες πόσο έχω στενοχωρηθεί με τα ...ταπεράκια που δεν πρόκειται να ξανάρθουν... Τουλάχιστον, έχουμε πάρει αρκετή αγάπη... και τώρα παίρνοντας την σκυτάλη είναι η σειρά μας να δώσουμε εμείς τα ταπεράκια... μαζί με άπειρη αγάπη....
    Καλό βράδυ
    Φιλιά
    Νεφέλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς όρισες Νεφέλη (ή Στέλλα ;)
      Σ' ευχαριστώ πολύ που ήρθες ως εδώ και μοιραστήκαμε γεύσεις απ' τα προσωπικά μας "ταπεράκια"...
      Ας είν' καλά η Ρένα μας που κάνει τις αναμεταδόσεις ;-)
      Φιλιά πολλά, καλό βράδυ να έχεις!

      Διαγραφή
  26. Δεν τα έχω ζήσει με τη μαμά μου, τα έζησα όμως με τη γιαγια μου που ήταν αυτή που με μεγάλωσε και με έκανε αυτό που είμαι σήμερα σαν άνθρωπος. Τα ταπεράκια ήταν η αδυναμία της προκειμένου να περνάω από το σπίτι καθημερινά και βέβαια γελούσα από τη μια αλλά από την άλλη νευρίαζα γιατί έπρεπε μετα τη δουλειά κουρασμένη να τρέχω, με ενοχλούσε που θα πήγαινα μέχρι εκεί ενώ εκείνη με είχε βγάλει από το κόπο να μαγειρεύω. Ακόμα μετανιώνω για όσα δεν της είπα, νομίζοντας πως υπάρχει χρόνος (εγώ περισσότερο απο εκείνη) και όταν έφυγε ξαφνικά και λίγο άδικα.. τα έχασα. Περάσανε πέντε χρόνια και είναι πολλές οι στιγμές που την αναζητώ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ φίλη μου για την προσωπική σου κατάθεση. Καλώς όρισες στο Απάγκιο!
      Όσα χρόνια και να περάσουν, οι γεύσεις αυτές δεν θα ξεθυμάνουν. Θα είναι εκεί, να μας θυμίζουν την αγάπη που εισπράξαμε ως παιδιά.
      Να'σαι καλά και καλό βράδυ να έχεις!

      Διαγραφή
  27. Μαρία μου καλησπέρα. Διάβασα το φανταστικό αυτό κείμενο με τη Ρένα. Η φωτογραφία που είδες δεν είναι ψεύτικη. Πραγματικά μας συγκίνησες. Αυτά τα συναισθήματα που ξέθαψες από μέσα μας δεν περιγράφονται. Τι να θυμηθώ; Το ρόλο της κόρης που περίμενε με λαχτάρα τη βοήθεια της μάνας η το ρόλο της μάνας που προσπαθεί να σταθεί στα παιδιά της όσο περισσότερο μπορεί. Ο ρόλος της κόρης είναι πιο γλυκός. Ακόμα λαχταρώ την αγκαλιά της μάνας κι ας λύγισαν οι ώμοι της. Ακόμα θυμάμαι και δεν θα το ξεχάσω ποτέ πως όταν ερχόταν η μαμά σε κάθε κάλεσμά μου όλα ήταν έτοιμα όταν γυρνούσα από τη δουλειά και σκεφτόμουν ότι είχα διακοπές. Μακάρι ο Θεός να την έχει γερή και να είναι κοντά μας για πολλά χρόνια ακόμη. Φιλάκια πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιούλα μου σου ζητώ συγνώμη για την καθυστέρηση στην απάντησή μου, στο τόσο συγκινητικό σου σχόλιο. Σήμερα αξιώθηκα να βρω λίγο χρόνο και να δω τα σχόλια. Περιττό να σου πω, πως τη φωτογραφία σας θα τη θυμάμαι όσο ζω. Ήταν μια καταπληκτική έκπληξη και τιμή για μένα! Θαύμασα τη φαντασία σας, να αποφορτίσετε τη συγκίνηση του κειμένου με μια αυθόρμητη και αληθινή φωτογραφία σας.
      Εύχομαι ολόψυχα να είσαστε πάντα γερές και δυνατές!
      Να'σαι καλά, με συγκίνησες πολύ απόψε...

      Διαγραφή
  28. Μια ανάρτηση της Ρένας με το κείμενό σου ήταν η αφορμή να σε γνωρίσω και νομίζω ότι στο εξής θα σε ακολουθώ φανατικά. Σου γράφω με τα μάτια θολά από τα δάκρυα και τα χέρια μου τρεμάμενα από τη συγκίνηση. Το πόσο με άγγιξε δε μπορώ να περιγράψω, ειλικρινα σε κάθε επανάληψη της ανάγνωσης ξυπνούν όλο και πιο πολλα συναισθήματα που με κάνουν να θυμάμαι τον εαυτό μου ως κόρη και να διακρίνω στη θέση της μανούλας αυτά που βιώνω αυτό τον καιρό με τη δική μου κόρη. Αλήθεια νομίζω ότι πολλά απ αυτά που γράφεις τα νιώθει και τα βιώνει τώρα και το δικό μου παιδι κι αυτο είναι κάτι που με αγγίζει απίστευτα.
    Χαιρομαι ιδιαίτερα που σε γνώρισα, ελπίζω καποτε και από κοντα!!
    Σ'ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ σ' ευχαριστώ για τα ζεστά σου λόγια! Ένα εγκάρδιο καλωσόρισμα στα μέρη μου κι όλη μου την εκτίμηση!
      Τα βιώματά μας είναι κοινά, μας ενώνει ο ύψιστος ρόλος της μάνας. Εύχομαι καλά δρομολόγια στα προσωπικά σου "ταπεράκια" προς την κορούλα σου ;-)
      Να'σαι καλά, ολόψυχα σ' ευχαριστώ!

      Διαγραφή
  29. Αχ μωρέ, τι όμορφο να γεμίζεις το ταπεράκι της ψυχής σου με ομορφιά, αγάπη, συναισθήματα, όνειρα κι ελπίδα...
    Σ' ευχαριστώ, Μαρία, για το υπέροχο ταπεράκι που μας χάρισες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.