Κυριακή 15 Ιουνίου 2014

14 bloggers γράφουν "Το μυστήριο του καφενείου..."

Στο προηγούμενο επεισόδιο:

"...Η Ελπίδα, συναισθηματικά φορτισμένη πια, αφαίρεσε το CD από τη συσκευή και αναλύθηκε σε δάκρυα.Τι έπρεπε τώρα να κάνει; Πόσο, ποιους και με ποιο τρόπο θα επηρέαζε μία της απόφαση;Ο χρόνος της τελείωνε… και χρειαζόταν οπωσδήποτε βοήθεια".



"Φ"
Όση ώρα ο κυρ-Μιχάλης μάζευε τα άδεια ποτήρια απ’ το τραπεζάκι που καθόταν η παρέα, το μυαλό του δούλευε μεθοδικά κι έκανε προβολή των γεγονότων που είχαν προηγηθεί. Η κοπέλα που εξαφανίστηκε ως δια μαγείας, την ώρα ακριβώς που του ξεδίπλωνε τις πτυχές μιας  περίεργης ιστορίας . Η απροσδόκητη φωνή του πελάτη που τον φώναξε, σχεδόν επιτακτικά, για λογαριασμό…  Ακόμα ηχούσε στ’ αυτιά του εκείνη η τσιριχτή φωνή. Ανατρίχιασε σε μια φευγαλέα σκέψη, πως η φωνή αυτή του ήταν γνώριμη. Όχι όμως απ’ τους τακτικούς πελάτες του, που επισκέπτονταν συχνά το καφενείο. Τα παιδιά της σχολής και κάτι ηλικιωμένοι συνταξιούχοι που παίζανε τάβλι τ’ απογεύματα. Συνειδητοποίησε ξαφνικά πως κανείς απ’ τους πελάτες του δεν θα διέκοπτε μια προσωπική του κουβέντα, φωνάζοντας σχεδόν αδιάκριτα. Τις πιο πολλές φορές, πηγαίνανε οι ίδιοι στο εσωτερικό του καφενείου για να πληρώσουν. Κυρίως αν τον βλέπανε να κάθεται για να ξεκουράσει τα πόδια και τη μέση του. Κι ύστερα, θυμήθηκε το έντρομο βλέμμα της κοπέλας όση ώρα του μιλούσε, καθισμένη σε μιαν απόμερη γωνιά στα ενδότερα του καφενέ . Την αεικίνητη ματιά της πέρα-δώθε και τη διάχυτη ανησυχία της μήπως τους παρακολουθεί κάποιος.  Επανάφερε τη σκηνή στο μυαλό του. Ο τύπος που τον ρώτησε με μακρόσυρτη φωνή για το λογαριασμό, οι αργές κινήσεις του μέχρι ν’ ανοίξει το μαύρο χαρτοφύλακά του… κι ύστερα τα επιτηδευμένα αστεία του, που δεν πρόδιδαν άνθρωπο που βιάζεται.  Σαν αναλαμπή, θυμήθηκε  τη στιγμή που του απόσπασε την προσοχή, δείχνοντάς του ένα παλιό αρχοντικό στην αντίθετη πλευρά του δρόμου. Τον ρώτησε αν γνωρίζει τον ιδιοκτήτη, γιατί ενδιαφέρεται ν’ αγοράσει ένα ακίνητο στην περιοχή…


*****


Το τελευταίο κομμάτι του παζλ, ήρθε και ταίριαξε απόλυτα στην εικόνα! Όση ώρα μέτραγε τα ρέστα, είχε αντιληφθεί κάποιον απ’ την παρέα, να σηκώνεται και να κατευθύνεται στο εσωτερικό του καφενείου. Κι ήταν όλοι τους, ίδιας κοψιάς άνθρωποι. Γύρω στα τριάντα, καλοντυμένοι και με σκούρα γυαλιά. Κι εκείνο το “Κυρ-Μιχάλη”, του θύμισε έντονα τη χροιά μιας γνώριμης φωνής. Από ένα χειμωνιάτικο βράδυ. Η φωνή ήταν το ίδιο παγερή με τη νύχτα εκείνη. “Πάτροκλος;” Όταν αντιλήφθηκε τι είχε συμβεί, ανατρίχιασε.

Στον ίδιο χωροχρόνο, η Ελπίδα επιστρατεύει όση αυτοκυριαρχία της έχει απομείνει και βάζει μπροστά τη μηχανή του αυτοκινήτου. Το ραντεβού με την Νάντια είναι σε λίγα μόλις λεπτά και πρέπει να βιαστεί. Στο ράδιο παίζει ένα τραγούδι κι οι στίχοι, της τραβούν την προσοχή “Σ’ έψαχνα μια ζωή / τώρα ίχνη σου γυρεύω στο χάρτη / χάθηκες μια στιγμή / γέμισε ο ουρανός μου με δάκρυ”.

Ο κυρ-Μιχάλης κλείνει το ραδιόφωνο. Κατεβάζει τους διακόπτες κι ετοιμάζεται να τραβήξει το μάνταλο της εισόδου και να κλειδώσει το μαγαζί. Είναι εξαντλημένος απ’ την ένταση.

Η Ελπίδα οδηγάει βουρκωμένη. Τα χέρια της τρέμουν και με δυσκολία τα σταθεροποιεί πάνω στο τιμόνι. Παρκάρει και τραβάει απότομα χειρόφρενο, ψιθυρίζοντας μια προσευχή:"Όποιος κι αν είσαι εκεί πάνω, Θεός ή Άγγελος, φώτισέ με και βοήθα με… Σ’ έχω μεγάλη ανάγκη!"

- Μιχάλη…
- Ι…Ι…. Ισιδώρα! Εσύ εδώ;
- Κλείσε όλα τα φώτα και μαντάλωσε την πόρτα. Πρέπει να σου πω…



*****


Η εξώπορτα της πολυκατοικίας είναι ανοιχτή. Τη σπρώχνει και κατευθύνεται στη γκαρσονιέρα του ισογείου. Πίσω της περνάει ένας καλοντυμένος κύριος που κατέβαινε το κλιμακοστάσιο. Της ρίχνει μια στιγμιαία ματιά και κατευθύνεται στην έξοδο. Το δάχτυλό της κινείται προς το κουδούνι. Δεν προλαβαίνει να το αγγίξει. Η πόρτα ανοίγει απότομα και πίσω της εμφανίζεται η Νάντια. Το πρόσωπό της είναι αλλοιωμένο κι ανέκφραστο. Σαν να μην είχαν ιδωθεί ποτέ ως τώρα. Έτσι την ένιωσε. Ξένη κι απόμακρη. Της κάνει νόημα να μπει μέσα και να κάτσει στο μοναδικό έπιπλο που υπάρχει στο μικροσκοπικό χώρο. “Πάω να φτιάξω ένα φραπέ. Θέλεις;” “Τέτοια ώρα; Θα στοιχειώσουμε το βράδυ απ’ την αϋπνία…” της απαντάει, προσπαθώντας να διεισδύσει στα μάτια της φίλης της. Να αποκρυπτογραφήσει την παγερή στάση της. Την παρακολουθεί με γυρισμένη την πλάτη να ετοιμάζει τους καφέδες. Διακρίνει τον εκνευρισμό της, στις απότομες κινήσεις της. Σερβίρει τους καφέδες σ’ έναν ξύλινο δίσκο και κάθεται δίπλα της. Η Ελπίδα παρατηρεί το τρέμουλο στα χέρια της φίλης της. Κινεί το καλαμάκι στο ποτήρι, σαν να θέλει να σχηματίσει γράμματα πάνω στον αφρό. Παίρνει όρκο, πως ένα “Φ” είναι ένα απ’ αυτά. Ίσως και το πρώτο…

Μιλάει ασταμάτητα. Τα χέρια της τρέμουν. Του φαίνονται ακατάληπτα αυτά που του διηγείται. Προσπαθεί να τα αποθηκεύσει στη μνήμη του, για να τα επεξεργαστεί αργότερα. “Είναι ένα κύκλωμα ολάκερο… Εμπορεύονται μωρά… Απ’ όλες τις άκρες της γης. Από ανεπιθύμητες γέννες κυρίως… Εξαγοράζουν κιόλας. Σε περιοχές που τα παιδιά θεωρούνται εμπόρευμα. Στήνουν κοινωφελή ιδρύματα για να εισπράττουν δωρεές και χορηγίες… Τα μαζεύουν, τα χωρίζουν σε κατηγορίες και τα διακινούν σ’ όλον τον πλανήτη… Τα καλά κομμάτια τα χρυσοπουλάνε στις πιάτσες των δυτικοευρωπαίων που διψάνε για σεξ με ανήλικα… Kάποια λιγότερο τυχερά, καταλήγουν σε χειρουργικά τραπέζια και τους αφαιρούν τα όργανα. Όσα δεν είναι γερά και τους είναι άχρηστα, τα θανατώνουν… Ίσως άκουσες τις προάλλες για έναν ομαδικό τάφο μωρών, στις Φιλιππίνες… Τους κάνανε πειράματα με αδοκίμαστα εμβόλια και ισχυρά φάρμακα. Όσα πέθαναν, τα θάψανε σε μιαν απόμερη περιοχή έξω απ’ την Μανίλα… ”




-Ισιδώρα μου… πώς; Θέλω να πω… πώς βρέθηκες εσύ μπλεγμένη σ’ αυτόν τον εφιάλτη;

- Δεν έχω πολύ χρόνο… Θα σου πω τα απολύτως απαραίτητα και θα φύγω. Η Ελπίδα κινδυνεύει. Είναι απ’ τα παιδιά που επιλέχτηκε για τις δραστηριότητες του κυκλώματος στην Ελλάδα. Οι οδηγίες διακινούνται μέσω υψηλόβαθμων στην ιεραρχία. Σε ανύποπτους χώρους και χρόνους… μέσα σ’ ένα χαρτοφύλακα συνήθως, ή σ’ ένα βιβλίο που ξεχνιέται στο τραπεζάκι ενός εστιατορίου και τον βρίσκει ο επόμενος…

-Ξέρω… Άθελά μου, υπήρξα μάρτυρας σ’ αυτό το αλισβερίσι.

-Το πατρικό μου σπίτι είναι για ξεκάρφωμα. Ψάχνουν μέρη που οι ιδιοκτήτες τους έχουν καθαρό μητρώο, για να μην κινούν τις υποψίες της αστυνομίας. Τα υποτιθέμενα ζευγάρια είναι πειθήνια όργανά τους και διεκπεραιώνουν τις άνωθεν εντολές. Προφανώς υπήρξαν και οι ίδιοι, αρπαγμένα παιδιά ενός ιδρύματος. Νεκρώνονται ψυχικά και εκτελούν απλά εντολές.




-Και πώς φτάσανε σε σένα;
-Εγώ πήγα σ’ αυτούς. Πάνε χρόνια. Μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη. Θυμάσαι τον πατέρα μου ε; Θα με σκότωνε και μένα και το μωρό. Δεν είχα επιλογή παρά να δεχτώ τη συμφωνία μιας κυρίας που ήταν επίτροπος σ’ ένα ίδρυμα. Γέννησα την κόρη μου και την πήραν αμέσως. Ήταν όλα νομιμοφανή. Είχα εκβιαστεί να υπογράψω κάτι χαρτιά και η συμφωνία ήταν να εισπράξω ένα ακριβό αντίτιμο και να ξεχάσω για πάντα τι είχε γίνει. Με τα χρήματα αυτά, έφυγα απ’ το πατρικό μου και έζησα μόνη στην Θεσσαλονίκη. Σπούδασα, έκανα έναν αποτυχημένο γάμο και επέστρεψα εδώ μόλις πέθανε ο πατέρας μου. Η μάνα μου είχε ήδη φύγει…
-Ναι, θυμάμαι… Και το παιδί; Τι απόγινε;
-Ποτέ δεν τόλμησα να ρωτήσω ή να ψάξω γι αυτήν. Το παρελθόν μου με καίει Μιχάλη… Σα λαβωμένο σίδερο που είναι μπηγμένο στην καρδιά μου ισόβια… Ούτε είχα σκοπό να ανακινήσω κάτι. Μέχρι που βρέθηκε η Ελπίδα στο σπίτι. Την είδα και λύγισα. Το ίδιο κι αυτή. Μοιάζουμε τόσο πολύ… Μα κι αν ακόμα θέλαμε να μάθουμε την αλήθεια, ποτέ δεν θα το καταφέρουμε. Όλα τα χαρτιά είναι αλλοιωμένα ή εξαφανισμένα. Και ξέρεις Μιχάλη;

- Πες μου… αν η Ελπίδα είναι κόρη σου… σωστά τα σκέφτομαι;
- Δεν ξέρω πια τι είναι σωστό. Συγχώρα με αλλά δεν έχω κουράγιο να σκεφτώ τίποτα πια… Κι ύστερα απ’ αυτή την επίσκεψη, αμφιβάλλω αν θα με ξαναδείς ζωντανή… Έχουν τον τρόπο τους να μαθαίνουν τα πάντα. Φτιάχνουν στρατιές ανθρώπων που υπάρχουν ανάμεσά μας και δρουν ύπουλα. Κάποια μέρα…


“… Θα εξουσιάσουμε το σύμπαν αγαπητές μου! Τι κρίμα να μην είστε εκεί για να το δείτε! Ετοιμαστείτε, γιατί σας περιμένουν κάποιοι παλιοί φίλοι σας… Ελπίδα, δεν θα το πιστέψεις, αλλά απόψε θα συναντηθείς με τη γυναίκα που σε γέννησε. Για μία και μοναδική φορά, θα έχεις την ευκαιρία να την δεις. Μετά θα κάνετε όλοι μαζί, ένα μακρινό ταξίδι δίχως επιστροφή…”

Η Ελπίδα δεν πρόλαβε να καταλάβει αν το “Φ”, ερμηνευόταν ως “Φώτης” ή “Φύγε!”. Λίγη ώρα αφότου μπήκε στη γκαρσονιέρα της Νάντιας, πέντε κουστουμαρισμένοι άντρες εισέβαλαν απ’ την πόρτα, κραδαίνοντας…


Η ιστορία είναι η προσωπική μου συμμετοχή, σε μια αρχική ιδέα της Μαρίας Νι. Βασισμένοι στην ιδέα αυτή, για ακόμη μία φορά, 14 bloggers αποφασίσαμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να την εξελίξουμε, δημιουργώντας ένα συλλογικό, συνεργατικό κείμενο.


Συμμετέχουν οι εξής φίλοι-μπλόγκερς:
 Μαρία Νι. → Η αρχή του μυστηρίου
 Ελενα Λ → Μια ανάσα!
 MARILISE → ΙΣΙΔΩΡΑ
Hengeo → Το Γιασεμί
ΕΚΦΡΑΣΟΥ → Η Λεγεώνα
des tzav → Σαν σε όνειρο...
airis → Ελπίδα
Funky Monkey -> Παράλληλες κινήσεις
Απάγκιο -> "Φ"
Levina →
Xris Kat →
me (maria) →
Xristina @ Dear e-diary →
Georgette B. →
Μαρία Νι. →
Καλή συνέχεια στην Λεβίνα μας που παίρνει τη σκυτάλη!...

47 σχόλια:

  1. Τι να σχολιάσεις βρε Μαρία στα γραπτά σου..
    Συγκλονιστικό. Γιατί δυστυχώς υπάρχει εκεί έξω.
    Κι εμείς ούτε που φανταζόμαστε τι, που, πως και γιατί.. ανήμποροι εντελώς.
    Τι συνέχεια να δώσει τώρα η επόμενη κοπέλα ήθελα να ήξερα..
    Μ'αρέσει που γκρίνιαζες στην Έλλη, και πάλι το έκανες το θαύμα σου.

    Κι αυτές οι εικόνες.. σαν μαχαίρι στην καρδιά.
    Καλή συνέχεια με δύναμη..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γκρίνιαζα γιατί κατά βάθος είναι ένα θέμα που με πονάει. Και ήξερα πως μοιραία θα πάω εκεί.
      Κατερίνα μου σ' ευχαριστώ ολόψυχα που ήρθες αμέσως κοντά μου και μου άφησες το σχόλιο σου. Με ενθαρρύνεις και με βοηθάς πολύ.
      Να'σαι καλά Κατερινάκι μου!

      Διαγραφή
  2. Ετοιμάζω τον Διαγωνισμό Φωτογραφίζειν. Θα μπω αύριο να το διαβάσω με ησυχία.
    Καληνύχτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να δω πως θα γράψω το τέλος...
      Ανατρίχιασα πολλές φορές στο διάβασμά του.
      Φοβερή εξέλιξη.
      Σ΄ευχαριστώ Μαρία μου.
      Καλημέρα.

      Διαγραφή
    2. Καλή επιτυχία στο διαγωνισμό Μαράκι και καλό κουράγιο να έχεις!
      Εγώ σ' ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου έδωσες να συμμετέχω σ' αυτό το μαγικό ταξίδι!
      Καλό βράδυ!

      Διαγραφή
  3. ω τόσο τρομερό τόσο πραγματικό τόσο αληθινό!
    δυστυχώς τούτο το "σενάριο", το τόσο θαυμάσια γραμμένο απ' την έξοχη πένα σου, δεν είναι μονάχα της φαντασίας...
    τελείωσα την ανάγνωσή του παγωμένη.
    να είσαι καλά Κανελλάκι μου, σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι όλα αποσπάσματα από ειδήσεις που διαβάζω κατά καιρούς. Δυστυχώς...
      Σ' ευχαριστώ Βίκυ μου που βρέθηκες πάλι κοντά μου και με συντροφεύεις με τα σχόλια και την αγάπη σου!
      Να'σαι καλά!

      Διαγραφή
  4. Καταπληκτική συνέχεια και βγαλμένη από τη ζωή! Συγχαρητήρια, ότι και να πω θα είναι λίγο, και σίγουρα θα το έχεις ξανακούσει! Γράφεις καταπληκτικά, σε θαυμάζω!
    Καλό ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ο Ιησους κι η Μανα Του!!!! Σε θριλερ κανονικο εξελισσεται! Μπραβο χιλια θα πω, αν και με εναν κομπο στο λαιμο κι ενα μαχαιρι στην καρδια, τους λογους τους ξερεις, τους ειπαν κι οι προηγουμενες! Φουυυυυυυυ!
    Φιλια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χίλια ευχαριστώ θα σου πω εγώ Χριστινάκι μου!
      Καλό βράδυ να έχεις!

      Διαγραφή
  6. Πωπω, τι συνέχεια ήταν αυτή; Το αγρίεψες και το απογείωσες! Εξελίσσεται εντυπωσιακά η ιστορία θα έλεγα!

    Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιώργο έδωσες καλή πάσα κι εσύ με την ιστορία σου με την Ισιδώρα. Με βοήθησε πολύ στο να σχηματίσω μια εικόνα για τη σχέση των δύο ηρώων.
      Σ' ευχαριστώ πολύ που ήρθες κι απόψε!
      Να'σαι καλά και καλό βράδυ να έχεις!

      Διαγραφή
  7. Eκπληκτική συνέχεια Μαρία μου!
    Συγχαρητήρια!

    Καλημέρα και καλή εβδομάδα να έχεις! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λεγεωνάριε μου Καλησπέρα!
      Βασικά εσύ ήσουν ο ιθύνων νους της ιστορίας. Πάνω στην ιδέα σου περί λεγεώνας, κεντάμε οι υπόλοιποι.
      Σ' ευχαριστώ πολύ Κική μου!

      Διαγραφή
  8. ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ!!!!!!
    Και το πιο συγκλονιστικό είναι ότι περιέγραψες κάτι που συμβαίνει στα αλήθεια!
    Πόσο θα ήθελα να ήταν μόνο ένα παραμύθι αυτή η συμμετοχή σου!
    Δεν μπορώ ούτε καν να ανασάνω όταν το διαβάζω!
    Δεν μπορώ να σταθώ στο παιχνίδι μετά από τέτοιο κείμενο.
    Εχω ανατριχιάσει.
    Δεν μπορώ να πω τίποτα άλλο!
    Την καλημέρα μου όσο μπορεί να είναι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε νιώθω Ελενάκι μου...
      Επιφυλάσσομαι για πιο ευχάριστα στο εγγύς μέλλον.
      Καλό βράδυ καρδιά μου!

      Διαγραφή
  9. Σε διάβασα με κομμένη την ανάσα!!!
    Σου σφίγγω το χέρι για άλλη μία φορά Μαρία μου ♥
    Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ που μου έδωσες την αρχή της ιστορίας.. Αν δεν είχα από κάπου να πιαστώ, δύσκολα θα το συνέχιζα. Δεν τόχω μ' αυτό το είδος.
      Τελικά είναι μια υπέροχη σκυταλοδρομία. Ανυπομονώ για τη συνέχεια...
      Αριστάκι μου γλυκό καλό βραδάκι να έχεις!

      Διαγραφή
  10. Καλημέρα Μαρία μου και καλή εβδομάδα
    Συγχαρητήρια πολλά απογείωσες την ιστορία
    με το μοναδικό σου τρόπο!!!
    Καλή συνέχεια...

    φιλί γλυκό

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή εβδομάδα να έχεις Ελενάκι μου και σ' ευχαριστώ πολύ που πέρασες από δω!
      Να'σαι καλά!

      Διαγραφή
  11. Θρίλερ για γερά νεύρα......αποτροπιαστική και ταυτόχρονα αληθινή η διάσταση που έδωσες με την συγκλονιστική γραφή σου......καλή συνέχεια , Σε φιλώ Μαρία μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Για ιστορία μυστηρίου το ξεκινήσαμε Κλαυδία μου, αλλά η γραφή σε πάει τελικά σε αναπάντεχους προορισμούς. Άντε να δούμε...
      Καλό βράδυ γλυκιά μου Κλαυδία, σ' ευχαριστώ πολύ για τη συντροφιά σου♥

      Διαγραφή
  12. !!!!!!!!!!
    Είσαι φοβερή! Τι κείμενο, τι εναλλαγές, τι πλοκή, τι αγωνία!
    Σ΄ευχαριστώ, όχι μόνο γιατί συμπορευτήκαμε σε όλο αυτό, αλλά και γιατί γράφοντας είναι σαν να κατάφερες να μπεις μέσα στο μυαλό μου, στην κυριολεξία. Ακολούθησες όσα είχα σκεφτεί, έγραψες όσα δεν τόλμησα ίσως να γράψω κι ακόμη περισσότερα... και εν τέλει, απογείωσες την ιστορία.
    Πολλά μπράβο και καλή συνέχεια στη Λεβίνα! Φιλάκια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν ξέρεις πόσο χάρηκα με το σχόλιο σου Έλλη μου! Είχα μεγάλη αγωνία αν θα συνεχίσω τη σκέψη σου. Χαίρομαι αφάνταστα που μου έδωσες το στίγμα σου.
      Να'σαι καλά, ειλικρινά σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  13. Εδωσες τρομερή συνέχεια κι εξαιρετική πάσα Μαρία μου!!! Σίγουρα αυτά συμβαίνουν κι αλήθεια, κι εδώ στην σημερινή Ελλάδα που μιλάμε... Καλά για αλλού δεν θέλω καν να φανταστώ.. Αυτό και μόνο το κάνει ακόμα πιο τρομακτικό!!!
    Μου αρέσει πως τα έδεσες όλα κι αρχίζει και δένει το ένα στοιχείο με το άλλο!!! Είσαι φοβερή!!!
    Μπράβο σου κοπέλα μου!!! Σε φιλώ και καλή βομάδα να χεις!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ αυτά τα στοιχεία Μαριλένα μου!... Σαν επιθεωρητής της αστυνομίας ένιωθα, που πρέπει να συγκεντρώσει τα στοιχεία για να βγάλει άκρη... Ελπίζω να μη με σιχτιρίζει η Λεβίνα :-(
      Φιλιά πολλά και σ' ευχαριστώ απ' την καρδιά μου για τα λόγια σου!

      Διαγραφή
  14. Ω! μια τραγική ιστορία που μου ακούγεται τόσο αληθινή...
    Καλή συνέχεια Levina μου, η "μαγιά" της Μαρίας υπήρξε εξαιρετική!

    ΑΦιλάκια πάντα καρδιάς! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η Λεβίνα εν τω μεταξύ είναι εξαφανισμένη. Ελπίζω να μη μου φέρει τη μαγιά στο κεφάλι...
      Στεφανία μου πολύ σ' ευχαριστώ που το διάβασες και μου άφησες το σχόλιο σου. Η γνώμη σου μετράει πολύ.
      Φιλιά πολλά και καλό βράδυ να έχεις!

      Διαγραφή
  15. Καλά παιδί μου, για την Λεβίνα μιλάς και θέλεις να σου απαντήσει φυσιολογικά ένας συντονισμένος άνθρωπος;
    Ούτε που το είχα προσέξει ότι είμαι μέσα στο δρώμενο με το καφενείο!!! άιντεεε.... ή φταίει το αλτσχάιμερ ή
    η κατάστασή μου είναι πιο σοβαρή από όσο νόμιζα...!!!
    Τι μου κάνεις, τι μου κάνεις!!!
    Ελπίζω να δουλέψει το ακατοίκητο και να κατεβάσει καμιά ευπρεπή συνέχεια Μαρία μου :-))

    Τα φιλιά μου και τις Καλημέρες μου...

    υγ . χαμένη στην μετάφραση δεν σου είπα ότι γέμισες σασπένς τον χώρο του καφενείου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ιστορία μυστηρίου καλεί Λεβίνα, όβερ!
      Η σειρά σας μαντάμ! Περάστε, διαβάστε και αφήστε μια συνέχεια να πορευτούμε.
      Λεβινάκι μου σου έχω απόλυτη εμπιστοσύνη. Θα μεγαλουργήσεις!
      Καλές εμπνεύσεις και καλή δύναμη σε ό,τι κι αν κάνεις!

      Διαγραφή
  16. Ποσο υπέροχο κείμενο.. Πόσο υπέροχη συνέχεια...

    ..............................

    Πόσο χαίρομαι που δε γράφω μετά από σενα....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχαχαχα.... Πόσο με έκανες να γελάσω απόψε!....
      Γεια σου ρε Χριστινάκι! Θεά!!!
      Καλό βραδάκι να έχεις :-))))

      Διαγραφή
  17. Άντε πάλι! Τι θα γίνει μ' εσένα; Έχεις αναγάγει το blogging σε επιστήμη.
    Σε αυτή την ανάρτηση θίγεις ένα σωρό σοβαρότατα ζητήματα της σύγχρονης εποχής.
    Δεν θα ξαναγράψω τα τετριμμένα για τον τρόπο σκέψης σου, θα περιμένω να γράψεις βιβλίο να τρέξω να το αγοράσω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εσύ μη μιλάς, γιατί ο κυρ-Μιχάλης είναι δικό σου δημιούργημα. Απ' αυτό το καφενείο ξεκινήσαμε κι όλο εκεί γυροφέρνουμε... Βιβλίο δεν ξέρω αν θα βγάλω, μάλλον καφενείο θ' ανοίξω στο τέλος ;-)))
      Kαλό βράδυ αρχηγέ μου!

      Διαγραφή
  18. Γειά σου Μαρία, να σου συστηθώ καταρχήν, είμαι η Νίκη και πρώτη φορά μπαίνω να διαβάσω κάτι δικο σου. Το απογείωσες! Νομίζω ότι όλοι όσοι συμμετέχεται,έχετε απύθμενη φαντασία!
    Με μάγεψε το γραπτό σου...δεν το διάβαζα απλά, το ζούσα!
    Σκληρή η συνέχεια, αλλά τόσο μέσα στην πραγματικότητα!!!!
    Νιώθω ιδιαίτερα τυχερή που βρήκα στο χάος του internet την όαση της καλλιτεχνικής παρέας σας!
    Καλό ξημέρωμα, και πάντα τόσο δυνατές εμπνεύσεις και δημιουργίες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς την Νίκη μας!
      Η αλήθεια είναι ότι μέσα απ' τη συλλογικότητα, βγαίνουν διαμάντια. Ελπίζω να σε δούμε και σένα σ' ένα μελλοντικό δρώμενο & να απολαύσεις αυτή τη μοναδική εμπειρία.
      Σ' ευχαριστώ απ' την καρδιά μου για την επίσκεψή σου και τα σχόλια σου!!!
      Καλό βράδυ Νίκη μου !

      Διαγραφή
  19. τωρα πλεον η ιστορια μας εξελισσεται σε μυθιστορημα σε νουβελα , εισαι η ψυχη μας , τα ματια μας η ανασα μας η σκεψη μας γεννησαμε ηρωες και ιδεές και επλεξες ιστορια με φως και οντοτητα για αλλη μια φορα υποκλινομαι λατρεμενο μου Καννελακι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάτια μου τα παραλές νομίζω. Είμαστε όλες μια αλυσίδα και η καθεμιά βάζει την προσωπική της οπτική. Όλες μαζί, δίνουν ένα υπέροχο αποτέλεσμα. Η ιστορία μας δεν ξέρω πού θα μας βγάλει, κι αυτή είναι η ομορφιά της. Το απροσδόκητο...
      Να'σαι καλά γλυκιά μου, σ' ευχαριστώ πολύ-πολύ για τα καλά σου λόγια!

      Διαγραφή
  20. Καλημέρα και συγχαρητήρια
    Έδωσες συγκλονιστική συνέχεια θίγοντας ένα θέμα δυστυχώς υπαρκτό και απάνθρωπο. Δεν το χωράει ανθρώπου νους και όμως γίνονται τέτοια αποτρόπαια εγκλήματα και εσύ με την πένα σου το ανέδειξες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς όρισες Ελένη μου και σ' ευχαριστώ πολύ που ήρθες ως εδώ και για το σχολιασμό σου!
      Καλό βράδυ να έχεις !

      Διαγραφή
  21. Συγχαρητήρια Μαρία μου για την εκπληκτική συνέχεια που έδωσες!
    Συνδύασες το ισχυρό σου πνευματικό ταλέντο με εξαίσιο λόγο, περνώντας μηνύματα και συναισθήματα υψηλού βεληνεκούς!
    Άνοιξες διάπλατα τα παράθυρα της ψυχής μου και μπήκαν αυτές οι αλήθειες που
    συγκινούν και προβληματίζουν! Άδικα γκρίνιαξες στην Έλλη λοιπόν! Να είσαι καλά Μαράκι μουκαι να έχεις ένα όμορφο ξημέρωμα! Φιλιά πολλά με αγκαλιά!:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ ρε Κατερινάκι... ψηλώνω κάτι πόντους κάθε φορά που διαβάζω τα σχόλια σου.
      Με συγκινείς πολύ, στο έχω ξαναπεί.
      Κι έχεις δίκιο, άδικα γκρίνιαξα στην Έλλη μας... Είναι που τρόμαξα στην πρώτη ανάγνωση.
      Αλλά τελικά, όλα γίνονται ;-)
      Φιλιά πολλά Κατερινάκι μου & σ' ευχαριστώ απ' την καρδιά μου!

      Διαγραφή
  22. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω παρακολουθήσει την ιστορία ολόκληρη, το απόσπασμα σου όμως στέκεται αυτούσιο, θίγοντας ένα εγκληματικό θέμα που καίει και τσουρουφλάει κι ως συνήθως, η κοινή γνώμη το υποβαθμίζει. Να είσαι καλά Μαρία και καλό απόγευμα :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η κοινή γνώμη είμαστε εμείς Πέτρα μου. Υπάρχουν κανάλια πληροφόρησης που το αναδεικνύουν και το ξεμπροστιάζουν καθημερινά. Όσο κι αν προσπαθούν να το κρύψουν, η δυσωδία είναι πλέον έντονη.
      Ευχαριστώ για την επισκεψούλα και το σχόλιό σου! Να'σαι καλά Πετρουλίνι μου :-)

      Διαγραφή
  23. Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι σαν εσένα Κανελλάκι μου. που βγάζουν στην επιφάνεια .. έστω και σαν ιστορία καφενείου τόσο τρομακτικά γεγονότα .. γιατί δεν είναι φανταστικά δυστυχώς αυτά που γράφεις.. μακάρι να ήταν.. πόσο θα το θέλαμε!!!!! με ενα κόμπο στο λαιμό αυτήν την φορά θα σε αφήσω.. να φύγω......εδώ τα χαμόγελα ειναι περιτά... μόνο περίσκεψη χρειάζεται για τον κόσμο που ζούμε.. φιλώ σε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Μαρία μου είχα μείνει πίσω στην ιστορία μας...σήμερα την ξανάπιασα από την Έλλη και μετά μια και ήρθε η σειρά μου...είχα πολλή μελέτη, μα το απόλαυσα..
    Και η δική σου συνέχεια ήταν συγκλονιστική....φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.