Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2016

Άμα σου πω “Συμπόσιο” βγαίνεις!...


Μια Ζωή που είν’ Ωραία, κατά κόσμον Αριστέα
εργαστήρι είχε στήσει σ’ ένα δώμα του σπιτιού
ντεκουπάριζε αβέρτα όταν σφήνωσε μια ιδέα
στο μπουκλένιο της κεφάλι:
“Δεν αφήνω το πινέλο, τον καμβά και το μπουκάλι
και να οργανώσω άρδην ένα στέκι  ποιητών;”

Το Αφρούλι ευθύς παίρνει να της πει για την ιδέα,
λίγο πριν στεγνώσει η πάστα κι ενώ ήταν ήδη αργά:
“Πού σε βρίσκω φιλενάδα;”
“Στις αγκάλες του Μορφέα!”
“Καλέ ξύπνα, σου’ χω νέα!”
Με το νι και με το γκλίτερ τα ανέλυσε η Μπουκλέα   
περί ποίησης και τέχνης και πως θα το πει “Συμπόσιο”.
Χασμουριόταν το Αφρούλι:
“Το κρακελέ μου μέσα…
 δεν γλυτώνω το υπογλώσσιο!”

Κι απ’ της Βηθλέεμ τ’ αστέρι πριν δυο χρόνια ένα ασκέρι
με στιχάκια ανιχνεύει μονοπάτια ποιητών
γιατί ένα εργαστήρι που απλόχερα προσφέρει
είναι  σύνθημα στον τοίχο
ξεσηκώνει και εμπνέει, σιωπή που βγάζει ήχο
συντροφιά που συνταιριάζει  σα μπαλάντα αστεριών.

Μην την ψάχνεις τη μαγεία σ’ ουρανούς κι ιερατεία
κάπου ανάμεσά μας είναι οι τεχνίτες της ζωής
με την πλάτη γυρισμένη στων καιρών την αγλωσσία
στέλνουν σήματα με λέξεις
οργανώνουν τις παρέες, ημερεύουνε τις σκέψεις
σε μυούν στη δοξασία μιας πανάρχαιας τελετής.

Αν το δείτε κάποιο βράδυ έν’ αστέρι να βολτάρει
μπουκλωτό και απαστράπτον σε συμπόσια να καλεί
είναι μια συνωμοσία για να βγουν απ’ το πατάρι
οι κρυμμένες αντιστάσεις
πετροβόλημα στο φόβο, αφορμές για να γιορτάσεις
όσα λαχταρούν να νιώσουν οι μικροί μας εαυτοί.

 [ *Υπογραμμισμένες,  οι τρεις εναρκτήριες λέξεις του Συμποσίου]
 Πηγή φωτογραφίας: http://lupitovi.tumblr.com/Charlie Chaplin - The Kid

Ήταν η συμμετοχή μου στο επετειακό - 10ο συμπόσιο ποίησης της Αριστέας μας. Οι συμμετοχές αυτή τη φορά ξεπέρασαν  κάθε προσδοκία και έδωσαν εξαιρετικές δημιουργίες, μαζί με στιγμές συγκίνησης, συντροφικότητας, χαράς, αλλά κι ένα έμπρακτο δείγμα για το αποτέλεσμα που έχει μια συλλογική δουλειά.
Συμπτωματικά αυτές τις μέρες, χρειάστηκε να βρεθώ στο περιβάλλον ενός νοσοκομείου και να διαπιστώσω για άλλη μια φορά αυτό που η Αριστέα μας υπενθυμίζει διαρκώς, με τον τίτλο στο μπλογκ της αλλά και μέσα απ’ τις αναρτήσεις της: “Η ζωή είναι ωραία”. Εκεί που ο χρόνος έχει την υπέρτατη αξία και οι συναλλαγές γίνονται μόνο μαζί του. Να τον διεκδικήσεις, να τον κερδίσεις και να τον ημερέψεις απ’ το άλγος και τις αγωνίες. Εκεί που οι άνθρωποι παίρνουν τη σωστή τους διάσταση. Γίνονται ταπεινοί, συμπονετικοί, μοιράζονται κουβέντες, πίκρες και χαμόγελα.

Αν μπορούσα να χωρέσω σε μια εικόνα και σε μια φράση την κορύφωση της συγκίνησης και του ανθρώπινου μεγαλείου, θα ήταν μια μόνο στιγμή, ένα βλέμμα και λίγες λέξεις ενός νεαρού προς τη μάνα του. Όση ώρα ανεβαίναμε παρέα  στο ασανσέρ του νοσοκομείου, η ηλικιωμένη γυναίκα –εμφανώς ταλαιπωρημένη και υποβασταζόμενη απ’ τον γιο της- παρατηρούσε τον εαυτό της στον καθρέφτη. Το πρόσωπό της είχε την ώχρα της ρόμπας της, το χέρι της ήταν μελανιασμένο γύρω απ’ τον καθετήρα  που ήταν κολλημένος μ’ ένα τσιρότο πάνω στη φλέβα της και με δυσκολία ισορροπούσε πάνω στις χνουδωτές παντόφλες της.
“Τα χάλια μου”, μονολόγησε στον εαυτό της.
Ο γιος της, την κοίταξε μέσα απ’ τον καθρέφτη κι έσφιξε πιο δυνατά τις παλάμες  του στα μπράτσα της:
“Τώρα που σηκώθηκες, μη σε νοιάζει τίποτα μάνα! Θα πάμε στις κομμώτριες, στις βιτρίνες, παντού. Μη σε νοιάζει...

44 σχόλια:

  1. Και καθώς απολάμβανα ξανά το χιούμορ σου, ήρθε το συμπλήρωμα και με γονάτισε! Ένας κόμπος στο στομάχι πρώτα και ύστερα, ευτυχώς, ένα χαμόγελο.
    Σε τέτοια μέρη και σε τέτοιες στιγμές, η σκέψη κάνει το άλμα και πηγαίνει στην πραγματική... πραγματικότητα.
    Να είσαι καλά κι εσύ κι όσοι αγαπάς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Επανήλθα για το "Αρχίζω και συνηθίζω": εκπληκτικό...

      Διαγραφή
    2. Άλμα απ' την εικονική, στην πραγματική πραγματικότητα (πολύ μου άρεσε ο όρος σου).
      Aλεξάνδρα μου σ' ευχαριστώ!

      Διαγραφή
  2. Να μολις τωρα σε σκεφτομουν κι ελεγα πως καιρο εχω να σε διαβασω και τσουπ ηρθες μπροστα μου (δε ζητουσα τπτ αλλο; ), τι να πρωτοπω..για τα νοσοκομεια αφου τα ξερεις..τα ζησαμε κι απο μεσα..τα μασησαμε μα δε χωνευονται..μονο αυτο που λες η ζωη ειναι υπεροχη αλλα μαζι με την υγεια για αυτο να την εκτιμαμε οταν την εχουμε το λεω για να το ακουω πρωτα εγω που πανικοβαλομαι αλλα και πλητω με το παραμικρο..
    Το ποιημα σου υπεροχο πραγματικα υπεροχο οπως και υπεροχοτατο ειναι το κοριτσι μας χεχε νομιζω πως θα εχει την οψη της θεας Καλι με τα δε θυμαμαι ποσα χερια. Αμα εισαι ανθρωπος ανθρωπος κανεις ομορφα πραγματα κι εχεις και καλους φιλους ναι;
    Καλο βραδυ Μαρια μου και περαστικο να ειναι οτι σας εκανε να βρεθειτε στο χωρο του νοσοκομειου.. Τη γραφη σου τη λατρευω και περιμενω πως και πως αναρτησεις σου να ξερεις..φιλια πολλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στέλλα μου χαθήκαμε για λίγο, αλλά δεν ξεχαστήκαμε.
      Ευτυχώς, όλα καλά.
      Ειλικρινά σ' ευχαριστώ για τα λόγια σου!

      Διαγραφή
  3. Έλιωσα εγώ με τον γιο...
    Το ποίημα το θυμάμαι και σκεφτόμουν πόσο απίστευτα εφευρετικό είναι!
    Συγχαρητήρια! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κι ενώ είχα τόσα πολλά να σου γράψω για τον ύμνο (που αποτελείται από δύο μέρη και όποιος στάθηκε μόνο στο σατιρικό κομμάτι αδίκησε τους εκπληκτικούς στίχους που ακολούθησαν) διάβαζα και ξαναδιάβαζα το κειμενάκι που ακολούθησε. Ως άνθρωπος που έζησε τα νοσοκομεία και με τους δύο γονείς, που τους αντίκρισε κάποια στιγμή γερασμένους και αδύναμους κι έπρεπε όχι μόνο να τους φροντίσει αλλά και να τους στηρίξει συγκινήθηκα όσο δεν φαντάζεσαι!
    Θυμάμαι τον μπαμπά... Μην ντρέπεσαι του έλεγα! Κάποτε με έπλενες και με καθάριζες εσύ! Τώρα είναι η σειρά μου και το κάνω με αγάπη! Κι αν χρειαστεί πάλι το ίδιο θα κάμω Μαριώ μου!

    Η ζωή είναι ωραία όταν δίνουμε και παίρνουμε αγάπη!
    Όταν δημιουργούμε από το ελάχιστο, ό,τι έκφραση κι αν έχει η δημιουργία μας!.
    Όταν μοιραζόμαστε όσα δημιουργούμε!
    Γιατί όλα παίρνουν αξία από τη χρήση τους!@
    Πολυλόγησα και θα ξεχάσω να σου πω.....
    ΣΛ!♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ήταν πολλές οι στιγμές που σε σκεφτόμουν εκείνες τις ώρες.
      Το sos κεφάλαιο "Πώς διαχειριζόμαστε τις κρίσεις", το είχα μάθει νεράκι.
      Να που χρειάστηκε να το εφαρμόσω στην πράξη.
      ΣΛ κι εγώ Αριστάκι μου!

      Διαγραφή
  5. Και δεν μπορώ Μαρία μου, να μην αναρωτηθώ, γιατί άραγε να πρέπει ο άνθρωπος ν' αγγίξει τον υπέρτατο πόνο για να κατανοήσει, να συμπονέσει τον συνάνθρωπο του και ν' αγαπήσει;
    Τι όμορφα που είναι αυτά τα συμπόσια, τι υπέροχο χάρισμα είναι αυτό να μπορείς να γράφεις ποιήματα, τι τυχερή που αισθάνομαι που περιτριγυρίζομαι από άτομα που έστω και διαδικτυακά ξέρουν ν' αγαπούν και να το δείχνουν!
    ΑΦιλάκια ζεστά καρδιάς και ας χιονίζει έξω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ίσως γιατί μόνο στις κρίσεις ο άνθρωπος παραμερίζει το ΕΓΩ του Στεφανία μου.
      Σ' ευχαριστώ πολύ για τα ζεστά σου λόγια!

      Διαγραφή
  6. Επάξια ονομάστηκε "ύμνος του Συμποσίου"
    Μαρία μου με λεπτό χιούμορ παραστατικότητα
    και χάρη γράφτηκε το ποίημα σου
    Εκείνο το: "Μην την ψάχνεις τη μαγεία
    σ’ ουρανούς κι ιερατεία κάπου
    ανάμεσά μας είναι οι τεχνίτες της ζωής"
    Έγραψε στην καρδιά μου!!!!
    Στα νοσοκομεία μπερδεύεται το κουβάρι
    της ψυχής κι άντε να βρεις την άκρη

    Σε φιλώ πολύ γλυκά ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το Συμπόσιο έχει πλέον τη σφραγίδα σου Ελένη μου!
      Και χαίρομαι αφάνταστα που δημιουργίες όπως το "γαντζάκι" σου, έχουν σαν αφετηρία το δρώμενο αυτό.
      Σ' ευχαριστώ πολύ για την παρουσία και τα λόγια σου Ελένη της καρδιάς μας♥

      Διαγραφή
  7. Θα ξεκινήσω με την ευχή να είναι όλα γρήγορα περαστικά, Μαρία μου!
    Το ποίημά σου το θυμάμαι για το χιούμορ του - δικαίως πήρε τον τίτλο του "ύμνου του Συμποσίου"! Ήταν μια υπέροχη, ξεχωριστή συμμετοχή. Συγχαρητήρια!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Το μπουμπούκι που σπάει το τζαμάκι και μας καλεί να πετροβολήσουμε φόβους μπήκε και στην δική μου την καρδιά Μαρία μου!! Συγχαρητήρια για την συμμετοχή σου, τόση ξεχωριστή, που στα σίγουρα έλιωσε την Αριστέα!!
    Εύχομαι περαστικά να ναι όλα με τα νοσοκομεία Μαρία μου.. Είναι ατελείωτες οι ιστορίες σε ανσανσέρ, ράντζα και θαλάμους.. Να σαι καλά κοπέλα μου και να χεις ένα ξεκούραστο σ/κ. Σε φιλώ γλυκά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε ναι, καιρός είναι να πάρουμε με τις πέτρες ό,τι μας χαλάει την ψυχή!
      Αρκετό φόβο τους πληρώσαμε.
      Μαριλένα μου συγχαρητήρια θερμά για την υπέροχη συμμετοχή σου και την άξια διάκρισή σου!
      Με την Ελένη, είστε πλέον το αχτύπητο ποιητικό δίδυμο!
      Πολλά-πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  9. Είναι ύμνος όντως. Ύμνος του Συμποσίου αλλά προπαντός ύμνος στη ζωή. Μαζι με το κείμενο που το συνόδευσε έκανε τα συναισθήματα να ξεπηδούν. Πολύ συγκινήθηκα και με το θέμα ''νοσοκομείο'' είμαι πολύ ευαίσθητη σήμερα μια και έμαθα νέα πολύ άσχημα μιας καλής φίλης μου
    Αφήνω φιλιά με δακρυσμένα μάτια Μαρία μου
    Να σαι καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ωχ... δεν έχω λόγια.
      Να αφήσω μια ευχή μόνο, να έχει την καλύτερη εξέλιξη η φίλη σου.
      Αννούλα μου σ' ευχαριστώ πολύ και καλή δύναμη!

      Διαγραφή
  10. " Μην την ψάχνεις τη μαγεία σ’ ουρανούς κι ιερατεία
    κάπου ανάμεσά μας είναι οι τεχνίτες της ζωής "
    Θησαυρός οι στίχοι σου!
    Μπράβο, Μαρία μου!!!
    Γέλασα με όσα γράφεις για το μπουκλωτό και συγκινήθηκα με τα τελευταία σου λόγια, που ξεχειλίζουν από ανθρωπιά κι ευαισθησία!!!
    Καλό σου απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Νάτο και το χιούμορ.....! Μαρία συγχαρητήρια και στη δική σου συμμετοχή. Κάτι διαφορετικό εντελώς....! χιούμορ γεμάτο φρεσκάδα και ανάσες. Πολύ ευρηματικό και εκφραστικό. Τι να πω βρε παιδιά. Συναντώ τόσα μα τόσα ταλέντα εδώ στην παρέα που πραγματικά γεμίζεις ελπίδα με την ποιότητα των ανθρώπων.
    Πάντα τέτοια Μαρία μου. Καλό σου βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είχα καλή πηγή έμπνευσης Γιάννη μου!
      Και όντως το Συμπόσιο της Αριστέας, εξελίσσεται σ' έναν πολύ ζεστό χώρο με εξαιρετικούς δημιουργούς.
      Σ' ευχαριστώ που είσαι κοντά μας & παρακολουθείς τις ποιητικές μας αποδράσεις;-)

      Διαγραφή
  12. Μαρία το ποίημα σου με έκανε να χαμογελάω μόνη μου και να με κοιτά ο άντρα μου με απορία. Το χαμόγελο έγινε δάκρυ και πάλι χαμόγελο συγκίνησης για τα λόγια με τα οποία έκλεισες. Εννοείται οτι η ζωή είανι ωραία , και καιρός είναι να το καταλάβουμε!
    Συγχαρητήρια για τη συμμετοχή σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ό,τι μπορούμε κάνουμε Δεσποινάκι μου, για να βγάλουμε το χαμόγελο το επιούσιο.
      Σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  13. Το ποίημα σου πρωτότυπο, ένας ύμνος στις Αριστέας τις ιδέες και πρωτοβουλίες.
    Η ελπίδα είναι αυτή που πάντα συνοδεύει τους ανθρώπους, όταν μάλιστα προέρχεται από το παιδί σου, είναι σαν μια ένεση αισιοδοξίας για να αντιμετωπίσεις την κοινωνία, να εξακολουθείς να ζεις, να υπάρχεις.

    Εξαιρετικό ποίημα

    Πάντα με την αγάπη μου
    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Δεν θα μπορούσε να υμνηθεί καλύτερα το συμπόσιο και η οικοδέσποινα του Κανελλακι μου.. αυτό μονο ΕΣΥ θα μπορουσες να το κανεις επαξια.. και γέλαγα... μέχρι λίγο πριν κλεισεις την αναρτηση και μετά..δάκρυσα με την διαπίστωση..τα χαλια μου ..και η εναλλαγή των συναισθηματων με.....
    “Τώρα που σηκώθηκες, μη σε νοιάζει τίποτα μάνα! Θα πάμε στις κομμώτριες, στις βιτρίνες, παντού. Μη σε νοιάζει”...
    Αχ,... βρε Κανελλάκι μου ..!! φιλί..
    Τα παρακειμενα σου διπλά όνειρα...!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανάμικτα συναισθήματα, όπως είναι και η ζωή μας Ρούλα μου. Κι όσο στήνονται πάσης φύσεως "Συμπόσια" και κάθε είδους στέκια με το πρόσημο "Συν", έχουμε την ελπίδα ζωντανή.
      Αχ βρε Ρουλάκι μου...
      Το "Αχ" με πολλή αγάπη ♥

      Διαγραφή
  15. Υπέροχη όπως πάντα η γραφή σου Μαρία μου!!! Πολύ πολύ μου άρεσε που έβαλες και το Τσαγάκι-Μπουκλέα μας μέσα!! φιλάκια πολλά, καλή Κυριακή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αααα... η Μπουκλέα μας ήταν το τιμώμενο πρόσωπο!
      Αν δεν ήταν αυτή να βάζει λίγο νεύρο στην ισιάδα του μαλλιού (και του μυαλού) μας, τι θα κάναμε;
      Σ' ευχαριστώ πολύ Εύη μου!

      Διαγραφή
  16. Όταν έχεις για πηγή έμπνευσης την Αριστέα, πως να μην γράψεις έναν τέτοιο ύμνο; Μου θύμισε τη δική μου συμμετοχή στο 1ο συμπόσιο, που είχε ως σημείο αναφοράς την Αριστέα (Μια νεαρή πριγκίπισσα που΄ναι και καλλιτέχνης, συμπόσιο μας εσκάρωσε του λόγου και της τέχνης!). Είναι καταπληκτικό αυτό που δημιουργήθηκε αυτά τα δυο χρόνια κι εσύ το αποτύπωσες με τον καλύτερο τρόπο.
    Όσο για το περιστατικό στο νοσοκομείο, το ανάστημα του ανθρώπου φαίνεται σε κάτι τέτοιες στιγμές, κρύβεται πίσω από κάτι τέτοιες απλές εκφράσεις που εσύ με μοναδική ικανότητα ξέρεις να αλιεύεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σοφία μου καλά έκανες και μας το θύμησες, γιατί την είχα ξεχάσει εκείνη τη συμμετοχή σου.
      Ως φαίνεται λοιπόν, η Αριστέα είναι η μούσα μας!
      Σ' ευχαριστώ πολύ που πέρασες και σου στέλνω πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  17. Υπέροχη δημιουργία, η οποία πέρα από τον επετειακό της χαρακτήρα (είσαι η μόνη που σκέφτηκες να αποδώσεις τιμή στο διαγωνισμό και την οικοδέσποινα) ξεχωρίζει και για την απόδοση.
    Βρίσκω εξαιρετικό το στίχο και την πλοκή. Ε-ΞΑΙ-ΡΕ-ΤΙ-ΚΑ και τα δύο!!
    Δεν πρέπει να υπάρχει λογοτεχνικό είδος με το οποίο δεν μπορείς να καταπιαστείς και να το αποδώσεις μοναδικά.
    Μπράβο σου Μαρία.

    ΥΓ: Στα νοσοκομεία γράφονται καθημερινά χιλιάδες σελίδες πόνου μα και χαράς. Είναι ο χώρος που καταλαβαίνεις ποιος είναι πραγματικά δίπλα σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Υπερβάλλεις αλλά σ' ευχαριστώ πολύ Πέτρο μου!
      Για τα νοσοκομεία και το τι γίνεται εκεί μέσα, τι να σου λέω εσένα;
      Ο Θεός να δίνει να μη βρεθούμε στην ανάγκη τους!

      Διαγραφή
  18. Εύχομαι μόνο ο λόγος που σε οδήγησε στο νοσοκομείο να πέρασε πια οριστικά...αυτή τη φράση την έχω πει και την έχω ακούσει πολλές φορές στα νοσοκομεία...κι αυτό το σφίξιμο των χεριών σα να θέλεις να κρατήσεις τον άνθρωπό σου κοντά σου και τα χέρια σου να είναι μαγικά...αχ Μαρία μου...

    Συγχαρητήρια πολλά για τη συμμετοχή σου!
    Ένας πραγματικός ύπνος στο συμπόσιο!!
    Φιλιά πολλά και καλή Κυριακή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι ευτυχώς Μαράκι μου όλα τέλειωσαν αισίως.
      Σ' ευχαριστώ πολύ για τις ευχές και τα λόγια σου!

      Διαγραφή
  19. Αμάν Μαρία, σαν τη ζωή είσαι κι εσύ: πάνω που λες "να μια χαρούμενη στιγμή", έρχεται στο καπάκι το τέλος τής ανάρτησης και σου αλλάζει τη διάθεση...φίρδην! :)) Εξαιρετική παρουσίαση τής μπουκλωτής οικοδέσποινας, μια ολόκληρη ζωή μέσα σε μια ανάρτηση. Κρακελέ παρακαλώ! Καλή Κυριακή Μαρία και πάντα τέτοια! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Αμάν, πάλι ξέχασα (το αλτσχάιμερ μου μέσα!): πολύ ωραία η επιλογή τής φωτογραφίας τής ανάρτησης :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάλι καλά που δεν την άλλαξα άρδην...
      Πετροκολώνα μου σ' ευχαριστώ πολύ, αν και νομίζω πως τα εύσημα ανήκουν στην οικοδέσποινα που έδωσε το σύνθημα ;-)

      Διαγραφή
  21. ταμενε υμνωδε μας , ραψωδε της ανθρωπινης σκεψης, του αγγιγματος , της τρυφεραδας παλι μας καθηλωσες νασαι παντα δυνατη και να μας ξεδιπλωνεις χιλια φιλια καλη σου βδομαδα !!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Πάντα ένας ευαίσθητος κι ανθρώπινος φανός η σκέψη κι η συγγραφική σου πέννα Μαρία μου και “…στέλνουν σήματα με λέξεις…” που αγγίζουν την ψυχή μας! Όσο για το γεγονός και τη στιχομυθία μητέρας – γιού, άρχισα με βαθιά συγκίνηση να το διαβάζω και κατέληξα με δάκρυα να το τελειώσω.
    Είναι απ’ τους εξαίσιους δεσμούς και τις όμορφες συναισθηματικές αξίες της ζωής!
    Να είσαι πάντα γερή δυνατή Μαράκι μου και να έχεις μια υπέροχη εβδομάδα!
    Φιλιά πολλά με μια ολόθερμη αγκαλιά! :-))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Δύο λέξεις; Ύμνος, Respect!!!
    Μαρακι μου τα λόγια είναι φτωχά μπροστά στο χιούμορ και τη μαεστρια σου!!!
    Όσο για την ευαισθησία σου για όσα αφορούν το άνθρωπο κ συνανθρωπο είναι και δεδομένη και θαυμαστή!!!
    Τα κείμενα σου όπως αυτό που διάβασα το αποδεικνύουν και με συγκινουν βαθιά!!!
    Σε φιλώ και σου εύχομαι μια όμορφη εβδομάδα!!! 💝

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Δύο λέξεις; Ύμνος, Respect!!!
    Μαρακι μου τα λόγια είναι φτωχά μπροστά στο χιούμορ και τη μαεστρια σου!!!
    Όσο για την ευαισθησία σου για όσα αφορούν το άνθρωπο κ συνανθρωπο είναι και δεδομένη και θαυμαστή!!!
    Τα κείμενα σου όπως αυτό που διάβασα το αποδεικνύουν και με συγκινουν βαθιά!!!
    Σε φιλώ και σου εύχομαι μια όμορφη εβδομάδα!!! 💝

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.