Δευτέρα 4 Απριλίου 2016

Aναμέτρηση με τα κυπαρίσσια

[Αλυσίδα ιστοριών: "Η Σοφίτα"]



Στο προηγούμενο:
Το τηλέφωνό της κουδούνισε μέσα από τη τσάντα της. Το έβγαλε κι είδε στην οθόνη το όνομα του Ιωάννου. Η καρδιά της σφίχτηκε. Πήρε βαθιά ανάσα.
«Παρακαλώ κύριε Ιωάννου».



Κλείνοντας το τηλέφωνο, θυμήθηκε αυθόρμητα το παλιό παιχνίδι που έπαιζε με τον παππού της στο χωριό.  Αναβίωσε το παιδικό της καρδιοχτύπι να τα μετρήσει σωστά:
«Ένα κυπαρίσσι κι άλλο ένα / μόλις φτάσεις ως το τρία / θα σου πω μια ιστορία…»
Στο μούχρωμα της πόλης, ένιωσε τις πολυκατοικίες να μεταμορφώνονται ξαφνικά σε θεόρατα κυπαρίσσια και τις λωρίδες της λεωφόρου να γίνονται βαλτώδεις λίμνες με σκουρόχρωμα νερά που κρύβουν ανείπωτα μυστικά στους βυθούς τους.
«Ο Ιωάννου ήταν; Τι σου είπε;» η ανήσυχη φωνή του Ορέστη διέκοψε τις παραισθήσεις της.
«Νομίζω πως πρέπει ν’ αφήσουμε γι αργότερα το σπίτι της Τούλας. Ο Ιωάννου έχει νέα…»

Το αυτοκίνητο του Ορέστη μούγκρισε σαν θηρίο που oσφραίνεται ξαφνικά ένα θήραμα και επιταχύνει για να το γραπώσει στα νύχια του. Η διαδρομή προς το γραφείο του Ιωάννου, τους βρήκε αμίλητους και βυθισμένους στις σκέψεις τους, εκείνος να πατάει δαιμονισμένα το γκάζι κι εκείνη να τον συνοδεύει με την ίδια κίνηση, πιέζοντας μηχανικά το πόδι της στο κενό. Λες και θα έφταναν πιο γρήγορα έτσι.
Σε λιγότερο από μισή ώρα πάρκαραν στο στενό που ήταν το γραφείο του ιδιωτικού ερευνητή.

Ατέλειωτη της φάνηκε η ανάβαση  μες στον ανελκυστήρα, λες και σκαρφάλωναν πολυώροφα κυπαρίσσια με δαιδαλώδη μονοπάτια και χαώδη φυλλώματα.
«Τέσσερα τα κυπαρίσσια / κι άλλα δύο κάνουν έξι / άραγε πόσα ακόμα / θα μας βρουν μέχρι να φέξει;”

Ο Ιωάννου τους καλοδέχτηκε και φαινόταν ανυπόμονος να τους παρουσιάσει τα ευρήματά του.
Τους έκανε νόημα να καθίσουν στις δύο πολυθρόνες απέναντί του, άνοιξε ένα συρτάρι  κι
άπλωσε μερικά χαρτιά μπροστά του.
 «Οι εξελίξεις είναι ανατρεπτικές και φέρνουν νέα στοιχεία στην υπόθεσή σας κυρία Μιχαήλ. Ο Αγγέλου μοιάζει με άνθρωπο-φάντασμα. Νόμιζα πως είχαμε φτάσει πολύ κοντά του, θεωρώντας πως είναι ο συνονόματος με την εταιρεία ηλεκτρονικών. Ωστόσο μετά από μια σύντομη συνάντησή μας –την οποία με μεγάλη δυσκολία τον έπεισα να γίνει- διαπίστωσα πως πρόκειται απλά για μια σατανική σύμπτωση. Ο τύπος κρύβεται για τους δικούς του λόγους στα τηλέφωνα και δεν έκανε ποτέ παιδιά και οικογένεια. Δεδομένου ότι μεγάλωσε και σπούδασε ηλεκτρονικός στην Αυστραλία πριν έρθει σε ώριμη ηλικία στην Ελλάδα για μόνιμη εγκατάσταση, τον αφαιρεί απ’ τη λίστα των ερευνών μας. Τουλάχιστον μέχρις αποδείξεως του αντιθέτου...»

«Ώστε δεν είναι ούτε αυτός...» μονολόγησε απογοητευμένη η Σοφία, ξεχνώντας προς στιγμή πως ο Ιωάννου της επιφύλασσε άλλες αποκαλύψεις.

«Επιτρέψτε μου να συνεχίσω... ερευνώντας παλιά αστυνομικά δελτία καθώς και αποκόμματα απ’ τις εφημερίδες της αντίστοιχης περιόδου, ανακάλυψα κάτι πολύ ενδιαφέρον. }Ο εικονιζόμενος Γεώργιος Αγγέλου, ο οποίος θεωρείται απ’ τους εγκεφάλους πολυμελούς κυκλώματος λαθρεμπορίου ναρκωτικών, συνελήφθη στο Παλέρμο της Ιταλίας και παραπέμπεται με βαρύτατες κατηγορίες στον τοπικό εισαγγελέα. Αναμένεται η έκδοσή του στην Ελλάδα εφόσον ολοκληρωθούν οι τυπικές διαδικασίες μεταξύ των εκεί διωκτικών αρχών με τις αντίστοιχες Ελληνικές~...

~//~
«Μου θυμίζετε την ημερομηνία γέννησης σας κυρία Μιχαήλ;»
«Τι… τι σημασία έχει κύριε Ιωάννου;»
«Το απόσπασμα που σας διάβασα, δημοσιεύτηκε στις αρχές Δεκεμβρίου του ’83. Σας λέει κάτι η ημερομηνία;»
«Λίγες μέρες μετά τη γέννησή μου!...»
«Και κάτι ακόμα. Μετά από αίτημα του δικηγόρου του, δεν εκδόθηκε ποτέ στην Ελλάδα. Επέλεξε να δικαστεί και να εκτίσει την πολυετή ποινή του στην Ιταλία. Στη δίκη του καθώς και στη διάρκεια της φυλάκισής του, δεν τον επισκέφτηκε ποτέ κανείς δικός του. Και κάτι τελευταίο. Τα έξοδα του δικηγόρου του, καλύφτηκαν από έναν αξιωματικό του εμπορικού ναυτικού… κάποιον Δημήτρη Αναγνώστου».
«Ο πατέρας της Γιώτας!...»
«Τον γνωρίζετε;»
«Μόνο την κόρη του… ήταν στενή φίλη της οικογένειας».
«Μάλιστα… Φαίνεται πάντως πως αυτός ο άνθρωπος ήταν ο μόνος που ενδιαφέρθηκε για τον Αγγέλου. Ψάχνοντας παλαιότερα ναυτολόγια του πλοίου EVIQUEEN μέσω της ολλανδικών συμφερόντων ναυτιλιακής εταρείας,  ανακάλυψα πως ο Αγγέλου εργάστηκε κοντά στον Αναγνώστου ως ασυρματιστής για κάποιο διάστημα. Ο Αναγνώστου μάλιστα, το συγκεκριμένο διάστημα, ήταν καπετάνιος στο πλοίο.

«Μα δεν είχατε βρει στοιχεία του στο ΝΑΤ, όπως μου είχατε πει... σωστά;»
«Σωστά... το πλοίο ήταν ναυτολογημένο με ξένη σημαία και μη συμβεβλημένο με το ελληνικό ταμείο ασφάλισης. Οι περισσότεροι Έλληνες ναυτικοί που θήτευσαν στο πλοίο αυτό, είχαν υποβάλλει στο ΝΑΤ αίτηση αναγνώρισης χρόνου εργασίας, καταθέτοντας  πιστοποιητικά υπηρεσίας. Κι ο Αναγνώστου ήταν ένας απ’ αυτούς, όχι όμως ο Αγγέλου. Δεν βρέθηκε καμιά αίτηση μ’ αυτό το όνομα και φυσικά δεν καταχωρήθηκε ποτέ στα αρχεία του ταμείου.... Πάντως πρέπει να έκανε ελάχιστα ποντοπόρα ταξίδια, αφού όταν τον συνέλαβαν ανήκε στο πλήρωμα ναυλωμένου σκάφους με ξένη σημαία, που έκανε συγκεκριμένα δρομολόγια από Τύνιδα, προς ευρωπαϊκά λιμάνια.  Προφανώς είχε ήδη ξεκινήσει την καριέρα του λαθρέμπορου».

«Παρακαλώ... μπορώ να δω τη φωτογραφία του;»
Δεν ήταν η φωνή της αυτή, ήταν ένα ξέπνοο ψέλλισμα που βγήκε απ’ το στόμα της, δίχως τη συγκατάθεσή της. Βλέποντας απ’ την ανάποδη το απόκομμα της εφημερίδας που είχε στα χέρια του ο Ιωάννου, ήταν σχεδόν βέβαιη πως αναγνώρισε το πρόσωπο του άντρα. Τον είχε ξαναδεί στη φωτογραφία που είχε ανακαλύψει στο σπίτι της Τούλας. Η μητέρα της, η Τούλα και στη μέση αυτός.
«…μόλις φτάσεις ως το τρία / θα σου πω μια ιστορία…»
Το μυαλό της στροφάρει ανάποδα, σαν φιλμ που το επαναφέρεις με γρήγορη κίνηση στην αρχή της ταινίας.
Ένας ασήμαντος λεκές από καφέ στο φουστάνι της «Λεκές στην οικογένεια! Αυτό είσαι!… ένας βρωμερός λεκές που μας στιγμάτισε για πάντα! Σε μισώ!... Χάσου από μπροστά μου!» μια θαμμένη παιδική μνήμη, που δεν είχε ανασυρθεί ως τώρα στη συνείδησή της. Ένα βράδυ πετάχτηκε απ’ το παιδικό της κρεββατάκι, τρομαγμένη από υστερικές φωνές και κλαυθμούς. Ήταν η θεία; Ή μήπως η μάνα; Υπήρχε κάποιος άλλος μαζί τους; Ο παππούς πρέπει να έλειπε, γιατί σίγουρα θα έτρεχε κοντά της να την κλείσει προστατευτικά στην αγκαλιά του. Να μην ακούει, να μη βλέπει...

Η ξεκλείδωτη σοφίτα η γιαγιά Ρόζα είχε το παρατσούκλι «δεσμοφύλακας» στο χωριό. Ποτέ δεν άφηνε τίποτα στην τύχη του. Ως και τον θάνατό της είχε φροντίσει να τον προαναγγείλει στον επιστήθιο φίλο τους, τον καπετάν-Δημητρό, αφήνοντας του παραγγελιές για την εγγόνα της. Ή μήπως για κάποιο άλλο πρόσωπο;

Ξεκούρασε το βλέμμα της για λίγο στον Ορέστη, που την παρατηρούσε ανήσυχος μετρώντας τις αντιδράσεις της. Ο αγαπημένος της Ορέστης… τον πρωτοείδε σ’ εκείνη την έκθεση ζωγραφικής στη σχολή Καλών Τεχνών κι αμέσως κατάλαβε πως η μοίρα της ήταν δεμένη μαζί του. Ακόμα θυμάται το αμήχανο χαμόγελό του, μπροστά απ’ τη μεταξοτυπία του Βαν Γκογκ… Τα δυο του μάτια που λαμπύριζαν από έρωτα, με φόντο τα κυπαρίσσια του ζωγράφου. Πόσα να ήταν άραγε σ’ αυτόν τον πίνακα;

«Aγάπη μου το κινητό σου… θα το σηκώσεις;»
Ένιωσε δυο ζευγάρια μάτια να την καρφώνουν γεμάτα απορία. Συνήλθε αμέσως και απάντησε στην κλήση μηχανικά, δίχως να δει τον αριθμό που την καλούσε και ζητώντας συγνώμη απ’ τον Ιωάννου για τη διακοπή που έπρεπε αναγκαστικά να γίνει στην κουβέντα τους.

«Η κυρία Μιχαήλ; Καλησπέρα σας, απ’ το γραφείο τελετών σας καλώ. Τα συλλυπητήρια μου για τη θεία σας… ειλικρινά λυπάμαι… ήθελα να σας ενημερώσω ότι παραλάβαμε τη σωρό της  και αύριο το πρωί θα πρέπει να περάσετε απ’ το γραφείο για να μας φέρετε τα ρούχα της… καταλαβαίνετε ε; Eπίσης θα πρέπει να παραλάβετε απ’ το νοσοκομείο την ιατροδικαστική έκθεση και να φέρετε ένα αντίγραφο…»

«Ιατροδικαστική έκθεση; Τι εννοείτε; Έγινε ιατροδικαστική εξέταση στη θεία μου; Για ποιο λόγο;»
«Α, τίποτα το ιδιαίτερο… τυπικά όλ’ αυτά, μην ανησυχείτε. Κανένα εύρημα. Εκτός από εκδορές και μώλωπες που προήλθαν απ’ την πτώση της  όταν έχασε τις αισθήσεις της... μια βαθιά ουλή στον αριστερό της μηρό από παλιό τραύμα και φυσικά την καισαρική τομή της…»
«Την ποια;;;»
«Όντως ήταν πολύ αντιαισθητικό... παλιά έκαναν τεράστια τομή και χοντρά ράμματα στις γυναίκες... βλέπετε, δεν υπήρχε η πολυτέλεια για πλαστικές εκείνα τα χρόνια…»
«….»
«Κυρία Μιχαήλ;... Μ’ ακούτε;... Σοφία
~//~
Δεν χρειάστηκε ν’ ανταλλάξουν πολλά λόγια. Σ’ ελάχιστα λεπτά απ’ τη στιγμή εκείνη, οι γρίλιες του γραφείου σκοτείνιασαν  ξαφνικά και τρεις άνθρωποι ξεχύθηκαν βιαστικοί απ’ την είσοδο της πολυκατοικίας.
«Καλύτερα να οδηγήσω εγώ.. εσείς προσπαθείστε να συγκεντρώσετε την ψυχραιμία σας και το υλικό που έχετε στα χέρια σας... νομίζω πως στο σπίτι της μυστηριώδους θείας Τούλας, θα βρούμε τα κομμάτια που μας λείπουν... για να ολοκληρώσουμε επιτέλους την εικόνα...»

Ο Ορέστης κάθισε στο πίσω κάθισμα μαζί της, την αγκάλιασε προστατευτικά κι άφησε ένα τρυφερό φιλί στα μαλλιά της. Έσφιξε με νόημα τα χέρια της, κι ήταν σαν να της έλεγε:
«Μη φοβάσαι αγάπη μου! Ό,τι κι αν έρθει θα το περάσουμε μαζί!»
«Μου επιτρέπετε να βάλω χαμηλά το ραδιόφωνο; Έχει την αγαπημένη μου εκπομπή, αναγνώσματα λογοτεχνικών κειμένων... αν δεν σας ενοχλεί, θα ήθελα ν’ ακούσω τη συνέχεια... ξέρετε, με βοηθάει να οργανώνω τη σκέψη μου... και δεν είναι λίγες οι φορές που συμπτωματικά βρίσκω κάποιες απαντήσεις στις υποθέσεις που ερευνώ...»
«Παρακαλώ κύριε Ιωάννου!... ίσως βοηθήσει και τις δικές μας σκέψεις... πού ξέρετε;»
~//~

Ο Ορέστης μισάνοιξε το πίσω παράθυρο και η αύρα απ’ το βραδινό αεράκι, παρέσυρε για λίγο τις βασανιστικές τους σκέψεις. Η απαλή μελωδία απ’ το ράδιο γαλήνεψε την αντάρα που τους κατάτρεχε, τρεις άνθρωποι αμίλητοι, με τις σκέψεις τους σε παράλληλες τροχιές, να τρέχουν με ιλιγγιώδεις ταχύτητες, διαγράφοντας οργιώδη σενάρια. Λες και κάποια αόρατη δύναμη άνοιξε διαμιάς το κουτί της Πανδώρας, απελευθερώνοντας καλοφυλαγμένα μυστικά και κιτρινισμένες σελίδες απ’ το παρελθόν.
«Τη νύχτα που μετρώ ξανά τα κυπαρίσσια... ένα-ένα ως το τελευταίο... θα με περιμένει άραγε ο παππούς μ’ ένα γλύκισμα;… θα τηρήσει την υπόσχεσή του;» ...σκέφτηκε με παράπονο η Σοφία. Ένιωσε μιαν έντονη ναυτία να την ανακατεύει, σαν  να την κατάπιε ξαφνικά ένα τεράστιο κύμα κι εκείνη ανήμπορη ν’ αντισταθεί, παρασύρεται ολοένα στην ορμητική του δίνη. Σαν τον υποτιθέμενο θάνατο του πατέρα της...

«...Εκεί, μέσα στον ύπνο μου, μ’ εφάνηκε πως έκλαψε το παιδί. Το καϋμένο!, είπα, δεν έφαγε σήμερα χορταστικά. Και ακούμβησα στην κούνια του να το βυζάξω. Mα ήμουν πολύ κουρασμένη και δεν μπορούσα να κρατηθώ. Το έβγαλα λοιπόν, και το έβαλα κοντά μου, μέσ’ το στρώμα, και του έδωκα τη ρόγα στο στόμα του. Εκεί με ξαναπήρεν ο ύπνος.
Δεν ηξεύρω πόσην ώρα ήθελεν ως το πουρνό. Μα ’σαν έννοιωσα να χαράζη – ας το βάλω, είπα, το παιδί στον τόπο του.
Μα κει που πήγα να το σηκώσω, τι να διω! Το παιδί δεν εσάλευε!
Εξύπνησα τον πατέρα σου· το ξεφασκιώσαμε, το ζεστάναμε, του ετρίψαμε το μυτούδι του, τίποτε! – Ήταν απεθαμένο!...»
Φίλες και φίλοι της εκπομπής, ακούσατε ένα απόσπασμα απ’ το έργο του Γεωργίου Βιζυηνού
}Το αμάρτημα της μητρός μου~
Ανανεώνουμε το ραντεβού μας για αύριο  βράδυ, όπου θα ολοκληρώσουμε την ανάγνωση του συγκλονιστικού διηγήματος. Ευχαριστούμε που ήσασταν στην παρέα μας κι απόψε.
Να έχετε μιαν υπέροχη βραδιά!
~//~

Το αυτοκίνητο του Ιωάννου, ανέπτυξε ξαφνικά ταχύτητα. Ο οδηγός πάτησε δυνατά το γκάζι, κλείνοντας με μιαν απότομη κίνηση το ραδιόφωνο...



Η «Σοφίτα» είναι ένα συλλογικό διήγημα και βασίζεται σε μια ιδέα της Μαρίας Νικολάου, που το ξεκίνησε, το συντονίζει και θα το ολοκληρώσει στο ΚΕΙΜΕΝΟ της.
Δεκαέξι μπλόγκερς, δημιουργούμε μια σπονδυλωτή ιστορία, χωρίς προηγούμενη συνεννόηση και προσχέδιο, αλλά με μοναδικό μπούσουλα την έμπνευση και τη φαντασία μας. Καθεμιά μας παραλαμβάνει την ιστορία-σκυτάλη απ’ την προηγούμενη, τη συνεχίζει και την παραδίδει στην επόμενη.
Εν αρχή ην ο λόγος  της Μαρίας λοιπόν και η αυλαία θα πέσει απ’ την ίδια, μόλις ολοκληρωθεί ο κύκλος των μπλόγκερς.
[Επόμενη στη σειρά, η Χριστίνα μας στο ιστολόγιο της: 
http://butterfly-butterflysworld.blogspot.gr]

Μαρία Νικολάου

[φωτογραφίες απ' το διαδίκτυο]

49 σχόλια:

  1. Πωπω! Μαρία μου, τι συνέχεια ήταν αυτή;
    Πλησιάζει η σειρά μου και με πιάνει άγχος.
    Τί ανατροπή και η καισαρικη της θείας, τί να σημαίνει; .
    Είχε από όλα η ανάρτηση σου, ακόμη κι απόσπασμα από το αγαπημένο μου βιβλίο.
    Δεν πιάνεσε Μαρακι μου.
    Φιλάκια πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρένα μου, πολύ χαίρομαι που είναι απ' τα αγαπημένα σου!
      Είδες τι μπορεί να μάθει κανείς σε μια κοινή σοφίτα;-)

      Διαγραφή
  2. Θα'θελα να το διαβάσω απ'την αρχή κάποια στιγμή που θα βρω λίγο χρόνο παραπάνω.
    Πάντως, φαίνεται πολύ καλό.
    Καλησπέρα, Μαρία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου Σεβάχ Θαλασσινέ!
      Όποτε βρεις το χρόνο, η σοφίτα μας θα είναι πάντα ανοιχτή...
      Σ' ευχαριστώ πολύ που πέρασες!

      Διαγραφή
  3. Χαμογελάωωωωωωωωωωωω!!!!Είχα βγάλει ένοχο τον πατέρα για λαθρεμπόριο ( στου νου τη συνέχεια φυσικά) ή μαφιόζο χαχαχαχα Και ναι είχα σκεφθεί και να 'χει παιδί η Τούλα χαχααχα Είσαι φοβερή. Υπέροχη συνέχεια. Αδημονω!!! Πολύ όμορφη η δική σου γραφή, αναμενόμενο βέβαια. Μπράβο Μαρία
    Φιλιά πολλά και πάω να ξαναδιαβάσω!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Bρε τι σαρδόνιες σκέψεις κάνουμε όλες!
      Χαίρομαι Αννούλα μου γιατί όπως βλέπω, έχουμε ενσωματωθεί πλήρως στη Σοφίτα της Μαρίας μας.
      Τα φιλιά μου και σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  4. Ωωωω αγαπητή Μαρία!!!!
    Τι υπέοχη συνέχεια!!! τι ανατροπές!!! πολύ μου άρεσε όλο αυτό που διάβασα!!! μπράβο κοριτσάρα!!!! με ταξίδεψες πρωινιάτικα!!!
    Είχα φλερτάρει κι εγώ με την ιδέα για τη Τούλα στο ρόλο μάνας.... δε το τόλμησα όμως....
    Το χάρηκα το κείμενο σου!!!! αγωνία για τη συνέχεια!!!!
    Τελικά μου αρέσει πολυ όλο αυτό!!!!που τόσο διαφορετικοί άνθρωποι φτιάχνουμε μια ιστορία!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εμένα μ' αρέσει Ελενάκι μου!
      Να'σαι καλά και σ' ευχαριστώ για την πάσα που μου έδωσες ;-)

      Διαγραφή
  5. Πωπωωωωω! Τι εφτιαξες παλι!!!! Πως συνεχιζουν τωρα μετα απο μια τοσο δυνατη και καλογραμμενη συνεχεια;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ξέρεις εσύ. Σου έχω απόλυτη εμπιστοσύνη Χριστίνα μου!
      Την Σοφία να μου προσέξεις γιατί πολύ την έχουμε ταλαιπωρήσει μ' όλα αυτά;-)

      Διαγραφή
  6. Η ανατροπή της ανατροπής!!!
    Έδωσες πολύ καλή τροφή για συνέχεια!
    Και το κείμενο καλογραμμένο όπως πάντα!
    Για να δούμε λοιπόν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Mαράκι μου αυτή η φωτογραφία και ο τίτλος που έβαλες, καθώς και η εκκίνηση, μας ενέπνευσε όλες όπως βλέπεις.
      Καλή συνέχεια...

      Διαγραφή
  7. Από το έξυπνο, σε μία μικρή αναπαυλα, θέλω να σου πω τούτο : ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ στη σκέψη σου, στην πένα σου, στη μοναδικότητα σου.
    Ουφ! Τα' πα !!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Από το έξυπνο, σε μία μικρή αναπαυλα, θέλω να σου πω τούτο : ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ στη σκέψη σου, στην πένα σου, στη μοναδικότητα σου.
    Ουφ! Τα' πα !!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ουφ!... και είχα μια αγωνία αν θα σας αρέσει.
      Σ' ευχαριστώ πολύ εξυπνάκι μου!

      Διαγραφή
  9. τι να πρωτοπω , το απιστευτο παιχνιδι με τα κυπαρρισια , ο ρολος του καπετανιου του EVIQUEEN ,η δεσμοφυλαξ Ωραιοζηλη _Ροζα , το λαθρεμποριο , η φυλακιση , το ξεκαθαρισμα των δικηγορων , ενας παππους φυλακας αγγελος , ο Λεκες της οικογενειας , η μυστικη εγκυμοσυνη και τα λογοτεχνικα βραδια , με μαγεψες ........ με συγκλονισες για μια ακομη φορα ενα μεγαλο ευχαριστω !!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με τέτοιο όνομα που εμπνεύστηκες, ήταν αδύνατον να μην βάλω την Ωραιοζήλη!
      Το λατρεύω αυτό το όνομα Κάτια μου.
      Κι εσένα επίσης ♥

      Διαγραφή
  10. Υπέροχο το δικό σου κομμάτι!
    Με ολοζώντανες εικόνες και συναισθήματα.
    Μου κινησε την περιέργεια!
    φαντάζομαι πόσο ενδιαφέρον θα είναι από 16 διαφορετικές ματιές.
    Θα το περιμένω να το ολοκληρώσετε να το διαβάσω όλο.

    Φιλάκια πολλά Μαρία μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Είμαι όρθια και χειροκροτάω, και το λέω ειλικρινά!
    Εξαιρετική συνέχεια, καλογραμμένη και επιτέλους κάποια κομμάτια του παζλ αρχίζουν να μπαίνουν στη θέση τους.
    (εν τω μεταξύ βρέθηκες μες στο μυαλό μου σε πολλά σημεία... να δούμε τώρα ποια θα είναι η εξέλιξη που θα δώσουν και τα κορίτσια. Πλησιάζει η σειρά μου και πρέπει να αρχίσω να κρατώ σημειώσεις!)
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Σήμερα έγραψε η Κανελλάκη!!!
    Αυτό μόνο......

    Σε φιλώ πολύ ♥♥♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Εγώ πάλι είμαι εκείνος ο γραφικός τύπος που γυρνοβολάω στα blogs,
    για να τους εξηγήσω ότι δεν έχω διαβάσει την ιστορία από την αρχή
    κι αναζητώ χρόνο! Ο,τι διαβάζω όμως μεμονωμένα, με συναρπάζει! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχει κι άλλα δωμάτια η Σοφίτα μας Πέτρα.
      Όταν σε βρει ο χρόνος, κόπιασε!
      Σ' ευχαριστώ πολύ-πολύ!

      Διαγραφή
  14. !!!!!!!!!!
    Μένω εκστασιασμένος....!
    Γλώσσα: εξαίρετη, λογοτεχνική, λυρική, με έντονα ποιητικά στοιχεία.
    Εικόνες: ο ρυθμός καταιγιστικός, τα "καρέ" εναλάσσονται με ταχύτητα που σε αφήνει χωρίς ανάσα.
    Θεματολογία: Οι εξελίξεις σε συγκλονίζουν. Νιώθεις την κατάσταση της Σοφίας και νιώθεις να πνίγεσαι. Συμμετέχεις, αγωνιάς, μένεις άφωνος, κρατάς το πρόσωπό σου. Που να ήσουν και στη θέση της.....!

    Μαρία, θεωρώ το επεισόδιό σου κομβικό πλέον.....! Ανέλαβες πρωτοβουλίες στις αποκαλύψεις κεφαλαιώδους σημασίας.
    Θεωρώ ότι η Νουβέλλα κρέμεται από μια κλωστή στην ...επόμενη. Δεν μπορεί να ...ξεφύγει από την ρότα που μπαίνει η εξέλιξη. Οφείλει να ακολουθήσει.
    Εκτός αν έχουμε νέα ανατροπή. Πραγματικά είστε όλες εκπληκτικές.

    Μαρία μου, μας συγκλόνισε το επεισόδιό σου. Ειλικρινά. Δεν έχω άλλα λόγια να εκφράσω. Νιώθω τυχερός που διαβάζω μια τέτοια Νουβέλα ειλικρινά από όλες σας. Και κάθε της επεισόδιο την κάνει ακόμα πιο ελκυστική και υπέροχη.

    Καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιάννη είναι τιμή μας να έχουμε αναγνώστες σαν κι εσένα. Χαίρομαι πολύ που παρακολουθείς από κοντά τις εξελίξεις και μας δίνεις τα σχόλια σου σαν εξωτερικός αναγνώστης. Κι επειδή έχεις εντρυφήσει στο είδος αυτό, έχει ιδιαίτερη αξία η γνώμη σου.
      Σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  15. Ναι είναι ΚΑΝΕΛΛΑΚΙ η συνέχεια δεν μπορουσε να ειναι αλλιως.. πως να μην είχε μεσα τόσες ανατρεπτικες εικονες σαν να εβλεπες ταινια να τρέχει..είναι...έχεις δωσει πολλές σκεψεις και ανατροπες φιλεναδα..για την Χριστινα για να δουμε σε πια μονοπατια θα μας παει.. παντως αγαπη μου εσύ εκανες την ιστορία να απογειωθεί..και τι δεν έγραψες παλι... ωραια πάσα..φιλεναδα..!!!καλο σου βραδυ φιλώ σε..!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρούλα μου, ετοίμασε τα σύνεργά σου γιατί οσονούπω σου έρχεται πεσκέσι η Σοφία και όλος ο ουλαμός.
      Δεν σε φοβάμαι καθόλου, γιατί μας έχεις συνηθίσει σε μεγάλες εκπλήξεις και συγκινήσεις.
      Φιλιά γλυκά Ρουλάκι μου!

      Διαγραφή
  16. Είναι σα να κρέμομαι από τα χείλη σου να ακούσω την συνέχεια στο λογοτεχνικό αυτό αριστούργημα, που ακόμα και τα περήφανα κυπαρίσσια υποκλίνονται μπροστά στην μεγαλειώδη γραφή σου...

    θαυμάσιο γράψιμο
    Ειλικρινά σε συγχαίρω

    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Μαρία μου έγραψες!!! Τι άλλο να πω, εξαιρετική η συνέχειά σου.
    Ανυπομονώ να δω τη ροή που θα ακολουθήσει.
    Υπεροχο το αποσπασμα που μοιραστηκες μαζι μας στο κλεισιμο της αναρτησης

    Καλη σου μερα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Εξαιρετική συνέχεια!!
    Και έμεινα έκπληκτη που έδωσες κάποια στοιχεία για εμάς τις επόμενες τα οποία τα είχα ήδη σκεφτεί! Περιμένω την έμπνευση της Χριστίνας μας για να πάρω την σκυτάλη.. :)
    Μου άρεσε πάρα πολύ το τέχνασμα στο τέλος με το απόσπασμα του Βιζυηνού!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ' ευχαριστώ πολύ Κατερίνα μου!
      Ελπίζω να βοήθησε το απόσπασμα, έστω και σαν ένα μικρό διάλειμμα απ' την ένταση.
      Την καλησπέρα μου!

      Διαγραφή
  19. Αν και δεν έχω προλάβει να διαβάσω όλες τις συμμετοχές και, δυστυχώς, ούτε να δηλώσω συμμετοχή, κάθε φορά που διαβάζω μια ιστορία, φτιάχνω και μια δική μου!!!!
    Εξαιρετικό το δικό σου κεφάλαιο, Μαρία! Με μια ανάσα το διάβασα!
    Καλό σου βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κρίμα που δεν συμμετείχες κι εσύ Αλεξάνδρα.
      Σ' ευχαριστώ πολύ κι ελπίζω σε μια μελλοντική συμμετοχή σου.
      Καλό βραδάκι να έχεις!

      Διαγραφή
  20. Θα δανειστώ για την περίσταση το στίχο του Ανδρέα Εμπειρίκου «Πάρε τη λέξη μου, δώσε μου το χέρι σου» που μου ’ρθε στο νου, διαβάζοντας το, κατά τα άλλα, εξαιρετικό κείμενό σου, Μαρία, τη συνέχεια του οποίου θα αναλάβει η επόμενη που περιμένει στη σειρά ώστε να το προεκτείνει μέχρι να φτάσει στο ποθούμενο Τέλος.
    Δεν είναι και εύκολη δουλειά…

    Μπράβο και πάλι μπράβο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ωραίος ο συνειρμός σου Στράτο! Ταιριάζει ταμάμ στην περίπτωσή μας.
      Σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  21. Ευρηματικά μας χάραξαν το δρόμο τα κυπαρίσσια!
    ...Κι εξαίσια τον έκλεισαν τα "λογοτεχνικά κείμενα" (α, ναι! Πράγματι, το απόσπασμα ήταν, για τα πρόσωπα της ιστορίας, τροφή για σκέψη και απαντήσεις!)

    Δεν ξέρω τι ακριβώς είχες στο μυαλό σου για το παιδί της Τούλας, μα αισθάνομαι πως κάπου συναντηθήκαμε. Δεν θα το μάθω ποτέ, αφού η σκυτάλη πέρασε στην επόμενη φίλη!

    Για τη γραφή σου, νομίζω, δεν χρειάζεται να ξαναγράψω πως δεν έχω λόγια.
    Χαρισματική, σπάνια, μοναδική!

    Τα φιλιά μου και καλό βράδυ, Μαρία μου!

    ΥΓ. Αναμένουμε τη συνέχεια από την Πεταλούδα, με τα νέα δεδομένα και την τροπή της "Σοφίτας"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ίσως και να συναντηθήκαμε Νατάσσα μου.
      Όταν τελειώσει με το καλό αυτή η σκυταλοδρομία, θα βγάλουμε ασφαλή συμπεράσματα.
      Τα μάτια όλων στραμμένα στην Χριστίνα μας τώρα...
      Σ' ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  22. Μαρία είσαι καταπληκτική! Εχεις τόσο δημιουργική φαντασία, είσαι τόσο ευρηματική! Σε θαυμάζω τόσο πολύ, ζωγραφίζεις με τη πένα σου! Σου το έχω ξαναπει αλλά για βιβλίο ποτε λές να βγάλεις;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεσποινάκι μου σ' ευχαριστώ πολύ!
      Όσον αφορά το βιβλίο, ακόμα ψάχνομαι και ψήνομαι...
      Καλό βράδυ να έχεις!

      Διαγραφή
  23. Συμφωνώ με την προλαλήσασα Δέσποινα Μαράκι μου, ευρηματική η συνέχεια που έδωσες στην ιστορία!!!
    Η γραφή σου ξεχωριστή δίνει μηνύματα, τροφή για σκέψη και την απολαμβάνω!
    Τι να πω βρε παιδιά, μ' έχετε μαγέψει με τη "Σοφίτα" και κάθε φορά ανυπομονώ για τη συνέχεια...
    Φιλιά γλυκά
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ να δεις πώς ανυπομονώ!
      Είναι μοναδική εμπειρία αυτή η συγγραφική αλυσίδα.
      Σ' ευχαριστώ πολύ Μαρινάκι μου!

      Διαγραφή
  24. Αργά πήρα είδηση πως υπήρχε συνέχει στη Σοφίτα!!
    και τι συνέχεια...αριστοτεχνική!
    Μου άρεσε πολύ η πινελιά που σαν τον Βαν Γκογκ έβαλες στο πλάνο, αλλά και το απόσπασμα από "το αμάρτημα της μητρός μου"...για την ανατροπή (με την καισαρική) τι να πω...από δω και κάτω που θα αρχίζει να ξεκαθαρίζει η κατάσταση θα δούμε πολλά!!
    Όλα τέλεια!!
    Φιλιά πολλά και καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι Μαρία μου, έφτασε ο καιρός να την ανοίξουμε στο φως και να την ξαραχνιάσουμε τη σοφίτα μας.
      Η καισαρική ήταν απλά μια εναλλακτική ιδέα για παν ενδεχόμενο...
      Αναμένουμε νεώτερα απ' την Χριστίνα μας ;-)

      Διαγραφή
  25. Καταπληκτική η συνέχεια που έδωσες Μαρία μου!! Μπόλικη τροφή για τις επόμενες κοπέλες!! Να δούμε τελικά πως θα εξελιχθούν τα πράγματα!! Εγώ πάντως θα τον ήθελα θύμα των περιστάσεων τον πατέρα!!! ;)))
    Σε φιλώ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Από θύτη θύμα δηλαδή ε;
      Ενδιαφέρουσα προσέγγιση. Για να δούμε τι θα αποφασίσει η πένα της Χριστίνας...
      Μαριλενάκι μου σ' ευχαριστώ πολύ που πέρασες απ' τη σοφίτα μας!

      Διαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.