Κυριακή 31 Μαρτίου 2019

To φόβο του φιλιού τους να ᾽χετε! [φωτοσυγγραφική σκυτάλη #3]


«Κλείσε τα μάτια και ονειρέψου το πιο ζεστό φιλί
και όρμα
επάνω σε κάθε καταστολή
σε κάθε τοίχο σαν καρφί πέρνα απ’ την άλλη
μια τεράστια αγκαλιά γίνε αντίστασης.
Ο έρωτας είναι η εξέγερση»

(Απόσπασμα απ’ το ποίημα του Δημήτρη Καφετζή «Εξεγέρσου!», δημοσιευμένο για πρώτη φορά στο Περιοδικό Κατιούσα 01.12.2018)

«Θα σας θάψουμε ρε κωλόπαιδα, σαν τους παππούδες σας στον εμφύλιο», βρυχήθηκε ένας κρανοφόρος απ’ τη διμοιρία. Οι φυσούνες των αστυνομικών ξερνούσαν διαρκώς γερές δόσεις ληγμένων δακρυγόνων. Ο εμβληματικός αγωνιστής της εθνικής αντίστασης Μανώλης Γλέζος βρέθηκε για άλλη μια φορά στην πρώτη γραμμή των διαδηλώσεων και δεν δίστασε να ορθώσει τη φωνή του μπροστά σ’ έναν πάνοπλο διμοιρίτη. «Ντροπή σας!» φώναξε με όση δύναμη είχε απομείνει στα κουρασμένα του πλεμόνια. Η απάντηση ήρθε μ’ ένα βίαιο σπρώξιμο κι έναν άνανδρο ψεκασμό χημικών, κατευθείαν στο πρόσωπό του.

Λίγα στενά πιο κάτω, οι προστατευτικές ασπίδες παρατάχτηκαν η μία πλάι στην άλλη, σχηματίζοντας ένα αδιαπέραστο τείχος από πλεξιγκλάς. Απανωτές χειροβομβίδες κρότου λάμψης έσκιζαν τον αττικό ουρανό, σκορπίζοντας τον πανικό. Ο δημοσιογράφος Μανώλης Κυπραίος έπεσε σφαδάζοντας στο οδόστρωμα. Λίγο πριν, προσπαθούσε να αποτυπώσει με το φωτογραφικό του φακό τη βάρβαρη συμπεριφορά των αστυνομικών, καθώς και τους κουκουλοφόρους που ετοιμάζονταν για επίθεση με καδρόνια, κρυμμένοι πίσω από τα ΜΑΤ, στο υπουργείο Οικονομικών. Αν και έδειξε εγκαίρως τη δημοσιογραφική του ταυτότητα στους επικεφαλής αστυνομικούς, η απάντηση ήταν η κατά μέτωπο επίθεση με χειροβομβίδα κρότου που του στέρησε την ακοή κι απ’ τα δυο του αυτιά και ένα άγριο ξυλοκόπημα από μέλη της αστυνομικής ομάδας ΔΕΛΤΑ, ενόσω προσπαθούσε να πάει πεζός σε κάποιο νοσοκομείο για πρώτες βοήθειες.

Στο μετρό του Συντάγματος έριχναν διαρκώς μεγάλες ποσότητες χημικών∙ αλλόφρονες πολίτες ξεχυνόντουσαν απ’ τις υπόγειες στοές προσπαθώντας ν’ ανασάνουν και να προφυλάξουν τα μάτια τους. Στην έξοδο τούς περίμεναν τα γκλομπς και οι βρισιές των αστυνομικών. Ακολούθησε πανδαιμόνιο. Άνθρωποι να καίγονται απ’ τις φλόγες, να ποδοπατούν ο ένας τον άλλο και να κουτρουβαλούν στις σκάλες. 

Στην πολύπαθη πλατεία που θύμιζε πλέον πεδίο μάχης, είχε στηθεί ένα αυτοσχέδιο ιατρείο για τους τραυματισμένους διαδηλωτές, με εθελοντές γιατρούς και νοσηλευτές. Οι ομάδες καταστολής επιτέθηκαν οργανωμένα με δακρυγόνα και ξύλο. Οι γιατροί ούρλιαζαν με απόγνωση: «Ντροπή, εδώ είναι ιατρείο! Αυτά δεν γίνονται ούτε στον πόλεμο. Ακόμα κι εκεί, υπάρχει ανακωχή για να μαζέψεις και να φροντίσεις τους τραυματίες!» Οι διαμαρτυρίες των γιατρών δεν σταμάτησαν το αφιονισμένο γιουρούσι των ένστολων. Οι γιατροί αναγκάστηκαν να μεταφέρουν το ιατρείο στο μετρό, αλλά κι εκεί τους περίμεναν οι απανωτές ρίψεις χημικών.
~ // ~
Το ραντεβού τους ήταν κι απόψε στα λουλουδάδικα, μπροστά απ’ τα στημένα κιγκλιδώματα των αστυνομικών. Εν μέσω της λαοθάλασσας και των στριγκών ήχων απ’ τα δακρυγόνα, τις ιαχές και τις κατσαρόλες που κράδαιναν ρυθμικά οι διαδηλωτές, αγκαλιάστηκαν τρυφερά μπροστά απ’ τις ασπίδες και ύψωσαν το πιο εκκωφαντικό σύνθημα. Ένα γαληνεμένο φιλί, τρυφερό και αγαπησιάρικο, σχεδόν υπερκόσμιο, που αφόπλισε διαμιάς τους φαλαγγίτες, τους αγνόησε περιφρονητικά και τους έφτυσε κατάμουτρα. Τη φωτογραφία τους απαθανάτισαν οι δημοσιογράφοι εκείνη τη βραδιά κι έγιναν το σύγχρονο σύμβολο αντίστασης σε μια ρημαγμένη κοινωνία που αναζητούσε πεισματικά δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια. Δυο νέα παιδιά, απ’ αυτά που, άλλοτε τα χλευάζουμε για την παθητική τους στάση κι άλλοτε τα αποθεώνουμε και τα κάνουμε ήρωες, έγραψαν την επικεφαλίδα της ιστορίας. «Φιλιά στα μούτρα σας!» Με την αγάπη μας απαντάμε στα ρόπαλα και στις κλωτσιές σας. Όπως ξεκίνησαν θαρραλέα  οι πρώτοι διαδηλωτές στην Πορτογαλία, για να ρίξουν τη χούντα στη χώρα τους το ’74, με την θρυλική Επανάσταση των Γαρυφάλλων.

Φρύαξαν οι σιδερένιοι φρουροί της “τάξης” στη θέα των αγκαλιασμένων παιδιών. Η αντίδρασή τους ήταν το ίδιο γελοία, με αυτή των συναδέλφων τους, όταν παραμονές της χούντας [τον Απρίλιο του ’67], διέκοψαν έντρομοι τη συναυλία των Rolling Stones στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Ο Μικ Τζάγκερ είχε την ατυχή έμπνευση να πετάξει στο κοινό κόκκινα γαρύφαλλα. Η κίνηση αυτή, είχε θεωρηθεί απ’ την αστυνομία ως προκλητική επίδειξη υποστήριξης του κομμουνισμού [ούτε κατά διάνοια] κι έτσι κατέβασαν το ρεύμα και ξαπόστειλαν κακήν κακώς το συγκρότημα και τους θεατές. Στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, οι αμήχανοι αστυνομικοί επιστράτευσαν όλα τα μέσα καταστολής που διέθεταν∙ αύρες με κανόνι για εκτόξευση νερού, καταιγιστικές ριπές δακρυγόνων, ουρλιαχτά και επιδεικτικά χτυπήματα των γκλομπς στις ασπίδες τους. Ωστόσο, το ζευγάρι συνέχισε απτόητο το ατάραχο ταξίδι του στη φωτερή ατραπό της αγάπης. Πίσω τους, ηττημένοι και σιωπηλοί, οι θωρακισμένοι “φύλακες” της τάξης (και της τράπεζας).  Ίσως κάποιος απ’ τους κρανοφόρους να μελαγχόλησε στη διαπίστωση, πως είχε αντίκρυ του τον εαυτό του, τα προδομένα του όνειρα και τη ζωή που φοβήθηκε να διεκδικήσει.

Σημείωση: Η φωτογραφία είναι της Γεωργίας Παναγοπούλου [Eurokinissi] και τραβήχτηκε στις μαζικές διαδηλώσεις της Αθήνας, την περίοδο 2010-12, ενάντια στα μνημόνια.

  • -      Συμμετοχή στο δρώμενο «Φωτοσυγγραφική Σκυτάλη #3» που οργανώνει και συντονίζει η MaryPertax στη ΓΗΙΝΗ ΜΑΤΙΑ.
  • -      Ευχαριστίες θερμές στην Μαίρη μας που μας έδωσε την αφορμή για ένα συλλογικό “τρέξιμο”, καθώς και  στον καλό φίλο Γιάννη για την επιλογή της φωτογραφίας αυτής.
  • -      Παραδίδω τη σκυτάλη μου στην Αριστέα, με μια φωτογραφία του Θάνου Τσάκαλου και προτεινόμενη λέξη το: «όνειρο» (ή τα "όνειρα" αν έχει πολλά...)


54 σχόλια:

  1. Μαρία μου εξιστόρησες γεγονότα και σκηνές που έχουμε ζήσει με τον απαράμιλλο τρόπο σου! Υπέροχη αναφορά για να μην ξεχνάμε! Σ' ευχαριστώ πολύ να είσαι καλά και να σε απολαμβάνουμε όλη η παρέα και όλοι οι φίλοι! Ενδιαφέρουσα η φωτογραφία για την Αριστέα! Έχω περιέργεια να διαβάσω! Καλή συνέχεια και τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "Να μην ξεχνάμε" ήταν το ζητούμενο Μαίρη μου.
      Η ιδέα σου, ήταν το πεδίο και η φωτογραφία του Γιάννη, η αφορμή.
      Καλό μήνα!

      Υ.Γ. Εγώ να δεις περιέργεια που την έχω 😉

      Διαγραφή
  2. Μαράκι μου, η δύναμη της δικής σου πένας όσο και του Δημήτρη Καφετζή, είναι ανεξάντλητη! Ξέρεις ότι δεν μπαίνω σε πολιτικές συζητήσεις στη μπλογκόσφαιρα, αυτό όμως δεν σταματά από το να σου πω ότι απλά σε θαυμάζω. Πολλά φιλιά, φίλη μου. Είμαι πραγματικά περίεργη να δω πώς θα "κουμπώσει" η φίλη μας η Αριστέα τις παντόφλες με το όνειρο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα σε τέτοια κινήματα δεν χωρούν πολιτικολογίες Μία μου.
      Καμμία σύγκριση με τον ποιητή Καφετζή, εννοείται. Τα λόγια του ήταν η έμπνευση.
      Την Αριστέα δεν τη φοβάμαι. Είναι μανούλα στα κουμπώματα και στα ονειρεμένα ταξίδια.
      Φιλιά πολλά και καλό μήνα!

      Διαγραφή
  3. Μαρία!
    Μία προς μία οι λέξεις σου, οι φράσεις σου και οι περιγραφές σου. Έκλεισα τα μάτια και βρέθηκα σε εκείνα τα οδοφράγματα του 2010-2012, όπου ο Λαός της Αθήνας και άλλων πόλεων έδωσε τις πραγματικές του μάχες απέναντι στα ένστολα κτήνη και την κρατική βαρβαρότητα.
    Εκείνων των πολιτικών υποκειμένων, που σήμερα εμφανίζονται ως "αειπάρθενοι καθαρτήρες" λες και δεν έβαψαν τα χέρια τους στο αίμα και στο δηλητήριο τυλίγοντας χιλιάδες ανθρώπους στον καρκίνο και τη βία.
    Κοντά σου, στις περιγραφές σου, έζησα ξανά εκείνες τις Μεγάλες ώρες, που δυστυχώς, κεφαλαιοποιήθηκαν με τον χείριστο δυνατό τρόπο, οδηγώντας τον κόσμο εκ νέου στην αποχαύνωση.

    Επέλεξα αυτήν ακριβώς την συγκεκριμένη εικόνα, με πλήρη συνείδηση για την επιλογή μου σε σένα. Γιατί ένιωθα ότι θα ξαναβρεθώ εκεί, μαζί με τα γερόντια, τους ξωμάχους της αντίστασης, τους ώριμους, τους νέους, τους μαθητές. Μαζί με τον "Λουκάνικο", τον θρυλικό σκύλο της αντίστασης.

    Ντοκουμενταρίστικη καθαρά η απόδοση της εικόνας! και της αξίζει. Για να τονίσεις δύο πράγματα:
    Ο έρωτας είναι επανάσταση αφενός και αφετέρου, τα νέα παιδιά, δεν είναι τα "φυτά" εκείνα που μετά βδελυγμίας κατακεραυνώνουμε ελαφρά τη καρδία. Μπροστά λοιπόν στην αντάρα των ανέραστων Μπάτσων της καταστολής, αυτό τους το Φιλί, έγραψε ιστορία καταδεικνύοντας την Ηθική, Πολιτιστική, Κοινωνική διαφορά των δύο κόσμων. Του ΔΙΚΟΥ ΜΑΣ!!! (Με όσα θαυμαστικά θέλετε) και του ΔΙΚΟΥ ΤΟΥΣ!!! (Με όσα θαυμαστικά θέλετε).

    Σε ευχαριστώ που τίμησες την εικόνα αυτή όπως της άξιζε.

    Οι ...παντόφλες ναι, παράγουν εικονικά ένα πρώτο "σοκ". Θεματολογικά εννοώ. Απομένει στην Αριστέα, χεχεχε (γελάω σατανικά), αυτήν την ..."κρυφή πληγή", όπως την αποκάλεσα, να τραβήξει άσσους απ το μανίκι. Της πέταξες τις ...παντόφλες (όχι το γάντι). Άντε να την δω.

    Φιλιά πολλά. Σε μια σκυτάλη που κάθε επόμενη ανάρτηση μας γεμίζει ομορφιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιάννη μου, καλημέρα και καλό μήνα!
      Η "κρυφοπληγή" χαμογελά, κλείνοντας το μάτι.
      Πέμπτη με Παρασκευή να με αναμένεις στη γωνία το λοιπόν!!!

      Διαγραφή
    2. @Γιάννη, σ' ευχαριστώ για την επιλογή της εικόνας. Μεγάλη ευθύνη να έχω να διαχειριστώ μια τέτοια ιστορική φωτογραφία. Ελπίζω να ανταποκρίθηκα στο ελάχιστο.
      @Αριστέα, σε αναμένουμε όλοι εναγωνίως. Είμαι σίγουρη πως αυτές οι παντόφλες, είναι στο νούμερό σου 😉

      Διαγραφή
    3. Ανταποκρίθηκες Μαρία ναι! Με ένα κείμενο ντοκιμαντέρ που δημοσιογραφικά αναπαριστά τις μεγάλες εκείνες στιγμές αλλά και συναισθηματικά αφήνει με σαφήνεια τα συναισθήματα και τη δύναμή τους.

      Αριστέα σε καρτερώ. Καλή έμπνευση.

      Διαγραφή
  4. Γεγονότα που ζήσαμε, μάθαμε και δεν ξεχνιούνται. Και το ''φιλιά στα μούτρα σας'' η καλύτερη απάντηση στις δυνάμεις καταστολής.
    Η εικόνα που δίνεις στην Αριστέα με κάνει να προσμένω με ανυπομονησία τι όνειρο θα της γεννήσει(το μπλε σημαίνει κάτι;)
    Καλό βράδυ Μαρία μου
    Καλό μήνα για αύριο
    Τα φιλιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Για το μπλε, ευθύνεται μόνο ο φωτογράφος.
      Σ' ευχαριστώ πολύ Αννούλα μου!
      Καλό κι ανοιξιάτικο μήνα να έχεις!

      Διαγραφή
  5. "Ο έρωτας είναι εξέγερση".
    Η εξέγερση θα μπορούσε να είναι έρωτας;
    Μήπως έχουμε ξεχάσει να ερωτευόμαστε;
    Αλλά ας αφήσω τις χαζές απορίες μου στην άκρη, για να πω ότι και ο κύριος Πιτ: Τίμησες την εικόνα αυτή όπως της άξιζε.

    Φιλί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καθόλου χαζές οι απορίες σου. Μήπως όντως ξεχάσαμε; Θα δείξει.
      Φιλί, αγκαλιά και ευχή, να έχει αυτός ο μήνας πρωτογενές πλεόνασμα άνοιξης ♥

      Διαγραφή
  6. Γεγονότα συγκλονιστικα που εμεις που δεν τα ζησαμε απο κοντα Κανελλακι μου παρα μονο ότι εδειχναν τα ΜΜΕ και εννοείτε οτι ηθελαν έδειχναν τα διαβαζουμε τωρα εδω με την δικη σου ματια. και την γραφη σου μας διχνεις την πραγματικοτητα.. δεν το ήξερα για το ζευγαρι που φιλιόταν μπροστα στα ΜΑΤ. και το διαβασα τωρα κατανοώντας την σκεψη και την δυναμη της αγαπης και ενος φιλιού...απαντηση στην βια και στα δακρυγονα..!!
    Χαιρομαι που η εικονα του Γιαννη μας εδωσε την αφορμη χαρη σε σενα αγαπη μου να γινουμε γνώστες αγνώστων σε μας περιστατικων..την ευχη μου να χεις..και την αγαπη μου παντα.. φιλω σε Κανελλακι μου..!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάντα με τον καλό το λόγο Ρουλάκι μου.
      Σ' ευχαριστώ απ' την καρδιά μου ♥
      Καλό κι ευλογημένο μήνα να έχεις!

      Διαγραφή
  7. Μαρία μου έπλεξες εξαιρετικά αληθινά γεγονότα με τον έρωτα των δύο παιδιών και ανταποκρίθηκες με τον δικό σου, μοναδικό τρόπο στην φωτογραφία.
    Και ξέρεις κάτι; Μακάρι πάντα, τον φόβο των φιλιών μας να έχουνε. Να μην γίνουμε κομμάτι της σάπιας κοινωνίας. Να βρίσκουμε τη δύναμη να ερωτευόμαστε, εύχομαι. Κι ας γίνει αυτό, η επανάσταση μας, στην εποχή που το must είναι ο φόβος.
    Καλό μήνα και καλή μας βδομάδα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ότι τον έχουν (το φόβο), τον έχουν Μαρίνα μου.
      Γι' αυτό και κατεβαίνουν πάνοπλοι και σε μπουλούκια, λες κι έχουν να τα βάλουν με τα φουσάτα των εχθρών. Συνήθως η "δύναμή" τους εκτονώνεται σε καθαρίστριες, μαθητές και συνταξιούχους.
      Με τους "μπαχαλάκηδες" στην πίσω γραμμή βεβαίως-βεβαίως.
      Κρατάτε όσο μπορείτε το ανάστημά σας ψηλά Μαρίνα μου. Τους κάνει να τρέμουν.
      Φιλιά και ευχές για το νέο μήνα!

      Διαγραφή
  8. Η ζωή θέλει απλούς αλλά θαρραλέους ανθρώπους ακόμη κι αν τους όρους τους βάζει μια διμοιρία ΜΑΤ, ακόμη κι αν είσαι παγιδευμένος στα οδοφράγματα. Πάντα θα βρίσκουμε αφορμή και πρωτοποριακές ιδέες, θυσία στο αναγκαίο όταν ο κόσμος σου συντρίβεται, διαψεύδεται, βιώνει την απόλυτη αποσύνθεση ενός ανάλγητου κράτους.
    Γιατί ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό
    Καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μόνο έτσι Αννίκα μου. Όπως ακριβώς τα λες, με θαρραλέους ανθρώπους (η απελπισία έφερε το θάρρος νομίζω) και με ειρηνικές διαμαρτυρίες, έρχονται κι οι ανατροπές.
      Καλό μήνα να έχεις!

      Διαγραφή
  9. Λοιπό Κανλλένια μας. Σε διάβαζα και σκεφτόμουν τι ωραία που θα ήταν να έγραφαν έτσι όλοι οι δημοσιογράφοι...
    Πόση μεγάλη συνεισφορά θα κατέθεταν στα ελληνικά γράμματα και στη μόρφωσή μας, πέρα από την ενημέρωση
    (που οι περισσότεροι κάνουν και ενημέρωση της κακιάς ώρας, πέρα από τα άθλια ελληνικά τους.)
    Με έστειλες να διαβάσω και για τον δημοσιογράφο Μανώλη Κυπραίο, που δεν γνώριζα ότι απέκτησε μόνιμα προβλήματα...
    Αλήθεια, δικαιώθηκαν όσοι τραυματίστηκαν από τα ΜΑΤ σε κείνες τις διαδηλώσεις; Ξέρουμε κάτι;

    Σε ευχαριστώ για την υπέροχη φωτό.
    Καλό μήνα και πολλά φιλιά!
    ΣΛ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άξιοι δημοσιογράφοι υπάρχουν και σίγουρα ΔΕΝ είναι οι τηλεοπτικοί αστέρες που κάνουν θητεία στα πλατό και όχι στις πλατείες. Ο Αυγερόπουλος για παράδειγμα, ήταν εκεί ανάμεσα στο πλήθος και κατέγραψε τις αθλιότητες. Το ντοκιμαντέρ του "Agora", αποτυπώνει με ακρίβεια όλη αυτή τη μαύρη περίοδο της οικονομικής κρίσης και τον αντίκτυπο στις ζωές των απλών ανθρώπων.
      Κανείς δεν δικαιώθηκε. Οι καταγγελίες που έγιναν, είχαν την τύχη που έχουν όλες οι νομικές διώξεις ενάντια στο σύστημα. Αναβολές και ατιμωρησία. (Εδώ είναι έξω ο Ρουπακιάς, τι να λέμε τώρα;)

      Φόρεσε τις παντόφλες σου και πάμε για ένα νέο γύρο στη σκυταλοδρομία μας.
      Καλές εμπνεύσεις ♥

      Διαγραφή
  10. Μαρία μου αγαπημένη, με συγκίνησες!! Όντας φίλος μου ο Μανώλης Κυπραίος, πάτησες μια ακόμα χορδή μου, αφού από τότε ταλαιπωρείται χάνοντας την ακοή του και ξεκινώντας ένα τιτάνιο αγώνα αποκατάστασης που δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί από όσο γνωρίζω...
    Γεγονότα που καταγράφηκαν στη μνήμη και την ψυχή μας, πήραν με την πένα σου άλλο χρώμα!
    Σ' ευχαριστώ γι' αυτό που διάβασα, φίλη!
    Να είσαι πάντα καλά και να έχεις ένα όμορφο μήνα!
    Πολλά γλυκά φιλιά!!
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κρίμα μεγάλο αυτό που έγινε στον Κυπραίο. Το φοβόμουν αυτό που γράφεις Μαρίνα μου, πως ακόμα δεν έχει αποκατασταθεί η ακοή του. Απλήρωτο κι αυτό το έγκλημα, στο μακροσκελές τεμπεσίρι με τα "κατορθώματα" των αστυνομικών οργάνων.
      Καλό μήνα να έχεις Μαρινάκι μου!

      Διαγραφή
  11. Μαρία μου το τόσο καλογραμμένο κείμενο σου, αλλά και η φωτογραφία που επέλεξε ο Γιάννης, μας θύμισε πως η ιστορία μας όπως και πολλών άλλων λαών είναι γεμάτη αγώνες για καλύτερες συνθήκες ζωής, για δικαιώματα στην παιδεία, την υγεία για σεβασμό στα γηρατειά, για...για...
    Τα "Φιλιά στα μούτρα τους" μακάρι να σταματούσαν τους υπηρετούντες τα εκάστοτε οικονομικά συμφέροντα, αλλά δυστυχώς η ελίτ του χρήματος πάντα θα κινεί τα νήματα, πάντα θα έχει κουκουλοφόρους πίσω της για να μαυρίζει τους αγώνες μας. Όχι πως οι αγώνες είναι μάταιοι κάθε άλλο, οι αγώνες συνεχίζονται...

    Καλό μήνα και φιλάκια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τουλάχιστον το ζήσαμε κι αυτό Ελένη μου. Κι ας μας έχουν φλομώσει στο παραμύθι πως είμαστε όλοι καναπεδάτοι και πως "Μαζί τα φάγαμε"...
      Καλό σου μήνα και φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  12. Και"το να αποζητάς την ευτυχία είναι η πραγματική έννοια της ανταρσίας" (Ίψεν)
    😍 Καλό μήνα, Κανελλάκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ποια ευτυχία παιδί μου; Εδώ χαθήκανε άνθρωποι, οικογένειες ξεκληρίστηκαν, γέμισαν οι δρόμοι με άστεγους και συσσίτια. Ίσως η απόγνωση ήταν η θρυαλλίδα που πυροδότησε την ανταρσία. Θα φανεί στην ιστορία.
      Φιλιά πολλά Αλεξάνδρα μου!

      Διαγραφή
  13. Τα περιγράφεις τόσο ζωντανά που είναι λες και ξαναζώ αυτές τις μέρες.Τα έζησα όλα αυτά , γνώρισα και τα κρατητήρια, είδα και εκείνους που προδίδανε για απλή εκδίκηση.Πολύ όμορφο κείμενο και πραγματικό πάνω από όλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλό μήνα Γεωργία μου, με την ευχή να μην ξαναζήσουμε τέτοια αδικία. Η ιστορία θα τους φτύσει κατάμουτρα, όπως ακριβώς τους αξίζει.

      Διαγραφή
  14. Ένα θυμήθηκα και θα το πω περιστατικό. Μια σκηνή που με έχει συγκλονίσει.
    Φλεβάρης 2012. Τη νύχτα που ψηφιζόταν το Β' μνημόνιο. Τη μέρα που 3000 χημικές βόμβες έπεσαν στην πλατεία συντάγματος. Τη μέρα που "φυσουνιάσανε" τον Γλέζο.
    Το πλήθος ήταν τόσο πυκνό κοντά στην πλατεία Κλαυθμώνος που με δυσκολία σήκωνες τα χέρια σου όρθια. Τα γεγονότα ήταν σε εξέλιξη.
    Τότε το μάτι μου έπεσε δίπλα σε μια ομάδα απλών ανθρώπων, ναι όπως το ακούτε. Ηλικίας 25-35. Όλοι κρατούσαν φτυάρια, γκασμάδες, τσουγκράνες και λοστάρια. Ανατρίχιασα.
    Ένα κλικ ήμασταν από την κοινωνική επανάσταση! Ένα κλικ μονάχα! ο λαός ήταν αποφασισμένος να φτάσει στον πόλεμο, στην αναμέτρηση.
    Τα "γιατί" δεν είναι της παρούσας.
    Τα φιλιά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μήπως (η επανάσταση) έγινε τελικά και δεν το έχουμε ακόμα αντιληφθεί;
      Θα φανεί στις σελίδες της ιστορίας που δεν έχει γραφτεί ακόμα.
      Πάντως το ζήσαμε κι αυτό έχει σημασία.
      Σ' ευχαριστώ πολύ Γιάννη.

      Διαγραφή
  15. Καλησπέρα. Το πρωτότυπο είναι ότι δεν είναι πρωτότυπο - όντας τόσο καλό. Θέλω να πω: Έμεινες ακριβώς στη φωτογραφία. Δεν έχτισες κανένα τεράστιο μύθο, δε φαντάστηκες πολλά, ξανατύπωσες, δηλαδή, τη φωτογραφία με λόγια. Ωραίο! Και έδωσες τη απάντηση στο ερώτημα του Ρίτσου που
    - Κυκλάμινο, κυκλάμινο, στου βράχου τη σχισμάδα
    πού βρήκες χρώματα και ανθείς, πού μίσχο και σαλεύεις;

    Πού βρήκαν χρώματα τα παιδιά και άνθισαν; Στο φιλί τους η απάντηση. Και στο φιλί οι απαντήσεις στην αγριάδα του όποιου που "δεν καταλαβαίνει δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει".

    Εύγε, Μαρία

    ΥΓ (Πρωταπριλιά γράφω το σχόλιο αλλά είναι όλο αλήθεια!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι είναι τόσα πολλά αυτά που έμειναν εκτός φωτογραφίας. Ο αγώνας των καθαριστριών, των καθηγητών, των συνταξιούχων, των οικοδόμων, οι θάνατοι, οι αυτοκτονίες, οι τραυματισμοί που προκάλεσαν μόνιμες βλάβες και πόσα άλλα...
      Τα λόγια του Ρίτσου "άνθισαν" στις νεανικές παρέες, έχεις δίκιο Διονύση.
      Καλόν Απρίλη να έχουμε!

      Διαγραφή
  16. «Αυτά δεν γίνονται ούτε στον πόλεμο».
    «Ίσως κάποιος απ’ τους κρανοφόρους να μελαγχόλησε στη διαπίστωση, πως είχε αντίκρυ του τον εαυτό του, τα προδομένα του όνειρα και τη ζωή που φοβήθηκε να διεκδικήσει».
    Καταλυτικές αυτές οι φράσεις σου, Μαρία.
    Ανάγλυφη στο κείμενό σου η αντίθεση: Πόλεμος και ειρήνη, βαρβαρότητα και ανθρωπιά.
    Ως πότε άραγε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ως τα ύστερα του κόσμου φαντάζομαι. Αυτή η πάλη είναι διαχρονική και δεν θα σταματήσει ποτέ.
      Έκαστος εφ’ ω ετάχθη...
      Τις ευχές μου για έναν καλότυχο νέο μήνα Άρη μου!

      Διαγραφή
  17. Τα ζήσαμε....μας πλήγωσαν και μας πληγώνουν ακόμη ....δυστυχώς....Εστίασα στην φωτό στο φιλί των δύο παιδιών και αυθόρμητα στο μυαλό μου ήχησε η μελωδία...και οι στίχοι ....με την φωνή της Φλέρυς Νταντωνάκη....
    "Αν μ' αγαπάς κι είν όνειρο, ποτέ να μην ξυπνήσω
    γιατί με την αγάπη σου ποθώ να ξεψυχήσω....."

    Μπράβο Μαρία μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όντως, ήταν μια όαση μελωδίας, η σιωπηλή διαμαρτυρία αυτών των παιδιών.
      Υπέροχο τραγουδάκι μας θύμισες Κλαυδία μου.
      Καλό μήνα να έχεις!

      Διαγραφή
  18. Τι να προσθέσω Μαρία μου, όλα ειπώθηκαν και άριστα ειπώθηκαν...
    Τον τελευταίο καιρό και με την ευκαιρία των κίτρινων γιλέκων στη Γαλλία μπήκα σε σκέψεις σχετικά με όλα αυτά τα νεαρά άτομα που κάποια στιγμή της ζωής τους, αποφασίζουν να κάνουν επάγγελμα τους την βία, την καταστολή (ΜΑΤ, CRS κλπ)... πες τους όπως θες και απάντηση δεν βρίσκω, μόνο αναρωτιέμαι αν μπορούμε να τους θεωρήσουμε "ανθρώπους" ή έστω "συνανθρώπους" μας...
    Δυνατή συμμετοχή και ένα ακόμα Εύγε, από μένα!
    ΑΦιλάκια τρυφερά και με κατανόηση όσο μου το επιτρέπει η καρδιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Για τους "Αγαναχτισμένους της Πλατείας" πάντως, είχαν γραφτεί κατάπτυστα άρθρα, ακόμα και από δημοσιογράφους που αυτοπροσδιορίζονται ως αριστερόστροφοι. Τότε. Γιατί αργότερα, υμνούσαν τη λαϊκή εξέγερση και τους πολίτες που ξεσηκώθηκαν.
      Τους άστεγους, τους παρουσίαζαν ως κλοσάρ τύπους, που αρέσκονται να ζουν στο ύπαιθρο, άρα δεν άξιζαν της προσοχής μας. Τέτοιες αθλιότητες...
      Στεφανία μου, με τόση παραπληροφόρηση που υπάρχει, όλα διαστρεβλώνονται και σερβίρονται κατά το δοκούν. Και σίγουρα η (θεσμοθετημένη) κρατική βία είναι η χειρότερη όλων, όταν εξυπηρετεί συμφέροντα και ημέτερους.
      Καλό μας μήνα να ευχηθώ. Με λίγη άνοιξη επιτέλους στις ζωές μας!

      Διαγραφή
  19. αγαπώ πολύ την ιστορική αναδιήγηση με λογοτεχνικά στοιχεία, γι΄αυτό Μαρία μου σε συγχαίρω. Μας θύμισες αυτά που όχι μόνο δεν πρέπει να ξεχνάμε αλλά να εμβολίζουμε τη μνήμη μας ακόμη κι αν η προσωπική μας αντίσταση ( αντίδραση;) εξαντληθεί σε ένα μόνο φιλί.
    Φιλί! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελπίζω να την εμβολίσαμε αρκούντως Αννετάκι μου.
      Φιλί γλυκό♥

      Διαγραφή
  20. Ξέκλεψα λίγο χρόνο και μπήκα και πάλι αφενός για να ξαναδιαβάσω το αριστούργημα που έγραψες κι αφετέρου να δω την απάντηση στο σχόλιο που άφησα από την πρώτη κιόλας ημέρα της ανάρτησής σου.
    Μαρία μου, υπέροχη η γραφή σου όπως και η ιστορία σου!!! Τα θερμά μου συγχαρητήρια!!!
    Όσο για την απάντησή σου στο σχόλιο που άφησα πριν μέρες από το κινητό μου, δεν την βρήκα. Πως να την βρω σε ένα σχόλιο το οποίο προφανώς το κινητούλι μου το εξαφάνισε ως δια μαγείας :(
    Την έζησα την ιστορία σου!!! Ήμουν κι εγώ εκεί νοερά με κάθε πρόταση που διάβαζα!!!
    Συγχαρητήρια και πάλι για την συμμετοχή σου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν πειράζει Ζωή μου, προφανώς το σχόλιο εξαφανίστηκε.
      Σ' ευχαριστώ που ξαναπέρασες και για τη νοερή συντροφιά σου σ' ότι ζήσαμε.
      Την αγάπη μου!

      Διαγραφή
  21. Όταν είδα αυτή την εικόνα , είπα ευτυχώς που δεν ήταν η σειρά μου.
    Εσύ όμως έκανες το θαύμα σου Μαράκι μου.
    Τα έγραψες τόσο γλαφυρά που ήταν σαν να τα ζούσαμε από κοντά.
    Να ζούμε κάθε φορά έναν εμφύλιο;
    Ευτυχώς τα νιάτα έχουν τη δύναμη να τα αντιμετωπίζουν όλα.
    Make love not war.
    Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι η συνέχεια της γενιάς αυτής "make love not war" Ρένα μου. Που και τότε την χλεύαζαν και την θεωρούσαν παρακμιακή. Και είναι η συνέχεια της ιστορίας, που μοιραία επαναλαμβάνεται.
      Την αγάπη μου♥

      Διαγραφή
  22. Ε ναι! Δε θα μπορούσε ο Γιάννης να σου παραδώσει διαφορετική σκυτάλη! Γάργαρο και ζωηρό σαν ήμαστε όλοι εκεί στο δρόμο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Μην το λες. Έτρεμα και μόνο στην ιδέα να μου βάλει κανένα φιλμ νουάρ, απ' αυτά που μόνο αυτός γνωρίζει καλά και μας τα παρουσιάζει κατά καιρούς στο Σινεφίλ του. Όντως ήταν μια πολύ καλή πάσα πάντως.
    Τα φιλιά μου και ελπίζω να ανταμώσουμε στηn Θεσσαλονίκη. Σου έστειλα πρόσκληση :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Την σκέψη τής Ρένας αναπαράγω κι εγώ "ευτυχώς που δεν ήταν η σειρά μου", καίτοι πιστεύω πως ο Γιάννης ήξερε κατά πού στόχευε μ' αυτή του την επιλογή, Κανελλένια μου. Έχεις ένα χάρισμα σ' αυτή τη θεματολογία, είτε με την απλή καταγραφή είτε με το καυστικό σου χιούμορ. Μπράβο σου, και πάλι μπράβο σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λυσιππένια μου σ' ευχαριστώ πολύ.
      Και στα χέρια σου πάντως αυτή η φωτογραφία, θα "καλοπερνούσε". Είμαι βέβαιη.
      Φιλί γλυκό!

      Διαγραφή
  25. Συνυπογράφω κάθε σου λέξη και, ναι, αυτή είναι η απάντηση!
    Η φύση τους κομπλάρει, μια και έχουν μάθει όλα να τα μετρούν μόνο παραφύσι!
    Τέλειο, Μαρία μου!
    Μπράβο και στον Γιάννη για την επιλογή του! Συμφωνώ κι επαυξάνω! Καλά σου έκανε ;-)
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με περιποιήθηκε δεόντως ο Γιάννης μας, δίκιο έχεις.
      Φιλιά πολλά Γλαύκη μου♥

      Διαγραφή
  26. Νομίζω πως μόλις διάβασα ένα εκπληκτικό λογοτεχνικό "ρεπορτάζ"...δεν ξέρω πως αλλιώς να το χαρακτηρίσω!
    Όταν είχα δει τη φωτογραφία που σου έδωσε ο Γιάννης είχα σκεφτεί ότι την έδωσε στο κατάλληλο πρόσωπο!
    Άψογο κείμενο!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Μοναδική Μαρία Κανελλάκη τα σέβη μου!
    Σ Υ Γ Χ Α Ρ Η Τ Η Ρ Ι Α

    Αναδημοσιεύουμε στη στήλη "ΕΜΦΑΣΗ" του blog Ευρυτάνας ιχνηλάτης.
    Η συγκεκριμένη στήλη -με επιλογές ξεχωριστών άρθρων- βρίσκεται στην κάθετη πλαϊνή μπάρα του blog μας (με το χαρακτηριστικό εικονίδιο με τον πιτσιρίκο που μοιράζει εφημερίδες).
    Εκεί με ένα κλικ στην εικόνα ο αναγνώστης παραπέμπεται απευθείας στην ανάρτησή σου.

    Καλή δύναμη-καλή συνέχεια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.