Τετάρτη 22 Φεβρουαρίου 2023

Δαχτυλιές στα τζάμια

 


Όχι μωρέ, δεν ανησυχώ για εσάς. Σιγά που θα χολοσκάσω. Tα νεύρα μου έχω που λερώνετε τα τζάμια. Πάνω που τα είχα κάνει λαμπίκο. Ούτε ένα τόσο δα αλλόγλωσσο λεκεδάκι δεν υπήρχε. Όλα παστρικά, χριστιανικά και γαλανόλευκα. Κι αν περιμένετε τώρα με περισσό θράσος να σας ανοίξω την εξώθυρα, είστε γελασμένα. Δεν υποκύπτω στα παιδικά σας τσαλίμια, εγώ! Και να λέτε κι ευχαριστώ που δεν σας πυροβολώ στο δόξα πατρί. Που δεν σας βουτάω πίσω στη θάλασσα να σας φάνε οι σμέρνες. Που δεν σας περνάω απέναντι στο ξερονήσι να ψοφήσετε απ’ τη δίψα.

Tι παραμιλάς πάλι, ρε Παντελή; Ποιος σε πείραξε;

Τι ρωτάς κι εσύ; Δεν βλέπεις πώς ρήμαξε η ζωή μας; Φύγανε τα παιδιά μας μετανάστες κι ερήμωσε το νησί μας, Παναγή. Και σα να μην έφταναν τόσα βάσανα, μας κουβαλήθηκαν κι οι βρωμιάρηδες από τ’ αντικρινά παράλια.

Τι σου κάνανε δηλαδή; Εσύ ούτε που έχεις πατήσει ποτέ να συνδράμεις, κάθε που έχουμε διάσωση.

Aν είσαι χριστιανός!... Πώς είναι δυνατόν να συντρέχεις τους αλλόθρησκους;

Κι εσύ που είσαι, τι χριστιανικό κάνεις στη ζωή σου, ρε Παντελή;

Είναι να το ρωτάς; Δεν είμαι ολημερίς στο εκκλησάκι μας να το φροντίζω; Δεν το καθαρίζω ανελλιπώς, δεν ποτίζω τους βασιλικούς, δεν τρέχω κάθε μέρα στο ξεροβόρι για να τραβώ την τριχιά της καμπάνας μας, δεν ασπρίζω κάθε Λαμπρή τις πεζούλες, δεν ανάβω τα καντήλια κάθε που σουρουπώνει, δεν γυαλίζω τα τάματα και τα μανουάλια; Μα κάτι ερωτήσεις που κάνεις, καημένε!

Καλά όλα αυτά, Παντελή. Μόνο που έτσι τα ορίζει η εκκλησία κι όχι η χριστιανοσύνη μας.

Και ποιος είναι ο εκπρόσωπος του Χριστού μας, ωρέ Παναγή; Δεν είναι ο Δεσπότης μας; Οι άγιοι πατέρες μας; Αν δεν ακούσουμε τις δικές τους προσταγές, ποιανού τα φιρμάνια θα υπακούσουμε;

Να σε ρωτήσω κάτι που το ‘χω απορία, μωρέ Παντελή;

Και δε ρωτάς;

Τόσα ναυάγια γινήκανε στις ακτές μας. Τόσες φορές βγήκαμε μια χούφτα συγχωριανοί να τους περιμαζέψουμε απ’ τα μανιασμένα νερά, τόσα παγωμένα κορμάκια που ξέβγαλε αυτή η θάλασσα… και μια φορά δεν χτύπησες την καμπάνα!

Άλλη δουλειά δεν έχω, παρά να βαράω το σήμαντρο κάθε τρεις και λίγο. Και τι θα γινόταν δηλαδή, θα ζωντανεύαν οι πνιγμένοι;

Να καλέσεις τους χριστιανούς να ’ρθουν να κάνουν το χρέος τους, Παντελή. Κι αν δεν μπορούν να πέσουν στο νερό να σώσουν έναν συνάνθρωπο, τουλάχιστον να την χτυπούσες πένθιμα κάθε που τους παραχώνετε σ’ εκείνη τη χωματερή ψυχών στο διάσελο. Ούτε ένα κατευόδιο δεν αξίζουν οι δύσμοιροι; Έτσι το λέει η χριστιανοσύνη σου;

Εγώ δεν έχω τέτοια αρμοδιότητα. Η καμπάνα χτυπάει όπως το ορίζει ο ιερός κανόνας. Τα παράπονά σου στον Δεσπότη! Κι άσε με τώρα γιατί έχω να καθαρίσω όλα τα τζαμιλίκια. Δες πώς τα κάνανε τα βρωμόπαιδα! Όλη τη μέρα κρεμόντουσαν απ’ έξω σαν αγριοπούλια και σκούζανε στη γλώσσα τους. Χτίκιασα μέχρι να τα διώξω.

Στο καφενείο άκουσα πως τα πήρατε με τις πέτρες. Αληθεύει;

Και τι να κάναμε δηλαδή; Να τ’ αφήναμε να μπουν στην εκκλησιά μας; Να μολύνουν τα ιερά και τα όσιά μας; Μα τι μου λες, βρε Παναγή;

Σου λέω πως όσους δεν τους σκότωσαν οι πόλεμοι κι οι θάλασσες, τους αποτελειώσανε τα κοράκια, Παντελή. Βάρα εσύ την καμπάνα σου στον άγιο κι ύστερα πετροβόλα τους κατατρεγμένους. Άναβε τις καντήλες σου και γύρνα την πλάτη σου στα παιδιά που έρχονται ικέτες στα πόδια σου. Να το βράσω το τελετουργικό σου, Παντελή!

//

Τα τζάμια τ’ αναθεματισμένα δεν ξεθαμπώνανε με τίποτα. Λες κι είχαν χαραχτεί πάνω τους οι παιδικές μορφές που εκλιπαρούσαν ν’ ανοίξουν οι πύλες του παραδείσου. Κι έτσι όπως ανταμώσανε τα βλέμματα των παιδιών με τις μορφές των αγίων στο εσωτερικό του ναού, ακούστηκε άξαφνα το αναίτιο καμπάνισμα, από αόρατο χέρι που ανέμιζε δυνατά την τριχιά. Ο Παντελής σταυροκοπήθηκε. Η μανιασμένη φωνή του Παναγή απομακρυνόταν ολοένα, καθώς κατηφόριζε προς τη θάλασσα.

 // 

Τρίβε Παντελή, ξεπέτσιασε τα γυαλιά και τις πέτρες. Και κάθε που ακούγεται το ανεπίστρεπτο πετάρισμα μιας ψυχής, εσύ βάρα την καμπάνα σου. Τι αξία έχει ο θρηνητικός σπαραγμός μιας μάνας, μπροστά στο απαράβατο τελετουργικό σου; Πόσο πιο θλιβερή μπορεί να είναι μια θάλασσα που την ταΐζουμε ανθρώπινο κρέας, απ’ τη μάταιη συνειδητοποίηση πως η κλεψύδρα σου ξοδεύτηκε στα ντιν-νταν και στο παράχωμα πτωμάτων; Κι όταν αποκάμεις τα τζάμια, να δω πώς θα ξεσκοτεινιάσεις τη συνείδηση σου… Εκεί σε θέλω, κυρ Παντελή!

 


ëΗ συμμετοχή μου στον 5ο κύκλο της μίνι σκυτάλης, ένα δρώμενο που οργανώνει η Mary Pertax στο ιστολόγιό της ΓΗΙΝΗ ΜΑΤΙΑ. Με όχημα μια φωτογραφία, ταξιδεύουμε τις σκέψεις και ξεδιπλώνουμε τις ιστορίες μας. Καλή συνέχεια στους επόμενους “δρομείς” αυτής της υπέροχης συλλογικής διαδρομής.

 

29 σχόλια:

  1. Δεν χωράνε λόγια Μαρία μου!
    Και πριν 100 χρόνια τα ίδια γίνανε κι ας ήταν Χριστιανοί αυτοί που ήρθαν διωγμενοι!
    Συγκλονιστική η ιστορία σου.
    Σε φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και θα συνεχίσουν να γίνονται, Ρένα μου...
      Οι άνθρωποι που είναι αναλώσιμοι θα πληρώνουν διαρκώς το τίμημα των πολέμων.
      Φιλί γλυκό ♥

      Διαγραφή
  2. Αχ τα μεγαλύτερα εγκλήματα δυστυχώς έγιναν ανά τους αιώνες στο όνομα της θρησκείας και της κάθε Εκκλησίας! Ψυχές που έχουν βάρος στους ''ώμους'' τους και θύματα στα τελετουργικά τους και τα συμφέροντα τους! Και μιλάω για όλες τις θρησκείες! Μα η αγάπη και η καλοσύνη δεν έχουν σύνορα, ούτε ξεχωρίζουν γλώσσα, χρώμα, φύλο, ηλικία! Σ' ευχαριστώ Μαρία μου πολύ όμορφα μηνύματα μας έδωσες! Να είσαι καλά και πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ σ' ευχαριστώ για την επιλογή της συγκεκριμένης φωτογραφίας, αλλά και για όλη σου την υποστήριξη, Μαίρη μου!

      Διαγραφή
  3. "Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
    έχεις κατάστημα κάπου στη γη...

    Τις Κυριακές πρωί στην εκκλησιά
    σταυροκοπιέσαι στην Παναγιά...

    Έντιμε άνθρωπε κυρ-Παντελή
    τι κι αν πεθαίνουνε πάνω στη γη
    χιλιάδες άνθρωποι, χωρίς ψωμί,
    μαύροι, λευκοί ή κίτρινοι...

    Έντιμοι άνθρωποι, νέα γενιά
    θάψτε τους έντιμους μες στα σκατά
    κι αυτούς που φτιάξανε τον Παντελή
    σκουλήκι άχρηστο σ' αυτή τη γη...."

    Ο Πάνος Τζαβέλλας, πριν χρόνια πολλά έγραψε τους στίχους σ' αυτό το εμβληματικό τραγούδι για να ενσωματώσει πάνω του όλη την ιδεοληψία των "καλοκάγαθων νοικοκυραίων" του Χριστεμπορικού πλήθους, που γεμίζει μεν τις εκκλησιές αλλά προσβάλλει δε κατ' εξακολούθηση το λόγο του Ιησού στο διάβα του στους αιώνες.

    Για μια ακόμα φορά, ο λόγος σου, Μαρία, με κάνει περήφανο, αγαπημένη φίλη, για το λογισμό και τις αξίες της ανθρωπιάς σου. Ένα μικρό αφήγημα, όπως εσύ το ξέρεις. Πριν πολλά χρόνια, το 1922, στα ίδια νησιά, τότε οι συμπατριώτες μας γίνηκαν "Τουρκόσποροι" και συνάντησαν την ίδια ακριβώς έχθρα και μισεμό όπως τούτα τα παιδιά, που στέκουν κολλημένα στα τζάμια αφήνοντας το στίγμα τους. Μυαλό δεν βάζει η παλιανθρωπιά.

    Καλησπέρα Μαρία μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η επιλογή των ονομάτων στις ιστορίες δεν είναι καθόλου τυχαία, Γιάννη μου. Τους στίχους του Πάνου είχα σαν μπούσουλα, με τόσους κυρΠαντελήδες που έχουμε πλέον τριγύρω μας.
      Να είσαι καλά, πολύ σ' ευχαριστώ για τα λόγια σου!

      Διαγραφή
    2. Και εμείς πάντα για τα αντανακλαστικά σου, Μαρία μου.

      Διαγραφή
  4. Όπως πάντα πιάνεις τον παλμό της καθημερινότητας. Θέλω να πιστεύω και άσε με να το πιστεύω, ότι κύριοι Παντελήδες είναι λίγοι και οι κύριοι Παναγήδες είναι περισσότεροι. Πολύ δυνατό διήγημα με έντονο συγκινητικό μήνυμα. Όσο για τη συνείδηση δεν ξεσκοτεινιάζεται με τπτ και όπως το περιγράφεις, έστω, ντροπή δεν νοιώθουν πιστεύοντας ότι έχουν δίκιο οι Παντελήδες.
    Μπράβο Μαρία μου
    Καλή συνέχεια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κι εγώ το ίδιο πιστεύω, Άννα μου. Δεν ξέρω την ακριβή αναλογία, αλλά ακόμα έχουμε κοινωνικά αντανακλαστικά και είναι το μόνο παρήγορο σ' όλον αυτόν το ζόφο.
      Να είσαι καλά ♥

      Διαγραφή
  5. « ……τότε αποκριθήσονται οι δίκαιοι λέγοντες. Κύριε πότε σε είδομεν πεινόντα και εθρέψαμεν ή διψώντα και εποτίσαμεν, πότε σε είδομεν ξένον και συναγάγομεν………» Και αποκριθείς αυτοίς «….εφόσον εποιήσατε ενί τούτων των ελαχίστων των αδελφών μου, εμοί εποιήσατε…..» (από το ευαγγέλιο της Κυριακής της Απόκρεω)
    Φαρισαίοι, μικρόψυχοι, λύκοι μεταμφιεσμένοι σε πρόβατα, στο όνομα τάχα του Θεού της αγάπης ¨νίπτουν τας χείρας τους¨ βουτηγμένοι στο μίσος και την αδιαφορία, προφασιζόμενοι την ασφαλή ζωή τους. Ξεχωρίζουν τους ανθρώπους απ’ το χρώμα και την πίστη, γυρίζοντάς τους την πλάτη, γκρεμίζοντας τις γέφυρες της αγάπης που διασώζουν τους ανθρώπους. Με τέτοιες συνειδήσεις λιγοστό είναι το φως και μακριά η πορεία για να λεγόμαστε άνθρωποι.
    Κάτω απ’ τις λέξεις υπέροχα τα μηνύματά σου Μαρία μου! Δεν ξέρω ποιος το είπε, ο Γκάντι νομίζω «Οι χριστιανοί είναι τόσο διαφορετικοί απ’ τον Χριστό» Πόσο αληθινό!
    Υπέροχο Μαρία μου! Χρειάζεται πότε-πότε να αφυπνίζουμε τη συνείδησή μας. Σ' ευχαριστούμε!
    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όντως, ο Γκάντι φέρεται να είπε πως του αρέσει ο Χριστός μας, αλλά όχι οι χριστιανοί. Πόση σοφία κουβαλούσε αυτός ο άνθρωπος! Το φαντάζεσαι να ενώναμε όλους αυτούς τους φωτισμένους ανθρώπους και να γεφυρώναμε τις θρησκείες μας, έχοντας στο επίκεντρο τον άνθρωπο;
      Σ' ευχαριστώ πολύ, Αννίκα μου, για το καίριο σχόλιό σου!

      Διαγραφή
  6. Δήθεν Χριστιανοί και εντέλει δήθεν άνθρωποι, που κρύβονται πίσω από ταμπέλες και που δεν έχουν στην καρδιά τους τον Χριστό. Και χωρίς αγάπη, βουλιάζουν στο σκοτάδι. Ο Χριστός, ερχόμενος στη Γη και σε μια περίεργη εποχή, αγκάλιασε τους περιθωριακούς και τους στιγματισμένους και άφησε ένα "αγαπάτε αλλήλους" για κληρονομιά. Και εμείς τι κάνουμε; Το ακριβώς αντίθετο και ότι δεν μας βολεύει το φορτώνουμε και ως ευθύνη του Χριστού γιατί εμείς είμαστε τέλειοι και αλάθητοι.
    Μια κακία μένει, να χαράζει τον κόσμο μας και εμείς ζητάμε θαύματα που δε μας αγγίζουν. Γιατί την Γη και κάθε κομμάτι της Πλάσης το βουτήξαμε είτε στο αίμα είτε στην στάχτη.
    Μακάρι ο κόσμος να συνέλθει. Να βρει μέσα του, είτε την πίστη είτε ότι τον γαληνεύει και με ασπίδα την αγάπη να πολεμήσουμε για έναν καλύτερο κόσμο.
    Για κάθε παιδί.
    Για κάθε πονεμένη ψυχή.
    Απίστευτα δυνατή η συμμετοχή σου Μαρία μου, με ηχηρά μηνύματα και ουσιαστικά νοήματα.
    Μπράβο σου!
    Καλό βράδυ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρίνα μου, όλοι αυτοί οι "αλά καρτ - χριστιανοί" δεν θα βρουν ποτέ τη γαλήνη μέσα τους. Ο φόβος και το μίσος τους για το διαφορετικό (είτε είναι αλλόθρησκος, είτε ομοφυλόφιλος, είτε ανάπηρος), θα τους στοιχειώνει ισοβίως. Κάπως έτσι ξεκίνησε τις εκκαθαρίσεις του κι ο Χίτλερ, μην ξεχνάμε. Με τους ανάπηρους, σωματικά και διανοητικά. Και κατέληξε σ' ένα παγκόσμιο αιμοτοκύλισμα. Τουλάχιστον, ας έχουμε την αντίληψη να τους διακρίνουμε και να τους απομονώνουμε.
      Τα φιλιά μου, Μαρινάκι ♥

      Διαγραφή
  7. Στο μυαλό μου ήρθε, το έργο του Καζαντζάκη: "Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται." Με του κατατρεγμένους της Σαρακίνας και τον καλοζωισμένο, γεμάτο εμπάθεια ιερέα της Λυκόβρυσης.. Δυστυχώς πολλοί από αυτούς που κινούνται μέσα και πέριξ της εκκλησίας, μόνο μέλημα τους έχουν να μην χάσουν τη δική τους βόλεψη. Κρύβουν επιμελώς τον φόβο τους για κάθε τι, που μπορεί να τους χαλάσει την μακαριότητά τους. Κρύβουν με την την ίδια επιμέλεια το πόσο ρατσιστές είναι. Δυστυχώς, όλοι αυτοί, καμία σχέση δεν έχουν, το επισημαίνεις, με τον λόγο του Χριστού.
    Όμορφη και.. τσεκουράτη εγγραφή, Μαρία!
    Την Καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τέλειος ο παραλληλισμός με το βιβλίο του Καζαντζάκη! Ακριβώς όπως τα λες, Βασίλη.
      Να είσαι καλά!

      Διαγραφή
  8. Και αντί με τον "πολιτισμό" τα πράγματα να καλυτερεύουν, έχουμε και τις φυσικές καταστροφές με σεισμούς, έτσι η μετανάστευση μπήκε καλά στη ζωή μας, μόνο που δυστυχώς με τις φασιστικές κυβερνήσεις σε πολλές χώρες, πολλές ψυχές ταλαιπωρούνται και φοβάμαι πως τελειωμό δεν έχει.
    Πολύ φοβάμαι πως πολλές δαχτυλιές σε τζάμια θα δούμε μόνο που αυτές θα είναι από πεινασμένους στις βιτρίνες των μαγαζιών...
    Τα ΑΦιλάκια μου, την αγάπη μου και τα εύγε μου για το κείμενο σου Μαρία μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αχ, το ίδιο φοβάμαι κι εγώ, Στεφανία μου.
    Με την καταρράκωση του πολιτισμού & της τέχνης, δεν απέχουμε πολύ απ' αυτό που σκέφτεσαι.
    Έχουμε να δούμε πολλά. Ψυχραιμία και κυρίως Αγάπη είναι τα σύνεργά μας.
    Σε φιλώ ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι υποκριταί …αυτή η ρήση του Χριστού που ισχύει σε αυτήν την περίπτωση όπως και σε παρόμοιες περιπτώσεις που δυστυχώς υπάρχουν χιλιάδες. Τα λόγια του Χριστού που κάποιοι δεν τα εφαρμόζουν στην πράξη, να βοηθούν δηλ τον πλησίον οποίος και να είναι αυτός όποια γλώσσα και θρησκεία πρεσβεύει ,αλλά το μόνο που κάνουν να πηγαίνουν μόνο στην εκκλησία,να προσκυνούν τις εικόνες, και να νομίζουν ότι έτσι κάνουν το χρέος τους και από εκεί και πέρα δεν εφαρμόζουν τίποτα από την χριστιανική θρησκεία,δεν προσφέρουν τίποτα ,δεν φροντιζουν κανένα .
    Συγχαρητήρια για την συμμετοχή σου Μαρία μου είναι ένα θέμα που πάντα με κάνει έξαλλη γιατι η προσφορά στον πλησίον είναι το βασικότερο όλων .
    Καλή συνέχεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ό,τι ακριβώς σχολίασες, δίχως ν' αλλάξω ούτε σημείο στίξης.
      Σ' ευχαριστώ πολύ, Μαρία μου!

      Διαγραφή
  11. Ακριβώς αυτό θα έλεγα και εγώ το ιδιο Κανελλάκι μου με την Μαρία από πάνω...Ουαί υμίν γραμματείς και φαρισαίοι υποκριταί... ο Χριστός δίδαξε την αγάπη και την συγχώρεση δεν χώρισε τους ανθρώπους σε φυλές, και χρώματα, αυτό το "αγαπάτε αλλήλους" είναι η ουσία της αγάπης.
    Δυστυχώς Κανελλάκι μου οι ενδεδυμένοι την φορεσιά του χριστιανού, δεν είναι αυτοί που δείχνουν ότι είναι, κάνοντας τους μεγάλους σταυρούς. Ευτυχώς που υπάρχουν και οι μετρημένοι στα δάχτυλα άνθρωποι.
    Δεν θα μπορούσες να δώσεις πιο ουσιαστική ματιά στις "δαχτυλιές στα τζάμια" Η γλώσσα της αλήθειας δεν θα μπορούσε να ειπωθεί με άλλα λόγια. Σε ευχαριστώ πολύ για ότι διάβασα.
    Γι αυτό Σ.Λ Κανελλάκι μου ❤

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ο Θεός να μας φυλάει από κάτι "νεωκόρους-ταλιμπάν" και κάτι μαντηλοφορεμένες θεούσες, Ρούλα μου. Κακό στη θρησκεία κάνουν και διασύρουν και όσους ιερείς είναι έντιμοι και υπηρετούν με ταπεινότητα το ρόλο τους.
    Το ίδιο θα τους έσερνε και σήμερα ο Χριστός. Αντί να εφαρμόζουν την ουσία της διδασκαλίας του, είναι προσκολλημένοι στην τυπολατρία και τον δογματισμό. Διυλίζουν τον κώνωπα και καταπίνουν την κάμηλο, καταπώς τους συμφέρει...
    Ευτυχώς υπάρχουν πάντα αυτοί οι λίγοι τρελοί και γραφικοί τύποι που θα δώσουν ένα χέρι βοήθειας, σαν ουρανοκατέβατοι άγγελοι.
    Σ' ευχαριστώ απ' την 💗 μου, Ρουλάκι μου γλυκό 😘

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Μαρία μου πάντα με την ιδιαίτερη ευαισθησία σου προσεγγίζεις τέτοια θέματα. Στις μέρες το ζήτημα της μετανάστευσης και της προσφυγιάς θα εντείνεται όλο και πιο πολύ και δυστυχώς πάντα θα υπάρχουν και οι κυρ Παντελήδες που θα είναι πολέμιοι και στενόμυαλοι.
    Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Kαι πάντα θα υπάρχουν οι λίγοι που θα κάνουν τη διαφορά.
      Ελένη μου, καλή Σαρακοστή εύχομαι ολόψυχα ♥

      Διαγραφή
  14. Κανελλάκι μου πάντα συγκλονιστικά τα μηνύματα ων γραπτών σου, πάντα ξεπροβάλουν οι σκληρές αλήθειες της ασχήμιας των καιρών μας....Δεν γνώριζα την ρήση του Γκάντι ....όλη η ουσία μέσα σε λίγες σοφές λέξεις....και η χριαστιανοσύνη μας, τόσο μακράν της διδασκαλίας του Χριστού, αγκιστρωμένη σε τύπους και κανόνες .....Δεν έχω λόγια....Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Οι κυρ-Παντελήδες είναι πολλοί δυστυχώς. Είναι αυτοί οι δήθεν χριστιανοί που πηγαίνουν τις Κυριακές στην εκκλησία, αλλά κάθε "διαφορετικό" και "ξένο" το πετροβολούν... συχνά στην κυριολεξία.
    Συγχαρητήρια για τη συμμετοχή σου.
    Ένα κείμενο με ωραία ροή και μακάρι όλοι να δούμε το ζήτημα που πραγματεύεται από την ίδια πλευρά.
    Καλή συνέχεια Μαρία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. οι απολυτα διεκπαιρεωτικοι Παντεληδες μας πνιγουν , μας ξεθεμελιωνουν χρονια πολλα χρονια τωρα , μπραβο σου Μαρακι μου . αμ θαρθει εκεινη η ωρα που θα τους πεταξουμε σαν την τριχα απο το καλο ζυμαρι , χιλια φιλια

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.