Ο ψυχολόγος μου με είχε
συμβουλεύσει να αγκαλιάσω τους φόβους μου. Να συμφιλιωθώ μαζί τους. «Μόνο έτσι
θα τους ξεπεράσεις», μου είπε. Τον εμπιστευόμουν απόλυτα γι’ αυτό και διόλου δεν
δίστασα να αποδεχτώ την πρόκληση. «Ναι λοιπόν, ας χορέψουμε!», είπα στον χρόνιο
δυνάστη μου. «Θα εμπιστευτώ το κεφάλι μου στο στόμα σου. Ξέρω πως στο βάθος
είσαι ένα άκακο πλάσμα που διψάει για αγάπη. Σού εμπιστεύομαι τα όνειρά μου. Την
ύπαρξή μου την ίδια. Και δεν πειράζει που ώρες ώρες μού έδειχνες τα δόντια σου.
Ίσως έφταιγα κι εγώ η ανόητη με τα ποταπά μου καμώματα. Και τις ανυπόστατες
φοβίες μου πως τάχα θες να με ξεσκίσεις…»
Όλοι οι συγγενείς απ’
τα οικογενειακά κάδρα επευφήμησαν την τόλμη μου. «Κατά βάθος είναι ένα ερπετό-μάλαμα.
Ποτέ δεν είχε δώσει δικαιώματα. Πού θα τρέχεις τώρα να βρεις άλλο;»
Όντας σίγουροι πως
είμαι σε καλά χέρια, αποχώρησαν απ’ τη γιορτινή μας φιέστα. Ουδείς μάρτυρας
υπήρξε την ώρα που συνέβη το μοιραίο. Εξ ου και η απορία τους όταν εκλήθησαν απ’
τον ιατροδικαστή να με αναγνωρίσουν. Δηλαδή, ό,τι είχε απομείνει από εμένα.
Στο μονόστηλο που μου
αναλογούσε, ανακοινώθηκε εν συντομία το συμβάν. Σύσσωμοι δημοσιογράφοι, πολύξεροι
συγγενείς, γείτονες και φίλοι φρύαξαν με το κτήνος. Ο ψυχολόγος μου κέρδισε λίγα
λεπτά δημοσιότητας και αρκετούς καινούργιους πελάτες. Το σπίτι καθαρίστηκε επιμελώς.
Όλοι και όλα επέστρεψαν στην καθημερινότητά τους.
«Συμβαίνουν αυτά στις πολιτισμένες
κοινωνίες, τέκνον μου»… μού ψιθύρισε ο αχθοφόρος…
----------------------------------------------------------
Μαρία μου, τι υπέροχο κείμενο ήταν αυτό; Το λάτρεψα! Πολύ διαφορετικό, νομίζω, από ό,τι μας έχεις χαρίσει ως τώρα, μου θύμισε τα κείμενα του Αχιλλέα ΙΙΙ, που διαβάζω στο "Κομπλεξικό" και επίσης λατρεύω! Και η φωτογραφία, που διάλεξες να συνοδέψει το κείμενο, επίσης εξαιρετική!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα έχεις μια υπέροχη χρονιά (με τέτοια αρχή, κάτι μου λέει πως θα είναι)!
Φιλάκια πολλά
Καλή χρονιά, Πίπη μου κι ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου!
ΔιαγραφήΤο "κομπλεξικό" το επισκέφτηκα μόλις και όντως έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Να 'σαι καλά που το σύστησες 😉
Υπέροχη γραφή για ένα θέμα που πονάει. Με λιτή γραφή, μας οδηγείς στην σκέψη ότι είναι πολύ εύκολο κάποια γυναίκα, να βρεθεί δίπλα στον λάθος άνθρωπο. Το βλέπουμε καθημερινά. Δεν ξέρω τι να πω πια. Κάποτε ήμουν αισιόδοξος... αν υπάρχουν σημάδια, τα όποια σημάδια κακοποιητικής συμπεριφοράς, καλό θα ήταν να εκπαιδεύσουμε τα κορίτσια μας να κάνουν πίσω. Δυστυχώς ο έρωτας, η χαμηλή αυτοεκτίμηση... δεν ξέρω τι άλλο κάνουν τον άνθρωπο αδύναμο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην Καλημέρα μου Μαρία!
Σηκώνουν μεγάλη κουβέντα τα "πώς" και τα "γιατί".
ΔιαγραφήΚαι η κοινωνία μας δεν έχει αποτινάξει ακόμα παθογένειες και στερεότυπα που έρχονται από πολύ παλιά. Οπότε...
Σ' ευχαριστώ πολύ, Βασίλη!
Να έχεις ένα όμορφο σαββατοκύριακο...
Κοίτα τώρα πώς σκέφτηκες να παρουσιάσεις ένα θέμα που ''συμβαίνει στις πολιτισμένες κοινωνίες''.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ και να ξερα τι σημαίνει πολιτισμένες!!!
Πολύ ωραίο, αιχμηρό, για ένα θέμα που ντροπιάζει τον άνθρωπο αν υποθέσουμε ότι ειναι άνθρωποι όλοι αυτοί.
Ωραιότατη φωτογραφία. Πιο ταιριαστή δεν γίνεται.
Καλημέρα Μαρία μου. Καλή χρονιά εδώ είπαμε; Να είναι όπως ακριβώς σου αξίζει,υπέροχη!
Καλή χρονιά, Αννούλα μου!
ΔιαγραφήΑς είναι και λίγο "πολιτισμένη", ή τουλάχιστον λιγότερο κανιβαλιστική 😉
Έχω τη βεβαιότητα, Μαρία μου, ότι με αυτή σου εδώ την ανάρτηση, υπερβαίνεις πολλά κλασικά όρια σκέψης και έμπνευσης. Κινείσαι με θαυμάσιο τρόπο σε αυτό, που αποκαλούμε "θέατρο του παραλόγου".
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν αυτό περίπου, που συμβαίνει και στην κοινωνία μας σήμερα. Αυτή την παρακμή που βιώνουμε.
Και η επιλογή εικόνας, απόλυτα εύστοχη.
Καλησπέρα αγαπημένη μου φίλη.
Δυστυχώς το θέατρο του παραλόγου έχει μεταφερθεί εκτός σκηνής και παίζεται πλέον τριγύρω μας, Γιάννη μου. Με ήρωες όλους εμάς και με καταστάσεις που θα ζήλευε κι ο πιο ευφάνταστος συγγραφέαςτου είδους. Σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου και στέλνω τους χαιρετισμούς μου.
ΔιαγραφήΈνα φυσιολογικό συναίσθημα για τέτοιου είδους φοβίες, το αφύσικο όμως είναι πόσο φυσιολογικός είναι αυτός που τις αποδέχεται. Πολύ όμορφα δοσμένο το κείμενο Μαρία μου για όλους αυτούς τους λόγους που σε κάνουν να ελπίζεις πως ίσως και να μπορείς να συμ-βιώσεις με το δυνάστη σου. Και δυστυχώς υπάρχουν (ο καθένας για τους δικούς του λόγους) πολλοί-ες που ταυτίζονται με την εν λόγω….μακαρίτισσα. Αλληγορικός, πρωτότυπος, δυνατός ο λόγος σου Μαρία μου, συνυφασμένος απόλυτα στο σήμερα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα όμορφο Σαββατοκύριακο σου εύχομαι!
Σ' ευχαριστώ και πάλι για το διεισδυτικό σου σχόλιο, Αννίκα μου.
ΔιαγραφήΑπόλυτα εύστοχο και ρεαλιστικό αυτό που γράφεις. Μακάρι το κείμενο να ήταν προϊόν μυθοπλασίας. Δεν είναι όμως.
Ας ευχηθούμε λιγότερη βία (σωματική & ψυχολογική) αυτή τη χρονιά.
Τα φιλιά μου...
Μαρία μου, με έναν περίτεχνο τρόπο καυτηριάζεις τα όσα συμβαίνουν, με περιεκτική ματιά, στην "πολιτισμένη κοινωνία μας".
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ φωτογραφία αποτυπώνει αφοπλιστικά την αλήθεια. Και η "αλήθεια" είναι μια έννοια που στις μέρες μας περνάει κρίση.
Αλλά οκ, το έχουμε αποδεχτεί και αυτό όπως πολλά άλλα. Τόση αποδοχή πια... θα σκάσουμε!
Σε ευχαριστούμε για την πάντα ξεχωριστή ματιά σου και την τροφή για σκέψη.
Καλό ξημέρωμα και καλό Σαββατοκύριακο!
Μα ναι. Η άνευ όρων αποδοχή φέρνει την απόλυτη υποταγή. Ελπίζω να μη φτάσαμε ακόμα σ' αυτό το σημείο...
ΔιαγραφήΜαρίνα μου, σ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σου. Καλό σου απόγευμα!
Πού μα βρω τωρα άλλον;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίπες την μαγική φράση!
Την έχουν πατήσει έτσι, άπειρα κορίτσια!
Χίλια χρόνια να μη βρεις, χίλια χρόνια να είσαι μόνη σου.
Δυστυχώς μάθαμε και μαθαίνουμε και στα κορίτσια μας, ότι πρέπει να παντρευτούν και να κάνουν παιδιά με όποιο κόστος.
Το κακό παράγινε!
Σήμερα άκουγα στην τηλεόραση, ότι υπάρχουν σάιτ που βρίσκεις τρόπους πώς να κακοποιήσεις μια γυναίκα.
Αλίμονο!
Σε φιλώ.
Αλήθεια τώρα; Υπάρχουν και διαδικτυακές οδηγίες για κάτι τέτοιο; 😯
ΔιαγραφήΡένα μου, δεν ξέρω αν συμμαζεύεται πια αυτό το "κακό".
Ό,τι μπορούμε να κάνουμε, είναι σε προσωπικό επίπεδο. Κι ο θεός βοηθός...
Την καλησπέρα και τα φιλιά μου...
Διαβάζοντας την ιστορία, αναρωτιόμουν, ήταν η εικόνα που την πυροδότησε ή η ιστορία που αναζήτησε εικόνα; Βρίσκω το κείμενο ιδιαίτερο, έτοιμο να πυροδοτήσει διαφορετικές σκέψεις και συναισθήματα. Δεμένα τρομακτικά αρμονικά, συντονισμένα στη μελωδία του χορού της εικόνας. Και βλέποντας το πορτραίτο της εικόνας, λέω στον εαυτό μου πως δεν ήθελα το 2025 να με βρει σε 'κάδρο'. Να παρατηρώ από ασφαλή απόσταση. Να λέω στους άλλους πώς να ζήσουν. Δεν ειναι κάποιος φόβος, είναι μια επιθυμί,. Καλή και δημιουργική χρονιά
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς πούμε ότι ήταν μια διαβολική συγκυρία. Μια προσωπική μαρτυρία φίλης, ένα κείμενο που είχε ξεκινήσει να γράφεται σε μια πρόσφατη γυναικοκτονία και η φωτογραφία που τυχαία ήρθε κι έδεσε με όλα αυτά. Ιωάννα μου, σ' ευχαριστώ για το σχόλιό σου. Εύχομαι η νέα χρονιά σου να περιλαμβάνει μονάχα τις επιθυμίες σου 🧡
Διαγραφή«Συμβαίνουν αυτά στις πολιτισμένες κοινωνίες, τέκνον μου»…
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκριβώς αυτό Κανελλάκι μου, μόνο δεν βλέπω που είναι αυτές οι πολιτισμένες κοινωνίες.
Κανείς δεν τους λέει ότι ο φόβος φέρνει την υποταγή. Και έτσι αγκαλιάσουν τον φόβο τους, που τους φέρνει σε καταστάσεις τραγικές Θεέ μου!
Αυτή την φορά η γραφή σου με αλληγορικό τρόπο στηλιτεύει ένα θέμα από τα πιο δύσκολα και τραγικά της κοινωνίας αυτής της αδιάφορης!
"Ειχα γράψει το σχόλιο μου από εχθές και ήμουν το δεύτερο άτομο που σχολίασε και ευνοείτε ότι δεν θυμάμαι τι είχα γράψει και δυστυχώς δεν πάτησα την δημοσίευση...😢 το παθαίνω τώρα τελευταία! Σ.Λ.
Αχ βρε Ρουλάκι μου, τι έπαθες με το σχόλιο... Δεν πειράζει όμως. Και τίποτα να μη σχολιάσεις, εμείς επικοινωνούμε και με τη σκέψη 😊
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ για τον κόπο σου και για όσα έγραψες.
Το Σ.Λ. και την αγάπη μου 🧡
🤗
ΔιαγραφήΣυγκλονιστικό!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή🧡
ΔιαγραφήΠώς, πες μου, πώς το κάνεις αυτό;
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα ζηλέψω την γραφή σου για ένα τέτοιο καυτό θέμα!
Να θέλω να σηκωθώ από την καρέκλα μου, σαν κάποτε, σε μια Σιμόνη....
Παραβολή εξαιρετικής ποιότητας και φαντασίας.
Την απέραντη εκτίμησή μου, Κανελλένια μου!
♥
Κι εγώ αναρωτιέμαι ώρες-ώρες, μη νομίζεις...
ΔιαγραφήΑμοιβαία όλα, Αριστάκι μου (αγάπη, εκτίμηση κλπ).
Να είσαι καλά. Μόνο αυτό... 🧡
Πώς παραλίγο Μαρία μου, να μου ξεφύγει αυτό το και πάλι εξαιρετικό και προτότυπα σκληρά δοσμένο κείμενο σου;
ΑπάντησηΔιαγραφή"Σημεία των καιρών" θα πει κάποιος, των τόσο σκληρών καιρών που ζει η ανθρωπότητα και βασικά οι γυναίκες!
Τα ΑΦιλιά μου στέλνω με πολύ αγάπη! <3
Ό,τι δεν τολμάμε να το δούμε στα μάτια, συνήθως το χαρακτηρίζουμε έτσι (σημεία των καιρών). Έχουμε δρόμο μπροστά μας, Στεφανία μου...
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ 🧡
Please read my post
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλή χρονιά με υγεία
ΑπάντησηΔιαγραφήKαλή χρονιά να έχουμε Akrat!
Διαγραφή