Τρίτη 25 Απριλίου 2023

Το τελευταίο κείμενο της Μυρσίνης Ζορμπά



«Η λέξη που ταιριάζει σε αυτόν τον σύντομο ορίζοντά μου είναι η ανυπαρξία. Δεν περιγράφεται, γιατί είναι ένας ου τόπος, ου χρόνος. Την περασμένη εβδομάδα στη συζήτηση με τον γιατρό κατάλαβα ότι διακόπτουμε τις χημειοθεραπείες, δεν είχαν αποτέλεσμα, και ότι δεν υπάρχουν εναλλακτικές. Επομένως η ανυπαρξία είναι αυτό που εκφράζει καλύτερα, που διατυπώνει με μεγαλύτερη ακρίβεια αυτό που έρχεται.

Βέβαια όλο το διάστημα, εδώ και έναν χρόνο, μέσα από τη συμπίεση, που διαρκώς μεγαλώνει, τον χρόνο που η κλεψύδρα του αδειάζει, διογκώνεται ο φόβος, που στην αρχή είχε μερικές χαραμάδες, κάποιες ελπίδες, μερικά ίσως πιθανόν, και σιγά σιγά ο φόβος καταλαμβάνει όλον τον υπάρχοντα χρόνο και είναι τόσο απόλυτος που πια δεν φοβάσαι, γιατί δεν υπάρχει μέσα σε αυτό κάτι που να κινείται, να έχει μία ροή.

Υπάρχει μόνο αυτό που ζεις και που από τη μία μεριά είναι σκοτεινό και δυσοίωνο, μια δυστοπία, από την άλλη είναι η πραγματική ζωή, αυτό το κάθε μέρα, που το επιμελείσαι, το φροντίζεις. Το φαγητό, το διάβασμα, ο καιρός έξω από το παράθυρο, τα ωραία λουλούδια, οι φίλοι, οι επικοινωνίες οι συζητήσεις, τα ενδιαφέροντα πάνω απ’ όλα, η δύναμη των ιδεών που δεν σταματάει να υπάρχει και που καταφέρνει να εξακτινωθεί πέρα από χρόνο.

Επομένως υπάρχουν οι δύο πλευρές και η ζωή είναι αυτή που κερδίζει την καθημερινότητα, οπότε αυτός ο συμπαγής όγκος του φόβου μένει εκεί, παγωμένος και παγιωμένος και σου επιτρέπει να ζήσεις αυτό που ζεις. Πιο πέρα, σηκώνοντας το βλέμμα, η ανυπαρξία είναι το πιο ρεαλιστικό… Είναι λίγο αστείο βέβαια, καμία ανυπαρξία δεν είναι ρεαλιστική, παρά μόνο άμα τη βλέπεις απ’ έξω και εγώ τη βλέπω από πολύ κοντά πια».

"- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

ëΠοια ήταν η Μυρσίνη Ζορμπά (1949-2023)

Η Μυρσίνη Ζορμπά γεννήθηκε στην Αθήνα το 1949, σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και έκανε το μεταπτυχιακό της στη Φιλοσοφία του Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Ρώμης La Sapienza. Το 2022 το ιστορικό πανεπιστήμιο έδωσε τιμητικά το όνομά της στην έδρα Νεοελληνικών Σπουδών. Υπήρξε μέλος του ΠΑΜ στον αντιδικτατορικό αγώνα, της Ελληνοευρωπαϊκής Κίνησης Νέων και της πρώτης έκδοσης του περιοδικού "Αντί".

Το 2000 εξελέγη ευρωβουλευτής με το ΠΑΣΟΚ. Συνεργάστηκε με τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη ως διευθύντρια του πολιτικού γραφείου του. Το 2018 ανέλαβε το υπουργείο Πολιτισμού έπειτα από πρόσκληση του Αλέξη Τσίπρα.

Η είδηση του θανάτου της έγινε γνωστή την Πέμπτη 20 Απριλίου το βράδυ.

Πηγή: ΑΛΛΟΣ ΤΟΠΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ & ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

16 σχόλια:

  1. Είναι πραγματικά απίστευτη η εσωτερική δύναμη αυτής της γυναίκας που μπροστά στο φυσικό της τέλος, έγραψε αυτό το κείμενο. Θέλει τεράστια ψυχικά αποθέματα να κάνεις κάτι τέτοιο και προφανώς τα είχε....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το παρακάτω σχόλιο της Αννίκας, διαφωτίζει πλήρως την αξία αυτής της γυναίκας και το κενό που άφησε πίσω της. Είναι ελλειμματική η κοινωνία δίχως τέτοιους ανθρώπους.
      Να είσαι καλά Μάκη...

      Διαγραφή
  2. Η Μυρσίνη Ζορμπά ξεχώριζε σαν άνθρωπος για την γενναιοδωρία της ψυχής της. Κατάφερε να περιγράψει τον φόβο με μια μόνο λέξη, ¨ανυπαρξία¨ Κατάφερε να συνυφαίνει τον πόνο με την βαθιά υπαρξιακή αγωνία. Ήθελε έναν πολιτισμό που θα αντιμετώπιζε τους ανθρώπους με όρους αξιοπρέπειας και εμπιστοσύνης. ¨ Η μικροψυχία είναι συναισθηματική αναπηρία¨ έλεγε. Τι κρίμα που τέτοιοι άνθρωποι φεύγουν νωρίς.
    Η Μυρσίνη Ζορμπά πέρασε στην αιωνιότητα.


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ που έγραψες αυτό ακριβώς που έχω στην καρδιά και στο νου μου!
      Αννίκα μου, όπως πάντα, ευθύβολη και αληθινή...

      Διαγραφή
  3. Άντε τώρα να βρεις εσωτερική δύναμη να φτάσεις στα πρότυπα στάσης αυτής της γυναίκας. Ειλικρινά δεν το μπορώ να το συλλάβω. Είναι πραγματικά μεγάλο.
    Υπόδειγμα δύναμης ψυχής.
    Μαρία μου καλό βράδυ κορίτσι μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σπάνιος άνθρωπος. Το σημείωμα το έγραψε μόλις πληροφορήθηκε απ' τον γιατρό της ότι σταματούν οι χημειοθεραπείες αφού ήταν ατελέσφορες και δεν υπήρχε πλέον ελπίδα... Αυτό και μόνο, την ηρωοποιεί, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια.
      Καλή μέρα να έχεις Γιάννη μου!

      Διαγραφή
  4. Κείμενο, που σίγουρα πρέπει να διαβαστεί με προσοχή στην κάθε λέξη του και να μας κάνει να σκεφτούμε λίγο έξω από τα συνήθη, έστω κι αν δεν συμφωνούμε σε όλα.
    Την Καλημέρα μου, Μαρία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτός είναι και ο λόγος που το μοιράζομαι μαζί σας. Ας σκεφτούμε τουλάχιστον αυτά που κατά καιρούς σχολιάζουμε μεταξύ μας (θεωρητικά) για την κλεψύδρα της ζωής και πόσο πολύτιμα είναι τα αυτονόητα που απολαμβάνουμε κάθε μέρα.
      Να είσαι καλά, Βασίλη!

      Διαγραφή
  5. Ας είναι αιωνία η μνήμη της. Δύσκολο να γνωρίζεις το τέλος και ο καθένας το αντιμετωπίζει ανάλογα με τα αποθέματα ψυχής. Ίσως έτσι κι εκείνη εκτόνωσε το φόβο του τέλους.
    Καλημέρα Μαρία μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν νομίζω ότι είναι προϊόν φόβου αυτό το σημείωμα. Είχε συμφιλιωθεί με όλα, πριν καταθέσει με ψυχραιμία και αγάπη αυτά τα λόγια... Παραίτηση ίσως, αλλά με το κεφάλι ψηλά όπως στάθηκε σ' όλη της τη ζωή.
      Την καλημέρα μου Αννούλα μου!

      Διαγραφή
  6. Ελάχιστα γνώριζα για την Μυρσίνη και λυπάμαι ειλικρινά που χρειάστηκε να διαβάσω αυτή την συγκλονιστική μαρτυρία για να εκτιμήσω το ποιόν της...
    Ευχαριστώ Μαρία που κάθε φορά με τα κείμενα που αναρτείς, εμπλουτίζεις τη καρδιά μας!
    Καλημέρα με πολλά πολλά ΑΦιλιά αγάπης!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εγώ ευχαριστώ, Στεφανία μου ♥
      Καλή συνέχεια στη μέρα σου!

      Διαγραφή
  7. Είναι σχεδόν ανατριχιαστικό, το ότι καταφέρνει να σε κάνει να νιώσεις τα συναισθήματα της την στιγμή που το έγραφε. Το να κοιτάς την κλεψύδρα να αδειάζει είναι οδυνηρό. Αυτή η "αποδοχή" του τέλους, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Θέλει τεράστια ψυχικά αποθέματα.
    Κρίμα να φεύγουν νωρίς, άνθρωποι που είχαν να δώσουν και να διδάξουν πολλά ακόμα, μέσα από τη στάση ζωής τους.
    Ευχαριστούμε Μαρία μου, που πάντα έχεις να μας δώσεις τροφή για προβληματισμό.
    Στέλνω μεγάλο φιλί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Δεν την ήξερα, αλλά μέσα από αυτό το κείμενο που έγραψε βλέποντας το τέλος που ερχότανε, είδα μέσα μέσα της την δύναμη και την στάση ζωής της, ακόμα και μέσα από τον ανθρώπινο φόβο, που όλοι μας νιώθουμε κατά βάθος, όταν ξέρουμε το τέλος.
    Σίγουρα θα αφήσει το στίγμα της με τον τρόπο πέρασε από αυτήν την ζωή και αυτό είναι το ουσιαστικότερο όλων στην μνήμη όσων αφήνουν το κόσμο αυτό Κανελλάκι μου.
    Σε ευχαριστούμε που μας την "γνώρισες " έστω και με την αφορμή της απώλειά της...τα συλλυπητήρια μου στους δικούς της ανθρώπους.
    Να είσαι καλά αγάπη μου Σ.Λ ❤

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νομίζω πως άξιζε να την γνωρίσουμε έστω και αργοπορημένα. Άφησε τεράστιο έργο πίσω της.
      Ρουλάκι μου, σ' ευχαριστώ πολύ 💟

      Διαγραφή

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας.