Τρίτη 30 Ιουνίου 2015

Nαι ή μάλιστα;

Να κάνουμε μια επανάληψη;
Στα SOS μόνο. Πού να προλάβουμε να βγάλουμε όλη την ύλη;
Ατέλειωτα κατεβατά με ονόματα, ημερομηνίες, τζάκια, παιδιά, εγγόνια, βαφτιστήρια, κουμπαριές, κολιγιές, μεταγραφές και τζάμπα μάγκες.
Η νεώτερη ιστορία μας δεν περιέχει ήρωες, μάχες, κατακτήσεις και θαραλλέους πολιτικούς.
Οι εποχές σηματοδοτήθηκαν απ’ τη διαφθορά και την απόλυτη σήψη του πολιτικού συστήματος.
Και σκάνδαλο το σκάνδαλο, φτάσαμε απ’ το καλαμπόκι και τον Κοσκωτά, στο Βατοπέδι και στη Siemens. Η Ελλάδα μπορεί να σβηστεί απ’ τον χάρτη, αλλά οι δυναστείες θα υπάρχουν στο διηνεκές.
Success story κύριε Πολιτευτά της δεκάρας!
Συγχαρητήρια για τις πανεπιστημιακές σου περγαμηνές!




Δεν είναι μόνο που κατάκλεψες το “σπίτι” σου.
Είναι που μ’ έκανες να ντρέπομαι για την καταγωγή μου.
Είναι που τα τελευταία χρόνια σκοτείνιασε η ζωή μας, ξεχάσαμε να γελάμε, να νιώθουμε άνθρωποι, να χαιρόμαστε στιγμές με την οικογένειά μας, να ορίζουμε το μέλλον μας, να διαλέγουμε επαγγέλματα που μας αρέσουν και να αξιωνόμαστε να γερνάμε με αξιοπρέπεια.
Είναι που παραχάραξες τη σημαία μας, ακύρωσες την ιστορία μας, σπατάλησες την κληρονομιά μας, έπαιξες στα χαρτιά τις ζωές μας κι έχασες πανηγυρικά.

Κι αντί για μια γενναία “Συγνώμη”, με κεντάς με υποδόρια διλήμματα. Να μην σε διώξω κλοτσηδόν απ’ τη ζωή μου, γιατί θα χάσω τον ευρωπαϊκό παράδεισο. Καλύτερα ο γνώριμος και χορτάτος νταβατζής, παρά μια ηρωική έξοδος στις ρίζες μου…

Κι αντί να πας να κρεμαστείς ανάποδα, μου εκβιάζεις κι αυτό το τελευταίο δημοκρατικό οχυρό που μου έχει απομείνει. Την ψήφο μου. Την εκπορνεύεις και τη διασύρεις, την περιγελάς και την προσβάλλεις βάναυσα. Μαζί με τη νοημοσύνη μου.
Τότε με τις δύστυχες οροθετικές και τώρα με τα άδεια μηχανάκια των τραπεζών. Τότε με την απειλή των δεινών που θα μας έβρισκαν αν δεν κυβερνούσες και τώρα με όλα τα δεινά που μας βρήκαν απ’ την “πετυχημένη” πολιτική σου.

Μάζεψε τα αργύρια της προδοσίας σου, τα “Μάλιστα” των μελλοντικών θυμάτων σου και τράβα στη πιο βρώμικη γωνιά της ιστορίας να σαπίσεις. 

Τετάρτη 24 Ιουνίου 2015

Ο στρίγγλος που δεν έγινε τίποτα


//Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Ν.Δ., ‘Αδωνις Γεωργιάδης 
υποστήριξε πως αν η χώρα βγει απ' το ευρώ, 
οι γυναίκες στην Ελλάδα θα γίνουν εταίρες και παραδουλεύτρες//


-     Της κυρίας Μανωλίδου;
-     Μάλιστα…
-     Ο κύριος Μανωλίδης;
-     Τι θες κυρά μου;
-     Είμαι η ατυχήσασα που σας έλεγε ο κύρ- Κούλης... ο συνάδερφός σας... ο γιος του επίτιμου ντε... του Πάτροκλου του Αποστατούλη που είχε τον τράκτορα κι έκανε τις μεταφορές στο νησί...
-     Α μάλιστα... Ήρθατε για παραδουλεύτρα ε;
-     Τι να κάνω κύριε μου; Ας όψεται η έξοδος μας απ’ το ευρώ που άλλαξε τη ζήση μας φύρδην!...
-     Τα’λεγα εγώ κυρά μου... πώς είπαμε σε λένε;
-     Ελλάδα. Οι φίλοι με φωνάζουν Λίτσα...οι εχθροί Δούλα.
-     Χμμμ... και δε μου λες κυρ’ απαυτή μου... κρατιέσαι; Εδώ μέσα έχουμε απαιτήσεις.
-     Αμ, δεν με γνωρίσατε στις δόξες μου κυρ-Μανωλίδη μου!
-     Κυρά Λίτσα κομμένη...  Άδωνη με λένε!
-     Δεν με γνωρίσατε στις δόξες μου κυρ-Άδωνη Μανωλίδη μου! Είχαν να το λένε στη γειτονιά μας. Η Ελλάδα με τα ωραία της! Είχα σπίτι εγώ που ντρεπόσουν να μπεις μέσα...Αλλά είχαμε και τα ράφια μας γεμάτα. Από κάτω το βούτυρο της χρονιάς, από πάνω το λάδι. Και να οι πελτέδες, και να τα κεφαλοτύρια και να οι μανέστρες... Και να τα πορτοκάλια, τα γάλατα κι οι ζάχαρες. Και να τα υφάσματα, τα χαλιά και τα ρούχα μας. Ας όψεται η άτιμη η κοινωνία όμως... που άλλους τους ανεβάζει κι άλλους τους ρίχνει στα τάρταρα!...
-     Αχ να χαρείς κυρα-Λίτσα δεν την αντέχω τη γκρίνια! Δεν μπορώ τους ανθρώπους που τσιρίζουν και μιζεριάζουν. Από μαγείρεμα πώς τα πας; Θα φάμε κανένα φαγάκι της  προκοπής εδώ μέσα;
-     Μα τι λέτε κυρ-Άδωνη Μανωλίδη μου! Έχετε δοκιμάσει ντολμαδάκια απ’ τα χέρια μου;
-     Γενικώς  ντολμαδάκια σε χειροποίητη έκδοση, δεν ευτυχήσαμε να φάμε ακόμα... Άντε, φέρε τα συμπράγκαλα σου να τακτοποιηθείς. Και πού’σαι; Φτιάξε κι ένα καφεδάκι!...
-     Mάλιστα!.... Πώς τον επίνετε ελόγου σας;
-     Προεδρικό...
-     Ααααχχχ....
-     Τι έγινε κυρά μου; Μύγα σε τσίμπησε;
-     Με συγκινήσατε καλέ!... έτσι τον έπινε κι ο μακαρίτης. Κι άμα είχε και φουσκάλες, μου’λεγε: “Άντε ρε γυναίκα, πάλι λεφτά θα πάρουμε”…
-     Δεν αφήνουμε τον μακαρίτη να πιούμε εκείνο το καφεδάκι που λέγαμε κυρά μου; Άντε μπράβο!
-     Τι να κάνουμε; Μπορούμε να πούμε όχι; Δίχως το ευρώ, και καφεδάκι θα φτιάξουμε και πιάτα θα πλύνουμε, και το σφουγγαρόπανο θα στίψουμε, και κωλο...
-     Πρόσεξε τι θα πεις!
-     ... τούμπες θα κάνουμε! Μα πού πήγε το μυαλό σας; Πάω για τον καφέ σας...


  
-     Κυρ-Αδωνομανωλίδη μου... Η κυρία σας είναι στη φωτογραφία; Κάπου την ξέρω...
-     Χα!... Δεν  είσαι η μόνη κυριούλα μου... το πανελλήνιο την ξέρει!

-     Θα’φυγε με τ’ άλλο καραβάνι ε;... γιατί στις παραδουλεύτρες δεν την πήρε το μάτι μου... τι να πεις; Άτιμη κοινωνία!... 


Υ.Γ.

Παρασκευή 19 Ιουνίου 2015

Μένουμε Ευρώπη

"σφύριξα κι έληξες"
Ένα μικρό αναμνηστικό λεύκωμα, αφιερωμένο σ' όσους σφυρίζουν αδιάφορα.
Απ' τις ένδοξες μέρες της ευρωπαϊκής μας υπόστασης.
Το νου σας μη χάσουμε τον παράδεισο!

Καλή επιτυχία στις διαπραγματεύσεις με τη συνείδησή μας. 
Όσοι διαθέτουν φυσικά...


Τρίτη 16 Ιουνίου 2015

Απόψε τρώμε με τον κύριο Ευάγγελο

Μάνα γύρισα... Μάνα;.... Ξάπλωσες;....”
“Εδώ είμαι αγόρι μου... στο σαλόνι…”
“Τι κάνεις νυχτιάτικα στο σαλόνι;... Ώπα!... Ο κύριος;



“Ο κύριος Ευάγγελος είναι αγόρι μου. Μα δεν τον αναγνώρισες;”
“Και τι κάνει στο σαλόνι μας ο κύριος Ευάγγελος ρε μάνα;”
“Παρακαλώ, παρακαλώ!... Αγαπητέ κύριε, επιτρέψτε μου να διευκολύνω τη συζήτηση. Εν πρώτοις να σας συστηθώ. Είμαι Εγώ…”
“Περιττό! Σας γνώρισα. Τι δουλειά έχετε στο σπίτι μου τέτοια ώρα;”
Διακρίνω μία υποβόσκουσα επιθετικότητα... Επιτρέψτε μου να δημιουργήσω ένα ανάχωμα στην –προφανώς δικαιολογημένη- ανησυχία σας. Η ερίτιμος μητέρα σας, ήταν μεταξύ των χιλιάδων συνέδρων που προσήλθαν αυθόρμητα στο κλειστό γυμναστήριο του Πανελληνίου για να παρακολουθήσουν την μεγαλειώδη ομιλία μου. Εγώ…”



“Τιιιιι;;;;; Πήγες εσύ στο συνέδριο;;; Δεν μου είχες πει ότι θα βγαίνατε με την θεία Ματθίλδη;”

“Μπερδευτήκαμε αγόρι μου... Κατηφορίζοντας την Mαυροματαίων, είδαμε κίνηση και νομίζαμε πως είχε συναυλία αλλυλεγγύης... Η θεία σου δηλαδή... είδε τις πράσινες σημαίες και τα συνθήματα για την “Aλήθεια που την κρατάγανε ψηλά” και μου λέει: ‘Φρόσω μου, τίποτα οικολόγοι θα’ναι... δεν πάμε ν’ ακούσουμε κανένα τραγουδάκι;”
“Τι λες μωρέ μάνα; Δεν καταλάβατε πού βρεθήκατε; Και καλά όλους τους άλλους... τον κύριο από δω δεν τον γνωρίσατε;“
“Αχ ναι, εγώ αμέσως τον αναγνώρισα τον κύριο Ευάγγελο. Ωστόσο βρήκαμε κάτι γνωστούς απ’ το ΚΑΠΗ Ζωγράφου και πιάσαμε την κουβέντα... Μα δεν μας είδες στις εφημερίδες;”
“Πες μου ότι φιγουράρεις και στον τύπο!”....
“Ε, δεν είμασταν και πολλοί... με το συμπάθιο κυρ-Βαγγέλη μου αλλά τρεις κι ο κούκος ήταν...  κι αυτός δηλαδή βαρέθηκε, πήρε αγκαζέ τον έναν απ’ τους τρεις και πήγαν για καφέ στο Πεδίον του Άρεως. Κι απάνω που συζητάγαμε  πού θα πάμε για ιαματικά τον Αύγουστο, τσουπ!... ήρθανε κάτι φωτογράφοι… ε, δεν βρήκαν άλλη παρέα και αποθανάτισαν εμάς... Ξέρεις πόσα λάϊκ πήρα γι αυτές τις φωτογραφίες;”


“Θα σου πω αργότερα πόσα φάσκελα θα πάρουμε οικογενειακώς... αφού μου εξηγήσεις τι θέλει εδώ ο κύριος”...

“Ω μα είναι απλό αγαπητέ μου... Εν όψει του επόμενου συνεδρίου, η μητέρα σας παραχώρησε το σαλόνι σας για τη διεξαγωγή του... Καταλαβαίνετε... υπάρχει μια οικονομική δυσχέρεια στο κόμμα”...
“Τι έκανε λέει; Στο σπίτι μας θα γίνει συνέδριο του ΠΑΣΟΚ;”
Καλέ όχι!... Τι να την κάνουμε τόση άπλα; Το σαλονάκι σας είναι υπερ-αρκετό. Ε; Τι λέτε καλέ μου κύριε; All together we can!”


“Μη με σκουντάς ρε μάνα!... Με μελάνιασες!... Μέχρι το επόμενο συνέδριο βλέπουμε... δεν μου είπατε όμως... τι κάνετε απόψε εδώ;”

“Η μητέρα σας προσεφέρθη να συμφάγουμε, ώστε να συζητήσουμε ενδεχόμενες συνεργασίες με τρίτες δυνάμεις, ή και επαμφοτερίζουσες συνιστώσες που ενδιαφέρονται να στελεχώσουν το κόμμα… Εγώ εδέχθην να σας κάνω την τιμή, πιεζόμενος κατάφορα απ’ τις φορτικές της παρακλήσεις”. 
“Μάνα;... δε μιλάς;”
“Σκύψε να σου πω… για το ΚΑΠΗ της περιοχής μας θα μιλήσουμε… Ο κύριος Ευάγγελος επιμένει να γίνει πρόεδρος, αλλά υπάρχουν σθεναρές αντιδράσεις απ’ όλα τα μέλη… θα του το φέρουμε λάου-λάου να μην το πάρει κατάκαρδα… Πάω να στρώσω τραπέζι... κύριε Ευάγγελε, αν δεν σας πειράζει, ρίχνετε μια ματιά στο σουφλέ; Και στις συνιστώσες σχάρες σας παρακαλώ… έχω βάλει κάτι σουτζουκάκια στο γκριλ…”


“Μάνα, εμένα μη με υπολογίζεις… φεύγω!”

“ Γεια σας κύριε!... Κυρία Φρόσω μην ανησυχείτε. Του φευγάτου η μάνα δεν έκλαψε ποτέ!... παίρνετε και τα σκουπίδια φεύγοντας σας παρακαλώ;”
“Φεύγω απ’ το δωμάτιο, όχι απ’ το σπίτι! Εδώ τριγύρω θα είμαι και θα επέμβω μόλις χρειαστεί…”
“ Καλή τύχη σας εύχομαι κύριε!... Εγώ θα έφευγα, αλλά θα μείνω!.. Τα σουτζουκάκια δέσανε κυρία Φρόσω, να τα βγάλω;”
“Πού να τρέχετε νυχτιάτικα κύριε Ευάγγελε; Μην σας μπαγλαρώσουν τίποτα εισαγγελείς στο δρόμο. Καθίστε εδώ μέχρι να φύγετε… Να σας σερβίρω σουτζουκάκια;


[οι φωτογραφίες απ' το διαδίκτυο]

Τετάρτη 10 Ιουνίου 2015

Τριάντα χρόνια χωρίς την Σαπφώ


Ξέρεις τι θα’θελα απόψε;
Να μπουκάρεις ξαφνικά μπροστά μας και να βάλεις μπουρλότο στις τηλεοράσεις.
Να υψώσεις τη βροντερή φωνή σου και να μας κατακεραυνώσεις όλους 
Σόδομα και Γόμορα την κάνατε τη ζήση σας βρε γομάρια!
Κι ύστερα ν’ ανάψεις ένα άφιλτρο και να μας απαγγείλεις Παπαδιαμάντη.
Να ριγήσουν κι οι πέτρες με τον “Έρωτα στα χιόνια”:




Kαρδιά του χειμώνος. Xριστούγεννα, Άις-Bασίλης, Φώτα. Kαι αυτός εσηκώνετο το πρωί, έρριπτεν εις τους ώμους την παλιάν πατατούκαν του, το μόνον ρούχον οπού εσώζετο ακόμη από τους προ της δυστυχίας του χρόνους, και κατήρχετο εις την παραθαλάσσιον αγοράν, μορμυρίζων, ενώ κατέβαινεν από το παλαιόν μισογκρεμισμένον σπίτι, με τρόπον ώστε να τον ακούη η γειτόνισσα: ― Σεβτάς είν αυτός, δεν είναι τσορβάς...· έρωντας είναι, δεν είναι γέρωντας. Tο έλεγε τόσον συχνά, ώστε όλες οι γειτονοπούλες οπού τον ήκουαν του το εκόλλησαν τέλος ως παρατσούκλι: O μπαρμπα-Γιαννιός ο Έρωντας”…

Να ξανακούσω το  σπαραχτικό ντουέτο σου με τον Ηλία Λιούγκο 
''Στην  οδό του Μπλαμαντώ''



Στίχοι: Jean Paul Sartre
Απόδοση: Αλέξη Σολομός / Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις / Πρώτη εκτέλεση: 
Ηλίας Λιούγκος & Σαπφώ Νοταρά 
Πορνογραφία (1982)

«Στην οδό του Μπλαμαντώ έχουν στήσει τα πατάρια και ακονίσαν τα ξινάρια για να κόψουν τα κεφάλια.

Στην οδό του Μπλαμαντώ.

Στην οδό του Μπλαμαντώ πάν' οι δήμιοι στη δουλειά τους

δε σας λέω χωρατό για να κόψουν Πατριάρχους και Στρατάρχους και Ναυάρχους.

Στην οδό του Μπλαμαντώ.

Στην οδό του Μπλαμαντώ φτάνουν οι κυρίες σωρό οι λουσάτες με τα βέλο

μα τους λείπει το τσερβέλο και μαζί και το καπέλο.

Στο ρυάκι της οδού του Μπλαμαντώ»



Πριν τριάντα χρόνια, στο μικρό διαμερισματάκι της πλατείας Κουμουνδούρου, η αστυνομία την βρήκε σε κατάσταση αποσύνθεσης, δυο μέρες μετά το θάνατο της. Ο μόνος “δικός της” άνθρωπος ήταν ένας εστιάτορας της περιοχής που της έδινε ένα πιάτο φαί καθημερινά. Ήταν κι ο μόνος που ανησύχησε απ’ την απουσία της και ειδοποίησε την αστυνομία. Η Σαπφώ έφυγε στα 78 της, με βεβαρημένη υγεία, λίγα μόλις χρόνια μετά τη θεατρική Πορνογραφία του Μάνου Χατζιδάκι, που 'ανέβηκε στις 17 Οκτωβρίου του 1982 και κατέβηκε στις 8 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους, λόγω έλλειψης  θεατών.  



Η Σαπφώ δεν ήταν μόνο η κυρά-Μαριγώ, η κυρά-Ξένη και η Κλημεντίνη του παλιού ραδιοφώνου. Ήταν μια καλλιεργημένη γυναίκα με σπάνια ανθρωπιά και αγνότητα, που εκτόξευε τους ρόλους της δίνοντας υπόσταση σε κάθε λέξη. Ο Γιάννης Τσαρούχης είχε αντιληφθεί το πραγματικό της ταλέντο και της έδωσε το ρόλο της κορυφαίας του χορού, αλλά και όλα τα χορικά των «Τρωάδων».




Χτυπημένη από αρθρίτιδα και σάκχαρο, αντιμετώπισε με αξιοπρέπεια την οικονομική της δυστοκία και κλείστηκε στο άβατο της μοναξιάς της. Σ’ ένα τραπεζάκι κάποιου καφενείου, καπνίζοντας τα τσιγάρα της, ή κλεισμένη στο μικρό διαμέρισμα που κάποιος άγνωστος θαυμαστής πλήρωνε το ενοίκιο, έμεινε μόνη ως το τέλος της ζωής της. Καθισμένη στην καρέκλα της, με την τηλεόραση να παίζει ως την ώρα που τη βρήκαν, διέγραψε αθόρυβα και καρτερικά τη μοναχική της τροχιά προς τον ουρανό.




Άφησε πίσω της στοίβες από άδεια χαρτοκούτια, πολλά καπέλα και φορέματα με βούλες απ’ τα καψίματα των τσιγάρων. Όπως εκμυστηρευόταν σε επιστήθιο φίλο της: “ έχω στην κουζίνα, από δω το ψυγείο, από κει ένα τραπέζι και στη μέση μια καρέκλα. Κάθομαι να καπνίσω ένα τσιγάρο και ξημερώνομαι ως το πρωί εκεί”...




Δεν παντρεύτηκε ποτέ, αφού όπως είχε εμπιστευτεί στους πολύ κοντινούς της, ο μοναδικός μεγάλος της έρωτας,  ήταν έναν νεαρός αντάρτης. Η φλογερή τους σχέση διακόπηκε νωρίς γιατί ο νεαρός έφυγε για το βουνό και αργότερα συνελήφθη.  Η Σαπφώ έχασε για πάντα τα ίχνη του.

Στη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας «Κυριακάτικο Ξύπνημα», η Σαπφώ γνωρίστηκε με το Γιάννη Τσαρούχη. Μια μέρα ο Τσαρούχης την πλησίασε και της εξομολογήθηκε ότι ήταν ερωτευμένος μαζί της. Μάλιστα της είπε ότι οι δυο τους θα μπορούσαν να κάνουν ένα παιδί. Εκείνη πίστεψε ότι επρόκειτο για πλάκα με συνένοχους, τους συναδέλφους της Δημήτρη Χορν και Έλλη Λαμπέτη. Η Σαπφώ όχι μόνο απέρριψε τον Τσαρούχη, αλλά τον έβρισε με το γνωστό της ταπεραμέντο. Όταν κάποια χρόνια μετά οι δυο τους θυμήθηκαν το περιστατικό, ο Τσαρούχης επέμεινε ότι η πρότασή του ήταν αληθινή και καθόλου φάρσα. Η Σαπφώ τότε κατάλαβε ότι μιλούσε σοβαρά και κατέρρευσε με την αποκάλυψη. Ήταν κι ο τελευταίος ανεκπλήρωτος έρωτας...



Πέμπτη 4 Ιουνίου 2015

Δικό σας (Νο 2)


Τιτλούχοι μου καλησπέρα και καλό μήνα!   
Για όσους θυμούνται απ' τα παλιά,  οι τίτλοι κάποιων αναρτήσεων από αγαπημένα μπλογκς, έπλεξαν μια μικρή ιστορία.
Θα μπορούσε να ήταν η συμμετοχή μου στο “Άλλαξέ το” της Αριστέας μας.
Έχοντας σαν  πολύτιμα υλικά  τους δικούς σας τίτλους, συναρμολογήθηκε μια εικονική συνάντηση μεταξύ μας.
Είναι ατόφιοι, έτσι όπως έχουν δημοσιευτεί κατά καιρούς, σε φιλικά μπλογκς.
Όλες οι πηγές απ’ όπου αντλήθηκαν, βρίσκονται στο τέλος της ανάρτησης.

Εννοείται ότι η «συζήτηση» στήθηκε και εξελίχτηκε, με μόνο μπούσουλα το υπάρχον υλικό που συγκέντρωσα.

Η έμπνευση (ξανα)προέκυψε απ’ τους εξαιρετικούς τίτλους που χρησιμοποιείτε όλοι σας.

Και που συνήθως, περνάνε απαρατήρητοι.

Κι όμως!... Κι οι τίτλοι έχουν ψυχή!..



Αριστέα:          Μια φορά κι έναν καιρό…
Χristin            Βολτάροντας στην Αθήνα πουρνό-πουρνό με την αυγούλα…
Θάνος:             Μια παρέα, ΟΛΟΙ!...
Χristin:              Συνάντηση κορυφής με τους bloggers
Θάνος:             Στη στοά Αθανάτων… Συνωστισμός!
Πέτρα:             ♪♪ ΚΑΑΑΑΛΗΜΕΡΑ ΣΑΣ ΠΑΙΔΙΑ, ΤΡΑΛΑΛΑ, ΤΡΑΛΑΛΑ! ♪♪
Γλαύκη:           Τι να σας σερβίρουμε παρακαλώ;
Θάνος:             Θα παραγγείλω καφέ…
Αριστέα:          Είπα όσι! Σέλω σοκοάτα!
Θάνος:             Θα το σεβαστούμε… Θα παραγγείλω 300!
Αριστέα:          Καλέ μη… όχι!
Φλώρα:           Λουκουμάδες τσακ-μπαμ;
Αριστέα:          Μη μου μιλάτε για το φαϊ αυτές τις μέρες!
Θάνος:             Μάστορα, ένα ουζάκι με μεζέ!
Ποδηλάτισσα: Λικέρ ρόδι…
Me(maria):        Γλυκό σταφύλι…
Αγριομέλι:       Ένα βρώμικο στα 4 παρακαλώ…
Θάνος:             Και για μετά;
Ζουζού:           Καλαμάρια στη λαδόκολλα
Θάνος:             Όταν… θα… μπύρες
Αριστέα:          Ένεκα της ημέρας…
Πέτρος:            Εις υγείαν!
Αριστέα:          Ήταν να μη ξεμυαλιστώ… τώρα κάντε το σταυρό σας!
Πέτρα:             ΔΩΣΕ ΠΟΝΟ ΚΙ ΑΛΛΟ ΠΟΝΟ, ΚΑΝΕ ΛΑΘΗ ΝΑ ΤΑ ΠΛΗΡΩΝΩ!












Πέτρος:            Σας έχω νέα!
Θάνος:             Θα βρέξει αύριο;
Me(maria):        Οι καλές γλώσσες λένε…
Αλεξάνδρα:     Σσσ! Είναι μυστικό, διαδώστε το!
Έλενα:             Πες το!...
Πέτρος:            Το blog κλείνει!
Θάνος:             Το ταξίδι που λέγαμε…
Πέτρα:             Τίτλοι τέλους για τη δημόσια περίθαλψη…
Ελένη (Ποιώ): Θρήνος!
Αριστέα:          Μεγάλες στιγμές… Να σημάνουν οι καμπάνες!
Πέτρος:            ΔΕΘέλω ν’ ακούω μαλακίες!... Λάθος καταλάβατε!
Αριστέα:          Αβέβαιο το μέλλον;
Πέτρος:            Κωλοπιλάλες… Μετά από καιρό… Μας φέρανε ψυγείο… Κατάλαβες τώρα;
Mαχαίρης:       Εμένα θα μου πεις;
Θάνος:             Α ρε μάστορα!...
Πέτρος:            Και μια μαλακία παραπάνω…
Μαζεστίξ:        …πάει σύννεφο…
Πέτρος:            11,5 κιλά… Βερίκοκα Μπουμπούκου… Γι αυτό φτάσαμε ως εδώ…
Mαχαίρης:       ΚΑΡΑ-ΛΑΘΑΡΑΡΑ!... Ήμαρτον!
Αριστέα:          Και τα’ λεγα εγώ!...
Μαχαίρης:    Tι κάνουμε τώρα; Γιατί είναι και πολλά γαμώτο!...
Θάνος:         Ρίξτε τον οβολό σας!..
Μαζεστίξ:     Aν έπιανα το τζόκερ…
Πέτρος:          Tηλεφώνησέ μου...












Αριστέα:          Ολιγόλεκτα!... Θα βγάλω δίσκο!
Πέτρος:            Τώρα… σωτήκαμε!
Αριστέα:        Kι έπεται συνέχεια… Μπουκαλοβαζάκια…
Θάνος:          Κάτι σαν…
Αριστέα:       Πώς λέμε φούστα-μπλούζα;
Πέτρος:        Ζε σουί μουρλοί!
Αριστέα:       Εγώ δεν μεγάλωσα με γαλλικά και πιάνο!.. Μόνο τα απαραίτητα… 
Αυτά χρειάζομαι εγώ!
Πέτρος:        Αν θα μπορούσα…
Αριστέα:       Πρόσεχε πώς θα μ’ αγκαλιάσεις!...
Πέτρος:        Άμα έχεις τέτοιους φίλους…
Αριστέα:       Μείνε όσο περισσότερο μπορείς… αυτό μόνο!
Πέτρος:            Αντέχεις;
Αριστέα:          Έλα κοντά μου… Ας κάνουμε μια αλυσίδα...
Άρης:               Αντίδραση στην κατάθλιψη!
Θάνος:             Μια παρέα είμαστε…
Αλεξάνδρα:     Αυτό που μένει στη ζωή…
Πέτρος:            Το παλιό σώβρακο… Ρέστα δεν έχει!
Πέτρα:             Ομορφιά υπάρχει παντού, αρκεί να θέλεις να τη δεις!
Πέτρος:            Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε!










Σμαραγδένια: Eι ψιτ, χαμογέλα!
Θάνος:             Άντε γρήγορα!...
Πέτρος:            Πάση θυσία;
Αριστέα:          Μόνο έτσι βγαίνει καμάρι μου...
Θάνος:             Να βγάλω κι εγώ μια φωτογραφία… Χαμογελάστε λίγο παρακαλώ! … Με το 3 πάμε!
Me(maria):        Όταν όλα χαμογελάνε… Koιτάζω, θυμάμαι, φωτογραφίζω!...
Πέτρος:            Καλά είναι τώρα;
Θάνος:             Μη με βγάλεις με κλειστά μάτια!
Μαζεστίξ:        Και με πλατιά νύχια…
Θάνος:             Πάμε; Θα βρεθούμε ξανά…
Αριστέα:          13 του Σεπτέμβρη, πάλι…
Λωτοφάγος:    Θα είστε εκεί;
Θάνος:             Στις 5 στο γνωστό… Στην πάνω πλατεία…
Πέτρος:            Kαι πού θα παρκάρω;
Θάνος:             Στο ντόκο, για Σαλαμίνα…



Συμμετείχαν με σειρά εμφάνισης: