Άλλος με τη βάρκα μας;

Εμβολιασμένοι κι ανεμβολίαστοι, αρνητές και οπαδοί, μονοδοσικοί και μη, μια χαρά σκοτωμένοι διχασμένοι σερνόμαστε προς το καλοκαίρι, που μόνο κατ’ επίφαση θα είναι “καλό”. Σας έχω προτασούλα. Πάμε μια βόλτα σε αγαπημένες παραλίες, με εξαιρετικούς φίλους και ωραία ατμόσφαιρα; Τι λέτε;

Πλαστικοφλέξ, αμμόλουτρα και μια αναπάντεχη προοπτική για “Νύχτα Γάμου”. Με τα δεδομένα της σημερινής κυβέρνησης βέβαια, η νύφη ήταν ο-ρι-α-κά στην αναπαραγωγική ηλικία, άσε που είχε κι ένα φλερτ κάποτε μ’ έναν Πάτροκλο. Στο συνέδριο γονιμότητας που θα γινόταν, η περίπτωσή τους θα ήταν σίγουρα case study.

Κώστας Βουτσάς: Έχω και κότερο πάμε μια βόλτα;

Ρένα Βλαχοπούλου: Κύριε Ράμογλου μην το ξαναπείς το κότερο γιατί θα το βουλιάξω!

Όπου κότερο, βάλτε ανάπτυξη, επενδυτές κι έναν πιο γαλανό ουρανό. Αυτός που τα έταξε, δεν ήταν παρά ένας Καλιακούδας που προφασιζόταν τον υιό Ράμογλου. Κι αν δεν έχετε κότερο, δεν πειράζει. Πεταγόμαστε παραλία με τον Χαρίλαο, την Ευτέρπη και τα τέσσερα κορίτσια τους.

Κατά τα δεδομένα του συνεδρίου γονιμότητας, που όπως είπαμε ακυρώθηκε, ο διάλογος μεταξύ Χαρίλαου και Ευτέρπης ήταν τραγικά προφητικός για τη σημερινή μας κατρακύλα, σε στερεότυπα απ’ το μακρινό παρελθόν:

Ευτέρπη: Μεγαλώσανε τα παιδιά μας Χαρίλαε! Ξέρεις πόσο είναι η Ελένη μας; 26! Η Κατίνα μας 23, 20 η Μαρία και 15 η Αγγελική...

Χαρίλαος: Έ! Και λοιπόν;

Ευτέρπη: Του χρόνου θα είναι 27 η Ελένη μας...

Χαρίλαος: 24 η Κατίνα, 21 η Μαρία και 16 η Αγγελική!

Ευτέρπη: Ακριβώς!

Χαρίλαος: Και τι θες να πεις μ' αυτό, βρε γυναίκα; Ότι κάθε χρόνο τα κορίτσια μας θα είναι ένα χρόνο μεγαλύτερα;

Ευτέρπη: Όχι, άλλο θέλω να πω!

Χαρίλαος: Τότε αφού ... άααλλο θέλεις να πεις, γιατί λες αυτό που λες και δεν λες κατ' ευθείαν το άλλο που θέλεις να πεις να ησυχάσουμε;

Κι αν θέλετε κάτι πιο… εξωτικό, πεταγόμαστε ως τα Καμένα Βούρλα με τον Κλέαρχο Ζουγκαλά; Κουβέντα στην Μαρίνα όμως, ε; Και μακριά απ’ όσους μας υπόσχονται με στόμφο: “Εσένα θα σε σώσω!”

Για τους λάτρεις του θαλάσσιου σκι και των λοιπών ευγενών αθλημάτων, η αγαπημένη μας Ρένα παραδίδει μαθήματα τύπου «δεν το βάζω κάτω», με τον Αλέκο Σακελλάριο, στο τέλος του βίντεο, να σχολιάζει τις επιδόσεις της…

Kαι για όσους προτιμούν πισίνα, προσοχή στα μακροβούτια! Και σ’ όσους “χουφτώνουν” γενικότερα…

 

Επιστρέφοντας στον κοινωνικό αυτοματισμό και την κανονικότητά μας, κάνουμε μια στάση στην Ύδρα;

Ευτυχία: Μένη, τι σκεφτόσαστε όταν πηγαίνουμε μαζί στη θάλασσα;

Κλεομένης: Τις ρουφήχτρες!

Κι αν είναι να διαλέξω σε “Kούλη”, χίλιες φορές με τον Κούλη τον Εξαρχόπουλο, τον απατεωνάκο που κυνηγούσε προίκες και κληρονομιές.

Ας κάνουμε και μια στάση στον κοντινό Πόρο. Ο Στέφανος Αυγερινός και τα κορίτσια του. Το τελευταίο πλάνο του βίντεο, ταιριάζει και στη διάθεση των ημερών. “Πέντε για να μην σας τα χρωστάω!”

Τελειώνουμε με τον ύμνο του καλοκαιριού, δια στόματος Πόπης Μαρέλη, την εποχή που “Υπήρχε και φιλότιμο” και πολιτικοί που παραιτούνταν αηδιασμένοι απ’ τη σαπίλα και τα σκάνδαλα. Μόνο στις ταινίες αυτά, παιδιά…

Υπέροχο καλοκαίρι να έχετε και προσοχή στις πάσης φύσεως “ρουφήχτρες” ♥

Λίγη γραβιέρα, λίγα καλτσούνια και λίγος πυλώνας σταθερότητας

Αποκλειστικό φωτορεπορτάζ απ’ την εκδρομή του ζεύγους Πομπέου στη λεβεντογέννα Κρήτη. Οι προετοιμασίες για την υποδοχή τους ήταν πολύ σχολαστικές και κοπιαστικές. Εκτός απ’ τις ντιβανοκασέλες που ανοίχτηκαν για να κοιμηθούν οι καλεσμένοι, τις πικέ κουβέρτες απ’ το πατάρι, κάτι λινά σεντόνια με ρίγες -που μετά την αποχώρηση του ζεύγους θα γίνουν πουκαμίσες για το Υπουργείο Πολιτισμού- ποτίστηκαν τα ζαρζαβατικά στην αυλή και βγήκαν τα καλά σερβίτσια απ’ το σερβάν. Ουφ! Ξεχάσαμε κάτι; 

Βασανιστικά ερωτήματα έπεσαν στο τραπέζι. «Τι να βάλω αύριο Παναγία μου;» 

«Ο μεγάλος περίπατος στις γάστρες και στις πιατέλες» 

«Δεν τους πάμε και μια βόλτα στ’ αρχαία; Μην μας περάσουν τίποτ’ απολίτιστους» 

 Μετά το φαγοπότι και την κατανάλωση άφθονης ρακής, αρχίσανε κι οι μαντινάδες: 

-Άκου και μια μαντινάδα που σκέφτηκα να βαστώ στην Άγκυρα:

"Τούρκοι αν γιένει πόλεμος

δεν έχετε ελπίδες

δικά μας είναι τα νησιά

και οι βραχονησίδες”

-Mε συγκινείς ρε Μάικουλ! Όταν λες δικά μας, τι ακριβώς εννοείς, όμως; 

Νυχτερινή βεγγέρα στο μπαλκονάκι που βλέπει θάλασσα. Εν τω μεταξύ, απ’ τις πολλές ρακές, η μία σύζυγος βγήκε διπλή στη φωτογραφία. 

Χαλαρός περίπατος στον αυλόγυρο του σπιτιού

Πάει κι αυτό. Στο καλό να πάνε οι άνθρωποι, να συγυρίσουμε κι εμείς το σπίτι, τώρα. Καλά παιδιά ο Μάικουλ και η Σούζαν, δε λέω, αλλά το κάνανε αχούρι. Κι επειδή ξέρω πόσο ανησυχούσατε για το αν πέρασαν καλά, σας ενημερώνω ότι έφυγαν απόλυτα ικανοποιημένοι. Απ’ τη φιλοξενία τους στο ταπεινό Ακρωτήρι, την εκδρομή τους στην αρχαία Απτέρα, τις γόνιμες συνομιλίες για τα ελληνοτουρκικά, κυρίως όμως απ’ τα ντολμαδάκια. Γιατί τελικά, ο σίγουρος πυλώνας σταθερότητας μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ, είναι το ντολμαδάκι. 

Κι ας είναι και γιαλαντζί. 

             (Φωτογραφίες & μαντινάδα, προέρχονται απ’ το διαδίκτυο)