Καφεδάκια στο Πεκίνο

-      Μάνα γύρισα!... Μάνα;

-      Σσσς... τι φωνάζεις καλέ;

-      Κοιμάται κανείς;... Ωχ!... τ’ είν’ αυτό στο κεφάλι σου ρε μάνα;

-      Σώπασε λίγο παιδί μου... επικοινωνώ με Πεκίνο αυτή τη στιγμή...

-      Αχ, τι μπήκε πάλι στην ξεροκεφάλα σου;

-      Συσκευή εικονικής πραγματικότητας είναι καλέ!... μου τη δάνεισε η κυρία Υπατία στον τρίτο.

-      Δεν δανειζόσουν καλύτερα το ατμοσίδερο  που μ’ έχεις αφήσει ασιδέρωτο τόσες μέρες;

-      Να βρεις μια γυναίκα να νοικοκυρευτείς, μπάφιασα πια!...

-      Ναι το ξέρω ρε μάνα, αλλά απόψε πρέπει να γίνει αυτό;

-      Ξέρεις τι είχε πει ο Μάο αγόρι μου; Η γνώση αρχίζει απ’ την πράξη. Τουτέστιν, όσο καλή κι αν είναι μια θεωρία, αν δεν την εφαρμόζουμε στην πράξη, παραμένει χωρίς αξία.

-      Έχεις μαγειρέψει τίποτα στην πράξη ή θα φάμε το προτσές της θεωρίας;

-      Επειδή ξέρω πόσο κομφορμιστής είσαι, έχω βάλει στο φούρνο ένα ταψί παστίτσιο. Κι άσε με τώρα γιατί μπαίνω σ’ άλλη διάσταση…

-      Μήπως μπορείς να κάνεις μια στάση στη διάσταση της κουζίνας; Πεινάω!

-      Αδύνατον! Παρακολουθώ τη συνομιλία του Έλληνα πρωθυπουργού με κάτι Κινέζους επενδυτές... Ααααχ, μη βγαίνεις στο μπαλκόνι ρε πουλάκι μου... μούσκεμα είναι, δεν βλέπεις τα νερά;

-      Βγαίνει ο Τσίπρας στο μπαλκόνι;

-      Σ’ εσένα το λέω καλέ!

-      Συγνώμη κυρία Φρόσω, θα περιμένω εδώ στο κεφαλόσκαλο μέχρι να στεγνώσει... έκανα πατημασιές;

-      Καλέ όχι!… δεν το’λεγα σε σένα παλικάρι μου!... στον αχαΐρευτο το γιο μου φωνάζω...

-      Θα σου’λεγα κάνα κινέζικο τώρα, αλλά σέβομαι τους επενδυτές... το Πεκίνο μου μέσα!

-      谢谢 你会说 英语吗 ？

-      Ώου μάϊ γκούντνες!... γουάτ πέρφεκτ γκλάσιζ!... Άϊ καν σι Μίσεζ Φρόσω φρομ ντάουν Πετράλωνα!.... Μόνο καφέ δεν ψήνει αυτό το μαραφέτι!...

-      你好吗？？？

-      Άϊ σέι δατ ονλυ κόφι νταζ νοτ ψήνει... καπούτ;

-      Καλέ καφεδάκια θέλετε;... θα σας ψήσω εγώ κάτι μερακλίδικα που δεν θα ξαναπιούν τσάι στη ζωή τους!... πόσους να φτιάξω κυρ-Αλέξη μου;

-      Μισό να τους ρωτήσω αν θέλουν... εεεεεμ... σόρυ γκάιζ, γουλντ γιου λάικ γκρικ μερακλαντάν κόφι φρομ δε λιτλ χαντς οφ Μίσεζ Φρόσω;

-      不(是) ... ΝΟ THANKS!

-      ΝΑΙ αμέ, θέλουν!... οπότε κυρία Φρόσω ψήσε καμιά εικοσαριά μέτριους με φουσκάλες, μπας και πετύχουμε καμιά καλή επένδυση! Κι άμα τον πιούμε, θα μας πεις και το φλιτζάνι ε;  

-      Τόσο καλά πάνε οι διαπραγματεύσεις;

-      Ξέρεις τι έλεγε ο Κομφούκιος κυρία Φρόσω μου; «Ο Μεγάλος Άντρας ούτε ανησυχεί, ούτε φοβάται».

-      Ξέρεις τι έλεγε ο σχωρεμένος ο άντρας μου κυρ-Αλέξη;

«Άκου την ξένη συμβουλή, κράθειε και τη δικιά μου   

γιατί εμέν’ αριστερά εχτύπα η καρδιά μου

όποιος μπορεί το λόγο του να τόνε κάνει πράξη

το “όχι” δεν θα χρειαστεί σε “ναι” να το αλλάξει»

-         Χάθηκε η σύνδεση… δεν σας ακούω καλά κυρία Φρόσω!

-         Μου τέλειωσαν οι μονάδες της ανάπτυξης… για πάρε το μηδέν κυρ-Αλέξη μου!

[φωτογραφίες απ' το διαδίκτυο]

Να τυλιχτούμε όπως παλιά;

- Άργησες.
- Κίνηση.
- Θα φας;
- Τι έφτιαξες;
- Τ’ αγαπημένο σου.
- Λαγό στιφάδο;
- Λαχανοντολμάδες βρε!
- Aυτό είναι δικό σου αγαπημένο.
- Παλιά ήταν και δικό σου.
- Tότε που τους έφτιαχνε η μάνα μου, ήταν. Οι δικοί σου είναι ολίγη από λαχανόρυζο.
- Καιρός να το μάθεις λοιπόν! Η μανούλα σου χρησιμοποιούσε ντολμαδοτυλιχτή!
- Τι… τι είπες;
- Αμέ! Γι αυτό έβγαιναν ομοιόμορφοι, σαν οπλίτες σε στρατιωτική παρέλαση.
- Κι εσένα σου πήρα, αλλά βγαίνουν σαν το πατρινό καρναβάλι τα ντολμαδάκια σου.
- Η ουσία δεν είναι στο σχήμα, αλλά στο περιεχόμενο.
- Μμμμ… η ντολμαδοφιλόσοφος!
- Δικά σου λόγια είναι. Τα ξέχασες;
- Δεν αφορούσαν τα ντολμαδάκια τότε που στα έλεγα.
- Αλλά;
- Εσένα.
- Υπονοείς κάτι για το σχήμα μου;
- Ξεχνάς πως ήσουν σαν ντολμάς παραγεμισμένος;
- Σ’ άρεσα τότε. Μ’ έλεγες το “σαρμαδάκι” σου, θυμάσαι;
- Έχει ζεστό νερό;
- Δεν θα φας ε;
- Με πλήγωσε αυτό που είπες για τη μάνα μου… δηλαδή, γιαλαντζί ντολμάδες έτρωγα τόσα χρόνια;
- Έπρεπε να το μάθεις κάποτε… θα φας τελικά;
- Δεν θα της το συγχωρέσω ποτέ. Μ’ άφησε να ζω σ’ ένα ψέμα. Εγώ… εγώ που ήμουν τόσο περήφανος για τους ντολμάδες της!
- Τόσα φαγητά και γλυκά σου έκανε… βρες κάτι άλλο για να’ σαι περήφανος.
- Κι εσύ παλιά με φώναζες “σουτζουκάκι” σου… θυμάσαι;
- Τότε… πώς ξεμείναμε έτσι από λαδερά μωρέ Θανάση;
- Κατακτήσαμε το τύλιγμα του ντολμά και ξετυλιχτήκαμε εμείς οι ίδιοι.
- Να τους βάλω στο ψυγείο;
- Να το βάλεις στα σκουπίδια!
- Το φαϊ;
- Το μαραφέτι αυτό… και μην ξανακούσω για ντολμαδοτυλιχτές! Κομμένα τα πάσης φύσεως βοηθήματα σ’ αυτό το σπίτι!
- Να ρίξω δυο αυγουλάκια στο τηγάνι να τελειώνουμε;
- Ναι… σαρμαδάκι μου!
- Κι ύστερα να ντολμαδοτυλιχτούμε όπως παλιά;
- Σουτζουκάκι δεν έχει;
- Στ’ αυγά το θες;
- Όχι μωρέ… να τ’ ακούω θέλω! Να λαδώσουμε λίγο τη μηχανή που λέγαμε…

πηγή φωτογραφιών

Απόψε τρώμε με τον κύριο Κούλη, τον ηποψήφιο

-       Κυρία Φρόσω, πώς γράφεται το «υποψήφιος»;

-       Με… με ύψιλον νομίζω.

-       Καλά, το βάζω με ήττα για να’μαστε σίγουροι.  Λοιπόν… έτοιμη η αίτηση: «Καταθέτω την ηποψιότητα μου για την …». Κυρία Φρόσω, το «ηγεσία» με ύψιλον;

-       Με ήτα.

-       Δεν εφησυχάζω και το βάζω με ύψιλον… «… την υγεσία του κόμματος»… το κόμμα θα το βάλω με δύο «μου»… πιο πολλά γράμματα, πιο χορταστικό. Χοχοχο!...

-       Χρυσό μου παιδί, τι τα θες τ’ αρχηγιλίκια;; Δεν κάθεσαι στ’ αυγά σου λέω γω; Έχεις το μισθό σου μήνας μπαίνει-μέρα βγαίνει, έχεις και τα τυχερά σου…

-       Ζζζαμέ! Το κόμμα με περιμένει  κυρία Φρόσω να του κάνω ριμπούτ.

-       Κι εμένα με περιμένει ο γιος μου κύριε Κυριάκο, να του κάνω ροσμπίφ. Ωχ, η πόρτα! Αυτός θα είναι.

-       Μάνα βάλε διπλή μερίδα… δεν σε βλέπω απ’ την πείνα! Μάνα;

-       Εδώ παιδί μου, στο σαλόνι. Έχουμε επισκέψεις.

-       Νυχτιάτικα; Ωχ αμάν!... τι… τι κάνει εδώ ο κύριος Κούλης;

-       Βρήκα ανοιχτή την πόρτα και μπήκα. Χοχοχο… πλάκα κάνω. Είστε ο γιος της κυρίας Φρόσως ε; Εγώ ήρθα εδώ εντελώς τυχαία, στην προσπάθειά μου να επανενώσω την ιστορική μας παράταξη με τις παρυφές των κοινωνικών στρωμάτων.

-       Και πώς βρέθηκες στις παρυφές της πολυκατοικίας μας;

-       Εγώ βασικά για τον απάνω όροφο πήγαινα… στην κυρία Νταλαβέρη. Είναι μια πολύ καθωσπρέπει κυρία που χρωστάει πολλά στον μπαμπά και  υποσχέθηκε να υπογράψει τη λίστα μου. Αλλά έκανα λάθος στο ασανσέρ και κατέβηκα στον όροφό σας.

-       Ισόγειο είμαστε.

-       Κλαίω!... Να κάνω εγώ τέτοια γκάφα;… θα το συζητήσω αύριο με τη συνείδησή μου κύριε… τ’ ονοματάκι σας;

-       Μη σας κρατάμε άλλο.

-       Καλά, εγώ θα σας λέω κύριο σκέτο. Κυρία Φρόσω μπορώ να καταχραστώ τη φιλοξενία σας και να μοιραστώ μαζί σας εκείνο το ροσμπίφ που λέγατε; Στα πλαίσια της κοινωνικής συμμετοχής στη διαδικασία υποψηφιότητας για το κόμμα μας. Μην πάει ο νους σας πουθενά αλλού.

-       Καλά, πείτε τα λίγο οι δυο σας μέχρι να γίνουν τα μακαρόνια…Α… κύριε Κούλη, προτιμάτε σπαγγετίνη ή τα πιο χοντρά;

-       Δεν με αφορούν τέτοια διλήμματα κυρία Φρόσω. Είμαι παμφάγος πολιτικός εγώ και το έχω αποδείξει!

-       Εμένα δεν θα με ρωτήσεις ρε μάνα;

-       Εσύ είσαι εξωκοινοβουλευτικός παιδί μου. Κι άντε να στρώσεις το τραπέζι.

-       Με όλο το θάρρος και πάλι. Θα συμφωνήσω απόλυτα με τη μητέρα σας κύριε μου. Τα παιδιά οφείλουν να απογαλακτίζονται απ’ τη γονεϊκή επιρροή και να λειτουργούν αυτόνομα. Να, καλή ώρα εγώ!… Εεεεμ, κυρία Φρόσω…

-       Ναι;

-       Μου επιτρέπετε να βγούμε μια σέλφι παρέα; Θέλω να τη στείλω στο μπαμπά. Ωωωωπ… Κατά φωνή! Με παίρνει τηλέφωνο… 

Απόψε τρώμε με την Καγκελάριο. Σαγανάκι ντιρόλο.

-            Μάνα γύρισα… στάζω ολόκληρος, μπαίνω για ένα ντουζάκι κι έρχομαι… μήπως πήρε το μάτι σου το λαχανί μπουρνούζι μου;

-            Καλώς τον! Δεν θα το πιστέψεις αγόρι μου… Μάντεψε ποια σκουπίζεται αυτή τη στιγμή πάνω του;

-            Η θεία Ελπινίκη απ’ το χωριό; Πάλι μας καβαντζώθηκε καλοκαιριάτικα;

-            Σσσς… μη τσιρίζεις παιδί μου. Ρεζίλι θα γίνουμε στην Καγκελάριο.

-            Για γύρνα λίγο από δω… Ήπιες τίποτα όσο έλειπα; Πόσα είναι αυτά;

-            Μια χαρά είμαι. Ξέρεις βρε ποια παίρνει το μπάνιο της στον καμπινέ μας;

-            Η Καγκελάριος. Μόνη σου το είπες πριν… Α ρε μάνα! Πάλι τηλεόραση έβλεπες;

-            Εσύ τώρα δεν με πιστεύεις. Κι εγώ πήρα ταραχή μεγάλη μόλις την είδα άξαφνα εμπρός μου, την ώρα που άπλωνα στην ταράτσα.

-            Την Καγκελάριο ε;

-            Ναι σου λέω. Το τρίτο σώβρακο πρέπει να άπλωνα… Και καθώς έβαζα το μανταλάκι στο συρματόσχοινο, να’ σου κι εμφανίζεται απ’ την άλλη άκρη η αφεντιά της…

Ενοχλώ; Δεν ενοχλώ!

-            Λογικό μου ακούγεται… Σε βοήθησε με τη μπουγάδα τουλάχιστον;

-            Μην κοροϊδεύεις αγόρι μου. Μου τα εξήγησε όλα η γυναίκα. Ευτυχώς μιλάει σπαστά ελληνικά και συνεννοηθήκαμε…

-            Εδώ εμείς που μιλάμε φαρσί τα ελληνικά και δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε. Για πες λοιπόν…

-            Είχανε πάει διακοπές στην Ιταλία με τον κύρη της. Σ’ ένα βουνό, να δεις πώς μου το είπε;… Γκούντα;… όχι, Ντιρόλο… όχι-όχι… Τιρόλο. Πήρανε που λες το τελεφερίκ, για να δουν τη θέα του βουνού… αυτή όμως σκυλοβαριόταν… μεταξύ μας τώρα, απ’ ότι κατάλαβα μεγάλος μουλιάπας ο Γιοαχίμ. Τον άφησε που λες στο ξενοδοχείο και του είπε πως θα κάνει άλλη μια πίστα μόνη της για να ξελαμπικάρει…

Πετάγομαι στο περίπτερο για φουντούνια... Εσύ άναψε τον θερμοσίφωνα κι έρχομαι...

-            Και την έκανε;

-            Καλέ το έσκασε η αθεόφοβη! Κατέβηκε στον κεντρικό σταθμό του τελεφερίκ κι άλλαξε γραμμή.

-           Άλπεις -  Τουρκοβούνια ε;

-            Πώς το ξέρεις; Μέσα έπεσες! Μόνο που δεν ήξερε πως εγώ σήμερα είχα μπουγάδα. Κι αντί να κατέβει στο τέρμα… τσουπ!... εμφανίζεται μπροστά μου, στο συρματόσχοινο που άπλωνα!

-            Τα’ χασα μόλις την είδα μέσα στο κοφίνι με τ’ ασπρόρουχα. “Βρε ρουφιάνα!...” της φώναξα, “εδώ βρήκες να πέσεις;… ανάθεμα την τύχη μου!”…  Στο μεταξύ αυτή σηκώθηκε, έσπρωξε μια κιλότα απ’ τη μούρη της και τότε την αναγνώρισα. “Παναγιά-Παρθένα!!!”…  έσκουζα και σταυροκοπιόμουν στην ταράτσα. “Βρε συφοριασμένη, κι εδώ; ;… Όπου πάω, μπροστά μου θα σ’ έχω;”…

 -           Αυτή η βαλίτσα τι είναι;

-            Της Καγκελαρίου παιδί μου. Μα συγκεντρώσου επιτέλους! Μου είπε σε σπαστά ελληνικά, πως της αρέσει πολύ το σπιτάκι μας και  θα περάσει λίγες μέρες χαλάρωσης, πριν το επόμενο γιούρογκρουπ. Να πας αύριο στην αγορά αγόρι μου. Η Καγκελάριος θέλει να δοκιμάσει μεσογειακή κουζίνα.

-            Στο δυάρι μας στην Κυψέλη θα κάνει διακοπές η Καγκελάριος;

-            Σου είπα. Είναι απλός άνθρωπος. Μην πιστεύεις αυτά που μας δείχνουν στην τηλεόραση.

-            Στα λόγια μου έρχεσαι. Το χάπι σου το πήρες ρε μάνα;

-            Kάτσε και θα δεις… Φράου Αγκέλαααα… Πήρατε το ντουζ σας; Να ρίξω κανένα κοψίδεν στο σαγανάκεν;

-            Γιααα… Φράου Φρόσω, το κοντίσιονερ ξεπλένεν και ιχ κόμε… Κι έχω μια πείνεν, που τρώειν κι εσάς άμα λάχεν… Χοχοχο… πλάκεν κάνω! Ιχ μπιν χορατατζούν τρομάρεν μου….

-            Ορίστε! Πείστηκες τώρα;

-            Έλα Παναγία μου! Γρήγορα, να πάρουμε το εκατό να’ ρθει να τη μαζέψει.

-            Άδικος κόπος. Τους πήρα ήδη.

-            Και;

-            Μου είπαν ότι αν ξανακάνω τέτοια φάρσα, θα μας τρέχουν στο αυτόφωρο.

-            Βάλε ειδήσεις να δούμε τι γίνεται. Σίγουρα θα έχουν σημάνει συναγερμό για να τη βρουν.

-            Έβαλα.

-            Και;

-            Ανακοινώθηκε και επίσημα  η εξαφάνισή της…

-            Χαμός ε;

-            Έχουν ξεκινήσει οι πανηγυρισμοί σ’ όλες τις χώρες της νότιας Ευρώπης. Η Ιταλία ανακήρυξε τη σημερινή μέρα εθνική επέτειο, ο άντρας της το’ σκασε με μια καμαριέρα του ξενοδοχείου και στο Σύνταγμα γίνεται ήδη εορταστική λιτανεία κι ύστερα θα έχει πλούσιο καλλιτεχνικό πρόγραμμα. Θα τραγουδήσει κι ο Ρουβάς… θες να πάμε με την Καγκελάριο; Της αρέσει πολύ ο Σάκης. Να ξεσκάσει κι αυτή η δόλια απ’ τις σκοτούρες της…

-            Μήπως να το αφήσουμε για αύριο; Θα’ ναι κουρασμένη κι απ’ το ταξίδι. Τόσες ώρες στο καρεκλάκι, θα πιάστηκε ο κώλος της.

-            Δίκιο έχεις αγόρι μου… Άντε, πάω να ετοιμάσω κάτι να τσιμπήσει… Το νου σου  ε; Να είσαι ευγενικός μαζί της.

-            Την τύχη μου βραδιάτικα!... Και πού θα κοιμηθεί για να έχουμε καλό ρώτημα;

-            Τι ερώτηση; Μα στο κρεββάτι σου φυσικά!...

-            Κι εγώ;

-            Στρωματσάδα στο σαλόνι. “Είναι στα προαπαιτούμενα” μου είπε. Πάω για το σαγανάκι… Κι αύριο να πάρεις μπόλικο ντιρόλο.

-            Κι αυτό προαπαιτούμενο;

-            Πας καλά αγόρι μου; Μπορεί να εξαρτηθεί η έκβαση του γιούρογκρουπ απ’ αυτό. Το φαντάζεσαι να χάσουμε τη δανειοδότηση για ένα κεφάλι ντιρόλο;