Έκτακτο κύμα καλοκαιρίας

Το λες και “ενημερωτικό σημείωμα”. Η συνήθης ύποπτη για κατασκευή και διακίνηση δώρων, ξαναχτύπησε και φέτος. Η μέθοδός της δοκιμασμένη και αλάνθαστη. Aκολουθεί λίστα των αντικειμένων που κατασχέθηκαν:


Το λες και “μαρμαρωμένο κουτί”. Ευμέγεθες πακέτο, φασκιωμένο σε τρεισήμισι μπομπίνες πλαστική ταινία, χαρτιά, χαρτόνια, ρυζόχαρτα, περιτυλίγματα, προστατευτικά φελιζόλ, διάσπαρτα αστεράκια χρυσά για να μην χάνω το δρόμο προς τα έγκατα του σπηλαίου… και να!... στο βάθος ξεπρόβαλε ξαφνικά μια κόκκινη κουκίδα, η ελπίδα ζωντάνεψε, το κοπίδι έσκισε με δύναμη τα τελευταία πλαϊνά πετρώματα και -επιτέλους- ήρθαν στο φως τα πρώτα ευρήματα! (Αυτό δεν ήταν unboxing. Εργασίες εξόρυξης στο υπέδαφος του κουτιού ήταν, Παναγία μου!) Αφήσαμε κατά μέρος τα κράνη και τους γκασμάδες και αγκαλιαστήκαμε συγκινημένοι.


Τα λες και εξορυγμένα: Μια χειροποίητη κατακόκκινη κάρτα ευχών, σαπούνι - καραμέλα με χριστουγεννιάτικο ντεκουπάζ (σιγά να μην το βρέξω / σιγά μην το πλυθώ ♪♬ ) και στον πυθμένα του κουτιού, η μεγάλη έκπληξη. Ένα τέως βιβλίο που το αναζητούσαν οι συγγενείς του καιρό τώρα, έπεσε στα χέρια της Αριστέας, και πέρασε τα μαρτύρια του Powertex. Στο εξής, θα φιγουράρει πρώτη θέση ράφι, πλάι στον παλιό κοκκαλωμένο συγγενή του (ένα αθώο βιβλίο κλασσικής λογοτεχνίας που έπαιζε κάποτε αμέριμνο με άλλα βιβλιαράκια, μέχρι που η Αiris De Coupage το εντόπισε και το περιποιήθηκε δεόντως).




Eίναι παραμονές Χριστουγέννων του 2019, η κανονικότητα κυλάει ομαλά σ’ όλη τη χώρα και (άλλη) μια καταστροφική καταιγίδα που ακούει στο όνομα “Διδώ”, πλησιάζει απειλητικά την Αθήνα! «Τρεχάτε να σωθείτε!» -ουρλιάζουν οι τηλεβόες- μια κυρία μαζεύει αγχωμένα τη μπουγάδα της στο απέναντι μπαλκόνι, ο διπλανός ανεβάζει σιχτιρίζοντας την τέντα κι ένα έκτακτο πρόβλημα υγείας θα με κρατήσει εκτός, για λίγες μέρες. Πόση καλοτυχία ν’ αντέξουμε πια στη ζωή μας; Πόσο πιο γαλανός να γίνει αυτός ο ουρανός;


Στο απόλυτο σκοτάδι των ημερών, ήταν μια ειδοποίηση απ’ το ταχυδρομείο, ένα επτασφράγιστο κουτί παπουτσιών, μια κατακόκκινη κάρτα, λίγες αράδες με καλοσχηματισμένες λέξεις, δυο κεφαλαία γράμματα στον επίλογο και μια γυναίκα-κεφάλαιο στη ζωή μου.
Αριστέα… σού έχω ενημερωτικό σημείωμα. «Οι άλλοι απόψε περιμένουν καταιγίδες απ’ την πριγκίπισσα της Τύρου (την Διδώ καλέ), κι εγώ απολαμβάνω την απρόσμενη “λιακάδα” που μου έφερε η πριγκίπισσα του Πύργου. Μια σγουρομάλλα, δεν την ξέρεις…









Κουίζ: ποια κατασκεύασε το ντεκουπαζένιο ποτιστήρι στο βάθος;




Καλές γιορτές σε όλους και προσοχή στις βρεγμένες σανίδες, στους διορισμένους διοικητές, στις κατουρημένες ποδιές, στα τετραψήφια νούμερα και στις… ένστολες ζαρντινιέρες (ο νοών νοείτο και ο έχων καλή μνήμη κατανοείτο)...







Σημείωση: Οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες που κοσμούν την ανάρτηση, “ξεθάφτηκαν” απ’ το χρονοντούλαπο του Απάγκιου (μιας και είχα πρόχειρα τα σκαφτικά εργαλεία απ’ το μαρμαρωμένο κουτί που λέγαμε…) και αποτελούν μέρος μιας παλιάς εορταστικής ανάρτησης αφιερωμένης (μαντέψτε) στην καταιγίδα «Αριστέα». Η θλιβερή διαπίστωση είναι, πως μετά από πέντε (5) ολόκληρα χρόνια από εκείνα τα Χριστούγεννα, το μόνο που άλλαξε στη χώρα, είναι το μήκος των μαλλιών της Αριστέας. Ευτυχείτε!)

Απ’ την Τρόικα με αγάπη

Ο ταχυδρόμος χτύπησε τρεις φορές. Την τέταρτη όπως  μου είπε, θα τον συνοδεύει η φιλαρμονική ορχήστρα του δήμου και άγημα με επίλεκτα στελέχη των ΕΛ.ΤΑ. Επίσης με ρώτησε αν περιμένω κι άλλα πακέτα∙ για την ακρίβεια μου είπε “Θα συνεχιστεί για πολύ αυτό το βιολί μαντάμ;”

Το πρώτο πακέτο στήριξης, κατέφτασε προ ημερών και ήταν το δώρο του φίλου μας Γιάννη, για τη συμμετοχή μου στο διαγωνισμό σεναρίου. Ένα εξαιρετικό λεύκωμα του Ανδρέα Ταρνανά, με φωτογραφίες και αναφορές στον μεγάλο Ιταλό ποιητή, πεζογράφο, σεναριογράφο και σκηνοθέτη Πιέρ Πάολο Παζολίνι. Απολαυστικό ανάγνωσμα!

Ακολούθησε δεύτερο πακέτο, το οποίο με αιφνιδίασε γιατί δεν το περίμενα, αντιθέτως περίμενα το τρίτο πακέτο που θα δείτε παρακάτω. Η Ρούλα μας απ’ την Κρήτη, έστειλε το πεσκέσι της και τις καλοκαιρινές ευχές της. Το βιβλίο του Κώστα Καρακάση «Πορτραίτα σε θρυμματισμένο καθρέφτη». Το τηλεφώνημά μου την βρήκε στα θερινά της “ανάκτορα”, στο θρυλικό μπαλκονάκι με θέα τον …Ατλαντικό (που έλεγε και μια λαίδη). “Για διακοπές” μου είπε, αλλά μεταξύ μας τώρα, δεν την κόβω να περάσει το καλοκαίρι στην  ξαπλώστρα. Θ’ αναστενάξουν οι καμβάδες κι οι ντεμισέδες… Άσε που την έχω ικανή να ράψει τίποτα καλύμματα για τις ξαπλώστρες της παραλίας. Για μια ανανέωση, ξέρετε… Κάτι τέτοια βλέπει η Ντέλια Βελκουλέσκου και θα μας πάει το όριο συνταξιοδότησης στα ενενήντα.

Το τρίτο πακέτο κατέφτασε μετά από δύο μέρες και η παραλαβή του έγινε με τιμές αρχηγού κράτους. Σύσσωμοι οι υπάλληλοι του ταχυδρομείου, με υποδέχτηκαν με την οικειότητα που δημιουργείται στους ανθρώπους, μετά από τακτικές συναντήσεις. «Μ’ όλο το θάρρος, μπορείτε να κάτσετε πέντε λεπτά στο πόστο μου, να πεταχτώ να πάρω ένα φρέντο;», με ρώτησε η συμπαθέστατη υπάλληλος. «Καλέ ναι!... με την ησυχία σας, τα έμαθα τα κατατόπια εδώ…», της απάντησα. Μέχρι να επιστρέψει, εντόπισα και το τρίτο πακέτο που μου έστειλε η Μία, το οποίο ξεχώριζε από μακριά, απ’ τον όγκο, το κατακόκκινο χαρτί περιτυλίγματος και τα καλλιγραφικά της γράμματα.

Λοιπόν, έχουμε και λέμε: Τσαντούλα σένια, κολιεδάκια, σκουλαρίκια, βραχιολάκι, στεφάνι με πάνινα λουλούδια, καλλυντικά, ξύλινα καδράκια vintage, καραμέλες, σοκολάτες, ένα ρολό χαρτί περιτυλίγματος και πλαστικά “μαξιλαράκια” συσκευασίας. Ένα απλό και λιτό δηλαδή δώρο, που ο καθένας μας συνηθίζει να στέλνει, δώθε-κείθε… 

«Πού έχεις μπλέξει ρε μάνα;» με ρώτησε καχύποπτα ο γιος μου, καθώς φωτογράφιζα τη λεία μου. Κι άντε να του εξηγήσω τώρα, πως μια Σμαραγδένια, μία Μία κι ένας Giannis Pit, είναι οι πρωτεργάτες αυτής της φιλικής συνωμοσίας. Οι πυρήνες της καρδιάς, ένα πράμα…

Γιάννη, Ρούλα και Μία, σας ευχαριστώ απ’ τα βάθη της καρδιάς μου!...

Ο ταχυδρόμος [ενίοτε] χτυπάει δύο φορές

Στο τελευταίο επεισόδιο:

Η Μαρία-Νικόλ στέλνει ένα κιβώτιο δώρα στο ανυποψίαστο “θύμα” της, που αν και μένουν στην ίδια γειτονιά, προτιμά την αποστολή μέσω ταχυδρομείου για να μην κινήσει υποψίες. Η αγωνία κορυφώθηκε στο γκισέ του ταχυδρομείου, αλλά τελικά η ταυτότητα της αδίστακτης αποστολέως αποκαλύφτηκε, όπως και της συνεργού της.

Πρόκειται για οργανωμένο κύκλωμα που διακινεί δωρο-ουσίες, με αρχηγό την Μαριλένα, η οποία είναι κάτοχος λίστας με επώνυμους μπλόγκερς και οργανώνει εδώ και χρόνια, μυστικές ανταλλαγές πακέτων.

Φήμες θέλουν την περιβόητη Μαριλένα και τις  έμπειρες συνεργούς της, μέλη της δωροχαριστικής οργάνωσης «Κόκκινη Φράξια Αγιοβασίληδων».

Ο φάκελλος με την κωδική ονομασία “Secret Santa Swap” έκλεισε, αφού η συγκεκριμένη υπόθεση θεωρήθηκε ότι διαλευκάνθηκε επαρκώς.

Ή μήπως όχι;…

[Απ’ τη μαρτυρία του “θύματος”]

Τη Δευτέρα που μας πέρασε και ενώ είχα συνέλθει απ’ το αρχικό χτύπημα της Μαρίας-Νικόλ, βρήκα ξανά μια ύποπτη ειδοποίηση στο ταχυδρομικό μου κουτί. Ήταν ανώνυμη και όριζε ραντεβού, το επόμενο πρωί, στα ΕΛ.ΤΑ. της περιοχής. Ο παλιός εφιάλτης ξύπνησε πάλι. Το γεγονός όμως ότι είχε ήδη προηγηθεί το χτύπημα του Secret Santa, με καθησύχαζε. Ήξερα παιδιόθεν, πως ο Άιβασίλης έρχεται άπαξ. Αφήνει το κατιτίς του, καβαλάει τον τάρανδο κι από δω παν κι άλλοι.

Με τη βεβαιότητα πως ήταν το πρωτότυπο ασφαλιστήριο συμβόλαιο του οχήματος που περίμενα, το επόμενο πρωί επισκέφτηκα το ταχυδρομείο.

- Πάλι εσείς;

- Ήρθε κι άλλη ειδοποίηση, της λέω κραδαίνοντας το χαρτάκι.

- Για να δω... α μάλιστα... περιμένετε...

- ♪ ♪ ♫

- Αυτό εδώ είναι... υπογράψτε!

- Λάθος θα κάνετε... εγώ δεν περιμένω άλλο πακέτο...

- Αχ να σας πω, μη το πάρουμε πάλι απ’ την αρχή. Υπογράψτε να τελειώνουμε!

- Μα...μάλιστα!

- Και να σας πω... τα κατατόπια τα μάθατε πια εδώ μέσα... δεν έρχεστε κι αύριο το πρωί να βάλετε ένα χεράκι στην ταξινόμηση;... όλο και κάτι δικό σας θα βρείτε πάλι!

Εξερχόμενη του ταχυδρομείου, το πρώτο που έκανα, ήταν να επικοινωνήσω με την αρχηγό.

-  Μαριλένα, πήρα κι άλλο πακέτο.

- Είναι σίγουρα δικό μας; Μήπως είναι προβοκάτσια κατά της οργάνωσης;

- Νομίζω πως είναι της Μία.

- Μία στιγμή να σκεφτώ…

- Εγώ τι κάνω στο μεταξύ; Το ανοίγω;

- Ναι Μαράκι μου άνοιξέ το… α, και να σου πω! Το χαρτάκι μην το πετάξεις, μπορούμε να το κάνουμε καδράκι με την τεχνική της καμένης ατλακόλ… θα βάλουμε και καμιά τσαχπινιά με φουσκαλίτσες και πατινούλες ε; Τι λες;… Μαράκι… Μαράκι μ’ ακούς; Και πεταλουδίτσες να βάλουμε, ναι;

Η Μία ήταν το μυστικό μου ταίρι στη φετινή ανταλλαγή δώρων της Μαριλένας. Της έστειλα το πακέτο μου και καθάρισα [όπως νόμιζα η αφελής...]

Η Μία όμως είναι μια πρώτης τάξεως ΚΡΑΦΤαρτίστα... Μη με ρωτήσετε ερμηνεία [μέχρι πρότινος, η μόνο ομόρριζη λέξη που ήξερα, ήταν η μαγιονέζα ΚΡΑΦΤ].

Η Μία λοιπόν μου έκανε τη –δεύτερη- μεγάλη έκπληξη, στέλνοντάς μου ένα πρόσθετο πακέτο στήριξης –στο αρχικό της Νικόλ- που ήταν γεμάτο χειροποίητα κοσμήματα, μια υφασμάτινη τσάντα, γλυκίσματα και ευχές.

Μία μου… δεν ξέρω αν θα αποκτήσω κάποτε την τεχνογνωσία και το μεράκι σου.

Ξέρω μόνο πως, απ’ τη συγκίνηση για την έκπληξη που μου έκανες, εκείνο το πρωινό έβλεπα μπροστά μου αυτές τις… μεταλλιζέ πεταλουδίτσες της Μαριλένας.

Σ’ ευχαριστώ απ’ την καρδιά μου ♥

 (φωτογραφίες που συνοδεύουν αυτές των δώρων, είναι απ’ το διαδίκτυο)

My Secret Santa [και επιστολή σ’ έναν πρώην]

Πρώην αγαπημένε Αϊβασίλη,

Σου έχω νέα. Θυμάσαι εκείνη την αποφράδα χρονιά που έφυγες οριστικά απ’ ζωή μου; Έσκασα τότε θυμάμαι. Έπεσα στα πατώματα, τσίριξα, «Τι την θέλω τη ζωή χωρίς αυτόν;» ένα πράμα. Με τον καιρό το πήρα απόφαση. Σφάλισα την καμινάδα μη με πιάσουν τίποτα παλιές νοσταλγίες. Μέχρι που ήρθε στη ζωή μου μια νέα προοπτική, ένας ξενόφερτος “άγιος”, με το περίεργο όνομα “Secret Santa Swap”.

 * * *

«Τι θέλετε από μένα;»,  του είπα μαγκωμένη, στην αρχή της γνωριμίας μας.

«Μυστικότητα και εχεμύθεια», μου απάντησε. «Θα σου δώσω έναν σύνδεσμο, που κανείς δεν θα ξέρει ότι είναι το μυστικό σου ταίρι».

«Εγώ θα το ξέρω;»

«Χο-χο-χο... τι ερώτηση! Μα φυσικά θα το ξέρεις, αφού θα του στείλεις κι ένα δωράκι... Χειροποίητο κατά προτίμηση».

«Χι-χι-χι... τώρα δέσατε! Αν περιμένει από μένα χειροποίητο, με τον καημό θα μείνετε κι εσείς και το μυστικό μου ταίρι!...», του είπα για να τον ξεφορτωθώ.

«Καλά ρε αδερφέ, θα τα βρούμε... το θέμα είναι να γίνει νταραβέρι...», μου είπε κλείνοντας πονηρά το μάτι του.

«Νταραβέρι όταν λέμε;»

«Κάτι θα στείλεις εσύ, κάτι θα σου στείλει εσένα ένας άλλος μυστικός σύνδεσμος... και γενικά θα παίξουμε ζευγαρωτά, με μυστικά πακέτα και δεν θα μαρτυρήσουμε επ’ ουδενί διευθύνσεις και ονόματα!...»

«Είστε σίγουρα άγιος ε;» το χαβά μου εγώ.

«Σσσς...μη γίνει θέμα, είμαι ο Secret…»

«Victoria Secret?»

«Marilena Secret»...

Να μη στα πολυλογώ μέρες που είναι, ενέδωσα στον Secret Santa της Mαριλένας, έγινε το νταραβέρι με το δικό μου ταίρι και λαμβάνω ειδοποίηση εκ ταχυδρομείου για να πάω να παραλάβω κι εγώ το δικό μου δωράκι απ’ το άλλο ταίρι, που είχε εμένα ως ταίρι (τι δεν καταλαβαίνεις;)

Χάζευα η τρελή στην ουρά του ταχυδρομείου, αμέριμνη και ανυπόμονη και με τη βεβαιότητα ότι ένας άγνωστος, μου έχει σταλεί ένα πακετάκι, από κάποιο μακρινόοοοοο μέρος της Ελλάδας... Αχ τι ωραία, να γεφυρώνουμε τις αποστάσεις που μας χωρίζουν και να γινόμαστε μια μεγάλη παρέα!... Είχα έτοιμη και την ταυτότητά μου, είχα και σχέδια για μια βολτίτσα στην αγορά μετά το ταχυδρομείο, είχα πάρει και τη μεγάλη μου τσάντα «θα το χώσω μέσα και θα ξαμοληθώ στα μαγαζά!...» μονολογούσα, καθώς η υπάλληλος μου έκανε νόημα με το δάχτυλο να απομακρυνθώ απ’ τον γκισέ και να πάω σ’ ένα δωμάτιο στο βάθος του διαδρόμου.

Αυτό ήταν! Να δεις που θα με βγάλουν τα κανάλια με καλυμμένο το πρόσωπο και γυναίκες αστυνομικούς να μου περνούν χειροπέδες. «Στυγνοί διακινητές ύποπτων πακέτων, στρατολογούν ώριμες κυρίες, υπεράνω πάσης υποψίας – Live η στιγμή της σύλληψης...».

-          «Αυτό είναι για σας. Έχετε φέρει τρέϊλερ ή θα το πάρετε παραμάσχαλα;»

-          «Κάποιο λάθος θα κάνετε... εγώ περίμενα ένα πακετάκι... ξέρετε, συμμετέχω σε μια ανταλλαγή δώρων... τίποτα το μεμπτό, μη φανταστείτε...»

-          «Θα το πάρετε μαντάμ να τελειώνουμε; Έχουμε κι άλλες δουλειές!...»

Μπροστά πηγαίνει ένα κιβώτιο και πίσω εγώ. Δε λες καλά που είχα φέρει και το όχημα; Μεταφορική θα χρειαζόμουν... Βλέπω και το χαρτάκι του αποστολέα. Γνώριμο μου φαίνεται το όνομα. Και η διεύθυνση. Ένα τετράγωνο πάνω απ’ το σπίτι μου.

Η Μαρία-Νικόλ που εκτός από εγκάρδια φίλη, τυγχάνει και γειτόνισσά μου, έκανε τη μεγάλη ανατροπή! Έστειλε ένα κιβώτιο δώρα, μέσω ταχυδρομείου –να μη χαλάσει και το σασπένς- κι αφού το κιβώτιο έκανε το γύρο των ΕΛ.ΤΑ., κατέληξε στη θέση του συνοδηγού να με κοιτάει στοργικά και να μου κλείνει το μάτι.

Για όποιον δεν κατάλαβε, το μυστικό μου ταίρι στη Χριστουγεννιάτικη  ανταλλαγή δώρων, ήταν η Μαρία-Νικόλ. Θα προσπαθήσω να αποφύγω το κοινότοπα, πόσο υπέροχα δώρα μου έστειλε, πόσο συγκινήθηκα, πόσο κόπο έκανε για να τα φτιάξει και να τα πακετάρει όλα αυτά... θα της πω μόνο πως μου χάρισε απλόχερα ένα κιβώτιο αγάπη! Ευγνώμων Μαρία μου!...

Το κιβώτιο περιείχε:

-          Χειροποίητο ξύλινο πίνακα ντεκουπάζ με σιδερένια κρεμαστράκια

-          Χειροποίητο κολιέ

-          Κεραμικό ρόδι

-          Χειροποίητα χριστουγεννιάτικα στολίδια

-          Μαρόν γλασέ (πεντανόστιμα!)

-          Χειροποίητη κάρτα με ευχές

 (φωτογραφίες που συνοδεύουν αυτές των δώρων, είναι απ’ το διαδίκτυο)

Το δώρο της Μαριλένας… [o presente de Marilena]

…είναι ένα χειροποίητο καδράκι, φτιαγμένο με την απλή [*όπως λέει η ίδια], τεχνική:  «decoupage σε εφημερίδα, με ακρυλικά, faux δέρμα, βινύλ, παλαίωση,  και άλλες τσαχπινιές».

Όταν διάβασα στον τίτλο του blog της, ότι είμαι η τυχερή της κλήρωσης για το δώρο αυτό:  «Decoupage και τεχνική κάδρο από εφημερίδα», το έπαιξα ψύχραιμη. Ότι και καλά εγώ τα ντεκουπάζ τα παίζω στα δάχτυλα και πολύ το εκτίμησα αυτό το έργο της φιλενάδας μου. Ξεσκόνισα κάτι λίγα ντεκουπαζένικα που ξέρω από άλλες φίλες που πιάνουν τα χέρια τους, αλλά τίποτα... (πάντως, αν πέσουν  κεφάλαια: κρακελέ και shabby chic, το έχω κορίτσια! Να’ναι καλά η Αριστέα). 

 Ανακουφίστηκα διαβάζοντας πως έχει διευκρινίσεις παρακάτω.

«Εδώ είμαστε!... Τώρα τό’χω!...» θριαμβολόγησα η αδαής.

«Είναι ζωντανό υλικό, μην το φοβηθείς, πατιέται…», μου γράφει σαν διευκρίνιση.

»…κι αν δεν καταλαβαίνεις αυτή την απλούστατη διαδικασία, δες αυτό το τουτόριαλ -που είναι στα πορτογαλικά βέβαια- αλλά θα το καταλάβεις!»

 Ευτυχώς είχε φωτογραφίες κι έτσι κατάλαβα περί τίνος πρόκειται...

"Ωωω... σ’ αυτή την απειροελάχιστη κοιλότητα του καπλαμά, θα μπορούσα να ζωγραφίσω ένα μελανογραφικό σαν-σούι, με στοιχεία μπαρόκ και μια ιδέα παστέλ ροκοκό..."

Ø Βοηθήστε να βελτιωθεί το λήμμα, αν βρήκατε σφάλμα ή παράλειψη. Θα με υποχρεώσετε!

Η Μαριλένα είναι ένα κορίτσι που αγαπάει τρελά ό,τι κάνει, και κάνει ό,τι αγαπάει με τρέλα και φαντασία. Ζωγραφική, γλυπτική, ποίηση & συγγραφή, θέατρο και... σταματάω εδώ, γιατί θα γίνει Κούγκι όταν θα διαβάσει αυτές τις γραμμές (στα πορτογαλέζικα πώς είναι το "Κούγκι" Παναγία μου;)

Έχω πάρει κι άλλα πακέτα της, όλα φτιαγμένα με τη μαγική της συνταγή. Ζαχαρένια αστερόσκονη, απαλά χρώματα, αέρινα υλικά, τολμηρές τεχνοτροπίες, ρομαντικά ταξιδάκια πάνω στο καρουσέλ της τέχνης της...

Μαριλένα μου... σ’ ε υ χ α ρ ι σ τ ώ !!!  [muito  obrigado!!!]

Καράβι συστημένο μέσω ΕΛ.ΤΑ.

Τραβάω ένα νούμερο απ’ το μηχάνημα που ξερνάει χαρτάκια στο ταχυδρομείο.

Περιμένω τη σειρά μου, παρατηρώντας τα πακέτα στα απέναντι ράφια που περιμένουν κι αυτά με τη σειρά τους, τους παραλήπτες τους.

Κρατάω σφιχτά το μαγικό χαρτάκι που κατέφτασε στα χέρια μου, αφού έκανε μια μίνι περιοδεία στη βόρεια Ελλάδα.

Η ειδοποίηση «Έχεις πακέτο» έφτασε στον πολύπαθο προορισμό της, αφού προηγουμένως ταξίδεψε στην όμορφη συμπρωτεύουσα, σε άλλη παραλήπτρια που προφανώς θα πήρε τη δικιά μου ειδοποίηση (?) Κομφούζιο!.... έχω την υποψία πως η αποστολέας μέχρι τη Νικολούλη θα κατέφευγε, προκειμένου να βρει το χαμένο ειδοποιητήριό μου…

 Με δυναμική παρέμβαση λοιπόν του πανίσχυρου Βιμ, η κατάσταση διαλευκάνθηκε και οι ειδοποιήσεις βρήκαν τις σωστές παραλήπτριες.

Δεν θα είχα καταλάβει τις διαστάσεις που πήρε το ζήτημα, αν δεν με κοίταζε έντονα η υπάλληλος του ταχυδρομείου μόλις είδε την ειδοποίηση.

«Εσείς είστε λοιπόν η παραλήπτρια;»

«Περιμένατε κάποιαν άλλη;»

«Χαμός έγινε γι αυτό το πακέτο... Το έστειλαν κατά λάθος Θεσσαλονίκη και...»

Μου λέει τον πόνο της, της λέω το δικό μου πως «...είχαμε ξεροσταλιάσει τόσες μέρες να περιμένουμε!...», και φεύγω με το φάκελλο-υπερπαραγωγή της Αριστέας υπό μάλης.

Στη διαδρομή προς τη δουλειά, δεν κρατιέμαι και κάνω μια πρόχειρη στάση για ν’ ανοίξω το πακέτο.

Δεν έχω υπολογίσει η αφελής, πως είναι πιο απλό ν’ απασφαλίσεις μια βόμβα,  παρά ν’ ανοίξεις πακέτο τυλιγμένο απ’ την Αριστέα.

Ξετυλίγω ίσαμε μια καλούμπα σπάγκο, αλλά διαπιστώνω πως για ν’ ανοίξω μια δίοδο στις κολλητικές ταινίες και στα χαρτιά περιτυλίγματος, πιθανόν να χρειαστώ δισκοπρίονο.

Στο ράδιο παίζει ένα αγαπημένο του Μάνου.

Βρίσκω πως εκφράζει απόλυτα αυτό που νιώθω και συγκινούμαι απ’ αυτή την απροσδόκητη συγκυρία.

Στο κάθισμα του συνοδηγού, είναι απλωμένη η μικρή μου περιουσία:

* ένα σαπούνι ντεκουπαρισμένο, συσκευασμένο σαν καραμέλα,  σε διαφανές σελοφάν με κορδέλες στο πλάι...

* και μια κάρτα/σελιδοδείκτης με ντεκουπάζ στις ίδιες αποχρώσεις με το δίσκο

* κι ένα κολλημένο σημείωμα στο εσωτερικό, με γραμματοσειρά “Iris’’

* κι ένας ξύλινος δίσκος σερβιρίσματος, με όλη την τέχνη και το μεράκι της…

Τι άλλο θέλει μια μέρα για να γίνει ξαφνικά μαγική;

 Είναι κι αυτή η "Κοινωνία ώρα αγάπης" που μας έχει βάλει για διαγώνισμα.

Που άμα δεν το κατέχεις το ντεκουπάζ, τι να ζωγραφίσεις πάνω στο σκαρί της;

Γιατί άντε και γράφεις δυο αράδες με συγκινητικά και ευχολόγια.

Η μηχανή δεν παίρνει μπροστά με τα λόγια.

Θέλει να τραβήξεις την άγκυρα και να κάνεις τα χέρια σου χωνιά:

“H ζωή είναι ωραία βρε ρεμάλια!... μην τη χαραμίζετε στα ρηχά!”

Κι εκεί μέσα στην κίνηση της λεωφόρου, με το ημερήσιο δρομολόγιο προκαθορισμένο και απελπιστικά προβλέψιμο,

ένα λευκό πανί υψώθηκε κι έγινε το χιουντάι, μικρό καράβι!

Γιατί αυτό είναι το καύσιμο της αγάπης.

Κάποιος να σε νοιάζεται,

να βουτήξει τα χέρια του στις μπογιές και στα διαλυτικά για να σε πάει ξαφνικά βαρκάδα στο ρεύμα προς Αμπελόκηπους.

Τα τραγούδια λένε πάντα την αλήθεια.

Αριστέα, δικό σου!

Ο Άϊ-Βασίλης (μου) κατέφτασε

Secret Santa by Marilena

H Mαριλένα με το ιστολόγιο https://marilenaspotofart.wordpress.com/,σε συνεργασία με το υποκατάστημα του Άϊ-Βασίλη στην Αθήνα, οργάνωσαν και φέτος με απόλυτη επιτυχία τη δράση: “Μυστική ανταλλαγή δώρων”. Το δικό μου ταίρι αποκαλύφτηκε απόψε το βράδυ, μετά από μια εξαιρετικά κοπιαστική μέρα. Βρήκα το δώρο μου να με περιμένει στο γραμματοκιβώτιο  και ήταν η  πιο ανέλπιστα ευτυχισμένη στιγμή της μέρας μου.

Η Μαρία με το ιστολόγιο http://mathetogamo.blogspot.gr/ - (Μάθε το γάμο και τη βάφτιση) μου έστειλε ένα πακέτο αγάπης που με συγκίνησε πολύ. Από πού να πρωταρχίσω; Τα ζεστά της λόγια στην κάρτα, ένα καδράκι-γούρι για τη νέα χρονιά και ένα κρεμαστό διακοσμητικό φτιαγμένο από θαλασσόξυλο και δαντέλα.

 Λίγο μετά τη φωτογράφισή τους, πήραν για πάντα τη θέση τους στις γωνιές του σπιτιού και της καρδιάς μου. Για να θυμίζουν αυτή την απρόσμενη γνωριμία μου με το Μαράκι, την αγάπη και τη φροντίδα που αποπνέουν οι κατασκευές της και κυρίως τη διαπίστωση πως η μαγεία των γιορτών δεν είναι αυτοδημιούργητη. Μόνοι μας τη φτιάχνουμε και δεν θέλει παρά λίγη παρότρυνση, μια δόση φαντασίας, διάθεση για ανταλλαγή και όρεξη για παιχνίδι. 

Μαριλένα μας,  σ’ ευχαριστούμε για την ιδέα και την οργάνωση αυτού 

του παιχνιδιού! Προσωπικά, το φχαριστήθηκα πολύ. 

Μαρία μου, χίλια ευχαριστώ για το μαγικό σου φάκελλο, για τις υπέροχες 

δημιουργίες  σου και τις συγκινητικές ευχές σου!

Να είστε καλά και τις καλύτερες ευχές μου για τις γιορτές που έρχονται!